Georg. Frid. Schoemanni Opuscola Mythologica et hesiodea

271쪽

a Graecis veteribus pariter eum celeris populis plerisque persuasum erat, suisse quondam generis humani conditionem longe Matissimam deorumque vitae haud admodum dissimilem, donec procedente tempore in deterius mutata malisque et miseriis omnis generiS, quibus nunc mortales conflictantur, obnoxia facta osset. Testes huius persuasionis Graecorum antiquissim οS eos habemus, illorum carinina Hesiodi nonisen praeserunti ): nam et in Theogonia et in operibus et Diebus de illa mulatione exponitur, et i Iuomodo ea quave ratione arciderit per duas fabulas ostenditur, quartim una in utroque carmine quamquam non prorsus eodem modo, allera in operibus tantum narratur. At Iue haec piidem, quae operibus propria est, ubi quinque generis humani aetates reseruntur, crescensque gradatim hominum depravatio et cum depravatione calamitas, alio ten t 0re Satis, ut Pula muS, accurate a nobiS pertracta est i); de altera, quam utrique earmini communem esse diximus, hoc loco disserere placuit

stelliing voti ei item Piodsuligen soldenen Zetuit ter nie gemesen, und erat spat undi soliri in Ilesiod 's Zcit, d. h. in dem scia in schuldbe ussion uenschenalter onder Sehiasiicht naeh tinfeliuid und Frieden dureli Rite dichiung ersunden. Die Spiit tereten der Ennii ver liber diose Vorstelliing sind dalier um so ei Llarlicher. Doromicis vid. Th. BergL. Reliq. eom. Att. p. 188 sqq. - Pausanias V, 7, 4 Eleos Saturnum ut aurei saeculi regem veneratos esse ait; sed quam vetusta apud illos haec de aureo saeculo opinio fuerit, neque hille cognosci p les'. neque ex iis, quae alibi de Saturnalium s. Kμονίων sesto et iisque causis traduntur, velut apud Macrob. Sat. I, 7, ex te. Lucian. Sat. c. 7: et in his ne constat quidem, quantum ad Graecorum, quantum ad Romanorum religiones pertineat. I Aid. proxiiii. dissert. De aetatibus gen. hum.

272쪽

In Operibus igitur v. si s Fb suisse illion latii lain praeclaram hominum conditionem legimus, ut viverent

νovs υν et ciργαλέ ον, a ' ανδρ ίσι κν ραις ἐδωκαν, sed finem huic selicitati impositum esse per mulierem Iovis iussu a Vulcano fabricatam aliorum tuo deorum muneribus ornatam, unde Pandorae ei nomen inditum. Hanc enim quum deducta ad homines piab Epimetheo, dissuadente licet fratre Prometheo, recepta PS Set, dolium quoddam in Epimethei domo repositum apserui Ss . iluo laeto statim erupisse omne genus malorum antea dolio illo inclusorum, solamque spem intus remansisse, quum operculum satis mature a muliere relio situm esset. Inde igitur ab hoc tempore. inquit poeta,

Contra in Theogonia fabricatur quidem pariter Iovis iussu mulier a Vulcano et hominibus adducitur, at neque Pandorae nomen ei imponitur, neque dolii malorum lue hinc emissorum mentio sit, sed dicitur illa omnium mulierum prima et universi sexus muliebris progenitrix

facta eSse, mala autem, quae per eam in genus humanum redundarunt omnia repetuntur a pravis moribus mulierum. Xam has sucorum instar otiosas et inertes domi desidere, quaeque virorum labor et industria paraverit, avide absumere. Neque tamen careri mulieribus sine

incommodo posse, quum caelibem vitam, si minus detrimentum rei familiaris. alia tamen mala satis gravia sequantur: postremo, etiam si cui sorte probior mulier contigeriti huic tamen nihil amplius nisi compensari aliquatenus mala bonis posse; qui Vero pravae copulatus Sit quales sine dubio plerasque poeui statuit, huic vix vitam vitalem hori. - Causam autem, qua permotus Iupiter tot malorum segetem vitae hominum addiderit. hanc utrumque carmen refert: Succensuisse illum propter ignem a Prometheo surreptum et ad homines se invito delatum: nam noluisse hominibus ignem impertiri propter fraudem alieodem Prometheo adversus se commiSsam. Haec fraus qualis fuerit, Operum compositor indicare supersedii: alter autem exponit in hunc modum. Quondam pactione inter deos hominesque facta, quum Iovi sacrificium offerendii in esset, Prometheum mactati bovis duas portio-

