Anecdota graeca e codd. manuscriptis Bibliothecarum oxoniensium descripsit J. A. Cramer

351쪽

σθαι, τουτ' ἔστιν καταπινεισθω και ενεργεῖν' οἱ παρα τοειπεῖν αυτον π ας τους πηαρους, παρα τὸ ' παπος γενι-

ν ἀμφι κρηνην οια ρει οε' η μεν αμφι γινεται αμπι, Io ἀμπίσχων κεφαλην'

οὐκ ἔτι γαρ ῆλθε δ' ἔπι ' δια τον δε συνδεσμον' το αυτὸ καὶ 2ο ἐπι της περρ σημαίνει και επί μα ἡ περί ΠΟΛEaN : Παρα τὸ πολυς πολέος' ὀξυνεται ἐκ τοῖ πολλὸς

και της τριγενείας, πολύ- κεκορημεθ g ἀέθλιον. Od. Q. 35 o.

ΠόAia: Il. B. 373.ὶ πινομα προσηγορικον παρα το πιλω, 25-αναστρέφονται' τὸ πτόλις πάθει ποιητικρ παρα το πόλις πολίζω,

και πτολίγ' ίς πίλεμος πτόλεμος' το μέντοι πτολίεθρον ου3O λέγεται πολίεθρον, μει παρα το πτόλις εγένετο πίλις καὶ ηγοικη πόλιος, καὶ πάληος, καὶ πόλεως Λττικῶς' ουτε δε απὸ

352쪽

χῆος' απο των εἰς ις το πίληος' ἰπο τῶν εἰς ος- υμέ- νηος ' παρα Αλκαίωh απαξ πησαμέν ου' διατί δὲ οὐ γίνεται η γενικη δια του η ς ουδέποτε ἡ παρ Θουσα της γενικης μει- ζων εστι της ληγούσης ευθείας' διατι βαρυνεται; τα εις λις λhουτα δισυλλαβα θηλυκα βραχεία παραλυόμενα, οξυνεσθαι θέλει' πυλίς' σελίς ψαλίς' βολίς' σεσημείωται βαρυνόμενον και το Πύλις' εκεινο δε σι παρωνυμον εστιν ὰπο τουτου ἡ πρυλώς ἡ ενόπλιος ορπησις' τα δε ἀπο των εἰς ος παρωνυμα

ται, το δὲ πόλις ἔμφασιν ἔχει μεγέθους' διὸ παρηλλαξε κατα ιο

ναι ' το δὲ ἀρημεναι Δωρικόν' το δὲ κοινον ἀρω ἀρας ἀράμεναι 'το δὲ ἀρας κοινον καὶ Ιαδος' οἱ γὰρ Δωριεις διὰ του εμεν λέγουσιν . φευ' φαγέμεν ώς εμεν' το δὲ ειπέμεναι ποιητικόν' 25

ἴθεν, το ανταποδοτικον τόθεν, το πυσματικον πόθεν.

353쪽

eto II piΝ : Il. A. 29.) Επί μα χρονου δηλωτικον' εχειεξαίρετον το αρθρον πρόταξιν λαμβάνειν,

παρὰ το πάρος παροῦν, κώ πρίν' σημειaες μονοσύλλαβον καιοξυνόμενον και βραχυνόμενον το ψο επίφθεγμα παρὰ Σοφοκλεῖ,

354쪽

καὶ τον Πελιαν ἁνομάζετο, ἐπεὶ ἐπελιώθη αὐτ ἡ ἔψις λακτισθεντι μο ΙΟ

χωρὶς εἰ μη τις λαμβάνει καπ ἀντίφρασιν τοῖ μέλανος' τοκολλῆς ἁλος ἐξαναδυσαι. Od. Δ. 4 5. η κατ' ἀντίφρασιν της λευκης, η κατ' υπέρθεσιν αντὶ τοῖ ἱ5

σεται αυτρ τω ποι' ως Φερεκράτης

τὸ δε τημος λι μὰν ωρισμένην σημασίαν βαρύνεται' ωτὶ δε3o

355쪽

πάροιθεν' ἔχει-διαφοράν τινα' μνον γὰρ το πάροιθεν διὰ τοῖu ' το δε παροίτερον ζητεῖται εἰ εκ τοῖ πάρος προηκται, ηἄλλως εσχημάτισται. io noΛτΣ : Ιl. B. 81o.ὶ Παρα το πολλος ὀξύνετω' - εἰς ος ἀρσενικὰ ποιοῖντα εις υς παρώνυμα ἀρσενικὰ τον αυτον τόνον ἀποδιδόασι' Κότυς' Φόρκυς' Mόρυς' ταύτη τινες κώ τοπρῆύς - ὼ το ἶππευς βαρύνουσι' το πολυς ὀξυνεται' εκ τοὐπολλός' πολλάκις δε κοὐ κατὰ σχηματισμόν τινα και - τωι5 σιν παραλαμβάνουσιν ονόματα' οἷον, μοτος ἀφ' οἶ το μάρτυς παρὰ το νεκρος το νέκυς κατ' ἀψαίρεσιν τοῖ ρω' τινες δε φασι πρότερον το νεκυς κατὰ στερησιν της χύσεως, κοὐ γὰρ ἀλίβας ὁ νεκρός' οἱ-το νεκρος πρότερον κατὰ στερησιν τοῖ κεαρος - δε οξυνόμενα εἰς υς εχει θηλυκον δια τοῖ εια οῖον ἀεῖα' το

αρσενικόν εστι.

