장음표시 사용
281쪽
ii ut i quibusque lioni initius quisque eorum Uibueret, et homines, illi lit10 honoris pro illorum honesi iis ropen ero iup . . Ilaec est igitur pactio illa Me conensis, cuius poeta noster in ontion sena facii, in qua sine dubio otiam lioc fuit, ut sacri licia posthac deis ab hominibus offerenda es- . Selit, quae antea noli su rant. Nam Iti Omothoi illud sacrificium omnium primum misso, etsi non diserte in Τhstogonia dictum. significatum tamen quodammodo est iis versibus, ubi hoc genus sacrili caniti inde ex illo tempore ab hominibus usurpatum esse dicitur, v. 556. 7, alius au leui rom setiam disertius indicasse ex Plinii iluodam loco colligas, H. N. VI, 56, ubi I 'rometheus lirimus h Ovem occidisse dicitura ). - Γ taul in Mecona h. e. Sicyone, liaec geSla esse dicerentur, equidem iam Supra signi licavi pro litorea mihi sarium videri, quod omnis haec fabula d se Promolli eo eius tuo fratribus ab initio Pololion ne si propria suerit. Urhium autem in Peloponneso omnium antiquissima Sicyon e S Se aptori silue credebatur ). aliam i Pi explieationein nuper I reli rus Proposuit - φὶ, vir ogregius, Pt quicum consentire inulto Saepius ituain
πυγν Reto, inquit Vonus apii d Eui illitieui, Ililii ol t. v. T. 24ὶ Λhorra ruiit igitur a vera sabulae sententia alii, quos sequutus Hymnus P. Λ. II, 15 linee seripsit: Antiqui, quum maxima e erimonia deorum immortalium saerificia administrarent, soliti sunt totas hostias iii sacrorum eonsumere si ali in a. Ita lust quum propter sum p tu s magia i iii ditie in suerisicia pauperibus non obtili ς eren t, Prometheus dicitur ab Iove impetrasso, ut partem hostiae in ignem coniicerent.
partem in suo cori sumerent victu.
25ὶ Vid. εἰ cors. Srneeli. ex Castore toni. I p. l,2 Diud. Plin. H. N. VII, 5i; . Cf. Clavier, liis t. des p n. temps de la Groce l. 2. Irarcher, Herodot. in m. IV, 29 i. VII, 565. Mi κιαρων ἐδι, ινον a Callimacho Me eo non dictam esse propter illam partionem Pindari schol instes ait ad Aeni. IX, I 23: scilicet, ubi potissimum coit versari eum liominibus dei consito ierant, ibi otium luietionem inter utrosque liori consentati ruiti fuit. Λtque otiam Titanes. h. e. deos antiquiores, in hae polis si urimi r gione corii morari creditos esse, o Pausaniae verbis, II, II, 5, colligas, de Titano, monte et oppido Ster ouiuo: ἐνται Iti λθοι σιν οἱ Tιτανα O κῆοαι Πρωrων, εἶναι δὲ ειυνον εἰδελ ι ον 'IIλίον, χειὲ uno rooro D κ νηίλιῆναι τὰ
Nam etiamsi nomen a riri 3φ, li. e. ealce, ductit in esse videatur, prima Et SMeunda sci laba correpta, tamen fortasse altera originatio, quamvis salsa, nihilo utilius ex aliqua antiqua Titanum nae inoria fluxit. - Ceterum de Sicyone hoc quoquo addam perquam memorabile. quod, sicut grariarum urbium antiquissima erellituruit, sic etiam mediis aevis tarimen Omnium diutissime retinuit, qua de re
282쪽
