Georg. Frid. Schoemanni Opuscola Mythologica et hesiodea

81쪽

cunque ab eo procreata erant postea Iupitor devorasse, ac deinde rursus ex Sela et progenuisse, eoqite modo huius, qui nunc PSt, mundi paler atque creatur laetus esse dicitur. iluamobrem non mirum eSt, ad m, quae illi, tuom devoraverat, Primigonio cognomina etiam Iovi indita es Se, ut diceretur καὶ IIν τις gressτος γενετ coe καὶ 'χρως πολι τερπής i ' . - elerum haste On hicorum monstra cluam Vetu Stasint, perquam mihi dubium videri iam alibi significavi quum anti-

Iutores eorum tostes nullos habeamus, quam aut patres liristianos, Athenagoram Clementemque utrumque, aut Platonicos recentiores, Hermiam, Proclum, Damascium aliosque: ut non immerito hanc omnem partem theogoniae. piae est do Phanote eius lue cataposi, antis luioribus ignotam et recentius demum a Platonicis insertam suspiceris, qui suae de mundo intelligibili antse hunc materialem doctrinae vetustissimum poetam splodaminodo praelusisse VPllent. Λnti Iutor sine dubio e a i'st theogoniae Orphicae forma luam ex II ieron 3mo DamaScius memorat de Princ. p. 330, paullo certe minus monstrosam. Haec in principio ponebat uia morem erram lue, h. e. solidiorem maleriam, ex humore concro lam: sed utri lue vim ι luandam vitalem atque

animalom insitam fuisse res ipsa manifestum saeti. Nam coiisse intersst filium qiise procreasse dicuntur, nec dubitari polost, itu in Terra semina, Ilumor masculus liabitus sit, iiiii ab ipsis Orphicis Oceanus. b potius spiam Yd 9ρ appellatus esse villotur, i piando luidem versum ex ' Homero nomini ignotum. XJκεανον, oσπερ γε, εσις πa πεσσι τέ-τνκται, Athenagoras p. 144 Rechenh. iamluam Orithieu in affert, hanc ilisam de principiis doctrinam, quam ex Hieronymo DamaScius refert, commemorans. Nec mirum Homericum vorsum ad Orpheum referri, ad quem Pliam Hesiodseos non liaucos rosorri videmus. Quippe uterque, Homerus et Hesiodus. plurima ab Oridipo mutuati esse censebantur ). sed filius Ochani ot Torrae Clironus sui l. qui etiam Herculos voratur. forma draconis. alatus. cum capitibus lauri et leonis, media luse horum si facie divina. De hac forma. et cur Hercules dictus sit. nihil attinet nunc

Euseb. pr. u. IlI, 9 et Stubae. h el. I, 3, 23 p. N. 20 In dissori. de poesi theogotiira s,ra r. p. 13.2l Iom. Al. Strom. VI e. 2. Teteta. ex g. Iliad. p. 26. Etiam in hyinnis orphieis aliquot versus Homerici sunt, velut LX lII, 4 est ex Il. XXI, I96.h, mn. Λ II, 1 ex Od. IX, 52S. hymn. XXXV, b ea h. Ilom. in Apoll. Del. v. 16.

82쪽

quaerere: Chromam autem propterea dicium statuo, quia rerum . in quas tempori S mensura radit. Omnium ab lioc initium coeptum est. Adiim-gitur huic apud Damascium γνύγκη sive: ὁρ-rεια, ad significat tilum scilicet, nocessitatis logo in ipsi robusque ab oo generandis initi iactam. Ex rebus autem, quae genstravorii, commemorantur a Damascio καὶ χαoς ἄπειρον κ αὶ ερεβος ὀ/Hχλευδες, ab utriniue autem teste avum ingentis magnitudinis. ex liis vidi licet conliatum, ol sex ovo P clusus deus Protogonus, qui et Iupiter et Pan vocatur. Erotis aut ρm S. Cupidinis nomon non magis quam Melidis, Phanetis ot Ericapaei in hac II ieronymica theogonia memor3tur. Sed doctrinam illam de ovo mundano et Cupidine sex ovo excluso etiam Aristophanes aves suas in tabulae cognominis tiaraba Si proponentes socii, quamquam ridicule disticiam: . ος λῖν καὶ 'ς Ἐρεβος τε πρωτον καὶ Tc ρταρος ε ρύς,7 o ors ονο ονρανος ἰρεβονς θ εν cirrate OscκόLTοις τίκτει πρωτι τον Pro Put ιον 'ξ h s ελaνογιτερος εὐόν,

