장음표시 사용
391쪽
min, in tanta Catalogorum Hesiodooruna celebritate illo morat,ilem hancit 3 Latini ortu fabulani a nullo vetero scriptore, praeter tuam ab uno illo I .F lo, ilia ni vix a linic in v istribus numerare licent, colu In inora id messμ: undo merito suspiceris testimonium eius ementitum, ,ersus itust aut ab ii,so aut ab alii luo grammatico subditos esse . a tua SuSpicione Mulaellius. vir rordatissimus. se non abhorriti se profitetur.
Idom vir doctissimus subditicium setiam in I heogonia vel Sum PSse suspicatur eum, qui in omnibus sere exemplaribus post illos de Agrio
et Latino legitur, 101 1:T λεγονον τε σικτε διω-υφροδιτην:neque negari potest, sat multas esse suspicandi causas. Primum enim selioliastes Apollonii. III. 200. hunc Thoogoniae locum citans. tres tantum versus luit - sui3 adseripsit, hunc de Telogono omisit. Porro
Eustathius ad Od. XII. II 8 p. l796, 48 arcae et Ulixis filios ab Hesiodo Agrium set Latinum nominari ait, nulla Tolegoni mentione facta. ul manifestum sit, versum is M ah po luctum non osse. Donique ali si is versus etiam a duobus codicibus Medii eis, in aliis autem scriptura variat. D. λέγονον δ' ει ικτε - Thuynνον δ' ἐτεκε In λέγονον δ' ετεκεν - T λέγονον et ε εrικτεν, quam Scripturam 14 Coeti lingius merito praetulit. Haec sano stiusmodi sunt, ut Muigellio, ac iam ante eum aliis, nuperque etiam Lennopio non sine musa interpolationis suspicionem natam sesse lateamur. At omnibus rationibus diligenter subductis assentiri huic suspicioni non possum. Scriptura it uidem varietas non certe maior est, quam in aliis versibus plurimis. Illos tamen nemo propter a damnandos censeat. Scholiastes Apollonii locum Hesiodi eo tantum citat. ut Circen ab hoc poeta Solis filiam diciostendat. cui consilio quum unus versus 10 li sufficere potuisset, addidit lampn ptiam proximos duos, scilicet quia his demum enuntiatio absolvitur: iluartum insuper ut addereti nulla causa fuit. Ab Eustathio denique, aut ab eo, ilitem is compilavit. apparset quidem vel Sum in suo Τheogoniae ex semplo non lectum esse . quem hodieque in duobus codicibus desiderari paullo ante monui: sed nimirum manca scriptorum exemplaria nullo non temporc suerunt; ego autem longe probabilius arbitror, tali quodam exenq,lapi Eustathium aut auctor in Eustallii iustim, quam ab ipso theogonico poeul, ituum Agrium ei Latinum mo- moraret. T legonum. duobus illis longe nobiliorem mullumque in sabulari historia colobratum, silentio praetermissum esse. Sod lirorsus manifestam interpolationem pleri pie sibi deprehen-
392쪽
dero visi sunt in versibus 979 - 983, qui sabulam de Geryone, Ch sa oris et Callirrhoae filio, iam supria in Theogonia v. 287-291 coni-
in in oratain, paullo tantum brevius repetunt, quae res ipsum adeo Clericum, alias ab omni interpolationis suspicione longe remotum, tantOpere olDIidit, ut is haec omnia ab imperita manu addita' pronuntiaret, quum praesertim ipsa fabula ab hoc loco aliena esSet. A am sermonem
hic esse de iis, quos viri mortales cum deabus generassem; Ch saoren autem virum mortalem haberi propter superiorem Τheogoniae locum non posse. Assenserunt huic iudicio plerique: Goeitlingius hoc insuper addidit, etiam Geryonem inepte georων κ αρτιστον ὰπάντων dici, v. 98l: nam deum fuisse non minus quam Τyphoeum. Id equidem non insitior, si de vera et genuina sabulae significatione quaeritur; sed iahanc huic poetae notam fuisse nogo, eamque significationis ignorationem nec mirandam noc vituporandum esse arbitror, quoniam cauSae
eius Satis apertae Sunt. Primum luod ad patrem Geryonis Chrysaorem attinet, habuit is matrem certe mortalem: nam Medusam, ex cuius sanguine ille natus est, mortalem suisso diseriis verbis testatum logimus v. 27T. Quid mirum igitur, si ex mortali matre natum mortalem et ipsum poeta credidit quum praesertim etiam filium eius, licet ex Oceanitide, h. e. ex immortali matre procreatum, morti tamen occubuisse videret, quod qui fieri potuisset. nisi alterum saltem parentem mortalem haberet. non facile erat ad intelligendum; certe non culpandus poeta, si non intellexit. Patet autem hinc etiam, nullo modo cum Typhoeo Geryonem aequiparari debuisse, a liuo non una ratione diversus rei. Typhoeus en ini parentes Tartarum Terramque hahuit, non
