장음표시 사용
381쪽
Alii adiutomat Iovi et consiliaritim Cadmutia dederunt, in quibus Pisander, non vetus illo aintrensis, citius Heraclea ah hullismodi sabulae narratione longo sine dubio abhorrebat Τ'). sed aut Larandensis, tertii lue. saeculi scriptor, aut alii luis Pseudo-l isander, quem Uelc-kerus, vir clariSSimus, de cycl. ep. p. 9S sq. . Alexandrina aetate scripsisse suspicatur. De Pisandro igitur Olympiodorus, ad Platon. Phaed. p. 346 ed. Τauchia. , haec habet: Λύλιος ω ν Γοσε Dium κοσ1ιος-
δρος θεολογων Ta κατα Κύδιιον εν T63-εν ου φησι τὰν K διιον Cetrorίθεσθαι τεῖν Ati, πόδς αν κατ&γωνίσatro etὼν TD-φ 0, a. De eodem Cadmo Notinus exponit Dionys. I, 362 sqq. , ut pastoris habitu a Pane instruetus sistulae eantu delinitum Τyphoeum deceperit, facileinque Iovi victoriam secerit: quae accuratius persequi non opus est. Patet autem hinc latissimus coniecturae campus. Nam in veterum Pelasgorum religionibus, thias, posteaquam in pleraque Graecia praevalentibus Hellenibus idis uratae Pt repressae erant, Samothracum sacerdotes conservarunt mysteriisque involutas propagarunt, Cadmus, quem non diversum a Cadmito aut a II 'rcurio volunt. deus suisse creditur summae dignitatis, cui a Supremo deo praecipuum quoddam ministerium iniunctuni sit in huius mundi constitu-lione atque ordinatione: unde etiam numen inditum, quod Ko ιον
sive ordinatorem significet. Itaque ad illud eius ministerium etiam hanc operam Iovi contra Typhoeum praestitam pertinere dicemus: quae fabula utrum propria Pelasgorum, an a Phoenicibus aut a Philistaeis, quorum de genere Pelasgos esse nonnulli volunt, tradita suerit, illis disceptandum relinquemus. ciuibus de Phoenicibus et Philistaeis
plus quam nobis compertum eSi.
Scrib. Gryphis aldiae Idibus Martiis ann. MDCCCLI.
382쪽
LX omni numero carminum, quiae a vel stribus Hesiodi esse crede- 3hantur, unum longe nobilissimum illud erat, i luo heroes celebrabamur ex mortali hiis mulieribus cum deis immortalibus prognati, cuius sarminis quum singulae partes a mulieribus, horoum matribus, exordirentur, nomen ei inditum erat mulierum ea talogi aut catalogo rum, numero plurali: nam in plures libros divisum erat. Huic non absimile alterum carmen erat. Not υν nomine appellatum propter sormulam Drq - aut ilia alis, scit. haec vel illa fuit - iii cuimo-ctendis singulis partibus perpetuo usurpalam. Versabatur enim et ipsum in heroum sabulis. itemque exordium uniuScuiusillae eorum celebrandi a matris commemoratione due bat. Propter hanc argumenti ac dispositionis similitudinem factum esse videtur, ut, quum primum Velerum poetarum relii luiae a studiosis hominibus colligi et componi coeptae sunt, haec duo carmina ad unum auctorem referrentur in unumque corpus coniungerentur, quattuor libros complexum, quorum tres priores t a talogum . quartus Loeas habphat. Eruditior deinde aetas ox ulla paullatim critica facultate. intelisexit quidem non unius utrumque carmen poetae, et neutrum fortasse uesiodi esse; nihilo secius tamen vulgo set nomen Hesiodoum iis haesit ot contulictio etiam servata est corpusque illud totum aut Calido gi s. t italogorum aut sortassis etiam Ecearum nomine citari solitum .
Iὶ Fortassis, dixi: nam Catalogi quidem nomine etiam Eoeas comprobendi solitas esse veteris graininatiei testimonio constat, apud Goetiling. Hesiod. ed. 2 p. 108, qui Seuti initium, quod ex Eneis esse ipse primus versus doeet, ἐν rq; σκαταλorto Oxtare ait; de Enearum autem nomine rorpori universo tributo ex uno Hesythio conieetura ducitur, apud quem Iosetur: 'Ποῖαι o κεπειπος 'Hσιόδου.
