장음표시 사용
341쪽
durerZa di euore sine immani quadam duriatis. Conchiude,che da questi principii ii Sam. I,ovio e it Pontas deducono, u homini in ean necessi late constitulo, ut alioquin hye- , men sine igne, et palidis alimentis trana sigere debeat, licitum esse minuta quae, humi jacent, ligna, veprelo. genistasque ru colligere , in usum scilicet soci proprii, v ut loquitur Sylvius. Ratio est quia vel, domini tune inviti non sunt, vel irratio-di, nabiliter sunt inviti. Eeeo Ie parole dei ei- ω tato Sillator An vero paupseres in sylvax dominorum possint ea pore ligna in il Mimu soci proprii necessaria ambigitur. De a-χ ridis satis certum est, quod sic; de viri-χ dibus autem non facile consenserim, nisin vera necessitas urgoal, cui vix pos Ait an liter subveniri. Il Pontas paria secondo, ha riserito ii Collet. Arorio assegna per v resola generale , che si quis inopia , vel
x necessitate serpsqus , ligna caedat suae v vitae vol inopiae n0cessaria, non Peccato λ
Strema, o quasi est roma o lectio di prendere qualunque forta di l 'gna; ma gli Autori ei tali voali no , che si a sollanto lectioil prendere legna secche, o verat di pocora mento. E vero, che AZorio dice necessaria vitae , parole che indicano la necessi laestrema; ma pol soggiunge, vel inopiae n cessaria, it che indica una minore necessitu.
Il modesimo senso hanno te parole det Silvio. Ma come suori dei restrema, o quasi est rema necessitu si dice esser lectio it prendere la roba altrui γ la rugione it solo Corulet resprimo, ciose la logiltima consuetudine, onde qu sta si duom di ben intendere , esubito i Consessori sapranno il giusto , epratico regolamento che douranno tenere.
Si rinelia dunquo, che da una parte Sa Tebbe una gran crudelia it negar te legnaci chi non pud in verun modo proVVed 'rsi ne, e dullat ira parte te logns s che che ostanno sulla terra o sugii alberi, e te verdidi poco momento , non sono rose di gran alore, e sarebbe tenulo it puero ne a clarie
veri da sh, e seneta domandario prendano Iolegua , di cui han bisogno per uso det loro suoco: consuetudine legillima, echescusadal peccato , percilli tanto antica , quanto sono antichi i poveri; perchst tanto ragionevole, quanto o irremediabile in altra ma-ntera it delio loro bisogno; perchῆ sinat mente vi hanno i padroni o lacita metite accon sentito, o irragionevol mente ri pugnano.
Possono dunque i Consessori, e delibono permetiere a 'poveri suddelli it raceogliera
verlirli a non ta gliarst alberi stulti seri, nhp ante destinate pq r surne travi, O lavoleeec.; a non prendere i pali situsti per so- stegno delle viti, a non rompere te sippi in- torno n' lerritorii ed a non cogi ouare ultro somigliante danno v.
II te land m quoad famulos idem currit de operariis tria praesertim ex iure civili
Neapolitano art. 3626 et seq. notanda sunt: 1. Quod nemo illorum potest operas nisi ad istin pus obligare, vel ad certum opus. 2 0uod fides udhibetur domino quum iuramentum emittit, si ngatur vel de mercedis quantitate. ορι de facta solutione propnno elapso, veι de rebus in antecessum
suppeditatis pro anno currenti. 5. Quod land m semper servandae Sunt
peculiares poliιiae leges,quae ipsos famulos respiciunt.
Ad rem Lacordaire , Consereare. Cons. XXXV: a Maelie cosa h l'autorita ' Uauto.
ri ta e una superiori la, che lagenera i 'obbe. dienga e la venerazione. La prima cosa l 'o bedienaa , vale a dire per is sommisSione spontanea di una voloni h ad un altra volon. Ei. a C ipitano, ponetevi la colle vostre genti e sat evi uceidere. Si . mio generale v. co, signori, thhbedienZa, evoi la comprendete , una obbedienaa d' uom libero , ne ita quale chi comanda echi obbedisce sono ambedue grandi ad un modo. I ' uno giudiebeosa semplicissima iidi mandare una vita perta patria, i 'altro dei paro uvviso cosa Sem plicissima it daris. t.' uno non lia concepi loil sacrifitio se non percite ri'cra capace, l'ultro non ne su capace se non percite i 'ha con- epilo. Qua vlabbe agione e reahione di duenninae t 'una dulle quali non la codeva ali altra. Quando i tumosi Spartani dolle Termo rili si oppresta vano in i loro cuore a m0rire
342쪽
giero, va a dire a Sparta che noi fiam mor- Obbediscono, Isa solo in quello elio chiara ii qua per ob dire ulte sue sante leggi v. mente e certam sente sta scevro di colpa o Leeo di nuovo l'obbedienχa, nδ gili uua Ol, non ri pugni ad uic una legge o divina, o P hedipnta irascorsa olire ii necessario , laquale non h propria che solo di alcutii eroi: ma un obbedieneta, quale bisngna ulla socie- tu per vivere , e quale Sparta I ave va neisuoi hei giorni. Alle Termo pili aveva par- lato tu ita quanta Sparta . cosi i vivi comet morti. e in tulla la repubblica non era anima alcuna che non avesse risp0sio ulli a uima d i trecento gloriosi.Dove sulla la sommissione spontanea dulla voluntli ad un' altra volonia , e latvolla uncora la sommissione eu tu si asta , t uuilao impossibil' e di i paro la potes la o I' ordine. PerOcche, come volet e voi che te tante voloni h separatu ne formino una Sola, se
grini tu se ' Come avre te voi l'ordine , se
le lepgi e mi nacciale continuo da luttigrin. teressi mal contunii 3 Ε come vorra esse repol si h , se Ogni citia diuo non e presto api gliare ut primo comando it posto at quale
a chi non ci spira ne amore, Bh rispello. La volonili dura gili per se steSSa la molia latica a soggettarsi anthe alioraquando amao rispelta sincera mente; e se te vien me noquesto duplice sentimento, tosto o tardi non presta piii obbρdienχa. La neeessith e la violenta vi potrebbero pro vedere; ma solo perbreve istante, e la prima occasion propiχia
furebbe ii segnate in cui I unilli, rordine ola potesta perirebbero instem coli'auloelia; pulchh ogni polesta che non produce P ob.
