Herodoti Historiarum libri 9. curavit Henr. Rudolph Dietsch

251쪽

HERODOTI τερον γὰρ δη ἄρα Περσέων οἱ συνέδρων εόντων καὶ Κροίσου εἴρετο Καμβύσης, κοῖός τις δοκέοι ἀνὴρ εἶναι πρὸς τον πατέρα τελέσαι Κουρον οἱ δε ἀμείβοντο, ῶς εἴη ἀμείνων τοὐ πατρός ' τά τε γὰρ εκείνου πάντα ἔχειν

αυτὸν και προσεκτῆσθαι Αἴγυπτόν τε και την θάλασσαν.

Πέρσαι μεν ξδηὶ ταsτα ἐλεγον, Κροῖσος δε παρεων τε καὶ ουκ ἀρεσκόμενος τη κρίσι εἶπε πρὸς τον Καμβυσεα τάδε Ἐμοὶ μέν νυν, ἁ παῖ Κυρου, ου δοκέεις ὁμοῖος

εἶναι τῶ πατέρι' ου γάρ κω τοί ἐστι υιος, οιον σὲ εκεμνος κατελίπετο. υσθη τε ταῶτα ἀκουσας ὁ Καμβύσης 35 καὶ ἐπαίνεε την Κροίσου κρίσιν. Tούτων δη ων ἐπιμνησθέντα οργη λέγειν πρὸς τον Πρηξάσπεα ' Συ νυν μάθε Γαυτὀί, εἰ λέγουσι Πέρσαι ἀληθέα, εἴτε αυτοὶ λέγοντες ταυτα παραφρονέουσι ' εἰ μεν γὰρ του παιδὸς του σοὐ τουδε εστεῶτος ἐν τοῖσι προθυροισι βαλὼν τυχοιμι μέσης της καρδίης, Πέρσαι φανέονται λέγοντες

Ουδ ἐν δ' ἀμάρτω, φάναι Πέρσας τε λέγειν ἀληθέα

καὶ ἐμὲ μη σωφρονέειν. -υτα δὲ εἰπόντα και διατείναντα τὸ τόξον βαλέειν τον παῖδα, πεσόντος δε του παι- ας ἀνασχίζειν αυτὸν κελευειν και σκέψασθαι τὰ βλῆμα 'ῶς δὲ ἐν τῆ καρδίη εὐρεθῆναι ἐνεόντα τον δι' ὀν, εἰπεῖν πρὸς του πατέρα του παιδὸς γελάσαντα καὶ περιχαρέα γενόμενον ' Πρήξασπες, ῶς μὲν ἐγώ τε Ου μαίνομαι, Πέρσαι τε παραφρονέουσι, δῆλά τοι γέγονε, νυν δέ μοι εἰπὲ, τίνα εἶδες ῆδη πάντων ἀνθρώπων ουτω ἐπίσκοπα τοξευοντα; Πρηξάσπεα δὲ ὁροντα ἄνδρα ου φρενήρεα καὶ περὶ εωυτῶ δειμαίνοντα εἰπεῖν ' Aέσποτα, ουδ' ἀναυτὸν εγωγε δοκέω τον θεὸν ουτω ἀν καλῶς βαλέειν. τε μὲν ταυτα ἐξεργάσαουο, ἐτέρωθι δὲ Περσέων ὁμοιους τοῖσι πρώτοισι δυώδεκα επ' ουδεμιῆ αἰτίη ἀξιόχρεω ελῶν 36 ζώοντας επὶ κεφαλὴν κατώρυξε. Tasτα δέ μιν ποιε ταεδικαίωσε Κροῖσος ὁ Λυδὸς νουθετῆσαι τοισίδε τοῖσι