383쪽
Tlleogo Ilia in quoque aliqgando maiori cuidam corpori iuncta insuisse ipse eius ρxitus manifestum facit. Nanulue hi duo versus: a Di δἐ rvrat κίον φυλον ἀείσατε, ἡ δυέπειαι Moc sat 'ODμ;rιαδες, κoveat Λιος Gἰγιυχοιο, alteriissime transiluin indicii iit ad carmen de mulieribus: id autem cur
diversum fuisse sua luamus a Catalogo et Eo eis, nulla idonea causa est, siquidem de alio qui litam carmine Hesiodeo, illiu mulieres celebratae
sim, nihil quid qua in memoriae proditum accet, imus λ). Et iudicarunt b ita plerique: dissenserunt tantum duo viri doctissimi, Muet Zellius et Marciis chelselius δὶς sed alter horum nullas, alter admodum leves dis-
quid autem Τ si quis eum ne insio seribat, una litterula addita, 'Ποιέει ὁ δ' καrαλ. 'us. Nam Etymologi Gildiani verba, p. 2i6, 23, 'IIoiati tar ι καταλογος intra Oκαταλ. 'Πσιοδου, possunt etiam sic aecipi, Eo eas esse unum ex Catalogis, nempoquartum. Goetilingius quidem, praes. p. LV l. etiam ex eo, quod Eustathius ad Il. p. 13 ab Hesiodo in Catali, go Butae, Neptuni f., mentionem factam esse doceat, eundem autem Buten in Eo eis memoratum esse Pausanias IV, 2, 1 testetur, nihil discriminis inter utramque appellationem fuisse argumentatur. Atqui si Catalogi nomen generale erat et Eo eas quoque eomplectebatur, potuit profecto locus, qui in Eo is erat, h. e. in quarto libro Catalvo, etiam ex Catalogo citari, quemadmodum, ut hoe utar, Homeri de Tlepolemo testimonium, Il. II, 673 sqq. , potuit vel exilia de citari vel e Boeotia, quae pars est Iliadis. Praeterea haudquaquam certum, immo ne eredibile quidem est, Buten illum utroque loco eundem fuisse; et ut sue rit, quidni idem in utroque carmine memorari potu rit 3 - Verissima autem estuarevsehei lii observatio Hesiodi et e. fragm. p. illi, a Pausania, qui Catalo in Hesiodo adseribere non dubitet, Eoeas tamen numquam Hesiodi nomine laudari: neque elevari huius observationis pondus sie potest, ut cum Goetilingio dicamus, Pausaniam Boeotorum iudici uin sequutum esse, qui nihil Hesiodi praeter 'ae γα esse dixerint. Hos enim si sequeretur Pausanias, ne Catalogum quidem Hesiodi dicere potuisset. C terum distingui Eo eas a Catalogo apud schol. Apoll. Iul. II, 181 ipso Goeti lingius non dissilia uia viti uine autem non illud solum eo ne ludere debebat, non unius auctoris quattuor illos libros suisse, verum hoc quoque agnoscere, quod manifestissimum est, inter ipsos veteres Grammaticos fuisse, qui Catalogum et Eo eas pro diversis libris haberent, nec promiscue utrovis nomine
2 Fuisse tamen praeter haec Hesiodea etiam alia fortasse carmina antiqua domulieribus satile eredi inus 1 e inrichio pro legς. in Seu t. p. LII. CL Vogel. Hercul. p. 6. - Nicaeneti Samii aut Abderitae καNιλογον γDναικῶν aliquoties comm morat Athenaeus; sed hune poetam post Ol. CXL. vixisse ex XIV p. 674 colligitur.3ὶ Muetzeli. de eme iid. Theog. ues. p. 503 sqq. brevius quoddam carmen suisse suspicatur de mulieribus, ex quo postea demum multorum studiis amplifieato Catalogi extiterint: quam suspicionem, licet fortasse non improbabilem, tamen ar-
384쪽
sensionis Suae rationes protulit. Argumentum enim Catalogi a I heogonia alienum fuisse autumat. Atqui non adeo tamen alienum suit, ut subiungi Theogoniae Catalogum non liceret. Nam non l0ngius certe alterum argumentum ab altero distabat, ituam a diis heroes, a parentibus filii distant, quamobrem IIeroogonia, quo nominit Catalogus a nonnullis appellatur i, non incommode Th ogoniam cxcipiebat. Porro postremos Theogoniae versus ita comparat is esse ait, ut ab iis novi carminis exordium fieri nullo modo potuerit. Verum apte iam Goetilitigius nos admonuit Epigonorum, cuius carminis hoc initium fuisse traditui ): νυν αυγ' oπλorερ ων ἀνδρων ειν scias ιεγα, Μοῖσαι