ξε ιι ιισγOMA v d' ειερ θν ετεροις γενεI' Di ρανος τ' εὐκεα-i Q τε καὶ ri πύνειον τε Θεων /ιακύθon γένος ἄν λ ἔον - - quan si cui ad vprior in formam revocare libuerit, quattuor his nominibus, Cliatis, Noctis, Eivbi, Tartari, duo principia significari dixerit, quorum alterum χύος sive ut ς, alterum ἐρεῖ ος Sive τύρταρος laurit. Uliam quam siseri putest etiam, ut ex Chao Nox et frator eius Erebus qui idem Tartarus, prodierint. Nam Puola, iocillarii Pr lanium haec

traducens, rem accuratius proponere nihil opus habuit. Sed ovum illud. si opitheton eius Da νινε ειον urgendum est, NOX ex semet ipSa, nullo generante, poperisse dicitur in Erebi sinu ac recessu, unde exclusus Cupido e Chao sive prima materia deus utiles omnem lue d inceps rerum universitatem produxerit, iunctis nimirum inter se apteque cο-pulatis rerum elementis, quae in talao confusa latebant: liossitque ali-

83쪽

iluis hane Cupidinis eum Clia o eo puluilon in comparare cum eo, quod de spiritu Salictio iliallionis Dbilo apud Eusellium rosert: καιτο σινε sue ειυν ἰδίευν ἀρχά v. Nam ii rincipium, cuius amore spiri-lus incensus esso dicitur, fuit Eng ύδνς, sive alio numine

Irrisisso ha e somnia rosmogonica etiam in diae comoediae poplam Antiphanem ex Ironaeo cognoscimus, qui Px huius quadam sabula, piam propter hoc ipsum argumentum Theogoniam vocat, haec refert

in dispulo lion contra Vialontinianos gnosticos Il, 17 p. 308 Stier. :-Multo verisimilius et gratius isti l. iluam Valentiniani) de universorum genesi dixit unus de veteribus comicis Antipha nos in Thoogonia. Ille enim do Nocte pi Silentio Chaos emissum dicii, dehinc de Chao et Nocte Cupidi nona, et Ox

hoc Lumen, dehinc reliquam secundum eum primana deo - 15 rum genesin. Post quos rursus secundam de Drum generationem inducit et mundi fabricationem. De hinc de secundis diis narrat hominum plasmationem. Intelligitur ex his apud Antiphan in lirincipia suisse Noctem et aliud iluiddam, quod Ironaeus vel pidius is, qui librum Irenaei latino vortit, Silentium in-lorprotalus Ost. Apud Graecum poetam Σιγνύν fuisse non est credibile non modo prol, terea, iluod haec in antiquis cosmogoniis a nullo mo- momoratur, Sed quod masculum potius principium poni debuisse apparet, ex ruius cum Nocte coniunctione Chaos tanquan partus prodi-orit. Nam Nox quin pro matre habita fuerit, dubitari non potest. Neque quidquam probabilius videtur, quam copulatum cum sta Σκοτον suisse. Certo Moroν pstrsona indutum videmus etiam apud Sophoclem Ood. Cul. v. 40, lihi Furiae dicuntur Γης τε καὶ Σκίπου κόραι ilemque v. 106, παιδες ἀρχαίου Σκότου, quemadmodum ab aliis quoque factum esse ex Aeschinis scholiasta discimus p. 747 Reisk. Irenaeum autem aut eius interpretem ut Silentium pro Scoto poneret, non una cauSa Permovere potuit: sive quod epitheton aliquod additum orat. velut σιγγὶ λῖς Σκότος, sive iluod non competebat at,tum vocabulum latinum, quoniam Tenebrae et goneris seminini et numeri pluralis est, sive piod sic evidelitior evadebat comicae huius cosmo-golaiae cum gnosticis similitudo. qui pro principiis Ei Θον et Σιγ ν si ostiorunt *3. Liui est . illud pro certo asstrinare licet, hane, quae

