장음표시 사용
391쪽
αυτου, ἀσόφους ἔντας, ἐξ ἀνθρωπων εἰς ζώων φυσιν αλ γων ἡ Κίρκη μετήμειφεν. N.
Ἐπιγράφεται το παρὸν εἰδυλλιον ' γατίναι η Θερισταί, b Βάττος καὶ Μίλων. προλογίζει δὲ ὁ Μίλων. - Θεοκρίτου Ἐργατίναι η Θερισταὶ Μίλων και Βάττος. Λωρίδι δραματικόν. M.
Rec. Ἐργατίνα βουκαῖε: τί νυν ὁ Γζυρὲ πεπόν - θεις. Ἐργατίνα : ή ευθεῖα ὁ ἐργατίν ς, καὶ κλίνεται του i5 ἐργατίνου, ως ὁ μυσζς ἁ μυσο καὶ ω μυσα. -
et. Βουκαῖον οἱ μὲν τον θεριστqν ηκουσαν απὸ τουβου επιτατικου μορίου καὶ τοί καίνω τὐ κόπτω καὶ θεριζω,
ὁ μεγάλως καίνων ῆ συν βοῆ καὶ ωδρ καίνων. τινὲς δε
τον βουκόλον. p. 3. 4. M. Gen. Vulc. Phav. βέλτιον δὲ 20 τον ἀροτηρα ἀκουειν, τὸν συν τοῖς βουσὶ καίνοντα την γην καὶ τέμνοντα. υποκοριστικῶς δὲ βουκος εωθται. Θίφιλος δὲ εν πρώτω των Νικάνδρου Θηριακῶν κύριον ονομα τὸν I) Ἐργάτη. M. ἐργάτα. N. - Λια τῶν βοῶν ἐργαζόμενε. L,. P. ἐπίπονε ώς βους, η ο καμνων ἐν τοῖς βουσί. N. βουκολε. C. - Μυ- 25 χθηρε η ἄθλιε. M. 2) Tὴν ἰδιαν αὐλακα, τον ἄρδινον. N. η ἐπίστιχος φυτεία ἀποτοὐ οἴγειν καὶ ανοίγειν. L. Ρ.5ὶ προλογίζει Μίλων etiam in V.
392쪽
Βουκαῖον λέγει. - Οἱ ζυ-ρὸς δὲ ὁ ταλαίπωρος καὶ γίνεται ἀπο του ὁrζυς ἡ κακοπάθεια. - N δὲ-ω ἐπίπονε καὶ ταλαίπωρε θεριστά, τὶ δη πέπονθας; Ουτε την εὐθεῖαν τάξιν ως πρότερον διατηρεῖς, ουθ' αμα τῶ πλησίον ληιον θερίζεις, ἀλλα καθυστερεῖς. η ουτε ὁμου τοῖς ἄλλοις θερίζεις, θερι- 5 σταῖς δηλονότι, ἀλλ' υστερος ἔρχη. - Ουθ' εὐν ὁγμον:
ὁγμος κυρίως ἡ του αρότρου τομή, ῆγουν ἡ αυλαξ, απὸ του
διοίγεσθαι την γην υπο του αροτριῶντος. νυν κεῖται ὁ
λόγος ἐπὶ τῆς κατ εὐθυ τάξεως του θερισμου. καὶ Ομηρος ὁγμον ἐλαυνοντος ἀνδρὸς μάκαρος κατ' ἄρουραν. lo Gen. ) - Αλλως. Oγμον : την αυλακα παρὰ τυ διοιχθῆναι την γην. οἱ δε τάξιν, οἱ δὲ τον ὀρχον , οι δὲ τον χόρτονJ. κυρίως δὲ ἡ ἐπ' ευθυ του αρότρου τομή. καὶ ἐστιν ὁγμος οιον ἀπό του διοίγεσθαι την γην υπό του αροτριῶντος. νυν δὲ κεῖται ἡ λέξις ἐπὶ τῆς κατ' ευθυ τάξεως του θερισμου, laώς καὶ πιμηρος ' Θμον ἐλαυνοντες ἀνδρὀς μάκαρος κατ' ἄρουραν. Rec. Λαιοτομεῖς : ἀντὶ του θερίζεις, καὶ γίνεται ἀπὀτου λήιον, τὸ χωράφιον τροπῆ του η εἰς α καὶ συναιρέσει του ι λαῖον καὶ τοὐ τέμνω. καὶ γίνεται λαιοτομῶ, δηλονότι 20 τὸ λήιον τέμνω. - Κάκτος εἶδος ἀκάνθ ς.
