Herodoti Historiarum libri 9. curavit Henr. Rudolph Dietsch

311쪽

ΗΕR0D0ΤΙ δυνατὴ ἐουσα ἐλεῖν τοὐς Βαβυλωνίους. καίτοι πάντα σοφίσματα καὶ πάσας μηχανὰς ἐπεποιήκεε ἐς αυτοὐς Λαρεῖος ' ἀλλ' οἱδ' ως ἐδύνατο ἐλεῖν σφέας ἄλλοισί τε σοφίσμασι πειρησάμενος, καὶ δη καὶ τῶ Mρος εἱλέσφεας, καὶ τούτω ἐπειρήθη. αλλὰ γὰρ δεινῶς ἐσαν εν φυλακῆσι οἱ Βαβυλώνιοι, ουδέ σφεας οἷός τε ῆν ἐλεῖν.

I 53 E-αsτα εἰκοστῶ μηνὶ Ζωπύρω τω Μεγαβύζου τούτου, ἔς των επτὰ ἀνδρῶν ἐγένετο των τον μάγον κατελόντων, τούτου τοὐ Μεγαβύζου παιδὶ Ζωπύρω ἐγένετο τέρας τόδε ' των οἱ σιτοφόρων ἡμιόνων μία ἔτεκε. ως δέ

οἱ ἐξηγγέλθη καὶ υπὸ ἀπιστίης αυτὸς ὁ Ζώπυρος εἶδε τὰ βρέφος, ἀπείπας τοῖσι δούλοισι μηδενὶ φράζειν ἀγεγονὸς ἐβουλεύετο. καί οἱ προς τὰ τοs Βαβυλωνίου ρηματα, ο ς κατ' ἀρχὰς ἔφησε, ἐπεάν περ ἡμίονοι τέκωσι, τότε τὸ τεῖχος ἁλώσεσθαι, προς ταύτην την φήμην Ζωπύρω ἐδόκεε εἶναι ἁλώσιμος ἡ Βαβυλών συυ. γὰρ θεῶ ἐκεῖνόν τε εἰπεῖν καὶ ωυτῶ τεκεῖν την ἡμί 154 vos. TZς δέ οἱ ἐδόκεε μόρσιμον εἶναι ἡδη τη Βαβυλῶνι ἀλίσκεσθαι, προσελθὼν Λαρείω ἀπεπυνθάνετο, εἰ περὶ

πολλου κάρτα ποιέεται την Βαβυλῶνα ἐλεῖν. πυθόμενος δὲ, ώς πολλου τιμῶτο, ἄλλο ἐβουλεύετο, ἄκως αυ- τός τε ἔσται ὁ ελὼν αυτὴν καὶ μυτοῶ τὸ ἔργον ἔσται 'κάρτα γὰρ ἐν τοῖσι Πέρσησι αἱ ἀγαθοεργίσι ἐς το πρόσω μεγάθεος τιμῶνται ἄλλω μέν νυν οὐκ ἐφράζετο ἔργωδυνατὸς εἶναί μιν ἡποχειρίην ποιῆσαι, εἰ δ' ἐωυτὸν λωβησάμενος αὐτομολήσειε ἐς αὐτούς. ἐνθαυτα ἐν ελαφρῶ ποιησάμενος μυτὀν λωβῶται λώβην ανήκεστον ' ἀποταμῶν γὰρ εωυτου την βῖνα καὶ τὰ ἁτα καὶ την κώμην κακῶς περικείρας καὶ μαστιγώσας ἐλθε παρὰ Θα-I55 ρεῖον. Θαρεῖος δὲ κάρτα βαρέως ήνεικε ἰδὼν ἄνδρα δοκιμώτατον λελωβημένον, ἔκ τε τοὐ θρόνου ἀναπηδήσας ἀνέβωσέ τε καὶ εἴρετό μιν, ὁστις εἴη ὁ λωβησά-