dissentire soleo. Fuisse pnim coniicit apud Sicyonios se-stum praecipua quadam religione colebratum, in insemoriam scilicet antiqui illius deo riun lium imi in quo convictus, cuius in ilistoxeniis quasi quaedam imago reli 'toretur. Λli pii, ut taestam de theoxeniorum apud Sicyonios insigniori celebri late nihil a ii in piam traditum esse,. habuit sine dubio genus hoc festorum ration in ab sta, quam I rollerus voluit, longo diversam. Nam, ut ipsius viri doctissimi vpi bis utar, olim in commentario de Polemone scri litis, p. f,T, parabantur his sestis Pulae Sacrae, quibus peculiariter ut rotur iA deus, cui templum aliquod set oppidum sacrum erat, sed aecubabant etiam alii dot, ii ii ah illo lani tuam invitabantur eius iust ξε,οι prant. unde IIesychius: γεω- ξένια, κοινῆ εορτὴ πασι τοῖς Ν quo vero sex eo, quod apud Ddlphos I'indaro hunc honorem habitum legimus, ut in thooxe- lniis ipse, et post ipsius mortem eius postvri, Si adessent in sesto, partem de opulo acciperent, concludi debebat, etiam convivas deorum hominos factos et sic anti tui convictus memoriam instauratam Psso. Nam idem etiam in aliis sacris fieri moris erat, ut. qui sacrificium diis Diterrent, aut partem de victima amicis honoris causa tribuerent-λὶ, aut etiam ipsos in communionem sacrorum et opuli adsciscerenUδη . Sequitur dehinc apud Hesiodum, quomodo Prometheus sollem Iovem conatus Sil, v. 53S: τοις 3ι ἐν γὰρ σύρκας τε καὶ εγκα α πίονα dii stili ἐν et ν δ κατεθλῖκε, καλxit'ας γαστρὶ βοεί/i,
ευ τε λίσας καTέγ κε, κ&λDthας &ργέτι In primo versu pro τοῖς ιεν vulgo GJ ιέν scribitur, quod tam diu ab oditoribu A toleratum esse miror. Nam quod dicunt op 3ιέν - τιν tu signi lieare hic- illic, manifesto salsum est. Dicitur sic sit sto/ τῆ δε, quod ipsum Guietus hoc loco rigioni voluit, nunquam illud alterum. Veram lectionsem duo saltem codices sorvarunt, lesii Sque Pius
283쪽
mitii ii Λeschyli scholiastos est, ἴi l Proni th. v. 1022, licet is sensum Pria Orunt Iion perspexerit δ' Sententia poselao liaec est: Prometheum ex ilia abus, i luas secerat, portiti nil vis alteram, in illa a Parnes et viscera essent, illis, qui paullo ante numinali sunt, v. 535,-αν- θρtόποις, alli ratia, in qua Ossa PSsent, Iovi, υπερ ii ενε i Keo viam, v. 534, clostin alam halmisso. Uliam ob rem hanc artificiose conuio Suil, . ε Γιεζλίσας καTέin κε, arvina Ossibus Stipvi iniecta, si eranS sor , ut hoc adspectu Iuli iter illectus is, se doloriorem part Pin pro meliores sumeret. Iupiter, si uasi ignarus doli, inaequabilona distrili utionem se mirari simulans interrogat. v. 5la:
t et, sic seri hi non potuisse nisi ab eo, ii ut rota leger t. Debi bat autem τὰς r-ν ει ν θιοπω ν Moriatiς dicere. 30 Ilermanii. do Theog. sori l. antiq. p. 14: is Removendus V. 543 vel propterii, solita in appellationem Πι νειον centiu εr' rei κro P, quam inseruit interpolator, quia nomine coinpellanduin putabat lyris notheum. Non equid ni intercedam quo
minus versus improbi tur: PPIi rivrndum nutriti, ut ab init pol ut re insertum. ii uianto credam, quam demoti stratu in meriti ab ipso Tlic agoniae compositore iiiiiii nisi virgans nptu inque acutis nostr rum erit iramim naribus seribi potuisse. - Nonia in in om Offendit oliam neglPetum digninina iii numine i xc aer ων. De hoc vid. Dis s.