22J Quanto studio gnosti eoruni adversarii id egerint, ut pleraque ab ethnieis

84쪽

Antipliani tribuitur, cosm0gotii; in ali illa, quam modo ex Arii tophane proposuimus, tam diversam esse, ut reiicienda sit Moinoxii suspicina a). Antiphanis nomen librariorum errore pro Λristophanis Scriptum, nullum sust alium locum Irenaeo oliversalum esse, quam illos Avium vorsus. Nam Aristophanes ChaoA primo loco nominat; aliud Antiphanem Chaos generatur ex Nocte set Scoto sive Silentio: apud Aristophanem Nox ovum ponit sine parente, unde Cupido excluditur; apud Antipha nem Cupido Noctis quidem sillius est. sed alterum paro utem Chaos habet, neque ovi apud eum montio sit: denique apud Aristophanem sui-pido ex Chao deos pinnatos omneln pie rerum universitatem procreat

apud Antiphanem Cupido primum Lumen generat, de quo nihil est

aliud Aristophaneni, ac deinde duae generati nos deorum memorantur, hominesque a secundis deis procreati, quarum rerum omnium quum

nihil apud Aristophanem Irenaeus invenerit, nisi hunc aut fraudis aut summae levitatis insimulare velimus, Mei nekii sententia nullo modo prohari liosse videtur. Multo probabilior est Grabii coniectura. sum psisse ista Irenaeum ex Antiphanis comoedia, quae inscripta erat 'd y ρο-

διὸ ς γοναί, in qua quum de Veneris ortu dictum fuisse ipse illuvius

facile persuadeat *33, commodissime otiam de ceterorum deorum omnisque rerum naturae origine diei potuisse apparet: ea Ie causa Irenaeo esse potuit, ut Τheogoniam hanc fabulam nominaret, quo nO- 16mine Aristophanis Avos propter paucos illos versus alipellari potuisse vix credibile est. Sta redeundum ab his comicorum lusibus ad eos est, qui serio agebant, quorum non laauei magnas Cupidini liartos in mundi consormatione aS signarunt. Νam PhPrecydes, placita sua miris allegoriarum sormis includens, summum doum, quem Iovem dixit, a quo materiam molam atque formatam voluit, in huius opificii tiroga'sessu ad socianda inter sse aptoque vincienda rorum elemonia in Cupidinem se transfor-

eos mutuatos esse arguereui, notum est. Vid. Hil poli t. p. 144 Mili., et Feuardent. ad Epiphan. I p. 27. SyZygias quidem eorum etiam tu Hesiodi theogonia praemonstratas esse Epiphanius demonstrare satagit, adv. haer. lib. I. T. II p. li,4 B. 23ὶ Histor. erit. com. gra c. p. 3l8 sqq. 24ὶ De siluilibus sabularum titulis loquitur I.οheckius Agl. p. 436 sq. , qtii sabulas a Sole milibus appellatas coniicit, quorum imaginem repra sentarent imitandis conviviis, pervigiliis aliisque ludicris. Rempe ab iis solemnibus, qui deorum nutu

licia erant aut esse credebantur.

85쪽

praeterea de domi urgiast modo ac ratione, de variis deorum generalio nil vis. de certam iiii lius eorum atqui' impstrii vicissitudinibus, quast suiSseni. ante quam omnia Iovi subii Porsentur, saltu latus orat. de quibus dicere hoc loco nihil attinet. IIoc lanastia non ost silentio pra termit telidum, si Iovom Phero Silos inde ab initio sui similem. h. e. sal dente in et ratione atque consilio in mundi fabrica utentem induxit. ipia de re dubitari non pol0st i. praselusisse eum sie quo damnando i, OstPrior uni philosophorum doctrinae pii montem mundi creationi pra secerunt. Uuanti tuam M 'nlom Λnaxagoras incorpoream esse voluit; Phorecydes Iovis naturam notheroam ahi, ita suo corpoream, licet subtilis siniana statuerat. Hactenus igitur illo comparari pulpsi cum Orphicorum Phan die, περι sit κεος &ἰγεθος se, quem et ipsum rogia minatum esse vidimus; Hosiodoo autona Cupidini praestantiam montis ot sapisentiam in mundo condondo tribui non posse demonstravimu . Conspirare autem cum Hesiodo Λcusilaus dicitur a Platono in

