Herodoti Historiarum libri 9. curavit Henr. Rudolph Dietsch

351쪽

ἔλαβε τον ἀδελφεὰν Σκύλην. καὶ Σιτάλκης μὲν παραλαβὼν τον ἀδελφεὸν ἀπήγετο, Σκύλεω δὲ υκταμασάδης

αυτου ταύτη ἀπέταμε την κεφαλήν. ουτω μὲν περιστέλλουσι τὰ σφέτερα νόμαια Σκυθαι, τοῖσι δὲ παρακτωμένοισι ξεινικοὐς νόμους τοιαsτα ἐπιτίμια διμῶσι. 81 Πλῆθος δὲ τo Σκυθέων οὐκ οἷός τε ἐγενόμην ἀτρεκέως πυθέσθαι, αλλὰ διαφόρους λόγους περὶ του αριθμοs ήκουον ' και γὰρ κάρτα πολλοὐς εἶναι σφεας καὶολίγους ώς Σκύθας εἶναι. τοσόνδε μέντοι ἀπέφαινόν μοι ἐς οφιν ' ἔστι μεταξὐ Βορυσθενεός τε ποταμο6 και 1πάνιος χῶρος, ουνομα δε οι ἐστι 'Eξαμπαῖος, του καὶ ολίγον τι πρότερον τουτων μνήμην εἶχον, φάμενος ἐν αυτῶ κρήνην Γωτος πικροs ειναι, ἀπ' ἐς τὀ υδωρ ἀπορρέον τὸν Τπανιν ἄποτον ποιέειν. ἐν τούτω τῶ χώρω κέεται χαλκήων, μεγάθεῖ και εξαπλήσιον τοs ἐπὶ στόματι τοὐΠόντου κρητῆρος, τον Παυσανίης ο Κλεομβρότου ανέθηκε. ος δε μη εἶδέ κω τομον, ἄδε δηλώσω ρ ἐξακοσίους αμφορέας ευπετέως χωρέει τὰ ἐν Σκυθησι χαλκήιον, πάχος δὲ τὸ Σκυθικὸν τομο χαλκήων ἐστι δακτύλων n. τομο ῶν ἔλεγον οἱ ἐπιχώριοι απὰ ἀρδίων γενέσθαι. βουλόμενον γὰρ τον σφέτερον βασιλέα, τῶ ουνομα εἶναι Ἀριαντὰν, τοὐτονὶ εἰδέναι τὸ πλῆθος τὰ Σκυθέων κελεύειν μιν πάντας Σκύθας ἄρδιν εκαστον μίαν απὰ τουδωτos κομίσαι ῆς δ' ἀν μὴ κομωρ, θάνατον ήπείλεε. κομισθῆναί τε δὴ χρῆμα πολλὸν ἀρδίων καί οἱ δόξαι ἐξ

αὐτέων μνημόσυνον ποιήσαντι λιπέσθαι ' ἐκ τούτων δή μιν τὰ χαλκήων ποιῆσαι τομο καὶ ἀναθεῖναι ἐς τον 'Uξαμπαῖον τοsτον. ταλα δὴ περὶ τοs πλήθεος τοs Σκυ-82 θέων ρκουον. Θωυμάσια ἡ χώρη αυτη οὐκ ἔχει, χωρὶς ῆ δτι ποταμούς τε πολλῶ μεγίστους και ἀριθμὸν

πλείστους. τὰ δὲ αποθωυμάσαι ἄξιον καὶ πάρεξ τῶν ποταμῶν καὶ τοs μεγάθεος του πεδίου παρέχεται, εἰρήσε-

352쪽

ται ἴχνος Ἀρακλέος φαίνουσι ἐν πέτρη ἐνεὸν, το οἶκε

μεν βηματι ἀνδρὸς, ἔστι δε τὸ μέγαθος δίπηχυ, παρὰ

τον Τύρην ποταμόν. τοsτο μέν νυν τοιοsτό ἐστι, ἀναβήσομαι δὲ ἐς τον κατ ἀρχὰς ῆω λέξων λόγου.