252쪽

LI B. III. C A P. 34 - 37. 231ἐπεσι βασιλευ, μὴ πάντα ἡλικίῖ καὶ θυμῶ ἐπίτραπε, ἀλλ' ἴσχε καὶ καταλάμβανε σεωυτον ' αγαθόν τι πρόνοον εἶναι, σοφὸν δε η προμηθείη ' --κτείνεις μεν ἄνδρας σεωυτου πολιήτας επ' ουδεμιῆ αἰτίρ ἀξιόχρεω ελών, κτείνεις δε παῖδας' ἐν δε πολλὰ τοιαυτα ποιέης, δραδκως μή σευ ἀποστήσονται Πέρσαι. ἐμοὶ δε πατηρ ὁ σὸς υρος ἐνετελλετο πολλὰ κελευων σε νουθετέειν καὶ υποτίθεσθαι ο τι ἀν ευρίσκω ἀγαθόν. Ο μεν δη ευ- νοιαν φαίνων συνεβουλευε οἱ ταυτα, ὁ δ' ἀμείβετο τοισίδε ' Συ και ἐμοὶ τολμῆς συμβουλευειν, δς χρηστῶς μεν την σεωυτου πατρίδα ἐπετρόπευσας, ευ δὲ τῶ πατρὶ τῶ ἐμω συνεβουλευσας κελευων αυτὀν 'Αράξεα ποταμὸν διαβάντα ἰέναι ἐπὶ Μασσαγέτας βουλομένων ἐκείνων διαβαίνειν ἐς την ημετερην, και απὸ μεν σεωυτον ἄλ- σας τῆς σεωυτου πατρίδος κακῶς προστας, απο δε ωλε- σας Κυρον πειθόμενόν σοι ' ἀλλ' ουτι χαίρων, ἐπεί τοι και πάλαι ἐς σε προφάσιός τευ ἐδεόμην ἐπιλαβέσθαι. Tαυτα δε εἴπας ἐλάμβανε τὸ τόξον ώς κατατοξευσωναυτόν. Κροῖσος δε ἀναδραμὼν εθεε ἐξω - ὁ δὲ ἐπεί τε

τοξευσαι Ουκ εἶχε, ἐνετείλατο τοῖσι θεράπουσι λαβόντας μιν ἀποκτεγαι. οἱ δε θεράποντες ἐπιστάμενοι τον τρόπον αυτου κατακρυπτουσι τον Κροῖσον, επὶ τῶδε τῶλόγω ῶστε, ει μεν μεταμελήσει τῶ Καμβυσθ καὶ επιζητήσει τον Κροῖσον, οἱ δὲ ἐκφήναντες αυτὸν δῶρα λάμψονται ζωάγρια Κροίσου, ἐν δε μὴ μεταμεληται μηθεποθῆ μιν, τότε καταχρῆσθαι. ἐπόθησέ τε δὴ ὁ Καμβυσης τον Κροῖσον ου πολλω μετεπειτεν χρόνω υστερον,

καὶ οἱ θεράποντες μαθόντες τουτο ἀπήγγελλον αυτω, ῶς περιείη. Καμβυσης δε μοίσω μεν συνήδεσθαι εφη περιεόντι, ἐκείνους μέντοι τους περιποιήσαντας ου καταπροῖξεσθαι, ἀλλ' ἀποκτενέειν ' καὶ ἐποίησε ταυτα. D 37 μὲν δὴ τοιαυτα πολλὰ ἐς Πέρσας τε καὶ τους συμμάχους

253쪽

. ΗΕR0D0TI ἐξεμαίνετο μενων εν Μέμφι καὶ θήκας τε παλαιὰς ἀνοίγων καὶ σκεπτόμενος τους νεκρους ' ἐν δε δη και ἐς του μαίστου τὸ ἱρὸν ῆλθε και πολλὰ τω ἀγάλματι κατεγέλασε ἔστι γὰρ του μαίστου τἄγαλμα τοῖσι Φοινικηχισι Παταίκοισι ἐμφερέστατον, τους οἱ Φοίνικες ἐν τῆσι πρωρΓσι των τριηρέων περιάγουσι. ος δε τούτους

μη οπωπε, ἐγὼ δέ οἱ σημανέω ' πυγμαίου ἀνδρὸς μίμησίς ἐστι. ἐσῆλθε δὲ καὶ ἐς των Καβείρων τὸ ιρὸν, ἐς τοου θεμιτόν ἐστι ἐσιέναι ἄλλον γε η τον ἱρέα ' ταῶτα δετὰ αγάλματα καὶ ἐνέπρησε πολλὰ κατασκώψας. ἔστι δὲ καὶ ταὐτα ὁμοῖα του μαίστου ' τουτου δέ σφεας παμ38 δας λέγουσι ειναι. Πανταχῆ ων μοι δηλά ἐστι, οτι ἐμάνη μεγάλως ὁ Καμβύσης ' ου γὰρ αν ἱροῖσί τε καὶ νομαίοισι ἐπεχείρησε καταγελῆν. εἰ γάρ τις προθείη πῆσι ἀνθρώποισι ἐκλέξασθαι κελεύων νόμους τους καλλίστους ἐκ

των πάντων νόμων, διασκεψάμενοι σν ἐλοίατο εκαστοι τους εωυτῶν ' ουτω νομίζουσι πολλόν τι καλλίστους τους

