장음표시 사용
301쪽
πολεμίζει ἀπο του παλάμη παλαμίζω, ῶς χαίτη χαιτιζω, καίi5 το πιάζω' οι ' Ιωνες πέζω, και 'ττικοὶ καὶ Αἱολεῖς, χειρί δ' ἔχων ἐπίεζε βραχίονα. Il. II. 5 lo. Δωριεῖς πιάζων ἀναλογωτερον. NτΜΦM : Il. Z. ai.) πινομα προσηγορικόν' η νέα φαινομένη ' ως παρα το νέος νύος, ουτως παρα το νέον νυμφη, και τοIOφω, το φαίνω' βαρύνεται' τα εις ψη λΘοντα θηλυκα, προ τέλους εχοντα το υ, οξύνεται' δρυφη κορυφη' γλυφη' το νυμ βαρυνεται, ἔτι συμφωνον εχει το μυ προ του φι' η τα εἰς φηλποντα δισυλλαβα, μη εχοvτα προ τέλους το ο, βαρύνεται' τάρφη' κάρφη' σίλφη ' ην τινες τίλφην λεγουσι μη εχοντα Ι5 προ τέλους το ο εἶπε, δία το ομ ' μορφη.
καὶ νησος αντὶ του η περιρρεομένη ' διο καὶ το νίτρον, εαν μεν παρα το νίπτω, το πι ἀπέβαλε ' εἰ δὲ παρα το νίζω, το σ' οπερ καὶ λ ον οἱ 'ττικοὶ λεγουσι κατα τροπην' ίς πνεύμων πλεύ- ν' το δε νίπτω ποι ει το νίσσω' Aἱολεῖς γαρ το πίπτω πεσσω25 λεγουσι ' καὶ το πέπτω πέσσω' το δε νίζω ουκ εγένετο εκ του Αιολικου' ουδήποτε γαρ τα παρ' αὐτοῖς δύο σσ τρεπουσιν εις ζNΩΛΥΜΟΣ : Il. H. a. πινομα εκ του ἡδυς ου γίνεται, ουδε γαρ το νυ λέξει δασυνομένη συντίθεται' ἀλλ' εστιν εκ του
δὸς, ὸ σημαίνει την βαθεῖαν' ἶδε γαρ τον βαθύνπνον' επιφέ-
302쪽
τονα, μη οντα σύνθετα, το υ παραληγόμενα, συστελλει το υ'
303쪽
σ γώεται νόσπι, και τροπὴ του ψιλου εἰς δασυ, γίνεται νόσφι ό μη ακολουθων, ἀλλα πόρρωθεν καὶ χωρὶς υπάρχων' αλλως, εκ 5 του νόστος νόστου νοστόφι, κώ εν συγκοπῆ νόσφι' και διατι)γενόμενον ἀπο του νόστου ουκ πωτο νιστο ι, ἀλλ' ἄπέβαλετο υ; καὶ λέγομεν ἔτι αἱ πτώσεις αἰ εκτεινόμεναι διὰ της φισυλλαβης, εἰ μὰν ἔχουσιν εν φωνηεν κατὰ την λ πουσαν, φυ
η ἐπιδεξιόφιν παντὸς στρατου Il. N. 3o8. αντι του επὶ το δεξιόν' ἀπο κλητι ς, ῶς το ουρανίψι'
αυται αἱ δια της φι συλλαβης επεκτάσεις το αυτο μέρος τουῖ5 λόγου φυλάττουσι, χωρὶς του νόσφι καὶ ιφι' ταυτα γὰρ επῆλθον εις ἔπιρρηματικην σύνταξιν βαρύνεται τὸ νόσφι ' κανων γάρ εστιν ό λέγων, τα εις ι λῆ vτα ἐπιρμματα συνεσταλμέ- νιν ἔχοντα τὸ ἰῶτα βαρύνεται' οίον, αυλ' νόσφι' ιφι ναίχι'TU' όθεν καὶ το πρωι ἀναλογώτερόν ἐστι παρὰ τῶ ποιητῆ βα-3οργνόμενον οἶον,
304쪽
το δε χωρὶς ἀπιβάλλον το σ, δια τον κανόνα βαρυνεται' πρόσκειται εχοντα το ι συνεσταλμένον, δια το δευρί' νυνί' καὶ κοί εστι δε μίμημα φωνης χοίρων' εχρήσατο δε καὶ 'ριστοφάνης τη λέξει ' το ἀρι και ἐρι ἐπιτατικὰ ἐπιρρημπια, συνεσταλμένονε Πντα το ι, και μίη βαρυνόμενον, ουκ ἀντίκειται ημῖγ' επειδη 5ουδέποτε τάῖτα εὐρίσκεται αὐτὰ καθ' αυτὰ, ἀλλ' ἄεἰ εν συνθέσει' οἰον, ἐριβρεμέτης, καὶ ἀρίδείκετος ' το δε ιυχι ωφειλε βαρυνεσθαι' ἀλλ' επειδη εκ της Ου ῶρνησεως γέγονε κατ' ἐπέκτασιν της χι συλλαβης' το δε οὐ παραλόγως ωξύνθη ωφειλε γαρ περισπασθαι ' ἐπεὶ πῶσα δίφθογγος τελικη εις Ου λ ζπουσα, και Ι εφ' εαυτης Ἀγυσα' επειδὴ ουν παραλόγως ωξυνθη.