312쪽

μενος καὶ ο τι ποιήσαντα. ὁ δε εἶπε Οὐκ ἔστι Οὐτος-ὴρ οτι μη σὐ, τῶ ἐστὶ δυναμις τοσαυτη εμὲ δη ἄδεδιαθεῖναι, οὐδέ τις ἀλλοτρίων, ω βασιλεs, τάδε ἔργασται, ἀλλ' αὐτος ἐγὼ ἐμεωυτὸν, δεινόν τι ποιευμενος Ἀσσυρίους Πέρσησι καταγελῶν. Ο δ' ἀμείβετο - Σὸ σχετλιώτατε ἀνδρῶν, ἔργφ τῶ αἰσχίστω ουνομα τὰ κάλ- . λιστον ἔθευ, φας διὰ τοὐς πολιορκευμένους σεωυτὸν ἀνηκέστως διαθεῖναι ' τί δ' ω μάταιε λελωβημένου σευ θῆσσον οἱ πολέμιοι παραστήσονται; κῶς οὐκ ἐξέπλωσας των φρενων σεωυτον διαφθείρας; U δὲ εἶπε Εἰ μέντοι υπερετίθεα τὰ ἔμελλον ποιήσειν, οὐκ αν με περιεῖδες, νυν δ' ἐπ' ἐμεωυτου βαλόμενος ἔπρηξα. ῆ ωνην μη των σῶν δεηση, αἴρέομεν Βαβυλῶνα. ἐγὼ μὲν γὰρώς ἔχω αὐτομολήσω ἐς τὸ τεῖχος, καὶ φήσω προς αὐτους,

ῶς υπὸ σεs τάδε πέπονθα. καὶ δοκέω πείσας σφέας ταυτα ἔχειν ούτω τευξεσθαι στρατιῆς. σὐ δὲ, απ' ης

δν ἡμέρης ἐγὼ ἐσέλθω ἐς τὸ τεῖχος, ἀπὸ ταυτης ἐς δεκάτην ημέρην τῆς σεωυτοs στρατιῆς, τῆς Ουδεβία ἔσταιώρη ἀπολλυμένης, ταυτης χιλίους τάξον κατὰ τὰς Σεμιράμιος καλεομένας πυλας ' μετὰ δὲ αὐτις απὸ τῆς δεκάτης ἐς εβδόμην ἄλλους μοι τάξον δισχιλίους κατὰ τὰς Νινίων καλεομένας πυλας ρ απὸ δὲ τῆς ἐβδομης διαλιπὼν εἴκοσι ημέρας, καὶ ἔπειτεν ἄλλους κάτισον ἀγαγὼν κατὰ τὰς πιλδαίων καλεομένας πύλας τετρακισχιλίους. ἐχόντων δὲ μήτε οἱ πρότεροι μηδὲν των ἀμ- νουντων μήτε ούτοι, πλὴν ἐγχειριδίωw τομο δὲ ἐὰν ἔχειν. μετὰ δὲ την εἰκοστὴν ημέρην ἰθέως την μὲν ἄλλην στρατιὴν κελεύειν πέριξ προσβάλλειν προς τό τε χος, Πέρσας δέ μοι τάξον κατά τε τὰς Βηλίδας καλε μένας πυλqς καὶ Κισσίας ' ώς γὰρ ἐγὼ δοκέω, ἐμέο μεγάλα ἔργα ἀποδεξαμένου τά τε ἄλλα ἐπιτρέψονται ἐμοὶ Βαβυλώνιοι καὶ δὴ καὶ τῶν πυλέων τὰς βαλανάγρας '

313쪽

των πυργων οἱ κατὰ τομο τεταγμένοι κατέτρεχον κατω,

καὶ ολίγον τι παρακλίναντες την ἐπέρην πύλην εἰρώτεον, τίς τε εἴη καὶ ἔτευ δεόμενος ηκοι. ὁ δε σφι ηγόρευε, ῶς εἴη τε Ζωπυρος καὶ αυτομολέοι ἐς ἐκείνους. ηγον δη μιν οἱ πυλουροὶ, ταμα ῶς ηκουσαν, ἐπὶ τα κοινὰ των Βαβυλωνίωw καταστὰς δε ἐπ' αυτὰ κατοικτίζετο, φας υπὸ Θαρείου πεπονθέναι τὰ ἐπεπόνθεε ὐπ' ἐωυτοs, παθέεινδε ταῶτα, διότι συμβουλευσαι οἱ ἀπανιστάναι την στοατιην, ἐπεί τε Ουδεὶς πόρος ἐφαίνετο της ἁλώσιος. μυτε, εφη λέγων, ἐγὼ υμω, ῶ Βαβυλώνιοι, ηκω μέγιστον ἀγαθὸν, Θαρείω δε καὶ στρατιy καὶ Πωπσι μεγιστον κακόν ' ου γὰρ δη εμέ γε ώδε λωβησάμενος κατα-

