Anecdota graeca e codd. manuscriptis Bibliothecarum oxoniensium descripsit J. A. Cramer

331쪽

του πάλη και το αιμ-, ο σημαινει τον ἔμπειρον' ἡ εὐθεῖα όολβιοδαίμαν' η γενι- ολβιοδαίμονος ' τα συνθετα το τῶν λων φυλάττουσι κλίσιν' το άπλοῖν, δαίμων δαίμονος' ὁ κα-

θ πλουσιος' ευπορος ' μνει ' ἴλβιος' ευτυχης' διαφέρει ' πλούσιος μεν ό πολυουσιος, καὶ πολλο ἔχων ουσίαν ευπορος, ὁ προς τας επιβαλλούσας πείας υπάρχων ἀνενδέης' ἀφνειος, ό απὸ ενιαυτοῖ τυε τροφεν συλλέγων' ενος γαρ ό ενιαυτός ἔλβιος δε, ότελειαν την ευδαιμονίαν εχυκ ευτυος δε, ο ζων ἡδέως καὶ

Ioαλύπτως' ἴλβιος σημαίνει τον ευδαίμονα και πλουσιον.

ὁμοίως δε και επ' εὐθείας ἐνικης'

ηρίσταρρος δε καὶ ΓΠτολεμαῖος ό 'σκαλωνίτης, ὁ μὲν εν διαστάσει, ὁ δε εν συλληψει' ἀναλογώτερον δε τὸ εν διαστάσει, καθότι πολλά εἰσιν ονόματα επ' ευθείας εἰς ις λοντα δισυλλαβα, οὐδεν δε εις υς, πληρ του ύς, ὸ σημούνει τον χοῖρον, κοὐ χο σῖς. Ο ΟΣ: Il. B. 326.ὶ Αντωνυμία πρωτοτύπου' τέσσαρες γάρ εισι μονοπρόσωποι ' ουτος' αυτός' ἐκεῖνος' ἔδερ καὶ η όδεῖνα κατὰ παραγωγ ν' τὸ δὲ δεικτικὸν ουτοσί' εκεινοσρ καὶ ἱδρ γίνεται κατὰ ἐπέκτασιν του ι πρὸς ἐμφανισμὸν πλείονος

25 δείξεως' ἡ δὲ αυτὸς στερηθεῖσα της δείξεως, ἐστερηθη καὶ της

δμως και το εκεῖνος' η δὲ αυτὸς κλητικην εχ ι' ἡ γὰρ οbτος καὶ ἐκωνος αντωνυμίαι δεικτικαί ει σιν' η δὲ αυτὸς αναφορὰν δηλοῖ ἐναντία δε ἐστιν η δεῖξις τῆ --ορα. 3ο Οἴxκτκ : Il. Γ. io3. Pημα προστακτικὸν ἐνεστωτος καίiπαρατατικου εστι γὰρ οἴσω μέλλων, καὶ μετάγετου ὁ μέλλωνεις ενεστωτα' ωσπερ ἐστὶ καὶ τὸ αγω ἄξω,

332쪽

ροτάγεται ό μέλλωv εἰς ενεστωτα' και γ ετω οἴσω τοῖτο μεταγόμενον μέλλοντα Ουκ ἔχει' τα γαρ ποιητικα ἀπο μέλλον- τος μεταγόμενα εἰς ενεστῶτα αχρι του παρατατικου κλίνονται τούτου το προστακτικον οἶσε, οἰσέτω καs οισετε ἀντι του ἄγετε. 5 ΠΛOTEpii N : Ιl. I . io8.) Riπι του νεωτερωW ποίου εἴδους των παραγωγων; συγκριτικου' ωσπερ το νεωτερος καιπρεσβύτερος τύπου μέν εστι συγκριτικου, τῆ δε φωνὴ αντι- v παραλαμβάνεται' γίνεται παρα το ὁπλον' ό μαλλον ἄπλαφερειν δυνάμενος ως προς τον γέροντα. Io DΛΥΜ nox: Il. A. 566.) G μὲν ουραγος παρα το όλο-

333쪽

εξ αυτου ονομα ρηματικὸν τρευς, μετα του στερητικου α

στρο ,

θεῶν σπιν οι κ ἀλεγίζων. Il. II. 388.

