장음표시 사용
401쪽
tam, post a rilapsodis, qui latis lana ieiunum ei exile carmen parum ac- conanti, latuita ad auditorum animos delectandos videro lur, variis addi lamentis hinc inde desumptis aut etiam fortasse ipsorum benigno ingenio Procreatis auctam . atque sic lianc quam nilnc liabemus theogoniam pleniorem illi idem sed morbosam factam esse vellet . Nuper
demum i ruppius, promptissimi ingenii elegantisque iudicii vir, illud
etiam efficere conatus est, iluod adhuc reliquum Prat, ut sex hac compo-4 siti otio illud ipsum carmen antiquum eiusque voram sti larimitivam sormam erustret Pt, quantum lieri posset, restitueret. Et initio quidem. quum videretur sibi perstiΡxisso, priscam theogoniam strophis quibusdam sive complexibus vorsuum quinariis compositam fuisse, hoc inventum suum Adolpho Sostiberio, docto adolescenti, publicandum et exornandum concessit, alis quo theogoniam accepimus strophis quinariis duabus et soli luaginta, vorsibus ita pie trecentis Sexaginta eo n- stantem i. Mox autem Gruppius, re identidem perpensa, iudicium hactenus mutavit, ut strophas non quinarias sed ternarias suisse statueret. II inc iam nacti sumus theogoniam versuum haud amplius centum et undecim, pro ea quam habobamus decuplo sere longiorem Ceterum hanc parvulam ot sirimitivam theogoniam non integram a se restitutam, sed aliquam eius partem intercidisse profitetur, ne lue lamen plus quam duodecim ad summum aut tredeci in strophas, ut univergae fuerint quinquaginta, seu versus centum et quinquaginta. Non sane dolebimus tam magna parte carminis recisa, ad monili praesertima Soetherio praecepti Hesiodei, πλέον si ισν παντος : quamquam hic nobis ne ν bH GD quidem rolictum videmus: Sed hoc ipsum Iuanivis exiguum, si modo verum et genuinum sit, pluris tamen faciendum erit, quam opus quamvis dissertissimum alienis atque subditiciis addi lamentis. Illud tam pii nostro iure requiremus, ut quae ita grassatur eritice ipsa se veram, non adulterinam pra flet, hoc est ut caerta via et r3tione prooedat, argumentisque utatur non precariis aut ex opinabilii raesumptione haustis, sed lirmis et ad rem demonstrandam idoneis.
Sed mihi quidem, ut dicam quod sentio. diligenter perlecto Gruppii
402쪽
libello, hoc totum genus disputandi plane lubri eum et incertum, conatus autem ille praeproperus et immaturus esse vid tur, multa que r rum gravissimarum quaestiones ante absolvendae, quam de prisca set
genuina theogoniae forma tuto iudicare liceat. Nam etiamsi pleraque
eorum concedimus, unde primum criticorum suspieiones in tae sunt.
