장음표시 사용
111쪽
ου και γλαυξ το ορνεον' το γλαύσσω παρα το λεύσσω λεύσω και λαυσω, και πλεονασμω του Υ σημαίνει δὲ τορ λάμπω' εκ τούτου καὶ γληνη.
μαινόμενον παρηγμένα, ει μεν οξύνονται, δια της ει διφθογγου i5 γράψεται' οἷον θαμος θαμει ' αδελφος ἀδεέει ' Ω δε βαρυ- νονται, δια τοῖ ιωτα' οἷον κάπρος κάπριο ς' τάφος τάφιος καὶ ἐπιτάφιος. ΓEAax: Il. A. 500.ὶ Γελοῖος' σημαίνει γελοίιος' γέλοιος δε κο ὐ γελοῖος διαψέρει' προπαροξυτόνως μεν γάρ λέγεται ὀ2ο γελωταποιὸς, προπερισπωμένως δε ό γελωτος ἄξιος. ΓΕ pnN1ox : Ιl. B. 336.ὶ Το νι ι α' διατί; τα απὸ των εις ανυπερ μίαν συλλαβη , και εις η' ὀξύτονα, δια τοῖ ιο παραγόμενα κτητικα, δια τοῖ ἰωτα γράφεται' οἷον Τιταν Τιτάνος Τιτάνιος Παιαν ΓΙαιάνος Παιάνιος ' πυθμην πυθμενος πυθμενιος' ποιμην
25 ποιμενος ποιμενιος, και το Ουδετερον ποιμενιον. και ποίμνιον κατα συγκοπην.
τιτρωμι και τιτρημι και γαρ και πρωτης και τριτης λεγεται
οἴτω Φιλίξενος καὶ Τρυφων; ἡμεῖς δε τα θεματα αυτων κασυπόστασιν λαμβάνομεν' οἱ μεντοι δεύτεροι αόριστοι αυτων εἰσὶν
112쪽
εν χρησει κατα πῶσαν γyκλισιν, εγνων και νωγαι, και γνῶθι, καὶ γνωU , καὶ αν γνω, και νους ' το-πνων δια τοῖ ω μεγαλου' πας γαρ μακροκατάληκτος β αόριστος ἐνεργητικος ως απὸ των εις μι εστι, και Ουδέποτε ἀπο των εἰς ω' το πληθυντικον ἔγνωσαν, ἐβίωσαν, καὶ καπα αποκνῆν ἔγωγ' την γαρ παραλη-5γουσαν εχει τῆς μετοχ ῆς.
παρα 1λκαιω' η δε γυναιξ ευθεῖα ίμολογειται εκ της γενικης καὶ της των πληθυντικων δοτικης' σεσίγηται δε ώς μονηρης ἔουδεν γψ εις αξ λπιον ἴπερ μίαν συλλαβεν' ουδεμία δε κλητικὴ συντίθεται παράλογον ουν το γυνωμανές διο φαμεν ἐκ του γυναιομανες συγκέκοφθαι να εστι τὸ γ ωον' ἡ ως πυλη
γράμμα πάθμ' ἔμμα ἴθμα' καὶ γὰρ τὸ γναθμὸς δῆλον ἔτι 3ο
παράκειται τὸ μέρος τῆ εγγωγίω καμπη κεχρημένον σπερ κι-
113쪽
νουμενον ἀπεργάζεται το φθέγγεσθαι κοὐ προσίεσθαι τροφη ' παρα τοῖτο γναθμος, καρο- γαρ εστ ι, διαστέλλει γουν
Γκpa N: Il. A. 3.3.ὶ Παρα το εἴρω, το λέγω, ερων καιγέρων' λέγονται γαρ μαλλον οι γέροντες
ἀλλ' ἀγορηταὶ ἐσθλοι τετίγεσσιν ἐοικότες. Il. P. I SO.
