Anecdota graeca e codd. manuscriptis Bibliothecarum oxoniensium descripsit J. A. Cramer

341쪽

τοῖ ι' 'Iίνων δε εστι, ἡ ἐπέκτασι ς' σημαίνει δὲ τους γυπας'

αντι του προς τουτον.

μη πάντας εριδυς ἐπιελπεο

342쪽

ἄλλως Αιολικη ἐστιν ἡ λέξις ' εστι το θεμα ειδω' ό μέσος

UT PRPox : Il. A. 3ai.ὶ Ουηρος ο δραστικος, ό μη ἀνα- μίμνων παροτρυνθη ναι παρά τινος, ἀλλα δἰ ἐαυτοῖ παροτρυνο- 5μενος ἄπαντα ποιεῖν' γέγονε δὲ παρὰ το τρέω, το φοβουμαι' τρψος' και κράσει των δύο εε εις η, τρηρος ό δειλός' ου παρω- νυμον Πηρων' κοὐ μετὰ του στερητικοῖ α ἀτρηρος, τουτέστιν όδραστικος, και ἐρρωμένος την γνωμην, κοὐ μη δειλός' και τροπη

οταν-ανθρωποι, ποτε πM-οῖσι, πράττουσι δίκας

η παρὰ την ονησιν, τουτέστι την ωφελείαν Ομηρος

ι οινος ό γὰρ ιινος ωφελιμός ἐστι τοῖς μετρίως αυτὸ λαμβά

ἰνταῖθα τα της συντάξεως απὸ του ἔνικοῖ ἐπὶ τοῖ πληθυντικοῖ 25 κατηντησεν, ου γὰρ ωρισμένως ἔνα βουληφόρον δηλοῖ, ἀλλ' ἀορίστως τινὰ ἐκ τοῖ πληθους επάγει' ει γὰρ ωριστο ό βουληφόρος, οὐδεν ἐκωλυε λέγειν ἔς τέ μοι αιεῖ οἴτε γὰρ τη συντάξει, ἀλλ' οὐδε τω μέτρου τουτο ἄν υν ἐμπόδιον.

343쪽

το πελιν, τΟ ὐπάρχω, καὶ το α ρα, ο σημαίνει τὴν φροντίδα

σημαινομένου εοπι γαρ πυρὸς, και σημαίνει τον σιτον, καιao εοπι μακρον το υ' τὸ δε προ παρα τὸ φ ' οὐδεν γὰρ εὐφυέστερον πυρὸς νίκα επιλάβη τινός. ΠότΜΟΣ : Il. B. 359.ὶ Παρὰ τὸ πετω ποτῶ' ἐξ αυτουποτος, και πλεονασμω του μ πότμος' σημαίνει τρία, τὸν θάνατον, καὶ την ἰσχάτην συμπτωσιν του βίου, ἀπὸ του πεσε, επὶ25 τῆς τυχης παρὰ τὸ μεταπίπτειν, ἡ υπὸ την πρωτο γένεσιν του βρέφους επιμεριζομένη τύχη γίνεται δε παρὰ τὸ πτω, οπερ εστὶ κατὰ συγκοπην του πιπτω γίνετα δε εἰς ρος ονομα ποτμὸς, κοὐ πλεονασμω του ο διὰ τὴν ασυνταξίαν του προγίνεται δε πότμος' ό ποιων πεσεῖν εις την θ' επὶ δε τῆς τα3o xης παρὰ την μετάπτωσιν κω μεταβολὴν των πραγμάτων οθεν Mένανδρος φησὶ,

το της ρεῖμα μεταπιπτει ταχυ. Cod. πολλοί.

