Georg. Frid. Schoemanni Opuscola Mythologica et hesiodea

231쪽

si do videmus :id res designandas, it lilius illae maxime proprieque con-vonii int, velut φερέοικος coeli leam significat O. et D. v. 573, ἀνύ- σι εος polypulli ib. v. 52ii, Irει Toζος manum v. TI4, tormiram v. Tatue, nec aliter νγρι apud Homerum aliquoties de mari dicitur. Postri mn t Iecates auxilio li omines etiam in re pecuetu ia indigoni. v. 444 - 44T:

sane utroque loco pro substantivo, noque lam n armenta . sed curam

potius boum significaro videtur, id quod in liunc locum non convonii Pal=Paret, in quo, si substantivum Pst, non poterit nisi armenta significare, ut apud Herodotum l. li4, τι - νυσαναι βονκολίαι αυται. Sic igitur iluattuor gregum nomina habebimus. primum βο κολίας, deinde ἀγελας, porro a a ἡλια, postr in O ποί- ιινας δαλν, in is illius ii iid sibi velint i γε λαι dilIicito dictu sit. Nam ne quis aut equos aut sues intolligi iubeat. vix terendum est. Necesse est igitur βο κολίας pro adiectivo accipi eum silmstantivo ἀγέλας

coniungendo: nam natura sua adi clivum esse. licet non raro sine substantivo ponatur, in aperto est. Atque sic demum etiam connexio huius usersus cum pra e dente constabit. Nam lirior copula. P0St lyoL- κολίας lius ita, nectit oratiun in cum superiore verSu. altera autem, Tεκαι, coniungit βot κολίας ἀγελας et αι πολια αἰγά ν. Uuam quani satendum est. paullo litantiis hoc fieri potuisse 1 δἐ copula pro τε καί

posita: sic enim mimis serrari potuisset, aul Pliam lacunao suspicio mO- veri, quod ab Hermanno factum ost. Is enim vorsum ante 447 sexcidisse ei edidit, tanto fortasse libentius, quia uno versiculo addito strOpha evasura erat quinaria, a 414 ad 447. - Αἰπολια πλατε αἰγὶῶν ex Homero sumpta sunt Il. II, 474. XI. 678. Od. XIV, ii l. li 3: re ιν autem, Verbum uomero inusitatum . in o. ot l . v. 5 bis logitur et transitivo et intransitivo significatu . Nequo forma disyllaba ab Homero frequentatur, cuius in Iliade nullum exemplum sest,

232쪽

pauca in Odyssea; in theogonia autem oliam infra legitur, v. 938, Malii τεκε κυδιιιον 'φειῆν. Mercurium deum liastoral in suisse nemo ignorat. Λlque sicut huius in hoc munere socia esse Ile a te dicitur, et paullo ante in navigantium tutela Neptuni, sic etiam in celeriS, piae ilSupra Commemorata sunt, omnibus alii ii iidam dei nominari potuis-Ν nt, quorum illa munerum sue leuitem hab rol, velut in cuncionibus Mercurii, qui ἀγορctim appellatur, in iudieiis Themidis aut Iovis, in bellis Martis ac Minervae, in ludicris certaminibus rursus Mercurii ἐναγ υνίον, in re equestri Neptuni aut Minervae, in venalu Dianae, quae quidem ne ab equestris quidem rei cura abhorret' , ut sunt Omninod Orum munera non nimis certis sinibus circumscripta et inter se dis-lerminata. Sed uni Hecatae hoc datum est, ut particeps Sit omnium, habeatque a σαν άπάνrc0ν, οσσοι Valζς ζε καὶ Olρα 'Di γέ 'D. Finem deae laudandae poeta saeti his versibus, II S. 149:oprio Tot καὶ ιι ovi nγενὴς ἐουσα rectσι 3ατ' ἀθ'aναζωσι instιλ Tm γεράεσσι, is illius quum omnis hic locus aptissime conclusus vidori possit. adiicituitur tamen adhuc duo versus. 45u. 45l: de si ιν Movid ς κοiρ ἔροτον, οι ιιεζ' ἐκείνην