προῖξεται ' ἐπίσταμαι δ' αυτos πάσας τὰς διεξόδους των 157 βουλευμάτων. ιαsτα ἔλεγε. οἱ δε Βαβυλώνιοι ὁρέοντες ἄνδοα των εν Πέρσyσι δοκιμώτατον ρινός τε καὶ ἄτων ἐστερημένον μάστιξί τε καὶ α ατι ἀναπεφυρμένον, πάγχυ ἐλπίσαντες λέγειν μιν ἀληθέα καί σφι ηκειν σύμμαχον ἐπιτράπεσθαι λογοι ησαν των ἐδέετο σφέων ' ἐδέετο δὲ στρατιῆς. ὁ δε ἐπεί τε αυτῶν τοὐτο παρέλαβε, ἐποίεε τά περ τῶ Θαρείω συνε κατο ' ἐξαγαγὼν γὰoτη δεκάτη η μέρη την στρατιην των Βαβυλωνίων καὶ κυκλωσάμενος τους χιλίους, τοὐς πρώτους ἐνετείλατο Θαρεω τάξαι, τούτους κατεφόνευσε. μαθόντες δέ μιν οἱ Βαβυλώνιοι τοῖσι ἔπεσι τὰ ἔργα παρεχόμενον ὁμοῖα πάγχυ περιχαρέες ἐόντες παν δη ἐτοῖμοι ησαν υπηρετέειν. ὁ δὲ διαλιπὼν ημέρας τὰς συγκειμένας αὐτις ἐπιλεξάμενος των Βαβυλωνίων ἐξηγαγε καὶ κατεφόνευσε των Θαρείου στρατιωτέων τους δισχιλίους. ἰδόντες δὲ καὶ τομο το ἔργον οἱ Βαβυλώνιοι πάντες Ζώπυρον εἶχον

314쪽

L I B. III. C A P. 155 - 160.

ἐν στόμασι αἰνέοντες. ὁ δὲ αὐτις διαλιπὼν τὰς συγκειμένας ημέρας ἐξηγαγε ἐς τὰ προειρημένον καὶ κυκλωσάμενος κατεφόνευσε τους τετρακισχιλίους. ώς δε καὶ τοsτο κὰτέργαστο, πάντα δη ην ἐν, τοῖσι Βαβυλωνίοισι Ζώπυρος, καὶ στρατάρχης τε οὐτός σφι καὶ τειχοφύλαξ ἀπεδέδεκτο. Προσβολην δε Θαρείου κατὰ τὰ συγκεί- linμενα ποιευμένου πέριξ τὸ τεῖχος, ἐνθαλα δη πάντα Ψὸν δόλον ὁ Ζώπυρος ἐξέφαινε. οἱ μεν γὰρ Βαβυλώνιοι ἀναβαντες ἐπὶ τὸ τεῖχος ήμυνοντο την Θαρείου στρατιην προσβάλλουσαν, ὁ δε Ζωπυρος τάς τε Κισσίας καὶ Βηλίδας καλεομένας πύλας ἀναπετάσας ἐσῆκε τους Πω- σας ἐς τὰ τεῖχος. των δε Βαβυλωνίων οῖ μὲν εἶδον τὸ ποιηθεν, ουτοι ἔφευγον ἐς του Θιὸς του Βηλου τὸ ἱρόν, οῖ δὲ Ουκ εἶδον, ἔμενον ἐν τη μυτου τάξι εχαστος, ἐς δ δη καὶ Ουτοι ἔμαθον προδεδομένοι. Βαβυλὼν μέν νυν 159ουτω τὸ δευτερον αἱρέθη, Θαρεῖος δὲ ἐπεί τε ἐκράτησε των Βαβυλωνίων, τομο μέν σφεων τὸ τεῖχος περιεῖλε και τὰς πυλας πάσας ἀπέσπασε το γὰρ πρότερον ελῶν ρος την Βαβυλῶνα ἐποίησε τούτων ουδέτερον , τομοδε ὁ Θαρεῖος των ἀνδρῶν τοὐς κορυφαίους μάλιστα ἐς τρισχιλίους ἀνεσκολόπισε, τοῖσι δὲ λοιποῖσι Βαβυλωνίοισι ἀπέδωκε την πόλιν οἰκέειν. ώς δ' ἔξουσι γυναῖκας οἱ Βαβυλώνιοι, ἶνα σφι γενεῆ υπογίνηται, τάδε κώ- ρεῖος προχῶν ἐποίησε τὰς γὰρ ἐωυτῶν, καὶ κατ' ἀρχὰς δεδήλωται, ἀπέπνιξαν οἱ Βαβυλώνιοι, τοὐ σίτου προορέοντες) ' ἐπέταξε τοῖσι περιοίκοισι ἔθνεσι γυναγκας ἐς Βαβυλῶνα κατιστάναι, ὁσασδη ἔκάστοισι ἐπιτάσσων, ῶστε πέντε μυριάδων τὸ κεφαλαίωμα τῶν γυναικῶν συνηλθε. ἐκ τούτων δὲ τῶν γυναικῶν οἱ νῶν Βαβυλώνιοι γεγόνασι. Ζωπύρου δὲ οὐδεὶς ἀγαθοερ- 160γίην Περσέων ὐπερεβάλετο παρὰ Λαρείω κριτη, οὐτε τῶν ὐστερον γενομένων ουτε τῶν πρότερον, οτι μη