latemur tuo, ut Wollii verbis utar h), mythorum in theogonia seriem dissicili saepse tonurn deductam, rerum exhibendarum t ornandarum modum mire inaequalem. multa porro Supervacanea et otiosa, quibus detractis nihil neque ad intellectum neque ad ornatum rerum desideretur, alia autem manca ot imperfecta. ubi pleniorem et dissertior mexpositionem tuo iure postules, transitum denique ab alia parte ad aliam nonnunquam iusto duriorem: haec omnia si fatemur, illud ante omnia quaerendum restat, num quid causae sit, cur talse tamen non
statim ab initio fuisse. sed paullatim per varias depravationes in hanc
formam corruptum Esse statuam iis. Etenim hoc quidem, Opinor, negari non potest, etiam in hac, quam nunc habemus, thpogoniae forma non rudem et indigestam narrationum sarraginem, Sed compositionem certo consilio institutam et tenorem quendam ac connexionem rerum,
etsi duriorem nonnunquam, at perspicuam tamen agnosci posse' . Quid igitur, si is ipse, qui omnium primus corpus hoc theogonicum contexere deorumque stirpsem et cognationes ah ultima Origine exponere instituit, in literisque partibus compositorem potius quam poetam egerit' ita ut ex aliorum carminibus quae eonsilio suo accum modata viderentur desum rot, hisque de suo adiiceret, quibus aut apte necterentur hae partes, aut adderentur ac supplerentur, quae ad Systematheogonicum do 'ssPnt. t Ioe ipsum sine dubio etiam neynio obversatum est. quum Hesiodum sua e pluribus poetis collogisse statuit: quam sententiam qui spreverunt, opinione potius et praeiudicio quodam, quam certis rationibus moti videntur. cirle qui Ηρynium redarguerii piusque sententiam admitti non posse demonstriaverit. equidsem novi neminem. Nisi sorte pro argumentis talia nobis vendi lari patiamur, qualia in Promptu habent, qui de veterum operibus philosophari audaciusquam quaerere accuratius consueverunt, et ante quam, quid et quale
403쪽
quidlpae sit, diligenter ac sobrie perpenderint, quale id esse conveniat ex artis, quam ipsi scilicet teneant, certis et immutabilibus legibus compertum habent. Neii sie adhibendam osse aiunt normam illiandam intelligendi et iudicandi non aliundo quam ex eius, i plod alitum et
rectum sit, sensu et scientia, forma iste, quam res ipsa lanquam necessariam sibi poScat, cognitione r petitam, eamquρ normam liliis Valere, quam quaevis alia critices instrumenta ex Velerum monumentorum sido testimoni uim impie auctoritate ii sumpta: pSSO Pnim altior in quandani triticen philosophicam et a 'stheticam. tua duc 3 esertius et longius procedere liceat, quam philologorum criticorum scrupidosa et superstitiosa secta audeat. Nobis contra verendum videtur, ne hac ratione admissa imaginem potius et sallacem speciem . quam intellectum rerum s quamur. Nam normam illam sensumque recti et veri, formaeque necessariae cognitionem, unde tandem accipimus Aut natura insilii maut discendo comparatam esse oportet. Si insitam natura habemus, quis affirmare ausit, eandem fuisse naturast vim et benignitatem in omnibus εἰ raecis scriptoribus, ut non etiam quae minus essent apta et convenientia componere potuerint sin discendo comparatam, discinon aliter potuit, quam scripturum aSsidua contemplatione. eorum quidem, qui in quoque genore maxime excelluerunt. Atqui ex hoc genere genealogico et theogonico hanc unam habemus theogoniam Hesiodeam: qiiamobrem in hoc genere quae laserit volerum scriptorum ars, quae ratio Pt forma compositionis, aut nusquam aut ex hac ipsa quam habemus . theogonia discendum erit. At, inquit, huius ipsius partes admodum inter se diversas egSst apparet: alias nativa quadam
