장음표시 사용
161쪽
εισω, και πλεονασμρ του κ, ἐίσκω, και μετάγεται εἰς οεστῶτα, το κ ουκ ἔστι χαρακτηριστικον βαρυτίνου μέλλοντος'. βαρυτόνου εἶπε, δια το πλακω' και εν διαλύσει ἐίσκω' μέλ-5 λωτα ουκ αει' διαλυεσαι' επειδη οὐδέποτε ἡ ει δίφθογγος προ
εων κατα συναιρεσιν ων και το θηλυκον εουσα και εουσης 3ο καὶ ουσα, και πλεονασμω τοῖ ι ουσία.
162쪽
πλεονασμω του σ εστω' και το πληθυντικον ἔστε βαρυτόνως' .τα εις τε λποντα προστακτικα όμοιοκατάληκτα οντα, τοῖς Μιστικοῖς οὐτονα καθεστηκασιν' οἷον απετε αγετε' ελέγετε χολέγετε' ἐπίτασιν ουν ἔχει το ἔστε' το μεν οριστικον οξυνεται'το δε προστακτικον βαρύνεται' όμοίως φασι κω φατέ. 'Εms : Il. A. 26.ὶ Ασύναρθρον' διοτι τα αρθρα αναφορανδηλιυσιν' αναψορα δε ἐστιν εγνωσμένου και ἀπόντος τινος ἀναπόλησις' ἡ δε αντωνυμία πρωτην δεῖξιν δηλοῖ' ἰνασία δε ἐστιν χθ
163쪽
παρεμπτωσεως' καὶ τί εστι παρέμπτωσις; πλεονασμος συμφωνου κατα το μέσον ου ποιοῖντος συλλαβάς' οἷον πόλις πτο
γίνεται εκ του ἔρρω, το κάμνω, ερρος, καὶ τροπη του αμεταβόλου εἰς ἰωτα, ίδος, το μετα ταλαιπωρίας εργα ρονον' - δε ἀπορηματος παρα μέγα σύνθετα προ μιας ἔχρουσι τον τόνον' ει δε35 απο ονόματος, προπαροξυνεται' οἷον, ἱπποκόμος' ἱεροκόμος' γίνετα δε εκ του εἶρος, καὶ του κομῶ, το επιμελουμαι, η τωνερίων ἐπιμελουμέ . EiΣΑΜΕΝΗ : Il. Ε. 785.) Εἴδω, εἴσω, εει ' ψιλοῖται ' τοε προ μπηεστος πλεονάσαν, ψιλουμένου μὲν αυτου, συμψιλοῖ - 2O ται' δασυνομένου δε, δασμεται.
164쪽
φονται αἱ προθεσεις ἴτε λείπει ἐμα' γίνεται γωρ αντὶ ρημα-
165쪽
καὶ γίνεται δι' εκείνου το εἶναι δια τοῖ ἰωτα' ἶνα φυλαξη την2Ο παραλπγουσαν των πληθυντικων' ἀλλα συνεξεδραμε τῶ ἄμουαυτο ειναι, οπερ εν συνθεσει γίνεται εξεῖναι καὶ παρεῖναι' εστι
οφείλει το απαρεμ τον εἶναι δια την παραλΘουσαν τοῖ ατων πληθυντικων τοῖ ψιστικοῖ' η ηναι δια τοῖ εκειθεν κανονί- 25 τω, τουτεστι τοῖ τρίτου προσώπου τοῖ η' των ουν δύο καν νων μαχ'μενων' τοῖ μεν ἔνος ἀπαιτοῖντος τὸ Υ ε' τοῖ δὲ ἔτεριυτοφ η' ἐγενετο φυλάττων τον μακρον πόνον τοῖ η' την δὲ πα-ραλ ρουσαν τοῖ ἰμεν' τοῖτο δὲ δασυνεται καὶ εν συνθέσει, αφεῖ
166쪽