do interpolat. Th. I p. l2.3l Ηuius loquendi generis, ubi, quod modo dictum ost, coii sirinatur adiuncta togatione eontrarii, aliquot exe inpla dicit lingius ad h. l. contulit; plura suppeditabunt Lobee . ad Sopli. Ai. p. 2li Od. 2. Λpit E. ad s. Τrael, in. 139. 244. Ma et En r. ad Alitiph. p. 157. lina se, lucubr. Tlluc d. p. 58, et qui ab hoc ei tantur. Hoc nu-iem loco poeta sine dubio adhibita hae sormula lanto magis cavere voluit, ne quislo Em reapse deerptum esse opinaretur. id quod tamen noviciis quibusdam erit telis, elut εἰ ruppio, do Theog. p. 322, uecidero potuisse miror.
284쪽
cet ut perpotrato facinore si alute lui3 palam facta etiam sit pIilicium. quod hominilius impositurus erat, Plane iuSturn SSP IPPRI Pr t: κακαδ οσσero θνιιμ, cti Isio ποισι, τα κcti rελέεσθαι εμελ- λεν. Hominilius, in iluit poeta: pioniam, ut supra exposuimus. intertio in ines et Promotheum nihil interest. Itaque Iulii ter ulraquct manuar ii iam apprehendit, a lituo tunc domum, dotoclis o Ssibus, iram suam erumpere patitur:
Fuit autem fraus illa Promolhoi maior, quam quis primo ni Stieetii ery-deret: habuit enim hanc vim, ut inde ab eo lompore ad hoe primi sacrificii exemplum etiam postea homines hostiarum meliores partes Sihi retinerent, viliora tantum, ossa cum arvina, diis adolerent. Id poeta ait v. 55 ,. 7:
Reprehenderunt nonnulli hos versus, quum negarent unquam diis oSsa tantum er mala: et constat profecto, cum ossibus semper aliquid non
32 Casu laetum est, ut alterum huius loquutionis exemplum lion extet, id quod viros doetissimos, IIermantium et Gorti lini tuin, permovisse videtur, ut de veritate ieetionis dubitarent. At est ea plane proba et incorrupta, neque offendere loquutio quemquam poterit, qui quid , quid sint, reputaverit. Illud enim eonfusionem et perturbationetii designat, quasi effusa bile ortam: quae quoniam in praecordiis, liaec enim v sunt, maxime existit, hinc rectissime. qui sie asseitur, dici potest praeco rilia tota, circum ei rea, hi te suffusa habere. hac loquutione ad erbium est, item ut in simili loqitutione uomerica νεος-μΩαιναι-Il. I, lua, ubi recte schol. monet, f πρυς ro πψιπλαν ro. In recentiori biis editionibus seribitur, tralaticio errore, inde ab Eustathio propagato, sed a doctioribus veteribus alieno.
τε ας 3ιελ. . ubi item Sebol. re ιν έ προς το πari σε. Comparari possunt τρειας α ιι ι -Πλνεγεν ne similia, velut εους λυMυν περιπροχυθεὶς ἐδc tiασσεν. Agnoscunt quidem ad i. ιιιιιι ιμελας lIesychius, ElymoL M. alii: sed ex Homero tamen non dubito quin ubique extrudendum sit. 33 Apparet apte hos versus hoc loen a poeta positos esse post iram Iovis commemoratam, ne scilicet ille propter unius saerifieii fraudem. sed propter pam, quae ad omnia in posterum sacrifieia pertingeret, tam graviter irasei videretur. Non eoneedemus igitur Goetilingio vorsus post btu transponcndos, nedum eos eum aliis quibusdam eriticis plane exturbandos esse en damus.