344쪽

μη ευ κινησεσιν εἴρισκόμενα γεννωντα το ο, δια του η γράφε - ται' επει βαρυνεται και περισπῶτω' η ἔτι τα ἄπο των εἰς ω

επρησα' και το τρίτον επρησε, καὶ Ιωνικως πρησε εστι δεκαι πρω το πι πράσκω' καὶ εἴρηται περω περάσω πεπέρακα,

ος λαποντα οξύτονα συνθετα ἀπο του παθητικου παρακειμενον, δια τού τος κλίνεται, εἴτε εις ας ωσιν, εἴτε εις ης, εἴτε εις ως'

οἷον, κεκραται, χαλκοπάς, χαλκοκράτος, ό χαλκω κεκραμενος' ao νεοκρὰς νεοκράπος, ό νεωστὶ κεκερασμενος' βέβλπται, ἀβλης ἀβλῆνος' τετρωται, ατρως ατρωτος, ό μη τρωθείς' πεπτωκα, ἀπτως ἀπτωτος, ό μη πεσων' τεθνηκα ημιθνης ἡμιθνητος, όημιθα ς' ταῖτα το πέπτωκα καὶ τεθνηκα, πη μεν φωνη ενεργητικοῦ εισὶ, τω δε σημαινομενω παθητικά. 25ΠItis: Il. A. o. τοῖ πίω' το πι μακρόν εστι' διομτί; καιων εστὶν ὁ λεγων, τα εἰς ων δισύλλαβα τω ι παραληγόμενα, μη ἴσα κύρια, εκτείνει τὸ ι' οίον, κίονος' πρίονος' πίο- νος' ιι δε παρὰ την πίαν.ΠENTAETAPON.y: Il. B. 4os. IS τοῖ πος υπερ δυο 3o συλλαβάς, εἴτε ὀξύτονα, εἴτε βαρυτονα, μη εχοντα ἀναφων

345쪽

ώς το τέθηκα τέθεικα' πρόσκειται μη ἔχοντα αναψουνόμενον τοο, δια το ἴνειρος ονοιρος λέγουσιν οἱ Αιολεῖς' προσκειτα μη3οεχοντα ἐ'μα ἀντιπαρακειμενον δια το μάγειρος .HκτκΗΝΩΝ : Il. B. 5 0.) πινομα γενικῆς των πληθυντι- κων' το πετεηνον γάρ ἐστιν ἡ ευθεῖα, καὶ τοῖ πετω πετήσω,

πεθον, και πλεονασμω του ε ποιησικου γίνεται πετεηνον, εξ οἴκαι γράφεται δια τοῖ η. 5 ΠΕΔ1ΟΝ : Il. B. 465.ὶ τοῖ πέδον, λουν πεδοον, καὶ το βραχυ εἰς βραχυ τρέπιται, καὶ γινεται πεδίον, ἐπὶ τοῖ αναπεπταμένου, καὶ ἐπιμηκους, και μακροῖ τόπου' δια τοῖὸε ου προοξύνεται ἔς υποκοριστικόν' τα γαρ δια τοῖ διον υποκοριστικα τριβράχεα προπαροξύνοντα ' τοῖτο δε ουκ εστιν υποκορι-ao στικόν' υποκοριστικὸν δε εστι το μείωσιν τοῖ πρωτοτύπουασοκρίτως δηλοῖν' διανερει πεδιον καὶ πεδίον' πεδιον λέγεται προπαροξυτόνως τὸ υποκοριστικὸν της πεδης, ὁ μικρὸς δεσμώος' πεδίον δε ἡ τὸ πεδιον ροῖζον ἐστιν ἐνσημαινομένου τοῖουέδου.a5 ΠΟΣΕiΔAON: Il. A. 4oo.) Κλίνετα ΓΙοσειδάω ος' καὶώς παρώνυμον φυλάττει τὸ ω' ἔστι γαρ Ποσειδῶν, καίi περι- σπαται' καὶ φυλασσει τὸ ω ώς περισπώμενον, μη συνεξακολουθῆσαν τοῖς περισπωμένοις ώς προώνυμον' σεσημείωτα τὸ Πισήιδῶ, διατὶ δε ἐσημείω ἐροῖμεν' ἔτι τα εἰς ων περι-3o σπώμενα ουδέποτε εισὶ παρώνυμα ἐπει- δε ευρέθη τοῖτο παρώνυμον, τούτου χάριν σεσημείωτω' ἔστι γὰρ τὸ ἄνομα ποσει- δέης, κοῖ ἐξ αὐτοῖ Ποσειδεων, κοὐ τροπη Δωρικῆ τοῖ ε εις αIΠοσειδάων, καὶ κλίνεται Ποσειδάωνος' καὶ ώς παρώρουμον φυ-