Παρασκευαζομενου Λαρείου επὶ τους Σκύθας καὶ 83 ἐπιπέμποντος αγγελους ἐπιτάξοντας τοῖσι μεν πεζὸν στρατὸν, τοῖσι δε νέας παρέχειν, τοῖσι δε ζευγνύναι τον Θρηῖκιον Βόσπορον, ωρτάβανος ὁ ' τάσπεος, ἀδελφεὸς ἐὼν Θαρείου, ἐχρηαε μηδαμῶς αυτὸν στρατη ν ἐπὶ Σκύθας ποιέεσθαι, καταλέγων των Σκυθέων την ἀπορίην.αλλ' ου γὰρ ἔπειθε συμβουλεύων οι χρηστὰ, ὁ μεν ει παυτο, ὁ δὲ, ἐπειδή οἱ τα πάντα παρεσκευαστο, ἐξήλαυνε τον στρατόν ἐκ Σούσων. ' θαλα των Περσέων ΜΟἰόβαζος ἐδεήθη Θαρείου τριῶν ἐόντων οἱ παίδων καὶ πάντων στρατευομένων ενα αὐτῶ καταλειφθῆναι. ὁ δέ οἱ ἔφη ώς φίλω ἐόντι καὶ μετριων δεομένω πάντας τοὐς παῖδας καταλείψειν. - μεν δη οἰόβαζος περιχαρης ῆν, ἐλπίζων τους υἱέας στρατη ς ἀπολελύσθαι, ὁ δε ἐκέλευσε τοὐς ἐπὶ τούτων ἐπεστεῶτας ἀποκτεῖναι πάντας τοὐς Οἰοβάζου παῖδας. και ολοι μεν ἀποσφαγέντες αυ-τos ταύτη ἐλείποντο, Θαρεῖος δ ἐπεί τε πορευόμενος 85 ἐκ Σούσων ἀπίκετο τῆς Καλχηδονίης ἐπὶ τον Βόσπορον, ἶνα ἔζευκτο ἡ γέφυρα, ἐνθεμεν ἐσβὰς ἐς νέα ἔπλωε ἐπὶ τὰς Κυανέας καλευμένας, τὰς πρότερον πλαγκτὰς Ελληνές φασι εἶναι, έζόμενος δε ἐπὶ τῶ ἱρω ἐθηεῖτο τὀν Πωτον, ἐόντα ἀξιοθέητον ' πελαγέων γὰρ απάντων πέφυκε θωυμασιώτατος, του τὸ μὲν μῆκός εἰσι στάδιοιεκατὸν καὶ χίλιοι καὶ μύριοι, τὸ δὲ εὐρος, τῆ εὐρύτατος αυτὸς ἐωυτοs, στάδιοι τριηκόσιοι και τρισχίλιοι. τούτου τοs πελάγεος τὸ στόμα ἐ- εδρος τέσσερες στάδιοι,

μῆκος δὲ τοs στόματος, ὁ αὐχὴν, τὸ δὴ Βόσπορος κ κληται, κατ ο δὴ ἔζευκτο ἡ γέφυρα, ἐπὶ σταδίους εἴκοσι

353쪽

καὶ εκατου ἐστι ' τείνει δ' ἐς την Προποντίδα ὁ Βόσκ ρος. η δὲ Προποντὶς ἐosσα εὐρος μὲν σταδίων πεντακωσίων, μῆκος δὲ τετρακοσίων καὶ χιλίων καταδιδοι ἐς τον Ἐλλήσποντον, ἐόντα στεινότητα μὲν επτὰ σταδίους, μῆκος δε τετρακοσίους. ἐκδιδοῖ δὲ ὁ Ἐλλήσποντος ἐς χάσμα 86 πελάγεος,' τὸ δὴ Αἰγαῖον καλέεται. νεμέτρηται δὲ

ταμα ἄδε ' νηῶς ἐπίπαν μάλιστα κη κατανύει εν μακρημερίη ὀργυιὰς επτακισμυρίας, νυκτὸς δὲ ἐξακισμυρίας. ἡδη ἄν ἐς μὲν Φῆσιν απὸ του στόματος τομο γάρ ἐστι του Πόντου μακρότατον) ἡμερέων ἐννέα πλόος ἐστὶ

καὶ νυκτῶν οκτώ ' αυται δωδεκα μυριάδες καὶ εκατὸν ὀργυιέων γίνονται, ἐκ δὲ των ὀργυιέων τούτων στάδιοιεκατὸν καὶ χίλιοι καὶ μύριοί εἰσι. ἐς δὲ Θεμισκυρην την ἐπὶ Θερμώδοντι ποταμῶ H.τῆς Σινδικῆς κατὰ μειογάρ ἐστι τos Πόντου ευρώτατονὶ τριῶν τε ἡμερέων καὶ