Vet. Πoto ς τὶς δείλαν τὲ καὶ ἐν μέσω: δείλη εώα,3 Καὶ τὸ λήιον τέμνεις και θερίζεις. λαῖον γαρ τὸ θέριστρον,
- γουν τὀ δρέπανον. ' Ι. - οἱ τω πλησίον. M. πλησίον σοί θερί- 25ζοντι. N. τω ὁi τι πλησίον. C. πλησίον. Vina.
4 Βοτάνη ἀκανθωδης. L. N. P. εἶδος ἀκάνθης. 6. ἄκανθα. M.
393쪽
οτε ἀνατέλλει ὁ ηλιος - δείλη ὀαέα, οτε προς δυσμὰς κατερχεται. ποταπος ἔση κατὰ μεσηuβρίαν και δειλ ν, ἔς νυν ἀρξάμενος ου μειοῖς καὶ ἐλαττοῖς τον στίχον του θέρους; τογὰρ ἀποτρώγεις τοὐτο δηλοῖ. - Ποταπος εσst προΓούσης. ημέρας, υτε νυν ῆαθυμεῖς της εργασίας ἀρχόμενος καὶ φφs εἴπέρ σε καὶ το καsμα ἐκλυσει περὶ την δειλην; 3.) - ὼελ- λως. Πῶς, φοσίν, ουκ αργότερος ἐσst προζούσης τῆς ημέρας,οτε νῶν ραθi μεῖς τῆς ἐργασίας αρχόμενος καὶ ουκ ἀποτέμνεις τῆς αυλακος ουδίν; αὐλακα δὲ τον ογμον φησί, το κοινῶς l0 λεγόμενον ὀρδόνιον. - Λεῖλαν: ποῖός τις ἔσst και κατα τὴν δείλην, λαν δηλαδή, καὶ κατὰ τὸν μεσημβρίαν, ἐπεὶ νῶν ἀρξάμενος τοί εργου ουκ ἐλαττοῖς του στίχον τοὐ θέρους; τοὐτο γὰρ τὸ ἀποτρώγεις. πι' εἰ νὐν ραθυμεῖς τῆς ἐργασίας ἀρχόμενος, ποῖος ωρ, οτε σε τό καsμα ἐκλύσει περιib τῆν δείλην; Gen. '
I. I. ΛΤίλων ὀψαμάτα: τουτέστι μέχρις ὀφίας θεριζων καὶ κακοπαθῶν και μὴ ἐνδιδους. τοὐτο δέ φqσιν, ἐπεὶ ου- τος ἐν ἀρχῆ τοὐτον εἰπεν ἐκλελύσθαι. Gon. - H ο αργός,
20 ὁ ἀή ὲ καὶ μόλις θεριζων. ὴ ὁ καρτερικός, ὁ μέχρις ὀψίας
δείλης τὸ θέρος υπομένων. ῆ τούτο λέγει ἐπεὶ ὁ Μίλων ἐν ἀρχῆ τὸν Βάττον ἔφθ ἐκλελυσθαι, ὀψαμάτην τον Μίλωνα υΒάττος καλεῖ, τουτέστι μέχρις ὀφίας θερίζοντα και μὴ αποκάμνοντα. - Πέτρας ἀπόκομ' ἀτεράμνω: οιον πέτρινε, 25 5 Aεἰλαν:J καὶ κατὰ τὴν δείλην είαν. M. κατα τὸ δειλιi όιν. 6. - Εκ μέσω si Θουν ἀπο μέσης τῆς ημέρας και εἰς το ἐξης. M. Eu μεσω:l O μεσημβρία, κατα το μεσημβρινον. N.
