Anecdota graeca e codd. manuscriptis Bibliothecarum oxoniensium descripsit J. A. Cramer

411쪽

κοιας εκ χειρῶν εις σκόπελον ροταριππάσουσι.

λίω το σημαῖνον το προθυμουμα' εξ οἶ λιαρω και ἔστι περισπωμενον, λιω, λιησω, λελίηκα, λελίημαι, λελιημένος' ἡ μετ-σπὶ του παρακειμένου το γαρ λιαρον οὐχ ώς λέγουσί τινες ἀπο3 5 χλιαρὸν γίνεται κατα ἀφαίρεσιν' ψιω το λεπτυνω, εξ οἶκαι ψιας, καὶ προάγωγον ψιάω, σημαίνει δε τὸ παράγωγον

ελάττονά τινα ουσίαν ουτινος ουν -οκειμένου καὶ κατα τουτον διαφέρουσι το ψιω καὶ ψιάω' τοιουτον ἐστὶ καὶ το ψγω, καὶ μυω, καὶ ψάλλω τότε γαρ ψάλλχιν το ηττονα τω πληκ-aoτρω παίειν σημαίνει, κώὶ το ψαυειν ηττον του καώπτεσθαι ομοίως καὶ το ψίχειν' ουτως ουν καὶ το ψίειν, ου προκατάρχει το ψω, ἀφ' ου ο ψωμος το ἔλαττον παρα τον ἄρτου παρὰ

καὶ ινα προς αυτον ἐλκυση πρωτο κτιτον πίω, ἐξ ου, πι--ν ἐκ βοτάνης. Il. N. 493. ό μέλλων πίσω και πίσος,

σημαίνει δε τα υδατα ψιὰς δε λέγεται η εκ τοῖ κατολίγον κατερχομένη δρόσος L, καὶ μετὰ του στερητικου α, καὶ πάλιν

412쪽

ταυτην δ' οὐτ' επει προτιβάλλεαι ου τε τι

ἀλλ' ἀνιειή. Il. E. 879. σημαίνει δε το αναπίθεις ' τίω βαρυιόμενον σημαίνει δύο, τιμωρῶ καὶ τι ' και παρακείμενος το λwτῶ, ου ό μέλλων τι η σω, τετιηκα, τετίημαι, τε ημένος, καὶ τετιημέναι, 5 φίλον τετιημδεαι ἰτορ. Il. Θ. 437. πρόσκειται δισύλλαβα δια το ἀπειω καὶ σημειω, κατα αλλον κανόνα δια τῆς ει διφθόγγου' πρόσκειται παρ' ενεστῶτος ἡ

τὸ δὲ βιω ει μοῦν δευτέρας συζωγίας των περιωτωμένων βιας, γίνεται εκ του βία καὶ πιμηρος'

τὸ δε βιῶ βιοῖς εστιν συζ γίας τρίπης των περισπωμένων, εξ ου καὶ ὁ μέλλωι βιωσω' ἐκ του βίος γέεγονεν' εξ οἶ καὶ εις μιρημα βιωμι, καὶ ἡ μετοχ, βιους, καὶ το ἀπαρ φατον βιωναι ' et o

πρόσκειτα μη εχοντας απο πλεονασμοῖ του ι, δια το σείω τουτο γαρ απο του πλεονασμοῖ ἔχει τὸ ς εστιν γαρ ρημα σέω, το σωζω, καἰ τροπη του ε του α' γίνετα σάω' το παθητικον

413쪽

5 βάλλουσι το νυ καὶ ροτάγεσαι η γενικη εἰς ευθεῖαν, καὶ οι Αιολεῖς βαρυντικοί ει σι' αλλα και κανων ἐστὶν ό λεγων' οτιαι γενικοῖ μεταγόμεναι εις ευθεῖαν, πολλάκις αμείβουσι τους τίνους, και γινετω τίος και ἡ γενικη τίου, και κράσει του, και διαλυσει Ἱωνικη τέο, και Δωρικως τεῖ' η δοτικὴ τίω και κρίioσει πω, ἀντὶ του τίνι' καὶ παρ ' ηρω,

