Anecdota graeca e codd. manuscriptis Bibliothecarum oxoniensium descripsit J. A. Cramer

121쪽

ἀρχι τρος, τουτο γαρ φυλάττει τον τόνον εν συνθέσει' τοῖτο δε δια το σημαινόμενον ε λυθη, - εἶπον, βαρ-εσθω.

ἐδεξιοῖτο το λυτρον

3ο επίρρημα χρόνου δηλωτικόν.ΔOTΛIxo AgipoΣ : Il. B. 46o.ὶ Παρὰ τὸ δολικὸν τὸ μακρον, καὶ τὸ δειρη, ο σημαίνει τὸν τράχηλον' τὸ λι ἰωτα, διαπί;

122쪽

- δια τιῖ ιχος δια τοῖ ἰῶτα γράφεται οἱον, σωτηριχος' τάριχος' δόλιχος' πλο των παρα το τεῖχος οἷον ευτειχος' καλλίτει ς' οιαφέρει δόλιχος κω δολιχός' προπαροξυτόνως εἴδος οσπρίου, οξυτόνως δε το ΜΗΔ' λοιπον εκ του δολιχὸν, τὸ Μ-

του ω, κάi μετα του πολυς πολύδακρυς' προπαροξυνετω' ταεις υς συνθετα ἀρσενικα, η καὶ κοινα ἔντα τω γενει, προπαροξύνεται' καὶ ἄλλως τα εἰς υς ' ονόματα εἴτε βαρυτονα, εἴτε οξύ- τονα, εἴτε περισπώμενα, εν συνθεσει συστελλονται το υ, προ- 3

123쪽

κείμενος δέδυκα, ο παθητικος δίδυσμαι, καὶ ονομα ρηματικον δυσμη, καὶ δυσμός' όπου εξέρχεται καὶ ὐπεισδυνει ό ηλιος. Io ΔΑΜ Et EN : D κανων' τα εἰς μεν ευκτικα, ει μοῦν δίφθογγος' εστι δε δαμείημεν, ἐπειδὴ απὸ δαμει ν γίνεται, καὶ κατασυγκο- δαμειεν' καὶ δαμεῖεν το τρίτον' το ρῆμα δαμω, σημαίνει δε το υποτάσσω, ό μέλλων δάμησα , ό ν αίριστος εδαμον, εδάμην, καὶ το πληθυντικὸν εδάμημεν' το γαρ μ τουτοI5 ουκ ἔστι κλιτικόν' παν γαρ πρωτον πρόσωπον εις ν λῆγον, μὴ 'ν το μ κλιτικὸν, τροπῆ του ν εις σ ποιει την μετοχήμ' ἡ μετοχ, ό δαμεις, καὶ το ευκτικον δαμειεν.Δi AMETPATni : Il. Γ. 344.ὶ ευθεια ὁ διαμετρητὸς σ 1μα παρασυνθετον καὶμ χωρίζοντα τα παρασυνθετα 2ο εκ των συνθετων, τῆς διαφορας του τόνου' τα μὸν γαρ συνθετα προπαροξυνονται, ἐπειδὴ απὸ ρήματος ἔχουσι την συνθεσιν οἷον ἐκλέγω, εκλεκτός' ἐπίλεκτος δὲ προαρο ξυνεται' ἐπει απὸ ονόματος εσχε το συνθεσιν, εκ τῆς ἐπὶ προθέσεως, καὶ του λεκτὸς, ουτως ουν καὶ διαμετρητω διαμετρητός .a5 ΔiAΜΠΣΕ : Il. P. 359.ὶ μέλλων διψήσω το μη η διατί; ἡ δὲ δευτερα των περισπωμένων επὶ του μέλλοντος ἔχει τὸ η, ἡ τὸ α ό εοεστως διαμῶ, σχηματος συνθέτου, εκ τῆς διαπροθέσεως καὶ του αμω, του σημαίνοντος τὸ θερίζω' γίνεται εκ