273쪽

nes secisse, alteram e carnibus viseerit usque corio involutis, alteram ex Ossibus cum arvina speciose compositis, Iovique optionem dedisse utram partem Sumere mallet. Sperantem scilicet fore, ut is fallaci specie deceptus ossa et arvinam eligeret, carnes et viscera hominibus relinqueret. Iovem, quamvis dolum perSentisceret, tamen, quo mani sostius illum fraudis convinceret, ossa elegisse: tum vero iratum

hominibus ignem impertiri noluisse, timem Iuum tamen Prometheus surripuisset ad illosque detulisset, non modo huic supplicium impositum esse gravissimum, ut ad columnam firmissimis vinculis alligatus iecur quotidie renascens lacerandum aquilae praeberet, sed hominibus

tuo glie muliere creata eas, luas commemoravimus, poenas inflictas.

Ac ne quis miretur, quo iure propter Promethei delictum non hic solum, qui deliquerat, Sed illi quoque, quorum amore deliquerat, puniri a Iove potuerint: sactum id propter arctissimam Promethei cum hominibus coniunctionem, quae eiusmodi est, ut ille non modo patrocinium hominum suscepisse causam pie eorum adversus deos tueri, sed

prorsus ipse generis humani personam sustinere dicendus sit, adeoque nihil intersit, utrum Prometheus an homines deliquerint. Est sane Prometheus, si de natalibus salicias audimus, divino, non mortali genere natus: nam patrem habet Iapetum, fratrem Saturni, matrem Clymenen, Oceani filiam, Ialietus autem unus est de Titanibus, qui, ipIum parere et obedire Iovis imperio recusarent, victi ab eo et in Tartarum deiecti sunt, quorum personis manifestum est repraesentari quidquid in rerum natura Iovis optimi maximi numini et consiliis pertinaciter adversetur. In his autem, quae sic adversantur, non immerito a veteribus poetis etiam humani generis prava indoles numerata est, cui qui indulgent, hos debitam divino numini reverentiam denegare, pietatis officia negligere, sua consilia suasque rationes divinae voluntati ante-5 ponere, impios denique et dei contemptores evadere videas. Neque mirabimur talem humani generis indolem Titanum h. e. divinarum personarum Specie propositam, si meminerimus, quam diversa divinitatis nolio apud antiquos illos fabularum auctores ab ea suerit, quam vel nos, christiana religione imbuti, animis informatam habemus, vel apud Graecos posteriorum temporum ii certe, qui supra vulgus saperent, Uno ore profitebantur. Primum enim deos illi non ab initio suisse, sed pariter ciuia hominibus ortum habuisse credebant ex occultis quibusdam causis naturalibus ac lege satorum. Porro, ituum nobis itidem ut Graecorum sapientioribus divinitatis notionem a summa virtute, Sa-

274쪽

pientia, sanctitate seiungere nefas sit, illis contra, quemadmodum inter homines alii honi et sapientses, alii stulli set improbi, alii intor virtutem et vitia, sapientiam et stultitiam medii sunt, sic etiam deoriim alii aliis

aut meliores aut deterior s. aut Salitentiores aut insipioni iores esse vi- 'debantur, et unus lanium ceteris omnibus ut viribus, sic virtute et sa- 'pientia tantum praeStare, ut eius inalterio omnes parere deberent. Denique divinam naturam ab humana praeter disparem virium mensuram hoc unum maxune discriminare videbatur, quod dei, posteaquam S mel orti essent, vitam haberent sempiternam, quum homines, ut nascerentur, sic brevi tempore rursus iniserirent. Verum tamen haec ipsa hominum mortalitas tantum singulorum est, non generis univerSi: Inoriuntur enim singuli, genus autem humanum pariter eum diis semper vivit, quumque in eorum, qui obierunt, locum novi semper succrescant, vis quidem et natura humanitatis eadem manet in posteris. quae fuerat in maioribus, ut non immerito humanam naturam pariter