Ndienga e la venera χione non apparecchia alleci che la sua mortes.
Mirum etiam in modum de hae obedientia loquitur CieiIta castoliea , T. lx, pag. 252 r a Si h multo par talo o Stra pariato clavi cuni ignoranti . o maligni contro l obhed leuga cie a dei Religiosi. M a codosia utibi-dienaa n 'lla sua cecilli h plena d' intendi-nienio o di luco , a disserenta di quella dei sellari che e lutia tenebre, Senga raggio al-cuno luminoso che la risiori . t neligiosi e nuScono tippieno it sine dei proprio isti lu
ridicamente rigonos luto dat Sommo Ponte sice; operano uilla perto solio gli occhidella societh o delia Clii sa, o di pendente- mente come cilla dini dat uuiorita politi ea, rome religiosi dat Pautor ita ecclesiastica. Uan negagione dei proprio giudietio, che Silrova nella loro obbddienga, riguarda solotio chi mera mente individuale, che concerno i molivi d 'Opportum la o di prudenZa,che non tocca la moralita di fini o di met-Zi manifestamento callivi o come tali dicitiarali dati a Citiesa. Plegansi docti mententia voce de superiori; ma olire di questa voce, at di sopra anai di questa voce, essirico nosconoe stanno sermi alia voce di Dio, alia voco delia sua Claiesa, alla voce degliclerni od incommutabili principii det glusto e dei vero. In somma la cecita delia loro obbΡdienga non o che una applica gione diuella divina sentenaa: ns innitaris pruentiae tuae; uia presidio uir intellet to per suggire t 'errore proveniente dat senso pri-
aio: un consorio alla volo alti per aderi ropiti stabit mente atronesio, contro i suggerimenti detregoismo, controle lusinglie dello
Amorem sensibilem profani honestum seu platonicum dicunt; sed absit ut allectionis illi mere animali vel nomen amoris
donem usi exinde enim corda molleSeere , phantasia vero et pruritus animales vehementer accendi solent, adeo ut serius aut citius nonnisi turpissimi lapsus timendi Sint . . . Quapropter quis non summopere doleat, imo et indignetur, quod possis , Pu
blica spectacula, sublimioresque artes animalem assaeium unius sexus ad alterum ubique ceu dignissimum amorem et tanquam summam vitae beatitudinem exhibeant 'Quid mirum . si juventus ad hoc vitium jam ullas proclivis tanto impetu ud voluptates anhelei, quae viaribus, conspectui et phantusiae tam sallaciter, et tanquam omnis selicitatis culmi'n ob ira dunius γAnimarum pastor incautam juventutem, omni quo potest modo, ab hujusmodi familiari consortio dehortari et abstrahere conabitur; praesertim ubi nulla vel ambigua et remota honesti matrimonii spes effulget .... Periculum istud ipsi quoque Sacer-
duli praesei lim juniori sollicite cavendum
343쪽
MI TRACT. m. est, ne scilicet intuitu singularis innocentiae, pietatis etc. erga personas alterius Sexus molliculum ussectum admittat. Sensus iste, inquit Oberrauch, ultra Omnem Opinionem astutus est, et periculosus admodum, utpote qui nedum ex re turpi, Sed is
tiam ex ration se honesia non raro acrior evadit. Sta , S 302 eι 312. De amicitia salsa ad rem Orsini, I liori
deI eielo, eap. 9: a Perche Roboamo, quelgiovane insensato. che perdelte persino loseudo di suo padre, vide ii proprio regno Memato di dieci numerose tribu ' Perchδimprudenti amici gli dellarono una altierarisposta che sollevo tulto Israele. Ma pereia cereare delle prove nΗlla storia antica,
quando ne trabocca la nostra cron acu moderna' Chi carpisco ad un uomo de te una firma imprudente che gli toglie in un glor-no vn patrimonio satio in dieci anni ' chi irascina al givoco ua fglio di famiglia, ed
troduce come un serpente in una famigliadi considenga per recare in essa it dison re Chi δ costui, ve lo domando' un amico. Iterum: a Un vero amico e una cosa tanto rara, che δgia multo, dice ii pensa toro Monta igne, Se la fortuna ne forma uno intresecoli. Questo h vero; ma in mancanZadi oro puro vi e un povero metallo colorato a cui si assegna un valore di convenZione, e che forma la moneta corrente delle nostre relagioni sociali. Quesramieigia di contrabbando supplisce alia qualita colla quantita essa si molliptica di barbatella comoi poli pi; la si prende come una malat Lia: vio at siunco per Ogni doue, e vi sa speSse vol- te camminare nella sua caltiva struda alaria d' importunila v.
it. vid. Silvio Pellico. Dei Boperi degliuomini eap. XIII. I t. Beyerlinck, Magnum ιheatrum vilae humanae, 'Amicitia.
Hae tenus de prineipiis. quae aetum humanum allitiunt ad honum in ordine naturali, et sunt Uira les Morales: nunc de principiis, quae eundem allieiunt ad hunum in ordine superuaturali, ei suut Uirtutes Theolosicae ae Sacramenta. A virtutibus exordiendo, nonnulla praemittimus.