scilicet ne unum de maximis muneribus d sideretur, cuius in superioribus nondum mentio facia est: ac postremo his rursus clausula additur, V. 452:οi ouς αρχ κοι Poremfος, αι δε et ε χι/ιαί, qui versus plerisque adeo displicuit, ut eum obelo notare non dubita-vorint. Neque mihi placet; sed tamen cur interpolatori potius ituam ipsi compositori thoogoni ase tribuondum dicam, nullam satis gravem causam esse video. Hormanniis vero ex his iluinque versibus duobus tantum pepercit, 450. 45l, reliquos tres prorsus abiecit: at tuo illos quoque alieno loco insertos osse ait, in antiquiore autem theogonia positos suisse statim post v. 4l3. Nam fuisse inde a v. 4li usque ad 4 la duas diversas recensiones: harum alteram habuisse v rsum dilsic scriptum.

233쪽

post hunc a iustin unum nil hic doperditurn liuiusmodi τ' ci, mi σιν ἐπὶ Aldci ρον ἴρot ραν, ai: deinde eum, ipii nunc est 4 i5, iam νωιοις τε θ εοῖσι τετιιιένη ἐστί sti tigra, tui tres versus eum 409. 410 stropham elli ciuiit iplinariam. Alleram autem recensionem habui SSe stropham horum spi inque versuum, qui nunc sunt 4ll. 4l2. 4l 3. 450. 45l. Erat autem in huius ulterius re- consionis restitutione longius Pliam progrediendiun, quam ab ipso IIormanno factum est, ne Vel Sibus 409. 4 tu, luos abesse non posse apparet, nullus in hac recensi ine locus relinqueretur, id quod accidit. si liraecedent om stropham cum Ilerna Antio his quinque vorsibus 404 Iu S constare dirimus. Erant igitur ex his ituo ex imonili, istiorum

in locum illi. ipios dixi. 409. 4l0 Succederent. Neque id factu dii ieile. i 2 Nam iiiii quidem, qui est 40S, Obelus duduni ab aliis appositus est;

ali rum, qui hunc antecedit, nec SSarium esSe nemo dicet; Pt damnavit

hunc illi que elegans Gruppii iudicium, p. 7S, cui quin IIermannus,

si attondisset, asset usuriis sueri l. dubium esse non potest. Equidem non distiteor istam diversarum I strensi unum Stropharunt pie iluinariarum description in ingeniose excogitatam magna lust cum arte exornata in

osse, ut sallere non raro probabilitatis it vadani specio possit: altamen ad rostituendam Veram atque genuinam theogoniae forinam his arti liciis perveniri posse nego. - Neque illud viro immortali concedere possum, ἴδοι το v. 45l non tolerandum, Sed cum ιδ υσι permutandum esset Di. Neinpe non lolorandum est, si resertur ad illud tempus, quo Iupiter IIecalen κoteo reo f ον lieri iuSSii, ut acristus pro plusquam persecto sit: iussit eam altricem fieri eorum, qui lucem adspexerant. IIoc enim absurdum esse apparet: nam excludentur Sie omnes, itui tunc nondum nati erant. Atqui potuit ι doleto otiam pro persecto accipi, referri siue ad hoc tempus, quo poeta loquitur: secit eam Iupiter altricem omnium, qui postea nati sunt: atque

10ὶ Leniore mutatione tacit Pro reponi potuisse dixeris: neque eredo ΙIe manno optativum alienum 3 isum esse ab eiusmodi nuntiatione relativa, quae rem suturain. sed praeterito tempore alicuius menti ob ersatilem indicaret. Sed nole-hat nimirum insolitam formam veteri epico obtrudere, moturo pro ἰδοίατο. Neque ogo me votustius illius formae exemplum invenisse memini, quam hoc Thebai dis Cyelieae apud ιYthenae. XI p. 465: ως Ου οἱ πατρωι' ἐνηείν ψιλοτητι δαέν-Gιetur', αμειοτέροισι κνλ. et Asti apud eundem XII p. 525 Ε: ὁπως πλοκάμους κrενίσαι 'o. Nam ii. I, 344, μαχλιντο, quam ineertae fidei sit satis eonstat.