immortales solum, sed omnium immortalium antiquissimos: Geryonis pater fuit mortali matre. et in ipsa eius morte genitus, qui liroiit de prodeo immortali haberi non facile possset: Typhoeus tantum viribus valuit, ut de mundi imperio cum Iove cellaret; Geryones cum armentis suis in Erythea insula se continuit: denique Trphoeus longo et ancipiti certamine vinci quidem a Iove et debilitari, haud quailuana tamen interimi potuit; Geryones contra ab Hercule, h. P. ab homine, non modo superatus sed etiam interfectus est. Non sine causa igitur hunc a poeta nostro in non ἄν h. e. in mortalium numero habitum, itemqueliatrem eius Ch saorem mortalibus viris accensitum osse latebimur. Uuod si ita est, non tam illud reprehendendum esse apparet, quod
393쪽
lmie sabulae locus in hac parti carminis datus. quam mirandum, quiui adem iam sultra in ipsa Theogonia narrata est. Sic igitur, si qua est in lorpolationis suspicio, haec omnis ab hac parto in illum potius alteram convertetur.
Omnino autem de hac appendice Theogoniae paullo iniquius a viris doctissimis iudicat lim, multaque calidius iacta esse videntur, quae iii res ipsa satis diligenter perpensa facile redarguat. Volut IVolsius hanc partem totam corallatam dixit ex aliis poetae carminibus, nominatim ex Calaiugis, eamque Suspicionem lirmari credidit illo Pausaniae testimonio de Phaethonte, de quo quid mihi videatur paullo ante exposui. Resutatur autem illa suspicio etiam diversitate argumentorum: Siquidem in Catalogis de muliorum morialium siliis dicebatur, haec autem alq,ondix dearum dumtaxat immortalium Illios memorat. - Λ Wolfit
iudicio non mullum Mutet ilius dissentiens ex laciniis hanc partem compositam esse autumat, p. 505, insignique versuum desectu detiit palain, quod malum a nonnullis tum de coniectura tum ex veterum citationibus improspere curatum esse. Fragmenta etiam Dornhardiussit,i agnoscere visus est, ex genealogicis Hesiodi carminibus sestinan-ler excerpta nulloque recto consiliu composita aut tractata. Ad hoc etiam breviorona dearum atque heroum recensum esse, quam deberet quamque ipsius poetan professio polliceri videretur. Postremo neque plenam liublicorum religionum commemorationem esse queritur, nec systema sabularum heroicarum, sed nihil nisi doctae cuiusdam collectionis rudimenta J . - Haec sere accus3tor 'S: iam videamus, numquid contra dici possit. Ac i, rimum liuidem de hi evitate. - nam hinc commodissime ordiemur, - non video quid in ea reprehendi aut quo iure longius carmen postulari potuerit. Poeta certe nihil nisil T relaturum se promisit, quae deast ex mortalium complexu liberos
15ὶ Non satis scio, quam recto viri doctissit ni ii rationeni paullo abstrusiorem perpetierim. quainobrem ipsa eius verba adseribain. Dicit igitur hane partem illist. liti. Ge. II p. I 85, , einen wid r ErMarten Lurgen Ahsellii iti der Heroogonio, dem vervilipe des grosson Λ illauia v. 963 ein hi ei terer Raum bestimin t war. In dieson Schlussstii exen, welche des innet en Masses enthehrten, und weder eiu
394쪽
peperissent, idque fecit non mapio quodarii hiatu, et quasi grande aliquid prolaturus, sed quam potuit simplicissime, his quattuor versiculis: νῖν di Θεάcυν φνλον ἀείσατε, ὴδDDeειαι Μουσαι 'OL ιπιάδες, κονραι Λιος αἰγιποιο,οσσαι δὴ θιζιοισι παρ' ἀνδράσιν εὐννηθεισαι
ἀθάν-αι γεέναντο θεοῖς ἐπιείκελα τέκνα. In ipsa deinceps relatione non sane maior est brevitas, quam in superiore Theogonia, quae item nihil sere, nisi quinam cum quibusnam copulati sint, quosque liberos procreaverint, paucis verbis commemorat, additis subinde epithetis quibusdam honori licis aut brevibus descriptionibus, sed nulla longiors tractatione, prorsus ad eundem mo- dum, quem etiam in hac extrema parte Seriatum videmus. Neque
obiiciat mihi aliquis, narrationes lamen quasdam hic illic Theogoniae insertas eSSe paullo longiores, velut de Caeli castratione v. 154. do Iove matris consiliis sprvato v. 459, de Prometheo eiusque delictis at tuo supplicio v. 520, de certaminibus Iovis cum Tilauibus et Typhoeo v. 617: nam harum nulla ornandi tantum ei ain plificandi carminis causa