346쪽

λάσσει το ω, ώς Θεων και Ιερων' ετυμολογεῖται Ποσειδων, παρα το τη πόσει ενδεῖν, ουδεὶς γρο γευσαι θαλασσίου ἴδατος' η προα το τους πόδας δειν' ἐκεῖσε γαρ ἀφικόμενοι βοδίζειν ου δυνάμεθα' η παρα το πέδον σείειν' ο αυτος γάρ ἐστι καὶ Ἐν σίχ' ' η παρα το την πόσιν τω δάει, τουτέστι τω ηλίω, ἀνα-5 πέμπειW φασι γαρ τον ηλιον εκ της θαλάσσης ανιμιασθω τοὐγρότητα. ΠApκWκ : Il. B. 48s.ὶ Ἐκ του ἐσμὶ σπερ Ουκ εστιν Οχρησει' ἄλλα εἰμὶ, το πληθυντικον εμεν, πλεονασμω του σε μεν, και το δευτερον εστε, και μετὰ της προὶ πάρεστε' καὶ Ιοαναβιβαζει τον τίνον' κανων γάρ ἐστιν ό λέγων, οτι πῶν ρημα οξυνόμενον εν συνθέσει ὰναπέμπει τον τόνον' και εἰ μεν δισύλλαβον εἴη το άπλουν, τριτο ἀπο τέλους ποιεῖ θ ὀξεῖαν εντη συνθέσει' οἱον ἰστε, θεαί ἐστε κω πάρεστε. Il. B. 485.ὶ 15 φημι ἀπόφημι' εἰμὶ σύνειμι' ει μονοσύλλαβον προ τέλους'

ΠτPNYn : Mέλλοντα οὐκ ἔχει' τα εις μι λνποντα ονόματα ἀπο της ἔκτης συζυγίας παραγόμενα, δισύλλαβα μὲν ἄντα κλανοντα επὶ μέλλοντος εν ταῖς λοιπαῖς ἐγκλίσεσιν' οἷον θύω θύσω aoθυμι' υπὲρ συλλαβὰς ἄντα ακλιτα μένουσιν' οἷον ἄχνυμι' πετάννυμι' ἔμνυμι. ΠEpI : ΓΙόσως συντάττεται πτώσεσιν η περι πρόθεσις ἔτρισί' γενικν' δοτικη' αιτιατικη' γενικη μῆν ἴτε καὶ αιτιολογίαν δηλοῖ' περι σωτηρίας ' τουτέστιν ἔνεκεν σωτηρίας' μετὰ 25 δοτικης, ῶς ἔχει το, σει πεμ δουρί. Il. A. 3o3. γοτε και τη εν προθέσει ἰσοσυλλα ' ἔστι γὰρ ρεύσει ἐν τωδάρατι' και αιτιατικης ἄταν και την κύκλω περιφορὰν δηλοῖ

λέγουσι αὐτην ἰσοδυναμεῖν τη ἀμφί διαφέρει δε αυτης κατὰ τρόπους ε' ἔτι ἡ μὲν ἀμφι συντίθετα μεε ἐτέρας λέξεως, ἀποβάλλουσα το ἔσχατον αυτης φωνῆεν' οἷον,

η δε περι οὐκ ἔτι' και ἔτι ἡ μὲν ἀμφι μακρῆ παραλαπεται, ἡ

347쪽

δε περὶ βραχεία καἰ οτι ἡ μὲν αμὶ οὐκ αναστρεφεται, ἡ δεπερὶ μετάγεται εἰς μέρος λόγου ἡ δε αμοὶ οὐ καἰ οτι ἡ μει

περι συνηθέστερά ἐστιν, η δε αμφὶ ασψμης, και ποι Ἀκώ

τερα.

