장음표시 사용
221쪽
sine accessione dici liisem diei: nam quod assert H. λεύσσειν υπ' αὐγὰς proverbii vim habet, et ins l090 πρὼς πινγ. τοὐδεπήμ. reele dictum quia praecessit qλίου - . In F. V. C.)ἀυταῖς, quod in Sch. per συνίζvσιν bisyli. esse perhibetur. Potius leg. αυδαῖς, quod respondet verbis κλύοις α τορον.
πώντες οἱ ἐκ συμπενθερίας συγγενεῖς.
222쪽
φρων. Apoll. Lex. ευφρων ' ευ τὰς φρενας διακείμενος, ἐν χαρα. Sententia: κλύοιμ' ἁν ἀσμένως, αδέως, ει τι κεδν. πεπ.θυηπ. καὶ θέμις αἰνεῖν ' ex us. 98 . σι γ. i. e. ει δε τι κεδνὰν πεπ. σιγaς, ου μέμφομαι. Sch.
ad Theoc. VII, 101 τὼ μεγαίρειν τ4 φθονεῖν δηλοῖ' ενταυθα δἐ τὀ μεγαίροι ἀντὶ του μέμφοιτο. Σύνηθες δὲ τοὐτο τοῖς ποιηταῖς, τῶ φθονεῖν ἀντὶ του μέμφεσθαι χρῆσθαι, και φθονω ἀντὶ τῆς μέμφεως. Cf. Sch. ad Eur. Hec. 288 ad Arist. Ρl. 87.
238. ευαγγ. Nuntia laeti aurora eae Noeta matre orsa ur. Ged. R. 714. Moneo, ne ευαγγ. παρα μητρ. construatur, quum
224쪽
μ 4 δ o λ. Selineid. expireat εἰ μὴ ἐδολωσεν θεὴς cs Oed. C. 628. Αnt 1218), quod boni ominis eaura additum dicit. Valde dubito: certe pariam apte ille comparavit us. 430. Eng. intest.
φροντὶς ουχ υπνω νικωμένη, qua Cirt. gloriatur. 250. αλλ' η. Praecessit; ποτερα ' quum reona interpellasset chorum, mutatur interro di ratio. Cl. Cli. 218. 772. Suppl. 910.ώπτ. Comice ut in diverbio: enimvero exitu νέα, νεαγγελτος a. 734, non confirmatus, immaturiis, vanus, qui aures animumque non explet) rumor 9ὶ, sanet eam aπυρος ὀρνις nondum alata, impluinis, macilenta avis) te pingueseu sisturavit, beavit). G. 1030. Xenophan. p. 6l Κ. Ου γὰρ πιαίνει ταὐταμ υχορς πολεως, Proverb. XV, 30 φήμη ἀγαθὴ πιαίνει οσris ins 537. Theophr. Cliar. X, 3 δοκῶ μοι σἐ ευωχησειν καινῶν λογων. Prop. IV, 5,3 laetitia tumefaetum fallis inani. 251. παεδ. i. e. ως νεανιδος - cs. 43I, 1309. Prom. 985.
225쪽
Andr. 296. Fr. 4l5. Ammon. de diss. λέπ ας Ορους απισπασμα. λεπας ἐν ταῖς πέτραις γινομενον τι ὀστρεον. 258. φαν. Amm. l. l. λυχνουχον καὶ λαμπτῆρα φασι τίννυν φανον ' φανον δ. την λαμπαδα. Καὶ οἱ μἐν κωμικοὶ
226쪽
τιμώμενος, ὁ ν φασιν εστι καὶ Ἀθῶroν ειπεῖν. κατὰ μέν
νωτ. RR. II, 179 νωτίσαι παρὰ τοῖς ποιηταῖς τὴ κατὰ νῶτου τι ἀπολιπεῖν καταλιπεῖν, παραλιπεῖν . Hes. νωτι - nαι τὼ κατὰ νῶτα λαβεῖν καὶ παραμείψασθαι φυγὴν τα. Videtur proprium suisse Hadia verbum. CL Εur. Hel. I 665 ποντον παριππειωντε. Hes. ἐνώτισε ' τὰ νῶτα περιεσκέπασεν. Enr. Phoen. 654 ἐνώτισε βρέφος Sch. ἐσκέπασε κατὰ τουνῶ του ἐκδελυψε ' τὰ νῶτον περιειλιξεν). Hes. ε πε νῶ τε σε πιἐψώρμησεν Eur. Herc. s. 362ὶ. ἀμφινωτίζοντα ' προςπε-Mζοντα, προςφερομενον. νωτίσαι h. l. est διεκπερῶμ' et metam averant, ua ut mare po/l domum haberet - pisea.
