Georg. Frid. Schoemanni Opuscola Mythologica et hesiodea

411쪽

num petitam; sed lianc, ut nimis incertam, equidem usurpare nolo. Sequitur in theogonia v. 2S0 sqq. brevis commemoratio necis Medusau a Penseo interemptap. Clit Isaurisque et Pegasi e niori late prognatorum. Hunc locum olim pleniorem fuisse Muigellius p. 4SS e Tretra ad Lycopii r. v. l7 set Eudoeia p. 336 facile colligi autumat. Vollem liaullo disertius indicasset, quanani id ratione fieret. Mihi enim utrumque lorum diligenter perli'genti nullum ne tenuissimum quidem indicium deprehendere contigit, unde Suspicari altitui S possit, quid tuam eorum, quast ibi exponuntur, ad Η 'siodum pertinere, cuius ne nomen quidom illi memorant. Nam TZeues de s orgonibus et Perseo haec

narratio de Ilelleroption te et utriusque sabulae interpretatio, alterius physica, alterius historica Sive liragmatica: de Hesiodo Di δἐ γρD. Neque magis hunc Eudocia narrationis suae auctorem habuit. sed scholiasten sino dubio Apollonii Λrgon. IV, l. Fl. , citat lite eosdem Iuos hi , Phero Suom set Alexandrum: interpretationem ex eodem quo TZel Zes sonto hausisse videtur. Eodem theogoniae loco do sonte hippocrene, o Pegasi ungulae ictu euato, sex positum fuisse coni corit fortasse aliquis ex his Hesychii

conlici posso intelliget. Solet enim ille vocabulis, quae accuratius explieanda iudicat. primum interpretationem Originis set significalionis adiungere, deinde unum scri litorem commemorare, non qui illius inter- prolationis auctor sit, sed qui vocali ilum illud eo sensu, quem exposuit, usurpaverit. Et usurpavit HeSinduS hqq, ocren0s nomen in theogoniae prooemio v. 6: Primque ipsum locum ab Hesychio respici vel illud documento θst, quod genitivi formam, ιππονκρν νζς, POSuit, qua se est apud Hesiodum. Atque huc illam glossam, non ad alterum

do Pegasi natalibus locum, qui est v. 281, l,ertinere inisellexit etiam Mulgollius li. 370, in eo iamen salsus, iluod in illo prooemio olim de hippocrene ex Pegasi ungula excisala altiluid narratum fuisse colligit.

412쪽

. Ununi hoc est inquit, , ex perpaucis Ρxemplum, ulli conantem oratiir sine nomine sobolos: id quod et a consilio geri 'alogici carminis otata theogoniae t num sane quam mullum discedit. Iam quum Arholiastos Apollonii Rhodii IV. 1396 et nomen spnientis ponat, LadonPm.

et ab aliis stum ox terra editum. ab Hesiodia aut pria a Typhon generatum dici memoret, hinc Mul Esellius locum, quom nunc in manibus habemus, quondam longe aliter scriptum fuisse, deindo, quum lacunad pravatus PsSPt, a posterioribus grammaticis ByZanliis in hanc. quam nunc logimus, formam concinnatum esse suspicatur. Nempe laeunam eos invsenisse post v. 332, quast narrationem de Ladone sortion te ex

Echidna et Typhone procreato hauserit, quumque post lacunam legerent v. 336: et octo φι ἐν ἐκ Κν roi ς καὶ ωορκινος IA'Dς εστίν, hine eos inductos esse, ut eosdem pliam illi serpenti par illes darent. Inde autem intollexerint, serpentis in talionem in ista laeuna intercidisse. Mut rellius non aperuit: locum ipsum iii spici viti. si pust verSum 332 statim sequatur vorsus 336, plano nihil deesse videbitiir. Nisi