θροις αντὶ νποτακτικων χραὶ ται χωρὶς ει μη μέτρον κωλυσοι Σίσυφος Αιολιδης ο κέρδιστος γένετ' ἀνθρων. Il. Z. 153. καὶ 2 αχοῖος - 'τὸς. τ ρο προί κε πυθέσθαι. Il. Λ. 6 8.

ποτε δε δια το μέτρον προλαμβάνει το σ,

Οὐ sus M 3Ν : Il. B. 276.ὶ Πόσοι τόνοις δυο' διατί; ἡνίκα ευρεθωσιν ἐγκλιτικα ἐφεξῆς αλλήλων κείμενα, πολλαὶ 5 ἔσονται κοὐ παράλληλοι αἱ ὀξεῖαι

το πτι πη μὲν συνδεσμος έτιολοικος, πη δε ἔνομα' καi τουτο3oδι-ορον' Θοι γὰρ εν μέρος λόγου νοουμενον, η εν δύο λεξεσι λαμβανόμενον πη μὲν γὰρ - ουθον τω οστις, ἐξ ου και θηλυκον γίνετα ητις, και Ουδέτερον ἴτι' καὶ ως ἐν τω ἔς τις δύο

334쪽

λεξεις, οἶτως καὶ το οτι ' ποτε δὲ ρν μέρος λόγου τοῖς γαρ πύσμασιν ε ωθεν προσέρχεσθαι αναφορικον μόριον, το ι' ποῖος όποῖος πόσος - ος' τουτον τον τρόπον το τις γίνεται κατα ἀνωιγορανἄτις εν μια λέξει, και ἀνεδόθη ό τόνος' τα γαρ πυσμοπα βαρυ- νεσθαι θελει λῶερ μίαν συλλαμ οντα' ους αντίκειται το πο-5δαπός' τα γαρ δια τοῖ δαπος απαντα οξυνοντα ' παντοδαπός' τηλεδαπός' αλλοδαπός' ημεδαπός' ενθεν καὶ το ποδαπος ηκολουθησε τp χαρακτηρι' αλλ' ου δε το ποσαχῶς αντίκειται' oti γαρ δια του αχως ἐπιρρηματα περισπῶται' ἐξαχῶς' επταχῶς'

φορικον ο φυλάσσεται κατὰ παν γένος, ὁποῖος, και οποία, καιόποῖιν' κεκοινώνηκε τὸ Πις, και ἐν τρ θηλυκρ τουτο γαρ το λυκον ητις 'i' και το οὐδετερον ἴτι' το γὰρ τις φύσει κοινὸν αρ- σενικου και θηλυκοῖ' ἰστεον ἴτι εων φθάση γενέσθαι αναδιπλασιασμὸς τοῖ τ δετι, εν μια λέξει ἔστι τὸ ἄνομα, καὶ οἴτε τῶ συνδέσμρ συνεμπίπτει, καὶ οἴτε τε ἐτέρε ονόματι τε ἔτι, τρῆ, δύο λέξεσι νοουμέν3' καὶ ει μεν ἐστιν ἔτι δἰ ενὸς τ, ἀμφι-

ἐπίκρισίς ἐστι του ἔνος ονόματος' ἐπι γαρ των πυσμάτων γίνεται διπλασιασμὸς τοῖ συμψώνου κατὰ αναφορὰν γινομένων eto

ουτως τί κάι ἔτι καὶ ἴττι Α ἄρα μέρος λόγου' ἔστιν ουν εν-ταῖθα ἄνομα πυσματικὸν κατὰ αναφορὰν ειλημμένον ουδέτερονενικὸν ἄπλοῖν' πτωσεως ευθείας' ἡνίκα γψ τοῖ ουδετέρου τὸ α5ρημα, τηνικαῖτα τὸ Ουδέτερίν ἐστιν ορθίν' οἷον βέλος ἔπεσε, αὐτὸ τὸ βέλος ἔχει τὸ πεσεῖν' ευθείας ἄρα, ως ει κοδὶ λέγοις

