Georg. Frid. Schoemanni Opuscola Mythologica et hesiodea

341쪽

Sum quaeras. Goetilingius, quemadmodum Noctem et Atlantem inis terram in Tartaro esse, sed Atlanti tamen aliquanto superiorem stationem illo adverbio v. 746 assignari credidit, ita etiam nunc Plutonis domum illis superiorem significari vult; utrum autem hanc quoque in Tartaro, an extra eum, in ipsius iam terrae sinu esse statuat, non dicit. Lenneptus , non dubium est , inquit, isquin ex Hesiodi sententia subter πείecua, in quibus stabat Atlas, set omnino Sub terra superque Tartarum 36ιοις ἰχήεντας, Sonoras, i. e. alte concameratas, magnas habuerit Hades, θ εος inde χθονιος dictus. Immo, inquit Voelcheri Plutonis domus est in magno illo inani. χαηιπιι, quod ad occidentem est extra orbem terrarum et trans Oceanum, et consentit hactenus Hesiodus cum Odysseae poeta, qui et ipse Od. lib. Xexir. et XI in. Plutonis domum transoceaniam, non autem Subtyrraneam nobis proponit. Nobis quid de isto inani extra mundano videretur, Supra exposuimus: de OdysSeae aut in descriptione Orci quam parum 1irmis argumentis V oelchori opinio nitatur, satis iam ah aliis demonstratum est. Nempe negavit illo Ulixen, ii ii in primo tantum aditu Orci constiterit, declivi quidem loco, ut descendendum fuerit

XI v. 164. cf. 47 5), non tamen subterraneo, conspici re ex hoc loco ea omnia potuiSSP, quae Se conspexisse narrat, de Minoe, Orione, ΤitIo, Tantalo, Sisypho, si hiaec subiserranea Pl in Profundo terrae Sinuabdita suissent. Atqui pons lal cet tis rationibus, omnona hanc par- i5 tem Necyiae subditiciam esse set a recentiore quodam interpolatore insertam, ut nihil hinc argumenti de veteris poetae opinionibus repetere liceat. Quodsi quis dicat, eius certe, qui haec in t rpolavit, sive Onomacritus suit sive alius, talem, qualem V Dei cherus vult opinionem de Orco fuisse oportere, quandoquidem aliter non potuisset istis inserere, vereor equid in ut hoc concedendum sit. Vix enim iam diligentes illi iii leniolatores fuerunt, ut quaererent ubique accur3tius, convenirentne, quae interpolarent, recte eum ceteris, an discreparent. De transoceanio autem Orci situ is ipse, qui reliquam Voelcheri opinionem redarguit, hactenus lamen ei assensus est, ut Orcum quidem ipsum sub hoc, quem nos incolumus, Orbe terrarum, sed aditum eius trans Oceanum in ulteriore eius ripa suisse statueret Fuerit

22ὶ Geogr. Hom. p. 147. Assentitur Voelehero etiam Forbiger, geogr. aut. I p. 20, not. 30 et Naegelsbach. Homer. Theolog. p. 344.23 Nit Eseh. ad Od. tom. III p. 154 sq. Dubitare licet, num, quae ibi a viro

342쪽

haec Homerici poetae sententia, - non enim attinet nunc rem disceptari, - in the OgOnia quidem certe nullum vel Orci ipsius vel aditus eius trans Oceanum siti ne tenuissimum qui doni indicium deprehendi potest. Illud unum ambigas, sitne Plutonis domus, quae v. 767 sq. describitur, subterranea h. c. in profundo terrae sinu, an supra terram, fortassis in convalli aliqua tenebricosa, aut etiam montibus in altum elatis ad instar magni cuiusdam specus abdita. Nam quod V ossius statuisse videtur ), de aditu tantum et vestibulo poetam loqui, non l6 credo verba illa do/ιοι - εστασέ hoc sensu accipi posse, Sed domum ipsam significari. Hanc igitur adverbium ενcta in eadem regione cogitari iubet, in qua Nox Noctisque filii et Atlas sint, quam subterraneam esse nullo modo probari potest: itemque quae mox v. 775 eodem loco esse dicitur Stygis domus, hanc sine dubio non in tereae visceribus abditam sed in superficie sitam esse videmus, rupibus qui-