sorte unum tantummodo versum 333 periisse dieamus, servatis r liquis, aut etiam duos. uno v rsu 335 relicto, qui admonere posset. cui iis nain rei mentio intercepta osset. Talis Bygantiorum magistrorum sollertia mihi quid in parum probabilis. omnisque ista coniectura plane supervacan Pa l praeter Ia Pessitalom facta vid tur. Primum Onim non credo veterem lio tam. si tanquam Τyphonis ex Echidna progeniem - alia enim illi uxor vix erat - Ladonem serpentem propositurus erat, hunc ei locum assignaturum fuisse, a reliqua illorum sobole, Ortho, Cerbero, hydra Lernaea. per Chimaeram. Sphingsem et Nemeaeum

leonem S paratum, ituum multu commodius una cum fratribus ante

hydram commemorari potuisset. veluti hoc modo: τὰ τρίτον αυ A1ἄ-δ ova dies ovi sιον καρTερωv1ιον resumo, δεινον myιν Tε- et ραιον VI Jρλιν ω ς ἐγεινατο - aut similiter. Deinde theogoniae iaauctorem Typhonis et Echidna . non Phorcynis ot Cotus tu'ogeniem serpentem hunc dixisse tum demum ex Apollonii scholiasta disceretur, si theogoniam hic nominaret. non sinu liciter Hosiodum. An credemuS. non etiam in aliis earminibus Hesiodeis Ladonis mentionem fieri, or-

413쪽

tumque pius alium atque in theogonia mentorari potuisset Erat sane huic etiam in Eoois locus, ubi de Heretile eiustitio laboribus dicebatur: et parundem sabularum non easdem semper in omnibus, sed alias in aliis carminibus Hosti deis sormas proditas misso iam ab aliis observatum est, si .

Locos theogoniae eos, qui Saturni imperium nacti rursus itue a Iove depulsi montionem faciunt, ipium propter nimiam quanda in brevitatem tum propter tonorem narrationis, interpositis sabulis diversis moleste interruptum, reprehendi merito posse nolo pii iidem infitias ire, et permulus hac offensione i uel l lingius ante v. 207 doess censet narrationem de Crono imperium Unani sibi arrogantei Wolfius ad v. 50 l. ubi de solutis a Iove Continianis legimus, obscuritatem loci ilustritur, sine dubio ex mutilatione ortam, et ad v. 492 lotum de Saturno Oppresso excidissse Platonis testimonio probari putat; Mutaellius itimique p. 479 non modo repluit Volsi iudicium. sod nox una pliam testem Lucianum advocat. nitoro pist loco v. 50l-50s; , si ante hos versus disertam de Saturni, vincto narrationem ut in positam fuisse concedatur, concinniorona simul ellici ait Asenti taliarum connexionem p. 18 l. Sit ita sano: sed istud Platonis ut i .uciani testimoniis ostici volunt, illorum temporibus pleniorem harum rerimi narrationem in theogonia lectam esse, paullo calidius sartum Psse iudico . . udiamus primum Lucianum. Salui n. c. 5, cuius testimonium Mulastilius tanquam omnium locupletissimum protulit p. 478. Is , Pro nihil nisi eo nam moratis rebus vulgalissimis. ut d 'pulsus a Iove saturitus et in Tartarum deiectus sit. addit donique hoc: H rc δ δα rci ou παρ' εsta Provαλλ' 'Holodnς καὶ folii e . Dκi c γὰρ ει πειν DTt κal ciλ

sertius Platonis testimonium pst. de rei, tibi. II p. 377, sit γονς memo-

185 et 186 . Etiam narratio de Λmi liitruonis et Alcmenae nuptiis, quam ex Hesiodo scholiastes Apollonii, I, 747, refert, non plane eonspirat eum Seuti v. 1 56. Denique hue pertinoi ptiam, quod Eris in theogonia una est, in operibus duae

esse dicuntur.

17ὶ Deesse aliquid ad narrationis perspieuitatem quilibet sentiet, qui quae uv. 154sqq. . 207 - 210, 501 - 506 de Crotopibus Centi inanisquo a Coelo sub terra

absconditis et a Iove solutis proponuntur, inter se contulerit. Irni Muta, it vir praestantissiimus sententiam in edit. Seeund. praes. p. XLII.