234쪽

sic locum interpretos omnes are pisse videntur. Sed ιιετ' ἐκων ὲν tamen v. 450 vix verum psti 0 3. Nam quod Vossius, opi St. ni yth. III. P. t 92, eos signi licitri ait, qui post adventum Hecates a partu rientibus invocatae, li. e. IIecates ope et auxilio. in lucem editi sint, lianc sententiam in ipsis poetae vorbis nullo modo insesso manifestutia est. Herin annus scripsit σῖν D. Huli, non addita explicatione: sed voluit sine dubio: illa adiuvante. Milii in mentem venit πει Γα, quod nec longius a librorum scriptura distat, ol ssententiam ha lint haud inoptam: fecit eam Iupiter altricem omnium, qui Ρο- Sica h. e. post traditum Hecatae hoc munus, lucem ad Spexertini. - In eodem versu apparet or pronomen roserri ad notionem ex contextu subaudiendam, quod genus loquendi, etsi paullo fortasse durius non tamen Sine exemplo est, eoque facilius hoc loco admitti potuit, plod notio illa in ipso vocabulo κ Di eorροφος quodammodo ineSt, quippe quod nihil aliud sit quam κονρω τροφος. Ceterum etiam hoc munuS κοι eor ρε πίας non proprium Hecatae fuit. sed commune cum aliis, velut cum Apolline Iluvioru in lue deis ac nymphis, de iluibus ipsa theogonia testatur v. ζι46. 7, aut cum Τellure, cum Cerere, cum Diana, cum Venere, quae passim ab aliis κο ΓρOTροφοι vocanturi Iam si horum omnium, quae de Hecate praedicantur, quasi Summam colligimus, eam nobis deam ab hue poeta proponi videmus, cuiuSpotestaS omnium latissime lial sent, neque unius alicuius muneris atque usticii genere contineatur, sed paritor ad omnia pertineat et in omni- id bus plurimum valoal, ut hactsenus liuidem non inepta Sit Veterum quOrundam notatio, in Eudoeiae violario p. 144 relata: δε Ἐκά-I0hὶ Ratio in aperto est, nee latuit 'aege Isbachilini, Die Naebhomerisehe Tlleologie etc. p. 12; quo magis miror, tam n illud Mετ' ab eo defendi. o Eliae Unterfuehunς' iuquit sevio sicli Ho Latin's lieburi Eu Zeus' Resierungsan triti ebronologisch verhalte, vird Wohi Aiemand vertangeli. μ Sane nemo postulabit quaeri, quod ex ipsius earminis tenore cuivis non eaeeutienti statim se ipsum in oeulos ingerit, dudum natam Ileeaten suisse quum Iupiter regno potiretur, V. 423 sqq. Sed propter hoc ipsum illud μεr' ἰκείνην, utpotis rei manifestissimae repugnans, ab homine non prorsus incogitante scribi potuisse mihi quidem parum eredibile est. lli De Tel iure vid. Pausali. I, 22, 3. Aristoph. Tliesm. v. 300; de Cerere Hesych. s. U. κουροτρω . et all. apud Prelier. Demet. u. Perseph. p. 110; de Diana Diodor. V, 73, schol. ad Odyss. XX, TI; de Venere Soptinet. apud Athenae. XIII p. 592 Λ. Anthol. Palat. VI, 3IS. Etiam Vesta, schol. Arist. Τhesm. V. 300, et Latona, Theoerit. XVIII, 50, κουροτρωτοι sunt.

235쪽

ut nihil divitii benelicii ad honaities absilite illa pPrmaneat, Sitque en proinde in omni deorum sacri licio simul invocanda. Iam Iero ut asticiantur homines deorum beneliciis, duabuA rebus opus eSse apparet, ut et volint iis dei bene sacere, et ut possint: quamobrem aut voluntatem divinam II ecate si ilicari dicemus, aut potestatem. AC VO-lunt alis quidem significatio item etiam in ipso nomine I Iermannus inesse Statuit, quippe quod cum εκ υν, cognatum Sit, interpretaturque Volumniam ). Quamquam is non de divina sed de humana potius voluntato cogitavit: nam Hesiodeae fabulae hanc sententiam esse ait, ut ex agendi studio et sollertia, addicentibus etiam Signis caulestibus, prospor eventus prodire dicatur. Signa caelestia propter Porson admiscuisse videtur, IIocates patrem, quom ipse ZOdiarum, h. e. signiferum orbem. esse credit, qua de re posthac dicendum erit. Sed confusam sic et permixtam voluntatis humanae signorum lust caelestium significationem, ut una Hecales persona utrumquor liraesullietur, Vix Prohari l30SSe arbitror, quamobrem, etiam Si quis illam nominis notationem non spernat, rectius tamen sine dubio divinam voluntatem significari iudicabit. quum praesertim SaepisSime. quod deuriun voluntate fit, fieri dicatur. Verum longe tamen probabilior est allera nominis notatio, quae et veteribus plerisque y et