intexta est, sed perlinent Omnes ad summam rem, ut cognoscatur,
quibus quasi gradibus deorum genus ex chao primigenio I er Caeli ac
Saturni et Titanum regnum usque ad Iovem eiusque familiam processerit, quaque ratione factum sit. ut deiectis et oppressis deis antiquioribus novi in eorum locum succederent Summoque imperio potirentur. Talem autem narrationum inserendi causam in hac de deabus appendice nullam suisse apparet: quamobrem non est quod nuda hac nullisque digressionibus distincta brevilate offendamur. An sorte ipsum tamen recensum iusto breviorem esse dicemus aceri deas quasdam dearum me filios, qui taceri non debuerint' Tale quid eum voluisse suspicor, imi plenam publicarum religionum commemorationem aut heroicarum sabularum systema requirit. In quo illud maxime miror. quod de publicis religionibus loquitur: quasi vero non omnis I heogonia ad sabularum potius cognitionem, quam ad religiones cultumque 18 deorum pertineat. Heroicarum autem sabularum systema prolioni qui poluit in hac parte carminis, ubi de uno tantum genere heroum dicendum fuit, qui deabus nati essent' An sorte horum ipsorum nimis multos omissos esse dicemus' Fateor equidem, si quis Apollodorum, Pausaniam aliosque sabularis historiae sonips studiose perscrutetur. posse huius quoque generis aliquanto maiorem numerum confici, pra 25 s eo by Coos e
395쪽
sorii in si pliani Nyra ipliarii in lilii connii mereritur. Νyinpliai enim nont,aucae citui mortalibus ι' alii'ubuisse filios luse ex eis peperisso ilichan uir, velut apud Humorum Abarba rea quaedam ex Bucoliune Aesepum et Peda sum. alia, cuius nomen tacetur. ex Enope Satiatum, alibi Moliboea tuaedam e Pelasgo Lymonem, Periboea ex Icario Aleten, Venone exl arido Corythumihi. Ηoscine igitur horumque similes omissus cri- initiabimur Non opinor, sed laudabimus potius poetam prudenterque secisse dicemus, i luod non quosvis ignobiles et obseuros, Sed eos tantum enumeraverit, clui aut proliter magnam in sabulari historia celebritatem aut propter parentum claritalem memorabiles vid rentur. Maiorum autem dearum, earumque. iluae vere Olympiae dicendae sunt, admodum rara suserunt cum mortalibus coniugiat 73, horumque, nisis allor, omnium ab hoc poeta mentio facta est, praeterquam unius la
lasse Lunae cum Endymione, ex quo illam quinquaginta haud minus 19 silias peperisse Pausanias V. i. 2 ab Eleis narratum refert: rem sane
memorabilem et quam poetast nostro non tacendam fuisse dixeris. Nempe si nosset. Sed plerique omnes amatum quidem a Luna Endymimiem aiunt, de liliabus ex eo susceptis nihil memorant: poeta aulem non de amoribus dearum. sed de liberis se dicturum promi Serat, quamobrom Lunao et Endymioni locum in parmine dare non potuit. Immo miretur sorsitan alii piis aut Circae locum concessum, minorum gentium deae, aut Medeae, quam lio steriores ne deam illi idem esse crediderunt. Verum de an ii pia Medeae divinitato salis inter poritos constat: quamobrem eius cum Iasone nuptiae non fuerunt praetermittendae. Quod autem de filiis Medeae, quos alii plures memorant, unus MedeuS nominatur, quem plerique Medum vorant, neque ex Iasone sed ex Aegeo
17 uuiusmodi coniugia deis perquam invisa esse queritur Calypso apud Homerum Od. V, IIS sqq. , eamque ob causam et Orionem, eui . urora, et Iasionem, ut Ceres se coniunxerit, ab iratis deis interemptos. Neque ignorat illam deorum in idiam Anehises, Η mn. in Ven. v. 190, ipsaque adeo enus v. 200 Summo se dolore eruciari ait, quod mortalis viri amplexus passa sit is ea testemque homini eoncubuisse pudet ut est apud Ovidium, Fast. VI, 573. Aon ea rei haee veterum persuasio repta quadam ratione, quam olliter attigi ad Aeseh. Prometh. p. 138, neque nunc arcuratius explieare aeat. Ad munebo tamen Aegyptiorum pDrsuasionis, qua illud quidem fieri potuisse statuebant, ut ex deis mulieres mortales, non autem ut ex viris mortalibus deae liberos suseiperent. V. Plutarcii. dium. e. 4. S)mpos. quaesti. VIII, 1 e. 3 e xtr.