- δια του υλος ονόματα βαρύτονα, εἰτε κύρια, εἴτε προσηγορικα, δια τοῖ υ ψιλου γραφετω' οἷον, Πυλος' στύλος' μύλος' σεσημείωται τὸ κοῖλος

Φησὶ γεγενῆσθαι, πλεονασμ' του ν, και τροπῆ του α εἰς ε35 πενθος, ώς βάθος βένθος' το πεν ψιλόν' η ἔτι κατὰ τροπην τουα εἰς ε' η καὶ δια του ενθος ονίματα ουδετερα μονογενῆ δια τουε ψιλου γράφεται' οἷον, βρένθος ' πένθος .Πarvs : Il. A. 5 4.3 Ε ους των υποπεπτωκότων πρός τι πόσαις πτώσεσι συντάσσοντα τα πρός τι; τρισί' γενικῆ' δο-2O τικῆ' αύτιαπικη' γενικῆ οἷον, ὁ πατηρ νιου πατέρ' καὶ ροπαλιν, ό υιος πατρος υἱός δοτικῆ οἷον, μίστημι ἐπισπιπω, επίθημι κοὐ το επιστm si' αἰτιατικη οἷον, ό τύπτων τυπτόμενος τύπτει κώ το εμπαλιν, ὁ τυπτόρονος υπο τύπτοντος τύπτεται. ΠΡΟΣ : ΓΙόσαις πτώσεσι συντάσσεται ἡ προς πρόθεσις ἔa5 τρισί' γενιι 6' δοτικῆ αἰτιατικῆ' καὶ γενικὴ μὲν συντασσομ νηπαραλαμβάνεται αντὶ της εξ' κω αντὶ της παρήα, ως εχει,

προς Διὸς εἰρύαται. Il. A. 239.

ητοι παρα ' δοτικῆ δε αντὶ της παρα μόνης' οἷον, ενα προς τη κεφαλη, καὶ ἐνα προς τοῖς ποσίν ' εστι γρο παρα τοῖς 3οποσίν' μετα δε α ἰτιατι ς κυρίως' οἷον, προς Αγαμέμνονα

προς οἶκον Πηλῆος ' σημαίνει δε εν ταῖς συνθεσεσι μάλιστα την πρός τι πρανδε επλη-' οἱον, προσδεραμα' προσηλθε προσδρομη, καὶ εἴτι ορδιον. CL Etyni. Μ. p. 66o, 8. Diuiligo 1 Gorale

348쪽

παρὰ τω βασιλεῖ' ἰγγυς του βασιλέως' αἰτιατικὴ δε, παρὰ τὴν θάλασσαδ λαμβάνεται δὲ πολλάκις καὶ αντὶ της υπέρ' οἷον, 5

ἔστι γὰρ ἀοτι τοῖ ἴπερ τους υἱους' σημα ει δε ἰν ταμ συν σεσι ἀπόκλισιν' οἱον, παράβασις' παραδρομη.ΠΛκAΣ : Il. B. Ia9.ὶ πινομα αιτιαπικῆς των πληθυντι κῶν' εστι πλέονας κοὐ πλέας' ωσπερ εστι χερύο , και ἡ αἰτι- ioατι- τα χερείονα, και κατὰ συγκοπὴν χέρεια

ἀλλα τον υἱον

οντως εστι και πλεῖον, κώ Αττικως αποβολῆ τοῖ ι πλέον, και ἡ ευθεῖα των πληθυντικων πλεονες καὶ πλεες, κοὐ πλέονας κώουλέας.HANAM Epio 2: Il. A. et 79.ὶ τοῖ - μερος' τοῖτο παρὰ το πῶν και το ἡμέρα' το - βραχύ' το παν συντιθέμενονεν ἀρχῆ λεξεως συστελλει το α' πανάθλιος' πανίερος ' παρορ ρος' πλην τοῖ π άπολις. 2oΠΟΛΛΟΣ : Il. A. 3. Εἴδους ρημαπικοῖ' πλεονάζει το ενλ' τα εις ος λήγοντα δισύλλαβα τοῖς αὐτοῖς συμψωνοις κεχωρηγημένα, παραληγόμενα τω ο, βαρώνεται' δίον, κόττος ' οσσος ορρος' κάλλος ό σπόγγος το νοσσος εκ τοῖ νεοσσός' το κόμ-μος ου δε συνηθες παράλογον το πολλος κατ οξεῖαν τάσιν 25 ἔτι τα εις λος λήγοντα ετέρω λ παραληγόμενα τριγενη ἴσα, οξυνονται ιλλός