25γον, το πηνικαῖτα εξει το α προ γούμενον τοῖ υ' ουτως και τοενθα ενθεν και εντευθεν' το αυτὸ και επὶ ονομάτων' οἶον, τόσος τοσοῖτος' τόσον τοσοῖτον' τίσαι τοσαῖται τόσα τοσαυτα

κατὰ γενη γὰρ καὶ πιθμους αἱ παραγωγαὶ γίνονται οἱον, τηλίκος τηλικώ-ος' τηλίκα τηλικαλα' το τοίη τοιαύτη ωφει- so λεν εἶναι' ἀλλ' επειδη κανων εστὶν ό λέγων, οὐκ εστιν επινοησαιτο η καὶ το υ εν μια συλλαβῆ, τουτου χάριν τρέπεται το η

414쪽

TEPAΣ : Il. Δ. 76.ὶ Σημαίνει το σημεῖον' και διαψέρει σημειον τέρατος' τέρας λέγεται παρα φύσιν γενόμενον πραγμα σημεῖον δε παρα την κοι- συνηθειαν γενόμενον.

ἀλλ' ἐπωδη οἱ Δωριεῖς την αναλογίαν φυλάττοντες της εὐθείας

συλλαβην ἐρωτηματικα, αποβάλλοντα το κατ αρον συμφωνον, αναφορικα γίνοντα' οἷον, ποιος οἷος' τοῖος' οἷος' ατινα προλαμβάνοντα το τ κατ ἀρῶν ἀνταποδοτικα γίνονται' οἷον, τοῖος οσος τόσος' ατινα πάλιν οξυνόμενα αόριστα γίνοντα. ὼίον, πό

τόσσος ἄνομ' ἔστι δε ανταποδοτικόν.TEPnix EpATNoΣ : Il. A. 4i9.) τοῖ τέρπω, καὶ τοκεραυνός' γίνεται δὲ τερπικεραυνος' το πι ἰῶτα τα ῶπο βαρυ- τόνων, η μελλόντων η ενεστωτων συντιθεμενα, συμφώνου επι- 2Oφερομενου, η το ι εχθυσιν εν τῆ θέσει, η το ε, η το ο' οἷον, τρεπικέραυνος, και εν υπερβιβασμω τερπικεραυνος' φερω φερέοικος ' μένω Mενέλαος ' πχω 'ρχέλαος' καὶ ἀρχέκοιμος' κτησω Κτησιππος' στησω Στησίχορος ' τέρψω τερψίμβροτος' δείσω

δεισιδαίμων' κέρσω κερσεκόμης καὶ ἀκερσεκόμης' μίξω μιξο- 25 βάρβαρος φυσω φυσίζωος' ἔρσω ὀρσοθώραξ καὶ ορσοθυη.

και τί διαψέρει το κυριον ἄνομα τοῖ προσηγορικου ἔ ἔτι το μὲν κυριον ἴνομα ουδέποτε παρὰ τρ ποιητῆ ἐν πληθυντικῆ φωνηDiuitiaco by Corale

415쪽

ἐν σπέσσι γλαφυροῖσιν. Od. Δ. 4.3. ἄτερ απο τοῖ σπέεσι γέγονε κατα σοκοπη , το γαρ τισὶ καιτισι, προς διάφορον σημασίαν εχει και τον τόνον' πευστικον