396쪽
susceptum aiunt: suerunt nimirum do his aliae aliis temporibus aut locis sabulaei' . ex iptibus eam quisque repetebat. quae aut nota ipsi aut maxime probata esset. Item Circae et Calypsonis filios propter tiatris Ulixi claritatoria momoratos osso apparet. licet ipsi praeter Telogonum et Latinum obscuri et ignobiles suorinti'). Callirrhoae denique eiusque lilio Geryoni propter Heraclearum sabularum clari latem locum 20 dari dobuisse nemo non intelligit, eamque causam ei iam ipsius p0eiae
versus satis aperte indicant. Reliquum est, ut etiam de dispositione rerum dicamus, si luidem haec maxime in causa suisso vidi tur, ut sex laciniis quibusdam et earminum genealogi eorum fragmontis nullo certo consilio congestis omnis haec pars Theogoniae constare putaretur. Nimirimi roquirebant censores iustum sabularum ordinem et quasi illum quoddam, pio inter se aliae aliis necterentur, quod litium non invenirent, tempre omnia nullaque ratione, ut quodque fragmentum sese obtuliss t. in charias coniecta esse iudicabant. Neipio id mirum accidisse obiter inlusentibus praesertim si solas matres spectarunt. Qui autem sic, ut censorem decet. h. e. diligenter animoque acriter in rem in lento singula eonsidera- Verit, agnoscet, OPinor, non matrum, sed liberorum potius rationem habendam fuisse, quandoquidem illae omnes non nisi liherorum cauSacommemorantur. In liberis autem ordinandis eam poeta rationem se-lSὶ Etiam a Cluae thone, qui e. Olymp. V. vixit, Medum v. u deuin s. Medium Pausaniae eodices habent, Medium Iustin. lI, 6, 14. XLII, 2, 16. cf. O. Mulier. ad I arron. VI, 60. Ribbeck. traς. Lat. la. p. 87 Iasonis et Medeae filium dictum esse Pausanias refert II, 3, T. Addiderat is etiam filiam Erio pin, nihil autem de utriusque satis narraverat. Posteriores Medum in Asia imperitasse populumque Medorum ab eo appellatum esse voluerunt, quos Μηδείους etiam Pindarus vorat, PSth. I, TS lbi , ubi es. Boee hii not. erit. et Ber iter ad Alciphr. I, 38, 16. Sed antiquam hane opinionem propter multas rationes non eredo ses. Strab. XV, 3 p. 735. Vi,ss. scii ed. erit. li p. 162ὶς quumque noster poeta Medeum
a Chirone edueatum dicat, v. 100 I, eoniicere licet, eam maxime artem ae scientiam i traditam, qua magister expellebat, ut v αρμακων peritus fieret itidem ut mater, cuius nomen referebat. Hanc autem ad Lunam virtutesquo lunares pertinere non obseurum Est, es. diss. laostr. de fleeate p. 26. 27,ὶ eodemque etiam filiae nomen Eri opis haud inepte retuleris.l9ὶ Nausithoum et Xausinoum praeter nostrum poetam nemo, nisi fallor, memorat, nisi quod apud Hyginum lah. I 25 Nausiphonus nominatur, quod nomen ediati sithoo corruptum probabiliter Muneherus statuit. Sed mater huius ab Hygino non Calypso, ut in Theog., sed Circe dieitur. Varietatem traditionum de Latino et Telegono commemorare h. l. nihil attinet.