eum divina, quamquam alio modo. immortalem dicere liceat. Quae quum ita sint, nihil obstabat profecto, quominus a veteribus illis sabularum auctoribus etiam humanae naturae locus inter deos immortaleS daretur, adeoque etiam ea, iluae prava et vitiosa in hominum ingenio, et principi ac summo deo invisa atque in sta sunt, tamen divinarum personarum imaginibus repraesentarentur, quales sunt Iapetus eiusque filius Prometheus. Manifestum est autem, huius Promothei persona nihil aliud significari, quam eam humani ingenii vim et calliditatem, qua non modo res ad vitae usum aut necessariae aut iucundae sollerter comparatae artesque innumerabiles inventae sunt, sed saepenumero etiam, quum nimis ea homines considunt plusque quam sas est sibi suae lue sapientiae arrogant, a religione et reverentia divini numinis animi porum avocantur, eoque impietatis procedunt, ut vel salloro deos debitisque honoribus fraudare con Iitur. - AditIngit autem Theogonia Prometheo tres fratres, Epimetheum, Menoelium Atlantem. quorum unius, Epimethei, significatio item satis aperta est. Nempe acies illa humani ingenii nimis saepe tamen hebes atque lallax est, neque raro accidit, ut, quae Optime et prudentissime consulta videbantur, reapse pessima et perniciosa sui SSe cum sera poenitentia intelligamus. Hane igitur seram suique poenitentem intelligentiam sub Epimethei persona repraesentatam quilibet facile agnoscit. Alterum fratrem, Menoetium, poeta v. 510 υπερκυδαντα, v. 514 autem στην et a Iove in Erebum d tectum esse ait εἔνεκ' ἀτασθαλίης τε καὶ

275쪽

6 ν νορετὶς υπεροπλον 3. Eius nomine significatur mortem oppet ias li. e. oblatam intrepide excipsero non recusans. Designari igitur arbitror eum animi habitum, qui ad audacia ac nefaria facinora homi-nps impellit superbia viriumque fiducia elatos, et ne mortis quidem metu lardalos, quo si, ut diis invisi et exosi non modo morte poenas luani, sed apud inferos quoque puniantur. Tertium, Atlantem, quam ob causam Iupiter supplicio assecerit, Theogoniae poeta non memorat. Posteriores eum una cum lapeto cetorisque Titanibus bellasse contra

Iovem dicunt, et sunt qui huius belli lirincipatum ei tribuant 3. Ceterum si quis omnia, quae de Λilante in sabulis traduntur, diligenter perpenderit, vix persuadere sibi poterit, huius quoque persona, itidem ut superiorum, iam ab initio nihil aliud quam habilum quendam animi humani significatum fuisse. Videtur potius cum illis postmodo demum coniunctus esse, quum nomen eius pariter aptum esset ad hoc

genus allegoricae significationis: designat enim patientem laboris et aerumnarum:) idque eo facilius fieri potuit, si et ipse ab initio unus ex Iapeti filiis reso creditus suit, qui quam multi morint, mox videbimus. Equidem suspicor Λtlantem, sicut alios, qui in Titanibus numerantur, compiliressi, vetustae cuiusdam et obsoletae religionis deum fuisse, custodemque creditum columnarum, quibus caelum sustinerivetores opinarentur h). Has columnas ubi terramim illi statuerint, neque ego Seio, neque a quoquam sciri posse arbitror; hoc autem video , Sedem Atlanti, Si minus perpetuam, at certe temporariam,

in Arcadia suisse. Ibi enim non modo siliae eius, Pleiades, natae esse dicuntur in monte Cyllene in , sed ipse etiam regnasse perhibe-