414쪽

Homerus aliique poetae memor latur, ot de Saturni παγεσιν, etiamsi horum accuratiorem mentionsem theogonia nidiam faciebat, potuerit tamen recto Hesiodus auctor citari, quoniam non alia Dum quam ceteros poetas de his credidisse ex verbis eius, ut hodioque pxuint, satis manifestuin ost. Nam mentio quidem omnium disserta 1li: εera Saturni, ut L ranum ea Straverit, accurate proponuntur: vinctos Titanos rasit in tartarum deiectus ipgimus v. TIT, in quibus Saturnum fuisse patet e v. 207. Nonne igitur hoc satis suit, ut etiam de παθεst Saturni Hesiodus cecinisse diceretur Nisi quis absque diserta etiam imperii antea erepti mentione Lucianum et Platonem ista de Hesiodo scribere non potuisse credat. Is igitur rsecusare non poterit, quominus pliam Iohannsem Diaconum, saeculi, ut Muigellio videtur, undecimi scriptorem, pleniorem theogoniam habuisse statuat. quandoquidem hic quoque p. 474 Gais i tanquam ex Hesiodo roseri Iovem Saturnum τῆς βασιλείας καταβιβασαι. Quid autem de Ciruli pio dicam, qui p. 200 tuum Plato in Euthyphrone Saturnum a Iovi' proptorea vinctum pideiectum dicat. quod liberos suos devorasset, negat haec potuissct a Platone ita coniungi, nisi eandem popnae et sucinoris coniunctionem etiam apud Hesiodum invenisset ' Potoram opponere, Hesiodum in Eul hyphrone prorsus non nominari. ideoquo nihil ex hoc de thongonia concludi posse; sed esto: largiar Hesiodum ibi respici, non minus, quam illo quem supra adscripsimus, loco: largiar etiam illud - quamvis non dρbeam -, non potuisse Platonem vincula Saturno propterea iniecta dicere . quod liberos suos devorasset, nisi hoc iplo pio ab Hesiodo dictum esset: nonne dictum est hoc ipsum satis diserte illo theogoni ase loco, ubi Rhea inducitur Iovem parturiens consilium pie a parentibus. Coelo et Tellure, petens, ut latere liossit maritum set clam parere silium ultorem scolerum ab illo erga patrem ac liberos Suos perpetratorum 8 v. 472:δπιυς λελάγωτο τεκονσα

415쪽

παίδων καrέπινε Κρον=ς αννληι τ ς. Sed de his versibus, i lumitalia nec salis et lienda te in codicilius et editionibus leguntur, nec recte ab interpretilius accepti Sunt, pluribus dicendum est. Primum Guietus, spium haec userba τίσ&ιro δ' ερινος παἔρος εoto Ilian intelligeret, roponi voluit aνδρὼς ἔοio, id pie interpretatur: viri sui Saturni furentis -, ex quo apparet eum ἐρινῖς pro sceleribus, facinoribus accepisse. Eadem opinione inductus Wolfius retineri quidem codicu tu lectionem voluit, sed ita orationem construi, ut verbi et scitro non Rhea Subiectum esset. Sed παις, assumendum scilicet ex areusativo naida Iίλον, dicereturque Iupiter sui patris Saturni scelera ulturus. Et lex irorum quoque conditores, quotquot inspexi, Omnes ἐρινυς lioc loco scelera, impia facinora rese volunt, quemadmodum iam Ilesychius. hunc ipsum fortasse locum respieiens , εριννας interpretatur rὼς ὰ ιaριίaς. Potest sane talis interpretatio nonnullis locis haud incommode adhiberi; sed nostro loco interpretes loquutionis ἐρινύας τινὰς τινειν el τίνεσθat s. et ivvLσθαι propriam vim advertere debebant, per quam non lices ἐριν Daς τινος pro sceleribus alicuius, eius scilicet. ilui punitur, accilii, sed significantur potius scelera adversus aliquem commissa, quorum poena datur aut repetitur. Nimitum 'Eρινύες, ultri Ps Scelerum deae non aliunde originem in G, raecorum religione habuerunt, quam ex dolore et ira eorum, qui impio ali pio et nefario facinore laesi debilam Poetiam ei, a quo laesi Sunt, imprecantur aliive praesagiunt. Is doloria suturae iue ullionis spes ac fiducia i pium nitatur insito animis nostris sensu ac conscientia iuris divini et aeterni, consontaneum suit etiam numina quaedam personasque divinas cogitari, iluae eiusmodi scelera animadverterent pariter lite eum lai so dolerent. imprecationes audirimi, poenas exequerentur. II ast Sitnt ἘρινDες Γινος , Vel ui rictredς, ιιητρος,