minis auctori, sed dias euastae cuidam deberi obiiciat, carmen separatim a Iloela editum cum Τhebaide item separati in edita ad cycli com-I,agem accommodanti λ), nihil obstat, oli inor, quominus similem quandam διασκευασιν etiam in connectendo cum Theogonia Catalogo adhibitam esse statuamus '). Itaque coniunctam ali luando Τheogoniam cum Catalogo fuisse, Si fiminus certum, Perquam saltem probabile est'). Transitus autem ab
nientis, quae fidem sacere possint, nullis munitani esso recte Marchsebeis. Ino nuit t. l. p. Ipse sententiam suam exposuit p. 10 l.
.ii Proel. ad O. et D. p. 9 et ΤΣeta. p. 17 Gais bὶ in terrum. Iles. et Hom. p. 324 Guetit. 6 Cons. quae de Aethiopidis initio eum Iliadis Oxitu eonflato Lobeckius ait Aglaoph. p. 417. Add. elevet. do Cyelo I p. 2sa. Il p. 170. Gueti l . praes. Η s. p. LVII. Ait Eseli. d. Sageii poesie d. Gr. p. 40. 7 dui conieeturis ludere velit, genuinum Catalogi initium ad similitudinem Op. et D. tale fingere possit:
quale initium quam facilem dia see uastis laborem reddiderit, in aperto est. Si Ex hac Theogoniae eum Catalogi libris eunt utictione Ileruianno sin Diurii. seliol. ann. lS33. li p. 920, etiam illud fortasse Oxplicari posse videbatur, quod a Lactantio Placido scito l. ad litat. Theb. IV, i ,3 Hesiodus ei intur is in his libris quos de Theogo nia seripsit : eogitasse enim Lactantium de toto illo cor
385쪽
altero ad altonim carmen non illis solum versibus paratur, quos supra posui, sed omni illa parte, quae est post Tli. v. 963, ubi post absolutam narrationem de ortibus deorum subiungitur commemoratio liliorum a deabus ex mortalium compressu tirocreatorum. Horum genus, quamvis simile sit illorum . do liuibus in Catalogo sexponebatur, dissertiamen eo, quod maternam, non, ut illi, pateritam originem divinam habebant, quamobrem in Catalogo, qui nullos nisi mortalium matrum lilios complecteretur, locum iis non suisse apparet. Non magis autem in ipsa Theogonia, quippe quae deorum dumtaxat, non hominum aut semideorum ortus percens nilos haberet. Uuod quum lamen abesse eorum commemoratio ab lioc corpore illeogonico et heroogonico non poSse videretur. propterea locus iis datus est inter utrumque carmen medius, ac putest proinde haec pars aul pro appendice Theogoniae aut pro Calalogi quasi quodam praeludio haberi. Peculiari autem nomine nulli luam haec appellata, sed aut Theogoniae aut Calalogi appellatione comprehensa esse videtur, quorum alterum hodieque a nobis fieri solet, alti rum ut a veleribus factum esse credam, moveor prope- inoduin Pausaniae auctoritate. siquidem is I. 3, i, Hesiodum antestans ἐν ἐπεσι τοῖς ἐς τας γυναῖκciς, iluae non diversa a Cai;ilogo esse salis constat, eum ilisum locum signi licare videtur, qui extat in Theog. v. 986 sqq. Sed liuoniam de Pausaniae lestii nonio haudquaquam omnes conSentiunt nonnullique tirorsus contrariam sententiam eo probari eensuerunt'), iudicii insti rationes paullo accuratius explicandae sunt. Verba Pausaniae in codicibus sic serilita leguntur: επεστι
pore, quod praeter Theogoniain etiam Catalogum et Euens haberet. Potest sane sieesse: sed potest Ptiam aliter. Ceterum Laetantii illud scholi lim in ea quilloin editione, illia sola triam' uti possum. l. eenhusii, Lugd. Bat. 167i, mirifiee et apertissime tormiptum est. Pertinet illud ad Statii versus hosce, quibus Tiresias indueitur nocturnis sacris umbras evocaturus Hecatenque alloquens: O Tu separe eo et u Elysios, Persei, pios, vir g aque potenti diu hilus Areas agat rseriptum est autem sic: is Nubilus, inseri,us. Imporat autem Mercurio et Libero, ut animas piorum evocent. Quare sutem per se ea te ost ratio. Quidam enim volunt non Iovis filium esse uere urium, sed Pyrrhae, in qua opinione Diuesiodus versatur in his libris, quos de theogonia scripsit. Apparet scholiasten seripsisse: is Imperat autem Mereurio et ileeat an , deinde: is quare autem Perseis Hecate, haec est ratio. postremo: is inii Iovis filiam esse ne eaten, sed Persae. Persen Ileeates patrem Hesiodus dieit Theog. v. 409 sqq.