397쪽
quitur, qua commodiorem ne ab iis quidem ipsis, qui hunc vituperant, inveniri potuisse arbitror, in tali scilicet materia, quae constaret rebus nullo interno ac naturali vinculo inter se cohaerentibus. IIuius igitur digerendae legem quasi extrinsecus sibi petondam esse iudicavit ut aut sortem atque conditionem eorum, de quibus dicturus erat, aut aetatem, qua quisque vixisset. intueretur. Et conditiono quidem a ceteris diversa suerunt Plutus, Ino. Semple . iluippe qui . licet mortalibus, ut quidem poetae cum plerisque videbantur, patribus generati, ipsi lamen immortalitatem sortemque divinam naeti essent. Nam Plulum Iasionis et Cereris stilina, in deorum numero hiabitum esse salis constat: Inonem autem et Semelen, Cadmi et Harmoniae filias, alteram morti exemptam mutatoque nomine Leucoth stam d am marinam factam 2 i alteram a filio Dionyso ox insoris reduciam et in Olympo collo ea tam Thyonenque dictam esse fabulae testantur. Hi tres igitur segregandia ceteris, qui mortales manserunt, iis lue anteponendi videbantur . et primo quidem loco Plutus post hunc Ino et Semele, propterea quod harum sorores. Agaue et Autonoo , quas Seiungi ab eis non potulisse apparet, ad alterum genus pertinebant. Immortalis quidem etiam Aurorae filius Phaethon factus est, quem ipse poeta dat/wνα διον vocat );
20 Ηyonus P. A. II, 42 Aurorae et Cephali filium, h. e. hunc ipsum Phaethontem, Luciferum sive Hesperum esse dieit: neque id salso, quando quidem Hesperum eundem ae Luciferum esse constat. Sed hoe Graecis tamen igilotuin sui tante Pythagorain aut Parmenidem svid. Diog. L. VIII, 14. IX, 23. Suid. s. v. IIctn- et inventores huius de Phaethonte sabulae tantum de Lueisero eogouisse manifestum est, siquidem Aurorae filius non vespertinus, sed matutinus tantum esse potuiti Is quia noctu latet, sub dilutulum in eonspectum prodit, propterea noetu morari in templo Veneris dieitur, ut νηοπόλος non quam scripturam et eodiees nonnulli habent, et Archilochus i Aristarchus 3 probasse a selioliasta dieitur. Quam proeli is fuerit horum vocabulorum permutatio, apparet; eratque etiam apud veteres controversia de Latonae cognomine, utrum esset an id. Plutareh. D. de Daedal. e. 3. tom. V, u p. 757 Wyti Sed de Phaothonte epitheton plane otiosum est, contra rei convenientissimum, meritoque probatum quum ab editoribus Hesiodi, tum nuper ab Ed. Gerhardo in diess. de Erote Commenti. Arad. Berol. ann. 1848 p. 284, qui eausam epitheti a pervigiliis Veneris noetumisque sacris repetit, quemadmodum iam olim Volfius. Nolo equidem intercedere, quamquam nihil opus ista eausu fuisse arbitror. Neque illud peritos offendet, quod Phaethontem Luciferum interpretamur, quum 'Eostyφορος, h. e. item Lucifer, supra v. 38I Aurorae et Astraei filius dieiussit: si qui autem sint paullo imperitiores, hi, velim, mihi erodant. nihil esse hae in re offensionis. - Cur autem et quam mature singuli planetae certis deis, Lucifer Veneri, alii aliis consecrati sint, quaerere hoe loco non vacat. Quantum quidem
398쪽
possitque igitur huic ituo quo locus in hac parte, inter Plutum et luonem ac Spinplem, debitus videri. Sed non licebat tamon eum a ceteris Aurorae liliis divelli, quibus propter temporis rationem posterior locus assignandus suit. Ex mortalibus autem primum locum Autonoe et Agatio sibi depoScebant, quippe quae neque a sororibus suis separari 22 comm0de posSent, et temporis etiam rati0ne ceteris, qui PDSt memorantur, priores essent. Horum autem antiquissimi Herculis aequales sunt: primum Geryones, Callirrhoae filius, quem illo propter boves interemisse dicitur: dstinus Aurorae lilius Emathion. ab eodem in itinere ad Hosporides interfectus. Reliquus igitur Aurorae filios, Memnonem set