285쪽
imul O arvinas, niaxime lito omentum, sed etiam carnium extorum Iusti rosecta a dolori solita; nseque lamen hoc ol1Stare poetae poterat, quo-ttii tuis ossa tantum nominaret, ut pol quae, Si n0n Sula, longe certula plura insessent 33. II Oic ipsum autem. quod ea, quae nulliu S aut perexigui prolii essent, deis homines offerrent. plura autem et meliora sibi relinerent, pugnare mullis sine dubio videbatur cum debila deis reverentia et pietate: quum lito tamen hunc ritum sacrificandi non modo antiquitus traditum constantor tu hs strualum, sed etiam patienter ad pis tolera luna vid proni, liuius roi causam ab eiusmodi vetere pactione repetebant, qualem Supra proposui mug, in qua tamen iluum honi in ingratum erga deos imme inoremque bene liciorum animum tirodidissent, non immerito etiam poenam quandam iis imponi debuisse Sta
al CL Hermanii. ad Aeschyl. Proin ili. l . 99 sqq. do Mηολις accuratissilitellisserontem. Ini pri in is ad nostrum lucum Ilertinent quae li. 100 scripta sunt; sed a quoque, 'irae ad defetidendam apud Rescii tum lectionem ὁσσυνμακε Πν, attonii ullis addubitatam, a viro summo proseruntur, etiamsi caudam addi ad Da ιυν ix opus fuerit, e tera tamen eiusmodi sunt, ut contra diei nillil posse vidi atur, nisi sorte ab Ituriungo, et si qui sunt Martiingo similes. Sunt sane etiam in hortio ii contemnendae ingenii et doctrinae dotes, sed Otacit tamen his unum maxini exitium, quod nimis sibi ipse placet, soliisque rvete sapore videri vult, quo sit nimio saepius, ut dise re et audire et meliori credere nolit. 3b duae ante hos vorsus logitur Iovis oratio ad Prometheum, N. 560, con 3ν, Ουκ te est πω δολιης l Iermantio in consura ed. i. oetii. Op. VI p. l77 portu ira videbatur, quippe quae vix aliter accipi posset, quam de tin o aliquo dolo Promethei praeter illum in sacrificio admissum, quum tamen alter dolus, ut ignem surripuerit, postea demum sequatur v. 565. Hanc ob causam in alia quadam rP en Sion o hos xersus suisse suspicatur hoc ordine collocatos, 555. 502-569. 55S-56l. 570. Atqui non oblitus es sol recte etiam is dici potuit, surtu, quo esset ingenio vorsutia et fraudulento, etiam alias, nec Solum in illo sacrificio, ostendisso eredibile sit. Nisi sorte Hyrmannus Sensum i Ilorum verborum hunc esse credidit, ut ne itine quidem, sellio t pust impositam hominibus poenam, desistore Proin theu n dolis di protur. Sod hie sonsus tum demum inerit, si
ου- πω accipiatur esse nondum: coiistat autem πω saepenumero nihil aliud esse quam πιυς. Itaque recte Horatianii 3 s urit lingitis obloquii tus est, et is ipse sententiam postea mutavit, quum in Ilissent. de Th. tarm. ant. p. 14 traditum versuum ordinem servavit, res retis tantum nonnullis, ut Auporvaeaneis: quia scilicet strophicae eompositioni, quam in illa diss. omni modo enicere studebat, repugnabant
286쪽
ulter autem, in Operilius v. 50, de eadem re lo Iliens: κρνφε δἐ ni P. Id nonnulli sic acceperunt, iluasi ignem, antea coli PsSum, illuc ad ' laterit Iupitor lium inlinis hin. Scilicet caruisse eos an lo laoc tempus igne non videliatur creditule, vel propter sacri licium a I ronte theo oh latuita, quod alasque igne lieri non potuerit, vel pro liter Meconast urtiis mentionem: nam uri iein ab hominibus conditam esSe igne carentibus luis credat Ilursus tamen οὐ διδοναι de eo tantum recto diri potest tui alteri rem . qua is caret. dare recuSat, non autem de eo, qui cui, fluod habuit. adimit. Ilaipie ego sic statuo: uSu spud in ignis homines antea non caruisse, ipsum tamen ignem in potes uuc non habuisse. Sed hanc penes deos solos fuisse. Nempe in illo convictu et communione vitae, quae olim fuerat. homines ipsos ignem habere non opus erat, Sis Iuidem omnia, iniae sine igne confici nequeant, a diis accipie-hant. Nunc autem malilia hominum et ingrato animo Iupitur olfensus antiquam illam communionem dissolvit hominesque, praesenti deorum subsidio destitutos, res suas sibi habere iussit, scilicet ut damno suo discerent, quam nihil ipsi per Se possent, quantoque opere ad Omn svitae necessitates deorum ben liciis gerent, utque sic ad pietatem
reverentiamque deorum animi Porum rovocarentur. Uuod autona ignem Solum poeta nominat . aliarum commoditatum, quibus nunc hominibus carendum fuerit, nulla mentione facta, nomo mirabitur. Ne lite enim lii quis erat diserto commemorari, quae non poterant non eluith t sua sponte occurrere, quum, quibus igne adeo caron dum fuserit, eos etiam aliis rebus ituam plurimis carere debuisse salis per se manis stum sit 73.
