Georg. Frid. Schoemanni Opuscola Mythologica et hesiodea

371쪽

36 i

ram esse per relativum αι διή τοι quam lier demonstrativum eum δε colliu lictione, at δ' tot, nemo facile dillilebitur. - De plurali verbo αε σι, v. 874, salis est Ahrensium laudare de dial. aeol. p. 139; pro ιλλαι aulem G2.L; legendum videtur cum Elym. M. li. 22, 12, quod etiam supra scriptum est in Flor. L. Lenii iiii, in Ilelidi geratio autem in a2.2. 7 depravatum. ΕSi enim αλὰ.5 i. q. ειλλέως, ut Iliad. XV, 5l: κ&ὶ

εἰ /ιύλα βοε λεται aiiani: id lust ad sensum liti ius loci aptius. Nam illud quidem de omnibus in uni, ei sum ventis dici potuit, alios alio tempore spirare; sed procellosis ac noxiis hoc tiroprium est. ut iidem modo sic modo aliter spirent, sintque non si νεχεῖς κ&ὶ Osrit λεῖς, sed διαλειποντες καὶ ἀνcos αλεῖς, ut Tlieophrastus ait de vent. q. 1 p. 757Schnoid. Maximeque hoc cadit in rplienti nos illos natus, qui exhalante terra coorii rursusque deiecti multiformes existunt, in inlibus numerantur a Plinio. II. N. II, 4 S, ecnophiae, turbines, preStereS, non Sane degener Typhoei progenies. - In versu 879 memorabile est epitheton χas atrενε 9ν ἀνθρ/ύIrtor , ut disertum testimonium veteris opinionis de ortu generis humani ex terra, quam Homerus, oliam si vix dubites, quin idem opinatus sit, nusquam tamen disertis verbis stloquitur: epitheti autem illius praeter hunc nostrum locum nulla antiquiora exempla extant quam hSmn. ΙΙom. in Ven. v. 108. in Cer. 353. Pind. Pyth. IV 9S. Dicendum nunc est de si ilicatione huius labidae, et ituo conSilio eam theogoniae compuSilor hoc loco inseruisse videatur. Nomen Typhoei recte cum IIermanno, de myth. t r. ant. in Opusc. II p. S8, Vaporinum interprolabimur, ut puto ductum a verbo Tvgcs, quod de

iis maxime vaporibus dicitur, ινii calore excitantur. Vaporum autem vim ingeniem in terrae visceribus gigni multoriamque saepe et magnorum malorum causam esse veteres statuebant. Modo enim exhalatos e terra et aeri admistos in nubes densari, quast magna vi incitatae at- lue collisae procellaS, vortices. quumque inflammarentur propter v hementissimam volutationem, etiam globos sumigantes igneosque turbines cssicerent, quos piest res Graeci dicunt: modo autem, interclusis aliquo casu Spiraculis, quum sexitu prohibPrentur, Veli menter prorumpere anni sos roncutere terram tremoresque uiscere. incensosque etiam ignescere exitum siue sibi aperire, undo magna cum vi flammaS, sunt um. aquas r rulii Iust liquosaciarum turrentes segeri Horum igitur vapo-6ὶ CL Ideler. ad Arist. Meteor. III, I p. 250 sqq. et p. 582. - Addo locum Probi grammatiei ad Verg. Georg. II, 478 p. 365 Lion. ut emendem: DTerrae nu-