δύο νυκτῶν πλόος ' αυται δὲ τρεῖς μυριάδες καὶ τριήκοντα ὀργυιέων γίνονται, στάδιοι δὲ τριηκόσιοι καιτρισχίλιοι. ὁ μέν νυν Πόντος ουτος καὶ Βόσπορός τε καὶ Ελλήσποντος ουτω τέ μοι μεμετρέαται καὶ κατὰ. τὰ εἰρημένα πεφύκασι, παρέχεται δε καὶ λίμνην ὁ Πόντος ΟυτοςJ, ἐκδιδομαν ἐς εωυτὀν, ου πολλῶ τέω ἐλάσσωεωυτοs, ἡ Μαιῆτίς τε καλέεται καὶ μήτηρ του Πόντου.

87 O δὲ Λαρεῖος ες ἐθηήσατο τον Πόντον, ἔπλωε ὀπίσω ἐπὶ την γέφυραν, τῆς ἀρχιτέκτων ἐγένετο Μανδροκλέης Σάμιος θηησάμενος δὲ καὶ τον Βόσπορον στήλας ἔστησε δυο ἐπ αυτῶ λίθου λευκοῶ, ἐνταμὼν γράμματα ἐς μὲν την Ἀσσύρια, ἐς δὲ την Ελληνικὰ, ἔθνεα πάντα, ὁσαπερ ἐγε ῆγε δὲ πάντα, τῶν ἡρχε' τούτων μυριάδες ἐξηριθμήθησαν χωρὶς τμ ναυτικοs ἐβδομήκοντα συνειπεsσι, νέες δὲ εξακόσιαι συνελέχθησαν. σι μέν νυν στήλησι ταυτησι Βυζάντιοι, κομίσαντες ἐς την πόλιν, Γστερον τούτων ἐχρήσαντο προς τον βωμὸν τῆς υμ-

354쪽

333σίης Ἀρτέμιδος, χωρὶς ενὸς λίθου ουτος δὲ κατελείφθη

παρὰ του Λιονυσου τον νηὸν ἐν Βυζαντίω γραμμάτων ωσσυρίων πλέος, του δὲ Βοσπόρου ὁ χῶρος, τον ἔζευξε βασιλεὼς Λαρεῖος, ῶς ἐμοὶ δοκέειν συμβαλλομενω, με- σον ἐστὶ Βυζαντίου τε καὶ του ἐπι στόματι Φos.

Λαρεῖος δὲ μετὰ ταυτα ἡσθεὶς τῆ σχεδίη τον ἀρχι- 88

τεκτονα αυτης Μανδροκλέα τον Σάμιον ἐδωοήσατο κῆσι δέκα. σπ' Μανδρυκλέης απαρχην, ζῶα γραψάμε- 'νος πῆσαν την ζευξιν του Βοσπόρου καὶ βασιλεα τσ Λα- ρεῖον εν προεδρ4 κατήμενον καὶ τον στρατὸν αυτοs

διαβαίνοντα, ταυτα γραψάμενος ανέθηκε ἐς τὰ μαῖον, ἐπιγράφας τάδε ' Βόσπορον ἰχθυόεντα γεφυρώσας ανέθηκε Μανδροκλεης Ἐρη μνημόσυνον σχεδίης, Αὐτp μὲν στέφανον περιθεὶς, Σαμίοισι-κsδος, Θαρείου βασιλέος ἐκτελέσας κατὰ νουν. ταυτα μέν νυν του ζεύξαντος την γέφυραν μνημόσυνα ἐγένετο, Θαρεῖος δε δωρησάμενος Μανδροκλέα διέβαινε 89 ἐς την Κυρωπην, τοῖσι 'γωσι παραγγείλας πλώειν ἐς τὸν Πόντον μέχρι 'Ιστρου ποταμοs, ἐπεὰν δὲ ἀπίκωνται ἐς τον Ἱστρον, ἐνθαλα αυτὸν περιμένειν, ζευγνυντας τον ποταμόν. τὸ γὰρ δη ναυτικὸν ηγον' νές τε καὶ Αἰολέες καὶ Ἐλλησπόντιοι. ὁ μεν δη ναυτικὸς στρατὸς τὰς μα- νέας διεκπλώσας ἔπλωε ἰθυ τοs στρου, ἀναπλώσας δε ἀνὰ τον ποταμὀν δυῶν ημερέων πλόον απὸ θαλάσσης τοὐ ποταμο6 τ- αυχένα, ἐκ τοs σχίζεται τὰ στόματα-s Iστρου, ἐζευγνυε. Θαρεῖος δε λ διέβη τον Βόσπορον κατὰ την σχεδίην, ἐπορευετο διὰ τῆς Θρηλης, ἀπικόμενος δε ἐπι Πάρου ποταμοὐ τὰς πηγὰς ἐστρατοπεροδευσατο ημέρας τρεῖς. υ δε παρος λέγεται υπὰ τῶν 90 περιοίκων εἶναι ποταμῶν ἄριστος τά τε ἄλλα ἐς ἄκεσιν

