Aeschyli Agamemnon ex fide codicum edidit, scholia subiecit, commentario instruxit I. A. C. van Heusde

321쪽

aseele rineeritatis sesso videri) aeciperet, ef τῶδε ς πρ. - βιαζ. ei viderentur praegressa dividendo explicanda. Contra vero alias iam tansi choriis simulationis species, quae in blandiendo et assentando versantur. Cf. Theogn. 65 5 sq. 397 'V. . Anth. R 11. 29. πελλ' ἐπὶ σοὶ γελώσουσιν. 7I5. ξυγ I. i. e. πaς τις Suppl. 487, 970ὶ ξυγχαίρει τῶχαίροντι. Αmna. de diff. ἐπιχαίρειν' τὰ συνεπιγελὰν τοῖς αλλοτρίοις κακοῖς. συγχαίρον τὰ συνήδεσθαι τινὰς ἁγαθοῖς.

paroentiacum fingens δυραρεσκομενοι γελὰσαντι, quem tamen prudenter in textum non recepit. Grol. Exc. p. 3I: peraonati moreo. Sed eis emto iure viderιPara magna, nec e3le labores. Gemitti quivis aliena solet Adveraa aequi, nee tamen ullum Semliuere eordo dolorem. Duili os Corale

322쪽

potest; nec vero σαίνοντα suppleri potest, ut sit τὰ δοκ. σαίν. εὐφρ. ἐκ διανοίας, σαίνοντα πιδ. φιλ. Schneid. . Quare recte Selinig de benevolentia tumore ei oeulis inuansa prodita aceepit. Mart. I 0, 78. 8-gavdso exeuntem aequeris. Talis autem lacrimis testata fides etiam fluxa potest esse; non enim omnes lacrimae sincerae. Os 567, 245. 722. in 1. 407, 745. Ιl. I, 152-160. Herod. 1.4. Euri Tr.368 sq. or. 648 sqq. Athen. 13,560'' οἱ μέγιστοι πόλεμοι διὰ γυναῖκας ἐγένοντο ' o Ἀλιακὰς δι' Ἀλένην. ἐπικ. Od. l. 350. 3, 187. H. leot ονκ ἐπικεύσω, paro miacum postulari putanε. 723. ἀπομ. I 319. Μω. 1089. Phoen. 786 παρώμουσος ἐορταῖς Seh. ἀναρμοστος . Ch. 666 παράμουσος 4της αἱμαλεσσα

323쪽

sum tam esse, deceptus verbo γραφειν' quae sequuntur monent, respici larinulam τὴν τῆς παρανοίας γραφεσθαι δέκ ν

υποαμουσοτερον Ρlat. Rep. 8,548'ὶ euphemistice ad leniendam gravis eriminationis vini dies. Regis autem παρανοιαν satis declaraverat Chorus vf. I94 sqq. Sententia haec est: iam inmacipiendo bello rυναικοποίνω 201) turpissime mihi notatus eras; quin dementiae te accusavi. quum -.724. orακ. 614. Pers. 767. Sept. 3. Pind. P. 1, 165. Oed. C. 1487. N. 609. Lur. Baech. 947 sq. Allier h. 628 3ςτις νέμεικὰλλιστα την ἡ του φύσιν. Anth. Pal. V, 190 παντη δἐ φρενῶν οἴακες ἀφεῖνται. Clavum regera ap. Virg. Aen. 10, 218. 726. κομ. Hes. κομίζων βασταζων, επιφέρων. Cl. 59,61,66, 373, 6M. Audaeiam apontaneam thaud invitam, acceptam) assereno varia morientibus. Quales hi sint, exposuit us.175. Si quid, hoc videtritur dignum παρανοίας γραφῆ. ΘΔρσ. κομ. ut Il. 5,2 δῶκε μένος καὶ θαρσος es. 21,547. Od. 1, 32I. 9, 38 I. 13, 387)' κομίζειν autem, quippe solenne in re funebri, vim augm et invitatem addit. Male multos leg reθρασος ἀκωσιον, ex eo spiraret, quod solus Ulysses insit prosectus erat 763. Soph. Plin. 1026 sq.) Os Eur. Hel. 396, ubi Menel. ἀρξας ἐκούσιν Ἀλλώδος νεανίαι ς' cf. sup. 205.