simplici tale conspicuas, nihil nisi quod maxime ad rem pertinet breviter et cum modico verborum Ornatu proponentes, et Singulas generationes ternorum versiculorum ambitu includentes. alias contra dictione diversa, cum multo inutilium verborum strepitu, neque isti versiculorum Symmetriae adstrictas, et has quidem omnes in eiusmodi rebus occupatas quae aut plane non pertineant ad deorum g neration ps, aulsi pertineant, tamen ea nobis numina exhibeant, quae a vel Pre poeta in hanc deorum genealogiam adscita esse parum probabile sit, quum contra illae alterae partes sere omnia complectantur, iIuae ad iustarni heogoniam satis sint. Habent haec fortasse aliquam Veri speciem, sed quae accuratius rem consideranti cito rursus evanescat. I rimum quaenam sint illae partes si piaerimus. ex omni carmine. inde a v. 1 lG nam de prooemio nunc non loquor - ssexaginta tres haud amplius
404쪽
versus isti norinae respondent, ex is illius una et viginti conficiuntur strophao: Sodecim strophas alias ita demum nancisci inur, si ali luot versus recidi et tau luam otiosos et supervacan 'os exierminari patiamur: piunt lue ne sic quidem omnia satis alite coeant, aliquot strOpharum lacuna Statuenda est. Quae aut 'in percensentur his partibus
numina, post i haos, Tellurem set Amorem, haec sunt: primum Coeliis et Pontus, deinde Coeli ex Tellure progenies, Saturnus eiusque fratres et sorores: porro Furiae et Gigantes e Coeli castrali sanguine exorti:
Tethyos ex Oceano silii, fluvii quinque et viginti: Hyperionis et Thiae
liberi, Sol, Luna et Aurora: Crii et Eurybiast Astraeus, Pallas, PerSes: Coei et Phoebos Latona: Saturni et Rheae Vosia, Ceres. Iuno, Pluto, ΝΡptunus. Iupiter: Iovis Horae tres ex Themide, Gratiae lolidem ex Eurynome. Proserpina e Cerere, Musae ex Mnemosyne, Apollo et Diana
ex Latona, Iuventus, Mars, Ilithyia ex Iunone, Minerva ex illsius capite: posirpino Iunonis lilius absque concubitu natus Vulcanus. Itaque primitiva ista theogonia nequaquam omnes deos, quorum aut sanctissima aliud Graecos religio aut celebratissima apud liOPlas nomina eSSDnt, sed quosdam tantummodo quasi selectos senum orabat, aliis non minus nobilibus omissis. Nam desunt Vrnus, Bacchus, .uercurius, omittuntur Nereus et Nereides. Lam saepe a poetis celebratae, ex quibus maxime
Amphitriten desideres. Neptuni uxorem marisque reginam. t Thselidem tot sabulis nobili latam: silentur Ocaea nitides omnes, in quibus Dione, non sane infima dea neque apud poetas neque in religione populari, aliique plures, qui cur minus digni memoratu viderentur, quam aut Λstraeus aut Pallas aut Perses nescio quis, nemo dixerit. Quid Τ quod sunt quarum originem omitti lex ariis sine dubio velaret, Melis. Eurynomo, Eurybia. Nam quum Metidis et Eurynomes eum Iove, Eurybiae
cum Crio connubia Pt progenies enumerentur, postulabat, opinor, artis lex et ratio, ut doceremur a poeta. hae deae quaenam et ipla stirpe Ortae esseni. - Et quo tandem consilio huiusinodi cantiunculam a vetere popla coinpositam esse dicemus' Ad deli clandos auditores
Sed quastnam delectatio percipi potuit ex tam arida ol istiuna nominum
et generationum enumeralione, omni ornatu, praeter pauca quaedam epitheta, detracto nullaque reruin gestarum narratione, praeter Coeli castrationem et Saturni sors asse deiectionem, pauculis versiculis satis ieiune propositas. .vn memoria Sublevanda P causa Εcquem vero non modo illa aetate, scd vel his nostris temporibus, tantopere imminuta memoriae vi, tale subsidium in huiusmodi rebus desiit serasse cre-
405쪽
demus II ierali cum liuod datii genus poeseos commenti sunt, incognitum ad hunc diem, a sacPrdotibus factitatum: quasi vero Domino invento res iter se improbabilis probabilior sieret. Nescio equidsem, quid illi de antiqua Graecorum sacerdotum disciplina et institutis compererint: mihi. tuum r puto, ituales nobis sacerdotes Graecorum historia ostendat, omne hoc breviculi et quasi catechismi cuiusdam theogonici componendi consilium longissime ab eorum rationibus disiunctum fuisse videtur.
