Georg. Frid. Schoemanni Opuscola Mythologica et hesiodea

461쪽

quorum postremo Wolfius cancellos circumdedit, adscripta hac anno- latione: - Λdmonente Heynio versum uncis notavi. Alienum illum hic esSe, qui proxime praecedentem legerit, stali in arbitrabitur. Scilicet Volso cum Guieto Clerico celerisque, qui quidem sententiam expromps rint, praeter Lenneptuni omnibus visum est. subiectiim in hoc versuta non aliud nisi otρανός intelligi posse: quod si ita esset, versum pro spurio habendum esse et orationis pravitas et sententia ipsa suaderent. Nam pugnaret sic cum versu 117, ubi deorum sedes terra esse dicitur, pugnaret cum vetustiorum poetarum Opinion communi, qui, si luando εν Di ραν δ deos collocant. non tamen sphaeram hanc vel hemisphaerium potius stelliserum . quod p perisse nunc terra ex Rese dieitur, sed aethera cogitant caelo propiorem, in quem eminere Olympi cacumina videbanturi Sod orationem quo pie male constructam sesse, si utrumque membrum, Da κati Πτοι et ocre ει η ra , ad eundem o Peavo, portineret nemo non intelliget. Nam componi sic sine copula haec duo tum demum potuerunt, si alterum. ut sedes deorum caelum fieret, conseriarium esset ex eo, quod circumdatur caelo terra. Nunc autem, quum haudquaquam alterum ex altero consequatur, eo pula haec duo membra coniungi oportebat, id quod ei iam latinus interpres Se sensisSe ostendit, quum copulam in convertendo loco addiderit: - ut ipsam totam ob legeret, utque esset beatis diis sedes tuta semper : senseruntque fortassis etiam veteres

quidam critici, qui ἰδ' ειρὶ pro O re' εινὶ scripsisse videnturi ' . duod137, saeris et aquas faecem, Macrob. in Somn. Scip. I, 19, 32 . Hoc ego minus eredibile arbitror: ἔδος enim pro υπOIrre 3μν uteipi vita potuit. 17ὶ Sehol. A ad Il. I, 49T: Oυρανον Οὐλυμπον ra: οτε Ουτως κεν Ουχ ως vos υλυμ που o Deci voυ οντος, α Lr ἐπεὶ καὶ αἱ κορεπαὶ τουορους Dπερ rti η εἰσίν ' ὁ δi υπὲρ Τα ronoc ot em ὁς καλει reti πιειυνυ- μως et O CL schol. ad II, 4bS. III, 3. VIII, 46 et GS. XIV, 288. - Ceterum verissima etiam haee est schol. B ad I, 497 observatio: ιστέον δὲ υτις, τψ ακρν του 'Oλυμπου Ῥώνν ρος Πόλις ολυμπος. Agnoscimus enim urbem deorum iii Olympo cum moenibus portisque ap. Hom. II. V, 749. 50. VIII, 4Il, eodemque pertinet, quod in Theog. v. 37 et 408 legitur, timoch. e. in Olympiea urbe deorum: neque debebat propterea Goetilingius istos versus pro spuriis habere, quasi pugnantes eum Hesiodet aevi opinionibus.18ὶ Hoe eoniiei potest e Cornuti d. N. D. p. 87 Os. Nam quod ibi seriptum

462쪽

autem apud Stobaeuna, tona. I p. 284 Heer. , scriptum est e' ει' ,

non meliorem vulgala structuram habet, videturque tantum serrori deseribentis impulandum: quod vero nuper aliquis reponi voluit. ἔς τ'ει ili' , ne seret quidem potest. - Quid igitur faciemus hoc versu Nihil, opinor, nisi omissa lusa interpreuitione Pana tenebimus, illam

quum verba admittunt tum res stagitat, ut pro subiecto enuntiationis non caelum sed terram habeamus: sic enim recte hoe insembrum superiori sine collula iungitur, quoniam inde pendet eiusque consectarium est. Τerea semet caelo, tanquam tecto, circumdedit, quo ipsa sedes deorum sima ac tuta laret ad instar domus tecto munitae λ 03.

