장음표시 사용
141쪽
τοὐ πλεονασμυ ; η' πρόσθεσις' α- δίπλωσις' ἔκτασι ς' επέκπα- σις' διαίρεσις' διπλασουασμός' παρέμπτωσις' παρενθεσις' προ θηκῆ φωνηεντος κατα το μέσον ου ποιουντος συλλαβην' Oιον, πλέοντος πλείοντος' ἐμέο εμεῖι' το δε πάθος 'Iωνων' ἔνεκα του5 ουνεκα διαφέρει ' το μεν ουνεκα σημαίνει το διοτι,
Io πάλιν το ἔνεκα τοῖ χάριν διαψέρει' το μεν γὰρ ενεκα ψιλοτινα άτιαν δηλοῖ' οἷον,
ἐνεκα 'Aλεξάνδρου καὶ 'Ελε ς ἐστρατευσε Μενελαος επὶ Τροῖαν.
χάριν Μενελάου εστράπευσεν 'Aχιλλευς ἐπὶ ἱλιον
35 τουτεστι, χαριζόμενος τω Mεινε λάω. Eri: Il. A. 06. Τὸ τι ιωτα διατί; τα εις ιωτα -οντα επιρρημοσα συνεσταλμένα βαρυτονα, δισύλλαβα μὲν υπάρχοντα, δια του ιωτα γράψεται οἷον, ἶφι νόσφι ' μέχρι ' α ι'
υπο πρόθεσις, εγερθεν --λμα τοπικον ἐκ του ενερος, 3 σημα νει τον νεκρον, εξ αυτοῖ ἰνερόθεν και συγκοπη εγερθεν. ΕΝ ΑΛΕ : Il. A. 367.ὶ τώῖ ενθα τσπικον επίρρημα,επεκτάσει της δὲ, κω ωφειλεν εἶναι εὐειδε, ἀλλοι κανων εστὶν 25 ο λων, ἔτι τὰ κατὰ φω ν παραχθεντα εις δε μηδεν πλεον
142쪽
το υπάρχω, ἀλλ' εξ ἴπομνησεως εἴπομεν τοῖ δευτέρου αορίστου
143쪽
5 Eretii: Il. A. i 4.ὶ προσπιακτικόν' ειμὶ το ἱα-χω' ό παρατατικος ν' ἡ μετοχ, ε ς εντος' το προστακτικον ἴθι, καὶ τὸ ρ ἴτω, καὶ πλεονασμ' τοῖ σ ἔστω. Ela: Il. A. i 4.3 ΓΙερισπαται ' τα εἰς εις ονίματα εἶπε διὰ τας μετοχάς' οἷον τυφθώς' δαρύς' κοινολεκτουμενα ειπε 2O δια το ευγενης καὶ ευσεβης' οἱ γαρ Βοιωτοὶ διὰ τῆς ει δι- φθόγγου γράψονται' ουδετέρου προασχηματισμον, διὰ το χαρίεν τος' οξυνεσθαι Ουκ ωφειλε δια τὸν κανόνα τοὐτιν' βαρυνεσθαι Ουκ ωφειλε ' διότι τὰ μανοσύλλαβα, η οξυνεται, .ὴ περισπῶται Ουδέποτε βαρύτονα εξ ἀνάγWης περιεσπάσθη γίνεται δε παρὰ 25 την εσιν καὶ ψεσιν, το ἀπολελυμένον καὶ μεμονωμένον. ΕΝΟΣ : II. Θ. 23 .ὶ κανών' τὰ εις ος ονόματα ἔχονταουδετέρου παρασπηματισμον διὰ τοῖ ντ κλίνεται' η τὰ ως ως μονοσύλλαβα ἔντα ἀρσενικὰ διὰ τοῖ δος κλίνεται' οἷον κτεις
μετὰ της ου οὐδεὶς, κοὐ μετὰ της μη μαμώς' πρόσκειται μονοσυλλαβα διὰ τὰ νπερ δυο συλλαβάς' οἱον χαρίεις χαρίεντος
144쪽