Haec igitur et talia Gmppio, et si quis Gruppio assentitur, recte opponi poterunt: contra illi alteri sententiae. ii iam mihi magis probari supra signiticavi, et quae Ueynio quoque placuit, quid recte opponi possit non video. Nam nec dissimulat haec sententia quidquam
earum rerum, quae in compositione theogoniae merito critici reprehenderunt, et parum explicationem alteri simplicem et probabilem. Cum posuit aliquis theogoniam ex variis veterum carminum partibus. quae tali argumento convenirent, quae autem deerant ad corpus theogonicum absolvendum, ipSe de suo addidit. ita lamen, ut ultra hrevem recsensum gonerationum nihil auderet: luem r censum quod aliquoties per terniones aut quiniones Versiculorum dPductum videmus, concinnitatis cuiusdam amore factum est sponte magis oblatae quam studiose piaesitae. Hanc sententiam si quis consulare volit, huic argumentis utendum erit huiusmodi, ut ostendat, aut non eSSe hanc nostram theogoniam ex variis et dissimilibus partibus, non optime quidem, nec tamen absurde, compositam, id quod demonstrandum nemo suscipiet. aut hoc tolum talis compositionis consilium ab antiquorum cantorum ingenio et habitu tantopere abhorrere, ut prorsus inersedibit 3 videri debeat. 0uodsi quis sorte illa quidem aetate, quast heroogonias et mulierum catalogos tulerit, etiam theogoniae tuae anteponeretur heroogoniiS, Condendae et hoc modo componendae consilium nasci potuisse concedat, sed Hesiodum illum veterem. Homeri ae lali supparem, aliam sine dubio et longe meliorem theogoniam cecinisse, hanc nOStram tamen, quum uesiodi nomen praeserat, non plane ab hoc alienam esse posse, Sed aliquid certe ex eius genuino carmine retinui Sse, multis autem postea partim lacunis partim alienis addita mentis deformalam esse contendat: huic probandum erit ante omnia, suisse reapse veterem aliquam theogoniam, genuinum Ascraei vatis fetum, aliiSque carminibus genealogi
eis, quae nomen Hesiodi et ipsa praeserebant, longe antiquiorem: neque illud recusare poterit . quin probet, facilius carmen per alios sive
406쪽
rliapsodos sive dias euastas in hanc sorina in corrumpi suique plane dissimile liori luam statim ab initio ita componi potuisse.
hoc ego millime nego, corruptelas theogoniae, 90Steas plam primum a compositore publicata suil, sat in ullas tirocedente tempore illatas esse, sed tamon pauciores has et minores credo, i tuam nonnulli volunt, et quae totam formam Pt conatio Sitionem carminis, ut ab initio instituta
IIaec nunc breviter ac sunt malim proposuisse salis habeo, quoniam accuratior Singulorum pertractatio longam oratiunem et plus loci ac temporis poscit, quam huic Scriptioni concessum est. Interim hoc , apparere puto, Omnem hanc de Origine theogoniae eiusque prisca et g inuina forma quaestionem absolvi non prius posse, quam historiae testimoniis omnibus diligenter excussis et ponderalis compertum suerit, et quam nam veteres Iuoque tempore theogoniam Hesiodseam habuerint, nostrali me hanc, an mullum ab ea diversam, et cuinam aetati Soriginem theogoniae pro habiliter assignare liceat. t ilia ae laserint huius aetatis rationes set studia: res sane dissicilis et intri aia, in tenui et obscura omnis illius aevi, de quo quaerendum est, memoria: cui tamen non desperamus paullo plus lucis assundi posse. quam adlluc factum est. Quod autem primo loco posuimus, perliscit quoad fieri potuit l. Muigellius editis libris tribus de omendatione theogoniae Hesiodeae, quorum tertio quidquid testimoniorum apud ustiores scriptores extat unde de forma theogoniae, quam illi legerint. coniectura iteri possit