ιι δε λέγουσιν, παρα το ἔρρω ἔρων, ὁ ἐφθαρμένος ώς προατο ρουω τὸ διαφθείρω γραῖα, η διεφθαρμένη, και παρα το ἐρωερας, καὶ γέρας ' πας γαρ γέρατος ἐπιθυμεῖ' καi παρα την ἔλην i 5 ελως και γέλως, ἀπο του καταστηματος' τὸ γοῖν ἐναντίον
κω παρα τρο οργην οργος, και γοργός γέγονε δὲ ἐκ τιῶ γέρων ουδέτερον
ροντικον, ό δε ποιητης κατολιγωρησας της φωνης ἐφρόντισε του σημαινομένου το γαρ ἐναντίον του νέου βουλόμενος δηλωσαι
ἐκλίθη ό γέρων, τοῖ γέροντος, και ως λέγων λέγοντος, φρο-a5 νοῖντος φρονιῶν, ουτως γέροντος γέρον' ἐπει οὐδὲν ἴνομα κλιν μενον διὰ τοῖ τος ουδέτερον ἀνεδεξατο παρασχηματισμόν. Γisarga : Ιl. Ε. 8is.) Tουτου μέλλων Ουκ ἔστι ' τα γαρ διὰ τοῖ σκω ακλιτα πιτο παρακειμένου' τὸ γαρ διδάξω ἀπὸ τουδιδάχω, ουκ ἀπο διδάσκω, ως δηλον ἐκ του παρακειμένου ον 3ο ματος' ῶς γαρ ἰάχω ἰαχη' στενάχω στεναχ η' ουτως διδάχωM η' αντιπίπτουσι δύο' τὸ θνησκω καὶ ἀλυσκα,' ἀμφοτέρων
γαρ οἱ μέλλοντες λη ζω καὶ ἀλυξω,
114쪽
το δε γινωσκω, ἀπο του γνω, Ob ό μέλλων γνώσω, καὶ ό μέσος γνωσομαι ' οἱ γαρ μέλλοντες, εἰώθασι πλεονάζειν το κ' μεθυω, μεθυσω, μεθυσκω τρωω, ου ό μέ - τρώσω, πλεονασμω τουκ, τρώσκω διπλασιασμα, τιτρώσκω' ουτως οἶδεν γνώσω γνώσκων 5 και γινωσκω, ἐκβολῆ του γ τοῖς δὲ το γ αποβάλουσι, μακρα παρακολουθεῖ ως ἐν μισγητ η' γέφορα γέφυρα γιγνωσκω
κώ, εν τω εθελωμ γράψωμεν, ποιησωμεν η μη γράψωμεν προστάξαι γάρ τις ἐτέροις βουλόμενος δια τὸ φορτικον της προστάξεως παραιτούμενος Υ. ΓΕΝΝὰ: Tοῖ τίκτω διανθει' το μὲν γὰρ ἐπὶ των αρρένων τάσσεται, το γεννω δηλονότι, το δε ἐπὶ των θηλυκων, τουτέστι
115쪽
το πικτω' η μεντοι ποιητικη χρη ς το τικτειν και γενναν επι
τρίτον πρόσαπτον κατα τον αὐτον αριθμον καὶ κατα τὴν αὐτηνοιαλεκτον πως λεγορον εαν γνω ἐγω κω εαv PF εκεινος
15 ιδου γαρ το τρίτον ὁμοφωνεῖ κατα τον αὐτον αριθμόν αμψότερα γαρ κοινα εισὶ, και κατα την αυτην διάλεκτον' ἔστιν ουν εἰπεῖν ἔτι ουκ εστιν ἐνταυθα τρίτον πρόσαμον ὁμόφωνον, το μεν γαρ τρίτον πρόσωπον προσγεγραμμένον ἔχει το ι' το πρωτον οὐ μειδη τα εἰς ω ληποντα ἐήματα πρωτου προσωπου ἄντα Ου2o θέλουσιν ἔχειν ἐν τη τελευταία συλλαβη τί ανεκφωνητον' ἐν δὲ τω τρίτω προσωπω το ἰωτα προσγράψεται, μείδη τα εις ωλποντα λήματα θέλουσιν εχειν το δεύτερον προ διφθόγγου
116쪽