doetissimo disputantur, Eggersio ido Orco novi. p. 14 eontraria in sententiam tuenti satis secerint. Pritimin, quod oceanuvi a mari nulla terra ititeriecta separari vult, quae mihi quidem, etiamsi non coni memoratur disertis verbis, ne eessario tamen cogitanda videtur: deinde quod δι' 'Ωκεανοιο aliter aecipi posse negat, quam de traiiciendo Oceano usque ad ripam externam. Mihi περον diei videtur de permetiendo quovis spatio usque ad certum quendarii terminum, qualis terminus a P. Homerum Dd. X, 509 indieatur verbis ακrh λάχε ue. Traiiciendus itaque Oeeanus Llitat est usque ad hane ιικνήν, quae quidem si in exteriore ripa fuit, tune sane traiici omnem Oceani latitudinem oportuit; sin ad citeriorem ripam, nonnihil remota ab eo loco, ubi Vlixes ex lut riore mari adveetus Oeeanum intravit, et tirocurreus aliquantum in Oceanum, id quod ipsum ἀκνῆς nomen signifieat, apparet nihil nisi sinum quendam Oceani traiieiendum fuisse, de quo traiectu illud περαν Jς YZκεανοιο non minus re ete diei potuit, quam illeog. v. 294 πέ- Pina Droo YZχεανοῖο Erythia esse dicitur, quae non est in exteriore ripa, sed insula Oceano cireumflua, περί an oς, quo Hercules tendit διαβιις Πορονουὶ χεανοῖο. Quod si eui itetsellii sententia eomprobari videatur altero loco, Od. XI, 13, ubi navis pervenisso dieitur πει iteria 's1κεανοῖο, quandoquidem πείρα rte eum locum designare , identur, ultra quem navigari Oceanus non amplius possit, h. e. ripam externam: hoc ipse irat Esthius retusavit. longe aliam eius vocabuli interpretationem proponens p. ibi, et sortasse veriorem. Nam lateor equidem mihi apud vetustiores poetas, quibus Oceanus fluvius est orbem terrarum ambiens, exinteriorem eius ripam nullam suisse videri: quumque sine dubio terminos quosdam eius ab externa parte esse Oporteret, hos tamen non ripam aliquam fipatiosam fuisse eredo et quasi alterius terrae initium, sed potius instar septi cuiusdam aenei, quali etiam caelum et Τartarus includebantur, sive hae e tria coniuncta et cohaerentia erant, id quod nonnullis plaeuit, sive Reparata et discreta.

24ὶ Sehed. eriti II p. 34S, es. ad Η. in Cer. v. 19, p. 15.

343쪽

dem obiectam. Sed adeo tamen alte prominentem, ut caelum attingere dicatur, v. 779. Scilicet habitat dea, ubi sontes eius Sunt, ἐν πετρηv. 786, prope patris sontes Oceani, quamvis aquae eius hinc labantur tuὀ-εiρυοδεδεῖς διὼ ν κτα ριελαιναν, v. 787. R Sus autem perquam incredibile est, suisse quemquam, qui Plutonis domum alibi. quam eodem illo loco, tu quem Stygis aquae defluunt. h. e. in terrae visceribus, huic, quem homines incolunt, orbi subiectam esse

crediderit: atque in ipsa theogonia Pluto non solum χθόνιος, idque in hac ipsa descriptione v. 767, sed etiam disertius ιστὀ χθονί habitare dicitur v. 455. Hinc manifestum sori arbitror, hanc nostram Ρlutoniae domus descriptionem non sane aple et convenienter reliquis interpoSi tam esse, ut non sine causa hunc locum interpolatum Psse

iudices. Ceterum quod versus 768 iterum etiam post v. 773 legitur librariorum tantum pri ori imputandum est: et omittitur posteriore loco in alii luot codicibus. IIermaimus etiam altero loco deletum, itemque v. 773 eiecti ini vult, participio δοκεν ον v. 772 in verbum δοκει ει mutato, Scilicet ut Strotthiam nancis tui' quinque vorsuum. Sed de hac viri summi v l opinione vel persuasione disputare hoc loco nolo. Propterea illa quoque praetermitto, quae in proxima descriptione Stygis et eius aquarum aut delenda aut transponenda aut distingenda censuit, eodem Stropharum Studio permotus. statimque ad postremos in hae parte versus me converto Si 7-819. Ostendi aut in iam supra me dissentire ab iis, qui hunc locum etiam ad superioris descriptionis interpretationem adhil ,eri posse censuerunt, quum lue versu Sl6 Centimant, Tartari portas custodientes, in Oceani lando habitare dicantur, hinc etiam in altera descriptione verticem Τartari Oceano, ideo illae margini Orbis terrarum, et quidem Occidentali, propinquum esse Pro Prio Statuerunt. Nam ab eodem poeta in unius carminis tenore et hos versus et superiorps illos factos esse quis tandem sibi persuadebit uno fortasse Lennppio exeopto' Reliqui, quos quidem ego Sciam, omnes repetitos versus 807-8l0, qui totidem verbis supra lecti sunt 736 - 739. iteratamque Centimanorum commemorationem pro manifesto interpolationis indicio habuerunt λ ): spiod si ita est, nihil ex iis,

