Anecdota graeca e codd. manuscriptis Bibliothecarum oxoniensium descripsit J. A. Cramer

311쪽

χορος ου τινος, ο μὸν χαρακτηρ παθητικος, το δε σημαινόμενον ενεργη Ἀκόν' ξενόδοπς, και ηωνικη τροπῆ του δασέος εἰς ψιλον, οἱ γαρ Παπες τα δασέα εἰς ψιλα τρέπουσι, ῶς το,

5 κω πλεονασμω του ἰωτα ξεινοδόκος, ό τους ξένους φιλοφρονου-

μενος.

μη επιφέρει το δορασιν' ἀλλαχοῖ δὲ,

νώμα ξυστον ρογα ναυμαχον. Il. O. 677. ἴδιον γέγονε νυν.

ΟΥΡΟΣ : Κὶτε τον ανεμον σημαίνει, εἴτε το ἔρος τὸ υ πλεονάζει' ἀλλ' εἰ μεν σημαίνει τον ανεμον, γίνεται παρὰ τὸ ψω, 2o τὸ - , ἔρος ουρος' εἰ δε τὸ ετερον ευ λον' ἔρος ουρος.ωPA: Od. Κ. 21s.) ΓΙαρὰ τὸ ψω τὸ ὁρμῶ ορὰ, και πλεονασμ' του υ οὐρά' ώς παρὰ τὸ κείρω κορὴ, κα ὶ κουρά παρὰ τὸ ψω, τὸ - , γίνετα παρορμητικὸς των γων ἡ Ουρά καίi αυτὸς δε ο ποιητης λέγει,

312쪽

τῆς ου διφθόγγου εἰς ω, ως βουν βων, και Δωρικῆ πάλιν τροπητου η εις τημ ει δίφθογγον, ως τέθηκα τεθεικα, και ηρωες ε ρωες, γέγονεν ωτειλὴ, δια του ω, και της ει διφθόγγου. Oi : 'Oξυνεται ἔς μιμησάμενον το της ἀνανεύσεως' οξυνε- ται δε και το ο ρ τα εἰς ι ληγοντα επιρρήματα μακρα παρα-5ληγόρονα βαρυνέται αυθι κεῖθι' ωσαύτως ἔχουσαι παραγωγαὶ βαρύνεσθαι θέλουσι ' ναίχι' ηχι' παράλογος αρα ό τόνος εστ ποιον εστ ιν ἀναλογωτερον το οἰκι η το ουχίς ἀναλογώτερόν ἐστι το ο ρ διότι αἱ τοιαῖται παραγωγαι διὰ δασέο e φιλοῖσι γινε σθω η γάρ δι- του φι, η χι, η θι τα τοιαῖτα παράγονται loκειλ' να ι' ναίχι' ἴσως ἀπο πολλάκις φωνηο τος ψιλουμένου επιφερομένου ἐν πλεονασμω προσλαμβάνειν το κ, πεπλάνη- ται Ἱρίσταρχος γράψας ουκρ τινες δε τὴν ου ἄρνησιν συνδέσμου ἔφασαν ειναι, και οὐκ ἐπιρρήματος ' το γὰρ ἀκολουθητικον συνδέσμου ἴδιον εἶναι' εἰ ουν ἡ ἀπόφασις ἀκολουθητικον εχει Ι5τον ἀλλα, ἡ του δε, εν τοῖς κατὰ ἀπόθεσιν η ἀναιρεσιν πήμασι, συνδέσμου ἄρα εστρ φαμεν ουν ἔτι τὰ ἀκολουθητικὰ οὐκ

ἀναιροῖσι του ετέρου το ετερον παρεισάγουσιν' η ἀπόφασις δεαναιροῖσα το ετερον παρεισάγει το ετερον' οἱον, οὐκ ἔγραψα ἀλλ' ἀνεγνωσα'' και αλλως' οὐκ εἴ τι ἀκολουθητικόν εστι τοῖτο, 2

εστέρω, άλλ' οὐχι τοῖ αὐτοῖ μέρους ἐστίν. Ο ΚΡΥΟΕΣΣΑ : Il. Z. 3 4.ὶ Παρα το κρύος κρυόεις κρυόεντος, κοίι το θηλυκον κρυόεσσα, και πλεονασμω τοὐ ο' οι δε 25 παρὰ το οἴχω ' καὶ ώς το ορέγω επενθεσει τοῖ νυ γίνεται ορι- γνω, καὶ σκέδω σκιδνω' περω περνω' ουτως οἴχω, καὶ επενθε σειτοῖ νυ οἰχνω. ΟΥΛΟΣ : Σημαίνει τον ἔλον,