315쪽

ΗΕ IID DOTIMρος μοsνος τούτω γὰρ ουδεὶς Περσέων ἡξίωσέ κω εωυτμ συμβαλέειν. πολλάκις δὲ Βαρεων λέγεται γνώμην τήνδε ἀποδέξασθαι, βούλοιτο ἀν Ζώπυρον εἶναι ἀπαθέα τῆς ἀεικεκαμῆλλον ῆ Βαβυλῶνας οι εἴκοσι ποος τῆ ἐούση προσγενέσθαι. λίμησε δέ μιν μεγάλως' καιναρ δῶρα οἱ ἀνὰ κἀν ἔτος ἐδίδου ταλα, τα Πέρσησί ἐστι τιμιώτατα, καὶ τὴν Βαβυλῶνα οἱ εδωκε ατελεα νεμεσθαι μέχρι τῆς ἐκείνου γης , καὶ αλλα πολλα ἐκέδωκε. Ζωπύρου δὲ τούτου γίνεται Μεγάβυζος, ἔς ἐν Αἰγυπτφ ἀντία ωθηναίων καὶ των συμμάχων ἐστρατή-γΜερ Μεγαβύζου δὲ τούτου γίνεται Ζώπυρος, ος ἐς Ἀθηνας αυτομόλησε ἐκ Περσέων.

i ME TA δὲ τὴν Βαβυλῶνος αῖρεσιν ἐγένετο ἐπὶ Σκύθας αυ-s Aαρείου ἔλασις. ἀνθ/ύσης γὰρ τῆς Ἀσίης ἀνδράσι καὶ χρημάτων μεγάλων συνιόντων ἐπεθυμησε ὁ Λαρεῖος τίσασθαι Σκύθας, ἔτι ἐκεῖνοι πρότεροι ἐσβαλοντες ες τὴν Μηδικὴν καὶ νικήσαντες μάχη τους ἀντιουμένους υπῆρξαν ἀδικίης. τῆς γὰρ ἄνω Ἀσίης ἡρξαν, ώς καὶ πρότερόν μοι είρηται, Σκύθαι ἔτεα δυῶν δέοντα τριήκοντα. Κιμμερίους γὰρ ἐπιδιώκοντώ ἐσέβαλον ἐς τὴν υσίην, καταπαέσαντες τῆς αρχῆς Μήδους' ούτοι γὰρ πρὶν ῆ Σκύθας ἀπικέσθαι ἡρχον τῆς Ἀσίης. τους δὲ