summa cum diligentia persequutus est. Et conflabit viro egregio sua laus, libenterque a nobis praedicabitur. etiamsi in summa re magnopere ab eo dissentimus. Nam quum ille, ut ait in Praes. p. x, ex in liciis limibusdam haud ambiguis cimio collegisse Sibi videatur, eam quae ante Alexandrinos obtinueril apud Graecos carminis formam. non modo hodierna eius specie, verum ea ipsa, quam eritici Alexandrini sive probarunt sive acceperunt traditam, aliquanto fuisse uberiorem , atque etiam post Alexandrinos non paucas carminis partos interceptas esse '), ego contra ne unum quidem huius rei indicium satis corium et manifestum deprPhendi posse arbitror. Multis modis theogoniam corruptam eSSe non nego, quemadmodum iam paullo ante professus sum: etiam lacunas agnoSco non liaticas, Si lacunas esse dicimus in locis eiusmodi, quibus aut ad perficiendam rorum ρxpositionem aut ad
407쪽
l aries apte connΡctendas aliquid deesse videatur; verum has lacunas non iani ali initis suisse, sed procedente demum tempore Orias esse, et plenius olim carnaseia lectum fuisse, quam a noliis ii Odirque t gitur, hoc unde colligi possit nihil invonio. Huius iudicii mei rationes hac dissertatione paullo accuratius exponere decrevi, id quod fieri aliter non poterit, nisi ut singula iIuast ad contrariam sententiam probandam aD seruntur argumenta diligenter perpendamus, quidque ex his esset possit videamuS. Primum igitur in ea theogoniae liarte, ubi gigantes e s oeli cruore procreati PSSe narrantur, v. 185, olim etiam nomina eorum et formae descriptionem, ibiae hodie non extant, lecta esse Muletellius p. 4l8 colligi vult e loco quodam Gregorii Narian genib), quem, quo melius de huius testimonii pondere statui possit, paullo integriorem adscribam, quam a Mulgellio factum est. Irridet ibi Gregorius Iulianum imperatorem, qui, i luo efficacius religioni christianae resisteretur, graecanicae doctrinae cathedras et auditoria per omnes provincias instituere decreveri l. Εcipiidnam, quaerit, ibi sanum ac salubre homines doceri po
83 orat. III advers. Iulian. p. 103 D ed. I. Bill. Colon. l690. 9ὶ Nisi sorte ah aliquo eorum, qui Titanos et Gigantos eosdem crediderunt, velut a Seliol. Aesch1l Prom. v. ISI. Mythogr. Vatic. II, c. 53 de qua eonfusione vid. Voss. Alte Ueli Lunde p. XXI li I. Lubeck. Αςl. p. 584 et all. quos eitant Bodius u)thogr. to m. II p. l76. Voeleher. Myth. Iapet. p. 307 sq. R. Rochelte Me- moire sur Atlas Paris i ,35ὶ p. 39. 43.
408쪽
montes et insulas iniectas ni ulti relelirari iit. Ilailite si quid Crogorii testimonio credendum psi, recusare non poterimus, quin etiam gigantomacli iam olim in lii Oogonia lectam fuisse statuamus. Atqui hanc in hac quidem parte carminis, ubi origo gigantum momoratur, nullo modo ne ali inoptissimo quidem compositore inseri potuisso cuilibet apertum esse d0bet. Ileslat igitur ut aut in alia quali iam parte, veluti post litignam ΤFl hosti, nul plane non in theogonia, quae versu 962 finitur, sed in ali luo eorum earminum, quae huic in vetet una collectionibus subiuncta prant, de gigantomachia narratum fuisse crodamus: quae quidem carmina non aecurato ab ipsa theogonia distinxisse Gregoriuinin tali declamatione, qualis est haec adversuS Iulianum, nemo mirabitur is Sed potuit etiam hoc si 'ri, ut Gregorio nihil praeter confusam
quandam memoriam rerum passim a poetis narratarum obversaretur, quarum quum singulos auctoros nominare nihil attineret, unum vetustissimum maximeque nohilom posuit, i luem si non stadem Omnia