Pergit dein lioeta, ut Iovis consilium Prometheus eluserit, V.
36ὶ ,, Negavit iis usum. liuem alit ea habuerant' , inquit Iuenn PInus p. 308, verbis ambiguis quidem, sed quae quo sensu dicta sitit, proxima ostendunt. Diseristius Elausen. Theolog. Aesch. p. 144: sillosiodus narrat ignem homini hus anteaeoneessum, ademptum esse a Iove.' Similiter alii, quos prodire re nihil opus est. 37ὶ Non inepte Hyginus I'. Α. li, l5 p. 3Ν4 monet, nμ carnium quidem usum, quarum meliorem partem sacrificantes sibi retinerent, utilem hominibus suisse, quum eas coquere sine igne non possent. Id uia itali hius Obser a it Hesiod. Stud. p. 17.
287쪽
280 IIoc quid aliud significat e dicemus, quam homines, cuius rei privatione
purilli orant. nam sua ipsos sollertia nulloque deorum auxilio sibi comparasso Sed hoc etiam, opinor, addemus, licet non dictum a poeta, corte non contra veteris subulae mentem: homines, Sollertia sua confisus, nihilo quam antea reverentiores deorum factos, quippe quum salis se sibi ipsos consulere poSse sperarent. Porro autem illud quoque animadvertendum est, ignem natura Sua rem maxime divinam deisque propriam visam esse. uid enim igne celerius, quid luce, quam spargit, calore, quum sundit, mirabilius, quid ad omnes res emcacius, quid donique, ipi id, etiamsi contineri ab hominibus νt regi is iodammodo possit, tamen, Si minus caute ira et tur, violentius et perniciosius Hanc igitur ob causam dei iii illa antiqua communione usum quidem ignis hominibus impertiverunt. ipsum autem ne tunc quidem in manus dederunt, nedum poStea permi Serint, ilutim communio illa dissoluta esset. Magnum igitur et audax facinus is commisisse videbatur, qui rem talem talius te dixi nam pri inus in Suam potestatem redegisset et sol viro hominibus coegisset: atque hoc est, i luod apud Aeschylumi ratus Prometheo crimini dat, eum ἄνθ Vulcani, h. e. rem cuius possessione is deus, qui ei praeerat. maxime gloriari et superbire pos-Sel, suratum mortalibus tradidisse a s . lam vero Iupiter, ne nimis horninu in animi hoc successu elati in- sol Scerent, alio genere Poenae eos coercendus esse decernit, de is io non dem modo in utroque carmine exponitur. Nam in operibus v.
38ὶ Ili,e sensu nI,uti ixeselix lum aceti, tendunI esse res ipsa docet Obser at uanilue e,t a me nil llao m. p. 2bet, et antea iam a vetere scholiasta τε corre II ται aro v v ησιν, caς εἰ Hrδι σον κόσμοι . Hartungus tamen, hic illi , iue sui similis, ulteram significationem praetulit, tilia apud alios flos flammae dicitur. IIane autem ab li te loco prorsus ulienam esse, ipse, opinor, uari ungus intollo xissot, nisi obli iluondi pruritus montem eius occaecasset.