2bὶ Illud quoque adverteudum, quod hoe uno loeo, v. 817, pro non potest reponi, quam formam nominis reliqui theogoniae Ioel omnes aut poseunt aut admittunt, et quam Hermannus ubique restituendam iudicat, opuse.

344쪽

qtiae hoc loco dicuntur, illuc tuto transferri posSe apparet. Ceterum illud ipsum non satis liquet, illiinam is, cuius est hic locus, O pani

esse credidi rit. Nam puluit sane lieri, ut non circumdatam solum Oceano terram, sod otium innatantem Pi crederet, quemadmodum Thalos credidisse dicitura ο): ita Ocoani erunt infra 17lerram sit praque Τί rtarum, h. e. studem loco, quo alter ille terrae ac maris radices s. sundamenta osse statuit. - Ιia versu Sl3 προσθεν

quo modo accipiendum sit non satis perspicuum est. eaque Coetilingio causa fuisse videtur, ut in ceteris νοθείας testimoniis Niam hanc voculam num raret. Lennepius rem ita sexpediri posse cen Set, ut προ-G9εν non ante, sed ultra limen portas lito v. 8ll memoratas significare statuatur, itu ippe si ab Oceano ac sonte Stygis orsum poetam cogitatione fluentum pius se tui sub terram si uira Tartari χασμα. Et Sane hoc quid in manifestum est, si ante limen et portas Tarutri Titanes halii tare dicantur, seni sentiam absurdam esse: nam ita non in I artaro, Ssed extra erunt: verum lamen illa ratione . quam Lennepius Prop0Dit, vereor e tuidem ut προσθεν dici potuerit. Nam ubicunt iustri ρόσθεν ita positum ost, ut liussit ultra aut ulterius converti. subest relatio quaedam et conati aratio ad eum locum, ubi is, de quo Sermo est. adhuc fuit, vpluti quum παριέναι εις τὰ προσ9εν is dicitur, qui ultra eum locum . in quia constiterat, procinii l. Contra ubi is ipse, qui loquitur, viam quandam cogito nil a persequitur, eOPUNI fluo, piae in hac via pus ita sunt, situm Ox aliquo in eadem via puncto desinit, - pistia admodum nunc Lonnepius situm I itanum ex limine poriis pie Tartari deliniri vult, - σιροσ2εν esse nuntiuam dicentur nisi tuae persequenti illam viam ante v. citra illud punctum sunt; quast autem post v. ultra sunt, μισθεν dicenda erunt. Hinc intelligitur, πρι ,σ9 εν h. l. ad illas portas limenque referri non posse, et veram arbitror eam rationem, piam VossiuS quoque Pt convertendo et interpretando sequutus est, ut πρόπιθεν, non alia quam ad ipsum Τariarum rotatione, significet eam Tartari partem, quae anterior, h. e. ante reliquum Tartarum est, luemadmodum ibi uin Chin aera dicitur προσθελε υν, οπιθεν di δράκc9ν, anteriore sui parte leo, posteriore draco, aut Bdelycleo apud Aristoph. Vesp. v. 377 προσειν καίνε δειν, h. e. in anteriore parte aedium. Hoc si verum est, apparet

26ὶ Apud Aristi t. de eaelo II, 12, et Senee. quaesit. nat. III, 13 p. 581 et VI. 6 p. 648 Gron.