έωυτῶν νόμους ἔκαστοι εἶναι. οὐκ ἁν Οἰκός ἐστι ἄλλονγε η μαινόμενον ἄνδρα γέλωτα τὰ τοιαυτα τίθεσθαι. ῶς δὲ Ουτω νενομίκασι τὰ περὶ τους νόμους οἱ πάντες ἄνθρωποι, πολλοῖσι μεν και ἄλλοισι τεκμηρίοισι πάρεστι σταθμωσασθαι, ἐν δε δη καὶ τωδε Ααρεῖος ἐπὶ τῆς ἔ-του αρχῆς καλέσας Ἐλλήνων τους παρεόντας εἴρετο, ἐπὶ κόσω ἀν χρήματι βουλοίατο τους πατέρας ἀποθνήσκοντας κατασιτέεσθαι ' οἱ δὲ ἐπ' Ουδενὶ ἔφασαν ἔρδεινῆν τοsτο. Aαρεῖος δε μετὰ ταλα καλέσας ειδῶν τους καλεομένους Καλατίας, οῖ τοὐς γονέας κατεσθίουσι, εγρετο παρεόντων των Ἐλλήνων καὶ δι' ἔρμηνέος μανθανόντων τὰ λεγόμενα, δε ὶ τίνι χρήματι δεξαίατ ἀντελευτέοντας τους πατέρας κατακαίειν πυρί' οἱ δὲ α βώσαντες μέγα ευφημέειν μιν ἐκέλευον. ουτω μέν νυν

254쪽

LI B. III. c A P. 37 - 40.

ταυτα νενόμισται, καὶ ὀρθῶς μοι δοκέει Πίνδαρος ποι ῆσαι νόμον πάντων βασιλέα φήσας εἶναι. ΜΒΥΣΕΩ ἐπ' Αἴγυπτον στρατευομένου 39 ἐποιησαντο καὶ Λακεδαιμόνιοι στρατη ν επὶ Σάμον τε κνὶ Πολυκράτεα τον Αἰάκεος, δς ἔσχε Σάμον ἐπαναστὰς, και τὰ μεν πρῶτα τριχη δασάμενος την πόλιν τοῖσι ἀδελφεοῖσι Πανταγνώτω καὶ Συλοσῶντι ἔνειμε, μετὰ δὲ τον μὲν αυτῶν ἀποκτείνας, τον δε νεώτερον

Συλοσῶντα ἐξελάσας ἔσχε πῆσαν Σάμον, ἰουχων δὲ ξεινίην Ἀμάσι τῶ Αἰγυπτου βασιλέΓ συνεθήκατο, πέμπων τε δῶρα καὶ δεκόμενος ἄλλα παρ' ἐκείνου, ἐν χρόνω δε ὀλίγω αυτίκα του Πολυκράτεος τὰ πρηγματα ηυξετο καὶην βεβωμένα ἀνά τε την γωνίην καὶ την ἄλλην Ἐλλάδα -

δκου γὰρ ἰθυσειε στρατευεσθαι, πάντα οἱ ἐχώρεε ευτυχέως ' ἔκτητο δὲ πεντηκοντέρους τε ἔκατὸν καὶ χιλίους τοξότας ἔφερε δὲ καὶ ηγε πάντας, διακρίνων οὐδένα.

τῶ γὰρ φίλω ἔφη χαριεῖσθαι μὰλλον ἀποδιδους τὰ ἔλαβε

η αρχην μηδὲ λαβών. συχνὰς μεν δη τῶν νησων αἱρη- κεε, πολλὰ δε καὶ της ηπείρου ἄστεα. ἐν δὲ δη καὶ Λε---σβίους πανστρατιη βοηθέοντας Μιλησίοισι ναυμαχίη κρατησας εἱλε, οἷ' την τάφρον περὶ τὸ τεῖχος τὸ ἐν Σάμω πῆσαν δεδεμένοι ἄρυξαν. Καί κως τον λασιν ευτυχέων μεγάλως ὁ Πολυκράτης Ουκ ἐλάνθανε, αλλά οἱ τουτ ην ἐπιμελές. πολλῶ δε ἔτι πλεsνός οἱ εὐτυχίης