παρὰ το ελλω το σημαινον το συστρέφω' ενθεν καὶ το ελίσσω,

313쪽

παρα το οὐλος, και πλεονασμω τοῖ υ ουλος' σημαίνει και το

oλέθριον, παρα το ολλω το ολλυμι' ωστε εἴτε ολέθριον, εἴτε μαλακον, ύτε το ολον, επι πάντων ό πλεονασμος τοῖ υ γέγονεν οθεν επει ποικίλα σημαίνει το οἶλος, αδηλον ἡγοῖνται εν τ ῶ, 5 βάσκ' ἴθι οῖλε ινειρε. Il. B. 8.

Ioαυτοῖς εστιν ἀποβάλλειν της ει διφθογγου το ι, και διπλασιάζειν το συμφωνον' το γαρ κείρω κυρω' καὶ το σπείρω σπερρωλε γουσιν' κώi ουτως' τα δια του ιλος ονάματα αρσενικα βαρυ- τονα μη ἀπο ονόματος εχοντα την ει δίφθοογον, προ μιας εχοντα τον τόνον, δια του ιωτα γράφεται, πλην του Nεῖλος' οῖον, I 5 Lωίλος' Tρωιλος' σεσημείωται το ομιλος προπαροξυνόμενον, και δια του ιμα γραφόμενον' πρόσκειτα αρσενικα δια τὸ χελλος' βαρύτονα, δια του δειλός' ἀπὸ ονόματος εχοντα την ει δίφθογγον, δια τὸ δειλὸς κροκίδειλος χεῖλος αγκυλόχειλος

εἴλη, εξ αυτου ευειλος' σημαίνει δὲ τὸν τοπον τὸν αοντα θερ-2O μασί ' ἀλλ' ουκ αντίκειντα τω κανόνι, επει παρ' ἄνομα παρ-

τασιν της χι γίνεται οὐχι' καὶ διατὶ ωσπερ ἀπὸ του ναὶ ναίχι, μη απο του ου ουχι, ἀλλ' ο ι οξυτόνως ς και διατι δια της χι25 συλλαβης επεκτάθη, καὶ ου διὰ της κι; καὶ ποιον αναλο - τερον το ουχι η τὸ Ουκί; καὶ ε στιν ειπεῖν περὶ μὲν της τάσεως, οτι εν Π άπλότητι παραλόγως ὀξύνθη ώς διαλλάξαν ουν εν τηάπλότητι, διηλλαξε καὶ εν τη συνεισει' περὶ δε της επεκτάσεως κανὼν εστιν ό λέγων, ἔτι αι εἰς ι λπουσαι επεκτάσεις ἰν3oCπιρρήμασιν, η τὸ φι φιλοῖσιν εχειν προ του ι, η τὸ θ, η τοχ' τὸ φι οἷον δεξώφι' βίηφι ' τὸ θ' ι ν νηοθι' ενδιθι' τὸ χοῖον, ηχι' ναίχι' αναλόγως επεκτείνεται διὰ της χι, ἀλλ' ο υνδιὰ της κι' πρότερον ά του οἰκί' τὸ δε, Di ii ipso by Cooste

314쪽

δεσμος η ονομα ; και εἰ ονομα πότερον ἐν μια λέξει νοουμενον, η εν δυσὶ μέρεσι λόγου παραλαμβανόμενον ἰ εστιν ουν ειπιῖν ἔτι ἄνομά ἐστιν εν μια λέξει νοουμενο, ου δυναται γὰρ .ίναιαρθρον το ο' ἐπειδη ἐναντίον ἐστὶν ἄρθρον πυσματι το γαρ I5πυσμα ἀγνοεῖ, το- θρον αναφέρει εστιν ουν ἄνομα πυσματικον τις ἄπερ πησθηκη του ος γίνεται ἄττις' ὁ δὲ παρασχαμματισμὸς κατὰ γένος και ου κατὰ πτωσιν. UmpupόΣ : Il. A. 32I.ὶ Παρα το τρω, το φοβουμαι, ρη ματικον ἄνομα τρεερος, ως τηκω τακερός' σφάλλω σφαλερός' καὶ συναλιφη των δυο εε εἰς η, τρηρός ἔ καὶ μετὰ του στερητικου α ατρηρὸς, καὶ τροπῆ του α εἰς Ο, οτρηρός ὀξυνεται' τα εἰς ρος λήγοντα υπὲρ δυο συλλαβὰς επιθετικὰ, επντα κατ' ιδίαν θηλυκον, του η παραληγόμενα, ὀξυνεται οἷον, μοχθηρός αιματηρός' ἀτηρ ουτως ουν κοίἰ οτρηρὸς, ου το θηλυκον ἡ