R In his est Marcksche T l. l. p. 93.
386쪽
Videtur sane primo adspectu Pausaniae relatio ab iis, quae his versibus narrantur, tam multis modis discrepare. ut non mirum sit, si quis , non hos, sed alios long diversos ex deperdito Calalogo a Pausania significari contendat. Sed re accuratius perpensa omnem hanc discrepantiam ad nihilum recidere videbimus. Primum liuod 'ζιψαν Pausanias dicit, quum in Hesio deis versibus 'myς nominetur: monueruntiam alii, haec nomina a scriptoribus recentioribus promiscue usurpari, et quae dea apud veteres 'Ho ς est, eandem apud illos με appellari soleret v), ut non mirum sit, eius nomina etiam a Pausania tu i mutata esse. Plane idem factum videmus ab Upraclide, sive is Heraclitus dicendus est, in Alleg. Homer. c. 7 p. 14 Mehi. quum τὴν 'μιε- ραν ab Homero ν ριγενειαν dici autumat, quod epitheton apud hunc poetam 'mi ς, non 'Mιέρας esse nemo ignorat. Idem cap. 68 p. 133 quamvis adseripto versu Homerico, εἴς si ἐν or' 'Del 9ν' ἔλεro ko-δοδάκτυλος Βως, tamen τὰν ' Mi aς κ rei Delo νος ερωτα ab Homero allegorice proponi ait. Nec desunt eiusmodi exempla etiam apud doctiores Homeri scholiastas, velut ad Il. III, ibi: Irim, Pop ηράσθη h '' ιερα, εξ ουπερ ἐποίνησεν νὶ ὀν με ιι ova: quae qui Scripsit non ignoravit tamen profecto, ab Homero illam Tithoni coniugem,
10, Iam apud Euripidem, Troad. v. 848sqq., Tithoni uxor dieitur. CL schol. Vatic. ad h. l., in Geelii edit. Phoenissarum, p. 307, qui No; et ab Hesiodo distingui, ab Euripide eonfundi observat. Add. Voss. epist. myth. II p. 68 et 71 sqq.