355쪽

σασθαι. εἰσὶ δὲ α/os αἱ πηγαὶ δυῶν δέουσαι τεσσεράκοντα, ἐκ πετρης της αυτης ρεουσαι ' καὶ αἱ μὲν αὐτέων

εἰσὶ ψυχραὶ, αἱ δὲ θερμαί. οδὸς δ' ἐπ' αὐτάς ἐστι ἴση εξ ιραίου τε πόλιος της παρὰ Περίνθω καὶ ἐξ Ἀπολλωνίης της ἐν τῶ Εὐξείνω πόντω, δυῶν ημερεων εκατέρη.ἐκδιδor δε ὁ Παρος Οὐτος ἐς τον Κοντάδεστον ποταμὸν, ὁ δε αντάδεστος ἐς τον ' ριάνην, ὁ δε Ἀγριάνης ἐς τον Ἐβρον, ὁ δὲ ἐς θάλασσαν την παρ' Αἴνω πόλι.

91 Ἐπὶ τοὐτον ἄν τον ποταμὸν ἀπικόμενος Λαρεῖος ώς εστρατοπεδεύσατο, ἡσθεὶς τῶ ποταμῶ στήλην ἔστησε και ἐνθαsτα, γράμματα ἐγγράψας λεγοντα τάδε ' δε ρου ποταμos κεφαλαὶ υδωρ ἄριστόν τε καὶ κάλλιστον παρέχονται πάντων ποταμῶν καὶ ἐπ' αυτὰς ἀπίκετο ἐλαυνων ἐπὶ Σκύθας στρατὸν ἀνηρ ἄριστός τε καὶ κάλλιστος πάντων ἀνθρώπων, Θαρεῖος ὁ ' τάσπεος, Περσέων τε καὶ πάσης της ηπείρου βασιλευς. ταsτα δη ἐν-92 θαὐτα ἐγρqφη. Aαρεῖος δὲ ἐνθεμεν ὁρμηθεὶς ἀπίκετο 'αλλον ποταμὸν, τῶ ουνομα Ἀρτισκός ἐστι, δς διὰ 'Οδρυσεων ὐεει. ἐπὶ τομον δη τον ποταμὼν ἀπικόμενος ἐποίησε τοιόνδε ' ἀποδέξας χωρίον τη στρατιη ἐκέλευε πάντα ἄνδρα λίθον ενα παρεξιόντα τιθέναι ἐς τὀ Ao- δεδεγμένον τοὐτο χωρίον. ώς δε ταλα η στρατιη ἐπετελεσε, ἐνθαsτα κολωνοὐς μεγάλους τῶν λίθων κατα-93 λιπὼν ἀπήλαυνε την στρατιήν. Πρὶν δὲ ἀπικέσθαι ἐπὶ του Ἱστρον πρώτους αἱρέει Γέτας τοὐς ἀθανατίζοντας. οἱ μὲν γὰρ δη τον Σαλμυδησον εχοντες Θροῖκες καὶ υπερ Ἀπολλωνίης τε καὶ Μεσαμβρίης πόλιος οἰκημένοι, καλεόμενοι δὲ Σκυρμιάδαι καὶ Νιψαῖοι, αμαχητὶ σφέας αυτοὐς παρέδοσαν Θαρείω ' οἱ δὲ Γέται προς αγνωμοσύνην τραπόμενοι αυτίκα ἐδουλώθησαν, Θρηἴκων ἐόν-94 τες ἀνδρηώτατοι καὶ δικαιότατοι. Ἀθανατίζουσι δὲ

356쪽

LI B. IV. C A P. 90 - 95. τόνδε τὰν τρόπον οὐτε ἀποθνήσκειν εωυτους νομί- ωυσι, ἰέναι τε τον απολλυμενον παρὰ Ζάλμοξιν δαίμονα. οἱ δὲ αυτῶν τον αυτὀν τομον νομίζουσι Γεβε-