Diuili oci

316쪽

LIB. III. CAP. 160 - L IB. IV. C A P. 3. 295 Σκυθας ἀποδημήσαντας οκτὼ καὶ εἴκοσι ἔτεα καὶ διὰ χρόνου τοσούτου κατιόντας ἐς την σφετέρην ἐξεδέξατο Ουκ ἐλάσσων πόνος του Μηουικοs ' ευρον γὰρ ἀντιουμένην σφι στρατιὴν ουκ ὀλίγην ' αἱ γὰρ των Σκυθέων γυναζκες, ῶς σφι οἱ ἄνδρες ἀπῆσαν χρόνον πολλὸν, ἐφοίτεον παρὰ τους δούλους. Tους δε δουλους οἱ Σκύ- 2θαι πάντας τυφλοῶσι του γάλακτος εῖνεκεν του πίνουσι, ποιεῶντες ἄδε ἐπεὰν φυσητῆρας λάβωσι ὀστεῖνους, αυλοῖσι προσεμφερεστάτους, τούτους ἐσθέντες ἐς των θηλέων ἶππων τὰ ἄρθρα φυσῶσι τοῖσι στόμασι, ἄλλοι δὲ ἄλλων φυσεόντων ἀμέλγουσι. φασὶ δε τοsδε εινεκεν τοὐτο ποιέειν ' τὰς φλέβας τε πίμπλασθαι φυσεομένας τῆς λπου καὶ τὸ Ουθαρ κατίεσθαι. ἐπεὰν δε ἀμέλξωσιτο γάλα, ἐσχέαντες ἐς ξυλινα ἀγροῖα κοῖλα και περι- στίξαντες κατὰ τὰ ἀγγηῖα τους τυφλοῖς δονέουσι τὀ γάλα, καὶ τὸ μεν αυτοs ἐπιστάμενον ἀπαρύσαντες ἡγευνται εἶναι τιμιώτερον, τὸ δ' υπιστάμενον ἔσσον του ετ ρου. τουτων μὲν εινεκεν ἄπαντα, τον ὰν λάβωσι, οἰΣκυθαι ἐκτυφλουσι ' ου γὰρ ἀρόται εἰσὶ, αλλὰ νομάδες. - τούτων δὴ ἁν σφι των δούλων καὶ των γυναι- 3κῶν ἐπετράφη νεότης, οῖ ἐπεί τε ἔμαθον τὴν σφετέρην γένεσιν, ἡντιο το αυτοῖσι κατιοῶσι ἐκ των Μήδων.καὶ πρῶτα μὲν την χώρην ἀπετάμοντο τάφρον ὀρυξάμενοι ευρέαν κατατείνουσαν ἐκ των 1 αυρικῶν ουρέων

ἐς την Μαιῆτιν λίμνην, ῆ πέρ ἐστι μεγίστη μετὰ δὲ

πειρεομένοισι ἐσβάλλειν τοῖσι Σκύθησι ἀντικατιζόμενοι ἐμάχοντο. γινομενης δὲ μάχης πολλάκις καὶ ου δυναμένων ουδὲν πλέον ἔχειν των Σκυθέων τῆ μάχη, εις αυ- τῶν ἔλεξε τάδε οἷα ποιεομεν, ἄνδρες Σκύθαι; δούλοισι τοῖσι ἡμετέροισι μαχόμενοι αυτοί τε ἐλάσσονες κτεινόμενοι γινόμεθα καὶ ἐκείνους κτείνοντες ἐλασσόνων τὸ λοιπὸν ἄρξομεν νυν ἄν μοι δοxέει αἰχμὰς μὲν

317쪽

HERODOTI . καὶ τόξα μετεῖναι, λαβόντα δὲ εκαστον το6 ιππου την μάστιγα ἰέναι ἔσσον αυτῶν. μέχρι μὲν γὰρ ῶρεον η μεας ὁπλα ἔχοντας, οἱ δὲ ἐνόμιζον ὁμοῖοί τε καὶ ἐξ ὁμοιωυ ἡμῖν εἶναι ' ἐπεὰν δε ἴδωνται μάστιγας αντὶ ὁπλων ἔχοντας, μαθόντες ῶς εἰσι ἡμέτεροι δουλοι, και συγγνόν-- τες τουτο, ουκ υπομενέουσι. Tαῶτα ακούσαντες οἱ Σκυ-

θαι ἐποίευν ἐπιτελέα οἱ ὁ ' ἐκπλαγέντες τῶ γινομένωτης μάχης τε ἐπελάθοντο καὶ ἔφευγον. ουτω οἱ Σκυθαι