graἱδ υν, grecsχων, ultrices Scelerum adversus Patrem, matrem, liberos, NPn OS commissorum . quemadmodum est apud Hom 'rum Od.

416쪽

lianc loquutionena, ἐριννς τινος, etiam ita non raro usurpari, ut personarum illarum divinarum notio quasi doli testat, magis lue teneatur vel imprecationum si ilicatio vel ptiam ipsarum poenarum a Furiis exequendarum. Ita dicuntur ἐρινυς τινος Oror ἰνειν, qui Sceleris

adversus aliquem commissi poenas Furiis debitas luunt, ut apud Homerum I l. XXI, 4I2: OPrio κεν της si τρος ἐριγιας ἐξαποτινοις, quod vel res inlei pretes alii τὰς τι iu0ρίας agro&ίνης interpretantur,

autem verbi genere, ἀποτίνεσθαι v. τίνHσθαι ἐρινυας ζινος, is qui poenas scelseris adversus aliquem commissi a scelesto repetit. Nihil aliud igitur nostro loco uosiodus dicit. nisi lihoam celari Iovis partum voluisse, ut ipsa, liuius selli set lilii sui ope, poenas a Saturno repeteret se terum adversus patrem suum. quom castraverat, et ad Vel SUS liberos, quos devoraverat, commissorum. Poterimus igitur etiam haec Verba: ωμυς Tίσαμο εριννς π ατρος εoto, in hunc modum interpretari: οπιυς 2Daιro τλοῦν Tt su9ριαν του mirρος : et apparet necessario copulam τε post πasd 9ν addendam esset nam non patris solum, sed etiam libororum poenas ropolitura prat. - idui corruplam lectionem, absque copula, interpretari conati sunt. diversas inter se, sed pariter salsas rationos inierunt, alii furias i. e. scelera patris contra filios significari statuent s. quo modo prurρος ερM ας decipi non posse demonstravimus, alii verba ita construentes: D;r 0ς Κρόνος τισαιτο εριννς παTρος εοῖο παίδευν in κα) ους καΤεμινε, quos refutare nihil attinet. quandoquidem discriminis, quod inter activum τίνειν et medium τίνε syat interesedit, obliti sunt i v).Sequitur narratio de Iapeti siliis, imprimis de Prometheo poenisque huic a Iove impositis: quam narrationem a veipribus lil niorem lectam esse Mutgellius p. 482 e schol. ad Apollon. II, l249 probaret,in Erinyes etiani ρας diei notum est eoque nomine se ipsae appellant a p. Aeschylum Eum. v. 41l: ραι ir ἐν οἴκοις γῆς υπιαι κεκλήπιθα. In Clioeph. v. 404 pro ἴδω πιγλυκρ σεῖς- ιειμένων, qui versus antistrophieo non respondet poterit rescribi Ἐρινυς v90ων. Nain fieri potuit, ut huic loquutioni interpretandae illud alterum. itidem ut in Homeri loen. adseribersetur, ae deinde in textum in in

ferretur

18b idit hoe etiam J. Caesar, Diurn. antiquar. ann. IS43 P. 3l8.lsὶ Eliam formam verbi λελιἔ9oiro, hoe sensu latendi prorsus inusitatam, miror ab omnibus editoribus silentio praetermissam: haud scio tamen, an probaudum sit Buti manni iudieium gr. Gr. II, 1 p. 179.