λέκιν. διὰ πεντετηρίδος δε τον πάλω λαχόντα αἰεὶ σφέωναυτῶν αποπίμπουσι ἄγγελον παρὰ τον Ζάλμοξιν, ἐντελλόμενοι τῶν ἀν έκάστοτε δέωνται. πέμπουσι δὲ ωδε ' οἱ μεν αυτῶν ταχθέντες ακόντια τρία ἔχουσι, ἄλλοι δεδιαλαβόντες του ἀποπεμπομένου παρὰ τον Ζάλμοξιν τὰς χεῖρας καὶ τους πόδας, ἀνακινήσαντες αυτὰν μετέωρον

νιπτεsσι ἐς τὰς λόγχας. ἐν μὲν δη ἀποθάνη ἀναπαρεὶς, τοῖσι δὲ Πεως ὁ θεὸς δοκέει εἶναι ῆν δὲ μη ἀποθάνη,

αἰτιῶνται αυτὸν τον ἄγγελον, φάμενοί μιν ἄνδρα κακὸν εἶναι, αἰτιησάμενοι δὲ τομον ἄλλον ἀποπέμπουσι ' ἐντέλλονται δὲ ἔτι ζώοντι. ουτοι οι αυτοὶ Θρήζκες καὶ πρὸς βροντην τε καὶ α ραπὴν τοξευοντες ἄνω πρὸς τον Ου-

ρανὸν ἀπειλεsσι τῶ θεῶ, οὐδένα ἄλλον θεὸν νομίζοντες εἶναι εἰ μη τον σφέτερον. 'Ως δὲ ἐγὼ πυνθάνομαι τῶν 95τὸν Ἐλλήσποντον οἰκεόντων Ἐλλήνων καὶ Πόντον, τον Ζάλμοξιν τομον ἐδντα ἄνθρωπον δουλεsσαι ἐν Σάμω, δουλεsσαι δὲ Πυθαγόρη τῶ Μνησάρχου ἐνθεμεν δὲαυτὸν γενόμενον ἐλευθερον χρήματα κτήσασθαι συχνὰ, κτησάμενον δε ἀπελθεῖν ἐς την ἐωυτοῶ ἄτε δὲ κακωβίων τε ἐόντων τῶν Θρηῖκων καὶ ὐπαφρονεστέρων τὰν Ζάλμοξιν τομον ἐπιστάμενον δίαιτάν τε γάδα καὶ Θεαβαθυτερα ἡ κατὰ Θρήrκας, Οια Ἐλλησί τε ὁμιλήσαντα καὶ Ἐλλήνων ου τῶ ἀσθενεστάτω σοφιστῆ Πυθαγόρη,

κατασκευάσασθαι ανδρεῶνα, ἐς τὸν πανδοκευοντα τῶναστῶν τοὐς πρώτους καὶ εὐωχέοντα ἀναδιδάσκειν, ώς ουτε αυτὰς οἴτε οἱ συμπόται αυτοs οἴτε οι ἐκ τούτων

αἰεὶ γινόμενοι ἀποθανέονται, ἀλλ' ῆξουσι ἐς χῶροντομον, ῖνα αἰεὶ περιεόντες ἔξουσι τὰ πάντα ἀγαθά. ἐνω δε ἐποίεε τὰ καταλεχθέντα καὶ ἔλεγε ταsτα, ἐν τούτP

357쪽

OB. IV. CAP. 95 - 99.

μέσον φέρω, αυτὸς μέντοι ἔψομαί τοι καὶ οὐκ αν λειφθείην. Κάρτα τε ῆσθη τῆ γνωμη Λαρεῖος, καί μιν ἀμείψατο τοισίδε ' Σεῖνε Λέσβιε, σωθέντος ἐμεs ὀπίσω ἐς οἶκον τον ἐμὸν ἐπιφάνηθί μοι πάντως, ἶνα σε αντὶ χρηστῆς συμβουλίης χρηστοῖσι ἔργοισι ἀμείψωμαι. Tαυτα χει πας καὶ ἀπάψας ἄμματα εξηκοντα ἐν ἱμάντι, καλέσας ἐς λόγους τους γώνων τυράννους ἔλεγε τάδε ' Ἀνδρες γωνες, η μεν πρότερον γνώμη ἀποδεχθεῖσα ἐς την γέφυραν μετείσθω μοι, ἔχοντες δὲ τον ἱμάντα τόνδε ποιέετε τάδε ' ἐπεάν μη ἴδητε τάχιστα πορευόμενον ἐπὶ Σκύθας, απὸ τούτου ἀρξάμενοι τοs χρόνου λύετε ἄμμα Τνἐκάστης ημέρη ην δε ἐν τούτω τφ χρόνω μη παρέω, ἀλλα διεξέλθωσι ψι , αἱ ἡμέραι των ἁμμάτων, ἀπο-