Q. l. 0uid est virtus Theologica et an necessaria 'R Ad s: Virtus Thoologi a , quae pro
objecto suo immediato lis i Deum uti au turem gratiae ei gloriae, ub Augustino delinitur: bona qualitas seu habilus mentis , quo recte vivitur , et quom Deus in nobis sine nobis operatur; ideo dicitur etiam virtus infusa, ut distinguatur a virtute naturali, quae potest naturaliter acquiri. Dissertquoque tum a Religione. quia haec directu non habet pro suo objecto Deum, sed Pjus cultum; lum a ceteris virtutibus moralibus, quarum item objectum immediatum diversum est. ln hoc tamen cum morali concordat, quod hominis actiones ad normam legis aequaliter alliciat, et ejus voluntatem Provocet ad boni prosecutionem, ac ideo utra i) 1. 2. q. 62. a. i. que ad principia actuum humanorum alli.
Il. Ad 2: Cum Angelico: virtus theologica sest profecto necessaria; nam cum hi uno tendat per virtutum in beatitudinem suam, cumque duplux sit hominis beatitudo. ultera nasuralis, ad quam pervenire ipse potest
per virtut m naturae Suae, altera Voro gu-
pern iluralis, ad quam Sua Virtut se non suris iniit; ideo necesse est, ut homini divini ius superaddantur virtutes Supernatural si quales sunt Theologicae quibus in finem et beatitudinem quoque supernaturalem, ad quam est a Deo sublimatus, tendere et pervenire
valeat ii l. lmo habitus virtutum Thρologicarum ipsis insantibus est necessarius necesSitate modii; cum aine ipso nemo justi fleari, neque cum Christo uniri pussit l2J. 2ὶ Trideatinum, sess. 6. e. I. de R.
344쪽
DE PIDE Q. 2 ouοι runt virtutes TheologieaepB. Virtutes theologicon sunt: fides, spes, et eharitas. Ut recte moveamur in sinem oportet: 1 nos illum cognoscere ac eredereς quia voluntas non sertur in incognitum; 2 sinem illum sic cognitum a nobis exoptari, quia itsem voluntas Drri non potest in id quod pertimescit; 5 et sinem illum a nobis amari; non enim dpsideratur, nisi quod haberi speratur, et simul diligitur. Huc modo explieatur origo virtutum Theologicarum: fidei, qua Deum cogu0Scimus. Uei, qua nos ipsum
tenturos esse aliquando speramug; ehar laιis, qua eundem amamus. Singulas Sic recensui t Λ pos lol iis: nune autem manens fides.spes et eharitas, tria haee l : quasi diceret neque plures neque pauciores sunt. - Ratione originislprimum locum tenet sideri cum sit initium omnis sustificationis. Ratione pra 'stantia eliaritas, dicente Apostolo: ma-aor horum esι eharitas; est enim complementum et persectio ceterum. Hi ne Augustinus: domus Dei eredendo fundatur. πο-rando erigitur, diligendo perficitur te).
CAPUT PRIMUM - 5 argumentum non apparentium. id est
juxta textum graecum eonviciis Seu demon-BE Fl DEI NOMINE, NATΠnA , AC DivisioΝE Stratio firma rerum , quae non videntur ;quae ideo verissima esse creduntur ac si
0. 1 . Ouid fidei nomine intelligitur 2 manisostis domonstrationibus nobis essent II. Fidi i nomen multipliciter sumitur: nota. Ila 'c definitio convenit etiam Patriar' pro fideli late in promissis juxta illud : esturum fidei: eam in mon pro osenli statui numquid ineredulitas illorum fidem D i eva- magis accommodando fidom sic desinimus,cuubi ι i5ὶ 3-2 pro ipsis promissis: si e Λ p ut sil virtus Theologica divinitus infusa , Stolus dicit dρ quibusdam viduis, quod pri- qua libero ac pio voluntatis affectu iis om-mam fidem irrisam Reerunt s);-3 pro con- nibus firmiter assentimur, quae Deus reve- scientia ne inlima porsuasione juxta illud: Iavit, et quae Getesia eredenda proposuit, omne quod non esι eae fide, pecentum ess lGl; ob Dei ipsius veracitatem. 4 pro fiducia, s eundum illud: postulet au Dicitur: l virtus Theologiea, quae nempetem in fide, nihil haesitans F);-5 pro ur- Deum directe respicit, ac discrimen Virtu-gumento ad Suadendum. quo SenSu Paulus: tum moralium, quae ad Deum non nisi indi- Deus .... statuit diem, in quo judicaturus est recte rhseruntur; - 2 divinitus infusa, quia orbem. . . si dem praebens omnibus 7ὶ;-6 pro fides est donum superuaturale divinum. ipsa doctrina et o delo fidei, ni in Symbo- II inc Apostolus; vobis donatum est prolo Athanasii: haee esι fides eatholica, quam christo non solum ut in eum eredatis cle. il); nisi quisqua fideliter , firmiιerque eredide- - 5 qua libero ae pic voluntatis affectu, utriι salvus esse non poteriι7 tandem n- Sic fides nostra distinguitur a daemonum fides' sumitur communius, ut in praesentia- de, qui etsi credant et contremiscant i 12 ,rum, pro assensu intellecιus nostri ob alte- non tamen libere ac pio veritalibus assentj-rius auctoritatem : si est ob auctoritatem untur, sed evidentia victi credere necessilio minis , si des est humana ; si ob auctori- tantur: unde eorum fides neque divina est talem D sti, est fides divina. neque infusa; - 4 si miser assentimur: quia
Q. 2. Quomodo desinitur fides 8ὶρ assensus fidei debet ossst sine ulla errandi II. Apostolus sic fidem des nivit, ut sit: formidinq; alioquin haesitatio esset, non li-
