Herodoti Historiarum libri 9. curavit Henr. Rudolph Dietsch

301쪽

ληῖα. καί μιν δευτέρω ἔτεῖ ταλάντου Αἰγινῆται δημοσίημισθε ται, τρίτω δὲ ἔτεῖ Ἀθηναῖοι εκατον μνέων, τεταρτω δε λεῖ Πολυκράτης δυων ταλάντων. ολω μεναπίκετο ἐς την Σάμον. καὶ ἀπό τούτου τοG ἀνδρὼς οὐκ ῆκιστα Κροτωνιηται ἰητροι εὐδοκίμησαw ἐγε- νετο γὰρ ων τομο, οτε πρῶτοι μεν Κροτωνιηται ἰητροι ἐλέγοντο ἀνὰ την Ελλάδα εἶναι, δεύτεροι δὲ Κυρηναῖοι. κατὰ τον αυτὸν δε χρόνον καὶ ωργεῖοι 132 ηκουον μουσικὴν ειναι Ἐλληνων πρῶτοι. Ἀτε δε ὁ Μη- ' μοκηδης ἐν τοῖσι Σούσοισι εξιησάμενος Θαρεῖον οἶκόν τε μέγιστον εἶχε καὶ ομοπάπεζος βασιλές ἐγεγόνεε, πλήν τε ενὸς τοs ἐς Ελληνας ἀπιέναι πάντα τὰ ἄλλα οἱ παρην. καὶ τομο μεν τους Αἰγυπτίους ἰητρο υς, οῖ βασιλέα πρότερον ἰῶντο, μέλλοντας ἀνασκολοπιεῖσθαι διότι υπὀ Ἐλληνος ἰητροs ἐσσώθησαν, τούτους βασιλέα παραιτησάμενος ἐρρύσατο, τομο δε μάντιν πιεῖον ΠολυκράτεΓ ἐπισπόμενον καὶ ἀπημελημένον ἐν τοῖσι ἀνδραπόδοισι ἐρρύσατο. ῆν δε μέγιστον πρηγμα Θημοκήδης παρὰ βασιλέΓ.133 - χρόνω δε ολθω μετὰ ταὐτα τάδε ἄλλα συνη- νεικε γενέσθαι ' Ῥτόσσy τν Κύρου μεν θυγατρι, Θα- ρειου δε γυναικὶ ἐπὶ τοὐ μαστοs ἔφυ φωα, μετὰ δε ἐκραγεν ἐνέμετο πρόσω. ὁσον μεν δη χρόνον ην ἔλασσον, η δὲ κρύπτουσα καὶ αἰσχυνομένη ἔφραζε ουδενί, ἐπεί τε δὲ ἐν κακῶ ήν, μετεπέμψατο τον Θημοκήδεα,

καί οἱ ἐπέδεξε. ὁ δὲ φὰς ἡγι- ποιήσειν ἐξορκοῖ μιν ῆμέν οἱ ἀντυπουργησειν ἐκείνην τosτο, το ἀν αυτῆς

δεηθῆ, δεήσεσθαι δὲ Ουδενὸς των ὁσα ἐς αἰσχύνην ἐστὶ 134 φέροντα. Mς δὲ ἄρα μιν μετὰ ταμα ἰώμενος υγιέα ἀπέδεξε, ἐνθαλα δὴ διδαχθεῖσα υπὸ τοs Θημοκήδεος

ἡ ωτοσσα προσέφερε ἐν τη κοίτη Λαρείω λόγον τοιόνδε' Ω βασιλεs, ἔχων δύναμιν τοσαύτην κάτησαι. οἴτε τι

302쪽

L. I B. III. C A P. 131 - 135.

ἔθνος προσκτώμενος ουτε δυναμιν Πέρσρσι. οἰκὸς δέ , ἐστι ἄνδρα καὶ νέον καὶ χρημάτων μεγάλων δεσπότην φαίνεσθαί τι ἀποδεικνυμενον, ῖνα καὶ Πέρσαι ἐκμάθωσι, οτι υπ' ἀνδρὸς ἄρχονται. ἐπ' ἀμφότερα δέ τοι φέρει ταυτα ποιέειν, καὶ ἶνα ουφέων Πέρσαι ἐπιστέωνται ἄνδρα εἶναι τον προεστεῶτα, καὶ λα τρίβωνται πολέμφ μηδὲ σχολην ἄγοντες ἐπιβουλευωσί τοι. νυν γὰρ ἄν τι και ἀποδέξαιο ἔργον, εως νέος εις ἡλικίηπι αυξανομένω γὰρ τῶ σώματι συναυξονται και αἱ φρένες, γηράσκοντι δε συγγηράσκουσι καὶ ἐς τὰ πρήγματα πάντα ἀπαμβλυ- νονται. N μὲν δη ταυτα εκ διδαχῆς ἔλεγε, ὁ δ' αμείβεται τοισίδε ' γυναι, πάντα, ὁσα περ αυτὰς ἐπινοέω

