장음표시 사용
421쪽
Sed haec persequi non est huius loci. Illium addo: pro Meliis nonnunqua in I uadet αδας dici, veluti a talarone Lampsaceno δ Arcadum populus Originem trahere perhibebat ui ab Elato et Aphidante. Arcadis ex Hamadryade quadam, quam Eumolus Prosi etiam dixit. filiis. Sunt autem ipsae Meliae nymphae nihil nisi Hamadryades. Utiodsi de
viris quaeris, quibuscum congressae illae parere homines poluserint, adsunt Gigantes, una cum iis ex Urani cruore enati iuxtaque ipsas in theogonia memorati. Et sane nihil aliud a primis sabulae inventoribus, quum ita Melias et Gigantes componerent, significaturii credo, quam humani generis origines: quamquam theogoniae compositor hoc non diserte indicavit, et fortasse ne intellexit quidem ipse. Arbitror autem hanc sententiam sat multis argumentis probari poSSe, idque mellistim alio tempore facturum spero. a 'h Promothsti sabulam excipit litano machia, quae quam recte hoc loco posita sit, et quo iure a multis propior totum narrationis tenorem roprehendatur, nihil attinet nunc quaerere. et multas eam olfensiones habere non nego. Sed hane quoque partem Alexandrinorum adhue aetate paullo pleniorem fuisse, quam nunc legitur, Mui Zellius p. 496 credit propter Nicandri versus. Tlistria c. 8 sqq.: Dii γ tot κακοεργα φαλαγγια si ν και ἀνθροις εροῦ δὲ στὰς eZ ἐύς &χγεα ιειρία γαίης Tirx νέον ενέπουσιν ἀφ' arsιαῖος, εἰ ει εοι tερ
IIεριιKσοιο, locus denique narrationi commodus erat in tilano machia. Alitui ut nunc titano machiam expositum legimus, vix in hac locum invenias, cui ista bestiarum e Titanum Sanguine natarum commemoratio absque molestia inseri potuerit: nam et omnis proelii narratio inde a v. 67-i us lue ad deiectionem in Τartarum v. 730 tam continuo tenore decurrit, ut, quid fluid illius generis addideris, rem in peius mulatam sentias. et quae subiungitur Tartari descriptio, ipiam vis sine dubio alionis additamentis deformata. tamen istam bestiarum generationem oti in habere nullo loco potuiSSe videtur. Quae autem e verbo
422쪽
κατελεξε et e Permessi coinniemoratione argumenta repetuntur, quam sint in tritia non opus sest demonstrare. Accedit scholiastae, hominis non indocti. tosti moniti ita: φεDJσαι ὁ Nίκανδρος Draῖcta. ODδα- ιον rae To Pro ει σπεν 'Hσίοδος εν et ola πραTTostένοις. et paullo pOSt: περὶ γουν τ)ης τῶν δακνονζων θλ ρι υν γενε Eti=ς, Γλύι ἐστιν εκ Tcυν Tιτα νέον του adιατος, παρα ιι ἐν 'mindos ocκεστιν ευρεiν, Ἀκονσίαος δε φησιν εκ του αγματος ToD TDφωνος πάντα τὰ δακετὰ γενέσθαι. Huius testimonii vim elevare conantes eo ne confugiamus, ut suisse quidem olim in theogonia istam narrationem dicamus, postea autem exturbatam, ideoque a scholiasta non
amplius lectam' an aliam potius viam insistamus, qua et scholi 3Stae fides constet, et lamen etiam Nicander mendacii absolvatur Utrum praestabilius sit, nemo, opinor, dubitabit. Quid igitur, testaturne Nicander in theogonia illud Hesiodum dicere ' Minime; sed si iiipliciter nomen poetae posuit. Scholiastes autem in nullone carmine Hesiodeo illam sabulam esse asseverat' die id quidem; sed de celebratioribus loquitur, iisque in quae grammaticorum commentarii scripti essent: haec enim sunt τὰ πραττο ιεναλφὶ. Nihil obfuit igitur, in magna multitudine carminum ad uesiodum relatorum, quominus in uno horum ignobiliore n0c sere a grammaticis tractato πρα tro1ιενερὶ illam
sabulam, in transcursu fortasse, commemorata in suisse filatuam .