γινομένης γράψας ἐς βιβλίον τάδε ἐπέστειλε ἐς Σάμον

υμασις Πολυκράτεῖ ἀδε λέγει. ηει μεν πυνθάνεσθαι ἄνδρα φίλον καὶ ξεζνον ευ πρησσοντα, εμοὶ δὲ αἱ σάὶ μεγάλαι εὐτυχίαι Ουκ ἀρέσκουσι, ἐπισταμένω τὸ θεῖον ῶς ἔστι φθονερόν. καί κως βουλομαι καὶ αυτὰς καὶ τῶναν κήδωμαι τὸ μέν τι ευτυχέειν τῶν πρηγμάτων, τὸ δὲ προσπταίειν, καὶ Οὐτω διαφέρειν τον αἰῶνα εναλλὰξ πρησσων, η ευτυχέειν τὰ πάντα. ουδένα γάρ κω λόγω

255쪽

HERODOTI οἶδα ἀκούσας, ὁστις ἐς τελος ου κακῶς ἐτελεύτησε πρό ριζος, ευτυχέων τα πάντα. συ ῶν νsν ἐμοὶ πειθόμενος ποίησον προς τὰς ευτυχίας τοιάδε ' φροντίσας το ανεύρης ἐόν τοι πλείστου ἄξιον, και ἐπ' ω συ ἀπολομένωμάλιστα την ψυχην ἀλγησεις, τουτο αποβαλε ουτω,οκως μηκέτι ῆξει ἐς ανθρώπους. ῆν τε μη ἐναλλὰξ ῆ

τἀπο τουτου αἱ εὐτυχίαι τοι αυτῆσι πάθησι προσπίπτωσι,41 τρόπω τῶ ἐξ ἐμεs ὐποκειμένω ἀκέεο. δευτα επιλεξαμε- νος ὁ Πολυκράτης, και νόφ λαβὼν ῶς οι ευ ὐποτίθοιτουμασις, εδίζητο ἐπ ω αν μάλιστα την ψυχην ἀσηθείη ἀπολομένω των κειμηλίων, διζήμενος δ' ευρισκε τόδε 'ην οἱ σφρηγὶς την ἐφόρεε χρυσόδετος, σμαράγδου μεν λίθου ἐουσα, ἔργον δε ην Θεοδώρου τοs Τηλεκλέος Σαμίου. ἐπεὶ ῶν ταύτην οἱ ἐδόκεε ἀποβαλέειν, ἐποίεε τοιάδε ' πεντηκόντερον πληρώσας ἀνδρῶν ἐσέβη ἐς αυτην, μετὰ δὲ ἀναγαγεῖν ἐκέλευε ἐς 'τὰ πέλαγος ώς δεαπὐ της νήσου ἔκὰς ἐγένετο, περιελόμενος την σφρηγῖδα πάντων δρεόντων των συμπλόων ἐίπτει ἐς το πέ- - λαγος. τοὐτο δε ποιήσας ἀπέπλωε, ἀπικόμενος δὲ ἐς τα

δ2 οἰκία συμφορῆ ἐχρῆτο. Πέμπτη δὲ η ἔκτη ἡμερη απῶ

τούτων τάδε οἱ συνηνεικε γενέσθαι ' ἀνὴρ αλιευς λαβων

ἰχθυν μέγαν τε και καλὰν ήξίου μιν Πολυκράτεr δῶρον δοθῆναι ' φέρων δη ἐπὶ τὰς θυρας Πολυκράτεῖ ἐφη ἐθλλειν ἐλθεῖν ἐς ἔψιν, χωρησαντος δέ οἱ τούτου ἔλεγε διδους τον ἰχθύπι βασιλευ, εγὼ τόνδε ἔλων ουκἐδικαίωσα φέρειν ἐς ἀγορην, καίπερ γε ἐὼν ἀποχειροθβίωτος, αλλά μοι ἐδόκεε σεs τε εἶναι ἄξιος και τῆς σῆς αρχῆς ' σοι δή μιν φέρων δίδωμι. Ο δὲ ἡσθεὶς τοῖσι

ἔπεσι αμείβεται τοισίδε ' Κάρτα τε ευ ἐποίησας καὶ χάρις διπλέη των τε λόγων καὶ τοs δώρου ' καί σε ἐπὶ δεῖπνον καλέομεν. Ο μὲν δὴ ἀλιευς μέγα ποιεέμενος ταυτα ῆ ἐς τὰ οἰκία, τον δὲ ἰχθὼν τάμνοντες οἱ θεράποντες ευ-

256쪽

OB. III. CAP. - - 45.