ποιήσειν, εἴρηκας' ἐγὼ γὰρ βεβουλευμαι ζευξας γέφυραν ἐκ τῆσδε τῆς ἡπειρου ἐς την ἐτέρην ῆπειρον ἐπιπιυθας στρατεύεσθαι ' και ταυτα ολίγου χρόνου ἐσται τελεύμενα. Λέγει υτοσσα τάδε ' πιρα νυν, ἐπὶ Σκυθας

μὲν την πρωτην ἰέναι ἔασοπι ουτοι γὰρ, ἐπεὰν συβουλη, ἔσονταί τοι ' συ δέ μοι ἐπι την 'Eλλάδα στρατευεσθαι. ἐπιθυμέω γὰρ, λόγω πυνθανομένη, Λακαί- νας τέ μοι γενέσθαι θεραπαίνας και Ἀργείας και Ῥττικὰς καὶ Κορινθίας. ἔχεις δὲ ἄνδρα ἐπιτηδεώτατον ἀνδρῶν πάντων δέξαι τε ἔκαστα τῆς Ἐλλάδος και κατηγήσασθαι τοsτον, ἔς σευ τον πόδα ἐξιήσατο. Ἀμείβεται Θαρεῖος ' γυναι, ἐπει τοίνυv τοι δοκέει τῆς Ελλάδος ἡμέας πρῶτα ἀποπειρῆσθαι, κατασκόπους μοι δοκέει Περσέων πρῶτον ἄμεινον εἶναι ὁμου τουτω τῶ συ λέγεις πέμψαι ἐς αυτοὐς, οῖ μαθόντες καὶ ἰδόντες ἔκαστα .αυτῶν ἐξαγγελέουσι ὴμω καὶ ἔπειτεν ἐξεπιστάμενος επ' αυτοὐς τρέφομαι. Ταυτα εἶπε καὶ ἄμα ἔπος τε καὶ Ι35

ἔργον ἐποίεε. ἐπεί τε γὰρ τάχιστα ἡμέρη ἐπέλαμψε,

καλέσας Περσέων ἄνδρας δοκίμους πεντεκαίδεκα ἐνετέλλετό σφι επομένους Θημοκηδεῖ διεξελθεῖν τὰ παρα-

303쪽

θαλάσσια τῆς Ελλάδος, μως τε μη διαδροσεταί σφεας ὁ Λημοκήδης, ἀλλα μιν πάντως οπίσω ἀπάξουσι. ἐντειλάμενος δε τουτοισι ταλα, δευτερα καλέσας αυτον

Λημοκήδεα ἐδδετο αυτοs, δκως ἐξηγησάμενος πῆσαν καὶ ἐπιδέξας την Ἐλλάδα τοῖσι Πέρσῖσι ὀπίσω ῆξει