γαρ ον βαρύνεται' επι μετοχων οξυνειτθαι θέλει. Io I ΠΛΥPETox : Il. P. I s. 'τοῖ τηλοῖ, ο σημαίνει τοπόρρω, κώι το γεκνω γεων σω γεννηπός' τηλυγέννητος' και ἐν συγκοπῆ τηλυγετος.TκTARA : Il. I . t 76.ὶ Mέσος παρακείμενος, και διαθέσεως μέσσης' κω τί ἐστι μέση διάθεσις ; η ποτὲ μὲν ἰνέρ- II γειαν, ποτὲ δε πάθος παριστωσα' κώι τί παριστα ', ἐπε δη των μέσων τυπος ἐπ' αμφοτέρας φθάνει τας διαθέσεις, και ἐπι των ἐνεργητικων χαρακτηρων, και ἐπι των παθητικων' και ἰπὶ των παθητικων μεν, δια το ηκροασάμην και κατηρξάμην' παθητικοῖ

ao και κέκοπα' ἀλλα το λέλογα καὶ πέφράδα ἐνεργητικην ἔχει σημασί ' το δε τέθεικα και διέφθορα παθητικά' οἱ αυτοι γὰρ γματισμοὶ και ἐπὶ ἐνέργεια, λαμβάνονται, και ἐπὶ πάθους. TETTRTAi: Il. Γ. io I. Εκ τοῖ τεύχω, το κατασκευάζω' ὁ μέλλων τεύξω, τέτευχα τέτευγμαι, τέτευξαι, τέτευκται, κά25 ἀποβολη τοῖ ε τέτυκται' σημαίνει δύο, το κατασκευάζω, καιτο ἐπιτυγχάνω. ΤάΣ : 'Επίρνημα μεσότητος, γίνεται δε ἀψαιρέσει ἐκ τοῖ

416쪽

δείκνυται εκ τοῖ βραχυ εἶναι το α' εἰ γαρ ν δευτέρου ἀορ στον, ωφειλεν εἶναι μακρόν' ἀεὶ γαρ ό εἰς θι προστακτικος αὐριστος ελακρῆ παραλπετω' λοιπον τέθνηρο ἡ μετοχη τεθνας, τεθνάντος, καὶ το εὐκτικον τεθναίην' ὁ κανί,' πασα μετοχ η' τοδεύτερον, 5

μοι λεγουσιν ουτως και 'οι τωροι, αντι του ους τινας τέ ροι γαρ μια ε γείνατο μήτηρ. Ιl. r. 238.

TiΝΥΣsos: Il. Γ. 279. 'Pψιοι διαθέσεως ' πόνου ἐνεστω- 5τος, προσωπου των δυῖκων, σημίνει δε τὸ τιμωρεῖσθε ' τορῆμα τίνυμι ' το παθητικον τίνυμαι ' το δυῖκον τινυμεθα, τίνυσθον' τὸ τι καὶ μακρὸν και βραχυ παρὰ του ποιητη' τὸ τι ἰωτα πρὸς ἀντιδιαστολην τοῖ τείνω τὸ τανυω.

ό μέσος παρακείμενος τέτομα διὰ τοῖ μυ ει δε δυο ἀμεταβ λων εἴη ό ενεστὼς, διὰ τοῖ προτέρου ό μέσος παρακύμενος. ΤΛΗΣΟΜ Ai : Il. U. 3o6.3 Tὸ ρημα τλῶ, τλας' ό μέλλων2.5τλησω, ἐκ δε τοὐ τλῶ, τὸ καρτερω, γίνεται τλάς, καὶ ροτὶ τοῖστερητικου α ἄτλας, ό ἀκαρτέρητος, καὶ ἐν υπερβιβασμα τάλας, οἱονεὶ ὁ ἀκαρτέρητος. Γpixo A: Il. H. 668. Eπί μα μεσω τος παραθη ἐκ του τρίχα, ο σημαίνει τὸ τριχως' βαρυνεται' τὰ ως χα λm 3 oγοντα ἐπιρρηματα ἐπὶ μεσότητος λομβανόμενα, βαρυνεσθαι θέλουσι,' ει δε εἰ, υπὲρ δύο συλλαβὰς προπαροξυνεται' οἷον,

417쪽

δίχα διάνδιχα' τρίχα και τέτραχα, και πλεονασμω του θ τρι- α καὶ τετραχθά' καὶ οξύνεται' τα εις χα λοντα επιρρήματα εχοντα το θ προ τοῖ χ οξυνεσθαι θέλουσιν.