τῆς τε Ἀσίης ῆρξαν, καὶ ἐξελασθέντες αυτις υπὸ Μή-

δων κατῆλθον τρόπω τοιούτω ἐς την σφετερην. των δεεῖνεκεν ὁ Λαρεῖος τίσασθαι βουλόμενος συνήγειρε επ'αυτοὐς στράτευμα.5 Σὸς δε Σκυθαι λέγουσι, νεώτατον απάντων ἐθνέων εἶναι τὀ σφέτερον, τομο δε γενέσθαι ἄδε' ἄνδρα γενέσθαι πρῶτον ἐν τῆ γῆ ταύτη ἐούση ἐρημω, τῶ ουνομα

εἶναι Ἀργίταον ' του δὲ Ἀργιτάου τούτου τους τοκέας λέγουσι εἶναι, ἐμοὶ μεν ου πιστὰ λέγοντες, λέγουσι δ' ἄν, Βία τε καὶ Βορυσθένεος του ποταμοs θυγατέρα. γένεος μεν τοιουτου δή τινος γενεσθαι τον Ἀργίταον, τούτου δὲ γενέσθαι παῖδας τρεῖς, Λιπόξα, καὶ ' πό-ξα καὶ νεώτατον Κολάξαῖν. ἐπὶ τούτων αρχόντων εκτου ουρανοs φερόμενα χρύσεα ποιήματα, ἄροτρόν τε και ζυγὸν καὶ σάγαριν καὶ φιάλην, πεσέειν ἐς την Σκυθικήν. καὶ τῶν ἰδόντα πρῶτον τον πρεσβύτατον ὰσσον ἰέναις βουλόμενον αυτὰ λαβεῖν, τον δε χρυσὸν ἐπιόντος καίεσθαι. ἀπαλλαχθέντος δὲ τούτου προσιέναι τον δεύτερον, καὶ τον αυτις ταυτα ποιεειν. τοὐς μεν δὴ καιόμενον τον χρυσὸν ἀπώσασθαι, τρίτω δε τῶ νεωτάτω επελθόντι κατασβῆναι καί μιν ἐκεῖνον κομίσαι ἐς εωυτοs ' καὶ τους πρεσβυτέρους ἀδελφεους προς ταυτα συγγνόντας την βασιλη ν πῆσαν παραδοῶναι τῶ νεω-6 τατω. 'Aπὸ μὲν δὴ Λιποξάως γεγονέναι τούτους τῶν

318쪽

LI B. IV. CAP. 3 - 8.

Σκυθέων, οῖ Aυχάται γένος καλέονται, απὸ δε του μ σου 'Αρποξάως οῖ Κατίαροί τε και Πάσπιες καλέονται, απὰ δὲ του νεωτάτου αυτῶν τους βασιλέας, οῖ καλέονται Παραλάται ' σύμπασι δὲ ειναι Ουνομα Σκολότους, του βασιλέος ἐπωνυμίηπι Σκυθας δε Ἐλληνες ουνόμασαν. Γεγονέναι μέν νυν σφέας ωδε λέγουσι οἱ Σκύθαι, Ιἔτεα δέ σφι, ἐπεί τε γεγόνασι, τα σύμπαντα λέγουσι εἶναι απὸ του πρωτου βασιλέος Ἀργιτάου ἐς την Λα- ρείου διάβασιν την ἐπι σφέας χιλίων ου πλέω, ἀλλα τοσαυτα. τον δε χρυσὸν τομον τῖν ἱρὸν φυλάσσουσι

οἱ βασιλέες ἐς τὰ μάλιστα, καὶ θυσίησι μεγάλησι ἱλασκόμενοι μετέρχονται ἀνὰ παν ἔτος. δς δ' ἀν ἔχων τὸν χρυσὸν τὸν ἱρόν ἐν τη ὁρτῆ υπαίθριος κατακοιμηθῆ, φυτος λέγεται υπὸ Σκυθέων ου διενιαυτίζειν ' δίδοσθαι δέ οἱ

διὰ τομο ὁσα ἀν λπω ἐν η μέρη μιῆ περιελάσll αυτός. της δὲ χώρης ἐούσης μεγάλης τριφασίας τὰς βασιληωs