δῶρα δε μιν τῶ πατρὶ καὶ τοῖσι ἀδελφεοῖσι ἐκέλευε πάντα τὰ ἐκεῖνου ἔπιπλα λαβόντα ἄγειν, φας ἄλλα οἱ πολλαπλήσια ἀντιδώσειν ' προς δὲ ἐς τὰ δῶρα ὁλκάδα οἱ εφη συμβαλέεσθαι πλήσας ἀγαθῶν παντοίων, την ἄμα οἱ πλώσεσθαι. Λαρεῖος μεν δη, δοκέειν ἐμοὶ, απ' Οὐδενὰς δολεροὐ νόου ἐπηγγέλλετό οἱ ταῶτα, Θημοκήδης δε δείσας, μη ευ ἐκπειρῶτο Ααρεῖος, ουτι ἐπιδραμὼν πάντα τὰ διδόμενα ἐδεκετο, ἀλλα τὰ μεν ἐω-os κατὰ χώρην εφη καταλείψειν, ῖνα ὀπίσω σφέα ἀπελθών εχοι, την μέντοι ὁλκάδα, την οἱ Θαρεῖος ἐπηγγέλλετο ἐς την δωρεην τοῖσι ἀδελφεοῖσι, δέκεσθαι ἔφη. ἐντειλάμενος δε καὶ τουτω ταυτὰ ὁ Θαρεῖος ἀποστέλλει αυτοὐς επὶ 136 θάλασσαν. Καταβάντες δ' ουτοι ἐς Φοινίκην καὶ Φοινίκης ἐς Σιδῶνα πόλιν αυτίκα μεν τριηρεας δυο ἐπληρωσαν, ἄμα δὲ αυτῆσι καὶ γα θλῖν μέγαν παντοίων ἀγα θῶν ' παρεσκευασμένοι δε πάντα ἔπλωον ἐς τὴν Ἐλλάδα, προσίσχοντες δὲ αυτῆς τὰ παραθαλάσσια ἐθηευντο καὶ ἀπεγράφοντο, ἐς ο τὰ πολλὰ αυτῆς καὶ Ουνο- μαστότατα θηησάμενοι ἀπίκοντο τῆς Λαλίης ἐς 6- ραντα. ἐνθαsτα δὲ ἐκ ρρστώνης τῆς Λημοκήδεος Ἀρ- στοφιλίδης των Ἀραντίνων ὁ βασιλεὐς τοὐτο μεν τὰ πηδάλια παρέλυσε τῶν Μηδικέων νεῶν, τοsτο δε αυ- τοὐς τοὐς Πέρσας ἔρξε ώς κατασκόπους δῆθεν ἐόντας 'ἐν φ δὲ ούτοι ταὐτα επασχον, ὁ Λημοκήδης ἐς την Κρότωνα ἀπικνέεται. ἀπιγμένου δὲ ῆδη τούτου ἐς την εω--s ὁ Ἀριστοφιλίδης ελυσε τοὐς Πέρσας, καὶ τὰ παρέ-I37 λαβε τῶν νεῶν ἀπέδωκέ σφι. Πλώοντες δε ἐνθευτεν

304쪽

LIB. III. DAP. 135 - 138.

οἱ Πέρσαι καὶ διώκοντες Θημοκήδεα ἀπικνέονται ἐς ' τὴν Κρότωνα, ευρόντες δε μιν αγοράζοντα απτοντο αυτοs. των δὲ Κροτωνιητεων οἱ μεν καταρρωδέοντες τα Περσικὰ πρήγματα προαναι ετοιμοι ησαν, οἱ δὲ ἀντάπτοντό τε και τοὐσι σκυτάλοισι ἔπαιον τους Περσας

προωχομένους ἔπεα τάδε Aνδρες Κροτωνιῆται, ὁρῆτε τὰ ποιέετε ' ἄνδρα βασιλεος δρηπέτην γενόμενον ἐξαιρέεσθε. κῶς ταυτα βασιλέr ZIαρείω ἐκχρήσει περιυβρίσθαι; κῶς δὲ υμιν τὰ ποιεύμενα εξει καλῶς, ἐν ἀπέλησθε ἡμέας; ἐπὶ τίνα δε τῆσδε προτερην στρατευσόμεθα πόλιν; τίνα δὲ προτερην ἀνδραποδίζεσθαι πειρησόμεθα; -υτα λέγοντες τοὐς Κροτωνιήτας ουκ ων ἔπειθον, ἀλλ' ἐξαιρεθέντες τε τον Θημοκήδεα καὶ τον γαυλὸν, τον ἄμα ηγοντο, ἀπαιρεθέντες ἀπέπλωον ὀπίσω ἐς την Ἀσίην, Ουδ' ἔτι εζητησαν τὸ προσωτερω της Ελλάδος ἀπικόμενοι ἐκμαθεῖν, ἐστερημένοι του ἡγεμόνος. τοσόνδε μεντοι ἐνετείλατό σφι Θημοκήδης ἀναγομένοισι, κελευων εἰπεῖν σφέας Θαρείω, ὁτι ἄρμοσται την Μίλωνος θυγατερα Λημοκήδης γυναῖκα. του γὰρ δηπαλαιστέω Μίλωνος ην ουνομα πολλόν παρὰ βασιλεῖ. κατὰ δη του τό μοι δοκέει σπευσαι τον γάμον τοὐτον τελεσας χρηματα μεγάλα Θημοκηδης , λα φαν ρ προς Βαρείου ἐων καὶ ἐν τy ἐωυτου δόκιμος. Ἀναχθεντες δε 138 εκ τῆς Κρότωνος οι Πέρσαι ἐκπίπτουσι τῆσι νηυσι ἐς πυγίην, καί σφεας δουλεύοντας ἐνθαυτα Γίλλος