372쪽

riim vim veterii in illorum opinio, quum . quidquiit in rerum natura validius moveretur, alicuius divinae personao numine ac putes tale enicirrederent, ad Typhoeum roserebat, cui cur Terram matrem dederint iam apparui. Neque illud obseurum est, cur Iovi I Sphoeum adversa rium secerint. Maximo Pnim contrariae horum naturae et inimicae inter se ut luo infestae sunt. Iovi, cuius est hoc sui, limen candens, 22 unde lux et serenitas rorumque omnium saliuiritas Pl conservatio manat, adversatur ille caliginis auctor, qui nihil nisi disturbare rorum Ordinem atque confundere, quaeque Iulii lor salubri moderamine tuetur atque conservat, in t rim re ac pessumdare conatur. Non inepte igitur hunc statim ah initio certamen Iovi de imporio movisse linxerunt, eiusque certaminis narrationi colores adhibuerunt ab earum rerum Oh- servatione duetos, quast in terrae motibus igniumque subterraneorum

ruptionibus accidere solent; quo pertinet etiam formae Typhosti descriptio, et quae de vore eius terribili ac multil,lici dicuntur. Nam serpent una capitibus instructus tingitur vel liuoniam omnium animalium

tum vis malefica et venenata maximo similis est Typhoei pestilentibus vaporibus, vel iiii od flammae igneique torrentes apte cum serpentibus comparari possunt: et multiplicibus quidem collitibus, quo magis vis monstri immodica et multiplex significetur. Ardontibus autem octilis pioniam Τylihoei ipio lue vapores in procellis aut terrae molibus sulgura dunt: voce denique horrenda et varia, quoniam etiam quum procellae saeviunt, maximeque quum terra concutitur, soni varii ni pie terribilos audiuntur, aut mugitibus similos aut clamori humano aut armorum pulsantium fragori, quemadmodum est apud Plinium II. N. II. 80 p. 90 Gr. Quum autem qui nunc subinde existunt vel terrae motus vel turbines atque procellae aliaeque eiusmodi quamvis vehementes

magnarum cladium causae non tamen satis valeant ad disturbandum rerum ordinem a Iove constitutum atque conseriatum, hinc conSequitem tremoris tres causae sutit. Natu aut ventis inclusis exitum quaerentibus sundamenta quassantur, ut iis labellaetis superiore continuentur i scrib. superiora eo neutiantur , aut igni, quem inesse terra etna doeet exusta, quum eadunt sonus ipsorum subsidit scrib. aut igni, q. in . t. Α. docet, exusta quum eadunt, onus impositum subsiditi Ad exusta apparet fundamenta subaudienda esse. aut aquis, quum id quod sustinent seil. rundamenta) delabi in liquorem patiuntur, sed iser. et in consumptis terris latius iser. lacus in consti

tuuntur. ι

373쪽

videbatur insertorona Iove Typhoeum fractumque osse, licet non plane interemptum, sed conantem identidem resurgere ira in lite evomentem, sicut vaticinatur apud Λ esch Slum Prometheus v. 36S: ἐκ ea; ν σωταίποζε rro cistot Πνρος δύΠεοι ζες cirρίαις γνύθοις τῆς καλλι

ter, consentaneum fuit hoc factum esse statini initio imperii a Iovo capessiti, h. e. post Superatos Titanes, ideollue recte hunc locum huic narrationi theogoniae coiiqiositor assignavit. Nam quod Coetuingius ait, pertinere Typhoei certamen ad cosin ogoniam, reiiciendumque rectius suisse ad eam theogoniae partem, quae est a v. 116 ad 452: non satis