τοῖσι παισὶ τοῖσι μυτου καταστήσασθαι Κολάξαζν, καὶ τούτων μίαν μεγίστην ποιῆσαι, ἐν τη τὸν χρυσὸν φυλάσσεσθαι. τὰ δὲ κατυπερθε προς βορέην λέγουσι ἄνεμον των υπεροίκων της χωρης ουκ οἰά τε εἶναι ἔτι προσωτέρω ουτε ὁρῶν ουτε διεξιέναι υπὸ πτερῶν κεχυμένων ' πτερῶν γὰρ καὶ την γην καὶ τὸν ηέρα εἶναι πλέον, και ταυτα εἶναι τὰ ἀποκληῖοντα την οψιν. Σκυθαι μὲν ωδε υπὲρ σφέων τε αυτῶν καὶ της χώ- 8ρης τῆς κατυπερθε λέγουσι, Ἐλλήνων δὲ οἱ τὸν Πόντον Οἰκέοντες ἄδε. Ηρακλέα ἐλαυνοντα τὰς Γηρυόνεω βους ἀπικέσθαι ἐς γην ταυτην λῶσαν ἐρήμην, ῆντινα νυν Σκυθαι νέμονται. Γηρυόνεα δὲ οἰκέειν ἔξω τοs Πόντου , κατοικημένον την οἱ Ἐλληνες λέγουσι ερυθειαν νῆσον, την προς Γηδείροισι τοῖσι ἔξω Ηρακλέων στηλέων ἐπὶ τῶ 'Ωκεανῶ. τὸν δὲ Dκεανὀν λόγω μὲν λέγουσιακὁ ἡλίου ἀνατολέων ἀρξάμενον γῆν περὶ πὰσαν ρέειν,

319쪽

ΗΕR0D OTIἔργω δὲ οὐκ ἀποδεικνίσι. ἐνθευτεν του Ἀρακλέα ἀπικέσθαι ἐς την νον Σκυθικὴν χώρην καλεομένην ' καταλαβεῖν γερ αυτὸν χειμῶνα τε καὶ κρυμόν ' ἐπειρυσάμενον δε την λεοντῆν κατυπνῶσαι, τὰς δε οἱ Ἀπους τὰς απὸ τοs ἀρματος νεμομένας ἐν τούτω τῶ χρόνφ ἀνας νισθῆναι θείη τυχη. Mς δ' ἐγερθηναι του 'φακλέα, δίζησθαί, πάντα δε τὰ τῆς χώρης ἐπεξελθόντα τέλος ἀπικέσθαι ἐς την Τλαίην καλεομενην γην ' ἐνθαυτα δὲαυτὸν ευρεῖν ἐν ἄντρω μιξοπάρθενόν τινα ἔχιδναν διφυέα, τῆς τὰ μεν ἄνω απὸ των γλουτέων εἶναι γυναικὸς, τὰ δὲ ἔνερθε ὁφιος. ἰδόντα δὲ καὶ θωυμάσαντα ἐπείρεσθαί μιν, εἴ κου ἴδοι Ἀπους πλανωμένας ' την δεφάναι ἐωυτὴν ἔχειν, καὶ οὐκ ἀποδωσειν ἐκείνω ποιν ἡ οἱ μιχθῆναι ' τον δὲ Πρακλέα μιχθῆναι ἐπὶ τῶ μισθῶ τούτω. ἐκείνην τε δη υπερβάλλεσθαι την ἀπόδοσιν τῶυλπων, βουλομένην ώς πλεῖστον χρόνον συνεῖναι τῶιρακλές, και τον κομισάμενον ἐθέλειν ἀπαλλάσσεσθαι 'τέλος δὲ ἀποδιδοsσαν αυτὴν εἰπεῖν ' Ἱππους μεν δὴ ταυ- τας ἀπικομένας ἐνθάδε ἔσωσά τοι ἐγώ, σῶστρα δὲ συπαρέσχες ' ἔχω γὰρ ἐκ σέο παῖδας τρεῖς ' τούτους, ἐπεὰν γένωνται τρόφιες, ο τι χρὴ ποιέειν, ἐξηγέεο - , εἴτε αυτοs κατοικίζω χώρης γὰρ τῆσδε ἔχω τὰ κράτος αυτή εἴτε αποπέμπω παρὰ σέ. 'ν μὲν δὴ ταλα ἐπειρωτῆν, τον δὲ λέγουσι προς ταλα εἰπεῖν ' Ἐπεὰν ἀνδρωθέω- τας ἴδηαι τους παῖδας, τάδε ποιευσα οὐκ ἀν ἀμαρτάνοις ' τον μὲν ἀν ὁρῆς αὐτῶν τόδε τὸ τόξον ωδε διατεινόμενον και τῶ ζωστῆρι τωδε κατὰ τάδε ζωννύμενον,-sτον μὲν τῆσδε τῆς χώρης οἰκήτορα ποιεs δς δ' ἀυτούτων τῶν ἔργων τῶν ἐντέλλομαι λείπηται, ἐκπεμπε ἐκ τῆς χώρης. και ταλα ποιεsσα αὐτή τε εὐφρανέαι καὶ 10 τὰ ἐντεταλμένα ποιησεις. ν μὲν δὴ εἰρύσαντα τῶν