288쪽
nere, Mercurio, Gratiis. Suadela variis artibus aliisque dolibus atque ornamentis instructam, unde Patulora dicta est, Mercurio tradit ad Elii inetheum deducendam. Is, illia in vis ante admonitus a fratre, ne luod a Iove donum acciperet, fore enim id licininibus lierniciosuin tamen pulchritudine illectus mulierem accipit, moxque cum damno suo intelligit, quantum mali admisserit. Illa enim, noxas tristes hominibus machinata ανc eos tot σι δ' ἐιιν σατο κλ δεα i. trece, inquit poeta V. 95ὶ dolium pioddam satale apprit, unde statim ing ns malorum nud-litudo erumpens homines invadere coepit, solaque Spos in dolio remanet. siquidem mulier Iovis voluntate operculum ante reposuit blam illa quoque evolare posset. - Nonnulla in hac narratione esse Apparet, quae attentum lectorem olfendani. Primum do dolio istia si tua oritur, ubi fuerit, unde venerit, quove modo vis illa malorum in eo inclusa fuerit, nihil horum a poeta docemur. IIoc non video quomodo explicari aut excusari possit, nisi di amus, liropterra reni a puela non diserte Pxpositam. quod non ignotam auditoribus suis sed aliundo iam cognitam sabulam in 'moraret, de ιpia eos breviter admoneri Satis esset,
quemadmodum etiam supra vidimus de fraude Promethei in sacrificio cum mi Ssa, quam it pin ille uno verbo ἐξagrari. σε signi litare, ut apud gnaros, satis habuit. Et fuisse illam sabulam iam ante Operum concinnatorem ab aliis poetis veteribus narratam non sane incredibile est. Uuamquam de Vera eius et genuina apud hos furnan, quoniam nihil traditum est '), ad coniectandi aleam redigimur. Acutissimo Lehrsius. Quaesi. epie. P. 225, hanc suis se coniecit: Iovem, bene cupientem generi humano, ipsi Epimethseo s. hoinini mala dolio inclusa tradidisse.
39ὶ Quod Proetus refert ad Op. v. S9: ἔτι νον τωι κα- κολν πί λον recte e Tων amrυιν-ν-κιὰ πιιθι θ ενος rict 'I πεμ γει πtinii; γειλε τὸν Πανδιυριαν 3ιξ δ ασθαι aera, , manifest viii est ad ali fluod drama Satyrieuna pertinere. Et traetata iii Pandorite sultilla in satyricis di alitatis esse e vastatiluum ab aliis, tum a Sophocle, cuius λων διυ mr s. - ι νειοκοπους aliquoti s veteres memoraui. pud Proclum poetae nomen omissum Pst, librariorum, ut videtur, culpa. I rbitror autem de Aescha lo cogitandum osse, euius versum huc pertinentem etiam ad Op. v. 156 a Proeto citatum hab mus. Tractavit enim . eseli Flus sabulam Prometheam non solum in tril igia, LID MI Ortio, , s detiam in Πυρκαεῖ, quam a IIDo νόνν diversam et sat 1rieam ruisse prudelitiores dudum viderunt, et liermannus quoque, qui olim dubita vorat, postea inteIlexit. Negat quidem etiam nunc idem, qui trilogiam quoque suisse negat, i Iartungus: sed huius singulare iudieiuin quis morabitur 3
289쪽
luema intolluna Apuluili ventos utri inclusos Ulixi, at mox rixant infortasse clim viro mulierem dolium illud maligne aiieruisse. IIoc si Probamus - Pt est sane non improbabile, - traditum a Iove dolium hona inibi is cogitabimus anto quam propter ignis iurium irasceretur, tunc autPm mulierem immissam esse eo ipso consilio, ut ab ea dolium satale aperiretur atque sic emissis malis homines plecterentur. Neque non conveniens hoc genus poenae Iovis Personae esse dicemus, qui quamvis non intinerito Succenseret, tamen non statim mala hominibus ipso it illigit, sed muliero ad pos missa ipsis quodammodo potestalem facit malorum etiam luna evitandorum. Nam nisi recoliis sol