Qui sequuntur versus 129. 130: 14 γεένατο δ' ni ρεα ιιακρα, θείον χαρίεντας εναυλούς, μιιφεων αῖ νalovσιν civ oi ρεα βησσήεντα, horum alterum Coeli lingius a recentiore quodam additum esse credit. qui Θεων illud explicare conaretur ex Hom. II. XXIV, sit 5. 16, ubi de montibus apud Sipylum, oγι φασὶ θεα ων ἐλιιιεναι εὐνάς, additur statii in μιι φαιον, αἴτ' - Αχευυῖον ἐρρευσανro. Argumentatur autem hoc modo. Quid , ait, si illa sibi volunt addita: s ναίοPσιν

αν' Ουρεα β σσήεντα post verba Θεί ν χαρίεν raς εναύλοις p In montibus inisi omnino praestat Olympum intelligere 3 templa erant

deorum constituta; hoc significant illa ενavrato His recto Hermannus opposuit, versum, etiamsi non utique necessarium, non tamen ineptu additum dici debuisse: neque qui il luani ολ

sensionis esse in verbis tis ναίουσιν ἀν' ni ρεα βησσήεντα, itui pii equae nihil nisi circuna loquutionena habeant 'Oρει 6δων. Vellem Goett- lingius audivisset prudenter monentem; nunc enim quod tamen fierius additamentum sibi versum illuni videri dicit propterea, quod satis in-εrii, lectum a Cornuto non esse eX ipsius interpretation apparet, quum subiectum in hoc versu Di θανον esse statuat. Videtur igitur ηδ' εἴνi legisse. Coterum illa altera seriptura ξ εDi per se ipsa non inepta est: si ineat enimi. q. αυrh M CL v. 49 I. 39ὶ H. Koek l. e. p. 21.20, CL eoinmeat. de selioliis Theog. Ies. p. 23. Comparari eum Hesiodeo loco potest uom. Il. II. 580, xit διο υν Orι Πῶσι Ουνεκ' αριστος δην πολυ, πλείσro G c γε λ ιους. Nam ut in illo duas finales, ita in

hoc duas causales enuntiationes habemus, alteram, quoniam alterius causam affert, huic per solam eausalem coniunctionem sine eopula connexam. quae addenda suisset, si utraque pariter ad unum κυδροων pertineret.

463쪽

icona na0 de repetatiar Οἴρεα in utroque versu, huc salius strat taceri.

Nisi sorte quis in Thoogonia Drri posse neget, quae apud Homerum

aliosque lioetas longe culliores, quoniam tolli corrigondo non possunt serenda patienter esse omnes consentiunt. veluti apud Euripidem, qui eiusmodi ro petitioni s longe plurimas et Salis nonnunquam molestas usurpavit * Τ). Quod autem de templis deorum dicit in montibus constitutis: etiamsi verum est misso passim templa in montibus. vix tamen lania horum laseipientia fuit . ut pro plorea montes sic universo θεευν χαριενι ες dici poluerint. Sed unum orat genus numinum in omnibus omnino montibus montiumque convallibus habitans, Nymphae. quae aut oreades aut Naiades aut liryades aut Napaeae vocabantur. Recte igitur caulum est a poeta versu 130 addito, ne quis θεων illud versu i 29 de omnibus in universum diis accipiendum esse

crederet.

δεινότα roς riat δων, θαλερον δ' τοκῆα, alterum plerique sui, positicium nullo siue modo serendum esse pronuntiarunt, Rulin Lenius, IIeynius. Wolfius, alii, usque ad eum. qui tirocinium in Theogonia posuit, Theodorum Kockium: quorum qui iudicii

sui rationes sxposuerunt. alii Hερον epitheton Caelo tribulum prorsus ineptum esse arbitrati sunt, aliis totum hoc additamentum do odio Saturni erga patrem inutile et supervacaneum visum eSt, nulla prae- Sprtim causa odii commemorata. Nimirum postulant hi a Theogoniae compositore id, istud eum praestare noluiSso Omnis carminis tonor manifestum facit. Ubique enim quid fuerit factumve sit breviter indicat, causas autem, cur iluidilue factum sit, enarrare et explicare non sere solet, praeterissiam in iis partibus earminis, ubi, enumerata aliqualis Serie generationum, subsistit luasi paulisper et longiorem quandam rerum gestarum narrationem intertexil: quamquam sunt etiam in his ubi causarum exposition in desideres. Hoc autem loco, Pnumerans breviter Caeli et Terrae subolem, Odium Saturni contra patrem verbo et quasi praeteriens significat propterea, quod mox narraturus eSt,

2 lj Exempla ex qualibet tabula ei tari, si opus sit, possint, aeciditque iron semel, ut quae aliis magnopere displicerent. ab aliis tanquam is lusus elegantes laudarentur, velut in Phoen. v. 700, ubi es. Geelii annotatio. I id. et Lin ood. ad Aesch. Eum. v. 1.22. Blo uiseld. ad VII ctr. Theb. v. b86. Elnifiei. ad Soph. Oed. Col. v. 280.