perspexisse videtur vir praestantissim iis, quam rationem theogoniae compositor Sequutus sit. Fuerunt sane etiam in nascentis mundi primordiis vires naturae in domi lao atque immoderata . quae Omnem rerum conformationem atque ordinationem imp dire atque evertere cο-narentur, Cyclopes et Centimani, quorum natura non absimilis Typhooo erat. Nam Cottum certe quid aliud esse dicemus, quam vim quandam seriendi et conculi mili, qualis ipium in terrae motibus tum in turbinum ac procellarum vehementia animadvortitur Hi autem nisi remoti et oppressi essent, ne existere quidem mundi ornatus ullaque rerum ordinata descriptio potuisset . quamobrem inclusi sunt a Caelo terrae viSceribus, ne lue antea emissi, quam maior quaedam vis et sapientia exorta esset, quae his quoquo moderari vires pie ponim consilio regere liosset: ilua vi ac sapientia praeter lovem nomo suit. Hie igitur solvit Ciclopes set Centimanos. eortimque auxilio usus est ad de-bollandos Titanes, h. o. antiquos deos mundi imperio minus idoneos, 23 ac postea quoque eos ministros habuit voluntati suae parentes. Nani Cyclopes fulmen hi ministrant, Briareus, unus e Centimanis, Neptuno satellos ad dilus, maris standum tuetur Tartari lite claustra custodit ne Τitanes erumpant. Τyphoeus usero non est in his naturis, ilua se Iovi Se subiunxerunt. sed robellat identidem armisque suis utitur, quamvis imparibus, castigandusque continuo et reprimenduS est, quoties resumere rPrtamen conatur. Itaque huic in illa cosmogonica parte theogoniae locum dari non

potuisse apparet, sed recte nunc demum Pommemorari, posteaquam

Iupiter inductus est imperium capessstias. Ac probabiliter coniici potest, in anti tua et genuina sabula ortum Typhoei ex ira Terrae repetitum esse Titanes, filios Suos, tartaro inclusoS aegre serentis, luemad-

374쪽

modum a posterioribus, quum praeter titanumacti iam etiam gigaIito machia sicla esset, Terra ad Titanes ulciscendos Gigantes. deinde, liis quoi pie devictis. magis etiam irata Typhoeum pep risse dicta est. Vid. Apollod. I, i , l. Taliun igitur parisendi causam Ptiam a tlieogunico poeta propositam malles prae ea, piam nunc signi licat v. S22: Taρτύρου ει νιλor ι τι δια χei σεν,ν Age odio m. quamquam cur id non lecerit, ex aliarum partium comparatione manifestum sit. Nempe in Titanum certamine Τerram ipsam Iovi ceteris lue diis consilio saltem adesse videmus v. 626, et intra quoque, ubi devictis adversariis dii de ordinando imperio deliberant, eadem Terra consilia iis imperiit v. 884: iiuamobrem nunc in hac Typhoei sabula non potuit lanquam irata Iovi atque infesta induci. Vel sic tamen melius poeta monstri teterrimi generationem non ab amoris assectu et Veneris conciliationer petivisset, sed ortum fecisset λερ νιλοζιτος ε σι/ιψον, quemadmodum Nox liuoipie lilios infaustos popyrit οἰ et νε-V. 213. - De Τartari persona iam supra p. si monuimus, figmentum hoc, licet ipsum per se halid quaquam reprohendendum, non satis tamen concordare cum ceteris theogoniae partibus. Quae autem post absolutam de Typhoeo narrationem subiunguntur, quum transitus ad reli

ὁπλοrrero τέκε παιδα I 0εa Γαῖα πελ ύρη, hunc necesse est statim post illos devictos Τyphoeum Iovi adversarium exortum voluisse, ante igitur, quam is stabilire regnum et Ordinar . coniugiisquo contractis alius deos sibi in mundo administrando socius

at lue ministros procreare potuisset, in quarum rerum commemora tione extrema pars theogoniae versatur. Potuit autetia quod desideramus facillime fieri uno versiculo post S 20 addito huiusmodi: κεῖτο δἐ γυιωθεὶς Κρονίδεω πληγῆσι TDφωενς:p0Ssitque aliquis, illustrium exemplorum aemulator, talem VerSum aut