του ἰωτα δειρε' κυρίως απὸ μεταφορας' κατὰ τουτο γαρ τὸ μέρος πρωτον ἄρχονται εκδέρεσθαι τα ζωα' απὸ δε τουτου καὶ ἐπὶ

124쪽

και κατα παρεσχηματισμον δέρρις' σημα ει δε τεν τετα- μέω βύρσαν δειρη δε αυπηγ' διαφέρει ' δειρὴ μεν το εμ- προσθεν τοῖ τραχήλου, αυχην δε το οπισθεν. Δ1Nu : Ἐκ τού δινη' το δι ι διατις τα δια τοῖ ινη θηλυκα 5 μονοενη, μη ἀπο επιθετων γινόμενα κυρια, δια τοῖ ι γράφεται οἱον Αἱητίνη' θριδακίν η' μονσγενη εἶπε, δια τὸ εκεῖνος εκεί ' μη ἀπο -ιθέτων γινόμενα, δια τὸ φωτεινος ωπει ' μετάγονται γαρ ἀπο των επιθετων. Δ1Norotri : Il. Γ. 39I.ὶ Πεποικιλμενοις, τετοροευμενοις' IOη εὐθεῖα δινωτί' τὸ ἀρσενικον δινωτός' εκ του δι ' τουτο εκτου δῖνος' τὸ δι ι διατί; τὰ διὰ του ινος υπερ δυο συλλαβας μονογενη απαντα διὰ του ἰωτα γράψεται' ιἷον, Φαυστῖνος' ηου-

στινος και προπερισπωνται, πλην του καρκινος.

περισπωμενου

δεῖ δε

μ τη

125쪽

ζωντος

δαίω, καὶ πλεονασμα του ζ, δαί γ' ὁ μέλλων δαίσω, και κατὰ χο συγκοπην δαι, καὶ κλίνεται δαίδος ό κανά, τὰ εἰς ις ὀξυτονα θηλυκὰ υπερ μίαν συλ βη , δια τοὐ δος κλώνετω' ο ν ἐλπὶς ελπίδος' σφραγις σφραγῖδος ' δαις δαίδος ' ἡ δοτιιoi δαίδι, καὶ κατὰ σοκοπη' της δι συλλαβης δαὶ,

του Ψα, ο σημοίνει την φροντίδα, ουδενόσωρα καὶ του ' Ελλης Ελλησποντος ' Λυκόφρων

η απὸ δοτι ι, ῶς τὸ ἄρηι αρηίφιλος' και δουρὶ δουρίκλυτος' καὶ πόδα Ποδαλείριιζ' λέγετα δε ό Μαχάων, παρὰ τὸ ποσὶ

lina alit altera vox. P. I 285.

126쪽

και γέγονε παρα το δάω τὸ μανθάνω, ὁ μέλλων δαησω, καιεξ αὐτοῖ δαι ωw τα γὰρ ἀπο τῆς πρύνης συζυγίας των περισπωμένων γινόμενα ονίματα, η τῆ ο παραλαπεται, ῶς τοάμαρτω ψαρτοεπης' μισῶ μισουνης' η τω ι, ῶς ειλῶ .in πους' οιδῶ οἱ δίπους' - τῶ άμαρτίνους' ουτως και Δω δαησω, IOδα ρων' η παρα την διὰ πρόθεσιν και του φρην διάφρων, σημαινομένου ἐπιτάσεως, και ἴπερβιβασμε, δαίμων.