δια του ντ κλίνονται' εἴς &τος' ου καὶ το ἀφεις μέντος πρόσκειται ἀρσενικα δια το κλεὶς κλειδος θηλυκόν ό εἷς καιτο θηλυκον ἀπελειψε' δυο γαρ καινόνες εἰσὶν οι μαχόμενοι ' ό μὲν εἷς λέγει, σι οἱ αριθμοι κοινοὶ θελουσιν εἶναι' οἷον, αι δύο, οι δύο' οι τρεῖς, κώ αι τρεῖς' η ουτα ' τα αριθμητικα ον 5ματα κοινὰ εισὶ τω γενει, καὶ όμ αποῖσι τα θηλυκὰ τοῖς ἀροσενικοῖς' οἷον οι πεντε, καὶ αἱ πεντε' αἱ επτὰ, καὶ οι επτά' όετερος λεγει, δει πασα γενικη διὰ του ντ κλινομενη το τελος της γενικης τρεπουσα εις α, καὶ τρο παραλνπουσαν θέσει μακρὰν ποιοῖσα, το θηλυκον ποιεῖ' επ ονομάτων' οἱον χαρίεις χα- Ioρίεντος χαρίεσσα δαφνηεντος δαφνηεσσα' εἶς εντος' ωφειλεν εἶναι το θηλυκον εσα' των ουν δύο κανόνων μαχομάνων' του μοενος ματουντος ψοφωνως τω ἀρσεοικω' τώῖ δε ετέρου κατὰ προασχηματισμον ἔσσα, ἀπέλειψε, καὶ ἔγένετο ως ἀπο του ος αρσενικον, Ο σημαίνει τον μόνον' το θηλυκον ἴα, κοὐ πλεονασμωτοῖ μ μία καὶ κλίεται μιας ς' κώ λέγει ό κανων παρὰ τον τόνον' το γὰρ μας κώ ιας Ἱωνικην εχει τάσιν, ἐπείδη κανων ἐστὶν ό λέγ-' ἐπὶ των εἰς α βραχυκαταληκτων ειωθασιν οἱ ' ωνες βαρύνειν τὰς λέξεις, ως καὶ ψεις' οἷον' ρογυια β' α ια'IΠλάτεια Θέσπεια' ἄταν δε γένηται ἡ τελευταῖα συλλαβη ao μακρὰ, Ἱωνικω εθει καπαβιβῶ ται ό τόνος' οἱον ἀγυιά' ὀργυιά. Θεσπειά' τούτο ουν ἐστιν ειρημένον τω τεχνικω το μιας γὰρ
καὶ ιῶς' ἐπειδη γὰρ το ἴα κοὐ μία ἐν τῆ γενικῆ κοὐ δοτικῆ
μακροκαταληκτεῖ, τούτου χάριν τω 'Iωνικω εθει καπαβιβάζεται ό τονος' καὶ περιεσπάσει' οἱον ιῶς ἰα ' μιας με ἄδεν κώ Mῆ αύτιατικχ, ἐπειδὴ Ουκ ἐγένετο μακροκατάληκτος, ου κατεβίβασε τον τόνον, ἀοῖα παροξυνετω ομίως τη ευθεία' οἷον ἴαν μίαν' κατὰ ποσοῖς τρόπους το εἷς διαψέρει τοῖ οὐδείς ς κατὰ ν. πρωτον μεν ἔτι τὸ εἶς δασύνεται καὶ περισπῶται' το δε οὐδεὶς ουτε δασυνεται, ουτε περισπειαι' δευτερον' οτι το μὰν
οντε δυ ον ἔχει, πληθυντικίν' το δὲ οὐδεις ἔχει δινικον
145쪽
το δε τοι κηρ εἴδεται εἶναι. Il. A. a 28.
i5μενος νεκα, ό μέσος ηνεθα' και οἱ 'ττικοι το ε του παρουαι- μένου τρέπουσιν εἰς ο' ίς το πέπεμφα πέπομφα' ουτως καιτοῖτο, νεθα ηνοθα' κάι ό 'Aττικος σφοθα' εστι δε καὶ αλ- λως' εστιν ἔθω το κινω, ό μέλλων οσω, ό παρακείμενος ωκα, ό μέσος ωθα, και μετὰ της ἐν προθέσεως, ἐνόει, εν ω, ἐνηνοκα, χο ενηνοθα, καὶ το τρίτον ἐνηνοθεν.
