장음표시 사용
151쪽
συλλαβης, ῶς το εἴκω, το όειοὶ , εικιον καὶ ενίκιον, και πλεονασμω τῆς αλ συλλαβης ἐναλίγκιον' κυρί' ς εγγυαλίζειν, τοεις χεῖρας δουναι τοι.
5 ος καθαρον απο πρωτοτυπου των εἰς ος παρα μέγα, δια τῆς αι
διφθόγγου γράφεται οἷον ληγος ληραῖος' δρόμος δρομαῖος' κώουτω παρα το ἔθος εθαῖος, κά πλεονασμου του ρ ἐθαῖρος καὶ τραπῆ του δασεος εἰς ψιλον σαιρος, οἱονει ό συνηθης καὶ φίλος Ψο δε ἔτερος ἐκ του εταῖρος. Io TNon ui : Il. P. a. in m κλαροῖ, και ἐνοπιν επιρρηματαεισὶ ποιοτητος, ως το σιγῆ γίνεται δε παρα το οψ, ο σημαίνει-ν φω ν, καὶ γραφεται δια του ο μικροῖ τοῖτο δε παρα τοεπω, το λέγω' λοιπον ἐκ τῆς οπος γενι ς γίνεται μετα τῆς εν προθέσεως ενοπη. 5 Ἐκ ΣτΟΣ : Il. A. 6o6.ὶ Τί σημαίνει ἔκαστος ; αντὶ τοῖ Ἐλληνες καὶ οἱ βάρβαροι ειδους των υποπεπτωκότων ε πιμεριζομένων' κάi ποσαχως τὰ επιμεριζόμενα εἴρηται. ΕΛΑΦΟΣ : Il. A. 225.ὶ Παρα τὸ ἔλκειν τοῖς οφεις' φασὶ γαρ στι απερχόμενος καίὶ τω κέρατι αὐτοῖ προστρίψας τω φαμaoλεω, λαμβάνοντες εκεῖνοι εκ της ἀναθυμιάσεως του κέρατος ἐξέρχονταί 'Εn I: ΙΠρόθεσις ἐστὶ παραλαμβάνουσα η σημαίνουσαρημ' εστι δε ῖδίωμα τοῖ ποιητοῖ το λέγειν, οτι ωσπερ τὰ ρημα τα πολλάκις ελλειπτικὰ εἰσὶ τῶν προθέσεων, ως το
152쪽
διοτι οὐδέποτε μεστῶτος μετο - οξύνεται, πλην τοῖ εκων' και
153쪽
κατα τρόπους δύο πι το μεν επω, το λεγω, ψιλοῖται, το δεακολουθω δασυνεται' και ότι τοῖ μεν επω, το λεγω, τα ενεπτὶ τικα εδνται, τα δε παθητικα ου' του δε ακολουθω τα παθη-I5τι , οἷον, επομαι, κώ εἱπόμν, καὶ ποιητικως επόμν' το δεενεργητικὸν ο ρ τὸ δυῖκον ἐπίμεθα, και τὸ τρίτον ἔπεσθη, ἀμφιέπω δε καίὶ περιεπω. Fugio : Il. A. 17 .ὶ τοῖ φοῖ' τὸ δε εμοῖ ποιουεἴδους ὴ πρωτοτυπου' κοπὶ πόσους τρόπους διαψερει τὸ πρωτό-2O τυπον του προα Που; κατα τρεις' ἔτι τὸ μεν εμοῖ τὸ πρωτότυπον γίνεται κατα διάλυσιν, Θεο καὶ φεῖο, και εμεῖ' τὸ δεπαραγωγον ου μως' και ἔτι τὸ μεν πραπότυπον οκλίνεται, και τὸ κατάραρον φωνηεν αποβάλλει οίον, - ηκουσε μου '' τὸ δε παραγωγον ουτε εγκλίνεται, ουτε τὸ κατ' ἄρχὴν φ-ηεν25 αποβάλλει' τὸ δε εμεῖο εκ τοῖ ερος, φοῖ' εστι δε η ἀντων μία παρά πιος εἴδους των παραγώγων κτητικων' σημαίνει δεκτητικὰ καὶ κτημοπα' διαλυσει της ου διφθόγγου Ῥεο Ἱωνι- κως εκ δε τοῖ φεο συναιρεσει τοῖ ε εις θ ευ δίφθογγον εμεῖ, αποβολῆ του ε μευ ως εν τω3o Hκλυτέ μευ. Il. P. 86.