πιὼς κατεταοrαρευρον, ex aliis fortasse poetis haustum est: Hesiodus

4 νὶ Nomen eomparari potest eum I 'Mυν, quod Coeli aut eius patris eognomen fuisse legimus, vid. supra p. 37 not. 25,3 non incudem significans, quemadmodum nonnullis visum est Voss. Erit. Bl. II p. l96 , sed indefessum, propter rursum, opinor, conversionemque perpetuam Cornut. e. 1 p. 5 eum Vil-lois. comm. p. 225 ἔ autem propter toleratum munus gravissimum dietus est. 5ὶ Apollodor. III, 10, l. - In Cyllene etiam Maia habitat, una de septemPlpiadibus, ibi lite Mercurium parit. Ηymn. IIoni. in Merc. 22S. Ex eius sororibus ad Peloponnesum certe pertinent Τaygete, quae monti nomen dedit et e Iove

276쪽

tur ο). Posteriores autem, quum Titanibus, Iovis adversariis, hunc quoque admiscuissent, illud columnarum tuendi munus, initio sine dubio honorificum, in poenam converteriant a victore iniunctam, ut ablegatus in ultimas oras caelum non iam columnis Suppositis sed suo capite suisque manibus linteiret: mox vero montem de Titane secerunt in extremis Libyae sinibus, tantae altitudinis, ut vertici eius caelum incumbere videretur. - Di Ilicilior est quaestio de Iapeto, cuius nona euilui ex Graecorum sermone interpretari eo nati sunt, coniecturas alii alias protulerunt, Sed pariter omnes, ut equidem arbitror, leves a tituo improbabiles 73. Verum vidisse eos censeo, qui illud ab origine perst-

Laeedaemonem peperit Apollod. l. l. 3. Steph. BFE. s. V. 6υγετον , Sterope, quae Oenomai, Eleorum regis, aut uxor aut mater fuit Apollod. l. l. IIellanie. ap.

sehol. Il. XVIII, 4S6 p. 507 a 3. Muncker. ad Hygin. s. 84 , Merope, quam Sisyphus, Corinthi rex, in matrimonium aecepit, ex eaque calaueuin genuit Apollod. l. l. Ηγgin. P. A. II, 2 lin, Electra, quae fluvio in Messenia nomen dedit, ut Pausanias quidem autumat, IV, 33, 6, peperitque e Iove Iasionem et Dardanum, quos multi de Areadiae urbe Pheneo oriundos dixerunt. Serv. ad Vers. Aen. III, 1i17. Ceterum Eleos quoque Atlantis filias et Dardani natalia sibi vindicasse e Strabone

patet VIII p. 346.

nomen sine dubio eorruptum est. I lausenius quidem, de Aen. et Penat. p. 367, quum a Caueonibus dictum putat, videtur Καυκώνιον legisse. Sed Caueoni uni montem in Arcadia nemo memoravit; et tamen Dionysii Verba notum et usitatum nomen poscunt. Non incredibile est Θεα μασιον seriptum fuisse, idque etiam Clintono plaenisso video Fast. IIell. I p. 22, not. h. 7 Veteribus quibusdam allegoristis Iapeti nomen, ab p μι scilicet aut eius paragoge ire arci factum, τηι βα λυτ τα, TO μοος significam videbatur, velut sehol. Cantabr. ad Theog. v. 134: 'μπεrbς δι απο του ἱέναι. γὰρ ειυσιν ἔχει πάντα τὰ sic enim seribendum esse pro τα monui in diss. des ehol. Hesiod. p. 12ὶ ἀνιέμενα Πίnrειν ἄνω spr. ro τοιουτον εἶδος γαπετον ἐκάλεσαν. CL Εtym. M. p. 523, 53. Similem rationem Hemannus amplexus 'μπετόν Mersium interpretatur, de mSthol. Gr. antiqv. in Dpusc. tum II, p. lTo. et Epist. ad CreuZer. p. 82. Sed de omni illa viri summi disputatione de Titanibus quid iudicandum videretur, satis exposui in diss. de Titan. Hes. p. 13sqq. Alii veteres Ἱαπετον signifieare voluerunt τὴν κίν ησιν του Ουρανού, παθὰ TOrεσθαι καὶ πορευέσθαι, ut est in Rehol. Cant. l. l. , es. Proel. ad O. et I . v. 50. Eustath. ad Il. I, 207. VIII, 479. Alii porro nomen ab ιπτειν deseendere volueretit,

h. e. βλάπτειν vid. Et m. M. p. 462, 49. Lo eL. Pathol. I p. 404 , unde etiam Udlexeres, Mythol. Iapeti d. p. 319, Iapetum significare vult, ut ipsius verba ponam, das abge Ilone, unx lile Alicha, dem Verderben uberge bene Menaehen ςssehleehi. Alii denique Iapeti nomine voeum emissionem signis cari