καὶ τροπὴ τοῖ τ εἰς θ, ἐσθης ' του ἔω ό μέλλων, εσω, ό παρακείμενος εἶκα, ό παθητικος ὼἶμαι, ἡ μετοχ, εἰμένος, καὶ ἐπιειμένος ἘnκxxHAi : Il. Z. 36I.ὶ ΙΠαθηπικον παρακείμενον των 25εις μι' ἔστι το ρημα σω το όρμ' ἐκ τούτου παράγωγον σα,.ξ αὐτοῖ σῖμι, ό μέλλων σύσω, ο παρακείμενος σέσυκα, τοπαθητικον σέσυμαι, το τρίτον σέσυται, καὶ ο υπερθεσει του ετσσυται' πάλιν εκ τοῖ σω γίνεται παράγωγον σεύω, ό ενεστως παθητικὸς καπα το τρίτον πρόσωπον των παθητικων, σεύονται. 3
167쪽
λυσιν γίνεται, ψ ο' σεο εο' και επει ἡ αἱ διαλελυροναι γενι- και οὐδεποτε τα φω-εντα εχουσου μακρα η βραχεα, ἀλλατο μεν εν μακρον, το δε ετερον βραχυ' οἷον 'τρείδεω' Πηλείδεω 'sΩκεανοῖο ποταμοῖο' επιπλεονάζει το ι' P A' σεῖο' εL. 5 Ε1Λvia : Il. A. 18s.ὶ Υποτακτικον μέσου παρακειμενου εἴδω το γινωσκω' ό μέλλων εἴσω ο παρακείμενος οἶδα ' ἡ ρο- τα, ειδῖας, εἰδότος, καὶ το ευκτικον εἴδοιμι, καὶ τροπῆ τῆς μιεἰς ην, ειδο, και ει δοίης' καὶ τα ἔχοντα το ευκτικον εις ην περισπωσι το νποτακτικον, καὶ γίνεται εἰδῶ εἰδῆς. Io ἘΝApigoi : Ιl. A. I9I.ὶ Φονευοι' παρα το ἐναρίζω' καιτο ευκτικον ἐναρίζοιμι ' το ἐναρίζω παρα το ἐναίρω, το φονευω' τουτο παρα το ευω, το φονευω, οθεν κα δ Ἐνυὼ ἡ πολεμικὴ θεοι, καὶ Ἐνυάλιος. TNApig EI : Σημαίνει τρία ἡ λέξις' το σκυλεύω, και το
καὶ πλεονασμω του η, μνυω, ουτω κώ το ἐρύω παρὰ το ρω, οσημαίνει το ἰσχύω, ἐπενθέσει του υ ρύω, καὶ πλεονασμω του εἰρύω, οἷον, δυνάμει ἔλκύω' η παρὰ το ψω, το λέγω' ἐρύω ἐρύσω, 25ἰρύσατο, καὶ πλεονασμου του ι εἰρύσατο. ΕΛΕ- : Il. A. 236.ὶ Παρὰ το λέπω, ἐξ ου καὶ λέπος, καὶ λεπτος, καὶ λέπυρον, το των καρύων ἔλυτρον ' η παρὰ τολεπω πρωτη των περισπωμένων, ἐλέπησα' καὶ το ς ἰλέα σε, κατὰ συγκοπη' του η, καὶ κράσει του πο εις ψ, ἔλεψε. 3o ToiκάΣ : Il. A. 47.ὶ Γίνεται ἐκ του εἴκω ου ό μέσος παρακείμενος, εικα καὶ ἔεικα, καὶ τοι κα ό μέσος υπερσυντελικος, ἰωκειν' καὶ ωφειλεν εἶναι ηοίκειν' κανων γάρ ἐστιν ό λέγων, ἔτι οὐδέποτε λέξις Ἐλληνικὴ ευρίσκετα ἀπο του η ἀρχομέν ,
168쪽