ρίσκουσι ἐν τῆ νηδυῖ αυτos ἐνεοῶσαν την Πολυκράτεος σφρηγῖδα. ώς δὲ εἶδόν τε καὶ ἔλαβον τάχιστα, ἔφερον κεχαρηκότες παρὰ τον Πολυκράτεα, διδόντες δε οι την σφρηγιδα ἔλεγον, οτεω τρόπω ευρεθη. τον δε ώς ἐσῆλθε . θεῖον εἶναι το πρῆγμα, γράφει ἐς βιβλίον πάντα, τὰ ποιήσαντά μιν οἱα καταλελαβήκεε, γράψας δὲ ἐς Αἴγυπτον επέθηκε. επιλεξάμενος δε ὁ υμασις τὰ βιβλίον 43τὰ παρὰ του Πολυκράτεος ἡκον, εμαθε, ἔτι ἐκκομίσαιτε αδυνατον εἴη ἀνθρώπω ἄνθρωπον εκ τοὐ μέλλοντος γίνεσθαι πρήγματος, καὶ ἔτι ο- ευ τελευτήσειν μέλλοι Πολυκράτης ευτυχέων τὰ πάντα, δς καὶ τὰ αποβάλλει ευρίσκει. πέμψας δέ οἱ κήρυκα ἐς Σάμον διαλυεσθαι ἔφη την ξεινίην. τουδε δὲ εῖνεκεν ταὐτα ἐποίεε, λα μησυντυχίης δεινῆς τε καὶ μεγάλης Πολυκράτεα καταλαβουσης αυτὰς ἀλγήσειε την ψυχὴν λ περὶ ξείνου ἀνδρός. Ἐπὶ τομον δη ἄν τον Πολυκράτεα εὐτυχέοντα μτὰ πάντα ἐστρατεύοντο Λακεδαιμόνιοι ἐπικαλεσαμένων των μετὰ ταυτα Κυδωνίην την ἐν Κρήτη κτισάντων Σαμίων. Πολυκράτης δὲ πέμψας παρὰ Καμβυσεα τον κυρου συλλέγοντα στρατὸν ἐπ' Αἴγυπτον ἐδεήθη, ὁκως δν καὶ παρ' ἐωυτὸν πέμψας ἐς Σάμον δέοιτο στρατοs. Καμβυσης δὲ ἀκούσας τουτων προθυμως ἔπεμπε ἐς Σάμον, δεόμενος Πολυκράτεος στρατὸν ναυτικὸν ἄμαπέμψαι ἐωυτῶ ἐπ' Αἴγυπτον. ὁ δὲ ἐπιλέξας των αστῶν τοὐς υπωπτευε μάλιστα ἐς ἐπανάστασιν ἀπέπεμπε τεσσεράκοντα τριήρεσι, ἐντειλάμενος Καμβυση ὀπίσω το τους μὴ ἀποπέμπειν. οι μὲν δη λέγουσι τοὐς ἀποπεμ- 45φθέντας Σαμίων υπὸ Πολυκράτεος ουκ ἀπικέσθαι - Αἴγυπτον, ἀλλ' ἐπεί τε ἐγένοντο ἐν Καρπάθω πλώ--τες, δοsναι σφίσι λόγον, καί σφι ἡδεῖν τὸ προσωτέρω μηκέτι πλώειν ' οἱ δὲ λέγουσι ἀπικομένους τε ἐς Αἴγυπτον και φυλασσομένους ἐνθεsτεν αυτοὐς ἀποδρῆναι.

257쪽

HEROD OTIκαταπλώουσι δὲ ἐς την Σάμον Πολυκράτης νηυσὶ ἀντιάσας ἐς μάχην κατέστη ' νικήσαντες δὲ οἱ κατιόντες ἀπέβησαν ἐς την νῆσον, πεζομαχήσαντες δὲ ἐν αυτηεσσώθησαν, καὶ Ουτω δη ἔπλωον ἐς Λακεδαίμονα. εἰσὶ δὲ οῖ λέγουσι τους ἀπ' Αἰγυπτου νικῆσαι Πολυκράτεα,

λέγοντες ἐμοὶ δοκέειν ουκ ὀρθῶς. ουδὲν γὰρ ἔδεέ σφεας. Λακεδαιμονίους ἐπικαλέεσθαι, εἱ περ αυτοὶ ἱκανοὶ ησαν Πολυβράτεα παραστήσασθαι. προς δὲ τούτοισι ουδὲ λογος αἱρέει, τω ἐπίκουροί τε μισθωτοὶ καὶ τοξόται οἰ- ωι ησαν πλήθει πολλοὶ, τοsτον υπὀ των κατιόντων Σαμίων ἐόντων ολίγων ἐσσωθῆναι ' των δ- -' ἐωυτῶ ἐόντων πολιητέων τὰ τέκνα καὶ τὰς γυναῖκας ὁ Πολυκράτης ἐς τους, νεωσοίκους συνειλήσας εἶχε ετοίμους, ην ἄρα προδιδῶσι ουτοι προς τους κατιόντας, ὁποπρῆ- ἡ σαι αυτοῖσι νεωσοίκοισι. 'Eπεί τε δὲ οἱ ἐξελαθέντες

