Anecdota graeca e codd. manuscriptis Bibliothecarum oxoniensium descripsit J. A. Cramer

171쪽

τα τύς' πλο του οσφυς κάἰ οφρύς' το αγυθες σηροιωδες κατακλίσιν.

παραπληρωμοπικος' σεσημείωται στι μόνος συνδεσμος μετα της επι συντέθειται' ἔστι δε και επίρρημα ἐπει Τροίης υρον ουτολίεθρον ἔπερσε, Ο l. A. 3.3διο και διπλῆ 'ρίσταρχ'ς ετίθει προς τομει λίπε δῶμα Καλ=μῖήP. Od. Θ. 45 a. εστι δε επί μα και συνδεσμος κατα ψα νην συνεμπίπτοντα Θρα, και ομως, τότε, ινα, κω εως, και ἀμφοτέρων σημαντικόν το ομας παρηλλαξε μόνον.

172쪽

ε πίτασις' ἡ δε Io

παρα το ἔω, εξ ου καὶ ἔανος, ως πειθω πιθανός' πω ἀγανός ' ἰξαυτοῖ καὶ το εἱμα καὶ ἐσμης, και παράγωγον ἐννύω ao

καὶ διατι απο παραγώγου τοῖ ρηματος ς το γαρ ε καταλῆ,ον εἰς ν, συμφωνου ἐπιφερομένου, ψιλοῖται' ἐννέα κα ὰ ἔνδον' αντιπίπτει δὲ ἡ στος γενικὴ ἀφίὶς αφέντος' ἀλλ' εχει το πνεῖ τῆς εὐθείας πλεονασμω τοῖ ἰωτα' ίῖσατο, καi τοῖ σ' ἔσσαπο. 25 'Εngi : Il. A. 57.ὶ Σύνδεσμος παρασυναπτικός' ἐν γαρ τω παρασυνάπτειν υπισχνεῖται τι καὶ αἴτιον' ό μὸν γαρ ει συνοπ τικος, κω εν δισταγμα ἰστίν' ει παρεγένου ἔγραψας ' ό δε ἐπεὶ βεβαιωτικός' επεὶ παρεγένου πραψας ' σύνθετον δεεστὶ μονηρες οὐδεμία γαρ αντωνυμία μετα μερους λόγου συν-3Oτίθεται, πλο τοῖ επειτα, καὶ επέκεινα' καὶ οὐδεν ἐπίρρημα μετα προθέσεως, πλν τοῖ κάτω.

173쪽

εστὶ καὶ άρμοῖ, οὐ Δώριον ' ταλα δε τὴν μυ των --των συνθεσιν παραιτεῖτω, ονόμασι δε συντίθεται, ἀνωφερης. Ea : ΙΠρίθεσις, ταύτην εχει διωνοράγ' η γαρ γένεσιν, ητόπον, η αἰτίαν σηροίνει' γένεσιν μεν ἐξ 'Aπολλωνίου V τρ

σημειοῖται ἰδικως ἔτι μόνη εκ προθέσεαπ ύς' διπλοῖ, ἔληξεν.

λείπει. r CL Εivin. M. P. IV, 47 Cod

174쪽

ἔστι πλω συζυγίας δευτέρας' σημαίνει δε το πλησιαζω νυν.εξ ου το πέπλημι, καὶ πιμηρος,

ἀλλα μάλα Σκυλλης σκαπαν πεπλημένος ειναι, Od. Μ. 3o8.ὶ 5 και εἴρηται εμπροσθεν .ET'-ΕΣ : Od. Δ. 6o .ὶ μονομα ἐπιθετικον οὐδέτερον σύνθετον πτωσεως ευθείας παρα το εὐρυφυης' ὁ μετασχηματισμός' τα δε εἰς νος ὀξύτονα συντιθεμενα εκβάλλει το σ'ῶκἰς ωκύμορος' ταχύποτμος' βαρυηκοος ευρυάγυια' σημειωδες Io

το γάρ - ουθον ΓΙολυημνια γ' πρόσκειτα οξύτονα διὰ τοημισυς, τοῖτο γὰρ συντιθεμενον ολην εκβάλλει την εσχάτην συλλα ' ἡμικύκλιος' ἡμίθεος' κατ' ἀρχων μεν σύγκειται τοεὐροῦ, κατὰ δε το τελος τὸ φύω ρῆμα ο και γεγονε φῖμι, ως εκ του δευτερου αορίστου δηλον του εφυν, μετοχης τε της φυς'

εἰ- τεκνωσεις παῖδ' ἀποκτενεῖ σ' οπροσφυς ἐχοίμην ῶς -κτερίς.