ιλλοὶ τε ποδες

κυλλός' ουτως ουν και πολλός και ἔτι τω λ παραλήγεται, και

ἔτι τριγενές ἐστιν' ἀντίκειται το ἄλλος, ἴπερ ἔχει ἀπολόγιαν, soἴτι των ἐπιμεριζομένων ἐστί' βαρύνεται δε ταλα' ἔκαστος ετερος' ἄλλος. IIps NME: Il. B. iis.) Σύνθετον' γίνεται παρὰ το -

349쪽

ονομια προσηγορικον ἔνικης θηλυκοῖ άπλοῖν παρωνυμον, παρα-ρ το πέδον πέλ καὶ πέζη' το κοινον πέζα, το Ἱωνικον πέζη εχει δε συγγένειαν το δ προς τὸ Τ ζ' ζυγον γαρ κατὰ τροπην εκτοῖ δοον, το δυο ἀγον, και αὐτο το ρηροα, ζεύγω και ζεύξω, 35 παρὰ τὸ δυο ἄγειν υπο το αὐτο, τοῖτο γὰρ κυρίως σηροίει τρέπεται δε τὸ δ εις ζ' ολοφύζω ο φυδν ' παίζω παιδνός εστι δε καὶ ἔτερον ἐν οξεία τάσει πεζη επίθετον εσχημαπτισμενον παρὰ το πεζός' πεζος γὰρ ὁ διὰ τοῖ πέδου πορευόμενος' πέζα

aO αν νοηθείη το ε σχατον' ταῖτα γὰρ πρός τι ' εστι γὰρ αὐτο δύναται καὶ πρωτον νοεῖσθαι και ἔσχατον' οὐ τὸ α δε εις η οἱ 'Iωνες τρέπουσι μόνον, ἀλλὰ καὶ τὸ η εις α' λεληχυ ' λελησμένος,

ΠpάTM: Il. Δ. ia8.3 Θηλυκον άπλοῖν επιροριζόμενον τω εἴδει-ερθετικόν' συνέστηκε γὰρ ἐκ πάθους' ἐπιμεριζόμενον δε λέγομενον-ατα ἶσα η ἐκ τοῖ πληθους, η ἐκ δυάδος ἐπιμερισειν ποιεῖται εἰς τον καε ἔνα ωσπερ εχ ει το ἄλλος' ετερος' ἐκάτερος πρωτος πρότερος ' ποῖσα δε ἔτι το μὲν πρότερος ἐπὶ δύο, τὸ δε πρειος ἐπὶ πολλων' συγκέχυται παρὰ τοῖς παλαοῖς' αὐτίκα γοῖν παρά τω ποιητῆ το πρωτος καὶ ἐπὶ δύο

350쪽

μησαν τινες ἀναγινώσκειν, ΙΟμην τὰ πρωτα μηται. Il. Z. 489. κατα πεπρωμένην' τα-τω ο παραληγόμενα βρουνετω μονογενη ἔντα' U.τος' κλμος' Δωτος ἄνομα αυλητοῖ' νωτος' καὶ γαρ τομον η χρῆσις, καὶ το μεν ουδέτερον,

κώ το ἀρσενικόν' ἱστορεῖται παρα ειν--τι κω Ἐφόρω' ἡμάρτπται το λωτός' το δε πρωτος προα Δωριευσιπρατος λέγεται' συντίθεται δε κω κατ ἀρει, καίὶ κατα τοτελος' πρωτοπα ς' πάμπρωτος' ωσπερ κω ἀπο προθέσεως γανσαι συγκριτικὸν ἴπέρτερος, και ἴπερθετικὸν --τοιτος' ἔπερ χο

καὶ παροι ταν προ πρότερος πρότατος, κατ' ενδειαν τοῖ τ, πρό τος' κω ως ό αριστος ωριστος ουτως πρόπιος πρωτος' προαι- τεον δε τους λεγομενους ἔτι εστι πρότερος, ό πρὸ ετέρου' ου-3oτως γὰρ και το ηριέτυος ηγησοντα ἡμῶν ετερον, καὶ υπέρτερος