Σαμίων υπὸ Πολυκράτεος ἀπίκοντο ἐς την Σπάρτην, καταστάντες ἐπὶ τους ἄρχοντας ἔλεγον πολλὰ οἷα κάρτα δεόμενοι. οἱ δέ σφι πρειν καταστάσι υπεκρίναντο τὰ μὲν πρῶτα λεχθέντα ἐπιλεληθέναι, τὰ δὲ υστερα ου συνιέναι. μετὰ δε ταῶτα δεύτερα καταστάντες ἄλλο μὲν εἶπον Ουδὲν, θύλακον δὲ φέροντες ἔφασαν τον θύλακοναλφίτων δέεσθαι. οἱ δέ σφι ὐπεκρίναντο τω θυλάκω47 περιεργάσθαι ' βοηθέειν δ' ἄν ἔδοξε αυτοῖσι. πιι επειτεν παρασκευασάμενοι ἐστρατευοντο Λακεδαιμόνιοι ἐπὶ

Σάμον, ώς μὲν Σάμιοι λέγουσι, ευεργεσίας ἐκτίνοντες, ὁτι σφι πρότεροι αυτοὶ νηυσὶ ἐβοηθησαν ἐπὶ Μεσσηνίους, ῶς δὲ Λακεδαιμόνιοι λέγουσι, Ουκ ουτω τιμωρορησαι δεομένοισι Σαμίοισι ἐστρατευοντο ώς τίσασθαι βουλόμενοι του κρητῆρος τῆς αρπαγῆς, τον ήγον Κροίσω, καὶ του θώρηκος, τον αυτοῖσι υμασις ὁ Αἰγυπτου

βασιλεἰς ἔπεμψε δῶρον. καὶ γὰρ θώρηκα ἐληῖσαντο τω προτέρω λεῖ ῆ τον κρητῆρα οἱ Σάμιοι, ἐόντα μεν λί-

258쪽

ωεον καὶ ζώων ἐνυφασμένων συχνῶν, κεκοσμημενον δὲ χρυσω καὶ εἰρίοισι απὸ ξύλου ' των δὲ ἀνεκεν θωυ- μάσαι ἄξιον, ἁρπεδόνη ἐκάστη του θώρηκος ποιέει 'soυσα γὰρ λεπτὴ ἔχει ἀρπεδόνας ἐν έωυτῆ τριηκοσίας

καὶ εξηκοντα, πάσας φανεράς' τοιουτος ἔτερός ἐστι καὶ τον εν Λίνδω ἀνέθηκε τη 'Aθηναίη 'Ἀμασις. Συνεπε- ωλάβοντο δὲ του στρατεύματος του ἐπὶ Σάμον ἀστε γενέσθαι καὶ Κορίνθιοι προθύμως ' υβρισμα γὰρ καὶ ἐς τούτους εἶχε ἐκ των Σαμίων γενόμενον γενεῆ πρότερον

του στρατευματος τούτου, κατὰ δὲ τον αυτὸν χρόνον

του κρητηρος τη ἁρπαγῆ γεγονός. Κερκυραίων γὰρ παῖδας τριηκοσίους ἀνδρῶν των πρώτων Περίανδρος ὁ Κυψέλου ἐς Σάρδις ἀπέπεμψε παρὰ Ῥλυάττεα ἐπ' ἐκτομῆ προσσχόντων δὲ ἐς την Σάμον των αγόντων τοὐς παῖδας Κορινθίων πυθόμενοι οἱ Σάμιοι τον λόγον, ἐπ