χωρὶς ει μη ἀτλα ἔντα πρὸ του ε τὸ π αει, η απὸ ρηματος
146쪽
συνθετου γεγονε προσκειται ει μη απλα οντα προ του ε το π
και κατα συγκοπη' ἔσται' τοῖ δε ἐσσεῖται ό κανων' επὶ τω, μέσων μυελλόντων οἱ Δωριεῖς παρεντιθέντες το ι πραπερισπωμένως προφέρουσιν οἱον πλευσεῖται' ρευσέμαι' εσσεῖτω' τὸ δεεσται διαφέρει του γενησεται, οτι το μεν εσται ἐπι των οντων τάσσετω, το δε γενήσεται επι των Ουκ ἔντων' ως τo I 5
τὸ ανέστη τρ υπεξανέστη' η ουτως' κανων ἐστὶν ὁ λέγων, οτι αἱ προθέσεις ἐπισυντιθέμεναι διεγείρουσι το ἔμφασιν παρά τι πλέον, οἷον ἐστὶι τὸ α5
προπροκυλινδόμενος. Il. X. 22 I.
εστὶν ὁ λέγων, οτι οὐδεποτε λέξις εὐρίσκεται ἀπὸ τοῖ η υχ 3ομένη ἐπιφερομένου τοῖ ο, χωρὶς ει μὴ ἐν διφθόγγω εἴη, η καταδιάλεκτον' εν διφθόγγου εἶπι διὰ τὸ,
Haec pleniora stitit qliani iti Etyin. M. P. 347, Ι9.
147쪽
κατα διάλεκτον δε, διότι οι Αιολεῖς τὴν λεγουσιν ἡ ρομοιον ἐστὶ τω ἰύλατειν, καίi ἰώπειγ' εσαέεν γαρ γίνεται ἡ
ηκα ό αόριστος, καὶ πλεονασμω του ε ε ηκα.
εἶπε μη ροτα προθέσεως, δια τὸ αμφίβολος' πρόβολος, ό πρ μαχος, ό προβεβλημένος. ἘτεόΝ : Il. B. 3oo.) Δεῖ γινώσκειν ἔτι τα απὸ διαφορων
πτώσεωv εις ἐπιρρηματικην συνταξιν μεταγόμενα, την αυτην - ν ταῖς πτώσεσιν Ἀουσι' καὶ ἐκ πόσων πτώσεων μετάγονται τα ἐπιρρήμπια φυλάττοντα τον αυτὸν τόνον, καi HyaO αυτην γραφην; καὶ λέγομεν ἔτι ἐκ πάντων των πτίσεων' η
καὶ ἐμάθομεν. EiΛEneti : Il. H. 204.3- ποτακτικὸν εκ τοῖ εἰλῶ'a5 τὸ ει δίφθογγος διατί; διοτι εὐρέει το ε ἰν τω ευλη, g σημαίνει τον σκώληκα' γίνεται ἐκ τοῖ εἰλω, το συστρέφω' ειλη, καὶ τροπῆ του ι εις υ, ευλη. EiNATΟΣ : Il. B. 295.ὶ του ἔνατος κατὰ μεταβολην τοῖ ν εις ι' καὶ η μὲν των ηργεί- διάλεκτος μεταβάλλει τὸ 3οιωτα εις γ' τὸ γὰρ σπείδω σπένδω λέγουσι' - ὰ τὸ αἰεὶ αἰέν ἡ δε Σικελων τὸ ἀνάπαλιν τὸ ν εις ιῶτα μεταβάλλουσι' το γαρενάνυχες εἰνάνυχες ' Il. I. 466.ὶ λέγουσι, καὶ τὸ ἔνδον ἔνδοι.