sperandarum substantia rerum , argumen- des; - 5 iis omnibus quae Deus revelavit, tum non apparentium O . Dicitur-l sub- quae quidem constituunt objectum fidei ma- alanιia, idest basis, et inchoalio; quidquid terial0. Dicimus omnibus. ut refellatur non- enim alii supponitur et substernitur , no- nullorum haereticorum doetrina, qui distin men substantiao, quod a substando die tum guentes inter articulos landamentales et est, Sortitur; ct sperandarum rerum, non non sundamentalps fidei, dicunt, primos ne- quod ea Solum credamus , qua' sperantur, cessario esse credendos, non autem Seeun- nam plura credimus, quin sini fidi i nostrae dos; nam singula fidei objecta, quaecumque
objectum; sed quia fides priueipaliter est de ca sint, aeque habent eandem veritatem, ut his, quae videnda speramus in patria il0 ; credantur, nempe veracitatem divinam salti
345쪽
ac sallere ne selam si); -6 eι quae nobis
Delesia eredenda proposuit, quia divina revelatio nobis non manifestatur, nisi per Ecclesiae propositionem, dicente Augustino: Evangelio non crederem, nisi me Melesine catholicae eommovereι aucιoritas 2ὶ; - Iob Dei ipsius ueracisalem; quia veritas in .sallibilis, quae est ipse Deus, constituit o jectum fidei formale, id est rationem sor-mulem, Oh quam credimus. Hinc Apostolus: fides eae auditu, audi sus autem seu aSSeu-
0. 3. In quonam Adet natura collocarmda estpIl. Fidei natura collocanda est in actu intellectus, quo creduntur dogmata: Est contra Calvinistas, qui docent, fidem non esse a SSensum, quo veritates revelatae firmite eereduntur; sed fiduciam, qua certo credimus nos et promissionum Dei et ejus justitiast participes steri. Probatur catholica veritas. - ex Scripturis, ubi distinguitur sdes a spe: nune autem monenι fides, spes et eharitas, tria haec 4l: at si fidos et spes idem sonarent, non essoni tria sed duo; 2 ex Patribus: unus sit Augustinus, qui siclem eollocat in actu voluntatis, quo nempe sperantur res promissae; aliquid etiam quod non speratur, credi potest; quis namque β-delium poenas non erediι impiorum ' nee
II. Triplici modo fides dividitur:
l. in habitualem, quae est habitus rupernaturaliter infusus, perman nter habilitans ad aetus sidet eli tendos. - Κt in actua- Iem, quae est, uesualis , firma ac sup rnaturalis adhaesio rebus revelatis, et ob Ecclesia od credendum propositis: huce si ex lexius verbis aut ultior prodi ni, diei lur extorior; si putem inlus in animo luteat, inlerior nppellatur. 2. in explieitam. et in implieitam: explieita fides illa est, qua aliquis fidei urticu Ius creditur in se, sub propriis no particularibus terminis , sub quibus nobis proponitur: V. g. qui expressp crodii D um irinum, Patrem, Filium et Spiritum Sanctum, habρt fidem explieitam Trinitatis: sic otium credit oxpliei ire mystorium incornationis , qui credit Filium Do i assumpsisse naturam humanam, et Christum ossΡ Doum et humi- nom. - lmplirila vero fides illa est , qua aliquid creditur non in sp ot in propriis terminis particularibus, Sed in ullo, in quo il-
lud continetur: sis qui credit in Christum
Deum et hominem, eo ipso implicite credit in duplicem ejus voluntatem, etsi eam ignoret. Fides ipsa implicita iterum duplex ubaecuratioribus solet distingui: vel enim credimus aliquid in alio, tanquam in principio universali, cui adhaeremus, ut cum quis incommuni credit quidquid credit Ecclesio . quin lamon uliquid particulare neque etiam in confuso vel in umbrat sciat uui credat :vel erodimus aliquid in alio jam ut in umbrari figura, per quam nempe ipsa veritus Erct denda ron susu significatur: ut cum quis credit, Deum ossu missurum Salvationem ,ssed nesciat mPdia , quibus id Sit acturus. Prima diei lur fidi s implicita taliori sensu :vltera vero fides implicita sensu Stricto ac proprio.
5. in formniam quae dicitur oliam fides vica; et in in brmem, quae dicitur etiam sides mortua. - Visa est quae gratiam ha biluulom . sive charitatem sibi coniunctam habet: talis est fides hominis justi . Mortua est quae caret justitia ei charitate: talis est fides hominis in statu mortalis culpae con stitui.
u. 5. An admittenda sit fides informis,
leu mortua; eι in casu allirmativo, an haec
ait sides vera 'll. Quolibet peccato mortali ita fidem ex .
tingui, ut nulla amplius in peceatoribus admittenda sit neque viva neque mortua , et si quae adhuc remanere videatur , Ea non sit fidos upra, nempe divina, sed mere humana, docuit Calvinus, Quesnellus, aliique de Schola Iansenistarum. Sed veritas catholica est fidem veram, nempe divinum, ESSepOSSe etiam sine charitale, ac proinde fidem informem si vo mortuam esse admittendam uti veram ac divinam sidem. Prob. . Ex Seripturis: si habuero omnem
fidem ait Apostolus j ita uι montes transferam, charitatem autem non habuero , nihil
εum 6 ; sed fides , quae montes tranSserteSt siues vera et divi uu , ergo haec a cha ritatu sejuncta potest in natura Sua ess .
Quid proderit, fratres mei linquit s. da Obus si sidem quis dicaι se hubere , Ostera autem non habeat 8 numquid poteriι fit a vivare eum l7ὶ ' Hic pariter sermo est duli de non humanu, sed divina, ideoque vera: atqui haec dicitur subsistere posse etiam per se, et sin chnritate. 2. Ex Patri lius: pro omnibus unus sit
Augustinus, qui De fide eι operibus totus
346쪽
DE FIDE 343 in eo, eSt, ni misendtit neminem do re salutona ne ternnm sperare, si fidem hab0at sine charitatis opstribu .
charitate habet, non esse chr stianum. ana.