recentiorum longe pluribus plaeuili 33, ut 'Eκύτη eiusque geminum

II p. 306.13 id. Hesych. s. v. εκατοι O. lleraeli L alleg. Ηοii . p. 23. Schol. ad Il. I, 3 3b, Elymol. u. p. 320, 9. Zoiiar. p. 65 I. Eudo e. p. 8 et all. - 'onnullis tamen 'Eκαrνη dicta videbatur a num rati ἐκαrox, sive quod centum h. e. multas potestates haberet, sive quod segetes multipliees redde rot, scilicet quum eadem ae Proserpina esse statueretur. Vid. Fulgent. I, 9 p. 42 Muti L. et Mythogr. Rom. II, 15. III, 7. Similiter Apollinein Drerox dictum voluerunt propter centum sagittas in Pythonem coniectas, cuius rei auctorem Simonidem citant Iulianus ep. 24 p. 395 D. Eustath. ad Il. I, 75 p. 52, 15. TZet E. Aeg. I l. p. 117. 143 Fuerunt tamen qui ex Phoenicum lingua nomen repeterent, velut Clericus ad th og. v. 4li et Bochartus, quibus assentitur Hug. de myth. p. 110. Nuper autem a sanseritiea radice vas, quae velle significet, εχα-ν laetum statuerunt Sonnius in Ppilegoni. ad BDnisii Iex. rad. svid. Curi. in uiitzeli. Zeluchr. s. das

236쪽

aut iaculantem e longinquo aut operantem e longin Iuo significarent nemo, quod sciam, inlitias ire conatus est. Pr. Pler II 'rmannum. Is enim, ut haec quoquo vidunt alis significationein liaberent, appellati his cognomentis Aliollinom ac Dianam non propterea si aluit. quod eminus leta coniicerent, sod propter ἀγω&- Iuia mortem placidam et sine didoribus propitia voluntate ac favore hominibus immitterenti i: quase sontentia quantopore non modo cum grammaticorum auctoritate, sed cum Optimorum ac votustissimorum scri litorum iluSu pugnet, in ali rio est. N am uom rus quidem ἱκν βολον set ε κίργον Apollinem etiam ibi dicit, tibi telis irati numinis pestilentiam Achaeis immissam osse narrat, i l. l. T. 3. 96. 110. l IT, Pindarus Musarum τόξα εκηβόλπι appellat, Ol. IX Timotheus Solem invocat. ut εκ νβόλον adversariis immitiati h), Aeschylus denti luo pi Euris,ides ἔκληβόλα rclia Furiis. Herculi. Atalantae, Scythis. Λ maronil nistribuuntly . quae omnia ex inpla nullam nisi longe iaculandi significationem demonstrant. Duod autem addit Hermannus, Si vera et genuina haec sit illorum vocabulorum Significatio, mirum eSSe et prursus inexplicabile, cur nunquam lamen similia cognomina a facta deis imponantur. hoc mihi facillimum explicatu vidolui . Nimirum illis semel receptis usuque tritis nova fingi nihil opus erati ').Τenphimus igitur Hecatos nominis hanc notationem, ut ab eo, quod est εκύς, dictam esse statuamus, cui notationi quoniam voluntatis significatio non convenit. r stat alterum de duobus, quae Supra PO suimus, ut potestalem significol divinam, eam scilicet, i piae maxime deis tiropria, hominibus autem negata est, ut ἔκης h. e. e longin tu a facile quod velini solo mentis divinae motu ac numine efficere valeant v ). Nam fingsebantur quidem dei corporibus ad hominum simi-

lSὶ CL etiam Nietzsch. ad Odyss. tom. II p. l97 de discrimine signifieationis inter τ λε et ἐκιις subtiliter monent m. 19ὶ Sie iudiea, it etiam Elausenius. d. Abenteuer des Od sseus, p. 2S: Dile

