Anecdota graeca e codd. manuscriptis Bibliothecarum oxoniensium descripsit J. A. Cramer

371쪽

ἄκρον επιλίγδην Il. P. 599. κρυπτω κρυβδη ' ει δε ἀπο των εἰς ω μελλόντων, τω γ παρα-

ληγονται ως το μίζω μίγδη ' λίξω λίγδην εἰ δε μο περισπωμένων τω η παραλhονται ρω ρήσω ρηδη ' σημαίνει δε το 5 φανερως' τμω τμησω τμ δν' εἰ δε απὸ των εἰς μι, ει μὲν ἀποτης πρωτης συζυγίας τω ε παραληπονται οἷον, ἀνίημι ἀνησω ἀνέδην' σημαίνει δε το διαλελυμένον' εἰ δε απὸ της , τω α

του δε βάδην ἀπιόντος. Il. N. 5I6.

aO noin et Et Ax: Od. N. 42. IS εὐκτικὰ αόριστα ἴντα, οἱ Αιολεῖς διοι τοῖ εια προσφέρουσιν οἷον, τύψαιμι τυψει- ας γράψαιμι γράψειας ' ζησαμι ζησειας ου λέγομεν, διότι ταεὐκτικὰ εὐῶν δηλοῖσι πράγμτος ὀφείλοντος πληρωθηναι. Nό Lix: Il. A. 10.3 Κλίνεται πόλεως' 'Iωνικως πόλιος και25 ποληος, καὶ δια του ὁ πόλιδος, καὶ εν συνθέσει φυγιπόλιδος βαρύνεται' τα εις λις δισυλλαβα, βραχεία παραλυόμενα, οξυ- νετα ' ψαλλίς' σκαλλίς' σκελίς' βολίς' φυλίς' σεσημείωταιτο πόλις καὶ πρυλις.Ι ΕΡΣΑΣ: Il. B. 66o.) Mετο ' το θέμα πέρει,

372쪽

βαρύνεται' τα ερ συλλαβῆ παραλοίμενα, οντα παρονομα, πάντα βαρ-ετω' ἔρδω et ' σπέρχω' στέργω πρόσκειται μὴ οντα παρ' ἄνομα, δια το κέρδος' προκατάρχει δε τὸ κέρδος' σεσημείωται το πιρνω, διοτι τὸ γ εων τιθεμενον τοις ρηματιν, εὶν παραλπηται τρ ε, τρέπει αυτο εἰς το ι' Ῥέγω θορινω ' σκέδω σκιδνω' οἶτους περῶ το πωλω περνω' ἐχρῆν ουν τραπναι τὸ ε ἔμεινε, καὶ ταυτη σεσημύωται. Πτpo I: Od. Δ. 6o .ὶ πινομα προσηγορικον, παρα τὴνεκφυσιν, φυρος και πυρος, κοπ ἀντίθεσιν του φι εις τὸ π, ῶς το ἐξαπίνης ε ξαίφνης' η παρα τυν σποραν, αφαιρέσει του σ, Ιοώς το κάπετος, παρα τὸ εσκαμαι' κω καρὶς, παρα τὸ σκαίρω καὶ αντιθέσει του ο εις υ' ἔσπερ παρα την αγραν, ἄγορις καιἄγυρις' ωσπερ παρα το κιθάρα κίθαρις' καὶ ἄσσον ἀσσότερον,το ακόλουθον καὶ ό ποιητης,

ἀσσωτέρω καθίσασα παραι πυρί. d. P. 57 a. I5κατ' ἀντίθεσιν ασσότερος, και ἐν συνθέσει, ἐπασσυτεραι Δαναόν κίνυντο φάλαγγες. Il. Δ. 427.ὶ κω οἱ Συρακουσιοι δε σπυρους αυτους λέγουσιν, ώς και η σπυ

ρὶς διδάσκει h.