αἱ γὰρ πραπότυποι ἀντορουμίαι εγκλινόμεναι τὸ κατ' ὐχην φωνηεν ἀποβάλλουσι.
154쪽
ρυτόν- παράγωγον πεταίω, ως λιλω λιλαίω, εν συγκοπῆ πταίω εκ του πέτω ξηροτος ονομα πεHς, καὶ προ πετης, ό προπίπτων τη διανοία ό παρακείμενος πέπι κα, και ροταβολη του η εἰς ω
ουτως ἡ ἐπάνω σχέσις' ἡ δε υποκάτω
ἀντι του προά' εστηκε γὰρ το Παλλάδιον' ἀλλαχοῖ μέντοι σκπαραλληλου τέθεικε την ἰπρ οπου μὰν εχουσαν το ἴδιον σημαι- νομενον' ἔπου δε ισοδυναρουσαν παρὰ,
το γὰρ πισσαν ἐπ' Oλύμπω, ἀντι τοῖ παρ' Ουλύμπιν, ό γὰρ
πιλυμπος κατὰ τον ποιητην συνηπται τω ουρανω' οὐ χρεῖα δε
155쪽
λησει δια τῆς 'Dσσης πιοδος εις τον οὐρανον νοεῖσθαι, ο τερ ἐναντίον παρα τω πωτ'ῆ' εστι δε πρόθεσις των αντιστρεφομένων, φ επι πολλ' Il. A. t 62. 5 εστι δε και των ρ δε σημαινουσων, ἐπεὶ ουτι επι δεος. Il. A. 5 5. ἀντι του επεστι' εστι δ' στε ενεκα ἐπιτάσεως ει ταραλλήλου
ου γαρ εκ του μέσατου, ώς τινες, καὶ ό ἐπεὶ σύνδεσμος συντ θεται ου δε αντωνυμία μετα προθέσεως κἀνταῖθα πάλιν εξαιρετος ἡ συνθεσις τῆς ἐπὶ ἐν του ἐπέκεινα, κω επειτα δε, εκ της επὶ, καὶ του ίλα' καὶ η σύνθεσις μετεποίησε τον νισμω τας ῖο γαρ απωνυμίας μετέστησεν εἰς ἐπίρρημα. FHapd: Il. Ω. 27 a. νομ προσηγορικον λοῖν ἀρσενικον του εἴδει δεματικόν' ἀπο γαρ του ενίεσθαι' ἄπο δε τοῖ-m πολλα δεμπικα εξεπεσε κατα διαφόρους πόνους, ησω
κράτης αντοκράτωρ' -έτης ἀφέτωρ
156쪽
γάλα γαρ, καὶ ἐξ Αθοω Ἀθω γάρ' εν δε τω λαγωος ουκ ἐπένθεσις του ο, αλλα δισσὴ ἡ χρῆσις λαγως γαρ και λαγωός' οὐχ ώς Τρυφων δε οἴεται ταυτα Βοιωτῶν εισὶ διάλεκτοι ' ἰκεῖ- I5
157쪽
I5γω δισύλλαβα οξυνεται' το θῆλυς ουκ ἀντίκειται ου δύνα ται γαρ εἶναι το αρσενικον τῆς των Υπαικων φυσεως κατυορουν' ωστε Ουκ ἄπικρυς ἀντιπίπτει το Λίβυς και πρέσβυς, μονογενῆοντα και το μὲν Λίβυς δια του υ κλίνεται, Λίβυος το δὲ πρέσβυς δια του ε' τὸ μέντοι
ως προς τὸ θηλυς ἀνέγνωσται' εαν δε θηλέας εκ του θηλείας
νπαρκτικόν' Δωρικον δὲ οὐκ ἔστιν' επεὶ τα Δωρια το φατὶ, και τὸ τίλπου, προ του τ καθαρά ει σι' τοῖτο δε ο ρ το δὲ φατὶ εκ τρίτου ενικου' πάλιν τα εις τι πληθυντικα Δωρια ἔχει προ του τ σύμφωνον τo v Τ, φαντὶ, λέγοντι' τουτο δὲ οὐ ἔστε 3ο οὐ Δώριον και στι τα Δωρια το ν ου προλαμβάνουσι' φατ ιν ιυλεγουσιν, οὐδὲ τί τιν' το δὲ εστιν προλαμβάνει το ν' τα δὲ εις τ Δροια ονόματα προλαμβάνει το γ' εἴκοσι, εἴκατι, εἴκατιν' ἀλλ'