227쪽
262. πεύκη . Non πρὰς ήδ. πεtsκης, ut pro Iubruti luxuri retur samma Η. , sed πεύκη superioribus additum, ut iσχυς explicaretur. Itaque ἰσχ. λαμπ. est ipsa πω κη vel πεύκης ρητίνη, ,eeae rerina. Soph. Oed. R. 214 ἀγλαῶπι πεύκα. 263. παραγγ . Nulla auctoritate scriptum invenies in Ediit. παρηγγάρευσε Bamb.ὶ tantum ut sententia expleatur. Μακ. Hoc nomine montem in Lecto esse testatur Plin. H.
N. V. 39 140ὶ ; es Steph. v. -κιστορ, Strab. VIII, 345 Id. X. 4474: Ἀρετριέας οἱ μiν απὁ Μακίστου τῆς Τριφυλίας ἀποικισθῆναί φασιν υπ' Ἀρετριέως. Quum igitur Eretriaeolonia suerat ex meisto Elidensi, Macistum Euboeae 'uae ipsa Μάκρις dicta; Sch. ad Il. II, 535ὶ montem aliquem, in
septentrionesi parte suum, a poeta respici, non male coniecerunt. Auissimum fuisse, ex nomine sμήκιστος) mastra essicias. σκοπ. Abiu interpretum manu in σκοπῶ, σκοποῖς, σκοπαῖς. Selin. servavit σκοπὰς, comparans Gθήναζε ἀγγεῖλαι. At lacunam unius versus esse, res ipsa clamat. Quem autem versum ex Hes. προ ραιθρέζουσα πομπιμον φλογα ὀς τὀν αι θέρα πέμπουσά), ποιοsσα ωςτε ἄνω πέμπεσθαι τὴν φλογα) Dind. vs. 275 substituit pro verbis πλέον -, commo
264. Ουτ ι μέλλ. i. e. ἀνὐσας, φθασας, σπει δων, eeleriter, reete monente H. Ουτι non posse separari a participio. Tamen Enyr ser. ὁ δ' ουτι παρῆκεν Ουυ μέλλ. ουτε - .
ἀφρασμων' ἀσύνετος. 265. παρ. Bes. παρῆκεν' ἀφῆκεν ' εἴασεν, ἔλει-εν. II.
solus recte vidit, tranaanulendi sui παραγγέλλειν 283, 268, 2903. non negligendi, quod volunt, vina h. l. habere. Suppl. φλ4γα.
228쪽
ἀγγέλου μέρ. absoluto dictum ut nuntiua, ut gruntium derebat. 267. Μεσσ. Strab. IX, p. 405 ἐν τη 'Aνθηδονίψ Μεσσάπιον δρος ἐστὶν απὼ μεσσώπου, δοῦ εἰς τvν Ἱαπυοίαν εχθῶν Μεσσαπίαν την χώραν ἐκὰ λεσεν. CL sest. H. A. IX, 32. Thue. III. 101. VII, 33. Paus. IX, 22 5. Serv. ad Aen. VIII, s. σημ. Il. X, 58 σημαίνει φυλακεσσιν proprio rignia ivna dare imperare) etiistod dua. Non ita h. l. ubi σω. est aignis-eare, rigna dare. nuntium ferre. CL 26. 891.
275. π λ. Dind. I, p. VII: o languidum prosaeque quam poeticae orationi similius ab totius orationis elatione inimam quantum abliorret. CL sup. 263. Non nego, sed ista remissio orationis praecedentem et sequentem etiam turodiorem saeae Veni potest et quam memoratae custodiae), et maiorem copiam aura distorum matenae memoratae, i. e. piceae et ericae) er
229쪽
276. Γοργ. ΕWin. u. Ἀσχατιῶπις ' λίμνη κειμένη μετὰ τὴν Ἀσθμὴν, οτι πολλοὶ τῶν ἀπδ Θρώκης συν Ευμολπ στρατευσώμενοι ἀπέθανον, ως περ εσχὰτω λουτρῶ χρησώμενοι η ἀπδ τῆς Ποσειδῶνος θυγατρος Ἀσχατιώτιδος, ῆτις ἐκεῖ κατφκησε, Ποσειδῶνος αντῆ χρησαμένου ἀποσπασμα θαλασσης εἰς λουτρον. 