παρὰ τοῖτο ἀμφίπολος καὶ ἱπποπίλος' το Ιωνικον πωλειται, το Αἰολικον πωληται. ΠΑΡΑ : Πρόθεσις συνεμπίπτουσα ρηματι ον περ τρόπον τὰ ρηματα λείπει προθέσεσι, και αὐται αἱ πρόθεσεις λειπουσι ρη-

253Oλείπει ἡ πρόθεσις' η γὰρ σχέσις ουκ ἐν τρ ρηματι, ἀλλ' ἐν τηπρόθεσει' ἔστι γὰρ ἀπέρχεσθαι, και λείπει ἡ ἀπό' ἔστι τηπαρὰ, ἐπει δε σημαίνει πη μὲν πληθυντικον ρημα, ώς ἐν τε,

373쪽

τι δεῖ λέγειν, οὐδετερον γαρ το εμφερόμενον ἐπι ι γαρ ό ποι η-της τῆ μεν λέγει το εἰσι, πη δε τὸ ἐστὶ, και ἐγικοῖς ρημασιουδέτερα ἐπιφέρει πληθυντικα, και πληθυντικοῖς πληθυντικά ουδέτερον γὰρ εν ταύτω τὸ ἐμφερόμενον, ἄδηλον πότερον πάρ-I εστιν η πάρεισι μενοεικέα πολλὰ' οἱον ἔστι και ἐπι της ἔνι'

και γὰρ αὐτο και ἔνικον καὶ πληθυντικον ῆμα σημαίνει' πληθυντικον μὲν, ἐπὶ οἴτι ενι φρένες. Il. E. I I. ἔνικον δε ενι μὰν φιλότης. Il. E. 2i6.3ουκ ετι δε αι αλλαι προθέσεις τουτο εχουσιν ἐξαίρετον δε καιη παρὰ εχει, σι τέτακται καὶ επὶ προσωπου' ουδεμία γὰρ πρόθεσις τοῖτο εχει' η ἐπὶ ισοδυναμει τω ἔπεστιγ' η μετὰ τωμέτεστιν' η ἐνὶ τῶ ενεσπιν' η εξ τω εξεστι ' παρὰ Αττικοῖς δε

aO μαλιστα επι πρωτου προσωπου η παρα, αντι του παρειμι Κρατῖνος Mαλθακοι ς' καὶ Ἐρμιππος Στρατιωτισιν ο πωλοῦν τ' ἀν ποδ'; et ' ἐγὼ καρά φαντὶ του πάρειμι' καὶ η συνηθεια δε τὸ παρὰ αντὶ του πάρειμι λέγει' ο ποτε δε σημαίνει ρημα, παρὰ τοῖς Αἱολεῖσι η κώ Δο-25 ρμυσι, λέξις παροξυνομένη' ἐξαιρέτως δε καὶ α απεκώπη

οὐδ τοτε δε παρὰ τω ποιητῆ ἐν τελει εὐρέθη, ἀλλ' οὐδε ἄλλη πρόθεσις διπονοῖσα, δίχρονον εχουσα παραλπιον, κατ' ἀρον τάσσεται, χωρις πάθους' η ἀνά'

παρὰ ἰστεον ἔτι οὐ ἀντι τοῖ και πάρεισι λαμβανεται' ἀλλακαινότερον και αντι τοῖ πάρειρο πρώτου ἐνικοῖ προσώπου, ῶς παλαιφ περιπαθων σκέμματι φέρεται, οπειὸ καὶ σιe κεῖται ἡτη' ' τίς εσθ' ὁ κωλῶν

πάρα. V Etyin. M. P. 65 25. Πάρα, σημαίνει τρία Tις ἐσθ' ὁ πωλων τἀνδράποδα; ἐγω

374쪽

ἐξ ὁμόθεν κεφυῶτες. Od. E. 477. ἀλλα λεγομεν οτι οπου μύει φυσικως κλίνεται, διὰ τοῖ ο υπάρχει η γενικη, οτε κοίι πάθος εστι ποιητικον, διὰ τοῖ ω, ως το