375쪽

14 excidisse aut, si strolibas quinarias quaerat, pro Vorsu SS2, utpote ex alia re consione ascito, roponerulum direre. Ego vero Ilio quum hoc tu in aliis quae passi in notavi indiciis in ea potius sontentia confirmari profiteor. ul hanc de Typhoeo narration tu, Parilstr ac suppriorem de Tilanthiis . ab po. qui lianc nostram ili tigoniam composuit, tanquam embl ma quoddam, sive ab ipso sucium sive alicunde acceptum, carmini insertum esse statuam. loco quid in iusto, Sud mediocri ta inpia curia arte. nuitue sea iunctura, quae per laeve Severos esTundat ungues ut cum Persio loquar. In ipso autem emblemate quam multa sint qua Offendant, satis demonstratum esse arbitror. Ut autem adderet hane narrationem compositor causam non unam habere potuit. Primum

enim, quum in superiore theogoniae parte, ubi de Phorci subole resor-tur. V. 306. Echidna sex Typhaone Orthum, Cerberum. hydram Lornaeam petierisse dicta esSet, necesse videbatur, etiam Τyphaon ille quis esset aperire. Fallatur enim sinst dubio, si quis Typhoeum huic poetae diversum a I Sphaone suisse dicat, ipsae fuit olim . oetilingi issententia, nunc ab ipso viro cordalissiIno abiecta Τ). Nam ceterorum Scriptorum, quotquot huius monstri mentionem faciunt, comparatio unum utro pie nomine appellatum eSSe docet: et quamvis offendere aliquem possit hapc nominis in eodem carmine divorsitas, non tampnea eiusmodi est, quae etiam de personariam diversitate nos cogitarse cogat, in eo pra Sertim evimine, quod quin ex diversis partibus concinnatum sit, dubitari non potest. Uuid quod eadem inaequalitas etiam in hymno Hom. in Λpollinom l ythiuin deprehenditur, ubi qui v. 128 et 175 Τyphaon, idem v. l 90 Τyphoeus dicitur. Uuod autem Typhaon, Echidnae coniux, ανεφιος dicitur, Typhoeus autem pater ἀνέμων υγρον

ἀεντων : primum, non satis constat de lectione illius versus. quum in aliquot eodicibus livo/ιον pro ανεμον Serildum sit, quam Scripturam tiam scholiastes commemorat; deinde, ut verior sit altera Si r litura, eam esse Typhoei naturam vidimus, cui illud vocabulum recte conveniret. Et vento patri otiam ventos filios dari non sane mirum est, non magis quam Oceano fluvio fluvius, aut ceteris fluviis nymphas, aut

7, Eandem ante Goetilingium proposuerat Ed. Iacobi Lex. myth. p. 878 sq. repetiitque nuper C. Creuzer in libello do hymn. Hom. in Apoll. Pyth. Pyilio si. riin ung. Ein nomischer Hymnus. Martium 1849ὶ cuius notitiam debeo Wehr- manni dissertationi de Mercurio sDas Wesen und WirLen des uermes j in Annal. paedag. Magdeburg. 1849 p. 33.

376쪽

Boreae auras vel Harpyias, quas quidem Valerius Flaccus, antiquiores

sine dubio sequutus. ipsius Typhonis filias dicit, Arg. IV. 428. Est

enim in pali se universa vis ventorum noxiorum, citius finii aliam alii partem I plerunt. Glorum advortit ilos, quod contra rotiipii carminis morem de malim horum nihil dicitur. Iuum salutarium trium ventorum quorum ipse poeta nos admonet, non pater solum, Astraeus, sed mater etiam, Aurora, memoretur v. 378. Coniicere igitur licet, in horum quidem ortu rpserendo eum antiquiorem luandam sabulum set opinionem sequutum esso, de illorum autem origine nihil in sabulis rotatum invenisse, sed ipsum posuisse. quod naturae eorum conveniens iudicaret, ac patre contentum, matrem aut quaerere oblitum esse. aut aptam invenire non potuisse. Sed redeo unde digressus sum. Alteram igitur causam Typhosti eius Iue rum Iove certaminis commemorandi nobilita- 25 tem sabulae suisse arbitror, cuius etiam Homerus testis est, similitudi