277쪽

grinum esse statuerunt, nihilque aliud quam Iaphetum β), quo nomine in Hebraeorum sacro codice eluia appellari videmus Noae filium, qui progenitor esse perilibetur non quidem universi generis humani, seil tamen gentium earum, quibuscum Graecos proxima cognatione coniunctus esSe constat' . Id autem eo factum videtur, quod ferretur in harum gentium sabulis deus quidam Iaphetus, unde originem suam repeterent; eiusque memoria apud eos quoque, qui ex Λsia in Graeciam commigrarunt, licet obscurata, haudquaqua in tamen tota oblitterata est. Nam numerarunt Iapetum in Titanibus, h. e. in diis antiquioribus, non horum modo deorum iuniorum, quorum Iupiter princeps

esset, Sed etiam humani generis progenitoribus, Tιτνς γεσσι θεῶδεTίυν ανδρες τε θεοί τε, ut ait auctor hymni uoin. in Apollinem v. 33T. Atque sicut iuniores dei plerique ab uno Saturno, quem Mo- νον Graeci dicunt, originem habere crsedebantur, sic dubitari non potest, quin humani generis auctor Iapetus habitus fuerit. Hanc ob causam Homorus, ubi de Titan ibiis loquitur in Tartaro inclusis, Il. VIII 479, ex omni numero solos hos duos ut maxime inSignes numinat, et

Iiutimini, ut Cornulus d. N. D. p. 91 Os.: παππος ωνομασθη ὁ λογος, καθ' ειωνητικα τω θένετο καὶ Oλως ὁ oς απετελέσωi, tανετός τις ire γὰρ his Se ilicet poterat etiam sie Iapetus huilianum genus repraesentare, cuius hoc maxime proprium, ut animi sensus voce promat, unde homines τες, et μωυπες quoque, Vocari solent. No issimae sunt opinationes Laueri, Mytilol. p. 159, qui γαπμον de mari in torpretatur, ab te προὐ, propter fluctuum verberationem, et Rueverti, Τroia p. 133, Iapeti nomen, ut Iapa gis, ab ictus, ἰαυω, turmo laetum esse, in quibus verbis insit spirandi significatio: igitur Iapetum proprie nihil aliud quam ventum ess . naee ergo liorumque similia is tradam protervis in mare Creticum portare ventis . Sin In his, ut de prioribus taceam, praecipue memorandus Butunannus ES euius dissert. do Noae filiis extat in Mytholog. I p. 2ib. Nomen Iapheti s. Iapeti, quod nn ex Semitarum quidem lingua commode explicari posse periti latentur, ille ex Ia -Iao, quod deum et pet, quod patrem significet, ortum ess suspicatur p. 224.

9ὶ Εnumerantur inter Iapheti posteros, praeter Iavan et Elisa slones et Aeolos , Τogarina, Tarsis, Nittim, Dodanim, Tiras, quos Phryges, Tyrrhenos, Cares, Dardanos, Thraees esse statuit nuperrimus huius genealogiae interpres, A.

plerisquct asse utiendum esse arbitror, licet in nonnullis errasse videatur, velut in iis, quae de Thracibus disputat p. 125, non distinguens antiquos illos Graeeorum ei gnatos, quibus Orpheus, Linus, Musaeus, Thamyris, Eumolpus accensentur, ubarbaris, in quos postea nomen eorum translatum est.