4. Ex Pontificum Oeneulis: Alexander Vli hane n. 12 propositionem damnavit :quando in mugnia pereatoribus doleil omnia Gmor, deficii ει iam fides; et etiamsi videantur credere, non osι sides diuina .Clemens X luliam similem in Quesnollo Ianspnismi pr sessore valdo insigni eonfixit; dicendum e go, charitatem quidem esse non 'nsqμ Ainctvera side , quia sides vera est ejus tandamentum: Sed verum fidem esse posse sine Charitato ; nam utique stat fundamentum sine aedificio.
mortalis, sive sejuncta n charitot . esι sides mortuno ergo amplius non existit, sicut hcessat erist re homo actu quo moritur; Melsollem sides quae remanet, non erit amplius sides vera, nemm ut Nina. l: PSI'. nug. conseq. et pari inlom: fidμς ois nim sine churitatu dicitur quidem mortua, sed non qua i cysset pxistere, quomadmodum mori dieitur homo hon8 VPro quin DPQ rationem in cliristiano cesset habere in ordine ad vitam aeternam, eo modo qun corpus dieitur mortuum, quod existit quidem xed vita destiluium: hunc com p rationμm suppρ ditat A. Jaeobus: stetit ....eorpus sine
spiritu mortuum epi; ita et sides sine operi. bus morιua est 2 . Λiqui suo, hic urgumenta murὶ corpus hominis. Diiamsi mortuum sit, quia sine anima, adhue rP manet verum eorpus humanum; ergo a pari fides, et ium- si mortua. quia sino charitate, adhue remanet vera sides, nempe divina. In quo enim sita est sidet divinae natura γ promelo in hoc, quod faciat nos assentiri rPhus a Deo revelatis ob divinam veracitatem: atqui assensus iste etiam Sine charitate haberi potest almo si sermo sit de morito quod Thm-logi voeant de eonqruo, ipsa sules mortua meritoria est apud Deum; opera enim meritoria de eongruo praecedunt justific itin-nom: nec ipsa remissio peeealorum inquit Λugustinus sine aliquo merito est, si Adeshone impeιret i5). Si ros ita nun esset,
quis amplius Meeniores hortaretur, ut so vehementer conampndoni D'i misoricordia , et B. Virgini, quap est refugium peccatorum, ut in Christi gratiam rovorti prisfini3 Quapropter qui absolute set sin ' ulla ri strictione pronuntiat fidem sine eliaritate non esse meritoriam, nobis videtur cum Quesnullusentirμ, cujus erat hare thsesis sal, Apostolida Sede damnata sub n. 56 : Deus non reis munerat, nisi chariιatem.
11. 1: ulteriato fidei objectum sou malories, circa quum fides nostra oecupatur, sive quod credero tenemur est Deus ipse. et illud omn0 quod ab eo revelatum fuit. Deus quidem ipς est objectum primarium
et proprium: celera v ru ab eo revelata objectum minuς proprium Pt secundarium. Si vero, uit d. Thomas, consideremus materialiter ea, quibus fides assentitur, non solum est ipse Deus, sed etiam mulis alia; quae lamen sub assensu fidei non eadunt, nisi Meundum quod hubent aliquem ordinem
ad Deum ), si vo tanquam principium a quo Proc duni, sive tanquam snpm ad quem
R. 2: O relum voro formale fidei, seu
formalix ratio, quae, noA movet ad crPdendum, pst tostimonium diviniam, sive Deus ipse uti summe v rax, imo Pt prima veritus; omnis namque fides innititur testimonio uprum dicentis: ideo senim alicui crμdimus, quia Verax ost, oi vora semper loquitur. Ergo Rumi nn Dμi v racilas est ratio fundamentalis nostrast fido i, seu molivum ultimum determinans asssensum nostrum. Hoc Sane sensu inqui hat Apostolus: cum accepix3etis a nobis se um auditus Dei, aceepistis illud non ut nerbum hominum. sed i sicut
Pxpresse dicimus: eredo, Domine, quidquid revelasti, quia summe neruae es. qm nee falli nee fallere potes. Hinc 'Prbelle njehat Cu sianus: Deus hoe diaeis' verbum illius sum
ma ratio esι; removeo argumenta, remove
dispinationes et sola mihi suseiι ad eredimiitatem persona dicentis si . Q. 2. Uuuenum est τε quia sid/i Ilit. negula fidei dicitur illud omne, quod verum fidei objectum vol contin t vel de-
347쪽
Harat: tres vulgo ni signantur fidi i regulae: Seriplura, divina traditio et Ecclesin. Quoniam vero nequo Scriptura ne tuu traditi veritatos in se roni uias viva voce Pxplicant, idcirco appellari sol ni rogulae sidui mortuae seu inanimatae; Ecclesia aulem. quae Scripturum et truditionem elara ac insallibili auctoritate explicat, dicitur regula viva seu animal a l. Vsel etiam diei
poteSt, quod Scriptura Ρt i raditio sunt son. tes, quae fidem continenl: Ecclessia vero est via Seu mPdium, quo a Deo revelatae veritates, et in Scriptura et traditione collen. lae, curio nobis innotescunt: unde patet duo requiri, ut aliquod catholicae fidei dogma dico lur, Deum revelanti m. Dt Ecclesiam proponΡntem. Ita relici unam tantumhil mittunt fidei regulam , nemps' Sacram Scripturam, nudum autem nil Scripturam intelligo fidam roponunt adhuc in ipsa Scrip turne lectione . in sensu privato, iii Spiriliis Sancti motione et in examinis via; sed
Ac I : praeter Seripturam etiam divinae traditionses sunt udmittendast tanquam divinast fidi i regulae lil : decretorium sest illud Apostoli, Rufri state et ιen ιρ traditiones quas didieistis sine per sermon m sive per epistolam nosιram ib): hic Apostolus utramque nequiparat traditioni m , Scriptam, seu Scripturam, et non seriptam: Et ait utrique aequaliter standum esse, quod nimirum utraque est vi rhum D μ i. Adde: primae Eeclosiae conditae suill et plures diu extiterunt sino Scripturis , saltem ΠΩ
vi Testamenti; sola igitur traditione illaρ si-dplium collectiones verilales a Deo revelatas cognoscebant. 2: Medium ad certo cognoscondas ritates a Deo revelatas debet esse: 1 cerιum, securum, atque aptum ad omnes dubietates
Solvendas, secus non posset oblinere assensum stimum set immutu bilem; 2 universale; si enim omnes vocati sunt ud fidem , Omnibus obvia esse debet regula , qua fidem ipsam firmiter assequantur ac teneant; 3
Prae eeteris reeentissimum atque absolutissimum Opug P. Perrone . Iι Protestantesimo a la Rεγια
di Fede. νοι. 3 Roma 1853. 1ὶ Proposilio Eeelesiae dieitur etiam regula proaeima iidei; Verhum autem Dei. sive scriptum
si e traditum, in quo divina revelatio eontinetur, regula lidei remolia. 2ὶ Traditionem verbo negant prolestantes . a satio ad in illunt. prout mullis prohat Perrone iu 3pers supra laudato. p. 2. e. 1.2 2.