δ' ψαμάθως-ἁλωιν. Od. Δ. 438. γίνεται παρα τὸ γλάψω το κοιλαίνω, εξ οὐ γλάφυ . 15 ΔΕΜΑΣ : Il. A. iis .in 'κλιτόν ἐστιν, ἐπειδη οὐδὲν των εἰς ας ουδετέρων εχει προ του α το μ' οἷον, τέρας γέρας' κρέας επειδη ουν το δέμας εις ας ον ἔχει προ τοῖ α το μ, ὼκότως, ῶς μη πόν τι μιμησασθαι, εμεινεν ἄκλιτον.Δ1ΛκPINΘΠΜENAI Il. Γ. 98.ὶ ' Ρημα απαρέματον' το ao θέμα κρίνω, ό παρακείμενος κέκρικα' οὐ παραλαμβάνει το ν' ταγαρ εἰς νω λήποντα ρηματα δισύλλαβα, καθαρω διπόνω παρα- ληγόμενα, οὐ προλαμβάνουσι τὸ ν κατα τον παρακείμενον' οἷον πέπληκα' κέκρικα' εὐρέθη δε καὶ τὸ κεκέρδακε' κατα δε ποιη- τας προσλαμβάνουσι β etsa ἐκλινθη και ἀματο κηρα μελαιναν. Il. P. 36o. ΔΕ : Σώδεσμος συμπλεκτικος, οὐχ ἴποτασσόμενος τω μεν πάντοτεουολλας δ' ἰφθίμα ς Il. A. 3.

και οὐ προέκειτο το μέν' διαφέρων τοῖ μὲν αὐταρ, τάξει και3Oχρησει ό μὸν γαρ αὐταρ προτάσσεται, και σύνηθες ποιηταῖς ό δὲ δε ἴποτάσσεται, καὶ πεζολόγοις' τοῖ δὲ ἀλλα, τάξει μων,

προλαμβάνεται.

127쪽

χρησει δε ουκ λι' εκάτερον γαρ σύκηθες πω παῖς καὶ λωγωγράφοις ' εστι δ' αναιρετικον προλαμβάνουσι το οὐ αποφατικον,

ἀλλ' ητοι ταῖθ' υποείξομεν ἀλληλοισι.

ως καὶδ διαφόρως γράφουσι

ἀλλ' επιρρημα, ως το ἄγε ἄπερ οἱ Αἰολεὶς ἄγει φασὶ, καὶ πλεονασμ' του ρ ἄγρει το γὰρ ρῆμα ἄγε φασρ το δ' επίρρημα ει' 'Aττικοὶ δευρὶ φασὶ τοπικον, Αἱολεῖς δευρίς. ΔΙΟΜΗΔΗΣ : Il. B. 567.ὶ πινομα κύριον σύνθετον' ἡ

Διος γενικη κατ' ἀρῶν συντιθεμε αποβάλλει το σ' Διο

128쪽

δωρος' Διοπεί ς' αογένης' διο το Διόσκορος εν παραθέσει' τοθεοσδοτος ιταὶ διόσδοτος ποιητικά

θεόσδοτος πολλων ἀμεινων ς

ομ. νηης ό κανίν' τα εις ης κυρια συνθετα παρα ρῆμα εἰς ους ἔχει το γενικν' παντέρπης' πολυφείδης' ευπείθης' ουτω κω 5 Διομηδης' σημιειωδες το Θει κρίκης' Σμικρίνηςh' διατὶ ου τρέπουσιν οἱ Δωριεῖς το η εἰς α, Διομηδας καὶ Δημοσθένας ἔτα εις ης οτε επὶ γε ιλης εις ους λhει, ου τρέπουσιν Δωριεῖς Διοπει ς' ευπεί ς' ἔτε δε εις Ου εχει τὴν γενικὴν τρέπουσιν οἷον π οτρίβης παιδοτρίβου, παιδοτρίβας λέγουσι. IoΔΕΥPo : Ἐστι καὶ παρακελευστικον ἐπίρρη' και τοπικρο