Disitir

464쪽

quum Terra stilios suos contra patrem instigaret, ceteris cunctantilius ' Saturnum statim paratum fuisse ad facinus perpetrandum. Neque minus breviter causam odii significat ipso illo epitheto. quod multos offendit. Scilicet propter id ipsum invisus Saturno aelus erat, piod θαλερος erat τοκενς, hoc est iluod eximio vigore ad generandum pol I lebat. Quodsi quis rursus hoc ipsum explicari debuisse dicat, cur eam rem Saturnus aegre tulerit, api,aret hoc quidem fieri a poeta non potuisse nisi longiore quadam expositione, quam hic locus non caperet. Ac ne in ea quidem parte. ubi Saturni facinus narratur, causam exponi videmus, cur illo potissimum modo erga patrem grassatus sit: verum PDSteaquam cognovimus, sexosum Saturno Caelum fuisse ut θαλερον τοκῆα, intelligere etiam possumus, cur ab eo castratus Sit, scili et nogenerare amplius posset. Illud autem si praetermisisset poeta, ne suspicari quidem causam castrationis poSSemus. Tantum igitur abest ut inutilis ac supervacaneus sit vorsus 138, ut eo do tracto longe deterior evadat narratio, rerumque et causarum connexio multo etiam mi

nus, quam nunc sit, perspici queat. Ceterum quae omni huic fabulae sui3sit ratio physica, non distitiise est ad intelligendum, disputavimusque nos ii si olim hac de re λδ : quae nunc repetero nihil attinet. IIoc autem loco sacere non possumus, quin meritas Goeti lingio et Lenne- pio laudes tribuamus. quod soli omnium contra tot adversarios versum illum tuiti sunt. Versus illos. 207-210. quibus Titanum nomen filiis ab irato patre impositum esse narratur, a criticis non solum propter etymol0giam nominis, quae ipsis inepta videretur, sed ei iam propter alias quasdam causas damnatos esse supra memoravimus, de quibus nunc dicendum est. Wolsio igitur is locus ipse, quem sortiti sunt hi Versus. ubi Veneris natalibus deliniti Titanum paene obliti sumus, dubitationem iniicit. Tilm . inquit, si unus tantum eorum, Cronus. impietatis erga patrem reus agi poterat. non ceteri item filii supra memorali v. l 33sq.. qui tantum abest ut sti ipsi sceloris conseii fuerint, ut maximo horrore animi orationem matris exceperint v. ii T. hsspntilii r huic plane Kockiiis p. 33, addens insupor aliam criminationem . . Quid enim . quaerit, se omnes Caeli et Terrae liberos Titanum nomine insigniri quis unquam sando audivit Cyclopesne Centimanique et Erinyes et Gigantes pi Meliae . cuncti sunt Titanos Aiqui de Erinrsin quidem et Gi-22ὶ In dissertatione de Titanibus Hesiodeis p. 10 lI00l.

465쪽

gantibus nymphisque Meliis tacere hunc accusatorem oportuit, siquidem hi nati sunt post facinus a Satiumo commissum, quamobrem nemo eos comprehendi nomine propter hoc facinus indito suspicari poterat. De ceteris autem, quos Caelus ex Terra genuerat, sane non satis diserte expositum est. quinam eorum a patre terrae visceribus inclusi. luinam autem ad vindictam a matre excitati sint: ut non immerito hanc ab causam reprehendi Theogoniae compositor possit, quemadmodum ipse 16 monui in disssertatione de Titanibus p. 6. 7. 8. Ne lue tamen, Si superior narratio non satis plana et perspicua suit, inde consequitur hunc de quo nunc agitur, locum alienum esse. Et defenderunt eum Goet singius, Mueigellius, Lennepius, recte monentes, etiamsi l erpetratum ab uno Saturno facinus sit, fratres tamen sine dubio conscios fuisse id quod temere Wolfius negavit, et complices propterea culpae a Caelo habitos esse. Qui autem rem omnem accuratius perpenderit, abesse hos versus a Theogonia plane non posse intelliget. Primum enim manca prorsus et imperfecta foret narratio, nisi post commemoratum filiorum erga patrem facinus etiam adderetur, liuid contra pater feci