237쪽

litudinoin induli; vis tramen storum ac pol sesuas talis esse credebatur,

quae non illi quo egeret corporis ac in embro nam usu ad res movi n-

das ellicienduntque i luod velloni. Ne suo rerentiorein lianc opinionsemet ab I Ionii rica aut proxima huic aetate alio nam dicere licet. Nam quamvis saepe aluid Homerum deus videamus de Olympo in torram descendero, ipsi Sipie pra 'sentos hominum robus immixtos corporis membris operari. non desunt lam n ne apud hunc quidem contrarii generis P xempla, unde appareat, quo madmodum de Iove set Minorvadisortis vorbis dicitur Od. XVI, 263, ε sse eos, νφι περ εν νεφέε Πικαθ D ii ονς, nil illi, minus tamen ἐσθλοΓις, sic otiam celeris deis, quum quid lieri in torris volunt, non opus esse propterea de caselo descendere, sed posse eos etiam e longinquo liuod velint quod quo ipsis fas sit numinis sui vi ac pol suile enic re ). inio dl5 quum tamen pleruiuilue Homerus eos in t 'rram devocet, cursitantes laborantes, voce aut manibus ut 'illes in lucat. facit hoc suo iure sun-

Late, Versintilicii ung einer Wes elicii clien guttii elien Et gen se hast. Das Verm 5 gen der s. otteratis d 'r Ferue Eu helsen, prei si das tantegri e e hi sche Altor thum v. s. CL Id. in Mus o Rheii. vol. III ann. IS35 ii. 452. Si d OIM rae protium est Rinckium ali dirn, sapienter scili et nos castigantem, de relig. li, i praes. p. V. : Der Tlirogo ille ist Ilevate die Eeugende undsegnen de Glii 'LUouin, die Aschera s .adi der P eni Eier, die Aortia der Etrus-ker; un. S. ist sie naeli lilausen die aiis der Uerne Mirxende Giittin, von ἐκιίς abceleitet, in titu er die Hau pisaelio, die H ir fame, at s avsgelassen hin Eliden Li li uastis tortasse placebit viro perdoctu iteraten ex Arg pto arcessere, ubi eommenticiani quandam id ex teii Rbthius invenit p. 50. 73. 92.20, Volui ll. , 23 'ulcatius lilaeum ex discrimine erepturus nube involvit. nee tamen propterea ipse praesens adfuisse dicitur, non magis quam Aptillo. quum eius auxilio Hoetor ser ar tiir, Il. X l. 363 roll. v. 75. Nequo Minerva adest, quum de ea dieitur. 1. 437, o δέ τ' δεισε ἐγκασι nee legati ad Achillent quum invocant Neptunum, lx, i,a, ut i uitiligat sibi-πεπιθεῖν υεγάλας emergore proptPrra A pitinum ex aequore volunt: neque Dioni des, , , lib, Minervalli procuras, δυς-ι εῖν καὶ ἐς ορυγὶν θχεος live postulat, ut ipsa ninliu sua aliquem ex litistibus Diomedi obiiciat ot intra teli iactum collocet. Arque vero Od. Xl , 3l2, quum Ulixos

lovem ipsum sibi navis malum in ninitus il disse ait. qiaisquam hoc ita arcipiet, ac si Iovem ad ses ' descendisse dμ raelo voluerit. Item quum deiis aliquis

τινος dieitur, ut Il. IX, 4is. 6S6. XXII, 374 non proprie hoc, sed ligurate diei in aporto Pst: neque aliter iudicabitur de Il. XII, 37. Xul, Sl2. ubi Λιις si ιγι Achaei amicti diruntur, aut 0, 693, ubi Iupiter uoetorem impellit μι ἰλα μεγαλ I.

238쪽

giturque boni poetae officio. Nam hoc genus imaginum maxime ornat

poesin, animosque auditorum callii ac dolectat. piam abrsem etiam po- Steriorum aetatum poetae eo carstro noluerunt, no nostri inlidem eliristiani in iis carminibus, in quibus Deum D. M. angelos lun caelestes agentes inducunt . iluamvis hos incorporeos osse persuasum habeant.