417쪽

conatur. Quod enitia hic dicat, δεθην ναι τον Προ ι θεα φησὶν 16 ,σίοδος καὶ τον arenν ἐπιπε ινγῆναι rei mi; dici τλην του πυρος κλοπ ν, prima quidem v rha probe convenire cum iis quae in theogonia v. 52l sqq. legantur; ultima vero, quum hodie prorSUS maneat ambiguum, quam ob causam crudelissimum Prometheus subierit supplicium v. 533. 534, nequo in his versibus D seque in omni narratione IIesiodea ullum habere landamentum, ideoque probabile esse ante v. 52l aliquot excidissse versus, quibus et iunctura narrationis facta suerit concinnior, et explicatius indicata supplicii causa. Mihi contra videtur, et quae scholiastes illo de causa supplicii ex Hesiodo

assert, haec omnia etiam in hae nostra theogonia tam diserte comm morata invenio, ut nihil desideretur nullaque causa sit, cur liuid litam Ρxcidisse suspicemur. Nempe punitus esse Prometheus dicitur v. 534 propterea, liuod Iovem callide et fraudulenter circumvenire voluerit, ni νεκ' ερ ζετο βοDλὰς υπερsιενει Κρονί υνι : deinceps fraudes eius duae commemorantur, altera, quod ossa lielle obtecta pro sacrificio

Iovi proposuerit, v. 536 - 555, altera, quod ignem hominibus a Iove negatum furatus sit v. 562sqq. Itaque si nihil an lilius dictum esset, quivis statim intelligoret. causam Promethei puniendi in hoc liolissimum ignis surio positam fuisse, quo fraudoin fraudi addiderat. Sed quo minus dubitari possit, ait poeta etiam disertius, maximopere Iovem hoc furto pxeanduisse v. 567 sqq. . et positi iam de malis dixit, quibus homines quasi ad pludendum Promothei tinnescium a Iovo assecti

sint, adiunguntiar in sine totius narrationis haec vertia: tuς Ovκ εστι

qui legat, et non do surio potissimum ignis cogitet. huic nescio profecto, quid salis diserte expositum videri possit. Sed in hac ipsa de Prompilisto narratione hoc mihi cum Muigelli convenit, excidisse aliquid antes versum 52l, propter Draconis Stratonicensis et Choerobosci testimonia a Gaissurdio et Gostit lingio adseripla, quae do piat olina non δυσε δ' ἀλDκro1 έδρσι, ipiae scriptura nune oblinet. sed δῆσας ἀλυκτοπεδνοῦσι lectum ess . Nam quod Buti mannus gr. Gr. II p. 394 constare loci integritatem putat, etiamsi δῆσας legatur, recte a Goselliingio resulatum est. Gruppio autem illam grammaticorum auctori lat in RPernenti, quos arbitratur. quum aliquid de correptione torminationis ὰς in accusativo plurali primast d0clinationis observatum legissent, hoc salso etiam in participii terminationem trans-

418쪽

tulisse, lii unique oliServatio illa ad syni λας versu 534 pertineret. illos pam temoro ad v. 521 traxisse, ibi quo quum nullum inveni ront vocabulum in ας torminatum, ipsos de suo δῆσας posuisse: liuie igitur in hunc modum divinanti philologum certe neminem assensumim esse scio. Noquo illud probabile arbitror, quod Goetu ingio placuit δ' . ut rescribatur vorsu superiore τασ1,ν rae σνίσι pro ἀιὶ smiραν ἐδάσ-σcero si et loci Zεὶς quo duorum fratrum, Atlantis set Menoetii, sors indicetur, cui deinceps per participium δῆσας adiungatur, quid tertio 17 fratri Promotheo lupiiser se erit. Audacius Alirens i) vorsum superiorem in hunc modum resingi vult: λtγροτάτην δ' aere stolaciν ἐδύσσατο ιιοτίμα κενς. ut ad ἐδύσσατο iam is cogitetur, qui proximo versu nominatur, di Gaς ἀλWκτοπίδοσι IIρηιζΘέα: cui quominus

