장음표시 사용
392쪽
φοτέραις χερσίν ἐστι λαβέiθαι. Lσtι δε ἀμφιλαβὴς καὶ τροπῆ τοῖ ὸ εις φ, κατ' ἔθος Μακεδόνων, αμφιλωτής. επὶ
προξενία δε, αντὶ τ0υ χάριν τῆς πρ0ξενίας, τουτέστι τῆς φιεοφρονήσεως τοῖ Λαμπρομάχου προς τούς Θηβαίους, καὶ χαριν τῆς αρετῆς, ῆroι ανδρείας καὶ χων ανδραγαθημάτωταυνοῖ, ῆλθον τιμάορος, τουτέστι τιμητὴς, υμνητὴς γενησό
τω 'o iis Lλαβεν, οτε ἰμφί τεροι, ηὶ ουν αὐτὸς ο Α--πρόμαχος καὶ ὀ Ἐφάρμοστος, ἐκρήrησαν εργον, et Oυτέστιν ἐνίκησαν νίκην κατὰ μίαν ημέραν. ἁμφότεροι γὰρ, φασὶν,
ἐνίκησαν ἐν μια ήμερα, ο μεν μύρμοσεος υλύμπια, ὁ δὲ
393쪽
προς τὸ, δίφρω, συναπτέον, οὐτως ' ἐν τω δίφρω των - σων ηγεῖσθαι καὶ πυοέπεσθαι. R. ' ἈνανεῖθαιJ διηγαῖσθαι. V. III. ΠρόσφοροςJ ευεπίφορος εν πονήμασιν, επιτήδειος , ἱκανός. V.
στω , κατὰ συνεκδοχήν. τὸ δὲ Λεμέας κατὰ κόλπον, αντι του εις τὴν Νεμέαν περιφραστικως. R. 125. M τραιςJ μίτραις νυν τοῖς στεφάνοις καὶ ταῖς νίκαις. μίτρας γαρ ἐνδοθεν των στεφάνων καὶ δωδήμαrωπ0ικiλα ειώθασι συνδεῖν. V.
394쪽
γινώσκουσιν, ιν' , ' μόνον εν Μαραθῶνι αγενειων ἀγωνισάμενος ήτήθη, καὶ μετεγγράψας εαυτόν εις τους ἄνδρας ἐνικησεν. ατοπον δὲ τουτο. Ου γὰρ αν ἐγκωμιάζων περιηττης ἔμελλε λθειν. οἶ δἐ δαυμαστικῶς, ο καὶ βέλrιον 'oπως δὲ καὶ ο ἰως υπέμεινεν ἐν τη Μαραθωνι ἰrωνιζόμενος προς τους προβεβηκότως ἄνδρας, ἁποσυληθεὶς απὸ των πε- νείων καὶ υπεξελθών, και εις τους ἄνδρας χωρήσας, 4νίκα περι αργυρῶν φιυλῶν προέκειτο ἀγωνίζεσθαι. τοῖς γὰρ ἐν Μαρ-ῶνι ἁγωνι ομένοις φιάλαι δεργυραῖ ἐδίδοντο ἔπαθλον 'μηναίοις δῶ ἔλδος χρυσῶδας και απιγιδας λέγειν. V. - δἐ Μαραδῶνι φευ οπως εαυτὸν λάθρα ἐξαrαμν
ηλικίας καὶ καλός, τουτέστιν εἴμορφος, και κάλλιστα Φροπριιζας. R. 136. μένετJ GI. Ms. β. εκαρτέρει.
395쪽
ἀνταγωνιστὰς αυτοῖ τέρον οξυτάτη νικήσας, αυτὸς μη πεσών μητε υποστὰς πτῶμα, διέβαινε τον κύκλον του σταδίου , μεθ' οσης βοης, ητον πον αγῶνα, μεθ' οσων επαίνων, νεανίας με ων καὰ θαυμαστος τοι ὀφθῆναι, ταῖς δε πράξεσιν οὐ καταισχύνων το εἶδος. οσσα φου δε, αντὶ του, μεμλν βον, τὸ γὰρ ὀσσα, θαυμαστικῶς. V.