387쪽
Memnonis in atrent, nunquam hoc nomine, sed Semper altero appellari
- Uuod porro Pausanias Cephalum pulcherrimum suisso, ideo Iue
an altim ab Aurora s. IIemera set raptum esse monaurat, quum in Theogonia nulla nec pulchritudinis pius iapc raptus insentio fiat, hoc nullius id an momenti est. Nam Pausanias non unum Hesiodum, sint alios quoque auctores ante statur: viam τε, ait, καὶ 'Hσίοδος. Uuidui igitur et raptum Cephali, rem a multis celebratam. et pulchritud ilium eius in his suisse dicamus, i tuae alii tradiderint - Λl, in luil. uua lamen restat lam insignis disci opantia, quae sula Suniciat ad decidendam quaeSlionem. Nam in Theogoniae versibus Phaethon a Veneres raptus templique eius custos lactus esse dicitur; Pausanias conira et i in ab IIemera s. Λurora templi antistitem laetum esse memorat. Videtur sane hoc Pausanias memorare; sed videtur tantum. Nam ut nunc locuS Scriptus est, ne hoc quidem satis liquet, utrum de C phalo an de Phaethonte loquatur, siquidem verba haec και φυλακα ἐποιν σε Τουναοῖ non minore iure ad Cephalum, quem raptum, quam ad Phaethontem, quem natum ex Aurora dix strat, rescri4 POSSe 3 Pliaret. Ad hanc autem an ibiguitalom accedit etiam mira structurast inconcinnitas, quum Subito post indirectam orationem. φασὶν aegra νγ ῆνaι καὶ παῖδα γενεσί at, directa oration mutato lue Subiecto PDrgatur, κ&ι φύλακα Drοίησε, non καὶ φνλακα ποιηθ hvat. Summo iure igitur viri doctissimi locum corruptum esse iudicaverunt, idiumque ad Structura In Pinondandam lollonita in lue sententiae ambiguitatem susticere possit pronomen relativum δε ante και φυλακα ἐοῦ Dir σε ins ritim, quemadmodum IIurlungus voluit, tamen dubitari non potest lii in paullo maior lacuna sit. Nam addito illo pronomine diceretur tamen Phaethon Aurorae len sili custos factus esse: id autem non modo cum Hesiodi ceteroruimpie omnium, qui de Phaethonte rotulerunt. auctoritate pugnat, sed ipsum per se prorsus incredibile eSt. Iam templa d urorae in Graecia nulla fuisse pro certo a stirmaro licet ti). Itaque exci-li veritur Aurora apud Ovidium, uet. XlII, 5SS, quod sibi sint to tum
rarissima templa per orbem; ubi quod rarissima, neque tamen nulla dicit, cogitanduiti arbitror de barbaris gentibus, quarum uua ui aut alteram Auroram coluisse priibahilo est. In l. ra eiu autem templa eius deae nulla unquam ut vio
rantur, ne Cypri quidem, ubi festa quaedam eius celebrata esse Engelius, pr. II p. 646, non satis circumspecte colligit ex Ilesycliti v rbis, ε α καὶ θυσιαἰν Αὐae s. IXam i lesrchius non de sesto, sed de Raeri scio loquitur, idque sacrificium Aurorae fuisse ex uomine non tutius coniicitur, quam si quis apud Latinos
388쪽
quali supplemento ascito nullam amplius causam esse api aret, cur Pausaniae non hic ipS , quem supra posui. Theogoniae locus ob v prsa tus esse statuatur; quem cluod ille non tamen ex Theogonia. ssed ex muli rum ivitalogo citavit, id quomodo accipiendum putem supra indicavi. Non repugnabo tarnen, si quis aliter statuat, ot Pausania in serrorem morian lalsum nomen carminis posuisse credat. Nam coniunctant olim cum Catalogo et Eostis Theogoniam fuisse nihilo minus certum aut saltem probabile est. Vix est autem ut moneam, ab stis, qui hanc trium carmin uni copulationem instituerunt, nullum tamen callidi aris διασκε ira yεέως artificium adhibitum credi di hero. Consistebat sine dubio omnis eorum opera in eo, ut aliquo probabili transitu Tlieogoniain cum Catalogo, Catalogum cum Eo eis neclerent; aliis autem mulationibus in ipso carminum tenore abstinebant: et orat omnino horum forma et conditio eiusmodi, quae ad concinnitalem partium et corporis vere unius similitudinem revocari