εστι δε τὰ θηλυκα αυτων ου δια τοῖ σα, ἀλλα διὰ τοῖ υια

ώς ό εκείνων λόγος ουχ εστηκεν' ἔστιν ουν ειπεῖν ἔτι τότε ό παρακει μενος της μετοχης το ω εχει, ἴτε τὸ ἀρσενικον δισυλ- 25 λαβεῖ, καὶ ι το θηλυκον ὁμοίως εχει εις σα' βεβως βεβωτος βεβωσα' ἔστως εστῶτος ἔστωσα' εαν δε ὐπερβῆ τας δυο συλλαβας, την υι δίφθογγον λαμβάνει το θηλυκόν' γεγαῶς γεγαυῖα μεμως μεμαυῖα' εν δε τω πεφυωτας πάθος εστίν ην γαρψυω' καἰ πεφυκα εκτεταμνου τοῖ υ' ὐφέσει τοῖ συμφωνου πεφυα, ἡ μετοχ, πεφυως πεφνότος ωφειλεν εἶναι,

375쪽

γουσιν εκ του πυκιν ' οι δε το πυκινος ἐν πλεονασμω του ιωταεκ του πυκνός λέγομεν ουν ημεῖς σι το πύκα γέγονεν εκ του πυκνός' ἀπο τοῖ πυκνος ονοματικον επίρρημα πυκνά'5 πυκνὰ μάλα στενάχων. Ιl. Σ. 3 8. ελλείψει τοῖ νυ πυκα γίνεται γὰρ ελλειψις στοιχείου' ως ταχέως τάχα σαφέα σάφα' οντως πυκνὰ πύκα' το-πυκνος γίνεται ἀπο τοῖ πτυσσω πτυκνος ελλειψει τοῖ τ πυκνός' ίς

ἴσχω ἰσχνός' το δε πτυσσω παρὰ το πέτω, το πίπτω, το ἐπι-Iοπίπτον τινί πέτω πετύσσω και πτύσσω' οὐδὲν γὰρ ἄλλο ἐστιτο πτύσσειν η το ἐπιπίπτειν ἔτερον ἐτέρω' παρὰ το πτύσσω

I5 τοῖ πύκα γινετω παραγωγη, δια τοῖ ινος πυκινός ἀπο γὰρ ἐπιρρημάτων γίνονται παραγωγαὶ δια τού ινος, συνεσταλμένουτοῖ ι' ἰχθεσιν ' πρωιν ' περυσιν ' οψιν ' κώ παρὰ το τοτες ἐπί μα τητινος παρὰ ττικοῖς, ώς ἄ- αδινός. Πτκpos : Od. E. 53.ὶ Παρα τὸ πέτω πετερον και πτερίν' ao ίς θάλλω θαλερόν' πηκα τακερίν' ἡ παρὰ το πτω, το πέτομαι ἔνθεν di ό πτην, κάι πινες, και μετὰ τοῖ στερκπικώῖ α ἀπ-τη ' τοῖ πτῶ παράγωγον πιείρω, και ώς ἀπο τοῖ φθείρω φθ ρος ' σπείρω σπάρος ουτως πιείρω πτόρος ' και το ἔπταρον ἀποπτείρω, ώς ἔπταρον' ' οἱ γὰρ τοῖτο πάσχ'ντες κουφίζονται. 25 ΠArpoκAE : Il. n. ii. Εστι και Πατρίκλεις παρὰ τω ποιν , ου ἡ εὐθεῖα Πατρωκλέεις, ης ἡ γενιι 1 Πατροκληρς,

3οώς ἀπο τῆς Αντιφατεῖς εὐθείας' καὶ

πειταν

μετ' ἀμύμονας Αἰθιοπῆας.

376쪽

τικὴ, Πατροκλέες Πατροκλεῖς' καὶ ἀπο Πατροκλέης, ἡ Πατροκληος, απο δὲ του ΙΠάτροκλος Πατρόκλου. IoΠτsΜΩΝ : Il. A. 634.ὶ πινομα προσνγορικον ρηματικόν ωφειλεν εἶναι φυτμην, απο της πρωτης εκφυσεως' αμοιβην πιούμεθα γεγενησθαι, ωσπερ εν τω τάφος, θάψος γὰρ ἶν το ἀκάλουθον, καὶ προοῦ τοῖς διαλέκτοις χυτρα Δωριεῖς κυθρα

χιτων κιθων' οξυνεται' πάντα γὰρ τα εις μην λέποντα άπMα ὀξυνεται' πρόσκειται λα επει τα συνθετα ἀναδιδωσου τους τόνους, ἄντα διὰ του ε' λιμένος ' πυθμένος' σεσημείωται το