345쪽

etialia χαος illud ζοφερδν,, ultra quod Titanes v. 814 hahitare dicuntur, noti posse in ipso I artaro esse, illi madmoduli VOPlchorus voluit. Sed esse ante Tartarum, nempe ilii, ubi sunt Πνὶ γαὶ καὶ πειρατα rerum, et ubi etiam Supra. v. 740 sq. , magnum illud χύRια, quamquam ab interpolator , cogno Vimus. Nunc si omnis nostrae disti utationis qua Si Summam Subducimus. ex quattuor saltem partibus iiiversis hanc descriptionem compositaminVenimus, quari uti prima est a v. 721 ad 735, altera a 736 ad 744. tertia a T 44 ad 806, quarta denique ab S07 ad Sl9. Ilarum prima

uno versu T3l excepto, satis bene procedit, nihilque neque in rpbus neque in verbis inest, quod non potuerit ab uno poeta in unius carminis lenore poni: quamquam dubitari potest, an is ab eo, qui superiorem litano machiae narration in cecinit, diversus sit. Namque hic versu 69T Titanes χ:λονίονς dixit, per qualidam anticii,ation ni: Siquidem dum pugnant cum diis in terris sunt, non χθ'o νιοι h. e. Suh- terranei: nei pie enim alio Kensu hoc adiectivum a veteribus epicis usurpatum arbitror: hoc ipsum autem, quod χθονιοι dicuntur, qui in I artaro suturi sunt, ostendere videtur, huic poetae Tartarum non, is ut illi, cuius sunt versus 721-735, infra torram et extra eam, sed in

ipsius terra Sinu ac re Pssu situm fuisse, quam nonnullulum sententiam suisse supra diximus p. z. In altera liarte utrum v. 740-743 cum 73 739 lirimitus coniuncti an ab in tot pidatore demum compo- Siti sint, equidem non ausim decernero. In tertia parte interliolationis suspicionem movet I lutoniae domus descriptio, reli tuis non apte interi osita. Uuarta pars quin insilicia sit, dubitari plane non potest. Nimirum in vetere quodam litano machiae carmine paullo aliter, at lue in illo, unde v. 721 ad 735 desumpti sunt, de Tarutro et Centimanis relatum erat, ex eoque sunt hi novem versus, ab Sil ad 819, qui quum surrentur fortasse pro UeSiodeis, abesSe eos a theogonia compoSitores noluerunt, quumque inseri, ut erant, commode non posSent, in sine posuerunt adiunctis quattuor versibus, S07-810, o superiore deseriptione repetitis, ut ali pio saltem modo cum praecedenti hus connecterentur. - Ita igitur in hoc loco, sicut in aliis non paucis, agnoscere milii vido or studium hominum theogoniam Hesiodeam, cuius Sine dubio liraeter nomen et famam nihil nisi fragmenta partim longiora partim breviora supererant, restituere conatilium, in eoque negotio quidquid haberent quod Hesiodeum diceretur et ad thoogoniam aut iii ani-

346쪽

sesto Ilertineret aut pertinere potuisse videretur, ordine quodam,spiantum lieri posSol, componentium, nonii quam Salis apte et convenienter, multis autem locis, ubi li agmentot uni conditio rPI,ugnat Pt, periluam duro et inconcinne. Llterius autum coniectando progredi, et quinam fuerint illi homines quove tempore vixerint quaerere nunc ituidem nolo. Sed compositam tali modo theogoniam eSSe ipse aspectus

arguit, eStque Omnis haec compositio eiusmodi, ut illud quidem plerumque liceat, quae dura, inconcinna, inepta sint, intelligentibus demonStrare, Vera autem et genuina Vulusti carminis forma agnosci ac redintegrari hodio nullo modo possit. Scrib. GryphisWaldiae a. d. VII. Cal. Marti ann. MDCCCXLVI. 22

347쪽

a in theogonia Hesiodea, liost coini nemoratas antiquorum d Oruit generationes Iovisque et stitis ii atrum ac sororum Origin f, exponitur dei uceps ipio modo Iupiter, devictis adversariis, Summum totius mundi imperium cet possiverit. Advorsarii autem morant Titanos, quorum pugna cum Iove refertur v. 6l7 sqq. , de cuius partis compositione dictum a nobis est in libello do Titanibus Hosioduis a. 1844 edito. Suphratis aulom illis et in Tartarum dote iis novus Iovi hostis extitit Typhoeus, Τelluris et Τartari illius, cuius certamen eum rege deorum narratur v. 820-S6S. Sed ut do emeris liturimis, ita etiam de hac parte theogoniae admodum varia sunt virorum doctissimorum iudicia. IIeynius quidem, apud Vols. p. l 27. hanc fabulam a poeta ., incredibilicum vi poetica et ingenii et formonis ad terrorem faciendum accom- nodata tractatam esse autumans, se ex hoc , inquit, se et similibus locis poetarum an liquissimorum charaeter constituondus est, quo asSurgere illis licuerit: nam simile quid seriorum poeutrum ingenia non protulere. Nec minus honorifico Volsius, si non de omni hac narratione, at certo de una eius parte iudicat, ad v. 839: -Αures obesas prosecto haberet is, qui ad horum versuum et huius numeri maiestatem punitius sentiendam me monitore egeret. Singula paone verba rauca tonitrua Iovis imitantur, et totius naturast iu mulliis audire sponti' nos cogunt. Etiam Muigellius, de emend. theog. Hes. p. 494 non solum pulcherrimam dicit Typhoei descriptionem, sod p. 493 omnem hanc narrationem inter praestantissimas carminis partes habendam esse censet: item que Lennepius p. 350 locum hunc praeclare tractatum esse affirmat.