ad Alcmenam properante: ταχα δ'ιξε ναονιον, τοθε δ' τις Φίκιον ἀκρότατον προσεβη σατο φιν loci Ζευς, docentiliae grammatici. suisse qui sub hoc monte Typhaonem sepultum esse perhiberent'). Atque eum quoque, Iui iuxta nominatur, Sphingis montem. Si κιον s. Σφιγγιον, ad Typhaonis sabulam Boeoticam pertinere dixeris. Erat enim Sphinx ex eodem genere naturalium p stium, quae terrae vaporibus exiStunt'), ac proinde Typhaonis secundum quosdam filia, secundum theogoniam neptis habita. Hesiodum

autem, ipiem auctorem theogoniae perhibebant. Bopulum fuisse eonstans erat nequo, ut arbitror, vana totius antiquitatis fama: quamobrem etiam huius nostrae theogoniae compoSitorem, Toν ειιποιήσανταουὶ Vid. schol. Pind. olymp. IV, 11. Pyth. I, 3 l. - Crebros olim in Boeotia

terrae motus suisse testatur Strab. IX, 2 p. 256 riuehn. , vestigia eorum et ef eius indicans. si Cons. C. F. Hermanu. diss. de meris Coloni p. 46. et nostr. diss. de Phor-

377쪽

Hσι odo; et 1 ν γεογονί ri , ut I ausa iliae v v liis utar, IX, 27, 2, non sane inii alii mur Boeoticae subulait mention in a carmine suo ah sse noluisse, sive luit ipse Ηο olus. seu vi dori saltem voluit. De Usesiodeo TFphooo salis dictum est: sed adiicire quaedam placet de iis, qui praeter nostrum lioeiam hanc fabulam tractarunt. ΗΟ-rum primus, quantum iptidem ira ditum est, Stesichorus fuit, is i luem nonnulli etiam lilium uosiodi dixerunt. ipiod quomodo accilliendum Sit, nunc quaerere nihil attinet. Stesichorus igitur, ut ait Εtymol. M. p. 772, 50, Τyphoeum non Terrae sed Iunonis filium dixit: peperisse autem Iunonem solani hunc filium 'κ ar It κακίαν Λιος, h. e. propter iram natae ex Iovis capite Minervae. Sic senim res liroponitur in hymno Hom. in Apoll. Pyth. , cuius auctor paullo fortasse recentior Stesichoro suisse censendus est. Nam hymnum illum post bellum Crissaeum. quod fuit Ol. XLVII, 2, scriptum esse acute Frankius observavit ad v. 36l. Stesichorus autem cirea hoc ipsum tempus ei paullo ante lioruit. Est igitur in hynino Iuno propter Minervae partum Iovi graviter irata, quem ut ulciscatur, Τerram, Caelum et Titanes Tartaro inclusos invocat v. 160:αυτcti H ν stot πειτες ἀκουσα τε καὶ δοτε παιδα

378쪽

consilium capere faciunt. conciliarunt ιIuoidaminodo duas fabulas vetustiores, luarunt altera Terram, altera Iunuitem Typhoei matrem dicebat. Subest etiam furiosso haec significatio: ortum Typhoei partim ad terram, partim autona ad aerem pertin Te, Siquidem VaporeS noxii, quorum ille personam gerit. quum ex terra, tum etiam ex aere originem habere videbantur. Saturnum autem luem Iuno adiisse dicitur, cogitare debemus in Tartaro eum Titanibus inclusum; atque sic recte haec consultatio comparari poterit cum precibus, quibus illam hymni auctor non solum Τerram et Caelum, sed etiam Titanes obtestatam ait. Nempe Titanes, licet Tartaro inclusi, nequaquam tamen omni potestate exuti esse videbantur, id quod vel hinc apparet, quod iurantem per Τilanes Iunonem Homerus inducit Il. XIV, 279. Ovis porro Saturni viro insectis, unde Τyphoeus excluditur, significaro fortasse voluerunt Titanicam quandam vim animum sue diis infestum illi ingeneratum fuisse. Ini rimis autem Cilicia i ij ea reponi et excludi secerunt propterea, quod pervagata erat de Τyphoei in Cilicia ortu ac domicilio fama, cuius t stes Pindarum Pyth. I, 32. Aeschylum Prometh. v. 359 aliosque plures habemuS. Hactenus omnia eiusmodi sunt, quae pro genuinis Graecorum sabulis haberi etiam ab iis possint, qui ipsam TFpho ei notionem non propriam illorum et apud ipsos ortam, sed ab orientalibus populis