matutina saera matris Matutae fuisse dicat. duidr liuod ne constat quidem, vocabulum apud Cyprios eadem stirpe ne significetitione suisse, qua apud Atticos. - Multo minus Aurorae cultum de intitistivit, quod Adonis, quom illi religiosissimo colebant, etiam ῶος dictus et Aurorae filiu habitus esse perhibetur. Xam vera nominis forma' ω suit. non diversa fortasse ab Ἱtico, de quo nomi u es. Macrob. Sat. I, 18, lablons L. Panth. Λeg. ll, 6 p. 250, et Loheex. Agl. p. 4 iit, qui pro eo in oraculi Clarii versibus ap. Macrob. illud altorum ' Ἀδωνις reponi vult:n scio quam recte. Aliam nominis lorinant, Γεινας, Lycophron usurpavit v. 83l, ubi cs. schol. Hasee omnia non praeca sed barbara sunt, Graeci autem ex Ati, ad
sui Asermonis sormam eon senteni r finxerunt I ωοι , idque cum lio uitie cn- gnatum putabant, qtie inadmodum etiam Π λου nomen a multis eum compositum esse constat. Vid. M iii se . Analec t. Alex. p. 130 sq. et de variis Adonidis nomini hus ih. p. 28l sq. - Αωον autem alii Aurorae Et tapitali filium primuinque Cypri regem dixerunt, ut Phileas docet a p. Elyin. M. s. v. , alii eundem atque Adonin, quem quidem etiam a Panyasido vocatum esse IIesyphius refert. Sed huius quoque uominis origo et signiscatio plane in obscuro est, de quo quae Alberti ad Hesychiuin , F. P. Funeve, id e Panyas. Hal. Vii. et poesi. Bonn. I 837 p. 59ὶ, et utroqu8 eautior I. P. I Eschirner, i Panyas. Hal. Herae Ieid. D. in Progr. gyliin Magd. ratis l. ann. 1842 p. 50ὶ proposuerunt, non opus est hoc loco repeti. I 2ὶ Coin mont. erit. in seripi. Irace. I p. b. - Cia ierius et Siebetis laeuna inste explebant: κιαὶ χειροδίr i ει υλεικα ς nut auro ro D probante O. Muliero, seripi. iii inor. I p. 23T; Zes turmannus autem, de Basilicis p. Is siet
389쪽
nulla arte posset. Itaque nec repetitiones multarum rerum, de quibus et in Catalogo, et rursus in I ostis iliceretur, n c dissensiones, pium deli iisdem non eadem in utro Iust carmine traderentur, neque alia id genus plurima vestigia aberant, iluae diversam carminum Originem argu rent corporisque unitali repugnarent: unde non mirum est, a severioribus criticis tria illa carmina rursus sellarata, omnemque eorum coniunctionis memoriam obscuratam et paene oblitteratam esse. Et Catalogi quidem cum Εoeis dissensiones sat multas hodieque ex fragmentis cognoscimus i δὶς de Thpogoniae cum illis dissensu pauciora sunt indicia, ne lue id mirum propter diversum genus argumentorum. Sed extremae huius partis, quam vel appendicem Theogoniae vel Catalogi praeludium dicere licet, unam iterquam memorabilem dissensionem eum Catalogo ex Ioannis Lydi quodam luco cognoscimus, de qua paucis dicendum
videtur. Nam quum in hac appendice Latinum Ulixis et Circae filium dici videamus his versibus. 1 ut1 - 1013:Κιρκη δ' 'Hελίου θυγάτηρ 'Γπεριονίδαο γείνατ' 'Odi σσῆος τc λασί ρονος ἐν φιλοζζτι
'υγριον ν δἐ A-D- δ ινφιονα Tε κραζεροι Tε. in Catalogis contra longe aliter de Latino relatum esse Lydi illius testimonio discimus. Verba pius haec sunt, de mensib. I p. 7 ed. Bonn.: τοσουτων Ουν ἐπιξεν tu θεντ υν- αλίας, οἴσπερ ἐδειχθη, σατίνους /ιεν Toῖς ἐμιχωρ ut οντας, Γραικοῖς di τους ελληνί- τας ἐκάλουν, δαῖ , fatίνου τοῖ ἔρrι ρηθ' ος dixerat modo Latinum Aeneae socerum factum esse) καὶ I ea ιχον, τέον ἀδελ Iiῶν, εἴς cyn σιν 'Hσίοδος ἐν καταλόγοις : quibus deinde subiunguntur hi versus: 'Ἀγριον- 1aTῖνον. Κοτρη δ' ἐν ιιεγήροισιν ἀγαζου Λευκ&λμυνος IIανθωρη Λιι πατρι, θεῶ ν σν7sιάντορι πάνειον, ἐν νιλοτητι τέκε Γραικὼν sιε νεχύρsινην:ipiorum tres qui integri sunt id saltem demonstrant. Graecum in s 2 Catalogis Iovis et Pandurae filium suisse, cuius quum Latinum fratrem dictum esse Ioannes I Idus testetur, necesse eSt, Latinum quo lue non Ulixis t Circae, ut in Theogonia, sed Pandorae et Iovis filium suisse. ipiam vis mentio eius in his, qui adscripti sunt, versibus non fiat. Nam praecedens hemistichium υγριον r. 3i Ἀωτινον ab hoc contextu