TE LEia : Il. B. 33o.ὶ Βαρυτονον ερ οὐ το ετελείετο ταγαρ τοιαῖτα παράγωγα αχρι τοῖ παραπατικοῖ κλίνεται καταπῶσαν εγκλισιν, καὶ δια τῆς ει διφθόγγου γράφετω' οἷον, κιχωκιχείω' θω θε ' σω σε ' τελῶ τελείω ' ἰστέον δε ἔτι απὸ τω, χο ενε -- γίνεται, καὶ απὸ των μελλόντως καὶ τα μὰν απὸ ενεστώτων εχουσι καὶ προαπατικόν' τα δε ἀπὸ μελλόντων ενεστῶτας μόνους οθεν σεσημείωται τὸ λεον, ἀπὸ τοῖ μείω τελῶ τελείω' τα εἰς ω λήσοντα καθαρα παραλVγόμενα τῆ ειδιφθόγγω βαρύνονται' εἰ δε περιεσπάσθη τούτο παρ' ἔνι

τὸ μεντοι μειῶ παρὰ τὸ μεῖον, καὶ τὸ τελειω παρὰ τὸ τελειος, καὶ τὸ ἀρειῶ παρὰ τὸ Ἀρης' σημαίνει δύο' τὸ ἀχρειῶ, παρὰ τὸ ἀχρεῖος. 3O I poss&: Il. A. ia 9.) Κτητικόν εστι Τρὼς Τρωὸς Τρω- ος, ἀποβολὴ τοῖ κ Τρωῖος' τοῖ τόνου ἀναδιδομενου, ώς D- λυμπικὸς Oλύμπιος' Τρωὰς Τρωία' Ιωνικως Τρωίη' καὶ συστολῆ ποιηWικῆ τοῖ ω εις ο διὰ τὸ μετρον, καἰ συναιρε σει Τροίη, καὶ Τροία καἰ ἄλλως κτηπικόν' εστι γὰρ Τροῖα καὶ κατὰ διά-

418쪽

λυσιν Τροία, καὶ εκεῖθεν Τροίη , και κατ' ἐπέκτασιν του ο εις

τιμνις' ἄθεν το χαρίεις ἀπο του χάρις χάριτος' το δὲ ἀμφι-

εἰς Ψ ἔστι γάρ γῖον καὶ σημαίνει το μέλος' καὶ ἰξ αυτοῖ γυLaoεις, καὶ τροπη του ο εἰς νὶ, γυηεις, καὶ ἀμφιγυήεις, καὶ θύον λέγεται το μυρεψικον ἄνθος ' θυόεις, καὶ τροπη τοῖ ο εις η,

αψιστος νυν το τι ς' ἄπερ ἡγησαντό τινες αντωνυμίαν εἶναι, διατο εἰναι πτωτικον κώ εγκλιτικω ἄπερ Ουκ εστιν' η γὰρ -τωνυμία πρόσωπον ορίζει, κώ τουτο δείκνυσιν ἡ αὐ-ορά' το δετὶς εἰ μεν πύσμα σημαίνει, εν ἀγνοια εστίν' ει δε ουκ εστιπυσμα αόριστόν εστιν' αἱ δε ἀντωνύμιαι, ἡ ἀναφορικαὶ, δεικτικαρ μάχεται γὰρ το ἀγνοούμενον τω όρίζοντι ' ἀλλα κώἡ αντωνυμία ἀπεστραπται τημ εγκλιτικην σύνταξιν εν ευθεία το δὲ προκείμενον εν ευθεία εγκλιτικόν.Sie Cod. Dissiligod by Corale

419쪽

To Noa : Tόνος εστιν ἀπι Ἀσις φωνης εναρμονίου αντὶ τοῖἰνσημου και ευσυντάκτου, εν φans, εν συλλαβαῖς, συμψώνων καὶ φωνηέντ- πάντα γαρ ταλα σημαίνει το ἐναρμόνιον. J