stirpis Aramaeae. quam in Ciliciam us lust radices PgisSe constat, ac- copiam PSSe volunt. Nam non absimilem Typhoeo daemonem maleficum etiam in Phoenicum sabulis suisse aiunt. eiusquo non modo sormam habiti im lue, Sed etiam nomen non magnopere ab eo diversum

fuisse, Ius a Graecis appellatus est. Ziphonem enim vel Tiphonem

LDθηκουσm αDrν πεοιεβετῆναι νῆσον, σ/ερεκυδης ἐν rν γεororci IGro ρεῖ. Leri uin hune. non Syrium esse repte Sturetius ad lyher. ω. p. 166 statuit, cui assentitur Matthiae, seripi. misc. p. 10.3 et qui paueis abhine annis Didotianam fragment. histor. collectionem euravit, C. Militer p. 72. Apud alterum Phereeydem nulla sine dubio Typhoei mentio laeta est, quamquam eius Ophioneum nonnulli eum Typhoeoeomparari posse iudicarunt, velut nuper I. L. Iacobi, de Pheree. D. apud Patr.eeeles ., in L limann. et Umbreit. Stud. theol. ann. ISII, 1 p. 20 I. il) De situ Arimorum valde olim eontroverso vid. impr. Strab. XIII, 4 p. 152 Τauehn. , nune satis eonstat Ciliciae montes esse. Vid. Heyn. exeura. II ad Verg. Λ n. IX. - Monstrabatur ibi etiam specus Typhonius prope Corycium. Pomp.

Mel. I, 13 p. 23 Gron.

379쪽

Uuae si vere omnia dirimitir, factum in Typhoseo idem esse dicemus quod in aliis sabulosis porsonis quam plurimis, iit nomen ab sex tyris 27 ac Pplum Graeci ad sui formonis proprietatem nil apuirent atque ex peregrino graemim sacerent, significationis, licet non eiusdem cum peregrino, aptae tamen set ad stam quae suborat noli nn 'in aecommodatase.

Col rum quasnam Phostilicos aut Syri de Ziphone suo sabulas narra Verint, quantum lue Pis. quas e Graecis scrilitoribus protulimus, vel similes vel absimiles. quoniam tostibus idonois destituimur, sciri a nobis non potest. Hoc tamen perquam tirobabile videtur, sedem Typhoeo in Arimis illorum sexemplo assignatiam PSS . Etiam in Aeg1pliorum sabulis deus quidam celebrabatur inaleficus et cum melioribus de imperio certans, Seth aut Ilebon V. Ba bys Τὴ). de quo quae illi tradebant, posteaquam Graecis innotuerunt magnam partem in Τyphoeum translata variseque immutata et exornata sunt 33. Λtque Iegyptiarum ii iidona sabularum brevem summam Plutarchus proposuit, de Is. et Osir. c. I 2- l9. Manethonem, ut videtur, auctor 'm so sutilus, β). In his quum ferretur, inter Typhonem, qui interempto Osirido ri'gnum affectaverat, coterosque deos bsellatum, il-himque non sino magno certamine victum esse, arripuerunt hoc Graeci, certaminis ple narrationem in eum modum sexornarunt, ut Eliam serinas deorum Λogyptiorum formas bestiarum quo consecrationem hinc explicarenti '). Nam perculsos timore deos ac do victoria desperant sin Aogyptum aufugisse ibi lue, quo melius latorent. bsestiarum alios aliarum formas induisse. - Inde adhuc maxime pro diis mullas bestias observant coluntque Aegyptii , inquit Nigidius apud schol. German.