ἀνὴρ Tαραντῖνος φυγὰς ήυσάμενος ἀπήγαγε παρὰ βασιλεα Θαρεῖον. ὀ-αντὶ τούτων ἐτοῖμος ην διδόναι τοsτο ο τι βοέλοιτο αυτός. Γίλλος δὲ αιρέεται κάτοδόνοι ἐς Τάραντα γενέσθαι, προαπηγησάμενος την συμφορήν '

ἶνα δὲ μὴ συνταράξη τὴν Ελλάδα, ῆν δι' αυτῶν στόλος

μέγας πλώη ἐπὶ τὴν γταλίην, Κνιδίους μούνους αποχρῆν οἱ εφη τοὐς κατάγοντας γίνεσθαι, δοκεων απι

305쪽

τούτων ἐόντων τοῖσι Ἀραντίνοισι φίλων μάλιστα δητην κάτοδόν οι ἔσεσθαι. Βαρεῖος δε υποδεξάμειος ἐπετέλεε πέμψας γὰρ αγγελον ἐς Κνίδον κατάγειν σφέας ἐκέλευε Γίλλον ἐς Ἀραντα ' πειθόμενοι δὲ Λαρεω Κνίδιοι Ἀραντίνους οὐκ ἀν ἔπειθον, βίηνδε αδύνατοι ἡσαν προσφέρειν. ταυτα μέν νυν ουτω- χθη, ουτοι δε πρῶτοι ἐκ τῆς Ἀσίης ἐς την Ἐλλάδα ἀπίκοντο Πέρσαι, καὶ ουτοι διὰ τοιόνδε πρῆγμα κατάσκοποι ἐγένοντο.i39 META δὲ ταυτα Σάμον βασιλευς Θαρεῖος αιρέει, πολίων πασέων πρώτην Ελληνίδων καὶ βαρβάρων, διὰ τοιήνδε τινὰ αἰτίην Καμβύσεω του Κύρου στρατευομένου ἐπ Αἴγυπτον ἄλλοι τε συχνοὶ ἐς την Αἴγυπτον ἀπίκοντο Ἐλλήνων, οι μεν, ως οἰκος, κατ' ἐμπορίην, οἱ δὲ στρατευόμενοι, οἱ δέ τινες καὶ αυτῆς τῆςχώρης θεηταὶ, των ην καὶ Συλοσῶν ὁ Αἰάκεος, Πολυκράτεός τε ἐὼν ἀδελφεὸς καὶ φεύγων ἐκ Σάμου. τρίτον τον Συλοσῶντα κατέλαβε εὐτυχίη τις τοιήδε ' λαβὼν χλανίδα καὶ

περιβαλόμενος πυρρὴν ήγύραζε ἐν τῆ Μέμφι. ἰδὼν δὲαυτὸν Θαρεῖος, δορυφόρος τε ἐὼν Καμβύσεω καὶ λόγουουδενός κω μεγάλου, ἐπεθέμησε τῆς χλανιδος καὶ αυτὴν προσελθὼν ἀνέετο. ὁ δὲ Συλοσῶν ὁρέων του Θαρεζον μεγάλως ἐπιθυμέοντα τῆς χλανίδος θε4 τύχη χρεόμενος λέγει ' ργὰ ταύτην πωλέω μὲν ουδενὸς χρήματος, δίδωμι δὲ ἄλλως, εἴ περ ουτω δεῖ γενέσθαι. πήν- τως τοι αἰνέσας ταυτα ὁ Θαρεῖος παραλαμβάνει τὼ εἱμα. V μὲν δὴ Συλοσῶν ἡπίστατό οἱ τολο ἀπολωλέ-t 0 ναι δι ευηθείην, ώς δὲ του χρόνου προβαίνοντος Καμβύσης τε ἀπέθανε καὶ τῶ μάγω ἐπανέστησαν οἱ επτὰ καὶ ἐκ τῶν επτὰ Θαρεῖος την βασιλησην ἔσχε, πυνθάνεται ὁ Συλοσῶν, ώς ἡ βασιληχ περιεληλύθοι ἐς τοs- τον τον ἄνδρα, τῶ κοτὲ αυτὰς ἔδωκε ἐν Αἰγύπτω δεη-