278쪽

apud recentiores item horuui duorum nomina usurpari Soloni ad designandam summam vetustatem decrepitamque et inal, ecillam senectutem iri Prometheo autona piusque fratribus, illii genus humanum eiusque indolem repraesentarent, nullum aptius ituam Iapetum patrem

dari potuisse quilii, et intelligit. Ceterum fuisse liraeter hos etiam alii

ab Iapeto generati dicebantur, undetriginta numero i, livorii momnium intercepta est memoria, praeterquam duorum. Nam Λnchialen Iapeti filiam fuisse legimus, ab eaque urbem aluiellatam in Cilicia:

novicium sine dubio commentum et a vetere sabula segregandum i λ). Plus tribuendum Bul ,hago videtur, Iapeti et Thornacis nymphae filio ab Arcadibus momorato i δ). Thornacem enim mont m in I aconia, Buphagum Meadiae fluvium fuisse novimus; Iapeti autem seiusque filiorum memoriam in Arcadia potissimum et in propin tuis Peloponnesi partibus servatam esse etiam aliis quibusdam indiciis docemur. IIuc pertinet Atlantis in Λrcadia habitatio, de qua paullo ante dictum est, porro Promethei momi mentum apud Argivosi ), quod pie is a quibusdam ex Asopide, h. p. ex nympha Sicyonia, procreatus dicebatur id , item quod fratrem eius Epimetheum e MUmece quadam genuisse Ephyram narrabant thi, cuius nomen urbi indilum, quae post Corinthus fuit, denique quod in Theogonia legimus, sacrificium illud. in quo Prometheus Iovem sallere conabatur, Meconae, h. e. SicSonei 3)

oblatum eSM.10ὶ CL Iati. ad Aristoph. Plui. 5SI. Nub. 932. 992. Hemstertius. ad Lueian. D. D. II, 1 p. 253 Bip.

11ὶ Proel. ad Hes. O. et D. v. 50 p. 66 Gaiss.12ὶ Unus labesae testis est Steph. Byχ. s. v. Ayχιαλη, qui auctores laudat Athenodorum et ab hoe eitatos Diodorum regemque Ptolemaeum. Sed eredibile est hos aliquam Iapeti fama in in Citieia servatam sequutos esse. Nam terrae huius ineolae in iis sunt, qui in Mosaitea genesi Iapheti posteri dicuntur. Nee indignum memoratu est, quod Iapeti filium Atlantem Phrugem dieit Clemens Alex. Strom. 3, 15, 73, quodque Atlantis filia Celaeno peperisse dieitur Clitinarum et Lyeum, quae nomina ad Phrygiam et Lyciam pertinent. Tχ tκ. ad Lycophr. V. 132. es. Sehol. I l. V, 64. Adoptasse hi Asiani Graecorum subulas et eum suis contami

nasse videntur.

13ὶ Pausan. VIII, 27, ll. 14ὶ Id. II, 19, 7.

15ὶ Proel. ad O. et D. v. 48. Cf. Viilcher. mythol. Iapet. p. 72. 16ὶ Steph. Byz. s. v. Aolii γος. CL schol. Apoll. Rhod. t V, 12l2.17ὶ Nam Meeonen antiquum nomen Sicyonis suisse satis constat. Vid. Strab. I p. 382. Steph. Byκ. s. v. Σικυων. Schol. Piud. Aem. IX, I 23.

279쪽

Sed de lioc sacrificio et quast eius instituendi causa suerit, deque fraudo Promollisti iani accuratius dicondum ost. Itaque Theogoniael Oela. Iiosteaqua in supplicium descripsit ab irato Iove Proinet lieo im-pOSitum, de causis, cur is Iovis iram meruerit, narrare incipit hoc