οἷσι ἀγοίατο ἐς Σάρδις, πρῶτα μεν τοὐς παῖδας ἐδίδαξαν Φos ἄψασθαι Ἀρτέμιδος, μετὰ δὲ Ου περιορέοντες ἀπέλκειν τοὐς ἱκέτας ἐκ του ἱρου, σιτίων δὲ τοὐς παῖδας ἐργόντων Κορινθίων, ἐποιησαντο οἱ Σάμιοι ὁρτὴν, Ἀκαὶ νυν ἔτι χρέονται κατὰ ταυ- ' νυκτὸς γὰρ ἐπιγεν μένης, ἔσον χρόνον ἱκέτευον οἱ παῖδες, ωτασαν χοροὐς παρθένων τε καὶ ἱ θέων, ἱστάντες δὲ τοὐς χοροὐς τρωκτὰ σησάμου τε και μέλιτος ἐποιησαντο νόμον φέρε- 'σθαι, ἶνα ἁρπάζοντες οἱ των Κερκυραίων παῖδες ἔχοιεν τροφήν. ' ἐς τοsτο δὲ τόδε ἐγίνετο, ἐς ο οἱ Κορίνθιοι των παίδων οἱ φύλακοι οἴχοντο ἀπολιπόντες ' τοὐς δὲ παῖδας ἀπηγαγον ἐς Κέρκυραν οἱ Σάμιοι. ει μέν νυν Περιάν- 49δρου τελευτησαντος τοῖσι Κορινθίοισι φίλα ην πρὰς τοὐς Κερκυραίους, οἱ δὲ Ουκ ἀν συνελάβοντο του στρατευ- ματος του ἐπὶ Σάμον ταυτης εῖνεκεν τῆς αἰτίης. νυν δὲ αἰεὶ ἐπεί τε ἔκτισαν την νῆσον, εἰσὶ ἀλλήλοισι διάφοροι ἐόντες ἐωυτοῖσι. τούτων ἁν εῖνεκεν ἀπεμνησικάκεον

259쪽

τοῖσι Σαμίοισι οἱ Κορίνθιοι. ἀπέπεμπε δε ἐς Σάρδις ἐπ' ἐκτομη Περίανδρος των πρώτων Κερκυραίων ἐπιλέξας τους παῖδας τιμωρεύμενος ' πρότεροι γὰρ οἱ κερκυραῖοι ῆρξαν ἐς αυτὸν πρηγμα ατάσθαλον ποιησαντες. 50 'Eπεί τε γὰρ την εω- γυναῖκα Μέλισσαν Περίανδρος ἀπέκτεινε, συμφορηy τοιήνδε οἱ ἄλλην συνέβη προς τηγεγονυίη γενέσθαι ' Τησάν οἱ ἐκ Μελίσσης δυο παῖδες, ηλικίην ὁ μεν επτακαίδεκα, ὁ δὲ ὀκτωκαίδεκα ἔτεα γεγονώς ' τούτους ὁ μητροπάτωρ Προκλης, ἐὰν ρπιδαυ- ρου τυραννος, μεταπεμψάμενος παρ' ἐωυτὸν ἐφιλοφρονέετο, ως οἰκος ην θυγατρὸς ἐόντας της εωυτοs παῖδας. ἐπείτε δέ σφεας ἀπεπέμπετο, εἶπε προπέμπων αυτούς υρα ἴστε, ῶ παῖδες, ος υμέων την μητερα ἀπέκτεινες μο τὸ ἔπος ὁ μὲν πρεσβύτερος αυτῶν ἐν Ουδενὶ λόγωεποιησατο ' ὁ δὲ νεώτερος, τω οἴνομα ην Λυκόφρων, ηλγησε ἀκούσας ουτω, ῶστε ἀπικόμενος ἐς την Κόρινθον με φονέα της μητρὰς τον πατέρα οὐτε προσεῖπε, διαλεγομένω τε Ου προσδιελέγετο, ἱστορέοντί τε λόγον

οὐδένα ἐδίδου. τέλος δέ μιν περὶ θυμῶ ἐχόμενος ὁ 51 Περίανδρος ἐξελαύνει ἐκ των οἰκίων. Ἐξελάσας δὲ τοί τον ἱστόρεε τον πρεσβύτερον τά σφι ὁ μητροπάτωρ διελέχθη. ὁ δέ οἱ ἀπηγέετο, ως σφεας φιλοφρόνως ἐδέξατο, εκείνου δὲ τοs ἔπεος, τό σφι ὁ Προκλῆς ἀποστέλλων εἰπε, με ου νόω λαβών, οὐκ ἐμέμνητο. Περίανδρος δὲ Ουδεμίαν μηχανην ἔφη εἶναι μη 0υ σφι ἐκεῖνον υπ- θέσθαι τι, ἐλιπάρεέ τε ἴστορέων. ὁ δὲ ἀναμνησθεὶς εἶπε καὶ τομo. Περίανδρος δὲ νόω λαβὼν καὶ τουτο- και μαλακὸν ἐνδιδόναι βουλόμενος Ουδὲν, τη ὁ ἐξελαθεὶς ὐπ' αυτοὐ παῖς δίαιταν ἐποιέετο, ἐς τούτους πέμπων ἄγγελον ἀπηγόρευε μή μιν δέκεσθαι οἰκίοισι. ὁ δὲ ὁκως απελαυνόμενος ἔλθοι ἐς ἄλλην οἰκίην, ἀπηλαύνετ' ἀυκαὶ απὸ ταύτης, ἀπειλέοντός τε τos Περιάνδρου τοῖ