Quodsi quis cum Lobockio ψὶ ex iis illud fuisse sumat, quae theogu-niae olim subiuncta suerint, equidem haud obloquar. Non maiore autem iure eum theogoniae lucum, qui est de Dice Iovis et Themidis silia, v. 903, olim ut Rufiorem fuisse coniiciat aliquis e catasterismis Eratosthonicis, ubi c. 9 de Virgine caelesti haec leguntur: Tave ν 'Hσίοδος εν λογονίρ ειρωκε IDγaτερα Λιὰς καὶ Θει ιδος, καλεῖσθαι δε αυτην Λίκην. Dicen in caelo inter sidera collocatam nusquam hodie in theogonia legimus: legit ne igitur Εratosthenes Noli credere. Primum catasteris mos istos doctissimi gram-29ὶ Vid. Co L Platon. Com. reliqu. p.os, hune usum verbi aceurate illustrantem. 30ὶ Aglaoph. p. 567. - Affertur ibi a viro elarissimo etiam scholium e Catalogo hibi. Bodl. P. I p. 46 ad Gregorii Nag. locum illum, de quo supra loquuti su
quo Gregorius errore Nersatur.
423쪽
mati ei nomen salso praeserro. nihilquo nisi sex Hygini sabulis astrono-ulicis excerptos et graece conversos Psse nemo lio list post subtilem loria lini illi disputationem J i in dubitatui. Deinde sero omnes huiusmodi sabulas astronomiciis r centioris fabricae esse recte M uult rus monuit: litam obrem illum Dicos calas terismuni in ilieogonia narratum fuisse non est credibile, ut taceam, quod idem iam Muellerus monuit, Sith et gunia caelestem virginem eandem quam Dicen esse docuisset, vix futurum fuisse, ut a posterioribus haec in mulierem spieiseram mular tur λ . Uuodsi quis non ip iidem ab initio sabulam illam in theogonia fuisse, sed posista domum illatam. deinde autom rursus Pistelam S Se Statuat. - quemadmodum Muigellius narrationem de Prometheo I Ost v. 53.5 aliquando intPrpolatam rursusque purgatam credidit, eamque sententiam etiam eo probari putet . quod non solus iterSonatus ille Eratost lienes, Hygini opitomator, sed ipse etiam Hyginus illum Dices catasterismum in theogonia commemorari testatur: non sane melior Hygini causa est: quandoquidem sulit in hunc. qui eius nomen seri, libellum non ab prudito Augustet novi grammatico. Sed Px maior 2i opere ab insulso aliquo ludi magi Atro semibarbaro liuimas aetatis excerptum et umili viliorum genore inquinatum osse quis dubitet Τ neci igitur Muellerus hi A hominibus nihil lomore or dendum, set ii uae illi dotheogonia testantur, non ex uberiore olim carminis exemplo, sod ex ipsorum errore manasse iudicavit, auctores suos p rpseram interpretantium. Is serror quam proclivis silerii, iiii iido demonstrari pol sl. si vel Λrali scholias tam conseramus. Hic enim ad Plia n. v. 97 haor an notavit: Iratum dicit) ri ν εύς cidi myctae Toν κορνύν pnOLίθεται, καπιαλιπουσ&ν 3ιεν Iον περίγειον κοσ/ιον διατλῆν της πονι ρίας cipit σιν, καrai. 3ονσαν di roν οὐρανον, ωσπερ 1καὶ 'Hσίοδος ἐari ει ς tagido ς καὶ Nuιέσεως εἶπε. Citallocum ex O. pl D. v. 19T. ac dein liaucis interiectis ita pergit: πολῖς οἶν καὶ διάφορος λογος τοῖς παλαιοτέροις περὶ τεῆς παρθένωrair ς ἐκινι mi, κ&ὶ οἱ ιι iv avra ν ει vat O urar ea Λιος, καθακαὶ 'HσλJnς Λίκγη Λιὰς ἐκγεγαiια so. et D. v, 254.3 - , quae an nouitio. licet non eatastorismi testem Hesiodum citet. sed posteaquam sidus illud a mullis Dicen haheri observavit, nihil nisi huius ex Iove originem Hesiodi verbis comprobet, facillime tamen ab indoctis lecto-3l In Eratosthenieis p. 133. 32 Proleta. mytholog. p. 191 sqq. et 199.