και γαρ οτ ἐκρινονro θεοὶ θννητοί τ Γνθρ οποιμι κυίν i, TOT επειτα ιιεrai βουν προπρονι δασσύφιενος grγD9ηκε, Λιος νοον ἐξαrra Γίσκων. in qua narratione tamen neque eausam sacrilieti indieatam videmus neque apparet, quid significetur verbo ἐκρινono. Fatendum est ergopoeiam rem minus quam velles Plane et pei spicue expOSutSSe. Nempe, ut Oli inor, ea tantum di sortius sibi commemoranda esse duxit, quae pertinerent ad demonstrandum, quam ob causam Prometheo Iupiter tam graviter Succensuerit, tantaS lite poenas ah eo exegerit: cetera, minus ad hanc rem necessaria, breviter attingere satis habuit, apud auditores praesertim universae huius sabulae sine dubio non ignaros. Ethr vius etiam rem sigil ilicatiam ab altero videmus, qui opera set Dies concinnavit. Is enim nihil nisi fraudem Iovi a Prometheo intentatam esse dicit, qualis autem haec et quo modo intentata sit, silentio praetermittit. Nobis autem, quemadmodum huius breritatem ex Τheogonia. sic brevitalem Τheogoniae ex iis compensare licet, quae aliunde cunnierta habemus. Primum enim a linonemur a scholiasta pactionis 9 cuiusdam, quae post bellum Τitanum Meconae saeta sit de goneris hu

Eandem rem Pindari enarratur memorat, hunc ipsum Theogoniae locum allarens, ad Nem. IX, 123: οἰκείως δε ιεραν την Σικtωω ὁ

lSὶ Tίνας rei I a curroi e pro τους tevo P. scribendum psse recte Vossius monuit, Epist. myth. II p. 30b ed. l. ; sed ut cum eodem rara πιον Πωχεων scri-bUr 'tilr pr. ειε rit ri,1 πολευον, nulla eausa erat. Res ipsa doeet, bellum Titanum intelligendum esse, liuo cons et o dotis mun ra intor se sortitos esse etiam alii tradunt, velut Apollodor. I, 2, i, 4 et ipse Theogoniae poeta v. SSl-8,5. Et hali sortitionem τον ἐν Σικυωνι dicit iteraclit. allegor. Ioni. e. it p. 139 SeliuR., quem respicit Porphrrius in schol. B ad II. XV, 21, p.

280쪽

vacanetina est: sed poetae nostri verba, ἐκρίνονro θεοι θνιμοι et 'ἄν9ρ υποι, haud ambiguo non doos intor se solos, sed diros liuini nesque pactionem fecisse significant. et talem quidem Pactionem. qua iura adhuc aut controversa aut incerta nec s: sis delinita sic dispescerenti ir ut suum quisque acciperet: nam haec Pst vis vorbi κρίνεσycti idi dilue dilaicile est ad perspiciendum, luid ille in mentse habu i is. Nimirum fuerat olim, an loquam Iupiter rorum Potitus est, eo imminici quaedam vitae deorum hominum liuo, qualem, qui sabulam illam de di-vρrsis humani generis aetatibus retulorunt, aetati aureae assignatii. Et ναὶ γαρ το-ε δαHες ε scit ξDivos τε θω 0-ι a Iararo σι ει OMι κ arac ν Toις τ' ανθ ρ όποις, ait uesio deus poeta -'); cri/1 roiντ' ἐπ ρχε και θειον ἐτωιρεὼν, inquit Babrius in sabularum prologov. 33; οἱ τοι ε δνθρωποι ξενοι κ cii Os Oreckiεύοι θεοῖς ἐσαν, reseri Pausanias VIII, 2, 2; mixtos deis vixisse quos prima profuderit aetas Hippolitus tostatur in Senecae trago dia V. 525. Quamvis autem mixti deis, non tamen pares sturum haberi homines poterani, siquidem longe diversam utrisque sortem et conditionem ipsa natura et a terna lex salorum attribuit.

ideo quo etiam in illa communione vitae necesso lamen erat, quanto dei hominibus et aulino et coriiore praestarent, lanio eos etiam lucuset dignitate anteire, ipsos iluasi praesectorum aut patronorum , allProfi liuisi subditorum et clientium loco esse- ), quum tuo tutela d orum set praeSi illo carere non posS nt, etiam honorem eis set vota ratio nompra Stare. I haec autem munerum ut liciorumque mutua tributio illium

diu libera utrimque nullisque legibus desinita suisset, placuit tandem lovi, certum qu ndam ordinem ac modum describi, ut et dei haberent.

aetat. gon. liu n. p. 4.

라틴어 텍스트