306쪽

θέντι τὸ εἷμα. ἀναβὰς δε ἐς τὰ Σοs- ῖζετο ἐς τα πρόθυρα τῶν βασιλέος οἰκίων καὶ ἔφη Βαρείου ευεργέτης εἶναι. αγγέλλει ταυτα ἀκουσας ὁ πυλουρὸς τω βασιλέr ὁ δὲ θωυμάσας λέγει προς αυτόν ' Και τίς ἐστι Ελλη-

νων ευεργέτης, τω εγῶ προαιδευμαι, νεωστι μεν τηναρχην ἔχων; ἀναβέβηκε δ' η τις η οὐδείς κω παρ' ημέας αυτῶν, ἔχω δὲ χρέος εἰπεῖν Ουδὲν ἀνδρὸς Ἐλληνος

δμως δε αυτὸν παράγετε ἔσω, 7να εἰδέω, τί ἐθέλων λέγει ταυτα. Παρῆγε ὁ πυλουρὸς τον Συλοσῶντα ' στάντα δὲ ἐς μέσον εἰρώτεον οἱ ἔρμηνέες, τίς τε εἴη και τί ποιήσας ευεργέτης φησὶ εἶναι βασιλέος. εἶπε ων ὁ Συλοσῶν πάντα τὰ περὶ την χλανίδα γενόμενα, καὶ ώς αυτὸς εἴη ἐκεῖνος ὁ δούς. αμείβεται πρὸς ταυτα Θαρεῖος ' 'Rγενναιότατε ἀνδρῶν, συ ἐκεῖνος εἶ, δς ἐμοὶ οὐδεμίαν ἔχοντί κω δυναμιν ἔδωκας, εἰ και σμικρὰ, ἀλλ' ἀν ἴση γε η χάρις ομοίως, ῶς εἰ νυν κοθέν τι μέγα λάβοιμι. ἀντ' ἄν τοι χρυσὸν και ἄργυρον ἄπλετον δίδωμι, ῶς μη κοτέ τοι μεταμελήση Ααρεῖον τὸν τάσπεος ευ ποιησαντι. Λέγει πρὸς ταυτα ὁ Συλοσῶw Εμοὶ μήτε χρυσὸν, ῶ βασιλεs, μητε ἄργυρον δίδου, ἀλλ' ἀνασωσάμενός μοι δῖ τὴν πατρίδα Σάμον, την νυν ἀδελφεοsτof ἐμου Πολυκράτεος ἀποθανόντος υπὸ 'Οροίτεω ἔχει δουλος ἡμέτερος, ταυτην μοι δὸς ἄνευ τε φόνου καὶ ἐξανδραποδίσιος. υτα ἀκούσας Θαρεῖος ἀπέστελλε στρα- 141τιην τε καὶ στρατηγὸν πιτάνεα ἀνδρῶν τῶν επτὰ γενόμενον, ἐντειλάμενος, ὁσων ἐδεήθη ὁ Συλοσῶν, ταυτά οἱ ποιέειν ἐπιτελέα. καταβὰς ἐπὶ την θάλασσαν ὁ μάνης ἔστελλε την στρατιήν. 'ς δὲ Σάμου 142 Μαιάνδριος ο Μαιανδρίου εἶχε τὸ κράτος, ἐπιτροπαίην παρὰ Πολυκράτεος λαβὼν την αρχήν ' τω δικαιοτάτω

ἀνδρῶν βουλομένω γενέσθαι Ουκ ἐξεγένετο. ἐπειδὴ γάρ οἱ ἐξηγγέλθη ὁ Πολυκράτεος θάνατος, ἐποίεε τοιάδε '

307쪽

, μενος περὶ αυτον οὐρισε τομο, το νυν ἐν τῶ προαστείω ἐστι, μετὰ δὲ ῶς οἱ ἐπεποίητο, ἐκκλησίην συναγείρας πάντων των αστῶν ἔλεξε τάδε ' 'Eμοὶ, ῶς ἴστε καὶ υμεῖς, σκηπτρον καὶ δύναμις πῆσα η Πολυκράτεος ἐπιτέτραπται, καί μοι παρέχει νυν υμέων ἄρχειν ' ἐγώ δὲ τα τῶ πέλας ἐπιπλησσω, αυτὰς κατὰ δυναμιν οὐ ποιη- σω ' οὐτε γάρ μορ Πολυκράτης ηρεσκε δεσπόζων ἀνδρῶν ὁμοίων ἐωυτῶ οἴτε ἄλλος, ἔστις τοιαsτα stoιέει. Π λυκράτης μέν νυν ἐξέπλησε μοῖραν την ἐωυτοs, ἐγὼ δε ες μέσον την ἀρχην τιθεὶς ἰσονομίην υμῖν προαγο- ρεύω. τοσάδε μέντοι δικαιῶ γέρεα ἐμεωυτω γενέσθαι, ἐκ μεν γε τῶν Πολυκράτεος χρημάτων ἐξαίρετα ἔξ τάλαντά μοι γενέσθαι, ιρωσύνην δε προς τούτοισι αἱρε- μαι αὐτῶ τέ μοι καὶ τοῖσι απ' ἐμευ αἰεὶ γινομένοισι του Θιὸς τοs Ἐλευθερίου, τῶ αυτός τε ἱρὸν ἱδρυσάμην καιτην ἐλευθερίην υμῖν περιτίθημι. V μὲν δη ταῶτα τοῖσι Σαμίοισι ἐπηγγέλλετο , τῶν δέ τις ἐξαναστὰς ειπε - Ἀλλ'