μν Δαμνος' ἐστι δε Αργολικὸς συγγραφευς' ό Δαμην' πρόσκειτα ἴπερ μίαν συλλαβην, δια το μην μηνός. Πκ-gόTET: Il. Φ. 6.) Κατα διάλεκτον' εστι γὰρ ό πα- aoρακείμενος πέφυκα, ου η μετοχ, πεφυκως, ῶς πεποίηκα πεποιηκως' η ἀπὸ του πέφυγα ἡ μετοχη πεφυγως' ὁ γουν Αλκαῖος μετατι ις τὸ σίγμα εις το - κατὰ πλεονασμῶν ἐτέρου γ Φησὶ πεφυγγων ''' οἱ δε νεωτεροι Προνες του ζ ἀντι τοῖ γ χρωνται,οθεν καὶ τὸ φυγω φύζω, και τὸ πέφυγα πέφυζα, και τὸ πεφυ- 23γότες πεφυζότες' καὶ πεφυκως' κατὰ την αυτην αντιστοιχιαν,

καὶ τὸ ολίγον ἔλικον λεγουσιν' κώ ἀπὸ του πεφυκηκότες κατὰ συγκοπην' ἀλλ' ἄμεινον τὸ πρωτον. IpΑΣ1A : Od. H. ret . in I α αθροίσματος σημαντικὰ καὶ ουσίας πάντα ὀξυνονται' οἷον, ἀχυρμιιά' φυταλιά' ὐματροχιά 3Oἀνθαμιά' σπώδιά' προκάα καὶ προὶ τὸ ε σχατος εσχάτη

377쪽

ἀγριῶ ἐπ' ἐσχατιας.

πολλη καὶ το δια πολλοῖ πόνου ερχόμενον πολιά' μη απτο συμβεβηκότος, επεὶ λευκη ἐστίν' .aτως . υν και πρασια και5 τρασια, σημαίνει τόπον οπον εστι τί πληθος συκων ξηραινομένων η τυρων' η οτι δή ποτε και το αἱμασια ουτως εχει, αποτου συμβεβηκότος το ονομα εἰληφότος. ni Ago : m. n. 287.ὶ Οἰ μὲι Πωνες καὶ Αττικοι πιέζω,οι-Δωριεῖς πιάζων' εστιv ουν πρωτον πιάζω, και κατα τροπηvio πιεζω αυτο-το πιάζω εκ πάθους' ιπω γάρ τί ἐστιν το θλί

Παρείης προείη οἶ πληθυντικον παρείημεν, παρείητε, παρείησαν, παρεῖεν' εἴ με ν γὰρ το εἴ τε, εκβολη τοδ η' ίιτε

378쪽

ἡ εὐθεῖα πέζα, καὶ Ιωνικῆ- πεδε' ἔστι και ἔτερον ἐν Ο,εία τάσει πεύη παρεσχροματισμένον κω επίθετον παρακει μενον χοτω πεζος αρσενικω, συνάAον κάὶ τούτω κατα δὶν αυτην ετυμ λόγι ' πεζος γαρ ό δια του πέδου πορευόμενος' ειτα λοιπον πεζον και το απον, άς ει λεγει τις το προς του πέδου' ουτως δ' αν νοηθειηP το ε σχατον το δ' αὐτο δύνατον και ἄκρον νοεῖσθα

καὶ εσχατον' ἔχει δε τινα συγγένειαν το δ προ του ζ' και γαρ 25 κω το ζυγον δυγον, οἱονει το δύο ἄγον, και ὀ ζευκτηρ δευκτηρ' το δὲ ζεύγω ῆμα, κω ζεύξω, και αὐτο παρα το δυο αγε ιν τοῖτο γαρ κυρίως σημαίνει' εἰ και ἰ,τι τριων τιθέασιν, ἄλλα καὶ το ολοφύγ q ολ ἀν ' και παίζω παιδν ' τρέπεται το ς

