장음표시 사용
381쪽
5 νασμον του μ πίμπρημι' ἀναδιπλασιαζόμενα δε τα εἰς μι κατατον πεστῶτα τουτον τον τρόπον ἀναδιπλασιάζεται' εἰ μεν τοπρωτότυπον απο φων στος ἡ απο συμφώνου ενὸς αρχεται, διατοῖ ι μόνου γίνεται ό ανο διπλασιασμός' οἷον, ω ιω δμι' δῶ διδῶ δίδωμι ' βω βιβω βιβημι ' θω τιθω τίθημι ' τοῖ δασεος θ ο δια το κομοφωνίαν τραπεντος εις το αντίστοιχον αυτοῖ ψιλοντο τ' ει δὲ τὸ πρωτότυπον απὸ δύο συμφώνων αρχεται, ει μεν
νεται ό ανο διπλασιασμός' οἱον, ἱστω Πτημι' ει δε εστ ιν αφω- ωον πρὸ ἀμεταβόλου, δι' αὐτοῖ τοῖ ἀφωνου κώi του ι γίνεται όαναδιπλασιασμός' οἷον, πρω πιπρω πίπρημι' καὶ κατὰ πλεονασμὸν τοῖ μυ πίμπρημι' πλω πιπλω πίπληρο, καὶ πλεονασμωτοῖ μ πίμπλημι ' σημανει δε τὸ πληρω πω χιχρῶ χι ημι, καὶ δια τὴν κακοφωνίαν τοῖ δασεος χι, ενταῖθα τραπεντος εις τό αντίστοιχον αυτοῖ τὸ κ, κίχρημι.2o ΠPo ΣTA : Κατὰ κρῆσιν τοῖ εο εις τηρ ου' ἰστεον ἔτι ἡ συναλι 1 γενος εστίν' ει δε εἴδη ἔπτά' τρία μεν λα' τεσσαρα δε σύνθετα' καὶ τα μεν άπλα ταῖτα ἔκθλιψις ' κράσις συναίρεσις' καὶ εκθλιψις μεν εστιν νίκα ευρεθη λεξις εις φω- εντα, η εις φωκηεντα καταληπουσα, της επιφερομεν ης λεξεως
25 απὸ φωνηεντων ἀρχομε ς' τότε γὰρ τὸ χασμωδες και κεχηνὼ - δες εκθλίβεται τέλος της προηγουμενης λέξεως' και νίκα μετωσιν ἐν παραθέσει δέχονται ἀπόστροφον' οῖον, κατὰ ἐμοῖ, κατ' ἐμοῖ βούλομαι ἐγω, βούλομ ἐγώ κατα ευεργέτου κατ' ευεργέτου' νίκα δε ωσιν ἐν συνθέσει οὐ δέχονται ἀπόστροφον ' κα-3oταέγραφον κατοραψον ἀναέβην ἀνέβη ' κατα-χομαι κατ--χομαι' διαφέρει δε ἡ συναίρεσις κράσεως κατὰ τούτους τους
τροπους' η συναιρεσις περι του ι και υ καταπινεται προηγου
382쪽
σθενεῖ Δημοσθενει' διαστελλεται δὲ το συνηρημένον ἐκ του ἐντελοῖς, εκ του μη περιστίζεσθαι ' το ι και υ εν τη συναιρέσει δεῖ γαρ γινώσκειν Πι τότε το ι και υ πιριστίζεται νίκα προηγεῖται προτακτικον φωνηεν κατα διάστασιν οῖον, αυω παις Δημοσθένεῖ' ἰυὶ οτε προπεῖται προτακτικον ου δεῖ περι-5στίζειν αυτά' οἷον, ιαχη ὐπόπτερος ' ἡ δὲ κράσις περι πάντατα φωνήεντα καταγίνεται' οφιον, Δημοσθενεος Δημοσθένους' Toεμον τουμόν' ἱερευς ἱρεύς' ιχθύες ἰχθύς' βότρυες βότρυς ' και νίκα μεν γενηται κράσις εν άρμογη δύο λεξεων τίθεται κορω
καὶ υ εἰς την ου δίφθογγον' κράσις δε καὶ συναίρεσις, ά ς επὶ του ὁ αἰπόλος ύποις' κιρναται γὰρ το ο καὶ α εις ω μεγα, καίὶ συναιρεῖται το ο κώ ι εις την ω δίφθογγον' εκθλιψις δε καὶ 25κράσις, καὶ συναίρεσις, ως επὶ του οἱ αιπόλοι ύπόλοι, ε θλίβε
ρεῖται το ω καὶ το ἰωτα εις το ω. δίφθογγον φ .no Nupo xt 'O κατὰ ψυχ', ὀξυτόνως, ὁ δε κατὰ σωμαπροπαροξυτόνως' κώ παρ' Ευπόλιδι τὸ θηλυκον πονηρα' 3O
μη πονηρούις δ πο- ρα προξενει'
383쪽
το μεν προτερον ὀξύγοντες, το επὶ τῆς προμι- στρίας το δει - τερον βαρυτονοῖντε ς' των μὲν γαρ τους τρόπους οριζόμενος οδημος, της δε αἰτιατιλῆς ώς ἐν λοίδορία τηρ τὰ ν' οι μέντοι γε μεροι της κωμωδίας ποιηται γλιπγγότεροι διιχλύσαντες το5 ἄνομα πονηρους εξηνεγκαν τους ἐρωντας παρα το πονεῖν ἐν του ψαν' τάχα δὲ ό πάνσοφος ποιητης τους περὶ μίξεις ἀρρενων πεπονημενους ουτως εξ εγκε' φησὶ γάρ
καὶ τὰ τουτων ἄμοια' πρόσκειται χ ρὶς ει μη μερος σωματος i5 δηλοῖ, διὰ το κυνειος πούς.