πλώετε ἐς την ὁμετέρην αυτῶν. μέχρι δὲ τούτου, ἐπείτε οὐτω μετέδοξε, φυλάσσετε την σχεδίην, πῆσαν προθυμίην σωτηρίης τε καὶ φυλακης παρεχόμενοι. ταλα δε ποιεsντες ἐμοὶ μεγάλως χαριεῖσθε. Θαρεῖος μεν ταὐταεἴπας ἐς τὰ πρόσω ηπείγετο.

κειται. κόλπου δε ἀγομενου τῆς γης ταύτης ἡ Σκυθική τε ἐκδέκεται καὶ ὁ '1στρος ἐκδιδοῖ ἐς αυτὴν, προς εὐρον ἄνεμον τὸ στόμα τετραμμένος. τὸ δε απὁ 'Lστρου ἔρχομαι σημανέων τὰ προς θάλασσαν αυτῆς τῆς Σκυθικῆς χώρης ἐς μέτρησιν. απὸ 'Tστρου αυτη ἐδη ἀρχαίη Σκυθική ἐστι, προς μεσαμβρίην τε καὶ νότον ἄνεμον κειμένη, μέχρι πόλιος καλεομένης Καρκινίτιδος..τὀ δε απὰ ταύτης την μεν ἐπὶ θάλασσαν την αυτὴν φέρουσαν, ἐοῶσαν ορεινήν τε χώρην καὶ προκειμένην τὸ ἐς Πόντον, νέμεται τὸ Ι αυρικὸν ἔθνος μέχρι χερσονήσου τῆς τρη χέης καλεομένης ' αυτη δὲ ἐς θάλασσαν τὴν προς ἀπηλιώτην ἄνεμον κατήκει. ἔστι γὰρ τῆς Σκυθικῆς τὰ δύο μέρεα των οὐρων ἐς θάλασσαν φέροντα, τήν τε προς

Diuitiroci Coc le

358쪽

ΗΕR0D0TI μεσαμβρίην καὶ την προς τηνJ ήῶ, κατά περ τῆς 'Αττικῆς χώρης ' και παραπλήσια ταυτη καὶ οἱ Τα-οι νέμονται τῆς Σκυθικῆς, ως εἰ τῆς Ἀττικῆς αλλο ἔθνος καὶ μη Ἀθηναῖοι νεμοίατο τον γουνὸν τον Σουνιακὸν, μὰλ- λον ἐς τον πόντον την ἄκρην ἀνέχοντα, τον απὰ Θορι- κου μέχρι Ἀναφλύστου δήμου. λέγω δὲ ώς ειναι ταλασμικρὰ μεγάλοισι συμβαλέειν. τοιουτο ἡ Ἀυρική ἐστι.

δς δὲ τῆς Ἀττικῆς ταsτα μὴ παραπέπλωκε, ἐγὼ ὁ ἄλλως δηλώσω ώς εἰ τῆς γηπυγίης ἄλλο ἔθνος και μὴ