Veteres autem illi tanto libentius liboriusque his imaginibus utebantur,

quod deoS vere ἀνθρωπηιορφους esse credobant: nequc lamon hoc sic accipi det,set, ac si omnem vim et naturam deorum tant tuam inclusam corporis sinibus putaverint, ut non possitnt etiam absilue membrorum usu reS tPrrestres movero. Fuerit illa ante Homerum rudiorum hominum opinio; Homorus deos suos utroque modo operantes secit. prout aut maiestali eorum aul poplicis suis rationibus conveni n-tius esse videretur: quo in g nere si iiiii libertatem poetae certis regulis adstringore certa lue ratione desinire conantur, quaenam res a deis

etiam absentibus estici potuerint, quae non potuerint, hos Piluidem argutari et inutili quadam sublili late intempestive abuti censeo. Uuam quam de Homero ne opus ilia idoni est contendi, quum de Hecate agamus, cuius nulla apud illum mentio sit. Theogonia se autem comps Silori quem diu post Homerum scripsisse certum est, cur illam, quam PXl D- Sui, de numine ac potestate deorum sententiam abiudicemus, nulla profecto causa est. Ne pie ostendet, opinor, vis haec divini numinis sic iamluam propria persona induta celerisque deis ut n&ρεδρος ibide-dam addita. Siquidem pari modo etiam Lec τος et Issaν Iovi satollites adiunctos , idemus, Metin aulsem et Themidona ei uxores italas, aut uehen deis pocula ministrantem, multasque alias personas deorum Simili ratione contietas, quas enum raro longum ost ij. Neque illud non conveniens esso dicemus, quod Hecate iani apud antiiptiores do is pollens potensque suisse dicitur. Nam divina illa vi et puteStale, quam sub eius persona significari statuimus, nullo tompore deos earuisse consontaneum fuit. Denique Pliam paronios Hecates ad hane eius significationem plane accommodali sunt. Matrem enim Asteriam qualis sit, nomen ipsum doctarat, ab &στρασι sactum: latine Stellinam aut Sidero am dixeris, naturam quit interpreteris caelestona in Sideribus insitam aut aliquo certe modo ad sidera pΡrlinentem. Haec Patrem

2 li Ad instar huiusmodi prosopi,poeiae Pindarus Pyth. III, 27 ctiam monteii

239쪽

Coeum, malrsem Phoebeii liabet, im,riim nominibus ardorem cllucem signi licari alibi nobis probasse vii lemura ι), sororque eis Latona datur, cuius num n iplin I. alentem signi licet, numen lust indicet noctiimum. vix dubitari potest. Persae. qui pator Hemiles dicitur, nomen quidem minus aperta in Origi noni habet; tamen imius quoque

naturam rasti siem PsSe praetor uxorem Asteriam etiam fratrum 16 Λstraei et Pallantis . comparatio demonstrare posS videtur. Alterum enim Sider iam s. Stellinu in osso manifestum est, dicitiu que

ab Arato, Phaeno m. v. 99, Isreo ν Pallantis

autem ut men, a V rbo παυλειν sarium, eam vim et naturam signis i- care credo, qua Sidera lier motum v Phuntur ac pelluntur, quemadmo

ραν πον Toto παλλονT' ωε οι. Et caolostem l allantis naturam etiam hinc agni Scas, quod, sicut Astraeus ab Arato siderum, sic ille ab auctore hymni Ilo in. in Mercur. v. l00 Lunae pater esse dicitur. Paren- . tes autem horum trium Κρεῖον et Q luid aliud esse dicemus. quam ingenteS iluasdam naturae vires. unil quum aliarum mundi partium, tum caelestium corporum molus originem habeant Sic igitur nostro iuro oliam Person his molos libus naturis adnumerabimus, i plana vis dubia nominis nolatione, is i id voleribus a Ilερω, περ cs descendere visum ost. ut signi licaretur V τ ῶν Aue υν διαπεραίωσις ιζ κέ-

22 lii diss. do Tita ilibus Ilesiodeis p. I S. 19 23 Pausanias i, b Milesiorum sabulatii in morat, in qua Asterius Λnaclis,