424쪽
ribus, qui hunc ipsum non inspi prent, in illam alteram sententiam accipi potuit. Tale quid igitur istis sine dubio, quos supra indicavi, Reeidit, Praeterque hos etiam Eudoriae vol quisquis est. unde hape Violarii verba descripta sunt: Tὴν recie γένον υσίοδος ἐν Θεογονι g-ος καὶ Θειαδος λεγει, καλHσγαι δε Λίκνὶν, ὁ προτεροι ανθρωποισιν ἐπι γῆς συνῆν, νμερ ny tιένrοι ut σν σασαν δι' ἀδικίαν ἐσχατην εἰς oi ρανὰν ἀπελθεῖν ).
Pervenimus ad locum valde memorabilem et quo uno omnium maxime viri doctissimi eam, quae hactenus a nobis in liugnata est Sententiam probari crediderunt, longe diversam ab hac quam nunc habemus theogoniae formam apud veteres fuisse. Est is e Chri sippi libro nescio quo seri aliis a Galeno, de Hippocr. et Plat. dogm. tom. Vp. 349 Κuehn., ulli do Vulcano e Iunone et de Minerva e Iovis capilo nata Versus tanquam Hos itidi i nil stri intur hice:
siodus Iovis et Themidis filiam esse dieit nomine Iustant. Hunc sequutus Aratus dicit, quod quum esset immortalis, in terris morabatur, - sed postquam deminuti homines a pietate quieverunt iser. desei erunt , illa tum eis minime eonversata est Ceterum eodem plane modo Hesiodum, licet non in theogonia, auctorem sabulae de Phrixi ariete inter astra eollocato perperam nominat sehol. ad 223:o Aries, ut Hesiodus et Pherecγdes dicunt, inter astra eullocatus est propter Phrixum et Hellen, Acamantis et bulae filios duos ante oeulos habuit, nihil nisi do aurea vellere illius arietis Hesiodum antestatos esse agnoscitur ex Hyou. astron. II, 20 et Eratost h. eatast. 19. es. M ueller. l. l. p. 199.
425쪽
polebantur omni licentia mutationum. ciirrsectionum, interpolationum. liturarum, non unus Homerus, etsi rem apud hunc maxime idoneis et
cortis indiciis tenemus. Verum qui de Hesiodo dubitet, nec ipsarum eius reliquiarum specie moveatur, meminerit modo loci illius in theogonia undeviginti versibus aucti ex libro veteris Chrysippi Ostendunt haec verba ollii opinionem lianc fuisse, ut in ipsa theogonia hunc locum illi alteri. qui hodie extat v. 927 sqq., adiunctum suiSSe crederet: temere asti etiam a Chrysippo non dicit, nec video qua ratione Goeli lin-34i Versu 3 κεκασυμον pro Ithrorum lectioite κεκλntia μων reposuit Ruhn-kon. ep. crit. I p. 155 ed. Lips., nee dubito tiuili recte idem versu 5 κουρο πιι ,ελ αro κιαλλιπαρῆ ra a poeta Scriptum fuisse coniecerit: quam eonte eliaram qui spreverunt, si hoc eos movit, quod v. 6 Mῆνιν accusativo casu positum est, propter participium ἐξαπατῶν, haec quidem offensio Deile removeri potuisset multis similibus exemplis; sin illud, quod explicari tamen etiam vul in lectio - παρεδέ uro καλλιπάρνονὶ potest, non impedimus, quominus suo iudicio lauatitur. Idem de v. 6 dicendum erit, ubi vulgatam lectionem πολυ δινευουσιν satis sibi defendisse visi sunt allatis herbi δινευω intransitivo usuri, attexemplis: unus vero ipse coniecturaim periclitari, quam Rubnkenii certissiluam emendation m aeripere nialuit, seripsitque πολυ ὐιπε Di παν. Ceterum si quis versum hunc puxi septimum collocari mulit, non repugnabo. De v. 8 cf. Lobeck. ad Phryn. parerg. p. 743. - . i 2 cum Goetii. seripsi παρ' pro uIg. . 14 pro cum Ruhnk. nunc etiam Goetii. seripsit, et τι κrctarce Pro rorni re v. ror να. - V. i5 rectius seribas θεῶν τε Misce, de quo vid. Ahrens Excurs. Honi. in Museo Rhen. 1842 p. 176. 