γήπυγες ἀρξάμενοι ἐκ Βρεντεσίου λιμένος ἀποταμοίατο μέχρι Λραντος καὶ νεμοί το την ἄκρην. δυο δὲ λέγων ταλα πολλὰ λέγω παρόμοια, τοῖσι ἄλλοισι οἰκε ἡ Ἀ- 100 ρική. ν δ' απὸ τῆς Ἀυρικῆς ῆδη Σκυθαι τὰ κατυπερθε των Ταυρων καὶ τα προς θαλάσσης τῆς ήοίης νέμονται μου τε Βοσπόρου τοs Κιμμερίου τὰ προς ἐσπέρης καὶ τῆς λίμνης τῆς Μαιήτιδος) μέχρι Ἀνάωος ποταμοs, ος ἐκδιδοῖ ἐς μυχὸν τῆς λίμνης ταυτης. ἡ ὼν απὸ μεν στρου τὰ κατύπερθε ἐς την μεσόγαιαν φέροντα ἀποκληῖεται ἡ Σκυθικὴ υπὸ πρώτων Ἀγαθύρσων, μετὰ δὲ Νευρῶν, ἔπειτεν δὲ Ἀνδροφάγων, τελευταίων δὲ101 Μελαγχλαίνων. Ἐστι ών τῆς Σκυθικῆς ώς ἐουσης τετραγώνου, των δυο μερέων κατηκόντων ἐς θάλασσαν, πάντη ἴσον τό τε ἐς την μεσόγαιαν φέρον καὶ τὸ παρὰ την θάλασσαν. απὸ γὰρ Ἱστρου ἐπὶ Βορυσθένεα δέκα ἡμερέων οδὸς, απὀ Βορυσθένεός τ ἐπὶ την λίμνην την Μαιῆτιν ετέρων δέκα ρ καὶ τὸ απὸ θαλάσσης ἐς μεσόγαιαν ἐς τους Μελαγχλαίνους τους κατύπερθε Σκυθέων

οἰκημένους εἴκοσι 4μερέων οδός. ἡ δὲ Οας ἡ ἡμερησίη

ἀνὰ διηκόσια στάδια συμβέβληταί μοι. ουτω ἀν εἴη τῆς Σκυθικῆς τὰ ἐπικάρσια τετρακισχιλίων σταδίων και τὰ ἄρθια τὰ ἐς την μεσόγαιαν φέροντα ετέρων τοσουτων

σταδίων. ἡ μέν νυν γῆ αυτη ἐστὶ μέγαθος τοσαύτη.

359쪽

οἱ δὲ Σκύθαι δόντες σφίσι λόγον, ώς Οὐκ οἷοί τέ χ2

εἰσι τον Λαρείου στρατὸν ἰθυμαχίη διώσασθαι μοsνοι, ἔπεμπον ἐς τους πλησιοχωρους αγγελους ' των δε καὶ δηοἱ βασιλέες συνελθόντες ἐβουλεύοντο ώς στρατοs ἐπελαύνοντος μεγάλου. ησαν δὲ οἱ συνελθόντες βασιλέες

Ταυρων καὶ Ἀγαθυρσών και Νευρων καὶ Ἀνδροφάγων καὶ Μελαγχλαίνων καὶ Γελωνῶν καὶ Βουδίνων καὶ Σαυροματέων. υτων sροι μὲν νόμοισι τοιοισίδε χρέ- Ι03ονται ' θυουσι μὲν τη παρ θένω τούς τε ναυηγοὐς καὶ

ου ς ἄν λάβωσι Ἐλληνων ἐπαναχθέντας τρόπω τοιῶδε ' καταρξάμενοι ροπάλω παίουσι την κεφαλην. οἱ μὲν δηλέγουσι, ώς τὀ σῶμα απὸ του κρημνοῶ ἀθέουσι κάτω ἐπὶ γὰρ κρημνos rδρυται τὸ ἱρόν , την δε κεφαλον ἀνασταυρο6σι, οἱ δὲ κατὰ μὲν την κεφαλζν ὁμολογέουσι, τὸ μέντοι σῶμα οὐκ ἀθέεσθαι απὸ τοs κρημνοῶ λέγουσι, αλλὰ γη κρύπτεσθαι. την δὲ δαίμονα ταυτην, τll θύουσι,

λέγουσι αυτοὶ Ἀῶροι Ιφιγένειαν την Ἀγαμέμνονος εἶναι. πολεμίους δὲ ἄνδρας, τους ἀν χειρώσωνται, ποι- εμι τάδε ' ἀποταμὼν εκαστος κεφαλην αποφέρεται ἐς

τὰ οἰκία, ἔπειτεν ἐπὶ ξύλου μεγάλου ἀναπείρας ἱσταυπερ της οἰκίης ὐπερέχουσαν πολλὸν, μάλιστα δε υπὲρ της καπνοδόκης' φασὶ δὲ τούτους φυλάκους τῆς οἰκίης πάσης υπεραιωρέεσθαι. ζώουσι δε απὀ λη ς τε καὶ πολέμου. Ἀγάθυρσοι δε ἀβρότατοι ἄνδρες εἰσὶ καὶ χρυ- i04σοφόροι τὰ μάλιστα, ἐπίκοινον δε τῶν γυναικῶν την μῖξιν ποιεένται, ἶνα κασίγνητοί τε ἀλλήλων ἐωσι καὶ οἰκήιοι ἐόντες πάντες μήτε φθόνω μήτ' ἔχθει χρέωνται ἐς ἀλλήλους. τὰ δ' ἄλλα νόμαια Θρήαι προσκεχωρήκασι. μυροὶ δε νόμοισι μὲν χρέονται Σκυθικοῖσι, γενεῆ δὲ Ιοομιῆ πρότερόν σφεας τῆς Λαρείου στρατηλασίης κατέθλαβε ἐκλιπεῖν την χώρην πῆσαν απὰ ὀφίων. ἴφιας γάρ