Contra Grui ilius. elegantis iudicii vir, in libello quem de Hesiodi thoogonias corruptelis forniaque antiquissima gormanico spi mons scripsit,

Diuili do by Coos le

348쪽

p. 138, in omni hac parte lucidum rectui atque ordinem desidorari nihilque esse ait, nisi φρασεις coacervatas, pluriniasque ex Titano ina lita repetiti0nes, nec posse hanc narrationem neque ab antiquissimae et genuinae theogoniae poeta prosectam credi, eius scilicet, quam ipso strophis ternorum versuum compoSi tam fuisse vult, neque ab aliquo veterum interpolatorum. liuorum alter quinorum, alter autem denorum 4 versuum Strophas secerit, Sed ab recentiore quopiam Strophicae compositionis ignaro aut incurioso. Eliam is, qui ante Gruppi lim, sed huius monilis instructus theogoniam in strophas, non quidem ternarius, Sed quinarias doscripsit, A. Soet berius, in libello item germanico, de antiqv. forna. th. IIes. p. 8 et l0, omnem hanc de Typhoeo narrationem pariter cum superiore de Tilanthus alienam ab antiquo carini ne et suppositiciam

esse pronuntiat. ideoque neutram earum in Stro lilias compon re conatuS est. Eccst autem, SueceSSit tertius strophicae compositionis assortor, vir immortalis, God. IIui mannus, qui non maiore quam celeras partes negotio etiam hanc narrationem in strophas quinarias it scripsit ideoque illos certe versus, i pii in strophas coirent. genuinos sibi videri ostendit. Resecuit autem II Tinannus versus haud amplius viginti, quos aut ab in torpolatore aut ex diversa recensione esse iudicaret, duos aulem versus intercidisse statuit, at lue sic strophas nactus est novem quinarias, non minus profecto quam alias iluaslibet in omni theogonia probabiles, ituum praesertim in v 3rsibus a viro summo resectis non pauci ius lani offensionem habeant dudumque etiam aliis suspicionem inter-pulationis moverint. Apud alios lamen. pribus de strophica theogoniae compositione non liersuasum Sit, Iuupie II lii anni ista descriptio,

quamvis fortasse ingeniosa quid tuam valebit ad authentiam huius partis probandam, neque . si cum Gruppio et Sosetherio de redigenda in strophas hae parte desperandum sit, propterea minus haec quam aliae quaevis, in quibus res melius procedere visa est, pro genuina habebitur. Atque ego quidem, quo diligentius in theogoniae formam et compositionem inquiro, tanto magis in eo iudicio confirmor, ut interpolationis suspicionem ad breviores ubique singulorum aut certe non multorum versuum lucos restringendam, maiores autem parieS carminis pariter omnes gPnuina S, li. e. ab ipso compi,Sitore theogoniae additas

esse statuam. Scilic t omnis haoc theogonia, qualem nos legimus, Picuius olim dissimilem formam suisse nullo idoneo argumento demon-Strari potest, eo uuio sitorem prodit opus quasi tessellatum ΡX variis partibus concinnantem, qui quum univorsae compositionis argumentum

349쪽

et iloscription ira satis prudonior instituisset, tamen aequat,ili latona partium liarum curaret, neque ad scitam et aptam earum iuncturam Ptquasi ni Ollom qitandam memt,rorum commissuram eniciendam satis ingenio aut arte valoret. lloc igitur iudicium, quemadmodum olim in Τilano machia, sic nunc in hac do Typhoro narratione comprobare conabimur. Nam haec ipio tuo pariter atque illa loco quidem iusto. h. c. eo quem universae conss,ositionis consilium poscobat. inserta, Sed minus bene cum proxima parte nexa est, multa tuo haluit mira atque insolita et a coeloris theogoniae partibus abhorrentia. Dicemus autem de

singulis versuum ordin FPrvato.