ΙΙΟΛΑΟΣ : Il. A. 3.) ηονομα ἐπιθετικον θηλυκον ἀπλοῖν ποσότητος σημαντικω το ἀρσενικον ὁ πολλος, ἀφ' ου το πολ- λοστός' ἀπο δε τῶν εις στος γίνεται δια τοῖ πιος παραγωγή

379쪽

εικοστος εικοσταιος τριακοστος τριακοσταιος' ουτως και παρα

το πολλος πολλοστος καὶ πολλοσταῖος παρ' Εὐβουλω,

καὶ μην οικαδε τι πολλοσταῖος ἀποτρεχω

μετα βλάβης επεμψεν, παρὰ τον ιω ἰάπτω' διαφθαρτικος γὰροντος της υλης εξ ης γίνεται' εντάῖθα μοῦν ουν αμφίβολον εκεῖWἀντικρυς επι τῆς βλάβης μόνον,

αμφιβολος ἡ γραφὴ, εἰ προῖ rτωζ' εἴτε - προτιάπτω'' του-το δε το ρῆμα καὶ το α εκβάλλει,

ως δε παρὰ το ῖξω χαλος,

380쪽

σταῖς' παῖς' απινα κλίσιν μω ἀνεδέξαντο, κανόνι δε οὐχ ἱαέπεσον αρσενικον ὁ παῖς' θηλυκον ἡ δαῖς' ουδετερον το σταῖς' ο

σημαίνει το αλευρον.

ὁμοιωθεic Amrω περιέτρεχε τυν μητέρα τουτου Δυαν' και Ου-5τως συνεγένετο αὐτη, καὶ εκεῖθεν ουτος ἰτέχθη' παρα το συνπεριθέειν γέγονε ΙΠερίθους, καὶ εν πλεονασμω του ι Πειρίθους

μψτηπαι' πρωτον μεν ἔτι δια του η γράφεται παρα τοῖς Δωρι- Ioευσι,' ουδέποτε δὲ ἡ περὶ πρόθεσις πλεονάζει το Γ δευτερον δε ἔτι δια του η γράφεται παρα τοῖς Δωριευσιν' οὐδεποτε δε οἱ Δωριεῖς τρέπουσι τ ν ει δίφθογγον εἰς ' εχουσαν απο πλεονασ- μου του ι οἷον, το ξένος ξεῖνος λεγόμενον, ου λέγουσι δια τοῖ-η ξνος' ει ουν τὸ Πειριθους απὸ πλεονασμου ἔχει το ι, δῆλον Ι5οτι προαλόγως παραι τοῖς Δωριευσιν δια τοῖ η γράφεται. noNTiΑ : Il. A. 337.)- τοῖ ι γράφεται, επειδη ταδια του εια προπαροξυνόμενα υπεσταλμένων των δια τοῖ τρια, δια τῆς ει διφθογγου γράφεται οἰον, ἀναίδεια' φλνάφεια' ενέργεια' καὶ τα ἔμοια' πρόσκειται υπεσταλμένων των δια τοῖ aoτρια' οἷον, Ἐρετρια' λαικάστρια' σημαίνει δὲ την πόρνη ' μονάστρια' ψάλτρια' και πληρ του πότνια' ΙΠολυμνια' Λάμιαιωνια' πιμπνια, σημαίνει δε τηρ Δη-ραν' δεῖ προθεῖναι καιχωρις τοῖ Ἱκυλη α' εστι δε ἄνομα πόλεως' τὸ δε Καλαυρια παρὰ μὲν 'πολλαπίω καὶ Καλλιμάχου δια Gς ει διφθογγου etsγράφεται ' παρὰ δε Διονυσιω δια συνεσταλμένου του ι' τὸ δεΘέσπεια ό Ω.ρος δια ει διφθογγου γράψεται τω κανόνι των προπαροξυνομενων' ὁ δε ' Ηρωδιανὸς εν Π Ομηρικῆ προσω-δια λέγει ἔτι δια τοῖ ι γράψεται. Πόpoet : Ιl. B. 50a.ὶ Προς διάφορον σημασίαν διάφορον3oἔχει και τὸν τόνον' και γὰρ πόρος μεν παροξυτόνως, τὸ πλατου- μενον, πορὸς δε οξυτόνως τὸ πλατουν' ἔπερ κατ' ἔνδειαν του ρω