6) Πλείως αυτην ἀποτέμνεις. M. ODκ αποτέμνεις καὶ μειοῖς και ἐλαττοῖς το πλέον. L. P. ουκ αποτέμνεις, εἰς τέλος αγεις. Ν.
και θερίζων, τουτέστιν αργοθεριστά. 6. αργο θεριστα. C. απο του
394쪽
λίθινε, σκληρότατε. ἀτεράμνους γαρ τους σκληρους φωι, τους μη τέρενας καὶ άπαλους. Gen. - Ἀτεράμνους τας σκληρὰς πέτρας φασίν, Gon.' in ἐπεὶ τερεν τὸ απαλόν. καὶ τὰς πέτρας τὰς μη τειρομένας, καὶ ἀτέραμνα οσπρια τα ανέ-
Vs. 11. Vet. Xαλεπον χορίω κυνα γευσαι : παροιμία τουτο ἐστιν ἐπὶ τῶν γευσαμένων ἐφετου τινος, δυσαποσπάστως δὲ ἐχόντων τῆς συνηθείας λεγομένη. ῆτις καὶ ἐτέρως λέγεται χαλεπόν, φασί, μαθουσα κυων σκυτοτραγεῖν. - l0 χαλεπόν χορίω : Gon. 4 ωσπερ, φησίν, ὁ γευοάμενος χορίου κύων di σαποδίωκτός ἐστιν, ουτω και o αγροῖκος ἐρωτικου πάθους γευσάμενος. Vs. 12.
Vs. 13. Vet. Ἐκ πίθω αντλεῖς : τουτέστιν ουτω ἐν περιουσίαζῆς, ωστε σε καὶ ἐρῶν. - H Ἐκ πίθου αντλεῖς : τούτο Gen. ) εῖρωνευόμενός φθσιμ' ἐκ περιουσίας απὸ πλήρους 208 Ουδαμῶς. 6. C. ουδέποrέ σοι συνέβη ἐρῶν αποντος. L. Ρ. - 'Εσυνίβ', ἐγένετο. C. 9 Tῶν πόρρω. C. τῶν απόντων καὶ μακραν οντων. N. IIὶ Λεινον. M. πώροιμία ἐπὶ τῶν αφαμένων ἔργου τινος καὶ δυσαποσπάστως ἐχόντων. T. εἰ γαρ αἴσθηται, καὶ τοῖς θρέμμασιν αυτοῖς 25επιχειρεῖ. ἔστι δὲ παροιμιῶ/ες ' χαλεπὸν ἐργάτην ἄνὁρα ἔρωτος πειραθῆναι.
πενομαι. M. παροιμία ἐπι τῶν αφθονα ἐχόντων τα πραγματα. T. MΘουν πολλὴν περιουσιαν ἔχεις. L. P. 2ὶ ἀτεράμνος cod. 3ὶ PGen. '
395쪽
πίθου ἀντλεῖς ῶστε σε ἐρῶν, Gen. καὶ ουκ ἐκ λαγηνωπι ἐγὼ δὲ ἔχω ου δ' αλις οξους. - Αλλως. Ἐκ πίθω αντλῆς:παροιμία ἐπὶ των ἐν περιουσία ζώντων. ἀφθονων , καὶ πλουσίων ἀπολαυεις των πραγμάτων. ο γὰρ οἴνου κOb ρεννυμενος προς ἀφροδίσια ἐκκαίεται ἄτε αργία συζῶ o δε μηδ' ἴξoiνς εχων πιεῖν καὶ τῶ πόνω μαχόμενος ουκ ἐρῶ.