Symposita c. 6 p. IT 8 Iι. quod quam vero dicatur eo difficilius est acidi iudicandum, ii uod quae alibi ex Λ usilao a veteribus proseruntur. omnia fortassis adultorina sunt, ut Suidas aliquotios monuit λ): necretiugnabo si quis eum C. Muolloro ηὶ librum illum . qui Acusilai nomen praeserebat, Alexandrina aptato compositum dicat. Sod Cupidinem ab Acusilao Noetis ot ΛΡthoris filium dictum osse scholiastes Theocriti in argumento idyllii XIlI memorat: contra Damascius de princ. p. 383 Κοpp. 9 Dσίλαος, inquit, A toς ii ἐν D r*ίλσθαί si Otδοκεῖ T ν πριόνην Gρχον ιυς π&vrii lirrisoror, r&ς oi di ο 3ιε-

v vj, igit in Q torrnm et tempus significans: si ess P aethera, qui regat, terram, quae regatur, tempus, in quo universa pars moderetur scr. aettier mi, de Potur . 27 Sub voce. 'Ilacertiιος, I Irodi scit Et

2Sὶ Fragm. histor. Graeeor. I p. XXXVIII.

86쪽

legisse, sed notitiam eius Eudemo debere. iluem apparet varias et Grai'- IT corum et barbarorum sententias cosmogorticas Pt theogonicas tollegisse '). Ait enim: παρωγει di ἐπὶ τοι Tot ς εκ POὰν ai csν h. e. ox Erebo set Nocte, καὶ aiλων Θεέον πολὐν αρ 91ιόι , κα ὰ Tνην Et δὲ μου ἱστορίαν. Itaque in hac Λcusilai theogonia. iluam Eudeinus retulit, haec fuisse videtur prineipiorum series, ut ex Chao primordiali prodirent Erebus et Nox, mas et semina, hoc est materia ad g0nerandum et ad pariendiam apta ex quorum copulatione deinde subtilior quaedam natura existeret, quae quum aettierea esset, tum mente set consilio polleret, vimque in se haberet materiae ad generandum incitandae. quamobrem tribus eam nominibus appellavit, Aethera. Mentem, Cupidinem, quemadmodum etiam ab Orphicis Pliarietem et II, ιιν et 'Mona cognominatum psse vidimus. Alterum lest in si audimu A

Aether Cupidinis pater dicebatur, quod et ipsum aliquis ad physicam

rationem haud ineptam fortasse revocaverit. Liri horum maior fides Sit, ineassum quaeras. IIoc tamen apparet, ab Hesiodea fabula utramque relationem diversam PSSe. Parmenides quoque Cupidinem in mundi fabrica adhibuit, pamque Oh causam a Platone, Aristotele aliisque eum uesiodo componitur. IntereSt tamen inter pos hoc maxime, quod, quum apud Hesiodum ipsius Cupidinis origo in obscuro sit, hanc Parin nides eat nuS saltem explicare conatus est, ut primam quandam creationis causam indicar i quae quum Cupidinem, tum ceteras naturae vires, quibus ille liariter deorum personas induit, produxisset. Ilane primam causam quo nomine appellaverit, non satis liquet: videtur autem non uno m0do, sed

a litor alibi appellasso. Nam e I latonis verbis, Sympos. c. 6: IIαρ- ανίdi ς di τῆν γένεσιν λέγει se πριύζισrσν ι ἐν 'M 9ra 9ε λ D. τίσcιτο nrclino ν probabiliter colligitur, hoc ipsum Γενέσε υς nomen a Parmenide usurpatum fuisse, quo quasi genetricem omnium rerum simili caret, quemadmodum γενεσιν Hes Schius interprolatur nar ραῆ si τέρα, 0ceanumque Homerus, aethera Philostratus dixerunt γενεσD 03. Sed eandem etiam Agendit λην a Parmenide vocatam

87쪽

nium omnes adhuc, qui de Parmenide scripserunt. sesellisse videtur. 18 Sedem hi lic causae motrici pi gonetrici assignavit in medio eorum or-hium, quibus mundum univorsum contineri voluit, id quod etiam versus tostatur ex eius carmine a Si inplicio servatus, At δε ιιεσqν τοι - τευν dcthu0ν π ἔνια κυβερνῆ : et suisse eam non castram quan dam vim nec ssitatis, Sod plenam rationis et consilii, quum προνοίας nomen ei inditum tum verbum str. τίσατο demonstrat, in illo quem I lato et Plutarchus pilaruni versiculo. laria quum Cupidinem omnium deorum primum proci passe dicatur, necesso ost etiam alios Prael riiunc deos ab ea procreatos esse: quum quo apud Ciceronem de N. D. I. II, 28 Parmenides cupidita tona, bellum, discordiam ceteraque Piusdsem generis ad deum revocare perhibeatur, non immerito coni estris Cupidini ab illo contrarias quasdam naturast vires adiunctas PsS . deorum personis indulas, quemadmodum Πολεsιον, Νεῖκος, 'φιν ab Ilonicillo, Eii si edocle aliisque in mundi fabrica adhibitos esse constat.