perpetuum: quanti m fidos. tantum o iis regula perdurare debet; sed iides est usque
ad consummationem saeculorum duratura.
Si ita est. jam patet, modium istud non potest constitui re noque Sacra Seri plura, cum multa dissicilia set obscura contineat, et Ea in omnibus fidi lium manibus non vers otur; neque motio divini Spiritus, quam nimis facile quisque fingore poluSl; nuque sensus privulus , vlioquin tot haboremus sententias quot captia; neque νxuminis via, tune enim paucissimi fidei veritat 's asseque ron tur: cum ulli ingμnii lardi late , alii rstrum temporalium cura, cupiditatum amore ndoas ussoquendas impedirentur. Et vel ipsi paucissimi, nonnisi cum plurium errorum admixtiono et uni ablue in pluribu disset lieni 's , veri inles iidei sitii compararent. Uno patet ex protostantibus: quot litos inter illos quoud ipsa primuria fidei capitul 4ὶ;
unde unitus fido inpud illos pi nitus evanuit. Dicendum ergo cum catholicis medium lulum, facito, omnibu- obvium v d cognoscendas vΘritatos revolatas in auctoritate viva ac insillibili reponendum esse; et sane major hominum pars sola regitur auctoritate l53. IIaec autμm auctoritas viva et insallibilis tu nullo ullo reperiri poles i. nisi invisibili et pserpetuo Ecclesiari magisterio ;Κcclesia enim dicitur columna eι firmamen
Ohjiciunt pro ipstantes , nos committere cireulum vitiosum; nam credimus Meram Ser suram propter auctoritatem Gelasiae, et credimus aueloritatem Feclesiae propter Seripturam. R. Nos credimus primurio auctori tulit in Leclesiae nou propter Scriptura S , Sed propter notas ipsius Ecclesiae aemoliv.i credibilitatis: et sane, nascente Ε - closia, nondum erant Scripturae, et tamen
jam certa erat veracitas Ecclesiae l. J. Quod
autem secundario ejus veracitas firmetur etiam per Scripturam, non est circulus viliosus ; num id est sub diversa malione . et jam firmata Ecclesiae insallibili tale. Nempe
348쪽
de ver icitato et Insultibilitate Ecclesiae uo his j im constat aliunde: nam pri mn PX moisti is erodibili latis probamus, Ecclosiam Romano-Catholicam esse veram Christi Ecclesiam, ac proin omnia etiam dogmata illiu esse vera; Secundo ex hoc principio ulterius inserimus probamusque Sacram Scripturam osse Vi rhum Dei, quia ni mpe Ecclesia veru et in silli bilis haec docet; tertio ex Scriptura autem divina sic certo jam cognita ,
ipsa Ecclesiae insulti bilitas. quae jam prius
uti unde erat M imo probata, ulterius et quasi secundo proh atur et confirmatur sine ullo vitioso circu los l).-Εxμmplum habemus inhumani se sit nuntiuq qui deserat literas regis : quando non est certa nuntii veracitas , inquiruntur indicia credibilitatis , et
ubi de illa constat. acceptantur literae regis propter ve racitatem nuntii, Verum comtentis in literi s rμgis creditur non propter veracitatem n untii, sμd rogis r et si in iis regis lit seris as seratur veritus nuntii, ea st- matur et magis creditur propter veracitatem regis. Neque ideo est circulus viliosus; nam eadem credulatur, sed sub ratione di
versa 2 . 0. 5. Quid est fidei analysis3
u. Analysis seu resolutio sdei est illamen iis operatio, qua pervenitur ad rationes, quae assi Osuin nostrum determinant: seu . st diseussio principiorum propter quae creditur aliqua verilas. Unde quando credimus v. g. ires in Deo esse personas. ideo
nos credere diei mus, divina agente gratia, quia id Deus revelavit in Seri pluris; ideo
vero nos credere hoe r velatum in Seripluris, quia illud testatur Ecclesia; ideo demitin nos testimonio Ecclesiae tuto fidem habere, qui i KeclHsia pro se habet omnia credibili-ttitis set insultibili tuli motiva l5 . Aetus ergo ii dei quinque importat: veritatem revela lana, auctoritatem Dei rovelantis, Eccle- Siam proponentem, motiva credibilitatis de veracitat Q Ecclesiae nos tutos reddentia , laudem gratiam Dei assensum nostrum dirigontem utque ad statum supornaturalsemel ovant μm; fidei enim est donum supor naturale, et nemo venit ad Christum, nisi Paler cvelestis trax-rit eum 4 Idque Triueu-
Primus tamen et ultimus annulus, a quosdes incipit et in quΡm desinit, constituis diis est in divino tostimonio ab Ecclesia propositor nempe divinum testimonium est matio formulis cur credimus, Ecclesia vero est judex insallibilis. s0u viva pi insallibilis au toritaS, quae nos certos reddit hoc vel illud esse revelatum, ut nulli dissensioni sit l,-eus. Ouae quidem viva et infallibilis aueto ritas in ea tantum ri ρει Gel sta lut verbis
it. Ecclesiae propositio est via. qua revelatio divina nobis insultibi litor in noleseit: sie uti revolutio divina ost via S u medium, quo nobi innotescit Verbum D i. Porro propositiones aliae sunt e licile revelatae, quas nullum est dubium nri lidi in catholicam pertinere: explicita enim revelata propositio est, quae immediale seu propriis aut synonimis verbis in clopi Silo divi uno ro- velationis continetur: hujusmodi sunt quae in Seripluris do Christi ortu, vitae gon 'ro,
morte, resurrectione et ascensione exhibentur: item vortitates quae lolius roligionis nostrae sunt sutidam 'ntum, Mi irini laq Personarum in Deo, Christi divinitas, ab eoque