oso' ἄξιος εἶ σύ γε ημέων ἄρχειν, γεγονώς τε κακῶς καὶ ἐὰν ολεθρος, αλλὰ μῆλλον ὁκως λόγον δώσεις τῶν με-

l43 εχείρισας χρημάτων. Ἀῶτα ειπε ἐὼν ἐν τοῖσι ἀστοῖσι δόκιμος, τῶ οὐνομα ην Πλέσαρχος. . Μαιάνδριος δενόφ λαβὼν, ῶς εἰ μετησει την ἀπην, ἄλλος τις ἀντ'αυτοὐ τύραννος καταστήσεται, οὐδ' ἔτι ἐν νόω εἶχε με

ιέναι αυτην, ἀλλ' ώς ἀνεχώρησε ἐς την ἀκρόπολιν, μεταπεμπόμενος ἔνα εκαστον, ώς δη λόγον τῶν χρημάτων δώσων, συνέλαβέ σφεας και κατέδησε. οἱ μὲν δη ἐδεδέατο, Μαιάνδριον δὲ μετὰ ταλα κατέλαβε νοῶσος. ἐλπίζων δέ μιν ἀποθανέεσθαι ὁ ἀδελφεὸς, τῶ οἴνομα ην Λυκάρητος, ωα ευπετεστέρως κατάσχη τὰ ἐν τη Σάμω πρήγματα, κατακτείνει τους δεσμώτας πάντας οὐ γὰoIM δη, ῶς οἴκασι, ἐβούλοντο εἶναι ἐλεύθεροι. -ειδη ἁυ

308쪽

LI B. III. C Λ P. 142 - 146. 287 ἀπίκοντο ἐς την Σάμον οἱ Πέρσαι κατάγοντες Συλ σῶντα, ουτε τις σφι χεῖρας ἀνταείρεται, υπόσπονδοί τε ἔφασαν εἶναι ἐτοῖμοι οι του Μαιανδρίου στασιῶται καὶ αυτὰς Μαιάνδριος ἐκχωρῆσαι ἐκ τῆς νήσου. καταινέσαντος δ' ἐπὶ τουτοισι υτάνεω και σπεισαμένου των Περσέων οἱ πλείστου ἄξιοι θρόνους θέμενοι κατεναντίον τῆς ἀκροπόλιος ἐκατέατο. Μαιανδρίω δὲ τῶ τυ- I45oάννω ῆν ἀδελφεὰς υπομαργότερος, τῶ ουνομα ἡν πι- ρίλεως Ουτος ὁτιδὴ ἐξαμαρτὼν ἐν γοργύρν ἐδέδετο καὶ δὴ τότε ἐπακουσας τε τὰ πρησσόμενα καὶ διακύψας διὰ τῆς γοργύρης, ῶς ειδε τοὐς Πέρσας εἰρηναίως κατημένους, ἐβόα τε καὶ ἔφη λέγων Μαιανδρίω ἐθέλειν ἐλθεῖν ἐς λόγους. ἐπακουσας ὁ Μαιάνδριος λύσαντας αυτὸν ἐκέλευε ἄγειν παρ' εωυτόν. ώς δὲ δεθηταχιστα, λοιδορέων τε και κακίζων μιν ἀνέπειθε ἐπιθέσθαι τοῖσι Πέρσησι, λέγων τοιάδε ' μὲ μεν, ἁ κάκιστε ἀνδρῶν, ἐόντα σεωυτos ἀδελφεὰν και αδικησαν τα