Fuerunt autem, qui Pliam Platonis in Symposio Cupidini. Pori sei

Peniae filio. cosmogonicam quandam Signi licationem asSP re conarentur, cuius ollinionis a veteribus noscio quibus propositae Plutarchum t Slom habemus. is enim, de Is. et Osir. c. 57, postquam Hesiodillos ili. t i,. SI 5. Jarobs. ad Aeliati. II. A. I,. Ti. - De Platonis loco similiter iudicaveriint i Iomni lius et C. F. II malinus in Diurii. alitiquar. ann. 1835 p. 219. Rittor. liist. phil. I p. 4 l. quos laiad. Wine olivannus ad Plutarcii. Amat. p. 155. h t Godolis dum quoque Ilormantium sic iudicasse refert G. A. Noeli. Obss. in Ti-nia . li A. Plat. pracs p. XIl. 3lὶ h liani I uipedoclem suae varia nomina imposuisse videmus; modo enim dixti, modo I ncto IDνοι . modo , modo Agoοδίτνην. I id. 1 r. v. 59. 107. lli. 209. 224. rum lἰ ni steriit almo t. p. 3-i7 n. ius. - De Parmenide es. eundoni in Parm. reliq. p. 235.

88쪽

Cliaos, Terrain, Tartarum, i upidinem comitioni oravit, A gyptioni iii

et nascendi vicilius quodammodo tam n adspiret, quae iniserpretatio quantopere ab eo Cupidine. piem Plato nobis proponit. ali nn sit. I μ-minem sugere potest. Huius enim omnis vis pi natura ad animi iantum humani conditionem eius luse amor in putetiri ludinis perlinet.

Quodsi quis sabulam illam de ortu ipidinis Platono v iustiorem esse

autumat, et ab hoc, neglecta gsenuina gigniti aliun . suo consilio accommoda lana. sumit is suo arbitratu iIuod probat a nulla rationse potest. Neque enim I oniam et Porum Cupidinis parentes a quoquam praeter Platonem dictos videmus, set Cupidinem. quicunipio cosmogi nicum sa-ciunt, aut nullis aut longe diversis parentilius ortum osso perhibent.

Et tamen Schellingius, quum in Bria non p. 188, tum in lihro de diis

Sana Othr. p. 32, non dubitavit similom quandam Platonica 3 fabulao interpretationem nobis proponere, et pie Orphicam originem asserere, plaudente, ut par erat, Creugero, Symiud. II. 369 sq. et II l. 574 ed. 2. Ubinam vero quid piam similo vel in fragmentis Orphicorum. vol apud quem stiam eorum, qui de horum sabulis ac placitis retulorunt, inve- 19niatur, neuter porum nos ducet. Nimirum illi uni pauca de Orphicis Ratis comperta Sint, ea lue ipsa a pleris Iue ignorentur, impune illo nomine se abuti posse arbitrantur ad quandam vetustae auctoritatis

89쪽

Tantum de Cupiditio cosmogo ilicia plii lusophorum: non indignosonina plillosoplioris in nomine Pos omnes iudico, itui de causis r mni ac princi litis quaesiverunt, quam is sontentias suas non sin ' sabularum in v alii ris ox pri more potu rini, naturae lite vir S deorum Personis

significavorint, iluamobr in eos Aristoteles illei logos quam philosophos dic re maluit 33. Sed liorum ili Ologia qua tonus cum roligion populari a ui conspiravorit aut discorda vorii, ii ripiant dissicile est ad deliniendum. Uuippo p qiularis i rastrorum religio P norationem quidem habebat deorum. oosque coli ab homini laus ii ab bat ut dor ρ εέων, a quibus bona ni aliique hominibus dispensar 'ntur; sed quum de singulorum muneribus atque piuestatibus nulla fore conAlans ac certa doctrina osset. tum omnis haec qua stio de prima rerum origine. t quae in mundi creatione huius vel illius ilei partes suissent, a populi religione remota orat. nequo quidquam de his rebus in lomplis a sacerdotibus tradθhatur. Sic igitur etiam do i upidine hoc quidem e n-