facta hominum rod semptio. Hinc etiam anteis quam de iis desinitio uti Est Iesia pili iri e sci, morito ut hasereti ei habili stant ut condi'mnali, qui Eas negabant; Ecclesia enim uotinio nilo libros sacros Verbum D i continero. hiis veritates sussicienter proposuerat. lilire velatas ac fide catholica credendas - Ait aupropositiones seu veritates sunt implieite iunium revelatae, et illae Sunt, quae nonnisi mediante aliqua illatione vel rutisciuio
is in Ad rem Mosiler, Deli nita delia missa , - Velth, Seriptura S. eontra incredulos propu-
349쪽
24S rnici vitib Oxplicite revolatis deducuntur i): cujus modi est quae docet humanam in Christo voluntatem a divina plane distinctum i nes-Se; item quae adstruit absolutam baptismi
necessit alom quoad insanies elium a lideli- hus purentibus Drtns: ile in quati tradit, vulsere haptismum elium ubi ut e loli immine admini- Si litin, etc. 2). Quae quidem tune lautum cous iiiiii runt catholicuo ii di i dogma quando id desinitum fuit ab Lei Iesia christia nauuor trinae Custode, interprete, et magistra. Alii tam ii diversam rationem a Mignunt: vjunt, inquirendum esse a quibus pru mi ,- bis deductitur nostra conclubio. Nnm eu potest deduci tum a duobus praemissis revelatis, ut ista: u Omnes Apostoli repb ii sunt Spiritu Sancto η ; ut qui Matthai us erat Apostolus; ergo Mali harus repletus est Spiritu Sancto. Tum P x mvjori generali rovo lata. ei miliori non revoluta: v. g. rer a Christi Eecle,ia debet esse una . sancta, catholica . si stolica e atqui Ecclesia Romana est una, sancta, catholica, GyOsi Olica : ergo est
nerali Omnino cor tu, Sed non m velata , et Ox minori r v Plata: v. g. Omnis homo e, ιν isibilis: asqui Christus verus est homo, ergo christus es ι risibilis. His p itis dicimus: - propositiones cx duabus prci missis revelatis legi lime deductae ud lidem divinum pyrtin uni: num in is Sa propOSitioni revelata formaliter continentur: in hoc quippe nutura s1llogismi situ PSt, ut prima praemis-Sarum cunctusionem in se contineat, et vl-
sὶ Propositiones modiale tantum revelatae So lent elintn diei ennesuriones theologieae. 2' si contra eio et obscure aliquid in Verbo Deironti ii ea iur, etsi proxime et immediate in eo rontentum sit. adhuc requirunt Ecclesiae de elarati . nem, ut lata litam ea tholicum dogma veritas illa ab omnibus aeripiatur. ta in Sed omnino requiritur ut minor sit absolutereri . . uti est in supra laudato exemplo de Romana Eeelosia: alioquin firmissimus praeti ri non po Sota eri us ad lidi in rcquisitus. Utide si minor esset lautum moraliter certa, conelusio ad objectum li-d i ii isti pertineret, et pro Poqitio ei nil versa iasia 'Ael linero ii ea. sed errone a. uine in hoc exemplo: insan- le Milime bapti ratus et ante ii qum rationis murictis, est saucius; atqui Petrus Ante usum rationis mortuus, legitime fuit bapti ratus; ergo Petrus ost saueius uiliaee eonelusio ad iidem non pertinet; quia moraliter tantum certum est Petrum svisse legitime b., pii ratum . ni fit ad Fuminum res pectu baptizantis . aut tusi tot fuerint testes, ut obsolute reri iam sit nillil essentiale fuisse omis
Propo, illo qua annuntiat rem si euli est, seu in deposito re et alio uis nee modiale nec immediate rutilentam. dieitur vera. M haee. At ei ira erraudi formidinem ei gnoscitur. diritur eertu . ni e-i v. g. Pro Iu3silio tua dia et dari ni tufiiti μνe
te sua et tu abstrae. . iudisse reuius. di ero fros l. DIS P. Iura eam PSSO conisentam mani sestset; - 2 idem dicendum. si pr position 's ox maiori generiali revelai. tot ianitorii iuri revelata deductae sint: uam adhuc in propos illi,nu velata formulit Pr coiit iustu tur; in propositio uueni in gynerali continentur, et minor non revelatu declarat stas osse contentas 5 ;- 5 si vero coiae lusio deducatur ex majori universali omnino cPria, sed non ro elata, et ex miliori ruvi lata, utrum od divinum
iidem pstri ineat, disputant. Alii cum Ant Oi
ne, Cano, Vasque E etc. nutrinant; nam talis conelusio ni cessariam habet conni xi ou in cum propo, ilione revelatu: ergo euui vi testimo uti divini crodere debemus. Sed Lug0Suu re L. Liber lite uter aliique probabilius ron. tendunt, Coticlia Sicinem illam veruin quidem esse veritato theologica, non aut in veritate revelatu . Sanu illa propositio non Pst V ra veritate revPlata, ideo neque ite fide divina creditnda, quae directe non creditur vidi vini testimonii, sod vi illationis theologi cae; atqui talis est liuoe nostra de qua hicvgimus i conclusio. Λdde: illa assertio non est de ipsa fide divina, cujus mγjor lideo et
conclusio) sinst errore inlid a ui guri potv Sl; atqui id evonit in casu nostro: qui Mue negaret hominem esse ri Sihilem, errorem diceret, non hae Sim; nam proprie non nega ret aliquid revelatum. Si tamen aeced rei definitio Ecclesiae, tunc nullum amplius dubium Est, conclusio uom illam esse de siducatholica teli, ndam; Cocles sinu enim Pst de
veritate doctrinae insallibiliter judicure 4 .