178. - V. 16 lectionem corruptam esse manifestum est: nisi cui eleherus de Aesch l. tri-log. p. 278 persuaserit, I hemin h. l. nihil nisi eognovien Metidis esse, quemadmodum alibi etiam Tellurem nonnulli Themin appellari viderunt, aut videre sibi visi sunt: et tamen vel sic locum corruptum dici oportebit propter desectum connexionis huius membri tum sequenti. duod Goetii. eoniecit, rares se , ὴ verum esse vix credo, ipse tamen nihil habeo melius. - V. 18 scripserim αἰγίδα πονησε, uut etiam αἰγίδα σασκήσασα.
426쪽
gius ad v. 927 hanc ei sententiam tribuerit. - Muellerus quoque in opere postumo, histor. liti. Graec. I p. l6T not. 1, e Chrysippi loco apparere ait, diversas olim fuissρ theogoniae editiones: neque minus 23Griippius undeviginti illos versus in Chrysippi libro statim post v. 929 scriptos fuisse credit. Veram viam unus Muigellius indicavit p. 367 es.
354, sed paucis verbis nec salis explicate: quamobrem quum nec Muellerus recte monentem audiverit, ei Gruppius adeo refutare eum natus sit, omnis res nobis de integro pertractanda erit. Chusippus igitur, ut demonstraret animi humani principatum τὰ ηγεμονικον non, ut alii crederent, in capite, sed in praecordiis εν καρδίg collocatum esse, quum alia argumenta usurpavit, tum eam quoque quam aκοινὴν φοραν dixit, communem hominum persuasionem, ad quam quasi naturali quodam instinctu ferrentur, eiusque demonStrandae causa et loquutiones alii lutit in vulgari sermone usitatas et poetarum locos et sabulas quasdam adhibuit, in quibus hanc de Minerva e Iovis capite nata, quam quum ab aliis in contrariam partem accipi videret, veriore interpretatione hos refutare aggreditur. Quippe non simpliciter e capite natam Minervam diei, sed ante in ventriculo Iovis creatam, atque hinc demum in eaput pius ascendisse ex eoque prodiisse, quemadmodum etiam cogitationes formentur in pectore, hinc autem quasi ascendant superius et ex Ore, capitis apertura. proserantur. Oaσὶ δἐ -inquit οἱ 3ι ἐι οἱ coς δε πλεῖς ἐκ τῆς Tov Αιος κεφαλῆς αυτ ν γενεσθαι, οDδἐ προσιστοροῖντες το πιοῦς κατα ιι in λόγον : illi contrariae sententiae auctores. quos sibi refutandos sumpsit) sies impliciter e capite Iovis eam natam esse aiunt, neque quaerunt quo modo et qua ratione hoc factum sit. ΙIis iam
427쪽
ex omni parte Sana esse apparet. Uuamvis enim malus et negligens seriptor Climsippus fuerit, concinnitatis et elegantiae parum studiosus, tamen vix credi potest, ita eum uno tenore ἐIri πλεον λεγει ευ τciις θεοπνιαις, ειν υν ιιεν εἰ, τῆ θεογονία scripsisse. aut tam putida et inutili repetitione vertiorum τι , γενεσιν αειν ς usum esse, qua quidem etiam Hermannus. summus eriticus. olfensus verba illa postpriore loco delenda censuit. Sed de ρmendandis Chrysippi verbis utcunque statuatur, ad summam rem nihil interest. idiam ut scripserit is haec ipsa. quae nunc in editionibus seruntur. hoc certe manifestum est, illis quae ἐν τῆ θεογονίse dicta esse ait, statim opponi ab eo alia ἐν Hεροις dicta, et quidem ει τῶς μετὰ ταoci, h. e. si επὰ τὰ ἐν τη, θεorori v. Quaenam igitur haec ἔτερa, h. e. diversa a theogonia et post eam postia. suisse pulabimus, nisi carmen alterum argumenti non absimilis, h. e. quod et ipsum deorum g nerationes traderset quum ex immortalibus tum e mortalibus, quales sunt.