illam Epimetheus, sed Proin thei monitis obtemperaSSut, non erat futurum, ut dialium appriretur. Nunc autem ea recepta homines ipsi sua impru-lii dontia - nam Epimethoi persona nihil aliud nisi hominum imprudentia repraeson latur - malis suturis sese obnoxios faciunt, ἔδν κακὴν ast farctari Jνζες, ut ait poeta v. 58. Restat tamen adhuc os sensiuncula. propter spem una cum malis dolio inclusam. neque tamen simul omissam. Nam licet ilisam hanc spei et malorum coniunctionem non inepte excogitatam dixeris. quippe quum Spes natura sua malorum quasicomos Pt rotui dium sit, lamen quid ea in dolio inclusa prodesse hominibus puluerit, non iam facile intelligas. Uuidni, sicut mala inter
homines Iagantur eosque vexant, Sic etiam spes emissa adire mi Seros,
consolari alii te origore afflictos lingitur' An dicemus, malorum homines iam non habere potestatem; spem in potestate sua retinuisse Sic Lehrsius l. l. neque ogo meliorem rei explicandae viam invenio 303. Nam quod alii voltisti int, spem ipsam in malis numerandam esse: significari onim vanam atque saliarem fiduciam ot bonorum exspectationem: minus probari potest Primum enim Ἐλπές sic similliciter appellata non facile videtur tam malo sensu intelligi potuisse, sed sto polius, quem Italus poeta ij expressit vorsibus su avissimis:
l Euam Coeulingius ad Op. v. 94 eandem sententiam profitetur, in eo tamen minus recte, meo quidem iudieio, sentiens. quod spem inter mala habitam ess
vult, lieet ceteris minus nocuam.
40hὶ Paullo aliter Aristarchus apud seholiastam; nam non spem salia eoui bonorum, sed metum maiorinii esse voluit, scilicet quod is nunquam non esset in hominum animis propter multitudinem malorum undique ingrurntium. lli Est is Serasinus, saee. XV poeta, quem aequales sui divinum appellabant propter miram versuum duleedinem, quos landere ex tempore, sine labo-
290쪽
i a leggiera Ogni stilica, tu gillar in terra it sentu, per ricogiter pol la spica: li ili in di pasce e nutrica nostra mente e ci rinisanca: negli assanni niat si Stanea, se ogni cosa ni mundo In Buca, la speranga mai si perdo. δὶDeinde, si in malis erat spes, evolare hanc ipio lue cum ceteris e didio conveniebat, ut illa ad vexandos, sic hanc ad sallendos ot decipiendos homines. Nam huc quidem dici non potest, in hominum potestate situm esse, v lintne an milint spe salii atque decipi. Posteriores poetae iisdem, tuas commemoravi, dubitationi lius permoti sabulani sic inunularunt. ut non mala sed bona in dolio inclusa suis su dicerent: liaec, illo aperto,
Quod autem in vetere sabula malorum inter homines origo repelitur a lioena propter ignem surreptum iiS impoSila, non in 'pio excogitatum esse fatendum sest. Nempe ab ignis usu Pliam artes exortae 17 sunt, luarum nulla sere sine igne exerceri potuit; artibus autem inventis non modo multis rebus necessariis et utilibus vita huminum aucta. sed etiam luxuria invecta est, iluae cluum et corpora emolliret et animos mores que corrumperet, malorun innumerabilium, curarum, aegritudinum, morborum effectrix fuit. Hoc non recentiores solum intortiretes monuerunt, Sed PBndem rΡm dudum Ioannes Τχelgos non
riosa meditatione, et ad citharam mutare solohat. Publieata sunt eius ea tua Venetiis ann. lb02, ae post alibi saepius. 423 Graeeorum seripto in locos, ubi Spes simili modo laudatur, Stoba ui assert Flori l. tit. 110 109ὶ; ubi vituperetur, via unus aut alter est.