ου δε ἐπίρρ ημα εις ο λhει, ει μη μόνον το δεῖρο και απο ' τὸ γαρ ψὸ παρα τῶ Σοφοκλεῖ' ποιμενικον επίφθεγμα ουκ ἀντιπίπτει ' το δευρω και δια τοῖ ω μεγάλου παρα τε ποιητη διότι δε και κελευστικον εστιν, ἴπενόησαν αυτο τινες ρημα προστακτικον, κω εις ο περατοῖτα ' δεδεξο' ολλυσορ ῶλλα παν ρημα η καθαριευειν θέλει, η σ εχειν, η ξ, η ψ' δεδεξο' ταθεσο' τέτυ ' το δεῖρα οὐκ εχετω χαρακτηρος του κατα ρη-ματα, ει δε γε προστακτικον ἐστι, τι το οριστικόν; τὶ δε τὸ χοθέμα ; καὶ ως πρόσωπον, που τὸ τρίτον; ἀλλα καὶ τοδευτε Ουκ ακόλουθον ἰστρ τα γαρ εις ο ληγοντα ρηματα προσπιτακτικα πληθυντικον εχει εις θε' δίδοσο, δίδοσθε δέδεξο, δε- δεχθε κ' τὸ δεῖτε ουκ ακόλουθον' επ--μα ουν ἐστι παρακελευστικόν' αλλα πως πενετο τὸ δεῖτε ς τεθεμάτισται οὐ κέ- a5κλιται ταλα συιδρομην, ωσπερ αγε, και πληθυντικον αγετε Ουκ ακόλουθον, αλλα τεθεμάτισται, κω το αγρει ἐπίρρημα παρακελευστικον, και εσχε πληθυντικον, ἀγμῖθ' αἱ μοῦν διξι α κορησατε Od. Υ. I 49.

129쪽

δείδω μη το χθιζον ἀποστησοντω Ἀχαιοι

ουτως ἀπο τοῖ δείδω, δειδιῶ, δεδι,1σω, δεδίηκα, ως λελίηκα λελιημένος ' ἀπο δε τιῖ δείδω, ό παρακείμενος δεδοικα, ὁ μέσος

5 δεδια, καὶ πλεονασμω τοῖ ιωτα, δείδια' ομοιον το δεδεχατ οδειδεκατ' αλλοθεν αλλοe. Il. I. 667. ἀλλα και τὸ δεδοικα' τὸ δε ρῆμα τούτο ιδιακον παρακείμενονον, πη μὲν ἐνεστωτα λαμβάνειν, πῆ δε παρατατικον, τοῖυ δ' ἀμφιτρομέω κοὐ δείδια. Ο l. a. 8ao. 3ο ἀντὶ τοῖ ευλαβοῖμαι ' ουδεν δε θαυμαστον εἰ παρακείμενος ἶνεστωτι συντάσσετα, κοὐ γὰρ ό παρακείμενος οικειότητα ἔχει προς τον ενεστωτα' καλεῖται γοῖν ενεστως συντελικος, κοὐ τὸ

130쪽

οχα λεγομεν παρακείμενον, καὶ ἶσον σημαίνει εvε ωτι, τω γινωσκω' και εκ του εναντίου ενεστῶτα λαμβάνεις, ἴνα παρακε μενος πληρωθῆ' γεγραμμένοι εἰσρ' κεῖται δε και επι παρα-

κειρονον επι τριτου προσωπου δειδιε γάρ μὴ λαιμον ἀποτμηξειε σιδηρφ. Il. Σ. 34.3 5και το πληθυντικὸν απου κατα σοκοπη' εἶπεν, ἀλλὰ λι--πῆμα, διοτρεφὸς, εἰσορόωντες δείδιεκεν. Il. l. 23 o. 3οἰ τε βιας Τρώι, ν ὐπιθει δισαν, οἱ τε ἰωκάς. Ιl. E. Sal.)του δειδια παράκειται μετοχ, δειδιως, και δειδιοτος, και δει -διότα

εδεύησε δ' οἰηῖον ακρον ἱκέσθαι. Ο l. l. 483. τουτο γαρ κατα πλεονασμὸν εχει τὸ υ' γίνεται γαρ παρα το