'Υστερον δi Γ ορ γ ῆν π ι ς ἐκλήθη απὴ Γοργῆς, τῆς Μεγαρέως θυγατρὰς, γυναικὰς Κορίνθου ' η τις ἀκotyσασα τὀν των παίδων φονον περιαλγῆς γενομένη ἐὴριφεν ἐαυτὴν εἰς τὴν λίμνην. Cl. E. Curiius suus. Rhen. a. I 846 p. 205 sqq. 278. ἄτρ. Εtyna. M. ἀτρε νω' ἐπισπει δω, καὶ παρορμω, καὶ διεγείρω ' σημαίνει καὶ τὰ παρακατασκευαζω. Cf. Od. II, 253. IX, 518. VII. I 5 I. Soph. Ant. 1060 δρσεις με φρασαι. θεσμ. I 59 286, 147 I. Hes. θεσμούς νομους θείους τὰς συνθέσεις τῶν ξύλων. Od. XXIII, 296. Soph. Ai. 1I04. Versus hic omni ratione tentatus; ωτρύνεθ' ἐσμὼν, ἄτρυνε μεῖον, μηχαρίζεσθαι, μῆχαρ ἔζεσθαι, μὴ χιρονίζεσθαι, μη παρίεσθαι, μὴ χατίζεσθαι Hothin, quod multis placuit: exH-ιasu stimulavitin legem sonis ne desideraretur: i. e. hortabatureustodes, ut ne desiderari paterentur ignem accendi iussum. Quum dicatur χαρίζ. πυρdo strati ari, largiri de syne, patet quare scriptum sit in F. δ h pro μη eaeri avum de igne largiretur: cs 279. At vulg., quae antiquior est, licet absurda videatur esse, explicari potest. Μὴ χαρίζ. est μῆ μεταδουναι ' ergo φείδεσθαι, σῶζειν hinc ῶτρ. θ. μὴ χαρ. πυρῶς est instigavit legem, ne temere de igne largiretur. sed consuleret ac parceret igni. Mil. inultae illae λαμπαδων παραλλαγαὶ
441ὶ habendae sunt pro una face perpetua, i em perserente itaque 270ὶ diserte dicitur σθέν. ου δέ πω μαυρ.
230쪽
Seh. ad Bur. Phoen. I 257 - ακρον τοὐ πυρὴς καλεῖται κέρκος. καὶ - . Etiam, adeo, vel : ουτω μέγαν ἄρνε καὶ - . CL260, 692, 497.
Σαρ. Strab. VIII, 369 εἰθ' ου Σαρωνικὀς κολπος - οἱ δἐ ντον λέγουσιν, οι ει πιρον, καθ' ὁ καὶ πελαγος λέγεται Σαρωνικὴν . Eur. Hipp. I 200 ibique Schol. Is. Voss. Pomp. Mel. II, 3, p. 711 πορθμ. Σαρ. dici putia non mare vel magnum
sinum, sed sinum minorem, portuna Tmezeniorum, qui ipse quoque sinus Saronicus dictus a querno nemore σαρωνι δαι , quod olim eum ambiebat teste Plin. IV, 9, 5.281. κώτ. Candens et nitens promontorium freti apem Iunidici posse, non nego. Si legatur κὰτοπτον, erit freti eonapi. um promontorium, ut Soph. oed. O. I 600 ἐποψιον παγον. At
minus recte comparavit. H. intelligit litus trans sinum Samnicum conspicuum, s. litus illius sinus Megaridi adversum. Mela l. l. laudat portum Saronicum, Schoenitas et rigonum. Is. Voss. re huius loci Ρogoni j nomen videtur allusisse Aesch. tanquam si a saco Agamemnonia esset appellatus. Πρῶνα autem intelliu montem vicinum Hermionae, qui eo nonisine vocatatur rius. II, 34, 10. 36,2ὶ. Valde autem vicina sunt sinus Sar nicus sininor), rigon et Pron.' Sen. Ag. 562: arx imminet pra
rupta, quae a elat mare utrimque geminum.
282. φλε γ. Ac si praecessisset μεγαλοπώγωνα φλογα. In proximis gyaphice repetuum εἶτα non erat cur mutaretur in ἔστ' - ευτ' sΗ. , vel in hiτ' - ἔστ' St.). vel in ἔστ' - ειτ Schn. . Cl. Philem. ap. Cl. Nex. III, 111 δρῶσι - ντες πρῶτον, εἶτ' ἐθαtψασαν, ἔπειτ' ἐπεθεώρησαν, ειτ' ἐς ἐλπίδα ἐνέπεσον. Cf αμα δε - ῶμα δἐ ap. Arist. III, 208 ubi Sch. δεικνυσι τοὐ τώχους μέγεθος καὶ προθυμίαν. Weli. ειτα cum vi repetitum dieit ad exprimendam laetulant, quod nuntius iam ad eam pervenerat stationem, quae Atridariam aedibus proxima erat. At eam figuram abhorrere ab inmio Clyt. superba cum gravitate loquentis contendit H. addens: si ea figura uti voluisset poeta,