12 Vid. Movers. Phoenie. I p. 522 stiq.13ὶ Seth aliquoties est npud Plutarch. de Is. et Osir. , Bebo item idem no minat ex Manetlione cap. I9 exti ., Ila by v Ilel lanie. aliud Athen. XV p. 679 P. I i in 'ii per Ilo illius, liis t. phil. oecid. I, anno t. p. l62 ipsum otiam Typhonis nomen non Graecum s d Aegyptium esse voluit, ex TOYIIE ortum, quod in Coptorum lingua adversarium si incoi, fuerit lite illi, qui proprio nomino Seth

erat, pro cognomi rito impusitum. Essetito liuius e gnomenti ullum aut apud seriptores aut in monumentis vestigium, quaerere sulat i sedit.

15 Est lia e Bunsenti sententia, Aegypt. Stell. in der Woliges h. I p. 95. 96. CL Tlieodoret. therap. p. 95 Guiss.l63 Cons. lablon sui Panth. Arg. tom. III p. I9. sqq. omnium prudentissim doliae Aegyptias et Graecae fabulae contaminationse disserentem.

380쪽

Λrat. li. 70 Bulit. Nos anti Iutorem huius sabulae iniser i raecos auctorem nullum habemus. ili iam Pindarum, cuius testi munium Porphyrius

Sed neque Herodotus neque, ut videtur, Hellanicus fugam illam et transformationem di orum comm morarunt: scilicet uterque horum, Aegyptias uintum subulas reserens, Graecorum ad dila monta respui bat. Orphicae autem theogoni aes scriptor, qu in Onomacritum fuisse cum viris doctissimis credeto tiret, quum sabulam Aegyptiam de Osiri lo Occiso si lacerato ad Zagr um suum transferret, pro Typhone Titan 's Zagret interfectores substituebat. ne pio Typhonis, ituantum spi idem ex

fragmentis colligi polost, ulla in Orphiris mentio facta esse videtur. nun eo, opinor, quod I Sphon a Graecorum religionibus alienus esset quae Lubeckii, viri summi, sententia est, Agl. p. 6Tl, sod quia in Orphicorum thoologia id facinus Titanibus. quales ili si informarant, maximρ convonire videbatur. - Graecanicam autem sabulao formam plenius illiam ceteri Apollodorus tradidit, Bibl. I. 6, 3. 6 ex ipio haec 2,

in siilier cognoscimus: Post fugam colerorum d orum Io v in solum Typhoni restitisse, quum suo iam superior esse vidoretur, implicatum adversarii spiris anguinis succubuisse, exsectisque nervis in Ciliciae antrum Corycium coniectum, nervos autem in propinquo occultatos esse. t et phyne draca una custode apposita. Mercurium autem eum Λegi pane norvos suratum esse lovique restituisse, iluo facto hunc redintegratis viribus Τyphonem rursus aggressum osse tandeimpie devicisse. Proprias ΛΡgipani partes Oli planus memorat. Halleul. III,

17ὶ Seribitur vulgo τοῖς ἄλλοις ώώοις, quod eorrexit Uesset iii K. ad Diodor. l, 86 et liost eum Il. Unger. Theh. paradox. p. 425.18, Apollodoro Pherecyd m auet tironi fuisse Ilernius suspiratur, ideoque quum in Apollodori narratione Iupiter I Sphoeum, ante quam ab hoc vinciretur, usque ad Casium montem persequutus esse dicatur, e Plier cyde a p. schol. Apoll. Il, l2l 1 pro Casio iii in te Caucasum rescribendum censet. Sed huic eorre et iuui universus contextus narrationis Apollodori repugnat, neque ullum iudicium est, unde colligi possit, Pherecydem de hoc certamine similia atque Apollodorum

retulisse.

라틴어 텍스트