ιυδέτερόν εστι τὰ παρειά' ό δὲ 'Iξιων δυῖκως ἀναγινωσκει, καὶεκτάσει του α παρειά' λέγει δε ὁ Ἱσκαλωνίτηςb ουκ εστιν ευ-2o ρέσθαι επὶ θηλυκων ονομάτων παρὰ τω ποιητῆ τοιοῖτο δυ Δ' προσέθηκε δε ἐπι ονομάτων διὰ τὸ,
ἡ δε κατειθισμένη προσωδία ἀφορμὴν εἶχε των μεταπλασμων των γεγων' τὰ γὰρ ἀπο τοιούτων θηλυκων μεταποιουμενα, εις a5 ουδέτερον γένος του αυτου σημαινομένου μένοντος διὰ τὸ νευρακούi νευρά' διάφορον γὰρ το σημαινόμενον ει ουν παρειμἰ αυ-
τινες πλεονασμον πησαντο του α αντὶ του προν γάρ εστιν καὶ παρεκαεέζετο ουκ εστιν δε πλεονασμὰς αλλὰ πληθυντικον
384쪽
εστὶν ἀντὶ ενικοῖ τεθειμένον, ώς το,
ΠΡΟΦΡΟΝΕΩΣ : Πρόφρων πρόφρονος πρόφρονες προφρόνων, επίρρημα προφρόνως εἶτα ποιητικως προφρονέως, πλεονασμῶτου ε, ως ἀψοφεως' απο γαρ του μοφοι αψόφων ἀψοφως, και5αψοφέως. IEΛΟΠΗ Σ : 'Uν τρόπον παρα τηρ Κέκροπος δοτικῆ Κε
ΠApuo PoΣ : Il. H. 156.3 Παρὰ το ἀρω το αρμόζω, παρ ορος ὁ παραιωρουμνος' η παρὰ την παρὰ πρόθεσιν ῆτις ου την τοπικην μίνον σχέσιν σημαίνει' ο ν ρο παρὰ τω βαλανείω παρὰ τω Λυκείω ' ἀλλα καὶ την ἐκτός' παρηορος ουν, ὁ ἐκτος 15του ηρμόσθαι' οι γὰρ ἰπογγον ηρμοσμένοι εισίν' ουτως ἔχει καὶ το σπονδεῖν ἐν τῆ συνηθεια.
Ἱακῶς, της κλητικης ἐκτάσεως ἀποβληθείσης' γίνονται δε ἀπο παρακειμένων θεμάτων, ως ἀπο του δAοικα δεδοίκω' ολωλα ὀλωλω' ταυτα συνεχως παρὰ Συρακουσίοις β, ἀλλὰ και παρ' ἡμῖν' ἔστηκα εστ ηκω, ὁ μέλλων εστ ηξω
καὶ ἐπειδη δασέα δασέων, καὶ ψιλὰ ψιλων, καὶ μέσα μέσων
385쪽
ουτως και απο του πεπτηκα πεπτωκα.
15 σημαίνει λέγομεν δε και πέπληγα το ἀντικνημιον' καὶ το τέτευχα και το τετευχως' ἐνεργείαο δηλουσιν ἀντὶ του ετευξα και τευξάς' ἀλλα και πάθος βοὸς φινοῖο τετευχώς' Od. M. 423.