set. et quo modo illud tulisset aut ultus esset. Deinde necessaria fuit Τitanum nominis commemoratio propterea, quod hi postea inducendi erant cum Iove pugnantes, v. 392. 424. 630 sqq. , neque sciri ab auditoribus potuisset, quinam significarentur hoc nomine, nisi id ante edocti essent. Neque vero aptior huic rei locus in Theogonia ullus stiit, nisi hic ipse, ubi, postquam de castrato Caelo deque iis, qui ex eius sanguine orti sunt, expositum est. ante quam ad aliam narrationem liergitur, etiam quid Caelus egerit utque liliis maledicens nomen propter

impietatem imposuerit, recte et convenienter commemoratur.

Sed dicendum aliquid est etiam de proximis ante hunc locum versibus 201-206. quos et ipsos in suspicionem vocatos ab uno certe Kockio videmus. I seguntur ibi de Venere recens nata haecce: Tij δ' ' φος tu ιαρr σε, καὶ Ἱμερος ἔσπ&ro καλος γειν ιενο ταπρcura θειον τ' ἐς φυλον

si οῖραν is ἀνθρώποισι καὶ ἀθανατοισι θεοῖσι, n γενίους τ' ὀύρους si ει di si aris τ' ἐξαπάτας τε

τερψ ιν τε γλυκερὴν φιλων res τε ιιειλιχίν ν τε.Spuria haec ille censet his de causis: lirimum Amorem eum, quem Veneri comitem posteriores poetae addiderint, plano diversum esse ab Hesiodeo, qui quidem dudum ante Venerem fuisse in ipsis rerum

466쪽

Omnium principiis dicatur: duos autem Amoros eiusdem nominis sed diversiae significationis ab Hesiodo inductos esso parum ustrisimile videri, quum praesertim ne verbo quidem de eorum diversitate admon amur. Neque illud intelligi posse, quomodo Venus in deorum concilium meavisse dicatur, quoniam de antiquiorum deorum coeli hus et consessibus is tantum cogitare potuerit, qui quid illi significarent, iam ignoraret. Denique molestissimam esse loquutionum et vocabulorum cumulationem, quae ab Hesiodea et cogitandi et loquendi simplici tale tantopere abhorreat, ut vel propter hanc unam causam totus hic locus

eiiciendus sit. - Hoc illii deIIa postremum genus argumentorum accuratius excutere piget. Utantur eo, si volent, homines aesthetici, aut si ilui sunt, qui sese de auctore Theogoniae eiusque ingenio et arte plus cluam nos compertum habere autument. Quod autem Venerem ἐς φυλον euntem seres non potest, Rane demiror. Titanuin, πτερων θεῶν, quemadmodum v. 424 dicuntur. quamvis Obscura memoria sit, hoc tamen ex ipsa Theogonia cognoscitur, habuisse eos ante Iovem mundi imperium, idque ordinatum fuisse suis cui lue niu- lneribus attribulis. v. 392 sqq. et 425. quemadmodum postea iunioribus diis sub Iovis imperio. In illorum autem, qui tunc erant, deorum coetum quidni Venerem recens natam se contulisse poeta diceret, sive norat physicam Titanum significationem sive ignorabat' Postremo spiod ad Amorem attinet, non perspicio cur adeo incredibile sit, eum ipsum, qui deorum omnium antiquissimus suit, nunc Veneri socium

fieri. Nam cosmogonico suo munere olim perfunctus erat: exortiS autem iis naturis, quae adhuc a poeta enumeratae sunt, novum etiam

numen Veneris exstitit, quae, quod ille olim in copulandis rudioribus elementis rerum essecerat, ipsa posthac in his quae ex illis prodierunt naturis emireret, ut copularet eas et ad generandum impelleret, cui iam Amorem propter hanc muneris similitudinem socium adiungi perquam consentaneum fuit, nisi sorte quis hunc seriatum torpere aut emortuum esse malit. Nonne etiam Phaedro apud Platonem hic ipse Amor, qui nunc animantibus imperitat, idem esse videtur, quo olim

vim suam exercente omnis haec rprum univorsitas orta est' de quo

quae in ipsa Τheogonia v. 120 122 leguntur, ulli δε σι ιελζς vocatu 'deorumque et hominum domitor, non aliter Theogoniae auctori quam Phaedro Platonico visum esse demonstrant. Kockius igitur, qui p. t 8