24 quae hodie lue post finem theogoniae inde a v. 963 leguntur, maioris operis reliquiae. Aliam interpretationem ChrSsippi verbo profecto nullam admittunt. neque intelligo quo iure hanc Gruppius p. 93 valdst improbabilem dieal. Quod autem ipse tanquam Probabilius proponit, undeviginti illos versus in Chrysippi exemplo theogoniae statim post v. 929 positos suisse, et prima verba. ἐκ ταί τις ἐριδος, respic 're ad ea quae v. 028 legimus, Di Dr σε και ν ρισεν ω προρακοι δὲ, quamquam otiam Wollio placuit et Goeltlingio placuisse videtur . est tamen sine dubio salsissimum refutaturquo dispi iis Chrysippi verbis. Etenim non modo optionii hic ea, quae ἐν rLὶ θεογονίρ, iis quae ἐν ὲiέρως dicia sint. et bis quidem opponit. Primum quum dicit τινέων
οῖτο ς - ἐν di τῶς 3ατὰ et citra τοιαDT' ἐστι ta λεγε se ει α sed docet pliam planissime. ante versum. quem ipse primum adscripsit. ἐκ ταρον ς ε ριδος ἡ /ιε, τέγε ναίοι&ον νἱόν, plura d0 hoc iiii glonarrata fuisse, quae adscribere supersederii. Ἐν δἐ rola μετατα Dra, inquit, pr λείtis διελr λυθοτος αντον, ται τ' ἐστὶ τὰ λεγosανα h. e. in subiunci O theogoniae carmine, postea qua in plura exposuit poeta l. haec sunt quae narrantur in ).
353 Hormannus in Diar. schol. ann. 1833 p. 923 pro seribi vult ut subaudiatur e superioribus pronomen νινιοι , gessiti uS Πυνον
428쪽
42i Et ne per se quidem ipsum erodibile est, quod Graippi ps vist, ullum
vetus theogoniae exemplum tam ul,surdo concinnatum suissse, ut duae diversae eiusdem rpi narrationses ita uno tenore componor ntur. Contra in eorpore quodam carminum ilietigonicorum et genealogicorum non mirum Prat, Pandem rem aliter in aliis partibus narrari: et vore hoc
aliquoties factum osse iam supra indicavimus ο). Possit autem sortasse aliquis, qui vulgatam Chrysilippi loci scripturam tueri velit. tale
corpus P O malum των θεογονειον numine d signatum Statuere, quoniam incipiebat saltem a theogoniis . noque inepte divinae generationes Omnes, etiam ex mortalibus coniugibus, illo nomine comprphendi licebat. Tῆν θεογονίαν autem, Singulari num 'ri . proprie eam partem appellatam, i tuae hodiequo superest: aut possit etiam pro εω ταῖς γεογονίαις - εν τοῖς θεογονtκοῖς coniici. S d verius tamen arbitrur, ut alterum . tanquam ex dillographia ortum, deleatur, sive quis Singularem relinore malil. utpote usitatiorem, sivo pluralem. utpote et ipsum uni huic carmini, quod primum in illa collectione suit, non male convenientem, qiuina non una s d plit res deonina genstrationes narrentur. Celserum Chrysippus. pisi Hesiodum lampiam utriusque aut prioris certe narrationis auctorem ritavit. tamen non plano persuasum sibi hac dero esse Significat PO. quod mox ait Tt νόον ιι ἐν reacydi r 9ν - τινῶνι δέ -, plurali num stro usus, ut solemus in libro plurium editorum et 23 interpolatorum studiis tractato, ex quibus cuinam quid live tribuendum sit, non li pleat. Erat igitur si Πρςiodi nomen nihil aliud, nisi usitata vulgo liue recepta illius libri sive corporis carminum appellatio, sicut nos quo lue non vPr mur vel hoc ipsum nomon vὐl Homeri ponore etiamsi Homerica non magis quam uosiodea carmina unius poetae esse prodimus. Xeiluo illud mirum . quod posteaquam plurali numero τινίον reagni t 0ν de altera narratione dixit, mox tamen, Pandem hanc narrationem respiciens, singularem πλει υ διελ, λPθότος αυτ δεῖ
