장음표시 사용
161쪽
io V. Gon.' Lips.ὶ, του Λυκαίου - δρος δε Ἀρκαδίας το At καιον - εἴτε σύγε περιέρχθ τὸ μέγα Μαίναλον - ἔρος καὶ roseto ἐν Mρκαδία - ἐλθὲ ἐπὶ την νῆσον την Σικελήν, ἀντὶ ros την Σικελικήν, τῆς Ἐλίκης δε τὸ ρων κατάλιπε και του φηλον μνῆμα ἐκεῖνο τοὐ υἱοί τos Aa=κάονος, ηγουν τοὐi5 Μαινάλου, ἀφ' ου το ἔρος Μαίναλον, δ καὶ τοῖς θεοῖς εστι θαυμαζόμενον. τὸ δὲ Ῥίον ἀκρωτήριόν ἐστι τῆς Πελοποννήσου ἐναντίως τῶ καλουμένω Mντιρρω τετραμμένον. - υμ-φ ιπον εῖν λέγομεν τον περί τι ἀναστρεφόμενον πόνον εχοντα, ἀμφιπολεῖν δε τὀν περί τι πολοῶντα, Ου μέν-20 TOι καὶ κοπιῶντα ι,.)Us. 127.
162쪽
H. Φέρ' ευπακτοῖο: οἱ μεν κατὰ συναλοιφην φέρ', εἶτα ευπηκτοῖο, τοί καλῶς πεπηγότος ' οἱ δὲ ἐκπληροsσι φέρευ, ἀντὶ τοὐ λάμβανε, σοὶ δηλονότι, τqν συριγγα. Iu Ion .h ὶ μελίπνουν δε τqν ἡδυφωνον η Gen. 'ὶ τηνοδωδυῖαν διὰ τον κηρόν. υλλως. Iri ἐξης λάβε την συ- ριγγα την ἐκ κηροὐ ευπήκτου, περὶ το χεῖλος εἱλουμένην ἐν
καὶ θολυκῶς λέγεται , ως ἐνταμα καλὴ νάρκισσος, καὶ ἀρσενικῶς παρ' 'Αριστοφάνει. - 'Eπ' ἀρκευθοισιν : ἄρκευθος δένδρον ἀκανθῶδες ὴ φυτόν. Gen. Pπo ἀρκευθοισι κομάσαι : ἄρκευθος εἶδος φυτos ἀκανθώδους. 20 το κομῆσαι ἀντὶ τos ἀναθηλαιε τὰ απαρωφατα ἀντὶ
προστακτικῶν. il2M lΦέρ':l προς το χεῖλος συναπτε. M. - Την φωνην ἐπιτελουσαν ηδεῖαν. P.
163쪽
μου. Νυν δ' ἰα μὲν φορέοιτε: νυν δὲ λ μεν αἱ βα- τοι φορέοιτε, ἀντὶ του φερετε, τουτεστι γεννῆτε, ἐκτρέφετε, φέρετε δὲ οἱ ἄκανθοι sῖα δηλονότι E. ῆ καλq νάρκισσος κομῆσαι, αντὶ του βλαστησάτω, ἐπὶ ταῖς αρκευ ις' ἀκαν-b θῶδες φυτον η ἄρκευθος. το δε κομήσαι γίνεται ἀπο του κομάω κομῶ, ο λέγεται οὐ μόνον ἐπι τριχῶν, ἀλλα και irriφt τῶν. πάντα ἐνηλλαγμένα γενέσθω. κατὰ τό ἄνω ποταμῶν χωρουσιν αἱ πηγαί. Jκαὶ η πίτυς Οχνας, qγουν ἄπια, ἐνείκαι, ἀντι του ἐνεγκάτω, 10 τουτέστι sἰon.'ὶ γεννησάτω, ἐκθρεφάτω, ἐπει ό Aάφνις ἀποθνήσκει. - s Αὐν, ἐπεὶ θνήσκω, πάντα ἐνηλλαγμένα γέ
νοιντο, καὶ ἡ βάτος φέροιτο καὶ βλαστῆσαι ῖα, ἡ δὲ ἄρκευ- θοιοῦ ἐπὶ τῆς κόμος νάρκισσον, καὶ η πίτυς δενας. 6.3
164쪽
δοκουσι φυῆναι, η ἐλεγετο Ἀπία. - Ελκοι'. θηλάζοι. p. - Καξ ὀρέων τοὶ σκῶ πες: Ἀλέξανδρός φησι τους σκῶπας ουκ ἐπιτερπεῖς φωνῆ διο και παρ' 'Oμήρω φησὶν ὀρθῶς δοκεῖν γράφεσθαι σκῶπές τ ῖρηκές τε . bου δεῖ γάρ, φησί, γράφεσθαι χιορὶ εἰ του σ ' οἱ γαρ σκῶπες σκαιὰν φωνην αφιῶσι. Καλλιμαχος δέ φησι ' , , φθέγγεται ρ ῶσπερ ἐπισκώπτων τ ρ φωνῆ, loθεν καὶ ουτω καλεῖται 'l' i οπερ κάλλιον. p. 3. 5. Can. Gen. Viilo. ραννίων δέφοσι σκῶπας τους νυκτικόρακας, οιον σκίοπας, τους ἐν σκια lo ἔχοντας την οπα, ἡγουν ἐν νυκτὶ ἔχοντας τὴν φωνήν. Rec. l λλως. J καὶ το 3ς κύνας 'Aλαφος ἔλκοι, ἀντὶ του καὶ τους μαστους των κυνῶν ὁ ἔλαφος ελκέτω ' καὶ ἐκ τῶν ὀρέων οἱ σκῶπες ταῖς ἀηδόσι γαρυσαιντο, αντὶ του εἰς ἔριν
φωνῆς ἐλθέτωσαν. σκῶπας λέγουσιν εἶναι τους νυκτι- 15 κορακαις. - Λαμβάνεται τα ευκτικὰ ἀντὶ προστακτικῶν, ῶσπερ καὶ τα προστακτικὰ αντὶ ευκτικῶν. 6. - Καὶ οἱ βαρεῖς το φθέγμα σκῶπες άμιλληθεῖεν ταῖς ἀηδόσι γλυκυτάταις ' το φθέγμα ουσαις. 6.)Vs. 138-141.