467쪽

illos versus contra Cruppii suspiciones defendit, quum hos alteros impugnat, pugnare secum ipse die nitus est. Sequitur locus de Noctis progenie, in qua Parcae quo Iue et Poenae numerantur liis versibus. 2IT-222: καὶ IIot ρaς κ cii Κιρaς ἐγείν αο νηλεοπιλινούς KDoctio τε A εσιν τε και Arenetroi; ciri ε βρ ot σι γειν*ιίνοισι διδοῖσιν ἐχειν cerat DP τε κακόν Tε, αξ τ' di deci ν τε θεευν et ε πaραιβασιας δεIέπον σιν, ni δέ ποτε λήγουσι θεαὶ δεινοιο Ἀοιοῖ rrρίν γ' απὰ τεν ὁ ο ὐσι κακι ν ο ιν οσυς διιύρrri. In torpolationis suspicionem hic locus pistris lust movit, non solum quod Parcas alio loco, v. 90έ-906. Iovis et Τhemidis filias dici videroni sed etiam quod Κῆρας plurali numero inductas mirarentur, quum paullo anto una Λιηρ v. 21 l) cum IIορε ι nominata sit. Nam quod porro Wolfius clupat, munus sceleriim puniendorum Parcis tribulum: recte monuit Goetilingius. verba haρc v. 220: at et ' δνδρεῖν - naeaιβασίας ἐς oi σι el quae sequuntur . non ad Parcas Sed ad Kν ρας potius pertinero uno cum illis versiculo memoratas, debebatque id etiam scriptura significari, dirempla copula τε a pronomine relativo; nam coniunctim si scribitur ait', copula nulla ost, neque poterit pronumen ad alias quam ad easdem referri. ad quas etiam superius v. 21Sa ζε rpserendum ε si, ad Parcas. Quamquam vel Sic non immerito rem minus quam par erat plane ac diserte declaratam criminoris. Nequo tamen inlotaiolatori hoc. ged ipsi compositori Theogoniae inal,ulandirant 8 censeo, itui quam rationem in hac parte carminis concinnanda sequiitus eSse videatur. alibi a me ex linsitum est, quae hoc loco rolielere nolo - . Huc unum dicam. Κῆρας, plurali numero, post unam Κῆρα Supra m ni oratam, non nimis ossendoro doliore: nam haec quid in dea est mortis sorro visi alia vi aut morbis illatast. illae autem ultrices sunt Scelerum . noc div rsae a Furiis. De Parcis deni lue si quaeritur, utro loco tollondase viiloantur quid in non intelligo, cur alter ille v. 904sqq. ab interpolationis suspicione tutior quam hic noster sit.

468쪽

Numerantur porro v. 224 in Noctis progenie ζάπατη και *ι- tuas a ceterorum societate tam alienas esse Rul in kenius, IIeynius, Wollius aliique plurimi censue mini, ut de interpolatione huius loci dubitari plane non posset. Et sane amorem blandasque amantium fraudes - has enim intelligi consentaneum videtur λοὶ - sic in lor medias ros molestas ac detestabiles memorari quis non miretur, etiamsi Noctem illis is loque matrem datam haud aegre serat' Non obloquar equidem; nisi geminam plane rerum diverSarum conq)ositionem apud Ciceronem iuvenio, de N. 1i. II l. l π: is Amor, Dolor, Metus, Labor, Invidentia, Fatum, Senectus. Mors. Tenebrae, Miseria, seuerela. Gratia, Fraus, Pertinacia, Parcae, Hesperides, Somnia, quos omnes Erebo et Nocte natos serunt. neque causam Video, cur, quae Cicero sic componere non dubitavit. a compositore Theogoniae componi potuisse