assentiar, non tam structurase duritia, - hanc pnim ρxemplis similibus defendoro alii luis possit. - quam illud me retinet, quod, si ita ut Ahrons vult olim seriplum suiffst sumamus, nullam pausam probabilem exputare possum, quae librarios p rmoverit, ut haee, quae nunc legimus, inveherent. Ita quo ustrisimillimum est excidisse aliquid quom admodum etiam usi lapillus credidit. Sed noli de maiore lacuna cogitar . Unus tantummodo versiculus portit, huius sero modi: Tδνει δολο pensi ννοῦς aut εργων δολί υν) D γρῆι ἀπετίσπιο ποινην. Rursu A aut in intompestiva lacunarum odorandarum cupiditas

scholiorum in hoc theogoniae contextu inventa es Se suspicatur, quae quum hodie neque appareant neque reponi in alterutro illorum versuum possint. eum in quo scripta olim fuerint versum sexcidisse vult. Vorumtamon quum morialis Prometheus ab Hesiodo dici non po- tuorit, haud vetustum illum versum, sed i Pesentiore demum aevo additum posteaque rursus Oh litteratum osse statuit: set hoc documento

20ὶ In editione prima: nam in altera, cuius duodeviginti plagulas, absque praelatione et indici bus, nondum, ut audio, persectis, ante paucos dies naetus suu , mutavit sententiam, et omne illud grammati eorum testimonium elevarct conatur. 2I, In diar. Gotting. ann. 1542 no. 127.

419쪽

tanquam certo et perspicuo comprohari autumat. theogoniam r epntiore aevo non modo ex spelam suisse et dominulam, verum etiam adauctam inepto studio et . si diis placet, exornatam. - I rudsentiores

iudicio Iloinsius illud θν ος δευν mulavit iii τε, ut pertineat scholiastae interpretatio ad versus 535 sexilum. id uitlχρllius manifesto pugnare putat eum annotatoris consilio: sed quale hic consilium habuerit, et unde hoc sibi compserium sit, docere superfodit. Et si maxime illa mulatio II 'insiana displiceat propior collocationem anno lationum, quidni scribamus una lili rula d inpia set interpunctio nomutata: καὶ γαρ ἰ ριζεν ὁ αν o)πος otiola ποιῆσαι Tipi Θεέ,

Fuerunt pliam, qui do hominum croalion in antiquis thoogoniaopilii ionibus dictum fuisse statuerent propter Latinorum qii arundam grammaticorum a uel oritatem, Hesiodum lamiua in tostem sabulae de Prometheo hominum fictore citantium. Sed huic fabulae nullum in thoogonia lotum suisso facile demonstrari potest, et grammaticorum istorum auctoritas ituam levis sit, recte a Mulaollio p. 189 in tollectum 18 est 3. quamobrem non opus ret illos nunc accuratius rosulari. Hoc