Est aut in statim in primo versu. iluod offendi re attonium lectorem possit:

irae ἐπεὶ Tiri νας &π' ουρανοι) εξέλασε Ζενς. Nam quos hic de caelo deiectos legimus. iidem paullo anto 632 ab Othrye contra Iovem ceterosque deus, qui Olympum tenuerint

II. Vossius, sched. erit. II p. 36I, Titanibus tan si iam propriam sedem 5 in veteribus sabulis Oilii in assignatam fuisse coniecit: quod si amplectamur, non apparet, quo iure nunc de caelo detocli dicantur, nisi quis caeli nomen etiam in Othryis pariter atque in Olympi cacumina translatum esse statuat, id quod vereor ut probari possit. Sed quum Vossit ista coniecti ira haudquaquam certa Sit, defendondi postlino nostri hanc fortasso viam inire licebit, ut dicamus habitasso in illo setiam Titanos in Olympo, hinc autem cedere coactus Othryn Occupasse, undo tandem doli ulsi a Iove et in artarum cuntorii sint. Et pro socio habitasse illos ali piando in Olympo non unia pOolarum i stimonio discimus. Primum in Oporibus set Disthus v. Ill aureum gonus hominum procreasse ὁθάνατοι dicuntur υλι ιπια do; ιar εχnvGς, et quidem ἐμὶ Κρονον, δι' oi ρανεν δειJaσίλε εν, h. o. quo tempore Saturnus cum Titanibus imperium limbebal. D inde Aeschylus, Promoth. v. l49, tuum de novis sub Iove dois to piens γύρ, dicit, Οἰaκονομοι κρarοDσ' υλνι

ποι , o si nilii hi iam antiquos deos. h. P. Titimes, in Olympo rognasse, id ipiod confirmatur Prom Pthi i verbis, v. 95T s sit. , νεον νέοι κρα-

350쪽

a 4 cum suis teneat arcilius deiecti esse dicantur, necesse est Pandem omnium sodem in Olympo fuisse. Denique disertissimum testimonium dicit Apollonius Rhodius, Arg. u. t 232: O 'ρανίδι ς' Κρονος et τ'

Torroς oveavῖς καλεDO Otus sm ς Tqi GPερε/ινίεεν, ait vetus interpres Homeri ad Il. I, 497i . Poterimus ergo hanc in torpretationem pliam huic theogoniae loco adhibere, ut dicamus tire' οὐρανου nihil aliud significare, tuam rem' 'Oλνιι εον, illia interpretatione admissa iam nihil erit liuod reprehendatur, nisi quis sorte de anti pia Titanum sedo Olympica nullam in superiore theogoniae parte mentionem sa- clam esse crimino tur. Sed huiusmodi reprehensio in lilano machiami, otius quam in hanc de Τyphoeo narrationem cadet, in is ia satis sui ta caelo, h. e. ab Olympo, deieci iis Titanes memorari, siquidem hanc illi sodem imperii hahuerant, Othryn autem poStea demum, quum amiS- sum imperium recuperare conarentur, aliquamdiu tenuerant. Sequitur v. 82l: DIrλοταζον Tεκε παῖδα Tvφωεa Caici πελούρη, in quo nihil ossensionis est. Nam πελωρη Terrae epitheton, licet Ilomero non usurpatum, tamen et in theogonia aliquoties, v. 159. l73. 479. 505. 73l, et huius exemplo ab aliis tributum videmus, velut a Theognitio v. 9: ἐγέλασσε di γαῖα πελciae v. - πλοταπος autem sine dubio natu minimum significat, quemadmodum supra de Saturnov. 137. de dracone aureorum malorum apud Hesperidas custode v. 333, de Iove v. 478, in quos omnes eadem signi licatio convenit: fuerunt si nim omnes fratrum minimi. Et Τyphoeus quoque postremus suit de I errae siliis, iis quidpin, illiorum theogonia memoriam habet: nam Ti

pertinent. Uuamilia am etiam si quis ὁπλοταζον cum veteribus quibusdam grammaticis de valido et viribus eximio interpretari malit, non alienum a Τyphoeo epitheton esse apparet. Sed ista interpretatio vocabuli nolaticino nititur incertissima, immo manifesto salsa, multis tu

라틴어 텍스트