148쪽
παρακείμενος τετευγμαι, καὶ ἔσπερ απο τοῖ πεφευγμαι, γίνεται ποιVrικον πεφυγμ ι, πεφυγμένος,
οντως και ἀπο του τέτευγμαι, τετυγμα, ἀποβολῆ του ε' καὶ ο αόριστος ετ λ' ἐκ του πέφυκται γίνεται φυκτος, καὶ α- I5φυκτος, ον ου δυναταί τις διαλαθεῖν' ἔστιν ουν ο ἐνεστως τε χω' ἔστι καὶ περισπώμενον ο παρακείμενος πα- ικος τετομαι' το τρίτον τετυκται, καὶ ἐμιατικον ονομα τευκτος, καὶ ωσπερ απο του σιμος σιμαίνω, καὶ μαργος μαργαίνω, ουτως καὶ απο του τευκτος τευκταίνω, καὶ τεκταίνω, αποβολὴ του υ ao
ως του τεκταινε σον φιλον κακά
149쪽
νων γάρ εσrιν ο λέγων τα εις ε λΘοντα ἐπιρρήγματα πονικαθέλουσι ἔχειν προ τοῖ ε το τ' ενιοι δε λέγουσιν ὁτι ἐν συνθέσει ἐστιν, ουδεποτε γαρ τούτο το ἐπίρρημα χωρις του κεν συν-5 δέσμου παρα τω ποι η παραλαμβάνεται.ωκεν ἡ ὁμὰ Tμὶν ευπυργον ελητε. Il. Η. 7 I. γεστι δε Γπεῖν, οτι αἱ προθέσεις παρατιθέμεναι τοῖς ονάμασιν ἔννοιαν επυσαι τοπικην, ποιουνται - σχέσιν' οἱον, οἴκου, ἐξοικου' οἶκον, εις οἶκον τον αυτον τρόπον κοὐ τα αρθρα τα ση- Io μαίνοντα τὴν αναφοράγ' η δε αναψορὰ ἐν τω χρόνω ουσα, και λάβουσα τὴν προάθεσιν της προθέσεως, πομι σχέσιν πονικν
προθέσεως Ουκ σι σχέσιν τοπι- σημάνει, ομοίως καὶ το εἰς οἶκον τον αυτον τρόπον και το ει σίκεν, ἐὰν ἀποστῆ το ἔτερον 15 του ἐτέρου, εκστητα κοὐ το σημαινόμενον δ.
ἐπιδέξιος' διατι προπαροξυνεται; mrειδὴ τα εἰς ος οξύτονα ἐν τησυνθέσει προπαροξύνεται, εἰ μη προασύνθετα ελ' οἷον θεόδμητος' δουρικλειτος' ἄκροπος ' τερπικέρα νος' κοὐ χωρις των Αἰao ελους' ἐκεῖνα γὰρ τον αυτον τόνον φυλάττουσιν ἐν τη συνθέσει' οἷον 'χαιος φιλαχα ' Βοιωτος φιλοβοιωτός' και χωρὶς του
κλειτος ἀγαγλειτός' καὶ χωρὶς του ἰατρος αρχιαπρός κοὐ χωρὶς εἰ μίη δια σημασίαν τινὰ φυλαχθῆ ἐν πη συνθέσει η αεῖα τάσις, ως το λοιγος βροτολοιγός' ἶνα φυλαχθη η ἐνέργεια 25 βροτολοιγος γάρ ἐστιν ο φθείρων τους ἀνθρωπους' τούτου χάριν κώ ό τόνος ἐφυλάχθη ομοίως καὶ τὸ ἀθηρηλοιγός' συνα - νεχθη δὲ τούτοις κατὰ μετασχηματισμον το τραπτε λοιχος, κάὶ ωξύνθη' κλίνετα ουν ὁ ἐπιδεξιος τοῖ ἐπιδεξίου, καὶ τα ἐπιδέξια, και ἐπιρρηματικως ἐπιδεξια, ως ἐνδεξια, καὶ φυλάττει
150쪽
βλέπειν, λυρίω θ διάνοιαν πειν' ταλα αντὶ τῆς &ris'εκεῖ δε αντὶ του προς, καὶ ε υχόμενος αντὶ του προσευχόμενος καἰ ἐπὶ γόνασιν, αντὶ του πρὸς τοῖς γόνασι' γίνεται δε ἐκ τουε χω πλεονασμω του υ' οἱ γαρ εὐχόμενοι αξιοῖσιν εχειν ἄν βούλονται τί διαφέρει εὐχ, καὶ προσευχs ; εα, λέγεται ἐπαγ eto γελία τινος των κατ εὐσέβειαν ἀφιερομένων θεω προσεο, δὲ αἴτησις μετα ἱκετηρίας τω θεω προσαγομέν η' το ἐνεργητικονδε οὐκ ἔστι' τοτε γαρ ἀπολιμπάνουσι τα ενεργητικα τά τε