tamen praeteriens monebo, salii sine dubio Veis ium, qui in libro de

Prometheo, nuper demum post aurioris mort in edito, ituum de illa sabula perquam accurate pi sublilii 'r dispulat ε), opinionem divinast hominum crstationis antiquior in suisse statuit illa altera, qua ex terrae sinu provenisse credebantur. Provocat Veis ius ad Oppra Hesiodea ubi aliquoties dii homini's fabricasse dicuntur, veluti v. lit . 12S. 143. 158; sed omnem hanc partem, quae est de hominum gyneribus. Paullo recentioris quam reliquum carnasen aetatis esse pro certo at irmare licet 3h . Antiquam autem p prsuasionem habet versus l08, quamquam alieno loco positus, ως os oc εν γεγάασι θεοὶ θνητοί22, quod Goetilingius in ed. 2. suspicatur scholiastam legisse θεοὶ θνητοί. eique lectioni interpretationem aeeommodasse, mihi quidem parum probabile videtur. Coterum xPntentiam Hernelit eam esse notum est. G. Hippolyti de haer. IX. I 0. et Ην rael. allegor. II Om. p. 443 ed. Gal. 23 De altero horum, Semio ad Verg. Ecl. VI, 42, ne liquet quidem, verene illud dicero voluerit, quod supra posuimus: ex alterius, Laetantii Plaei di, loco Staverentus verba illa: is ut idem Hesiodus ostendit tanquatu spuria ei ieienda censuit. CL Ptiam Murekschesse l. p. 445.

420쪽

τ ανθρω7rot: utrique scilicet ex terra, ut γεοὶ Titanes etiam ab Antimacho dicti sunt i j: eodemque, ut de Pelasgi ortu apud Hesiodum et Asium taceam, multae fabulae pervulgatae, velut de Cecrope, de Erechtheo, de Locris in Eoeis Hesiodeis, aliaeque perti

nent, ac tenuisSe eandem Opinionem etiam posteriore aetate physiologos non paucos satis constat δ φ . - Ceterum veteres theogoniae inter

pretes*yὶ, etsi ilisam hominum generationem praetermissam videbant, aliquid tamen, luod ad eam pertineret, in transcursu indicatum Statuebant illo loco, qui Ilelias nimi has ex Urani genitalium cruore ortas m morat. Nempe Tovrων, inquit Sest iliastes, ἰν τὰ πρωzoν γε- νος τcὼν neliust id absurde, ut mihi quidem videtui', quum pervagatam apud multos opinionem de hominum ortu ex arboribus reputo, quarum loco quod antiqui poetae n3mphas potius arborum posuerunt, nemo mirabitur. Nam quod Goetilingius ad v. 35 de ortu hominum ex arboribus se quidquam audivisse negat, non meminit vir doctissimus, ne de aeneo genere dicam e fraxinis facto, notissimi versus Vergiliani, Aen. Vul, 3l4, ab ipso ad 0. et D. v. 145 adhibiti, gensque virum truncis et duro robore nata , quod ne improprie dictum crederetur, ut fortasse a Goeli lingio laetum est, impedire debebant mulli loci similes, velut Iuvenalis VI. 12: homines - qui rupto robore nati compositive luto nullos habuere parentes. Statii Theb. IV, 276: si nemorum vos stirpe vigenti fama satos, quum prima pedum vestigia tellus admirata tulit. Zonae in Antiaolog.: sicisιῖν ciὲ προ ραι /ιατερες ἐντὶ dei ες , Homeri doni Iue veteres interpretes, ad Od. XIX, 163, ilui omnes sereuno ore illa verba. Dc γὰρ cιπὰ dei ὁς ἐσσι citrat at Icsetot , de quibus mira Gostillingius comminiscitur, in hunc sensum interpretati sun L is Ac si quis sabularem historiam perscrutetur, Melias passim inveniet matres eorum dictas, qui in aliqua terra primi extitisse credebantur.

2bi Apud auetorem vitae Arati, tom. II pag. 44l Buhl.: Γηγενέας τε Moυς προτερηγενέας Drανας. Nam ita hune versum seribendum esse, deleto altero τε ante Tiriξως perperam inserto, Stollius, Schneide inus, Lotronnius iii tellexerunt, et eoiieederet sine dubio etiam Duentrems, nisi errores suos aut tegere aut abnegar quam confiteri satius duxisset. 26 Vid. loeos ab Uxerto Geogr. II p. 223 et a Lobeevio Aglaoph. p. 579 indieatos. Unum addo, scriptorem Hippocratieum περὶ stenκων, tom. I p. li 3 ed. v. d. Linden, totam rem, ut acta suerit, particulatim exponentem. 27, Ad theog. v. 187 et 563, item Procl. ad O. et D. v. 144.