οικος επεσεν εαν οε γενηται μελος ηρπαγε το αρπασα ἔτερον ἔχει κατὰ τοῖτο γίνετα αιτιατικης, ως ει καὶ λέγοις

λίθι9 ηρπασεν ' ει ουν τέτυκται ρημα τὸ ἄττι, ἐστιν ευθεῖας ἄρα, ώσεὶ και λέγοι τις τέτυκται' διατί δὲ τὰ πυσματικὰ ό-ίκα, τὰ δὲ μονοσυλλαβικὰ αναβιβάζεται ; ἐπειδη τὰ μονοσύλλαβα ειχε τὸν τόνον φυσικόν' τὰ γὰρ πύσματα βα-

335쪽

ρυνεσθαι θέλει, χαρακτῆρος μη αντικειμένου, ῶς εἴπομεν διατο ποδαπη και ποσαχως' ὁποῖος' πόσος ' et v&α' τα δε μον σύλλαβα ιυκ H πιο βαρυνεσθαι, εκωλυε γαρ η μονοσυλ λαβία' Παν ουν προλάβη το αναφορικον, και γένηται υπὲρ 5 μίαν συλλαβην, ἀναλαμβάνει τον ὀφειλόμενον τόνον, κάi βαρύνεται οἷον, που, ο καίὶ πη λέγεται, καὶ πως' ταλα ου φυσικως περιεσπάσθη αλλα κατ ἀναγκην' ου γαρ νηυνατο βαρύνεσθαι ρονοσύλλαβα ἔν-' αναγκαίως αρα περισπαται' και δυνάμι δια τῆς περισπωμένης βαρύνεται' εαν ουν προσέλθη τοIO ο, και σχῆ τὴν ποσότητα τῆς βαρείας, ἀναλαμβάνει καὶ τυ βαρεῖαν ἄπως' το αυτο καὶ επὶ τοῖ τις' τοῖτο γαρ βαρύνεσθαμὸν οὐ δύναται δια τὴν μονοσυλλαβίαν' ου δὲ περισπῶται διὰ την βραχεῖαν κατάληξιν' αναγκαίως αρα ὼξίνεται' ἴταν δε γε- ται μετὰ του ο μοδίδοται αυτῶ ἡ βαρεῖα, και ἀναδίδοται Ουεοτι τοῖ συνδεσμώῖ, ου δ' επὶ τοῖ ετέρου ονάματος' ἄπερ οὐδε εν ῆν' ἀλλ' εχει σύνταξιν δύο λεξεων' ὁ γαρ κοινων ἐπὶτων ἐχοντων αναφορικον το ο μόριον' τινες δε ψιλοῖσι το Πτι καὶ τα λοιπὴ, ωολικον διπλασιασμὸν οιόμνοι εινα δια τοῖτο δε καὶ ἀναπέμπουσι τους τόνου ς' ἀλλ' οὐκ εστιν ό διπλα- ao σιασμος επὶ τούτων Αιολικὸς, ἀλλ' ιδιος αυτων των ἀναφορι- κων' εἴπωμεν ουν ποίων συμφώνων γίνοντα παρ ἡμῖν διπλασιασμοὶ, και τινῶν παρ' Αἱολεῖσι ' παρ' ἡμῖν τοίν- των ψιλῶν διπλασιασμοὶ γίνονται' του π ἐν τῶ πάππος' ἴππος ' τοῖ τ εντω κόττος' τοῖ κ ἐν τῶ μίκκος' ἐπὶ δε των ἀμεταβόλων'a5 λλος' κόμμος' θύννος' ἔρρος' πψρος' καὶ τοῖ σ κισσός' καὶ