δε ἐστιν ἐπὶ της νίκης, συζυγίας δευτέρας των περισπωμενωv' 2Oοτε δε τὸ φιλονεικω, πρωτης δε εστιν' ό μέλλan νεικέσω, και
ό παρατατικος ἐνείκειον, ἐνείκεας ἐνείκειε, και νεικε ε συναρ χγμένως, καὶ νεικείεσκε. 25 ΝΕΜΕΣΣΗΘEN U EN1 ωτMni : Il. B. 223.ὶ Διατι ανα- πέμπει τον τόνον' στι εων ἡ προκειμενη λεξις τοῖ e λιτουμορίου προπαροξυνεται, την εν τω τελει αυτης βαρεῖαν εις ὀξεῖαν εγείρει' μ' ηκουσέ μου εδωκε μοδ το δε νεμέσω εκ τούνεμω περισπωμενου, και εξ αυτοῖ νεμεσω ν συγγιας, και
305쪽
2Ο βλαπτικος των καρπων και των σωμάτων.
306쪽
0wκον νεκτάρειος' το νέκταρ παρα το κτω, το φονεύω κομαναιρω, μετα του νε στερητικου' το μη τοῖς κτεινομενοις πτοι
κοπη νέκυς' η ω τερ ἀπο του κότος γίνεται κότυς, ουτως νεκρος νεκρυς, καὶ αποβολη του ρω νεκυς' το δε νεκρος σύνθετόν εστι 3o παρα το νη στερητικον, καὶ το κηρ, ε δηλοῖ την ψυχην' νηκη-m IIoc exenat lo caret Et vii . M. P. 6O3, 43. Et via . c; tui. P. 4O7.
307쪽
ρος, τουτέστιν ὁ εστερημένος τῆς ψυχης' συγκοπη και συστολῆ του η εἰς ε, νεκρός. Νόetrox: Il. B. iss.ὶ Παρα συνηθεια ό γλυκασμος λέγεται νόστος, και ἡ εἰς τον οικον ανακομιδη μεταψορικλ5 απο των εδεσμάτων, ώς φησὶν πιμηρος,
τὴν τῶν Ατλων φυλάττουσι κλῖσιν οἷον βραχυς βραχεος' τρί- τρίράχεος' πιαυς α εος' δεκώροαυς δεκα εος θηλυς θηλεος, αρσενομηλεος' ιχθυς ιχθυος, κάλλιχθυς οφρυς οφρύος, λευκοφρυς' ει δε ἀπο μμάτων εἰσὶ συντεθειμενα, διατοῖ δος κλίνονται οἱον, ω λυς ε λυδος ' νε ηλυς νεήλυδος' ταυταγαρ ουκ ἀπο άπλων εις υς λκπόντων εἰσὶ συντεθειμενα, ἀλλ' ao ἀπο ρηματος του ελεύω '. NAκΗΝ : Od. E. 53 o. 'Dνομα προσηγορικον παρα το νάκος νάκη, ῶς το βλάβος βλάβη' σκέπος σκε ' βαρύνετα τα
τροπη του α εις η κρόκη' τὸ δε νάκην λεγεται και αρσενικῶς όνάκης, παρα τὸ νάκη θηλυκὸν, καίι κλίνεται νάκου' ὁ κανίον' τα3O απὸ θηλυκῶν κατὰ προσεικην του σ, μη κωλυόμενα υπὸ χαρακτηρος, επὶ γενικης εἰς ου λπει ' πλάτη πλάτης πλάτου λέσχη λέσχης λεόχου αητου' αράχνου' πρόσκειτα μη κωλυό-
308쪽
λέσχη - NuτΣiΝ : Il. A. 3os.ὶ πινομα προσηγορικον, παρα το νέω,
και δια του ε γρεύς' ως δῆλον ἀπο του νεηος γε κης' ώς τορο νεως ἀμυφιελίσσης ' Mi δοτικῆ δε των πληθυντικων χρῆναι Ιο ομηρος καὶ νηυσίν'
σίθοος, καὶ το Nαυσικάα, καὶ το Σοναυσίκλειτοι ανδρες. Od. Θ. I9 I.