ουδεν ἄξιον δεσμοs δήσας γοργύρης ἡξίωσας, ὁρε ων

δῖ τοὐς Πέρσας ἐκβάλλοντάς τέ σε καὶ ἄνοικον ποιεsντας ου τολμῆς τίσασθαι, ουτω δή τι ἐόντας εὐπετέας χειρωθῆναι; ἀλλ' εἴ τι - σφεας καταρρώδηκας, ἐμοὶ δὸς τοὐς ἐπικουρους, καί σφεας ἐγὼ τιμωρήσομαι τῆς ἐνθαδε ἀπίξιος - αυτὸν δέ σε ἐκπέμψαι ἐκ τῆς νήσουλοῖμός εἰμι. Tαμα ἔλεξε ὁ ρίλεως ' Μαιάνδριος i46δῖ ὐπέλαβε τον λόγον, ώς μὲν ἐγὼ δοκέω, ουκ ἐς τομο αφροσύνης ἀπικόμενος ώς δόξαι την ἐωυτοs δύναμιν περιέσεσθαι τῆς βασιλέος, αλλὰ φθονήσας μῆλλον Συλοσῶντι, εἰ ἀπονητὶ ἔμελλε ἀπολάμψεσθαι ακέραιον την πόλιν. ἐρεθίσας ίν τοὐς Πέρσας μελε ώς ασθε

νέστατα ποιῆσαι τὰ Σάμια πρήγματα καὶ Οἴτω παραδιδόναι, ευ εξεπιστάμενος, ῶς παθόντες οἱ Πέρσαι κακῶς προσεμπικρανέεσθαι ἔμελλον τοῖσι Σαμίοισι,

309쪽

ΗΕR0 DOTI εἰδώς τε μυτῶ ἀσφαλέα ἔκδυσιν ἐοsσαν ἐκ τῆς νήσου τότε, ἐπεὰν αυτὸς βούληται ' ἐπεποίητο γάρ οἱ κρυπτηδιῶρυξ ἐκ τῆς ἀκροπόλιος φέρουσα ἐπὶ θάλασσαν. αυτὸς μεν δὴ ὁ Μαιάνδριqς ἐκπλώει ἐκ τῆς Σάμου, τους δὲ ἐπικουρους πάντας ὁπλίσας ὁ ρίλεως καὶ ἀναπετάσας τὰς πυλας ἐξῆκε ἐπὶ τους Πέρσας ουτε

προσδεκομένους τοιουτο ουδὲν δοκέοντάς τε δὴ πάντα συμβεβάναι. ἐμπεσόντες δὲ οἱ ἐπίκουροι των Περσέων τοὐς διφροφορευμένους τε καὶ λόγου πλείστου ἐόντας ἔκτεινον. καὶ οὐτοι μεν ταυτα ἐποίευν,

ἡ δὲ ἄλλη στρατιὴ ἡ Περσικὴ ἐπεβοήθεε, πιεζό

μενοι δε οἱ ἐπίκουροι ὀπίσω κατειλήθησαν ἐς την 147 ἀκρόπολιν. υτάνης δε ὁ στρατηγὀς ἰδών πάθος μέγα Πέρσας πεπονθότας ἐντολάς τε, τὰς Θαρεῖος ἀποστέλ- λων ἐνετέλλετο, μήτε κτείνειν μηδένα Σαμίων μήτε ἀυ- δραποδίζεσθαι, ἀπαθέα τε κακῶν ἀποδουναι την νῆσον Συλοσῶντι, τούτων μὲν τῶν ἐντολέων μεμνημένος ἐπε- λανθάνετο, ὁ δε παρήγγειλε τῆ στρατιὴ πάντα, τον ἄν λάβωσι, καὶ ἄνδρα καὶ παῖδα, ομοίως κτείνειν. ἐν- θαμα τῆς στρατιῆς οἱ μὲν την ἀκρόπολιν ἐπολιόρκεον, οι δὲ ἔκτεινον πάντα τον ἐμποδὼν γινόμενον, ομοίως ἔν 148, ἱρῶ καὶ ἔξω ἱροs. Mαιάνδριος δ' ἀποδρὰς ἐκ τῆς Σάμου ἐκπλώει ἐς Λακεδαίμονα ρ ἀπικόμενος ὁ ' ἐς αυ- τὴν καὶ ἀνενεικάμενος τὰ ἔχων ἐξεχώρησε, ἐποίεε τοιάδε 'δκως ποτήρια ἀργυρεά τε καὶ χρύσεα προθεῖτο, οἱ μεν θεράποντες αυτοί ἐξεσμων αυτὰ, ὁ δὲ αν τον χρόνοντosτον τω Κλεομένεῖ τῶ 'Aναξανδρίδεω ἐν λόγοισι εων, βασιλευοντι Σπάρτης, προῆγέ μιν ἐς τὰ οἰκία ' δκως ἴδοιτο μεομένης τὰ ποτήρια, ἀπεθώυμαζέ τε καὶ ἐξεπλήσσετο ' ὁ δε ὼν ἐκέλευε αυτὰν ἀποφέρεσθαι αυτῶν ὁσα βουλοιτο. τosτο καὶ δὶς καὶ τρις εἴπαντος Μαιανδρίου ὁ Κλεομένης δικαιότατος ἀνδρων γίνεται, υς λαβεῖν μεν