καί μοι φύσις αυτο ἰαιξεν.

θηλυκου δὲ, 3o

175쪽

ἔστε ἡ γενικη ν εὐρυφυ ς' η δὲ ευρυφυοῖς κατα πάθος' ταγαρ ισοσυλλαβα κατα γενικην εν αιτιατικη εχει τὴν σιπέμπτωσιν τοῖ ουδετέρου οἷον καλος καλου ' τον καλον, το καλόν

φίλος φίλου' φίλον, το φίλον τα δε πιριττοσυλλαβοῖντα κατα5 τ ε γενικην, ἐν κλητικη συνέμπτωσιν αει' ταχυς ταχέος, ω ταχυς, το ταχύ μέλας μέλανος, ω μέλαν, το μέλαν' επει οἶν κατα το κλαπικν ἡ συνέμπτωσις εὐρυφας, ἡ γενικη ευρυ- φυέος αρα καὶ ευρ υοῖς κατα πάθος. EnκοNκ : Ιl. E. 69.ὶ 'Pημα οριστικον πόνου αορίστου Io ' ου γάρ ἐστιν, ώς τινες, παρατατικοῖ' οὐδε γάρ ἐστιν οριστι- κον το πέφνω, πεφνεις, πέφνει, ἀλλ'&rοτωcτικον πέφνω, πέφνανς,

πέφνη' ώς εμαθον, ἰαν μάθω' εφαγον, ἰάν φάγω ' ἔπεφνον, ἐάν πεφνω' και πως ουκ ωξυνθη τούτου ἡ μετοχὶ, πέφνων, ώς φαγών μαθίν' ἀλλα πέφνων ', αἱ γὰρ εἰς μνων λατγουσαι μετοχώ μετἐπιπλοκης συμφώνου, η βαρυνονται, η περισπῶνται οὐδέποτε δε οξύνεται' οῖον τέμνων' κάμνων' - ν' μεριμνων' τούτω κανόνι

βαρύνεται το πέφν ' γέγονε δὲ παρὰ το φῶ το φονεύω' ἀφ ιbτο φημι, το ἐπι τοῖ ἀνωρῶ, ου ό πο θητικος παρακείμενος πε- φαμαι, το τρίτον πέφαται,

25 οῖτω φημὶ φατος, καὶ εν συνθέσει ἀρηίφατος,

176쪽

ρυτόνα ' απα τούτου πιρισπωμένως ἐλω, δευτέρας συζυγίας, ητις εαν επὶ το λ, κάὶ δια του α συνεσταλμένου του μ, καὶ διατου η' κλω κλάσω' κολλω κολλησω χλω χλησω, οπερ καὶ χολεσα ' τουτο δε το ρημα καi τρίτης ἐστιν ἀν ἐχόλωσε. Il. Σ. III. δια του α ελυ ελάσω, καὶ παράγωγον εἶναι ελάγ, ως γε γελάσω' ό αίριστος ηλασα, εξ ιυ το ελάσαιμι' εκ του ελω, ἄλλο προάγωγον ελά-ω, ἄπιρ ἄχρι του παρατατικοῖ κλίαται, καὶ εἰς μι ελημι, ὁ παθητικος ελαμαι, ελαται' εμεν ρημαπικουἄνομα ελατος, καὶ Imrηλατος' εκ τούτου καὶ ε τηρ' ἔτι δε τα aci

ώς ἀπο του φράζω πεφράδαται. ERAAΛΕ : Il. E. 39.) Xρόνου αορίστου ' ποικίλαι -- ναὶ του θέματος εκ των κικημάτων συνιστάμενα το βάλλω κοινον, το βαλλίζω παρὰ Σωφρονι, το βλω καὶ βλημι εκ των

κλίσεων' βλητ' εν πρώτοισυ. Il. Λ. 675. 'od. θρόνοις.