xώι ἀπο του δεω το δεδηε Σομενος πολέμιοιο ll. N. 736.3Δn: Il. Λ. 426.3-του δωμα γεγονε κατα ἀποκοπιγ', και εμεινεν ακλιτον' ουδὲν γαρ οὐδετερον εἰς ω λπιον ευρπαιετερον, ἔς ἀπο του τοῖος γίνεται τοι με, καὶ Θεινεν ακλιτονδια τεν εις ε κατάληξιν αλλότριαν ονομάτων Ουσαν' το δε τοῖὸς 25εκλίθη' ὐχει γὰρ το σ κλητικον αρσενικων ονομάτων, και ἀποτου ἱ τοτης γίνεται ἱπποτα, καὶ ου κλίνεται, το γὰρ α ου χαρακτηρίζει αρσενικον ονομα' καί τοι ωσπερ το ἱ-ότα, καὶ μεταπλασμον γεγονεν, ουτως καὶ το μεγιστῶν, ἀλλα δια την κατάληξεν το μευ ἄκλιτον εμεινεν, το δε κλίνεται, ωσπερ καὶ 3Oτο ερυσάρματες μεταπεπλασμενον ἀπο του ερυσάρματοι ἄκο
117쪽
Δiox: Il. A. s. Aπο τοῖ Ζευς, ευθύας Ι3οιασεικῶς γενομμένης, Διος' το γαρ ζ εἰς δ τρέπουσιν' οἷον ζῆθος, δῆθος, ου- τως οἶν Ζευς Δευς' ἀπο γὰρ του Δευς ευθείας εγένετο ἡ γε-5 νικη' το γαρ κοινολεκτούμενον οὐ κλίνετα δια τοιαυτηρ άτί 'παν ἄνομα μονοσυλλαβον εις σ λ ον οξύτονον διὰ καθαρου τουος κλινόμενον τον πόνον θελει φυλάττειν της ἰδίας ευθείας καὶ επὶ της γενικης' οιον, ως ω ' δμως δμωός' πρόσκειται μονοσύλλαβον δια τὸ 'χιλλεῖς Αχιλλεως' πρόσκειται οξυτ ioνως δια τὸ βούς βοος, και νους νοός πρόσκειται διὰ καθαρουτοῖ ος διὰ τὸ Ζας Ζάντος' ωφειλεν ουν το Ζευς εις σ λπιον κώ μονοσυλλαβον ον, κλίνεσθαι Ζευ ' ετερος δε κανων λεγει, ἔτι τα εις ευς διὰ τοῖ εος κλίνεται, και ωφειλεν εἶναι Ζεός. των ουν δυο κανόνων μαχομεν , ἀπελειψεν ἡ κοινη κλίσις, και 5 παρεισηλθεν ἡ των Βοιωτων, καὶ εγένετο Δευς, Διὸς, Διι, Διά τα γαρ εις ευς εξ κλίσεις επιδέχονται.
Δ;ox: Ιl. A. 7.ὶ Ἐπίθετον ἄνομα απὸ του Διὸς γενικῆς,
ωῖος, καὶ κατὰ συναλιφηρ Δῖος' προπερισπαται' τὰ εις ος ληποντα καὶθαρα δισύλλαβα παραληγόμενα τω ι εκτεταμεvae, εἰ χοαρχεται απὸ συμφωνου, βαρύνεσθαι θελει τουτεστι προπερισπωνται' οἷον Πῖος, ἄνομα κυριον Xῖος' Δῖος' σεσημείωται
τὸ μέτρον, οὐ γαρ αεὶ γίνεται' τὸ δε δόμα επὶ της ληψεως
παρὰ το δω, τὸ δεσμευω' δησω, δε κα, δεδημαι, καὶ δωμα.
118쪽
γυ λέγορον φθινόπωρον και το αυτο λέγομεν ἀλλως μετρπωρον' εἶτα λέγομεν φθινομετόπωρον' δδε ἄρα συντέθειται ηλικες, ὁμηλικες' καὶ παρὰ τω ποιηWῆ μόρος δύσμορος ειτα δυσάμμορος. ΔEiAExATAi : Od. H. 72.ὶ Δω, το παθητικον δέχημαι' 5ό παρατατικος εδεχόμη , ἡ παρακείμενος δέδομαι, το πληθυντικον δεδέγμεθα, το τρίτον Ιωνικως δεδέχαται, ως τετευχαται, επενθέσει του ιβ δειδευται.
δουρος δουρί. I OΔiκΑΣΠΟΛΟΣ: Il. A. 238.ὶ Διατι παροξύνεται' ἔ τὰ παρὰ το πέλω συγκείμενα ονίματα, εἰ μεν ροτὶ πτωτικης συντεθῶσι, προ μιας ἔχουσι τον τόνον' οιον, ιπποστόλος' δικασπόλος' εἰ δεμετὰ ἀπτωτον, προπαροξυνεται' οἷον, πρόπολος' ἀμφίπολος. Δosa: Il. P. 236.ὶ πινομ' ἡ εὐθεῖα των ωικων δοι ' I5οἱ γὰρ Δωριεῖς την ἀναλοίαν το εν τοῖς ρημασι φυλάττοντες, και εν τοῖς ονόμασι, πλεονάζουσι το ιπια' γίνεται εκ του δεω τὸ δεσμευω, δοὸς, και πλεονασμω του ἰωτα δοιος, καi ἡ γενικηδοιοῖό ἡ εὐθεῖα των δυiκων δοιω.