autem a ton Ilarativo πλείω pendeat, hoe sensu: in posteriore carmine. postquam plura quam ille exposuerunt, haee sunt, quae narrantur. Hanc correctionem, Si nihil aliud, certo supervacaneam PS, PnS D.
36 uiror c. ruppium p. 9a haec seribentem: -Sο ist auch ni hi anzunem n, Oss Hesiod in imond piser an 1 n Schrist jone damu sol der cohuri Alia no atis dem Uauptρ des Zeusi atroit da Eractiunς solve auumo non haben duasi vero quae Hesiodea dicebantur ninnia unius poetae erodi piissint, aut magis eredibilis sit illa, quae ipsi placet, duarum diversarum narrationum in uno loco
429쪽
usurpavit. dam anxiam in tali re diligentiam postulare ridiculum sit. Est pliam aliud, quod licet nihil magnopere ad hanc quam tractamus quaeStionem pPrtineat, non tamen vi Sum est praetermittere.
Velchorus senim in libro de hoschyli trilog. I rometh. p. 278 et iam ante IIeynius ad Apollod. Obss. p. 16 in versibus a Chrysippo adscriptis duas diversas narrationes male coniunctas sibi delir hendere visibunt, quarum altera pertinstret usque ad v. 12, altera autem, hane excipiens, aliena esset et perperam attexta. Id mihi contra videtur. Connexio enim narrationis haec est, ut posteaquam primum Iupiter Molin gravidam devorasSe Minervam quo, quam illa in utero gerebat, ipse ex se in luestm edidisse dictus est, deinceps addatur etiam de Metide, permansisse eam in Iovis corpure et fabricasse Minervae aegidem, quacum ille eam ediderii. Etiamsi haec non sane eleganter compOSita Sunt, aliena lamon et ex divorsis carminibus petita non esse vi dontur. Quod
porro Uelckerus Chrysi lipum, versibus illis inductum, duli licem Minervae genstrationem, alteram ex Metide, alteram ex Themide memorare
dicit, non video unde colligatur. Nam Chrysippus. ubi de his versibus Iosiuilur, prorsus nihil eiusmodi dicit: quo autem loco Τhemidis mentionem facit. is locus non ad hos undeviginti versus, Sed ad eos pertinet, qui hodioque in nostris theogoniae editioni hus leguntur, quum Iupiter primam Molin. deinde Τhomin compressisse dicitur. Ei iluod scripsit ille, τιν δν ιών εν rii γεογονίg γρα οντ υν γένεσιν GDrνῆς, προυτον stεν II τιδι σι πεποιιένου του Aιος, δεε τερον
γero λιπαρῆν Θέιειν, ita nullo alio consilio seripsit, nisi ut indicaret, in theogonia omnium I riina in Melin a Iove comprPSSam esse, Pt postea domum Themin aliasque, ipi nil contra est in altero loco. Nam ibi Iupiter, quum Metin comprimit. iam Iunonem uxorem hah l. Quod autem Chrysippus, ut Mel in in theogonia primo inter Iovis coniuges