158쪽
οπερ ην χαρο σηριστικον του τρῖτου προσωπου' ἔνικω γου ἔνικονου συνεμπίπτει ' ἔνικον δὲ πληθυWrικω' ελεγον ἰγύ' και ἔλεγονεκεῖνοι ' μονηρες δε εστι κατα τὴν σύνταξιν' πρόθεσις γαρ εανσ ταγῆ τρωρ προσωπε, και τω πρώτω και τω δε- ω συν- 5 τάσσεται ' τούτω δε συνταγεισα η ἐξ πρόθεσις, πρώτω καιδευτέρω συντάσσεται οὐ ριῶς' εν δε τω Μυρμιιόνων ἔξ εἰμι. Il. n. 397. καὶ τεων δ' εξ εἰσι τοκηων. Il. n. 387. in ioου του ρηματος η πρόθεσις, αλλα της γενικης, λέγω δὴ των Mυρμιδ ων, καἰ εκ τοκνγων ότε δἰ αρκτικόν ἐστιν, αναβιβαζοτον τόνον ἰστι πόλις Ἐφύρη. Il. Z. I 2. -οτασσομέν δ ξύνεται' και οτε τῆ ου αποφάσει υποτάσσε- I5ται αναβιβίζω
η κατ' ἀφαίρεσιν του παρακειμένου, ῶς το 25 δέχθαι ἄκοινα. Il. A. a 3.ὶ
ουριν βλησθαι Μενελαον. Il. Δ. I5. το πέλλημαι 'ττικον, καὶ Δωρικον πέπλαμαι ' εκ του πλῶ παράγεται πλημι, οθεν. το επλν, δευτερος ἀόριστος, ου το 3Oευκτικον πλίν, καὶ το μέσον πλώμη , κο δ το τρίτον των πληθυντικων, πλωιντο, κω το Ιωνικον, και Δωρικον καὶ Αιολικὸν, iii Haec ad aliani glossana videntur spectare, fortasse ἔπληντο.
159쪽
και το πληθυντικον o Cod. τείχεσι πλήτης.
160쪽
'Εrnsu : Δωριέων ἡ διάλεκτος προλαμβάνουσα το ν' καιτο συ ἀντωνυμίαν τυν λέγουσι μετα του γ' ο προσθέσει του η γίνεται τυνη, καὶ εγωνη' ἡ δε ό ποιητης εκκλίνων τm χασμωδίαν των φωνηέντων ίἶπε το ἐγων μετα του ν.
κ' η παρα το κυρω, το επιτυγχάνω, κυρος, καὶ ἔκυρός' σημα νει τον πενθερόν.
En Iκorpor : Il. P. 188.3 M επὶ πρόθεσις σημαίνει τοδεοι καὶ πρέπον πρέπει γαρ και προσηκει τοῖς νέοις πολεμεῖν καὶ συμμαχεῖν' διαφέρει συμμαχος και ἐπίκουρος' ἐπίκουρος λέγεται η των πολεμουμένων βοηθεία συμμαχος δὲ ό τῶν πολεμουντων, ως 'χιλλευς Ἐλλήνων. ἘΛiκΩΠΑΣ: Il. Γ. 234.3 ευθεῖα ελὼ ' γίνεται ἰκτοῖ Ἐλίκη ἰ', ο σημαίνει τηρ μεγάλην αρκτον δύο δε αρκτοι, και ἡ μὲν μεγάλη καλεῖται Ἐλίκη ' προς αποβλέποντες και ἀπευθύνονται το πάρευσιν ἐποιουντο, ώς ἐκ τούτου κληθη- ναι ελίκωπας' ἡ δε μικρα Κυνόσουρα.