727. Ουκ απ' - . 908, 1538. Inten)retes plano non suspirati sunt, pendere hare a γεγραμμ. Ut dicitur 12I0 τλήμ. ἀπ' ευτ. φρενός, ap. Pliad. IV, 170 o δἐ ονκ ἀπδ φρονήματος ευγε νους καὶ βεβαίου, ἀλλὰ τὼ πλέον ἀστεῖγμενος, Ra σκο-πειν, τεκμαίρεσθαι, κρένειν, γνωρίζειν ἀπδ του θυμου Xen.

324쪽

Sept. 593. Suppl. 405. Pera. 142. Pind. N. 8, 92. 7,1 et Euri Hee. 242 dicit oυ γὰρ ἄκρας καρδίὰς ἔψαυσέ μου Seli. ob γὰρ ἐξ ἐπιπολῆς ηψατο τῆς καρδιας μου - Δημα), ut Lycoph. 2 αρχῆς απ' ἄκρης, ἀκρα φρὴν ot. βαθύφρωνὶ respondet sine dubio verbis ovδ' - νέμων, ut oυδ' ἀφέλως 221, 297. 1489ὶ verti, ἀπομούσως. Phil. 737 ἄκρον ποδα. Ai. 238 γλῶσσαν ἄκραν Il. 5. 292 γλ. πρυμνήν). 728. εὐφρ. - . moverisialiter dictum, ut Cie. Fin. 2, 32, 105--im dieitur: sue undi aes s laborea, nec male Euripiada Androm. h. 35 I44ὶ ἄλλ' ηδύ τοι σωθέντα μεμνῆσθαι - ων): Minvia laborem eri praeteruorum memoria. Soph.

325쪽

315 putat, Deos indiutes cum aliis Diis auctores, μεταιτίους, recte diei. Cf. Amen. Viol. p. 402 Οινοπίδης ε ἐπι τὰν νουν

παραίτιον δαίμονα.

καὶ ἐξ ἁπασι τὴν φῆφον φέρουσιν Areopagitae . Thuc. 7, 10οσα απὴ γλῶσσης εἴρητο. Oed. C. 936 τῶ νω θ' Ομοίως καπὰ τῆς γλῶσσης λέγω. Ιd. Tr. 748 ἐν δμμασι δεδορκὼς κου κατὰ γλῶσσαν κλύων. CI. Aeseh. Suppl. 6 I9 ἄνευ κλητῆρος. Bernii.

vorum caede eoniumsa: cl. 636 et Il. 9, 589 ἁνδρας μἐν κτείνουσι, πολιν δέ τε πνρ ἀμαθύνει, ubi viri et urba pariter iunguntur. Pro Ἀλέου φθ. K male 'Iλιοφθορους conlacu, praetervidens positae mentem, qui . h. l. urinan Θανατου motans,

326쪽

συνθν. 1049. Ch. 977. Phil. 1443 η γὰρ εὐσεβεια συνθνήσκει βροτοῖς pro quo musti leg. οὐ γὰρ ηὐσ.) o dum erit genus mortalium, supererit pietas.' Schust intelliint θν. σt ν τῆ πό

ram ut dum procellae spirant) erapira favilla. Zῶσιν et ovνθν. sibi opponuntur. 742. σπ. 600., 405, 621. Ch. 684. CL Soph. su p. ad 6II. Recte Both. monet, π frequentata aeris et nidoris erumpentium incendio strepitus indicari. Cl. 15, 56 sq. 208.