I et. Toιγάρτοι προ θυρῶν : τοιγαρουν διὰ τὸ υποτου ἔρωτος ἐκλυεσθαί με από του σπόρου, ηγουν ἀφ ου 10 ἔσπειρα, ἀτημέλητά εἰσι πάντα τα χωράτιά μου καὶ ἀσκάλιστα, ου μόνον τα πόρρω, ἄλλα καὶ τα προ των θυρῶν. 3. 4.- οῦ eii. σκαλις δέ ἐστι γεωργικὸν ἐργαλεῖον. 4. Gen. ) Toιγάρτοι πρὸ θυρῶν μοι : πάλαι, φησίν, από του σπόρου πάντα μοι ην καλά οὐ μόνον τα ἔνδον, ἀλλα καὶ τα15 ἀπὸ θi ρῶνJ νυν δὲ δια τὸν ἔρωτα οὐ μόνον τα πόρρω, ἀλλα τὰ πρὸ θυρῶν μου εἰσὶν ἐσκαλμένα ἀλλὰ - ασπορα μέ-νουσι διὰ τὸν ἔρωταὶ . - 'Aντὶ τοὐ ' νυν ου μόνον τὰ πόρρω, αλλὰ καὶ τὰ πλησία των θυρῶν μοu ατημέλητα μένει διὰ τὸν ἔρωτα. Gen. ' ) - υλλως. υσκαλα : τουτέστι μ' ἄπερ ἔσπειρα, 20 μετὰ τὸν σπόρον ημελημένα ἐστιν ἐς τοσουτον, ὁτι καὶ ἀσκάλευτά εἰσιν. σκαλευω δὲ τὸ χωράφιον, ὀτε σκαλίσι καθαιρωαυτό. σκαλὶς δὲ σκαλίδος ἐργαλεῖον γεωργικόν, τό κοινῶς
λεγομενον σκαλιήντλγριον. - υσκαλα : τουτέστιν ἀναροτρίαστα και τὰ προαύλια. πρώην γάρ φησιν ειχον ἄφθονα νυν 25 i ) Λιὰ τosto τὸ ἐρῶν. C. δια τὸ ἐρῶν ει f. N. διὸ τούτo. M. - Καὶ τὰ προ των θυρων μου χωραφια, ηγουν τα κοινῶς ἰσωθυρια. M. - 'Aσκάλευτα. C. ἀσκάλιστα. 6. C. - Ηγουν ἐρῶντός μου και τα
396쪽
καὶ τα προ θυρῶν μοι ἀσκάλευτα πάντα διὰ την ἐπὶ ἐρ- μον λύπην. Gon. )Reo. Του Τρικλινίου. M. ἀφ' ου, φησί, τον σπόρον ἐν ταῖς προ τῶν θυρῶν κατεβαλόμην ἀρουραις, ἄ φασι κοινῶς ἐσω ρια, ουδαμῶς ἐπιμελείας ηξιωσα. τοίτο γαρ το βἄσκαλα θελει δηλουν. M. Gen. γVs. 15. 16. Vet. Tις δέ τυ τἀν παίδων λυμαίνεται : ταῶτα οπιλων ἐρωτα, εἶτα ὁ Βάττος ἐπάγει α Πολυβώτα. δυ- ναται δε και αυτος λέγειν oλον τον στίχον, ῖν' di Gen. τίς Io ἄρα σε ω πολυβώτα, ω πλουσιε, συνεκδοχικόν. πολυβώτην δε ειπεν αυτον διὰ το πλεοναχῶς βωτεῖν. Sδ πολυβῶτα:πολλοὐς εχων βόας. at. Gen. οἱ δε ζητοίσι το Πολυβ του πότερον θυγάτηρ η θεράπαινα. καὶ μην ἔνιοι δὲ πολυβώτην προσθγορευσθαι την πλουσίαν. Gen. Aδηλον δέ, II πότερον θυγατέρα η θεράπαιναν του Πολυβώτου λέγει. ητου Πολυβώτου ουν φησὶ λυμαίνεται με, ητις πρώqν θεριζόντων ημῶν παρ' Ἱπποκόωντι η παρ' Ἱπποκίωνι γὰρ γράφεται ἐν τοῖς αντιγράφοις - προσηυλει. καὶ το μὲν παρ' Ἱπποκόωντι γράφων λέγει τῶ ποταμῶ, τὸ δὲ 20 παρ' Ἱπποκίωνι λέγει Ουτω καλουμένω. - Aδηλον εἰ θυγάτηρ του Πολυβώτου η θεράπαινα η αυτον λυμαινομένητῶ ἔρωτι. Gen. )Vs. 17.IPI. Eυρε θεὸς τον ἀλιτρόν: παροιμίαι εἰσὶ το ευρε 25 θεός τον ἀλιτρον και το ευρε θεὸς τον αἴτιονJ καὶ το ἔχεις ἄπερ ἐπεθυμεις. το ευρε θεος το ν άλι 15) Λαμάζει τῶ ἔρωτι. M. - 'A Πολυβώτα:J θ ο άτηρ. L. P.