το μέντοι πονηρὸς πρὸς διά ορον σημαινόμενον διάφορον και τ νον ἐδέξατο' πρόσκειται εχοντα κατ' ἰδίαν θηλυκὸν, δια τα μονο- γε , ταυτα γὰρ προπαροξυνονται οἱον, ομηρος' ἄβληρος. Upeto : Ἐπι τοῖ βουνου ἄνομα ουδέτερον' κατὰ πόσους τρόπους διαφέρουσι τα εἰς ος ουδέτερα ονόματα των εἰς ος ου- δετέρων μετοχων ὴ κατὰ τρεῖς α' ἔτι τα μὲν εἰς ος οὐδέτερα

315쪽

ουδ τοτε περιττοσυλλαβοῖσι γενικῆ, εἰ μη ἡ ἐντέλειαν λάβωσιν' οἷον Ῥους ορεος,

5 βέλεος δή σε τείρει ἀκωκη. Il. N. 25 I.

τείχους τείχεος,

τείχους αἰεν ἴπερ κατ' ἀμαξιτο εσσεύοντο. Il. X. I 46.3

αι δε μετοχαὶ οὐδεποτε ἰσοσυλλαβουσιν' οἷον, τετμνως τετυψ το ς' ' ἔτι τα μεν εἰς ος οὐ δέτερα βαρύνονται οἷον, ἔρος βε-I o λος' καὶ νίκα απὸ ἀρσενικοῖ ὀξυτόνου εἰς ουδέτερον σχημα

ουδέποτε υπερβαίνουσι τὴν δισυλλαβίαν' οἷον, πέλαγος' τα35 ει ος μετοχικα κώ λτἐρ τὴν τρισυλλαβί- οἷον, πεποι-

-TIE OTTIΔΟΣ : 'O κανων τα εις ις ονοματα δισύλλαβα μακρα παραλγοίμενα δια τοῖ δος κλίνεται οῖον λάτρις λάτρι- δος' σημαίνει τον μισθωτω ευνις ευνιδος' ουτως ουν και ουτις 2 ουτιδος, κώι εξ αυτου ουτιδανος κατα παραγωγειν.

σκόπελος' πεμπελος' σημαίνει δε τον πολλων ενιαντων ἄντα τα γαρ δια τοῖ ελος δισυλλαβα εἰσιν' οἷον, σκελος' βέλος' τε-

τὸ ἔργον, πλεονασμω τοῖ ο' οξύνεται' τα παρα το ἔργον συντιθέμενα, υπὲρ δύο συλλαβας ἔντα, ει μεν ἀπο πτωτικων, συντ 3O θενται, οξύνονται οἷον, λειτουργός' παντουργός' πλαστουργός δηρουργός οβριμοερο ' πλν τριων' πανουργος' Λυκουργος

κακουργος.

316쪽

τονον φυλαττούσης' τα επεκτεινόμενα δια τῆς δε τῆς ' γε επεκτείνονται' οἷον, τοῖος τοιοσδε τοιοστε λέγομεν τόσος τοσόσδε, καi τα επικτεινόμενα δια της γε, δια της δε ουκεπικτείνονται ο ν εγὼ εγωγε, ἔμοιγε.

317쪽

φίλη φίλον φίλως' κουφος κουφη κουφον κου ς' οταν δε μη

τονα η το α παραλVγει' οἰον ρα τα ' βαψη' η το ο' οἷον, aoμορφη' ομφη' ἐτυμολογεῖται δε παρα το ον φαίνειν. OpκioΣ : Δασυνεται' το ο λνπον εις ρω επιφερομένου συμφωνον, μη του μυ, ψιλουτω' οἱον, ορ ' ορχηστης Αντίλοχος σεσημείανται δύο το ορπια καὶ το ορκος' η το ο ληγον εις ρω συμφωνου ἐπιφερομένου, μη του μυ, ψιλοῖται οἷον, ορχός' ορ-a5 φανός οπη' το μέντοι ορκος καὶ ρογια τα μυστηρια δασύνετα επίορκος δε διατὶ ανεβίβασε τον τόνον οῦ τα εἰς ος υπερ μίαν συλλαβην τον τόνον Ἀροντα εν τη συνθέσει προπαροξυνονται' χωρὶς εἰ μη συνθετον --χει ενεκα ενεργείας παροξυνόμενα οἱον, ποικίλος παμποίκιλος' ἄρκια το κι ἰωτα' τα απο των εἰς ος 3ο δια τοῖ ιος επὶ του αυτοῖ συκαινομένου παρηγμένα, εἰ μεν προπαροξυνονται, δια τοῖ ι γράφεται οἱον κάπρος κάπριος ' Al-