327쪽

βροχος . Lyc. 407 Ἐρινύων κηρουλκὰν Εtyui. M. τῆν ελκουσαν εἰς κῆρα, εἰς θανατον) πώγην poli. θανασιμον παγίδα, δίκτυονὶ . υπ. 42I, 522, 785,796. 745. ἐπ e. H. leg. ut 1284. Sept. 63, 798. Pera. 56. Dieitur πώνας εργάσασθαι Herod. 2, 121, g), μησασθαι Oppian. Ven. IV, 320ὶ. In πράττεσθαι 647ὶ aliud latere suspicor; ut sup. 370 Helenae κλοπαὶ notatae sunt, ita Lyc. 10 de Helena: δευτέραν εἰς Δρκυν ἐθνείων βροχων ἐμπταίσασανιξευτοὐ πτερῶ, Paridis insidias notans. Latra igitur a Misa quae vere Myαι ὐπέρκοτοι dici poterant: cs 332 sqq.) ut istumus. Cl. 734. Ρraeclare hanc sententiam tuetur Sch. quum stagna. ex Aesch. Myrinid. τοῖς αὐτῶν πτεροῖς ἁλισκομεσθα in Paridum accommodet. Os 485 sq. - γυν. 722. 746. διημ. n. 257 Η. 136 Α. κύνες διημάθυνον ἄνδρα δεσποτην. Euna. 937. Ammon. l. l. aμαθος ἐν πεδίω κονις' φ4μαθος ῆ παραθαλασσία ἄμμος, Ηes. ἀμαθύν ει δμαθον ποιεῖ, ἀφανίζει καὶ φθείρει. Solo a gare.

328쪽

λυανδρ. φερ. 37l. Sept. 89. Antig. 106). Pro K. leg. λοχος, quod in Argivorum primipea melius quadret. At os Lum. 290,638,681, ubi λεώς de Areopagula dictum; Ai. 575 sq.

υσπιδος Fl. V. C. Alierem sorinaui tirentur Iob. Mi Phryn. p. 683. Bl. ad Sept. 415. Lindena continendat literae o erebra repetitio.

329쪽

752. τὰ δ' ἐς - . Seli. ad O .R. 706 το ει ν ἐαυτον ὁσον κατὰ τὰ εἰς εαυλν ηκον μέρος. Ipti T. 691. Tr. 63. Inteli. ἔχοντα, φέροντα. 753. καὶ -. Cas. cum plerasque ταὐτἁ quod si scripsit poeta, δὶς ταὐτὰ h. vs. scripsit, nil amplius dicens quam

Q καὶ φημὶ δρῶσαι κουκ απαρνosμαι το μὴ . Scribens ταὐταid voluii: quod attinet ad tuam mentem - non excidit mea memoria quod dixisti - vel te tacente sic statuo et dicenti tibi adstipular suffragon. Συνηγορον ἔχειν παροιμίαν Plui. II, p. I 27θ, συνην. παραλαβεῖν τὼν ἔρωτα Iunc. ap. Stob. t. 116, p. 598). Συνηγ. h. l. patronum esse cl. 61. 10), non σύμψηφον, vix credo: cs Soph. Tr. 1167. 75b. φθ. Plat. 7, 801' νομος ἄνευ φθονων γίγνοιτ' ἁν οδε. Id. ini. ad 757. Cic. p. Cl. 56 vita remota a Woeellia invidiarum. Oed. R. 585 ἁρχειν ξὴν φοβοισιν. Bernit. p. 63. So- orates neobal φθονον esse λύπην την ἐπὸ φίλων ἀτυχίαις ηἐπ' ἐχθρῶν εὐτυχίαις, αλλὰ μονους εφη φθονεῖν τοὐς ἐπὶ ταῖς των φίλων εὐπραξίαις ἀνιωμένους Memor. 3, s. 83. Hinc Pittaeus: την εὐτυχίαν κρύπτε φθονον χαριν.

756. ι4ς. Vima, venenum. Suid. φθονος ' νοσημα ἐσθίον ψυχὴν, ην ἁν καταλαβοι, ῶςπερ εω τὰν σίδηρον. Hi ne livor edaae. Sen. Ap. 81, 21 minimum ea nequina ad alisa redundas: quod pessimum eae illa eti, et, ut ua dieam, vi Mauramum, ni remanet et premu kabentem: - ninlicia ipsa maximam partaem veneni aus tib . Illud venenum, quod Mrpentea an alienam Ferureiam proferunt, aine aua continent, non eat fitileaimile: hoe labentibua prasinium est. IIor. ad P. 330; Ep. Ι,2, 57 Sq. Duili os by Corale