397쪽
τρὸν λέγεται ἐπὶ τῶν διδόντων δίκην τῆς αμαρτίας. ὁ δε
νους' αμαρτωλω σοι οντι δικαίως περιῆλθε το θεων, οθεν και περιπέπτωκας οἷς ἐπεθυμεις κακοῖς. - gλλως. Παροιμία ἐστὶ λεγομένη κατὰ τῶν καυχωμένων, οτε ἐμπέσωσιν εἰς ἄ5 ἐκφευγουσι. Vs. 18. Vet. Μάντις τοι τὰν νυκτα χροῖζεται ά καλα-
μαία : γράφεται καὶ χροἴξεῖται ἀντὶ τοὐ συγχρωτισθήσε
ται καὶ συγκοιμη λήσεται. - Tαν νύκτα μάντις G n.
l0 α καλαμαία δεὶ ἀντὶ του ἡ ἀρουραία. ἔστι-ἀκρὶς ἐν τῆ
καλάμyi γινομεν , και καλεῖται μάντις. ἴσως ουν ὁ Θεόκριτος την ἰσχνην εἰπεῖν θέλων καὶ διεφθινηκυῖαν τουτό φζσιν, η τον ἐπιβλαβες καὶ χαλεπὸν ορῶσαν. 'θερίσταρχος γὰρ ἐνυπομνήματι Λυκούργου Αἰσχύλου την ακρίδα φησι ταύτην, i5 εἰ προβλων τι τῶν ζωων, ἐκείνω κακόν τι γίνεσθαι. εστι δὲ χλωρα καὶ περιμήκεις τους ἔμπροσθε πόδας εχουσα και λεπτους, καὶ συνεχῶς αυτους κινουσα ' ου γαρ ως η κοσκινόμαντις. sἰon. λέγει δέ' ἡ μάνfις ἡ καλαμαία κατὰ την νύκτα χροὶ ξεῖται και πλησιάσει τῶ χροῖ τοι καί σου ἀντὶ 20 τού ἡ ἐοικυῖα τῆ καλαμαία μάντει συνευνασθήσεταί σοι. τινές φασιν εἰκάσαι την Βομβύκ ν τῆ ἀκρίδι ταύτu διὰ το και τ νακρίδα μέλαιναν εἶναι αυτὴν και την κόρθυ ώς Σύραν. -
25 τους στάχεις τέμνογα πλVσιάζει. M. Iὶ παροιμία pro λέγεται et τὴν
πλησιάζει, συγκαθευδει. 6. ἡ ἰαasL, τινὶ vulit. Ibin τούτω pro
εῖ τινι ἐμβλέψειε ζωω, κακόν τι ἐκείνω γίνεται. 16ὶ περιμήκης p Can. Gen. i Vule. Pliav. 163 τοὐς -- προσθίους πόδας μακρους ἔχουσα
398쪽