αντὶ τοῖ τετυγμένος. ao II pix A : Ιl. A. 383.) Ἐνεργητικοῖ εστὶ παρακειμένου, ἀλλ' ου μέσου' ει γὰρ ην μέσου παραυαιμένου, δια του γ ανεξηνέχθη' τα γὰρ της τετάρτης συζυγίας των βαρυτόνων διατου γ εκφερονται κατὰ τον μέσον παρακείμενον ό δε λόγος επὶτων εχόντων δια του ξ τον μέλλα ντα εκφερψ ον' οῖον, πλήσσω 25 πληξω πέπληγα' νύσσω νύξω νέν α' φρίσσω φρίξω πέφριγας ἀλλ' ἐνεργητικου εστι παρακειμενου και οὐ μέσου ἀπο γὶρ του φρισσω φριξω γέγονε πέφριχα, καὶ δια την των δασέων σύγχυσιν ἐτράπη το χι ώς κ, και γέγονε πέφρικα' και ό μέσος παρακύμενος πέφριγα' ἐξ οἶ γίνεται και το ἔρριγα ἀποβολῆ3O του πι φι,
386쪽
την αυτην ἔχει παραλέπουσαν ἴτε μ.ελλων ό ἐνεστώς' οἱον, τὼ θημι θησο,' ἶστημι στησω' δίδωμι δύσω' ἀλλ' ἀπο τι υ εω ρη- ioματος, του σημαίνοπτος το πορεύομαι' ἰξ ου γέγονε καὶ τοεἶμι, το εω, κατα πλεονασμον του ι γέγονεν εἴω' του ἴω ό μέλ- λων ἔσω, ἔσομαι, καὶ παρέσομαι. Πo1ΕΕΣκκN: OI 'Iωνες ἐπὶ των τρίτων προσώπων των παρωχ ημένα , ου πάντων, ἀλλ' ἐπι πάντων των παρατατικῶν, καὶ των δύο αορίστων, τοῖ τε πρωτου καὶ τοὐ δευτέρου, ποιουσι παράγωγον διὰ τοῖ σκ' ουκ επι ἔνικῶν μόνων, ἀλλα καὶ ἐπὶ δυικῶν καὶ πληθυντικῶν' ποτε δε εν τῆ παραληγουση λαμβάνουσι το ε, ως ελεγε λεγεσκε ' ποτε δε το α, ίς τύψασκε ' λε- γεσκε ' καὶ τὰ της πρώτης δε συζυγίας των περισπωμένων, καὶ 2o
εεσκε ' τίθεσκε ' τὰ δε της δευτέρας συγγιας των περισπωμένωνεν τῶ παρατατικῶ μόνε το α ἔχουσιν, ώς γέλασκε' βία ε' ενδε τῶ δευτέρω ἀορίστω δια του α ἐκφέρονται προ του σκ' οἷον, ἴστημι Ἀτης ἴστασκε ' ἔστιν στάσκε ' οἱ δε ποιηταὶ κατὰ μί- 25μησιν των ηοίνων πολλάκις καὶ το πρῶτον πρόσωπον καὶ τοδευτερον ποιουσι δια του σκ' οἱον, χαίροσκον γαρ
κώ τυπτεσκον, υποστολης γενομένης πόνου κατὰ την ἄρχουσαν, δια τὸ καὶ τους Ιωνας συνάρχεσθαι τοῖς βίοις θέμασιν' ει καὶ 3oμη ἀεὶ, ἐπὶ γὰρ του εἰπεσκεν ουκ επεσε πόνος' κοὰ ἔθουν, ἔθεις, ύθεσκε καὶ το
387쪽
μντοτε δε ἡ πρόθεσις όλίκληρός ἐστι, καίi οφείλει δια τοῖ π
388쪽
προτὶ, καi κατα πλεονασμον τοῖ ι' ἔστιν ουν εἰπεῖν σι πρωτον επλεόνασε το ι, καὶ ἐγένετο προσρ πιφύκασι γαρ αι προθέσεις το ι πλεονάζειν εν τῶ τελει οἷον, κατα καταρ παρα παραρπασι δε παραὶ ποσὶ κά αεσε θυμος. Π. O. 28o. 5
πρωτον ουν γέγονεν ὁ συκηθες πλεονασμος του ι, καὶ τοτε τέτραπται το σ εἰς το προα Δωριεῖσιν, ως μεσιλοιπον το σγενόμενον' οἷον, προσὶ προτρ λέγει δὲ Ο Φιλόπονος οτι ἄμα ό 1 oπλεονασμίς ἐγένετο τοῖ ιωτα, ἄμα δε ιeαὶ ἡ τρο- τοῖ σ εἰς τ. II EPIRΛΗΟΣ : Il. A. 6o7.ὶ Ἱσπεον στι το κλυτος κάκλειτος συντιθέρονα μετὰ ἀπτωτου ἴπερ μίαν συλλαμ θ ειαν τασιν φυλάττουσιν οἱον, ἀγακλυτός/' πιρικλυτός' μετὰ ἀπτωτου μονοσυλλαβου, ἡ καθόλου μετὰ πτωτικου συντιθέμενα, I 5 ἀναβιβάζουσι τον τόνον πρίκλυτος '