ἴψ, οῦν βέλτιον. NAAτΜΟΣ : Il. B. 2.ὶ Ἐκ του δύω, δύσω' δέδυκα, δεδυμοι, δυμ ' κατ' ἐπέκτασιν της νη συλλαβης νηδυμος, ό βαθύτατος ό Zεἰς εκάθευδε μεν, οὐ βαθυτάτως δε, ως οἱ λοιποι θεοι και οἱ 25αδρες' προπαροξύνεται' τα εις μος λ Θοντα ονόματα υπερ δύο συλλαβας τω υ παραληγόμενα συνεστ μενω, βαρύνεται' οίον, Κλυμος' χελυμος' σκόλυμος εἶδος βοτάνης' πρόσκειται ἴπερ δυο συλλαβας, δια το χυμός' πρόσκειται τω υ συνεσταλμενου παραλυόμενα, δια το ρυμ ' κωλυμός' εκτετάμενον εχοντα3O
309쪽
ίτως ΝυσήAν' ωστε δύναται διαίρεσις εἶναι και τέκτασις, ἀλλ' ου πλεονασμός' το δε γαιηῖος ἀπο τοῖ γαῖα γαίῖος ἐν πλεονασμω' καὶ το πολεμηῖα, παρα γαρ το πόλεμος
NEA ΠΟΛΙΣ : AI σύνθετοι λεξεις Ουδέποτε μεταβαίνουσι τ συνάψειαν καύ ν γίνονται, ουτε κλινόμεναι, ουτε εις ετερον σημαινόμενον πίπτουσαι ' ἀλλ' ἀποξενωθεῖσαι εο τῆ συνθεσει 1Ο τον συνδεσμον της ενύσεως φυλάττουσι ' διὰ τουτο το λεοντο- φόνος καν πίπτει εἰς πλαγίους, ακίνητος μένει ἡ συνάψεια
του τελους μονου την κινησιν της πτωσεως υπομενοντος λεον
τοφόνου' και τα ἐξης' ἀλλα καν εις σημασίαν δι-ορον μεταπέση ἡ συνθεσις, μένει ουδὲν ἡττον ἄλυτος των συνθέτων ἡ 35 συνάφεια' το μὲν γὰρ λεοντοφόνος αἰτιατιώην βουλεται, ό τον λέοντα φονευων' το δὲ λεοντοπρόσωπος γενικην επαγγέλλεται, ό λέοντος πρόσω)πον εχ ' και ετι το λεοντομάχης δοτικην, ὁ λέοντι μαχόμενος' ἀλλ' ομυς εν πασιν ἀκίνητος μένει ἡ συνά- ψεια' δια τοῖτο το Νεα πόλις καὶ Ἀρειος Πάγος δυο μέρη 2O λόγου εἰσίν' επείδη καὶ ε σωθεν και εξωθεν η κίνησις' το δὲ Κορακος πέτρα, κώ Ῥουσκύαμος, και 'χαιων λιμην, καὶ ταδμοια μη κλινόμενα εσωθεν ἀλλ' εξωθεν, εν μέρος ἄν εἴη λόγου. ΝτΣΣA : Il. V. 388.ὶ Παρὰ τὸ νύσσεσθαι φαίνεται' ειμεν γὶρ παρὰ το νευσω, καὶ νεύω, το ἀκόλουθον ῆν νευσα' ἀλλ'
νυστάζειν' παρὰ τὸ νυστάζειν δε τὸ,
310쪽
σιν, αντὶ του οἰκουνται οσοι δε παρακείμενον' οἷον, ωκημεvοι εἰσρ - ἐστὶ ρημα πολλα σημαῖνον ok και το σωρεύω' εξου καὶ ὁ ποιητης, το ησας' του - ό παρακείμενος γένηκα, τοσωρεύω' το παθητικον γένημαι, το πληθυντικον γε μεθα, γένησθε, 5 νέωνται' ίἶτα το 'Iωνικον νενέρσαι
σημαίνει δε το νω, και το οἰκω τούτου πάλιν ό παρακείμενος νένηκα' ό παθητικος γένημαι, το πληθυντικον νενημεθα, γένησθε, νένηνται το 'Iωνικον νενέαται αρον την νε συλλαβην, IOνέαται Πυλου ἡ-εαντος. Il. I. I 53.
δια τουτου γαρ φασὶν αυνίττεσθαι το θερμὰν καὶ οργίλον του 25ηρωος' οι γαρ ξανθόχολοι τοιοῖτοι ' η παρα το ἄνθος πλεονασμωτου ξ, καὶ καταβιβασμω του τίνου ξανθός' εἴδους των ὐποπεπτωκότων εἰ δικω' το γενικον πως; εστι χολη' διαιρεῖται εἰς