Anax autem Terra filius die batur. liuius fabulae auctoribus Ana et m Caelum fuisse suspicor, qui I et me lilius etiam apud Hesiodum est. Sed etiam in Cretensium sabulis Asterius aut Asterion celebrabatur, in quem qui paullo subtilius inquirat, facile ipsum lo, in Carlestem sub hae lamna dolitoscere agnoscat. Sed haerpersequi ab hoc loco alienum est.24, CL Eustath. ad Od. p. li ait, . ,2, qui Persi ii, Oceani liliam, quam 1 o-siodus Perseiden dicit, Soli uxorem datam csse ait διὰ νην Περκιννητον αυro 'περια σι ι , o νι ἔκ εἰς πε mrην κίνησιν. - . eoli S ut δέρρεω, χέελθω, σasib o pro tyειρω etc. dixerunt lvid. Ahrens dial. Λe l. p. 53ὶ, sic etiam pro πεί ico. Hinc IIερρενς et quae somna nominis subest

gentilietis Itizρωιζt, qui ut nomen luit pagi Atti ei tribus Antiochidis. πείρων au-

240쪽

pretati ir Τra meum, sed signiscari Zodiacum credit; alii autem ab

obsoleta cluetidaria forma eius verbi, i Iuod est ), cuiusaoristum επρεσε habet theogonia v. 856, repetere nomen maluerunt, ut esset IIερσευς per transpositionem litterarum pro Πρεσεες, significaretque solis aut stellarum ardorem; ne de eis dicam, qui nomen non graecae sed barbarae originis esse volunt, lucisque significationem ei asserunt/φὶ. Utut est, ad caelum Persen pariter cum uxore Asteria pertinere manifestum est. His autem parentibus quod Hecate nata dicitur, nihil aliud significari arbitror, nisi vim illam caelitum, qua, quod

volunt, etiam e longinquo efficiunt, caelestem habere originem. Sed accedebat fortasso etiam haec opinio. ut non sine caelestium signorum interventu vis illa deorum res terrestres atque humanas movere liutaretur, abs qua Sententia etiam vetereS theogoniae interpretes non magnopere abhorrent. Nam in Asteriae, matris lisecates, interpretatione 1 T

scholiastes ad v. 409 ait: δια γὰρ τῆς κινήσεως των αστρέων τὰ reclΠιατα περαιοῖνται, ei diSertius etiam Ioannes Diaconus p. 471Gaiss: τὴν , στερίαν ὁ Πέρσης λέγε rat ἀγαγεσθαι ακοι τιν, παρDGDν Tiῶν DPρανμυν σωμάτων δραστικῆς καὶ ενεργους κινήσεως ἐξ et Παι τὰ ἀνθ ρο πινα πράγμοπα. Quamvis enim longe a Chaldaeorum opinionibus astrologicis illa aetas qua haec theogonia composita est, sine dubio abfuerit, vim tamen cluandam astrorum ad res terreStres set liumanas perlinentem dubitari non potest quin satis

mature Graeci suspicati sint, unde ἀστέρας us Πρους δυναστὰς ἐμπρεποντας αἰγερε Aeschylus dixit, Agamemnonis initio 7 .

tem eodem sensu quo apud Homerum aliquoties usurpatum est. CL et Ah-rens in Diurii. antiqaar. ann. 1836 p. 8l2.25ὶ Fuit in his D. M velle s. Vid. eius opus . II p. 174. 26ὶ ui velim Potium audiant severe monentem in praes. libri honae frugis plenissimi, Etyinol. Foraehungen ete. tom. I p. LXXV. Sed gratior sine dubio orientis amatoribus erit Pichii annotatio apud Potterum in Lycophr. v. 1428, πέρ-

ραι in Aegyptiorum sermone solem significare testantis, quod confimnavit nuper 1garthus apud Baehrnann. p. 2ST. Quamquam magnus horum mysteriorum epo-pta, Roethius, histor. philos. Occid. I p. 310, Perseo nihil cum solo aut eaelo commune esse vult, sed ventum esse calidum et pestilentem, non alium quam Τ yphonem, cuius cogitomentum B re- Seth Gmeri in Persen aut Perseum eorruperint. 27, Constat Hesiodo quoque astrologicum carmen adseriptum fuisse: quamquam de eius argumento et quantum ex mathematicorum opinionibus compIexum sit, non liqueti De Orphicorum astrologicis vid. Lobeck. Agl. p. 425. G.

라틴어 텍스트