loco, ante reliquas omneS collocatam demonstret, reliquas illas non om nos dei ne ps enum rat, sed unam, istast Secundo loco nominatur, commemorare Salis habet, reliquis praetermissis, nemo mirabitur, quiquam parum ille accurate scripserit ex fragmentis cognitum habeat. nosiat unius lacunae Suspicio poSi versum 942. Nam quum
scholiastes ad v. 943 notaverit: δθετο νται ἐφεζλης στίχοι ἐννέα. τους γαρ ἐξ ἀειφοτέρων θειὼν γενεαλογεῖν avr 9 προκειται
430쪽
in hac autem quam hodie legimus theogonia nusquam compareant Iiovem versus continui, in quos scitoliastae notatio ex Omni parte cadat Ohi, Muigellius p. 502 manca sesse exemplaria casuSque infortu- 26niis deformata hoc certissimo exemplo apparere credit. Sed quum duo certe versus legantur proxime post 942. in iluos solioliastae notatio plane conveniat, probabilius milii videtur, numerum ἐννεα corruptum esse, quum in vetustis exemplaribus littera β scripta esset, eaque cum d permutaretur in yi: Nam permutationem non raram esse vel Bastius docere potest, conini. palaeOgr. p. 709. Vel Gu. Canteriis synt. de rat. em. gr. Titici. post MurZii Hestan. ed. 2 p. 385. Merito autem veteres eritici in his duobus vorsibus o Issendorunt, qui filium Iovis, Hertulem, e mortali muliere, Alcmena, natum commemorant, quum in reliquis non nominentur nisi-Φι porερ υν nati. Nam ne quis Dionysi e Semρlu nali non diversam quam Herculis causam esse cred ret, quandoquidem Semele quoque mortalis ab ipso poeta dieitur, caulum erat proximis verbis, νε ν δ' εἰσιν. Quippe Semelen, etiam qui mortalem in terris vixisse credebant, post mortem tamen ex inseris seductam et in deorum numeriura receptam voluerunt. Alcmenam autem, quamquam divinis honoribus et ipsam a Thebanis saltem cultam, vulgaris tamen mythologia in heatorum tantum insulis. non in capio collocatam statuebat: quamobrem quod mentio eius inuistogonia inter medios deos facta strat. non immerito vel seribus criticis displicuit, idque eo magis, quod verum ei locum in Eoeis ab eodem. ut quidem arbitrabantur, poeta assignatum videbant. - Ita hoc loco non lacunae, sed interpolationis potius indicium deprehendimus. Iuales etiam alibi passim per totum carmen nemo non potest agno SCPre: quamquam tamen hae pauciores fortasse sunt et alius generis, quam
36v Nuper Gerhardus in cominent. Aetis a eadem. Rerol. ann. 1856 inserta eher die Hesiod. Τheogonis, p. 139, posteaquam selioliastae verba non satis perspicua esse questus est, annotationem eius non ad hune, tui adscripta est, locum, sed ad v. 947 - 955 pertinere voluit, quo eam nullo modo pertinere nemini non perspicuum esse debet. Nam nulla in his versibus genealogia est, sed dicitur tan-tnm de nuptiis eorum, quorum genealogia v. 943 sqq. eo inni morata erat. Cur autem in Hercule tantum, non item in Dionyso, veteres critiei offenderint, dixi Supra p. bb. 37ὶ Idem est Hemanni iudicium, Diar. sehol. ann. 1833 p. 926. Goeti lingius eontra ιnria reponi vult, quod ego, si xere in libris intentum esset, non minusquam ἐννέα corruptum esse dicerem.