Αἰγυπτιοι. 3. 4. Gon. γ - Μάντις τοι : σκωπτει την ἐρωμεν θν του Βαττου. II. Gen' ) ἀντὶ του εἰπεῖν Ουν , , ἰσχνή τις καὶ λεπτq καὶ μέλαινα συγκοιμηθήσεται σοι κατὰ την νυκτα , η μάντις φησὶν η καλαμαία. τθν ακρίδα ουν φησὶ καλαμαίαν,οτι ἐν καιρω θωρους την καλάμην ἐσθίουσα τον ασταχυν 5 φθείρει' τθν αυτην καὶ μάντιν, η οτι προμαντευεται λιμὸν φαινομεν ζ, η ὁτι κὰκόχρους καὶ πρασίζουσα καὶ oli αν ἐντρα νωρ ζωοις κακὸν προμηνυει. - 'II σὴ ἐρωμενη η ἐοικυῖα τst ακρίδι τρ καλαμαία ὀνομαζομεν si , τn πρὸς μαντείας ἐπιτωεία, περιβαλειται τὸν χρῶτά σου κατὰ την νύκτα ' lo τουτέστιν η ἰσχνη καὶ λεπτη καὶ μακρόσκελος συγκοιμηθη-
Rec. καλαμαῖα . ηγουν η ἀκρίς, η παρεικάζει τηναυτου ψωμενην διὰ τὸ καὶ ταυτην λεπτῆν τε εἶναι καὶ με
V I. Τυφλος δ' οὐκ α, τός ὁ Πλούτος, αλλὰ καὶ ἁφρόντιστος Ἐρως: τυφλόν τὸν Πλουτόν φησιν, ἐπεὶ οἱ
πλουτουντες πηρουνται την διάνοιαν. Aημοτρος δε φασιν
ταυτην et τε om. Gen. In eodem adllaei et vox αφρόντιστος ex per
καὶ pro φησὶν P. Divisaso by Corale
399쪽
πων ἐπὶ τους δικαιους μόνους ἔρχηται. οἱ δὲ τυφλὸν αυτόν φασι διὰ τὰ ἄκριτον. e. υλλως. υ ἀφρόντιστος, ως πολυμέριμνος. τὸ γὰρ ωφρόντιστος ἀντὶ τοὐ ὁ ἀφρόντιστος. τὀ α ἐνταὐθα ἐπί-b τασιν σημαίνει. τοιοίτόν ἐστι τὸ πάθος των ἐρώντωw οἱ γὰρ ἐρῶντες ἐκτήκονται ταῖς φροντίσι. σημείωσαι ὁτι δύο οἱ παλαιοὶ τυφλά φασι, τὸν Ἐρωτα καὶ τὸν Πλοότον. o γὰρ ερῶν εστιν ὁτε ἐρα γυναικὸς δυσειδοὐς, ητις δοκεἶ αυτῶ καλλίστη ειναι' ὀπερ ἐστὶ τυφλότης, ωστε ὁ Ἐρως τυφλός, ηγουν Io τυφλοποιός ' ποιεῖ γὰρ τοὐς ἐρῶντας τὰ μη καλὰ καλὰ ἡγεμσθαι. ώσαύτως καὶ ὁ Πλολος τυφλός παρέρχεται γαρ τους
καλοῖς καὶ κοσμίους, καὶ δίδωσιν εαυτὸν τοῖς κακίστοις καὶ
βδελυροῖς. - Μηδὲν μέγα μηθεs: δρα ἴνα μηδὲν ἀλα
Rec. οὐ μέγα μυθεὐμαι : ουκ αλαζονεύομαι ' σὐ δὲ μόνον θέριζε τὸ λήιον ααὶ ἔνεκα τῆς κόρης μελωδει, τραγ-δει. οὐτω γὰρ ποιων ῆδιον ἐργάσρ, ὁτι μουσικός ποτε ὐπῆρχες.