πρόκλυτ' ἀκουοντες ἔπεα θνητων ἀνθρώπων. Ιl. Υ. a 4.ὶ
ονομάκλυτος' τοξόκλυτος' 'Hράκλειτοι ' ἄθεν το δουρίκλυτος ἐν παραθέσει λέγομεν εἶναι' ει γὰρ εν συνθέσει, ἡμελλε προπαροξυνεσθαι, ές μετὰ πτωτικου συντεθὲν, και μη αναβιβασαν zo
Π Aror : Il. Z. 2oa.ὶ Ἐκ τοῖ βω, το βαίνω, βάτος, καὶ πάτος' τα εἰς τος ληγοντα δισύλλαβα βραχεία παραληπόμενα μονογενη, προ μιας εχει τον τόνον κρότος' μίτος' νότος' βάτος' πάτος' σεσημείωτα το βελος κοὐ στρατός. 25 ΠΟΛΥΛίωΟΝ : Ιl. Δ. I i. ὶ Το δ επλεόνασε εντα α'σπερ ἀπιο ησαντες τινες ἱστορίαν ἀναπλάττουσιν, στι 1ναχος ουκ εσχεν υδωρ, και ελάνθησαν αἱ πη γαρ ἀλλα το πολυβλαβες μαλλον δηλοῖ' κώ εστὶ πλεονασμος τοῖ δ' τοιοῖτο δ' Μα- ται καὶ ἐπι τοῖ Ἐκατηβελεται' ἀγνοοῖντες γὰρ πλεονασμῶν εἶναι της τη συλλαβης ἀναπλάσσουσι τα περὶ τον δράκοντα ονεκατον ἰοῖς εὐταξεν' ουκ εστι δ' οἶτως ἀλλ' ον λεγουσιν
389쪽
επεὶ γαρ η ἐξ v από τινος σχέσιν σημαίνει, εκ Κρη θς, εκ 5 Pόδιυ τιλο δε καὶ το ἐξ άλος, ἀνεπλασε το κέντρον και την τρυγόνα' Δημητριος δε ἰπὶ του πολυδίψιον τον δε συνδεσμον ἐδέξατο, και κατα υπέρθεσιν ελάμβανε, ἔπερ σπάνιόν ἐστι,
Io II ApEa : Παρὰ τω ποιητὴ καί δυο μέρη λόγου ἐστὶν και ἐγκλίνονται αι δυο προθέσεις' ότε πολλάκις κα ὰ ἡ εξ εις κ τρέπει τὸ εαυτης ξ' οἰον,
παρελκουσης τῆς εξ' ει δε φωνηεν καὶ μη σύμφωνον επαγε χθη, δῆλον ἔτι το ξ με νει' οἱον, παρεξ ἁλα φυκος εχευεν. Il. I. 7.
390쪽
ο υ ανδρα λογιον οιξαμεν γνόρο-ν, παρεξ ποῖ Σκυθικοῖ εθνους καὶ Ἀναχάρσιος
LIoisi: Ἐνεστῶτος εστι πόνου ' λέγεται δε ενεστως χρονος, και ό κατα πλάτος' λέγεται δε κατα τους φιλοσόφους καὶ
ό ακαριαῖος, κατα δἰ Απολλώνιον βραχύς ' βραχύτατος γάρ
xαὶ τοῖ παρωχημένου οιον, ό ποιῶ, ενεστώς ἐστιν' ουτος δηλοῖ καὶ παρατημένον κα ὰ μέλλοντα' εαν γαρ ειπαν Ρ ποιῶ ιυτως. 'λεγω, ῶς ἀρξάμενος πιποιηκέναι τι του πράγματος, ο ἐστι παρ2αημένος καὶ πάλιν εαν ειπω ποιω ' λέγω ουτως, ό μέλλω, τι ποιησαι τυῖ πράγματος, ἴπερ εστι μελλοντος ' περάχεται 256ἶι ό ενεστὼς χρονος υπό τε του παρωχημένου, καίi του μέλλοντος' διαφερει δὲ ό παρατατικος του ενεστῶτος, ἄτι ό μεν παρατατικος εν μεγίστη παρατάσει εχει τήν τε πάροδον καὶ την
μέλλησιν, πτοι ενστασιν, ό δὲ ἐνεστως ἐν βραχυτάτη ἀλλ' ει και ακαριαῖος εστ ι ό ενεστως, άλλ' δμως ἔχει τινὰ παράτασιν καθο εἴρηται, ἔτι ἴπο δύο πόνων περιέχεται' περισχόμενος δὲ υπό τε παρωχ γμένου καὶ μέλλοντος, δύο παρωχ ημένους ἐγέν