ἄλλα ποιότητα σημαίνει' τα τοιαυτα πω σοι προπαθῆ, ηποιότητα λεγει, η σχεσιν εχει τα δὲ εἰς αν επιρρηματα εκτείνει το α, και βαρύνεται' ἄγαν' λίαν περαν το τάλαν ονο- Diuitigod by Gorale

356쪽

η κλίσις ημαρτημένη όμοίως τω ἀστηρ' το φράτηρ Αττικοὶ

μεν βαρυνουσιν' οι Δωριεῖς οξύνουσι' συγκέκοπται ἡ γενικη καιδοτικη, ἀλλ' ουκ ἔτι ἡ ωτιατι , ου γαρ λέγεται τον πατρά και ἡ γενικη των πληθυντικων' Ομηρος ἐξέτι σαων. Od. Θ. 245. ἴσως μιρουμενος την ἐνικρο γενικην. ΠΗΛΗi ΑΔΕΩ : Il. A. I.ὶ μονομα πτώσεως γενι ς' δεῖ γινώσκειν στι εστι Πηλεῖς τὸ πρωτότυπον, καὶ πατρωνυμικον αυτου Πηλείδης, καὶ κατα διάλυσιν Πηλείδης, καὶ τροπη τουε εις η, καὶ πλεονασμῶ του α διὰ τὸ κακόμπον, η διὰ τἡν 25 συνεμπτωσιν ΓIηληώδης' η γενικη ΓΠηληῖάδου κοινως' Δωρικως Πηληῖαδαι' καὶ Ιαπικως καθ' υπερθεσιν χροίνου Πηληιαδεω ιστεον δὲ στι τα εις δος πατρωνυμικα, η τω ι παραλέπεται μόνω, η κω εν διφθόγγω, η τω α' ει μεν . - ἀπὸ των εις ος γενικων γε ται ἡ πατρωνυμία, τω ι μδω παραληγει εν βρα- 3οχεῖ, ἴποίας αν εἴη καταληξεως, χωρὶς των ἀπὸ των εἰς ευς, κοὐ ἀπὸ των εις ος' οἷον, ηγαμεμνονος Λγαμεμνονίδης' Nίστο-

357쪽

ρος Νεστορίδης' Βίαντος Βιαντίδης' το δὲ Βιαοιδης πλεονασμός ἰστι του α' και παρα την Δευκαλίωνος γενικην κώ Λ εμίωνος, ωφειλε Δευκαλιωνίδης και ηνθεμιωνίδης' ἀλλα συγκοπην πέπονθεν εν τω Δευκαλίδης καὶ Πνθεμίδης' καὶ το5 Xαλκωδοντιάδης κάὶ Τελαμωνιάδης πλεονασμον εχουσι του α'ομοίως δε καὶ ἀπο της εἰς ους γενικης, δια του ειδης γίνετα ἡ παραγαπη' οἷον Ηρακλης 'Hρακλε 2ης καὶ Ηρακλείδης' καὶ ἀπο των εις ευς ευθείων διὰ του ει ς' οἱον, Πηλευς Πηλειδης, Πηλείδης' εν τουτοις γαρ γίνεται ἡ συναίρεσις εις την ει ο δίφθογγον, επείπερ ἀνεφάνη το ε εν τη γενικη των πρωτοτύπων ω δε ἀπο των .ἰς ος ευθειὼν εστὶν, εἰ μὲν καθαρων οντων διὰ του α ἐκφέρονται' οἷον, Ἐλιος Hλιάδης' Θυέστιος Θυεστιά-

ποι ει το πατρωνυροκω Βορέας Βορέου, Βορεάδης' Ἱππότας 'Imπότου, 'Iπποτάδης μ' Πηληιάδεω ό κανί, οἱ Iωνες καὶ οἱ ποι ταὶ τας εἰς ου ληγουσας γενικας, τας ἀπο των εἰς ος εὐθεί- γινομένας, διὰ του εω προφέρουσιν οἷον, ειρξης αέρξου αέρξεω eto 'τρώιδης ητρείδου 'τρείδεω' ἐναντίως τοῖς Βοιωτοῖς καὶ Αιο-

λεῖσιν' εκεῖνοι γαρ διὰ του αο ποιουσι τὸ α ἐκτεινόμενον πασα γαρ γενικη ονίματος εἰς φωνηεν λπουσα, καi περιττοσυλλα- μῖσα της ἰδίας εὐθείας, η ἐκτύνει το παραλπουσαν, καὶ συστελλει την λπουσαν' οἷον, καλος καλου κολοA' σοφος σοφοῖ25 σοφοῖο' η εκτύνει την λοουσαν' οἷον, Ατρείδεω' Πριαμίδεω

του παλῆναι αυτην ἀπο της κεφαλης του Διός' η οτι Πάλλαντα ενα των γιγάντ- ἀπέκτεινεν, η διὰ τὸ παλλομένην την3O καρδιῶν του Διονύσου προσκομίσαι τω ΔιL

358쪽

ματα.

ἰστεον δε ἔτι τα επιρρηματα μεταγομενα ἀπο ουδετερον, τον3Oαυτον τόνον θελουσι φυλάττειν' το σάψα παρὰ το σαφεα,

359쪽

νυχος νυχιος.

- άλμυρα νάματα της θαλασσης

360쪽

πεδινος' ταχιν ' πυκιν ' ἀληθιν ' σε ημειωται το χαλινος κα ὰ λαριν ' το μεν χαλινος οτι εστὶ καὶ ουδέτερον λεγεται γαρ τα χαλινά' και ως διαλλαξαν κατα τα ἄλλα, διηλλαξε

και κατα τον χρονον' το δε. . . . d.