Fuit etiam qui versus 24 l. 242 spurios esse eenseret. Quod senim in his versibus Nereides ex una Doride, Oceani lilia, natae esse dicuntur, pugnare videbatur cum versu superiore, ulli eaedem vocantur ιμ-r ea a Tέκνα λεα ων, quasi non unius Doridis, sed plurium dearum siliae. Verum Padem ratione etiam versus 365. 366 damnandi erunt: nam in his Oceanides pariter θεα υν ἀγμια τέκνα dicuntur, licet paucis ante versibus, 362, itemque 337, una tantum I eth 3s mater Parum esse perhibeatur. Atque ut hoc quidem loco versibus illis 365. 366 careri non nimis aegre possit, istos certe de Doride commode abesse non Posse iudicamus, siquidem ita mater Nereidiim plane nulla numinaretur, id ibi id absonum et contra constantem Τh Ogoniae mo-r m PSSe apparet. .hssentimur itaque potius IIuel Zellio. p. 439. non temere hos versus propter insolentiam stilandani dictionis altoniandos esse monenti: ipsam vero dicti unem τεκνa 9M cui' statuimus cum Goeli lingio obscurata propria vi gpneraliorem signi licatio ii 'in induisse. ut nihil nisi prolem divino partu editam indicare vider tur. In loco de P gaso et Chrysaore, verss. 282-286, liraeter grammaticas offensiones, de quibus suilra. p. 8, diximus, sunt etiam alia ex hoc quod nunc tractamus gonere, quae suspicionem criticis iniec runt. Nam iluod Pegasus ad Iovis sedem volasse dicitur Deo irrit ν χθονα ιιητερα HO. ων, ossendit Goeti lingitim non modo cognomentum

469쪽

tirrae in hoc quidem contextu inepte, ut ait, appositum. sed etiam ipse Pegasus alatus, qualem ab antiquioribus poetis creditum esse negat. is Atqui Pindaro saltem alatum illum visum esse recto vir doctissimus

contra Vossium contondit. in annot. ad v. 6; cur autem non etiam ante Pindarum uesiodus eandem Opinionem aut accepisse aut primus ipse commentus esse credatur, equidem me nullam causam perspicere sateor. Quamquam, si cui hoc minus probabile videtur, quid obstat quominus in Theogonia illud arroπιαμενος improprie dictum statuatur,

non de volatu per aerem, sed de cursu celerrimo et volucri, qualis esse

setiam sine alis potuit' Ad ιι τερα ιι λων autem quod attinet: apud

Homerum sane certas tantum terras sic vocari videmus, pecorum multitudine insignes, ut Iionem ac Phthiam in Thessalia, Pylum, Thraciam. Iliad. n. 696. IX, 475. XI, 222 δ ο . Od. XV, 226, sunt pie

apud illum minora tantum pecora, oves et caprae: in Hesiodeorum autem carminum reliquiis cognomenti illius aliud exemplum haud comparet; verum quum constet testatumque sit, sti M a ilicibusdam omne genus quadrupedum, non tantum pecora dicta esse quidni sic etiam Theogoniae poetam id vocabulum usurpassct credamus, noStrumque locum in hunc modum interpretemur, ut Pegasus equus relicta terra, ceterorum quadrupedum matre, ad Iovis domum Olympica lue Stabula qabiisse dicat Hoc certe non ineptum erit. Uuamquam etiamsi quis Ohanc interpretationem sibi probari neget in plumilite cognomentum esse pertendat, ne sic quid in Spurium locum set ab compositore 2 ' . Theogoniae abiudicandum esse concesserim. Etenim omne hoc genus targumentorum, quod ab inepte dictis sumitur, in hoc quidem carmine perquam mihi sallax et lubricum esse videtur, quo qui abutuntur, persuadere sortasse, in tanta iudiciorum atques opinionum varietate, suam sententiam uni atque alteri, demonstrare autem et dissentientes convincere vix unquam poterunt. Sunt autem non pauci in Theogonia

470쪽

loci hoc uno argumentorum genere impugnati, quum quid aut frigere aut languere aut otiosum et supervacaneum aut ineptum aut a consilio ac descriptione totius operis abhorrens esse culparetur: de Iuibus Iuid nobis recte, quid secus dictum videatur, alio fortasse temtiore

persequemur.

Scrib. Gryphis valdiae Idibus Martiis MDCCCXLIX. Dissiligod by Corale