δεθα τελεῖται Αυκαίου Λιὸς πών. ὁ νους' - δε ερροαυτου τὰ εν πω ἁγῶνι του Λυκαίου Λιὸς κατὰ την Παφρασίαστῆς -καδίας, οπως αυτόν ἔδειξε θαύματος ἄξιον. V. Τὰ δε Παρρασίω στρατωJ κατα δε - εργα τὼ Π- νόμενα αὐτῶ εν - στραrω τω Παδρασίω, ἐνουν πω Ῥρκαδικῶ Παγρασία γὰρ τόπος ἐν Ἀρκαδiαὶ θαυμαστος εφάνηῶν. λέγω κατὰ την πανήγυριν του Λυκαίου Λιὸς, θαυμαστος εφάνη ἄν, καὶ οπότε ἔφερεν, αντὶ του ἐπηνέγκατο ἐντρ Πελλήνη, ενθα ἐτελεῖτο αγὼν τὰ Ἀρμαια, φάρμακον εὐδιανὸν, αντι του ἀποσοβητικὸν των πνοῶν, αντι που μν νυχρῶν. M. Min r- ἐκει ἐδίδοτο τω νικῶντι. σύνδικος δἐ , τουτέστι μάρτυς αὐτῶ τω Ἐφαρμοστω δηλονότι, εστι κατὰ τὰς πλαῖας, ήγουν τὰς λαμπρότητας, τουτέστι τὰς νίκας, Ο τύμβοοῦ τού 'Ιολάου, ἔνθα ἐτελεῖτο πών τω Ἀλίω,
σία, μάρτυς ἐστὶν αὐτῶ δηλονότι κατὰ τὰς νίκας. ἐτελεῖτο δὲ αυτόθι αγών Κόρης καὶ Λήμητρος, ος εκαλεῖτο Ἐλευσίνιε ἐλάμβανε δὲ γέραρ ὁ νικῶν κριθάς. Ἐν Πελλήνη πανήγυρις ἐγίνετο τὰ Ἀρμαια, η τὰ σιλοξένια προς τον πόλλωνα ' ἔν νικήσας Ἐφάρμοστος διφθέραν ἔλαβε τουτο γὰρ ῆν ὰβλον),η τις ἰλεξίκακός ἐστι των ανέμων. Tο σύνδικος διὼ τουτο λέγει, επειδὴ εν ταῖς Θήβαις αγὼν ἐτελεῖτο 'φάκλεια καὶ γο- λάλ. ην δὲ ἐν μέσω του σταδίου ὀ τοῖ 'Iόλεα, τύφος, ἔνθα Ἀφάρμοστος ἐνίκησεν. ἐν τν Ἐλευσῖνι τῆς Αιτικῆς δεγων ἐτελεῖτο πήμητρος καὶ Περσεφόνης, τὼ καλούμενα Γλευσίνια, ἔνθα ἐνίκησε. B. ΣτρατΨJ Gl. r. λας.
396쪽
IN OLYMP. IX, 158-152.146. Καὶ ψυχραν οπότεJ εφάνη δὲ θαυμάσιος, καὶηνίκα τῶν ψυχρῶν αυρῶν και του κρυους το φαθμακυν και
το βοήθημα απὸ τῆς Πελλήνης λαβών ἐφερε, την χλανίδα.
'μ μυστω εἰς την πολλην νίκην ὁ τάφος του ' λαου. ἐκεῖ γὰρ συνήρχετο πλῆθος πολύ ἰνδρείως -ωνιγμένων. Σύνδικος δ' αὐτωJ μαρτυρεῖ δὲ τν αυτοῖ ανδρεία και ὁ etου 'Ιολάου τάφος εν Θήβαις. Ἱόλαια γὰρ λέγεται ὁ πών, δω ἐνίκησεν. Ἱλλως. λάου τύμβος, ὁ εν Θηβαις' τον τῶν 'μακλείων αγῶνα θέλων δηλῶσαι, τύμβον 'Ioλαον εἱπε ' παρ- γὰρ τῶ κοινῶ σηματι Αμφιτρύωνος ὁ τῶν Μυκλείων πῶν δν ἐνίκησεν. V. 15O. Εἰναλία τ' Ἐλευσὶ ςJ καὶ ἡ Ἐλευσὶς δε η προς τν θαλάσσy κειμενη, ταῖς ἀγλαίώις αυτοῖ καὶ νίκαις μαρτυρεῖ ἄγεται δὲ αὐτόθι ἀγὼν κόρης καὶ Βήμητρος, οὐ καλεῖ
ἄνδρεῖοι, ἁλλ' υπὸ διδαχης μόνης καὶ μαθήσεως, ἄρου-
397쪽
ξις ἄνευ θεοῖ , ηγο- μη απὸ φύσεως κατορθουμένη τοθεου δε λέγει, επειδη εκ θεοῖ πάρεστι τοῖς ἀνθρώποις φύσειωνδρείους εἶναι, και αλλο τι παθὸν ἐγειν , οὐ σκαιότερον κάὶ οὐ φαῖλον υπάρχει, σεσιγημένον καὶ σωνπηθειν, ὼλλα μαλλον ἐστιν, εἰ μηδεὶς γινώσκeι αντό. μόνα γὼρ τὰ εκ φύ- Οεως πλείστου εστιν ἄξια, οῦστε, ει μη προς τι φυσικῶς ἐχεοτὶς, οιον πάλην λέγω καὶ δρόμον, και ἄλλον τινὰ πωνα,