Phaethontein, et ipsos hoc loco memorari conveniebat, licet alter storii niusque ad Troica tempora perduraverit, alter auism generis su 'rit diversi. sed in Herculis aptatem incidit Ptiam Argonautarum expeditio, quamobr m proximo loco Med ast eum Iasonst, Argonautarum duce. nuptiae si-liusque eorum Modeus moinurantur. Sequitur Psamathao Nereidis et Aeaci filius Phocus. illi in item Horculis ae piat in suisse fabulae demonstrant. Hunc excipit alterius disti eidis, Thelidis, filius Achillos. Troiano bello clarus: post hunc Veneris filius Aeneas, Achillis aequalis; postremo loco Latinus. Telegonus, coierique Ulixis silii, proximo post Troiam
eveream tempore genili. - Sic omnia satis hene disposita sunt, erraruntque sine dubio, qui nihil in his nisi tumultuariam quandam fragmentorum congeriem agnoScere Poluerunt. - Colerum, quum ah iniquis criminationibus hanc Theogoniae aptiendi Pin desondendam duxerim, nolo tamen hoc sic accipi, quasi totam plano probem nihilque in ea esse contendam, quod reprehendi ii iri' possit. Sunt sane huius generis nonnulla, verum nec plura tamen nec graviora, quam quae in celeris quibusvis Theogoniae partibus nos ostendunt. Propterea mono illud quidem concedendum esse arbitror, quod pleri Rie pro certo statuunt, hanc extremam partona Theogoniae a recentiore quopiam interpolatore assulam esse ii. Nihil enim causae esSe video, cur non 2 s
ego nunc memini, prima diserta rei mentio est apud Plati,nem de re pubi. X p. 6 lib. l7. in Τimaeo p. 3SI , nisi quis antiquiores putat Orphieos versus a TZet Za nillies. O. et i . 1. 763 citatos, aut adeo Ps. Timae uni I.οι ruin de anima mundi p.
432 Sis lib. 2 l) Marehsehelselin p. 99 posterioris artatis in dieium contineri videtur Latini
ment tria Tyrrhenorum regis. Nempe si constiterit, primum, quo tempore reliqua Theogonia composita sit; dein, quando nomen Iuttinorum ae Tyrrhonorum Graecis innotescere eo perit. Constatne igitur aut de utroque aut de alterutro
399쪽
unius hominis ingenio ac studio cum reliqua carminis compositione haec etiam appendix tribuenda sit, una cum clausula sua, quae ad Catalogos transitum parat. Quod si ita se res habet, quid hinc porro consequatur de omnis huius compositionis ratione et consilio, non nimis dissicile arbiti or ad suspicandum. Sed haec nunc quidem velim pro Se quisque perpendat, quoniam mihi rem persequi hac scriptione non licet.
400쪽
De Theogonia Hesiodea sic sere hodie a viris doctissimis iudi- 3
cari solet, ut eam variis per longum aevum mutationibus a prisca et genuina forma multis modis deflexam sui iliae prorsus dissimilem sactam esse statuanti . Et primus quidem Cuietus ultra minutam illam διορθοπικην, in qua priorum curae substiterant, altiorem etiam criticen attingere ausus. versus sat multos sibi spurios videri pronuntiavit rationes tamen iudicii sui vix unquam pxposuit. Post hunc alii deinceps longius progressi partes carminis minores maioresve non paveaSaut propter perversum narrationis ordinem, aut propter inutiles ac
molestas repetitiones, aut propter repugnantiam rerum, aut dentitue propter orationis genus inelegans et inconcinnum, taniluam morbosa de sano coniore memhra recidenda censuerunt: neynius autem non modo obelum multis locis apposuit, sed universam carminis compositionem adeo malam et inconcinnam esse pronuntiavit, ut non unius poetae fetu procreatum, sed e pluribus carminibus consarcinatum videri deberet : quod quidem iudicium iam pridem Thomas Galeus
praeiverat quodammodo in commentario ad Apollodorum. Abhinc an nos triginta I hierschius similem sententiam amplexus ita consormavit ut antiquam theogoniam admodum exiguam fuisse, totam lue sere in nominibus deorum ac generationibus brevissime percensendis versa-