τοῖ γ φθόγγος ' εἴ που δε ποιητικῶς καὶ ἐπὶ τοῖ δ' ἄδδην' παρ' Αἰολεῖσι δὲ τω, ἀμεταβόλων γίνεται' ἀγείρω ἀγερρω' ἐγείνασοεγέννατο ' στειλάμεναι στελλάμεναι ' εἴμα εμμα' καὶ τοῖ σ' τοσοῖτον τεσσοῖτιν' ἄλλου δε συμφώνου παρ' αυτοῖς ου γίνε-3oται' ευθεν σημειούμεθα τὸ πεφύγγων - οὐ γαρ εἰώθασιν αυτοὶ το γ διπλασιάζειν' εὰν ουν ετερον διπλασιασμὸν παρ' αυτοῖς ευρης, τω κοινω εχρήσαντο, καὶ ουκ ἰδίως εποίησαν' εἰ ουν παρακολούθει τοῖς ἀναφορικοῖς τὸ διπλασιάζεσθαι, καὶ ου τῆς

336쪽

ου δε ονομα ει δυσὶ λέξεσι, ἀλλ' εν μια' ὁ γαρ διπλασιασμος

αναφορικον τοῖτο εξηγεῖται, το δε αναφορικον το εν ονομα δεικνύει, ώς το ὁποῖος' αλλοι δε επὶ των προκειμένων πουσαι 5το ο αρθριν ίἶναι' κωλυει δε καὶ το του σημαινομένου, και τοτης φωνης' ει γαρ κατα παράθεσιν το ο, ως αρθρον κατα παρώθεσιν πως φυλάσσεται, και επι του θηλυκοῖ, καὶ οὐδετέρου

προπιρισπωμενα ἀναδίδονται κατα συνθεσιν' δοῖλος σώβουλος κουρος επίκουρος ' ει ουν ποῖος, ωφειλεν, ὴ κατα συνθεσιν ην προπαροξυνεσθαι, ὁποῖος' ει δε ου προπαροξυνεται, ου συντεθειται αλλ' οὐδε αρθρον ποτε μετα πυσματος συντάσσετω' εναντίον γαρ αρθρον πυσματι ' το μὲν γαρ πύσμα αγνοεῖ, το δε αρθρον Ι5αναψέρει το προεγνωσμένον' εστιν ουν το ο μόριόν τι προσίον τοῖς πύσμασιν φ. Os : Ποτε μέν ἐστιν αρθρον υποτακτικον, zς λοιγὸν ἀμυνει. Il. E. 6o3. ἔστι δὲ καὶ ἀντωνυμία κτητι κη' ὁτε καὶ λαμβάνει πλεονασμον Σοτοῖ ε εος' και αντωνυμία ἰσοδυναμοῖσα τη οἶτος, δει,τατος ῆλθε. Od. A. 286.

στου, συγγίας πρώτης των πιρισπωμένων' ἔστιν δε καὶ δευ-3οτέρας'

337쪽

καί τις ἐπ ἐσχατίαισιν οἰκεlis'

τὸ γαρ ἀπαθη παρατιθεμενα δηλοῖ τα πεπονθοτα' ουλυμπος a5πιλυμπος γάρ ἀπὸ τοῖ ἔνο- ῆμα ονομαίνω ὀνόμηνεν' ώς χειμαίνω και δειμαι ' παρηκται δ' ἀπὸ τούτου κώι το ὀνο-

οὐδετερον ἔχει δυο ου' ἀναλόγως ουν οἱ Αἱολεῖς ἔνυμα λέγουσινομοίως το ελυμ' ἔρυμα ἐν τῆ συνθέσει δε τρέπει το ο εἰς ω, 3ο κοίἰ το δεύτερον ο εις ω ὁμώνυμον' γίνεται δὲ παρὰ το νέμωρηματικον ἔνομα νόμα, το ἐπιμεριζόμενον εκάστω, καὶ νέμων

την σημασίαν' προσόδου του ο ἄνομα. Affert hunc versu in Hephε tio p. 43, 9. iit exet iplar decasyllabici Alcaici. g II S. τριαι. b MS. χαλίας.