τόξων τὸ ἔτεοον δύο γὰρ δὴ φορέειν τέως μακλέα ,

320쪽

καὶ τον ζωστῆρα προδέξαντα παραδ ναι τι τόξον τε καὶ τον ζωστῆρα ἔχοντα επ' ἄκρης τῆς συμβολῆς φιάλην χρυσέην, δόντα δὲ ἀπαλλάσσεσθαι, την δ', ἐπεί οἱ γε- νομένους τους παχας ἀνδρωθῆναι, τομο μέν σφι οὐνόματα θέσθαι, τῶ μεν 'Ἀγάθυρσον αυτῶν, τῶ δ' ἐκ μένω Γελωνὸν, Σκύθην δὲ τῶ νεωτάτω, τομο δὲ τῆς επιστολῆς μεμνημένην αυτὴν ποιῆσαι τὰ ἐντεταλμένα. και δὴ δυο μέν οἱ τῶν παίδων, τόν τε 'Aγάθυρσον καὶ τον Γελωνόν, οὐκ Οχυς τε γενομένους ἐξικέσθαι προς τὀν προκείμενον ἄεθλον οἴχεσθαι ἐκ τῆς χώρης ἐκβληθέντας υπὸ τῆς γειναμένης, τὸν δε νεώτατον αυτῶν Σκυθην ἐπιτελέσαντα καταμεῖναι ἐν τῆ χώρη. καὶ απὸ μὲν Σκυθεω το6 μακλέος γενέσθαι τους αἰει βασιλέας γινομένους Σκυθέων, απὸ δε τῆς φιάλης ἔτι καὶ ἐς τόδε φιάλας ἐκ τῶν ζωστήρων φορέειν Σκυθας, τὸ δὴ μοs- νον μηχανήσασθαι τὴν μητέρα Σκυθll. ταλα δε 'Eλλή- ωων οἱ τὸν Πόντου οἰκέοντες λέγουσι. . MYι δὲ καὶ ἄλλος λόγος ἔχων ωδε, τῶ μάλιστα λε- Προμένω αυτὰς πρόσκειμαι, Σκυθας τους νομάδας οἰκέοντας ἐν τῆ 'AMy πολεμω πιεσθέντας υπὸ Μασσαγετέων οἴχεσθαι διαβάντας ποταμὸν 'Αράξεα ἐπὶ γῆν τὴν Κιμμε-οίην τὴν γὰρ νsν νέμονται Σκυθαι, αυτη λέγεται τὼ παλαιὸν εἶναι Κιμμερίων , τοὐς δὲ Κιμμερίους ἐπιόντων Σκυθέων βουλευεσθαι, ώς στρατοs ἐπιόντος μεγάλου, καὶ δὴ τὰς γνώμας σφέων κεχωρισμένας, ἐντονους

μὲν ἀμφοτέρας, ἀμείνω δὲ τὴν τῶν βασιλέων τὴν μὲν γὰρ δὴ τω δήμου φέρειν γνώμην, ώς ἀπαλλάσσεσθαι

πρῆγμα εἴη μηδὲ προς πολλοὐς μένοντας κινδυνευειν, τὴν δὲ τῶν βασιλέων διαμάχεσθαι περὶ τῆς χλοης τοῖσι ἐπιosσι. οὐκ ων δὴ ἐθέλειν πείθεσθαι οἴτε τοισι βασιλεsσι τὀν δῆμον οὐτε τῶ δήμω τοὐς βασιλέας. τοὐς μὲν δὴ ἀπαλλάσσεσθαι βουλευεσθαι αμαχητὶ τὴν '