stat. cultum pum a Grauris non uno loco suisse, qualem autem coluerint minus liquet: sed hoc pro certo affirmari potest, quum vel a poetis, vel ab aliis, qui in vulgari inscitia rerum divinarum non acqui si orent, perquam varia atque divorsa dic rentur, ex his pro suo quemque cali tu ot ingenio id arripuisse, quod ipsi maxime probabile vii protur. Ita quo Pt de ortu upidinis varia ot multiplex opinio suit. suum alii eum aliis parsentibus editum, alii minimum nutu, alii Omnium

deorum antiquissimum dicerent, vi num 'ia quoque eius modo ad hominum duntaxat aut oliam ditorum animos amoro includendos perti-n ro visum est, modo ad animalium omnium cupidation m. aut ultra haec etiam ad res sensu caren Ps, v lut ad stirpos qua o terra conlinenlur, aut denique ad ipSa prima rerum olem 'nia inter se miscenda at- quo coniungonda: quarum seni 'ntiarum nulla est . quam unam pra i r Pluras i P plam vulgoque probatam et sacerdotali aut publica auctoritate stabilitam dicere liceat. oluerunt autem Cupidi nona omnium religiosissime Thespienses in Iloo ilia, in quorum agro quum Ascra lingus essi' l. coniecerit aliquis

90쪽

luilic religionem sellain Ase isto poetae in causa luisse, ut i upidini lani

insignem in theogonia locum dar l, sellinitum lust eum hac in re PSSPlioliti larium Ilersuasionem. Ea emitectura nec retulari certis largumentis, nec stabiliri facile polost. Nain in ii . quae de Thi spiensium cultu Cupidinis tradita sunt, quum nihil sit. unde cosmogoni uin hunc deum habitum esse appareat, sest tamen etiam nihil, quiad pum non talem 20suisse demonstret, nisi iluis sorte hoc ipsum per se parum credibile osse dicat, antiquissimos horum sacrorum conditoros iam subtiliter de mundi origine philosophatos osse, ut Cupidi nona ipi nilam comminisc rentur elemoniorum copulato rom. Nam anti Iuissimum i upidinis chili uin apud Thostilenses suisse hinc aiqiar 'l. quod in teia lilia eius pro imagine rudem lat, idem habebant. ut Pausanias lesialiu' IX, 27, 1: καί

σφισιν circei.sta πaλαιοταTnv εsT ν Ωργος Uuae autem de cultu eius .accepimus, perpauca sunt. Primum Erotia sive Erotidia festum iri celebratum esSQ iplinio quoilue anno ad montem Heliconem. cum Portaminibus gymnii is et musicis . cuius se ii rolubritalom cum

Panathenaeis Athoniensium. Olyti sitis Eloorum, Alois Ithodiorum Athenaeus Pomponit XIII, 12 p. Di l. Porro ex Plutarcho colligi potest, invocari Cupidinem a Thespisensibus solitum ad dissolutam iniser coniuges gratiam reconciliandam in Deniques ii vim sonisem I hest,iis suisse legamus se concelitus mulieribus i Pliraesentant in , ut Plinius nit II. N. XXX l, 2 p. 342 Gron. ipiumque in vicinia Ptiam Priapi cultum floruisso audiamus mihi in deum mulli Dalrona Cupidinis, ut 0rinum Saltem. p rhibuerunt, vicinuimiue Cupidini Priapum otiam ibi inviuitamus, ubi liari iluam apud Thespienses r ligi ne ille colebatur in Λsia ad IIellespontuli yὶ, non errabimuS, opinor, si in populari iluident religion hanc maxime vim Cupidinis spectatam fuisse suspiramur, spiae ad coniunctionem Sexuum grnyration im lue Ii r lineret.

0uodsi ii iis vim eius alipte nutatim etiam latius pallu e. adeo pie in ipsa totius mundi generatione pollens potensilite suisse dic 'ret, nulla, ut opinor, publica lege, nullo Sac Titulum in t uilictu coorici batur: modo