178쪽

ἀφίησι γάρ τις τινί' το δ'

γίας των βαρυτόνων' πως δε ἡ ει δίφθογγος εἰς το ε κω α διη- ρεῖται' και φησὶν Τρυφων ἔτι καὶ τὸ ταχεῖς ταχέως ἐγένετο 3 ἄπερ ἀδAατιν' τὸ γαρ ταχεῖς εκ τοῖ ταχέως συνείληπιαι ' τοδε ε καὶ α ἐκ τοῖ η διαιρεῖται ' οἷον πη ἐάγη

179쪽

νασσε καὶ πλείστοις ει ασσε λεοde.

io το θέμα' ει δε ει δίφθογγος ἰαν διίστηται, ἡ εις δύο εε διίστα -

EN : 'M εν κατα μεν συκηθειαν συντάσσεται δοτικη, καταao δε ηττικους γενικῆ, κατα δε Βοιαπους καὶ αἰτιατικῆ' ουτως γαρ εχει και το παρα Πινδάρου, ἴδετε δ' χορον πιλυ -κικοίἰ παρα τω ποιητῆ εαν ἀναγνως ενδεξια οξυτόνως, τὴν τῶν Βοιωτων δέδωκας συνταξιν' εαν δε προπαροξύνης, ενα μέρος 25 λώχου ποιεῖς γίνεται γαρ αντι τού ενδεξιως' ἔστιν δε και η

τῆς γενικῆς συνταξις παρα τω ποι πηεταροι δε τοι οἴδ' ενὶ Κίρκης. Od. Κ. 282. και παρα τω Ἱράτω,

3ο λέγεται δὲ η πρόθεσις διχῶς κάi εν καὶ εvρ καὶ ζητουσι ποια

εστὶν στελης, καὶ ποια κατα πάθος καὶ λεγουσι τινὲς σι ενὶ φ MS. MOR. f Noe init. est dithyrani bici Carna. serenti iiDion. Hal. Corni'. eri . t. II. 13. I. Hilds. Vi l. praeterea 1 hilol.

180쪽

εστι, γενομένη δὲ εν, κατα πάθος ἐστιν' ουδέ ποτε φησὶν πρόθεσις πλεονάσασα το ι ἀναστρέφεται, διο ἡ κατα, καi ἡ προα,

ουκ εστι κατα πλεονασμω καἰ ότι φησὶν ουὸ-στε πρόθεσις δυο λαμβανει πλεονασμυς' Πρητα καὶ εἰν -του δ' εἰνὶ Od. I. 417. ουκ ἔστι κατα πλεονασμόν' ἰδισυλλάβησεν, ἀλλα φυσικως ουτως ωχεν' ἔστι δ' ἀνασκευάσαι τα εἰρημένα' ἔστιν ουν το Ι5 πρωτον' αἱ πλεονάσασα τρίπονοι προθέσεις ου ποιουσιν ἀναστροφην' η παρὰ ουν κοῖ ἡ κατὰ γενόμ εναι παρώ, καταοῦ, τρι- πονοῖσι, κάοῦ δια τοῖτο οὐκ ἀναστρέφονται' η δε ἰὼ εὰν γένν- ται ενι, οὐκ ετι ἐλλα σημινει, οὐδέποτε γὰρ αἱ πλεονάζουσαιεσημήνος κοὐ τοῖτο δὲ εὐαπόλυτον' επιιδη γὰρ παρηκολούθει et ταῖς ἀναστρεφομάνως το και ρῆμα σημαίνειν, ἀναστρεφεται δ' αυτη, κατὰ τοῖτο κώ λ δε εσημαινς πως δὲ οἱ δυο πλεονασμοί; λέγομεν οτι ό μεν εἰς πλεονασμος της προθεσεως εστὶν, ό δε ετερος ποιητικός ως κε Τ κει ' ἔστι δε κανων ό λέγων στι αἱ πρόθεσεις θέλουσι πλεονάζειν μαψον το ἰωτα, ου 25 μὲν ελλείπειν' η ἐνὶ τοίνυν τὸ ι επλεόνασεν, ουχ η ἐν ἀπω λεν' προὶ την ἐν πρόθεσιν γίνετα το εντος' κώ ώς παρὰ τηνίπὲρ ἴπερτερος, ουτως παρὰ τυε ἰν, ἔντερον' ἰστέον δὲ στι ηενὶ οπότε σημαίνει ῆμα το ι τρωει εἰς ο παρὰ ταις διω

λέ οις' ζητοῖσι δὲ ἔτι η ἰωεὶ ἡ ενι διχρονεῖ κατὰ τοῖτο ἀνα-3ο

στρέφετω, πως η προς γενομώνη ποτοῦ, καὶ αυτη πλεονάσασα, καἰ ετι διπονοῖσα, οὐκ ἀναστρέφετα; καὶ λέγομήν ἔτι Δω-