390쪽
prorsus blienum esse apparet. Hanc ob causam Mula ellius p. 508 id traiis ponetulum putabat post vorsum tertium, ut ἴγριον actu peretur pro altero εἰ raeci opithelo: Iiam ad Latinum ne traheretur, collocalis verborum Oh stabat. Milii autem pii illi seton ne si ad Graecum quidem trahatur, recte collocatum videtur, neque credibile est. casu aliquo fieri potuisSe, ut id in vorabulum. Dad in verborum iunctura, Sint diveriga
potestate, in Catalogis et in I lieogonia usurparetur: nam in hac tIuidem proprium nouaria, non sepitheton tare ον esse apparet. Longe probat ullus est, intercidisse apud Lydum versum Catalogi eum, in quo Latinus no in inalia lur, verba autem illa 'Ἀγριον γη di Actetii δεν ab aliquo lectore, qui Τheogoniae recordaretur, in margine appo Si tum ac dein temere in contextum illatum esse i 33. Ceteruin est sane permi- I314ὶ Sie statuit etiatu Ilerinanitus in eensura ed. Guelit., opus e. VI p. 193, Goetii ininus autem genuinavi in Theogoniae versu lectionem fuisse putat Iracta κων r i di 1αrῖνον, atque hape ipsa verba eitasse Ioanneiu LV duu , praemissis tantum bis, εοῦς ν ησιν 'IIσίοδος, quibus postea ab aliquo erudito lectore et catalogorum ei tationem καταλογοις , et tres ex iis versus a die et os esse. Haec coniectura vel propterea parum probabilis est, quod sola illa verba Vocci κον rnon sussee issent ad probandum id quod uesiodi testimonio probare Lydus voluit, Graeeum et Latinum fratres fuisse. Accedit, quod praeter eodices tam LSdi quam Hesiodi, uno excepto, omnes, etiam schol. Λpoll. lui. Ill, 200 et Eustath. ad Od. Xu, ll S p. l796, 48 tuentur, ut de veritate lectionis dubitari lion posse vid a tur. Hane ob causam etiam reliquas e niecturas, e rtatim a viris doetis prolatas. repudiabimus: velut a Cieri eo propositum, quod uer nius quoque et ouius non displicere sibi professi sunt, mihi autem, licet nou reeipiendum, non tamen terte tam in ptum, quam Gueti lingita, videtur. Movit hunc fortassa Vossius, qui iii sched. erit. II p. 40T 'Aδριον propterea damnat, quod Adriatica rygio Grae- eis non ante Phora ensi uni navigationes innotuerit. Sed haec ratio nulla est: si quidem uerodotus. quem Vossio auetorem obvPrsatum esse ex rpist. myth. I, l5 p. 89 apparet, lih. I e. 163 non solum Adriam sed etiam Τyrrhenus Graeeis per Phocaeenses innotuisso dicit: quamobrem, quum Tyrrhenos poctae theogonteo notos esse videamus v. 10lb, non est cur eidem Adriani notum fuisse negemus. Vossius ipse pro I: γριον coniecit Ἱιπίαν, per S nizesita, opinor, pronuntiandum. Grot solidus sZur Geogr. u. Gest h. v. Ait - Italieti, It p. Hi proposuit, quo nomine Umbros designatos putat. Denique C. uer erus in Ephetu.
si odi e iee Laticano seriptum est, non spernendum. idque nomen eum D πως es qρκάς cohaerere Opinatur. Mihi, ut dixi, tenendum videtur. Quodsi quis quaerat quis sit ille respondebo cum Leniae pio, reserendum nomen videri ad seritatem Tyrrhenorum, qui quam infames propter latrocinia apud Graecos sue rint, nemo ignorat. .utque hoe etiam Nitas chio plaeere video, ad Od. tum n p. 76.