nonnulla tamen si non dissimilia tradore mominisset. Et confirmant hanc confusionis suspicionem etiam nomina gigantibus a Gregorio tributa, Collus. Briareus, Gyges. Encola diis, quorum unum tantummodo Enceladus, gigantis, roli ipsa Centimanorum sunt. his quo et ab aliis et ab ipso Hesiodo passim imposita' i L Gigantum nomina a scholia stallosiodi asseruntur haec: Alcyoneus, Eneseladus, Porphyrio, Mimas, Obrirnus, Ithoetus aut etiam Eurytus ): ipiae quod Mut Zellius p. 4 Issor lasso servata dicit. ex pleniore scilicet theogoniae exemplo, iuremii Pris. Pugnat enim secum ipse. haec sorvata et dens, et tamen Gregorio fidem adiungens, longe alia ponenti. Nos autem, opinor, neque huius diu lamatio permovebit, ut pleniorem hoc loco theogoniam ab eo
10ὶ De schol insin i, regorii. iii eata l. bibl. Boillei. P. I p. 46, theogoniae nomine similiter fortasse abuso. infra dicetur, not. 3s .il Theog. v. 149. si T. 618. 654. 714. 734. Str. - Briareus inmen Callimaelin h. in Del. v. 142 γίγας καro δαῖος est, sub Aetna nion te prostratus, idemque euin Encelado esse perhibetur a mythogr. Vatican. seeundo e. 53 p. 92 Bod. es. schol. Piud. Ol. IV, 11. - Centimani Briarei alterum nomen ex Homero notum posuit Sehol. Apoll. Rhod. I. li65: Toν δὲ Α γαίωνα 'IIσιο ς ει ησιν Ουρα vos και Γῆς . ex quo loco si quis hoc nomen ei etiam in theogonia tributum, ideoque loeum de Centimanis v. 147 seq. in veteribus exemplaribus pleniorem fuisse colligat, saltatur sine dubio 12ὶ Nam eorruptum in libris nomen e doυroc vel inoorOς non minus e TE ρυrOp quam ex 'mirος fieri potuit, quod Bentleius ad Horat. Carm. II, 19, 23 praeoptavit.
409쪽
loctam esse statuamus, nequo scitoliasten nomina ista tam decantata sex theogonia potius fluam ex alio quovis libro obvio sumpsisse censebimuS.
iii I rolint, ilius videri possit. quod Muigellius it. 43i post versum 216 olim et numina trium Hosporidum locia esse vi ut, set aliquid narrationis de Hercule avrsea mala surato. Et de nominibus il uidem testem citat Sservium ad Vergil. Λon. IV. 4Si: - Hesiodus has HeSporidas, Aegi i ,
Λ ri thusam Pt u sp seriisam, noctis filias, ultra Oceanum mala aurea ha buisse dicit: luod quum Hesperusae nomen versui heroo non aptum Sit. Hesperiam pro eo reponit, versumque talem sero suisse suspicatur:
Αἴγλη ν, Ἐσπερ ἰχν καὶ ἀγακλειτ ν ωρέcto σαν. Omilli aulom versum ab aliquo, itui hunc locum in compendium rodegerit, eo facilius potuisse. quod ii aucis post versibus ea sit orationis consorinalio, ut quae ibi ponuntur Gorgonuin nomina pro Hesperidum nominibus accipi potuerint: Iheroi ς θ' αῖ νaim σι πέρην κλDroυ Ωκεανοῖο, ε σχαTίεν rρος νhκτος, i,' ' περίδες λιγύς ὐνnt, τ' EphiclD; IIsdoisti τε λ Dγρα readyopsa. Mallona vir diaetissimus hac coniectura abstinuisset, quippe ilutina et stupor iste epito maloris parum credibilis sit, nequo opus sit tali commoniti ad unius versiculi omissionem explicandam. De Herculo autem iussitie surto tiro vocat ad scholiasten Cantabrigi 'nsona, cuius ad v. 2lbha 3c extat adnotatio: 'Lσπερίδρος τας εσ7rερινὰς ciψας λέγει, sιῆλα δε χρισῶ τὰ ἴσrρα - , 'Maκλεα δἐ τον 1 λιον. Aέγει di et Oran, δrt taρερχοNενου τοῖ-ἐli fatro Tae I Scrib. Di κ εTιφαίνοι ratit τὰ Isrea, δ ἐστι τὰ retra σαι ἔδν Maκ μ τὰ iluae sane adnotatio facile persuadstre alicui possit, ut Herculis montionem hoc loco scholiasten invenisSe credat, quum praesertim etiam verbum, i luo utitur, τρυγῆσat, Poeti eam Orationem Sapiat, ac proin hoc ipsum hoc loco ab Hesiodo usurpatum videri queat. Sed
cavendum tamen est, ne salsa specie decipiamur. Nimirum omnem hanc scholiorum collectionem e variis suntibus, partim veterum grammaticorum commentariis, partim recentiorum enarrationibus, exiguo
i 3ὶ Lenior haee eorreetio est ea quam Muet Zell. p. 433 proposuit, ατανίων-rtit. Nain Hermannus, in Diar. schol. ann. 1833 p. 925 vulgatam lectionem desei, dens non satis quid diceret scholiastes attendisse videtur.