20 I et. Ιαί τι φιλικὸν μέλος εις την κόρην ἀνάκρουσον. p. Vs. 24. 25. Ree. Μῶσαι Πιερίδες : ω ΜΟὐσαἰ Πιερίδες, ηγουν αἱ ἐν τῆ Πιερία οὐσαι, συνυμνήσατε σὐν ἐμοὶ την λεπτὴν παῖδα.ωντινων γὰρ πραγμάτων ἄφεσθε θεαί, πάντα καλὰ ποιεῖτε.
25 - 'Eτιμῶντο γὰρ ἐν τῆ Πιερία αἱ Μοίσαι αὐτόθι δὲ καὶ
20 O ἀσκόπως ἐπιπίπτων τοῖς ανθρώποις. M. πολυφροντιστος. C. ὁ πολλῶν φροντίδων πρόξενος. N. - 'SZστε μη μεγαλορρημόνει, α μq τα ομοια πείσst. M. 2 l) ου μεγαλορρημονῶ. M. - Κάτω τίθει θερίζων. M. το λήιον 30 τέμνων, ἐκθερίζων. L. το λήιον τέμνε. Ρ. εἰς τέλος ἄγαγε. N. 22) Αναβαλοὐ, ασον. 6. C. M. αρξάμενος ανάκρουσον ωσπερ ἐπὶ μουσικῆς. N. 24) Συνεπαινέσατε, συν ἐμοὶ ωδην λεπτῆνὶ ποιησατε. 6. συνεπαινέσατε μετ ωδῆς. δε - Tqν διαλεπτον και ώραίαν. N.
400쪽
Us. 26. 27. Rec. Συραν καλέοντί τυ πάντες : Συριάναν σε ονο- 5
μάζουσι πάντες, λεπτὴν καὶ μέλαιναν υπό του ἡλίου. υλιόκαυστον το υπὸ ἡλίου κεκαυμένον. μελίχρουν δε, ῆγουν
ἐοικυιαν κατὰ το χρῶμα μελιτι, τουτέστι σιτόχρουν' τοιοίτον
γάρ εστι καὶ το χρῶμα του σίτου ώς καὶ του μελιτος. - Επεὶ οι Συροι υπὸ ἡλίου διηνεκῶς φλεγόμενοι κεκαυμένοι τὸ δερμα lo εἰσὶ καὶ μελανες, διὰ τοίτο και ταυτην Συραν καὶ ἡλιόκαυστον ονομάζει ώς μέλαιναν. M. Gen.' )Vet. 'LI οἱ μὲν ἄλλοι Συραν σε καλοίσιν, ἐγὼ δε μελίχλωρον, οιον μελανοχρῶτα ὴρεμα, κο ὶ ου λίαν μέλαιναν. - Συραν καλέουσι πάντες διὰ τό ῆκιστα λευκὴν αυτὴν ε ναι. Iboι γὰρ Συροι μέλανες. p. 3.
IV. Kαι ά γραπτὰ υάκινθος . τὴν υάκινθόν φασιν ἀπῖ του αῖματος του Aωντος ἀναδοθῆναι του ἐν Tροία μανέντος ' διά τοι τοὐτο ἔχειν ἐγγεγραμμένον αἰαι, τὴν αρχὴν 20 τού ονόματος τοὐ Aῖαντος. διὰ τοὐτο ουν καὶ γραπτὴν νίν
αυτὴν εἶπεν. ῆ γραπτὴ υάκινθος ἡ ἔχουσα ἐν εαυτὴ γεγραμμένα γράμματα, θρqνώδq δηλονότι, τό αἰαῖ. - Γραπτὰ
υάκιν ς: διὰ τὸ ἐπιγεγράφθαι τὸ αἰαι, Gen. ) εἶναι δὲ συμβολον τῶν ἐπὶ τῶ Λωντι μυθολογουμένων. φῶναι γὰρ ἐκ 25
25 Ηγουν ἄπερ ῶν μεταχειρίσητε, ἐάδια καὶ ευπετῆ τὰ πάντα
λαιναν ' τοιουτοι 'γαρ οἱ Συροι. II. - Aυτὸς μόνος καλῶ σε σιτο- 30