τωλος Αἱτωλιος' ορθος ἄρθιος' αἰζηος αἰζηῖος' όρκος ἄρκιος ' εἰ δε ὀξύνεται, δια της ει διφθόγγου' οἷον, αδελφὸς ἀδελφειός

318쪽

ομνυουσιν, η παρα το αρκω το βοηθω' ωσπιρ γαρ βο σηματιαυτω ἰπωντο οἱ αδικουρονοι, η προα τὸ εἴργω, το κωλα' τι- σχετικὸν γάρ ἐστι των παραβναι βουλομένων' ορκιον προπαρ-5αύνεται' τα δια του ιον τρισύλλαβα προσηγορικα ἔχοντα προτου ι δυο συμψωνα, η κατα συλλήιν, η κατα διάστασιν, προ- παροξυνεσθω θέλει, ὁπότε πρὸ του ι Ουκ ε ιν αμετάβολον οίον. στίον' κυμβίον' ἰσόον' ἔρκίον' το μέντοι ορκιον προπαροξυνο ρογον ἀττικου τυπου εχεται' επει δε ταυτόσημόν ἐστι τω ορ- IOκω, παρωνυμ ω εἴδει υποπεπτωκέναι φαμέν' ως το Aιτώλιος κάπριος' αἰλος' εἰπεν όπότε πρὸ τοῖ ι Ουκ ἔστιν ἀμετάβολον, δια του ἴκριον, και ἴχνιονε. JTun : G πω συνδεσμος συντασσόμενος τη ου αποφάσει, κω τῆ μη απαγορευσει, ἴπισχνεῖται τὸ μ τα ταυτα γένεσθαia 15το συντασσόμενον αυτοῖς πρῆγμα' οἱον, Η ουπω ἔφαγον' ουπωεδειπνησα ' μέλλων γάρ τις δειπνεῖν τουτο ἀποφαίνετα ' το γὰρ Η ου δειπνω' gπόφασιν ποιεῖται τελείαν. τὸ δε ουπω δειπνω 'τὸ μέλλον υπισχνεῖται μηπω περιπάτει 'μππω μ ἐς θρόνον Ι . l. n. 553.3 2oτο γὰρ μη περιπατεῖν τελείαν τεν ἀπαγόρευσιν ποιεῖται ' τὸ δεμηπω περιπατεῖν, την πρόσκαιρον ἀπαγόρευσιν του πράγματος δηλοῖ' υπισχνεῖται δὲ μέλλοντα εσεσθαι' σεσημειωται τὸ παρ

ἔστι δε ουπω επίρρημα αρνησεως ἐκ της ου συντεθὲν ἀρνησεως, καὶ του πῶ παρ τληρωματικοῖ συAέσμου' ὀξυνεται' η ου μακρὸς πρὸ μακρῶς ου περισπαται.

κωπην του Ο, και πλεονασμω του υ, ουρους' δι' αυτων γὰρ διε- 3Qγείρονται, και καθέλκονται αἱ νηες εις την θάλασσαν.

319쪽

σαν τον Νηριτον της Ιθάκης ἔρος, ἴσαντος πολυ του Διος, ἴπὸ αγωνίας καὶ φόβου καπαπέσουσαν αποτεκεῖν τον 'Οδυσσέα καὶ