παύσατο : ευφήμως τὸ ἀποθανεῖν ἀναπαυσασθαι ἔφη. καὶ μηρος '
165쪽
SCHOLIA ET GLOSSAE.ώς ὁ μὲν αυθι πεσὼν κοιμήσατο χάλκεον υπνον. sHθελ ἀνορθῶσαι. ἐκ δευτέρου ζῶντα παραστῆσαι. ἰuit. ' ) - Tα γε μαν λίνα πάντα λε λο ίπ ει . ἐπεπληρώκει τὸ χρεών. καὶ πιμηρος 'b γεινομένω ἐπένοσε λίνω, οτε μιν τέκε μ VP. λίνον δε οι ποιηταὶ ἀντὶ βίου, οτι συνάπτουσι τὸ λινον εξῆς, ωσαυτως δὲ αἱ Μοιραι εξῆς ἐπικλώθουσι τὴν ζωὴν καὶ εἰ αυτις ἀναλυουσιν. - Ἐβα ρόον : τουτέστιν ἀπέθανε καὶ διὰ τοὐτο 3. τὀνυχέροντα διῆλθε. - Τον Μοίσαις φί- tu λον : καθὸ πρῶτος ευρατο βουκολικήν. - Φίλον ἄνδρα:ἐπεὶ πασαις οἰκείως διέτριβε. Rec. Aλλως. V νosς J καὶ ὁ μὲν τοσαὐτα εἰπὼν ἀπε- παυσατο, ηγουν ἀπεπνευσεν, ετελευτζσε τον βίοw τοὐτον δεη Αφροδίτη ξθελεν ανορθῶσαι, ηγουν ἀνακαλέσασθαι, ἀνα15 ζωῶσαι ' τά γε μην λίνα, τουτέστι τὰ νήματα τῶ υπό τῶν Μοιρῶν ἔπ' αὐτῶ κλωθόμενα, πάντα λελοίπει, ηγουν εξέλιπον, ἐπαυσαντο. καὶ ὁ Βάφνις διέβη τον ροῶν, του 'Aria ροντος δηλονότι ἔκλυσεν, ηγουν ἐκάλυφεν, ἡ δίνη, τουτέστιν ζ συστροφὴ τῶν ρευμάτων τοί 'Aχέροντος, τον ἄνδρα eo τον υπὸ τῶν Μουσῶν φιλουμενον, ως τῶν ωδῶν δηλονότι τῶν προσφιλῶν αυrαῖς επιμελουμενον, τον ουκ ἀπεχθῆ , qγουν μισούμενον, ταῖς λυμφαις, ἀλλα καὶ υπ' αυτῶν δ λονότι φιλουμενον. - ουν η μεν Αφροδίτη ἐβουλετο ἀναστοσαι υγιαίνοντα ' τῆ δὲ Μοίρα ἄλλως βεβουλευτο. ὁ γὰρ 25 ἄτρακτος αυτῆς ἐξεκεκλωστο, καὶ ο επ αυτῶ μίτος ἐπέλιπεν. 6.) Tῶν Μοιρῶν φησὶ τὰ κεκλωσμένα οιον τὰ κεκλωσμένα καὶ εἱμαρμενα ἐτελειοίντο. Q.)