προσεχ ης' ευρυσθενες' ευγεν ς' ἐγκρατης' πρόσκειται μη τῶ ηπαραλπόμενα δια το ευμηκης' ευηθης' πρόσκειται δισύλλαβα, δια το εὐμεγέθης ' ευστελεχης' ἐαίστησιν τοῖς παρὰ το ἔτος ἔτριχας, .ἰέτεας Il. B. 765.ὶ γάρ ἀνέγνωμεν, κώ ειναέτες γὰρ καταράπτομεν' ἔτριχα δε ση- 3ομαίαι ὁμοιοτριαρους' οιέτεας δε ομηλικας' καὶ ἄλλως' ἄσοις κυρίοις εἰς ης λη ουσι βαρυτίνοις συνθέτοις παράκειτω ἐπιθε-
169쪽
τικα, ταῖσα οξύνεται' Διογένης διογενης' Πολυνείκης πολυ- νειν ς' Ευρυσθένης, ευρυσθε ς' ου μάχεται το Ευμένης ου γαρ πάντως τα μεν κυρια ἀεὶ βαρύνεται, τα δὲ ἐπιθετικα οξύνεται, ἀλλα εἴπου βαρύνεσαι το κύριον, το ροτιθετικον οξύνετα ει ουν 5 ἔστιν Εὐτείχης ονομα κύριον παρα ' μανι,
κω ωφειλεν εἶναι τούτω τω λόγω Ευτειχεα' πόθεν ουν ἡ τετριμμέκη βαρεια τάσις ς τὰ εἰς ος οὐδέτερα συντιθέμενα αποεὐθείας συντίθεται' ξίφος αξιφος' ρίγος δύσριγος ἔνια δὲ συν- οτίθεται και απο γενικης, ῶς αρμα αρματος εὐάρματος' ἀλλατοντο μεν απο ἐτέρας καταλῆεως' παρεθέμεθα δὲ αὐτο προς τοδεῖξαι, επι κ και ἀπο γενικῆς γίνονται συνθέσεις. Ἐοτps : Il. B. 650.3 πινομα κύριον θηλυκον το τέλος
I5 'μύρα' καὶ καθόλου τα εις ρη Ἱακα ἐστὶ, χωρις του Ἐφύρη παρα τω Θουκυδίδηλ' οὐ γαρ ἐστιν ' μύρα, και κόρη παρα Αττικοῖς, καὶ Κύρη' εστι δε κρηνη ἐν Κυρν κα ὰ το ἀθάρη
καὶ ἐν Ἱακῆ παραγωγῆ εσκεν' το γαρ ἐπὶ τοῖ πρώτου προσώπου 3ο ἄρεσκον ρίπτασκον, ποιητικα, οὐκ Iωcά' κώ ό μεν ποιητης την αρχουσαν συστέλλει ἐν τῶ εσκεν, ό δὲ Λ μαν φυλάττει
τις σκαφευς ἀνάσσων. Leg. vid. ἔτι.
170쪽
σκόπος' ἀφ' ου το σκοπω, σκοπιασθαι' καὶ σκοπιαζέμεν Il. Κ. o.) απο τοῖ σκοπιάζω. Ea : ΙΠρόθεσις εφαρμόζουσα γενικῆς' οὐδέποτε δε το ξῆν παραθέσει τρέπεται, ἀλλ' εν συνθέσει ' παρὰ Βοιωτοῖς λεγε- ται ες, συμφωνου επιφερομένου' ἰαν δε καθαρεύη εἰς δυο σσ' ao Ἐσσαρχης ποταμός' το δε παρεξ, ἐὰν δυο μέρη λόγου, οξυ
πα ξ μεγα τειχὼν αὐλῆς. Od. I l. i65. εἰ δε εν, βαρύνεται
καὶ συντάσσεται γενιιf' παρ' αυτην δε το εκτος, καὶ εξο ρῆμα παρὰ Δωριεῖσιν, αντὶ του εξεστιν. EpisΝΥΣ : Il. l. 567.ὶ Παρὰ το την ἀρὰν ἀνυειν, τουτέστιν άλίσκει,' το δε α εις ε καi εἰς ι μετατίθεται' κρατρυς, κρίσσων, και κιθάρα, ονόματι παρὰ το καθαρός' γὰρ καθάφα 3o κιθάρα λεγομένη, ουτως καὶ ἰν τω ψιούς' ὀξυνεται' τα εἰς υς ληγοντα ἐκτεταμένα θηλυκὰ, οξυνεται' κλιτύς' ἀλειωτύς' ρυσ-