5 ἔττι τοι ἐν μεγάροισιν. Ud. Δ. 392. ἀπωνυμια πρωτότυπος τῶ σημινομένω, νῖν ἀρσενι ιροὶ, πτώσεως δοτικης, προσώπου δευτέρου' εστι το τοι συνδεσμος παραπλη-

ρω πικός' ἰστέον δε οτι ἡ σοὶ και ορθοτονουμέ εστι, κώ γκλιτική εαν δὲ φθάση γενέσθαι δια τοῖ τ, μόνως εγκλιτικη ioωστε ἡ φωνη ποιεῖ το εγκλιτικόν' καὶ τολο -ὶ δευτερου προσώπου εξούρετον' επὶ γαρ πρωτων εγίνετο δια τῆς γραφῆς το θοτονουμ νον κο δ εγκλιτικον διαστελλεσθαι' οἷον, με το ορθοτονουμενον' το εγκλινόμενον με' εμι Φ και μοι' ἀξιοῖ οἶν ἀναγινώσκειν Ζηνόδοτος, II οὐ τοὶ τεκνον ἐμὸν δεδοται πολεμηῖα ἔργα. Il. E. 428. εστι γάρ φησι διαστολη εἰ δε διαστολη, ορθοτονητέον οτι δεδιαστολὴ, δῆλον εκ του επιφερομάνου ἀλλα πρωτον μεν, ου δίδωσιν εγκλιτικον μόριον ἐνθάδε ' η οἶν διασποληεστι, κωλυει ορθοτονεῖν τημ αντωνυμαν' εἰ δὲ σοὶ ην ορθοτονεῖ-2Oσθαι ἡ πιο δευτερου ουσα προσώπου ἡ δε τοὶ μόνως εγκλι-τικη' δεύτερον δε οὐδε εστιν εκ της αντωνυμίας ταυτης διαστολη' το γαρ, ταλα δ' Αρηι θον. Il. E. 43o. προς το 25 ἀλλα σο γ' ἱμεροεντα μετέρχεο εργα γάμοιο. Il. E. 429. ἀλλα καὶ ἀλλαχοῖ δε ἐμφάσεως ουσης καὶ διαστολης, αντικρυς εγκλιτικως ανέγνωμεν, νυν δέ τοι οἴν πάμπαν ἀπώλετο νόστιρον εμαρ. Ο l. P. 253. αντιδιαστελλει γαρ προς τους ἄλλους' και εστιν ἐπίτασις εκ 3o τοῖ λεγειν τοι οιω'V ἀλλα πάλιν δια τρο γραφην της αντωνυμίας το εγκλιτικον επεκράτησε ' καὶ ο σύνδεσμος δε ο τοι ἐγκλιτικός' ἡ δε τοὶ αντωνυμία γίνεται παρὰ Δωρμυσι τιν, και παρὰ τω ποιητη πλεονασμω τού ε τεοῦν, καὶ διαλυσει τειν Cod. ἐμέ. Diuilige i by Corale

420쪽

καὶ επι μέλλοντος, ἀσκη ς. Il. E. 2 O. και η μετοχη τεύχων, Ioη πολὶν ομβρον ἀθέσφατον. Il. Κ. 6.)και ευκτικον τευχοιμι, ο ενεργητικος, και μέσος παρακείμενος τέτεσχα, η τετευχως' ητις ἀπο του σημαινομένου δείκνυται μέσης ουσα διαθέσεως' καὶ γαρ παθητικον σημαίνει, βὰς ριγοιο τετειχως. oci. Μ. 423. αντὶ του τετυγμένος ό αόριστος ετ ον' ο μέσος ἐτυχόμην, και πληθυντικον ἐτυχόμεθα' το τρίτον ἐτυχοντο, και κατα ανα- διπλασιασμον τετυχοντο κοίι κατα τροπην τετυκοντο' ἔστι δ' ἴτε καὶ επι των ρημάτων καὶ επι των ρηματικων ονομάτων πάθος επακολουθεῖ' ως το τέτευγμαι, κατ' ἐκβολην του ε τέτυγ- aci