οροκλησασκε συναρχόμενον' ιστέον δὲ δει ταυτα 'Iωνι κως γινόμενα δια τοῖ σκ κατὰ το τρίτον πρόσωπον ἀπὸ μεν βαρυτόνου ἄντα ἔχουσι φωνηεν πρὸ τοῖ σκ το ε' οἱον τύπτεσκε ' λέγεσκε Σολάκεσκε ' υπεσταλμένου τοῖ πρωτου αορίστου, περὶ οὐ μετολίγα εἰρήσεται' καὶ τα τῆς πρωτης συζυγίας των περισπω- μενων καὶ τα τῆς πρωτης των εις μι, ομοίως το ε εχουσι πρὸ τοῖ σ καὶ κ' οιον ποιεεσκε ' τίθεσκε ' τα δὲ τῆς δευτερας συζυγίας των περισπωμενων εv τω παρακειμενae μόνωa5 τὸ α εχουσι πρὸ τοὐ σκ' οίον βοάασκε' γελασκε' εν δε τω αορίστω, εῖιν ἄλως γενωνται, το ε εχουσι πρὸ τοῖ σκ' ο ν μυκω μυκῶς, εμυκον μυκεσκε ' τα δε τῆς δευτερας συζυγίας των εις μι, κώ εν τω παρατατικω, καὶ εν τω δευτερω αορίστωδια τῆς πρωτης εκφέρετα πρὸ τοῖ σκ' οἰον Ἀτημι, Πτην, 3G εστην, στάσκε ' τα δὲ τῆς τρίτης συζυγίας των περισπωμένων καὶ εις μι, δια τοῖ ο εκφέρονται πρὸ τοῖ σκ' οἰον εχρυσοῖν ἐχρυσοσκεν' εδιδων ἐδίδοσκε' τα δε τῆς τεταρτης συζυγίας τωνεις μι συστελλουσι το δίχρονον μόνον προ τοῖ σκ' οἱον ζεύγνυμι ἐζεύγνυον εζεύγνυ ζεύγνυσκε ' εδυν εδυς εδυσκε ' ό δε

320쪽

πρωτος αἰριστος επὶ των βαρυτόνων, καὶ επὶ των πιρισωμένων, και ἰ-ὶ των εις μι, το α εχει προ του σκ' οἷον τλάσκε' πά- ιασκε ' βοησασκε ' φησασκε ' πιησασκε ' κώ τουτο εικότως' τογαρ κε γεωστηρονον α τῶ τρίτω προσωπω ἀνεδεξαπο ευταῖμ'το γαρ τρίτον πρόσοπrον τυῖ ά αορίστου, ώς εν τοῖς προλαβοῖ-5σιν εἴρηται, δια του ωφειλεν ειναι' οῖον, ετ αε ἐκεῖνος αποβολὴ του σ' ἀλλ' επει , ως εἴρηται, ουκ εδύναντο τo τρατον πρόσωπον ψοφωνεῖν κατα τον αὐτον αριθμῖν, και τὴν αυτ ρον διάλεκτον καὶ τροπη παρηκολούθησε του α εἰς ε, κοίἰ γίνεται ετ εν' ενταῖθα δὲ επειδὴ προσερχομένου τοῖ σκ ουκ ετι γινε- I

οἱ δε ποιητα κατα μίμησιν των 'Iωνων πολλάκις και το πρωτον και το δευτερον πρόσωπον ποιουσιν' οἷον, τυπτεσκον χαίρεσκον ' τυπτεσκε και χαίρεσκε ' λέγει δε ό Ἀμβρων ἔτι εἴτι προλαμβάνουσι ταυτα κατα το τέλος, ἀποβάλλουσι κατα τηναρχουσαν' και γαρ ετυπτε ποιουσιν οἱ Παπες τύπτεσκεν' ἀποβάλλοντες ἐκ της ἀρχουσης συλλαβην, καὶ προτιθέντες κατατο τέλος' δια τοῖτο το ετυπτεν ἐν τω τυπτεσκεν αποβάλλει το aoε της ἀρχουσης, λειδη τα ποιητικὰ κώ Ιωνικα ταῖς ιδίαις μετοχαῖς θέλουσι συνάρχεσθαι' οἱον ετυπτε, τύπτε ν ἐπιστροφάδην. M. A. 3o9. προς την τύπτων μετοχ μ' ηψατο, ματο δ' η νων ταλαεργῶν. Il. U. 666.3 25 προς την ἄψας μετοχηγ' ηκουσα, ακουσα, προς τ' ἀκουσας μετοχ sπολλάκι γάρ σεο πατρος ενὶ μαγάροισιν ακουσα. Il. A. 396.

δια τουτο δε ίἶπε ταῖς ἰδίαις μετοχαῖς, και τοῖς Αίοις ενεστῶ-σc δια το εἴπεσκε ' τουτο γαρ ειπων αετοχῆ συνάρχεται,ου μην τω ἰνεστωτι' επω γάρ ἐστιν ό ἐνεστως, ἐξ οὐ το ἐννέπω Η ΜΕΝ naΣ : Tὸ μὲν ὀξυνεται, ἐπειδη αἱ οξύτονοι λέξεις, αι δια την συνεπειαν τρέπουσαι την οξεῖαν εἰς βαρεῖαν, ἐπιφε-it Co l. κροσωδω. Haec sere habet Elytii. M. P. 624, 24. sed Plen. CSt noster. qiloclina sucit etiam Giud. p. 428.