δφεὶς τουτο, προς δ η φυσις αυτοῖ ρέπει, τρεπέσθω. επιο γὰρ και εἰσὶν αλ- ι οδοι καὶ μεταχειρ Πεις πρ άξεων περαι -- ροι και εξοχώτεραι οδῶν ετέρων, τουτέστι πολλῶν οὐσων πρῶ-ξεων , την πρυσφυη σοι μεταχειριζόμενος, κατορθώσεις αυτην
τὸ μεν φύσει, τουτέσrι , το μεν απὸ φύσεως ἄπαν κράτιστρον, ηγουν ἄριστον, δεξιώΤατον. διὰ τον Ἐφαρμοστον zoυτο λαγει. πολλοὶ δἐ δι αρετῶν, ηro- επιτηδευμάτων δεδιδαγμένων παίὰ ἁνθρώπων, δόξαν ωρμησαν ἐλέσθαι, ητοι λαβεῖν χωρὶς δἐ θεοῖ, τουτέστι της φύσεως, εκαστον πρῶνα οὐ σκαρόTερον ἐστιν, αντὶ του, οὐκ ἁπρεπες, σεο ημένον, ηγουν ἄπρακτον ἐπαρχον, τουrέστιν, ἐκαστον δἐ πρῶροα χωρὶς φύσεως, πρεπωδέστερόν ἐστιν, ει σωπημένον ἐστιν. εἰσὶ γὼρo3oἰ ὰλλαι, προς ας ἔχει δηλονότι τις εsφυῶς, περGίτεραι, τὸ τοὐ δυνάμεναι μῖλλον ἁνύεσθaι, οδῶν εχέρων, προς ἄροὐκ ἔχει δηλονυτι τις εἶς υῶς, οὐχ ἁπανrap δἐ ἄμμε, απαιτου ημῖς, μία μελίτη, ηγουν, ἔν επιτηδευμα, δυναrόν ἐστιεθρέη αι, αντι του, Ου δυνατὸν δέ ἐστι πάνσας ημῶς ἐν ἐνώἐπιτυεύματι τραφηiαι, ηγουν τὸν βίον ἀνυσαν, τουτέστιν ἐν ἐνὶ ζησαι ἐπιτηδεύματι. R.
153. Πολλοὶ δἐ διδακταῖςJ πολλοὶ δἐ, ψησὶ, δόξαν
εαυτοῖς ηθέλησαν περιποιησαι απὸ διδακτῶν Μεiῶν, καἰ aρμησαν καὶ ἐσπευσαν ἐπὶ τοῖτο προελ δεῖν. V. 'I56. Aνευ δἐ θεου σεσιγαμένονJ τὸ ἄνευ θεουγινόμενον, Οὐ σκαιότερον φησιν, ἁλλ' ἐκ των ε νοτίων βέλτιον, οιωπώμενον, οἰον, μετά οεου τις παραγενόμενος εἰς τὸν Θω-
398쪽
τερον τὸ ἐλαυμάζειν τους ανευ θεου μοίρας τι πράσσοντας, ἐαυτοῖς δὲ επιτρέποντας; δτι εἰσὶν α ρετώτεsαι καὶ προτιμεύTεραί τινες επιτηδευσεις επιτηδεύσεων, οἰον, αἱ προσφυεῖς εκάστεο καὶ Ουκ εναντιούμεναι καr; γένεσιν καὶ φυσιν. V.
. Dλλο, δ' ἐν στη θεσσι τίθει νόον.ετεραι δἐ -είτονες, παρασημότεραι, ευοδώτερα εἰσιν οδοὶ, δι' ών τις δυναται περαιῶσαι, ο εστιν, εἰ μη πέφυκας Π20ς τὸ Παγκράιιον, πάλην ασκει, ε αλλο τι πρὸς ὁ εὐφυῶς εἴχεις. V. 159. δοὶ περαίτεραιJ πρακτικώτεραι, ἁ υστικώ
399쪽
φησὶ, καὶ το εν επιτήδευμα πάντας ημας δύναται τρέφειν ' μελέτη δε ἄσκησίς ἐστι καὶ επιτήδευμα. V. 16 i. Σοφίαι μεν sic) αἰπεινα J τουτέστιν, εφ'
ἴψους καὶ προβάσεως κεῖνται αἱ σοφία , ωσΤε εἶναι την επ'
πρὸς τυν βωμόν. B. 162. Τουτο δε προσφερωH τὸ τῆς ἐμῆς σοφίας ἐπιτήδευμα. V. Tοῖτο δε προσφέρων ΙεθλονJ εαυτῶ ὁ Πίνδαρος παρακελεύεrαι καί φησιν' δμως δε τοητο απὸ τῆς σοφιας ὁθλον προσφέρων καὶ ἐκπληρῶν, τον ἴμνον, μέγα καὶ υΠερ- φιες ἰταμησον, τοὐrον δαιμονία μοiρα γενέσθαι δυνατον