310쪽

διδόμενα οὐκ ἐδικαίευ, μαθὼν δε, ως ἄλλοισι διδοὐς των ἀστῶν ευρήσεται τιμωρίην, βὰς ἐπὶ τους ἐφορους ἄμεινον εἶναι ἔφη τῆ Σπάρτy τον ξεῖνον τον Σάμιον ἀπαλλάσσεσθαι ἐκ τῆς Πελοποννησου, ῖνα μὴ ἀναπείσρῆ αυτὸν ῆ αλλον τινὰ Σπαρτιητέων κακὸν γενέσθαι. οἱ δ' υπακούσαντες ἐξεκήρυξαν Μαιάνδριον. 'ν δε 149

Σάμον σαγηνεύσαντες οἱ Πέρσαι παρέδοσαν Συλοσῶντι ἐρημον ἐουσαν ἀνδρῶν. υστέρω μέντοι χρόνω καὶ συγκατοίκισε αυτὴν ὁ στρατηγὸς υτάνης ἔκ τε Οψιος ονείρου και νουσου, ῆ μιν κατέλαβε νοσῆσαι τὰ αἰδοῖα. τὶ δὲ Σάμον στρατευματος ναυτικοὐ οἰχομένου 150 Βαβυλωνιοι ἀπέστησαν, κάρτα ευ παρεσκευασμένοι '

ἐν ὀσφ γὰρ Ο τε μάγος ῆρχε καὶ οἱ επτὰ ἐπανέστησαν, ἐν τουτω παντὶ τῶ χρόνω καὶ τῆ ταραχῆ ἐς τὴν πολιορκίην παρεσκευάδατο. καί κως ταῶτα ποιεsντες ἐλάνθα-

νοπι ἐπεί τε δὲ ἐκ του ἐμφανέος απέστησαν, ἐποίησαν τοιόνδε τὰς μητέρας ἐξελόντες γυναῖκα ἔκαστος μίαν προσεξαιρέετο, τὴν ἐβουλετο, ἐκ τῶν μυτοs οἰκίων, τὰς δὲ λοιπὰς ἁπάσας συναγαγόντες ἀπέπνιξαν ' τὴν δὲ μίαν ἔκαστος σιτοποιὸν ἐξαιρέετο. ἀπέπνιξαν δὲ αυτὰς, ινα μή σφεων τον σῖτον ἀναισιμώσωσι. Πυθόμενος δὲ 151 ταυτα ὁ Θαρεῖος καὶ συλλέξας πῆσαν τὴν μυτοῶ δυναμμιν ἐστρατευετο ἐπ αυτοὐς, ἐπελάσας δὲ ἐπὶ τὴν Βαβυλῶνα ἐπολιόρκεε φροντίζοντας οὐδὲν τῆς πολιορκίης. ἀναβαίνοντες γὰρ ἐπὶ τους προμαχεῶνας του τείχεος οἱ

Βαβυλώνιοι κατωρχέοντο καὶ κατέσκωπτον Θαρεῖον καὰ τὴν στρατιὴν αυτοὐ, καί τις αυτῶν εἶπε τοὐτο τὀ ἔπος 'Tr κάτησθε ἐνθαλα, ω Πέρσαι, ἀλλ' οὐκ απαλλάσσεσθε ; τότε γὰρ αἱρήσετε ἡμέας, ἐπεὰν ἡμίονοι τέκωσι. μο εἶπε τῶν τις Βαβυλωνίων, οὐδαμὰ ἐλπίζων αν ἡμίονον τεκεῖν. Ἐπτὰ δὲ μηνῶν καὶ ἐνιαυτου διεληλυ- 152

θότος εδη ὁ Βαρεῖός τε ῆσχαλλε καὶ ἡ στρατιὴ πῆσα Ου