ωδε γάρ εστι το ω μεγα δια τὸ μέτρον' κείνως μεν γ, δια τουο μικρου. 'ττικως δὲ δια του ω' και ποῖον εστιν ἀναλούτερον; τὸ διὰ τοῖ ω μεγάλου επειδη εμάθομεν ἔτι τρία εισι τωνδυ ων στοιχεῖα αεω, τούτου χάριν ἀναλογωτερον τὸ διὰ τοῖ eo 25 μεγάλου.
o : Παρὰ τὸ συνδεδεσθαι ετερω ἀριθμου, κῶ γραφέται αἰ υ ψιλὸν ' καὶ δίφθογγος ἄταν βαρύνεται γράψεται το υφιλον, και το ο μικρον' ἴτε .δὲ γράφεται διὰ διφθόγγου, οξύνεται, καὶ γράφεται το ω μεγα' γίνετα δὲ τὸ δοιὼ τὸ διὰ διφ
119쪽
και ἐστὶ κατα διάλεκτον. ΔΕΩ : Και-εξ ου καὶ τοη δ' ετι και χρυσν ἐπιδάεαι Il. B. 229. ό εγεστως δέω, το χρη , καὶ ποι Ἀκως πλεονάζει το υ' εστι δἰ 5 παρα το δεω -εδέησα ἰδέησε κω πλεονασμω εδενησε ' εκτου δευω γίνεται δευεται, καὶ οι ' Ιωνες αποβάλλουσι το τ του τρίτου προσωπον, καὶ ποιουσι το δευτερον.
ΔΤΟΣ : Il. A. 7.) Τέσσαρα εἰσὶ κτητικα δισυλλαβα, δυοδια διφθογγοω θεῖος καὶ κεινος ' καὶ δῖος καὶ Xῖος δια του ἰῶτα.
Δκτpo : Il. A. i53.) 'E πίρρημα χγγόνου δηλωτικον, καὶ i 5 γράψεται ωσπερ καὶ το δυο, καὶ μυον καὶ μέγα, Αττικῶς' εστι δὲ καὶ ρῆμα προστουσικον, καὶ σημαίνει δυω, ώς το.ξελθε Λάζαρε δεῖ καὶ το ἐνταυθαδ.ῖρ' ἴθι. Il. r. i3O. 2o το πληθυντικον αυτου δευτε' εἰ γαρ ό κανὼν λάβοι αυτο ἐπ--μα, ανοίκειον ἐστὶν, ἐπειδη τα επιρρηματα ἀριθμους οὐκ επιδέχεται.
λεγόμενον υπο των αρχαίων, ως μαρτυρεῖ δρυμος καὶ δρυφα 25 τος, η παρα το δέρω, ο σημαίνει το λεπίγ' του γαρ φλοιουλεπίζεται τα ξυλα, καὶ ἐκ του θορῶ ο σημαίνει το πιμῶ, θόρυτὶ ον καὶ δορυ, το εκ της γης ἐκτρέχον, καὶ ό ποιητης
120쪽
Ουκ εστὶ παθητικόν' αντι του εκφοβων, καὶ ουκ εκφοβούμενος.
εισι τοιαυτα ωσπερ η περα, της περας. και 15 περ- του χειμάρρου τῶν
Καὶ πρόῖος προίας, καὶ ἡ αιτιατικη προ αν, καὶ τροπη Βοιωτικηυδεα, εξ ου καὶ το ἐπίρρημα πρίην' ουτως εστιν ἐκ του δη- ναίος αρσενικοῖ, το οὐδέτερον δηναιον, καὶ σνγκοπν της αι δην, καὶ τροπη του ν' εις ρ γινεται δηρόν. ΔΡΑΚΩΝ : Il. B. 3o8.) IIαρα το δερκω, ἐξ ου καὶ δορκάς'ό β αόριστος, εδρακον, ουτως ἔχει το ἔπραθον ἐκ του πέρθω, καὶ το ετραπον ἐκ του τρέπω' ἔδαρκον ωφειλεν ειναι, αλλα διατον κανόνα τον λέγοντα ' εστι δε ἀπο βαρυτίνου θέματος, διατοῖτο γίνεται εδρακον, και εξ αὐτοῖ δράκων. 2 5ΔAΦoi Nox : Il. H. 3c8.ὶ Ἐκ τοῖ φοινος ό πυρός' τοῖτο εκ τοῖ φόνος, καὶ το θηλυκον φονη, καὶ πλεονασμω τοῖ ιωταφοι ' καi τὸ αρσενικον φοιν ' καὶ μετα τοῖ δα δαφοιν '
διότι οὐκ ανεβίβασε τον τόνον' κανων γαρ ἐστὶν ό λεγων, τα εις ος οξύτονα ἐν τη συνθέσει αναβιβάζει τον τονον, χωρὶς ει μη 3Oδια σημασίαν τινα κωλυθείη, δια το λοιγος βροτολοιγός' καὶ χωρις των ἐθνικων, δια το 'χαι ' και χωρὶς τοῖ ἰατρος