260쪽

OB. III. CAP. 49 - 52.

δεξαμένοισι καὶ ἐξέργειν κελευοντος. απελαυνόμενος δ' αν φρ ἐπ' ἐτέρην των εταίρων ' οἱ δὲ ἄτε Περιάνδρου ἐόντα παῖδα, καίπερ δειμαίνοντες, δμως ἐδέκοντο. TD 52λος δὲ ὁ Περίανδρος κήρυγμα ἐποιήσοιτο, ος αν ἡ οἰκίοισι ὐποδέξηταί μιν ῆ προσδιαλεχθῆ, ἱρὴν ζημίην τομον τω'Ἀπόλλωνι ὀφείλειν, ὁσηνδὴ εἴπας. προς ων δὴ τοsτο

τὸ κήρυγμα οὐτε τίς οἱ διαλέγεσθαι οἴτε οἰκίοισι δέ κεσθαι ἔθελε ' προς δε Ουδε αυτὰς εκεῖνος ἐδικαίευ πειρῆσθαι ἀπειρημένου, ἀλλα διακαρτερεων ἐν τῆσι στοιῆσι ἐκαλινδέετο. τεταρτη δ' ὴμερη ἰδών μιν ὁ Περίανδρος ἀλουσίησί τε καὶ ἀσιτίησι συμπεπτωκότα οἴκτειρε ' ὐπεὶς δὲ τῆς Οργῆς φε ἄσσον καὶ ἔλεγε ' M παῖ, κότερα τούτων αἱρετώτερά ἐστι, ταυτα τὰ νsν ἔχων πρήσσεις, ἐτην τυραννίδα καὶ ἀγαθὰ, τὰ νῶν θω ἔχω, ταλα εόντα τω πατρὶ ἐπιτήδεον παραλαμβάνειν; ος ἐων εμός τε παῖς

καὶ Κορίνθου τῆς εὐδαίμονος βασιλεῶς ἀλήτην βίον εῖ-λευ, ἀντιστατέων τε καὶ ο ργῆ χρεόμενος ἐς τόν σε ῆκιστα χρῆν. εἰ γάρ τις συμφορὴ εν αὐτοῖσι ἐγεγόνεε, ἐξης ὐποψίην ἐς ἐμὲ ἔχεις, ἐμοί τε αὐτη γέγονε καὶ εγὼ αυτῆς τὸ πλε- μέτοχός εἰμι, ἔσω αυτός σφε ἐξεργασάμην. συ δὲ μαθὼν, ἔσω φθονέεσθαι κρέσσον ἐστὶ ἡ

οἰκτείρεσθαι, ἄμα τε ὁκοῖόν τι ες τοὐς τοκέας καὶ ἐς τοὐς κρέσσονας τεθυμῶσθαι, ἄπιθι ἐς τὰ οἰκία. Περίανδρος μὲν τοέτοισι αυτὸν κατελάμβανε, ὁ δε ἄλλο μὲν

οὐδὲν ἀμείβεται τὸν πατέρα, ἔφη δέ μιν ἱρὴν ζημίην

ὀφείλειν τω θεω ἔ-τω ἐς λόγους ἀπικόμενον. μαθών δὲ ὁ Περίανδρος, ως ἄπορόν τι τὰ κακὰν εχ τοs παιδὸς καὶ ἀνίκητον, ἐξ ὀφθαλμῶν μιν ἀποπέμπεται στείλας πλοῖον ἐς Κέρκυραν ' ἐπεκράτεε γὰρ καὶ ταυτης. ἀποστείλας δὲ τοsτον ὁ Περίανδρος ἐστρατεύετο ἐπὶ τὰν πενθερὸν Προκλέα ῶς των παρεόντων οἱ πρηγμάτων ἐόντα αἰτιώτατον, καὶ εἷλε μὲν την Ἐπίδαυρον, εἷλε δὲ