σφι πολλοὐς μὲν ὴ χώρη ἀνέφαινε, οἱ Ω πλε ες ἄνωθέν

360쪽

σφι εκ των ἐρημων ἐπέπεσον, ἐς ο πιεζόμενοι οἴκησαν μετὰ Βουδίνων την ἐωυτῶν ἐκλιπόντες. κινδυνεύουσι δὲ οι ἄνθρωποι ουτοι γόητες εἶναι. λέγονται γὰρ υπὸ Σκυθέων καὶ 'Eλλήνων των ἐν τη Σκυθικη κατοικημέ-νων ωα ἔτεος ἐκάστου ἄπαξ των Νευρων ἔκαστος λύκος γίνεται ημέρας ὀλίγας καὶ αυτις οπίσω ἐς τωυτὰ κατίσταται. ἐμὲ μέν νυν ταυτα λέγοντες ου πείθουσι, λε- 106 γουσι δὲ οὐδὲν ἔσσον. καὶ ὀμνυουσι δε λέγοντες. 'Aνδροφάγοι δε ἀγριώτατα πάντων ἀνθρώπων ἔχουσι ηθεα, οντε δίκην νομίζοντες Ουτε νόμω οὐδενὶ χρεόμενοι, νομάδες δέ εἰσι, ἐσθητα δὲ φορέουσι τρ Σκυθικη ὁμοίην, γλῶσσαν δὲ ἰδίην ἔχουσι, ἀνθρωποφαγέουσι δὲ μουνοιi07 τούτων. Μελάγχλαινοι δὲ ε ατα μὲν μέλανα φορέουσι πάντες, ἐπ ων καὶ τὰς ἐπωνυμίας ἔχουσι, νόμοισι δε 108 Σκυθικοῖσι χρέονται. Βουδῖνοι δὲ ἔθνος ἐον μέγα και πολλὸν γλαυκόν τε παν ἰσχυρῶς ἐστι καὶ πυρρόν. πόλις δὲ ἐν αυτοῖσι πεπόλισται ξυλινη, ουνομα δὲ τη πόλι ἐστι Γελωνός ' του δὲ τείχεος μέγαθος κωλον ἔκαστον τριηκοντα σταδίων ἐστι, υψηλὸν δὲ καὶ παν ξύλινον, καιοικίαι αυτῶν ξυλιναι και τὰ ἱρά. ἔστι γὰρ δη αυτόθι Ἐλληνικῶν θεῶν ἱρὰ Ἐλληνικῶς κατεσκευασμένα ἀγάλμασί τε καὶ βωμοῖσι καὶ νηοῖσι ξυλίνοισι, καὶ τῶ Λιο- νυσω τριετηρίδας ἀνάγουσι καὶ βακχεύουσι. εἰσὶ γαρ οἱ

Γελωνοὶ τὰ ἀρχαῖον Ἐλληνες, ἐκ δὲ τῶν ἐμπορίων ἐξαναστάντες οἴκησαν ἐν τοῖσι Βουδίνοισι, καὶ γλώσση ταI09 μὲν Σκυθικη, τὰ δὲ Ἐλληνικη χρέονται. Βουδῖνοι δὲ ου τΓ αυτῆ γλώσση χρέονται και Γελωνοίε ἀλλ' ουδὲ δίαιτα η αυτή ἐστι Γελωνοῖσι καὶ Βουδίνοισι ' οἱ μὲν γὰρ Βουδῖνοι ἐόντες αυτόχθονες νομάδες τέ εἰσι καὶ φθειροτραγέουσι μουνοι τῶν ταυτη, Γελωνοὶ δὲ γης τε ἐργάται καὶ σιτοφάγοι καὶ κηπους ἐκτημένοι, ουδὲν την

ἰδέην ὁμοῖοι ουδὲ τὸ χρῶμα. υπὸ μέντοι Ἐλληνων κα-