410쪽
plerunaque iudicio ili rixatam esse apparpi, fierique facile potuit, ut, quum a vetere aliquo conanieli talore haec de Hest, ridibus sabula copiosius exposita Psset, citatis sellam aliis aliorum carminum locis, qui standem uberius tractarent, esssetque in horum ali tuo de Herculis furto
rentur postea, quae nunc in scholiis legimus. Di iam iis non praetermissis, quae ad partem sabulae in theogonia non commemoratam Pertinerent. Id si ita fieri potuisse conceditur, ut sane debet concedi, hoc quoque apparet, Mut Zoilii coniectura in . quamvis speciosam, nequaquam tamen certam esse. Minus etiam pondoris Servii testimonium de H Speridum nominibus habet, quippe quum Hesiodum simpliciter . non theogoniam citet. Nam in aliis quoque carminibus oli in ad Hesiodum auctorem relatis do Hosperidibus dictum fuisse vix dubitari potest. Post v. 273, ulli duae t raeae nominantur, Pephredo et Enyo, IlexcidisSe vPrsum, qui isti liam ipto tuo. Dinonem y εὶ nominaret, Goelt- lingius ad h. l. et MulZellius p. 41 7 coniecerunt propterea, quod et Gorgones treS Sunt, quarum Graeae προς Di.aκες arctissimeque cum iis coniunctae perhibentur, et a ceteris scriptoribus omnibus tres Graeae nominari solent. Est sane hoc ita. lierique facillime potuit, ut unus Versiculus excideret. Tamen quum nemo, quod sciam, tertiae Graeae testem Hesiodum citet, equidem non continuo aut convenientiae nu- mori aut posteriorum geri ploriam consensui tantum tribuerim, ut . quod his lilacuerit, idem etiam Hesiodo placere debuisse statuam. Non certe minus credibile est, tortiam Graeam post a demum additam esse, ob ipsam illam numeri convenientiam: quemadmodum etiam VDelex rovisum Pst, Geogr. myth. I p. 18. Et quo minus tres ab initio Graeae fuisse statuantur, causam Hermannus attulit' i e significatione nomi-l4 et laenonem: quamquam alteram nominis formain unice Veram esse mihi persuasum est eum iteynio ad Apollod. not. crit. p. 137. 15ὶ Opuse. VI p. 168. Cons. II p. 180, ubi nomen a gnses, habere statuitur, dieiturque Aufer ona, 'I iis, autem, ab Dio, inundona, haeque tum Romanorum Salacia et Venilia comparantur, h. e. ut Hermannus vult, luxu et res luxu maris, e Varronis sellieot opinione apud Au stin. de Civ. D. VII, 22, quae quam ineerta sit, quantumque ab ea aliorum sententiae abhorreant, non opus est exponere. Et Lugori δω quidni potius a FDήσσω, φοησσιυdeducatur 3 ut fractas in littore undas vehement e illisas significet, Ἐννω autem
hoatum undarum, Λινω denique non, ut ille ait, conversionem a fluxu ad restinum, sed vortirem aquarum in sempi circumlatorum et revolutarum. Ceterum etiam
Ovidius, Meta iv. IV, 773, duas tantum Graeas nosse videtur.