338쪽

και ώς ουκ εστιν οῦν μέρος λόγου τὸ ο πόταν, ουτως οὐ το

οἱ Αιολεῖς σων λέγουσι' Λάκωνες δε οκα' και οἱ μεν μόνον ετρεψαν τὸ ε εις α, οἱ δε και το συμψωνον' ἔστε οὐκ ἀπο τουοτα Αἰολικοῖ τὸ οταν πλεονασμου του οταν γρο μεταβολη

339쪽

προτακτικου παρα πω ποιητη,

ἔνθ' ιτε δειλ4ς ἀνηρ, ἔς τ' ἄλκιρος ἐξεφαάνθη. Il. N. 278. ἔσθ' οτε γαρ προτακτικον λέγεται αντὶ υποτακτικου, καὶ τακτικον αντὶ προτακτικῶν. Ο : Ἀρθρον προτακτικον πτώσεως ευθείας' καθόλου δε των

ἄρθρων ἡ συνταξις ἐστὶ τοιαύτη ' ἄταν το ἐπιφυόμενον ρῆμα

παι τοῖ προκειμένου ονλαπος, και επ' αυτο ανανέρπω, εὐθείας εστὶ πτωσεως' δια το ἐπιφερόμενον ρῆμα εἴχετο ' ανα-

φέρετου γὰρ ἐπὶ το προκείμενον ἄνομα τα ρημ' ἄταν δε το2ο ρ --ετέρου προσωπον, τηνικαῖτα πλαγίας ἐστὶ πτώσεως. Meti : Il. A. 56.) P τοι συνδεσμος ό ἔτι, η δύο μόρια και δύο μεν μόρια όπότε παράκειται το ἄστις, ἡτις, ἴτι' ὁπόταν δεειπῆ,

ἔτι μοι μένος

25 σύνδεσμος' ἔστι δε καὶ ετερος συνδεσμος υπὲρ μαν συλλαβ δια το μν, κοὐ γὰρ ἄνομα καὶ συνδεσμος' ἱσό δυναμεῖ τω γάρ

340쪽

τοῖ ωξα ἡ μετοχ, ὀιξας' , το δε ἀκόλουθον ωφειλεν ωξας' ἀλλ' Io αἱ μετοχαι εν αορίστοις ἀποβάλλουσι χγόνον, σε ἀπο φωνηέν- τος μακρώῖ ἄρχεται το ρημ' 8ψα αψας' φησα αἰτησας, οἴ- τως ωξα οἶξας' ενεδέησε χρόνος' βραχύτεραι γυ αἱ δίφθογγοιτων μακρων' διατί βαρυνεται το οἴγω; τα ἀπο της οι διφθόγγου ἀρχόμενα ρηματα εχοντα μεταυ συμφωνον η σύμψωνα, εἰ 5μεν παρὰ ον--ος η, περισπωνται οἰον, οικω προκατάρχει το

προκατάρχοντος ονίματος περιεσπάσθη ει μη ἄρα εχομεν τοι δος 3 παρὰ Νικάνδρω' εὐρίσκομεν' εἰ δε μη ουτως εχει, βα

ολως δε τὸ προκείμενον. O : M ου ἀπόφασις ὁριστικοῖς θελει συντάσσεσθαι' - οὐ γράφω, ου λεγα=.Vοὐκ ἀλέγω λ μ γυνη βάλοι. Il. A. 589.ὶ 25επειδὰν δε εις προτακτικον μεταβη, εν λάσσεται εἰς τρο μηἀπαγόρευσιν μη γράφε, μη λεγε, μη ποιεῖ ' ἡ δε εις ου ληγουσα δίφθογγον απέστραπτω την οξεῖαν τάσιν τριων ἀντὶ διεσταλμενων' ἰδου' ἰον ου' περισπασθεῖσα δε ονομα στοι

χείου P γίνεται Ου' ἄθεν ἡ παροιμάα, 3ο