166쪽
I et. Πλῆρες τοι σχαδόνων : i γράφεται καὶ πλῆρες θε. σχαδόνες δεJ τα ΙἐκJ των κηφήνων κηρία, ως φ σιν
δριστοτέλης. Θεαίτητος δε τους κηρους τους εχοντας των
Αἴγιλα δῆμος τῆς Ἀττικῆς από τινος φυλῆςJ ῆρωος Αἰγίλου. 20οτι δὲ αἱ Ἀττικαὶ ἰσχάδες ἡδεῖαι και Λείνων μαρτυρεῖ. ἐστι
143) ποτήριον, το κισσυβιον. u. - γνα και ανασυρας. P. Is) Κηρομέλιτος. E. N. P. γλυκυσμάτων. M. - Απο τῆς Αἰγίλου ' ην γαρ δῆμος ἐν Αθηi αις. 2. ἀκρωτήριον Λακωνικον Hησίον Αρητης. b. τοὐ ακρωτηρίου. P. νῆσος παρὰ Πελοποννήσου. 6. 25
168쪽
I ei. N Κισσαι θα: ἡ προς το γεννῶν διάπυρος καὶ θερμή, απο τοί κισσῶ το Πννῶ καὶ τοὐ αἰθω τὸ καίω. εἰ δε Κιναίθα γράφεις, Κιναίθα ἐστὶν η προς το κινεῖσθαι διάπυρος, ηγουν ταχεῖα, αα ἀπο του κινῶ καὶ του αἴθω τὰ καίω. - Αλλως. Κισσαίθα'. ονομα αἰγός' η ἐκ του κισσῶ bκαὶ του αἴθω, η η κισσον λευκον κατανεμομένη. αἰθον γὰρ τὼ λαμπρόν ἐκ δε του λαμπρου γίνεται μεταληπτικῶς τὸ λευκῶν. - υλλως. ἡ ταχεῖα αῖξ απὸ τοὐ ταχέως γεννῆ κισσῶ γὰρ το γεννώ, αἴθω δὲ τὸ καίω καὶ ἀνάπτω. Gen. )R Q. Tυ δέ: συ δὲ αμελγε αυτ w αἱ δὲ χίμαιραι, ου Φυμη σκιρτήσητε, τῆς συννόμου δηλονότι στερουμεναι. - Μὴ
ὁ τράγος : τὀ ου ἀπὸ κοινου, ηγουν ου μὴ ἐπιβῆ, αυταδδηλονότι, ὁ τράγος υμῖν.
169쪽
του Σιμαίθα Θωρίδι, δι 'γηματικόν. M. -- Η Σιμαίθα. ηδὲ Θίστυλις ην θεράπαινα τῆς Σιμαίθας. G. - , Σιμαίθα ποιεῖται τον λόγον προς τqν δουλqν. H. Gen. Aημητρίου του Tρικλινιοw Καὶ το παρον ει υλλιον ἐκ l0 στίχων συγκειται δακτυλικῶν ε ξαμετρων ἀκαταλήκτων ρξζ ,
ων τελευταῖος' αστέρες ευκήλοιο κατ' αντυγα νυκτος οπαδοί. M. - Tου αυτου Μοσχοπουλου Σχόλια. I. M. Vs. l.
I e . Πῆ μοι ταὶ δάφναι φέρε Θεστυλι πῆ μοι
μου. Που εἰών αἱ δάφναι μου; φέρε Θέστυλι, ἀντὶ του ἐνεγκε αυτάς. που δὲ τὰ φίλτρα, ῆγουν τὰ προς φιλίαν
κινουντα φάρμακα. I. M. *Ιώips. - Συντελουσιν αἱ δάφναι 20 προς γοητείαν ii . Κ. M., αἷς αἱ φαρμακε υτριαι χρῶνται. K. M. Vs. 2. D L Στέφον ταν κελέβαν : στεφανωσον τον κελέβqν.
170쪽
VS. 3. lome. τὸ ς τον ἐμὸν βαρυν ευντα : ῖνα τον εμὸν φίλον ἄνδρα βαρύνοντά με καταθυσωμαι, ηγουν καταγοητευσω καταγοητευουσαὶ ἐν πυρὶ καίουσα τὰ επὶ τουτο συντείνοντα φάρμακα. ωσπερ το λείβειν λέγεται μεν και αντὶ του σπένδειν, λέγεται δε καὶ ἀντὶ του χεῖν απλῶς ουτω και το θυ- i5ειν λέγεται μεν καὶ ἀντὶ του των παρόντων ἀπάρχεσθαι κατὰ.την των παλαιῶν χρῆσιν - ουτοι γὰρ Ουκ ἐπὶ του σφάττειν τουτο ἐτίθουν ώς οι νεώτεροι, ἀλλ' ἐπι του ἀπάρχεσθ' αι τῶν
παρόντωw τὀ ἔρδειν δὲ καὶ το ρέζειν ἔλεγον ἐπὶ τῶν σφα
γίων - λέγεται δε και ἀντι του καίειν απλῶς και ἐν πυρι 202) Κόσμησον. 2. C. H. - Ποτηριον, την κεφαλην. 5. -υπανθίσματι μαλλου. 2. απανθίσματι , ητοι μαλλίοις προβάτου. C. M. 3ὶ Tον κατατρίβοντά με. b. θλίβοντά με. 6. λυπουντα με. V. 2. βαρουντά με. M. - Καταθυσομαι:J μαγευσω θυσίαις. b. γοη
sequitur glossa Suidae Αελέβη, in
την παλαιὰν Ε. 20)-αντὶ Lips. - 23ὶ κατατρίβονταJ I uelan. , καὶ