vibus. sed non ineossumis nilatur momentis . lan. tuin probabilis dieitur, ut sunt Theologorum oνinioneΝ; Νi eni in adhuc opiniones sunt. de probabilitatiq linibus non exeunι - At si propositio in depositu divinae re hiationis fili contenta, adeo ut tithil amplius de ii ut sit si de eatholica eredenda. nisi Ecclesiae deli uitio, dicitur prorima litari. Talis et proposito. quast docet immaeulatam Virgitiis conceptionem: unica, quae adhuc potest iustitui quaestio, in eo latituita est, utrum nem Pn taliκ annuntiatio seu doctrina si vera veritate theologica, an Potius versate re elata. Sive an inedia
te vel in mediate eontineatur in divina revelatione, et ab ea deducatur. Alii illam nonnisi mediante ratiotinio deduci posse contendunt. idelicet ex majori certa quidem, Sed nou re elata Propositione, et ex minori revelatur unde hoe utuntur syllogismo : Mater Dei est immunis a mucula oris nuli: seu Maria est mater Dei; ergo, etc. Verum alii eum I errone comendum. B. Virginis ab omni prorsus t ibe immuni talem, licet implexe . e Ontra-cle et subobscure, proxime tamen et immedials lum in Verbo Dei seripio revelatam esse . tum s et ea put ebi in ita in verbo Dei iradito eo minisqam suisse, ut per omnia traditionis Dunquam interruplae ehicula magis semper ac ni agi fi explicata, olque ita coiiceptu suo distinet a sese progressione quadam Perpetua prodit rel. donec in upertriciani aut
350쪽
34sDECrituria autem . indicia et argumenta , quibus dignoscit Ecclesia an aliquid r useratu divina revelatione eontinuatur, sunt Patrum Scripta, sunt libri liturgici, dies sesti,
ueta mari Frum, perpetuus fidelium SenSus
et vel ipsorum haereticorum testimonia ;sunt item monumenta archeologica ; denique in tyr omnia eminet primumque sibi locum vindicat juge ac vivum Ecclesiae magisterium. Quae omnia luculentissimst probat P. Perrone in Sua Disquisitione theologica de immaculato B. M. Inrginis conceptu.
Quot modis quaeresin potest catholicaueritas definiri s Multiplici ratione potest
aliqua veritas catholica definiri: - direete, et est cum verilas ab EccleSia expresso , Seu concΗplis verbis credenda proponitur , prout ordinarie sit; -2 indirecte, cum nem pe in obliquo veritas tenesila proponitur , in reeio uutem insallibilitatis Ecclesiae quaei in statuit, ut eSt illud: si quis diserit Ee-elesiam errare, eum docuiι el doceι juaeta e- nongelicam ei opostolieam doctrinam .propter adulterium alterius conjugum matrimonii vinculum nonposse dissolvi, o ιhema sit il);- δ ιaeite. cum ab Ecclesia lac tum, quod a jure pendet et in eo sundatur sane itur, ut eSt illud: si quis direriι, ca/remonias, vestes et eaterna signa , quibus in Missarum celebrotione Eeclesia eatholieatititur . irrisabula impietatis esse magis ,
quum oscia pietaιis, anathema siι l2 : hujus canonis obj 'clum per se merum uilingit uisciplinam; ut lumen canon dogmaticus est, eo quod jus involvat seu potestatem Eccle.
siue in tali disciplina sane tenda 5 .Q. 5. An fidei objecιa lapsu temporis ere-verinι PR. Veterum praesertim scholasti eorum communis erat sententia. sidem catholicam quoad substantium credendorum Semper candem fuisse vel ab ipso mundi exordio , et tantum novas explicationes successive
obtinuisse; omnia enim dogmata jam satis implicile continebantur tu side Dei et divi-
i2l Trideut . sess. 22, can. T. at Ponamus exemplum. quod est in omnium Oiis, de Immaculata Virginis eonceptione: si E elesia deliniat. Virginem esso sine macula originali eoneoplam et contra sentientes anathemate clam-Dei . delinitio erit direeta. Si deliniat, Melesiam non falli, dum juxta piam. veram eι ab Omnibus tenendam Rententiam. Virginis ah omni labe immunitatem in primo ejus coneeptionis momento eelebraudam proponit. desiti illo erit indireeta. Si d mum desiuiat sanet italem ritu R ecclesiastici, en-jus sit ustis in eoiendo Mariae V. conceptu, prout nuoc obtinet. delinilio erit laeua. Ita e cl. Perrono. De immaeulato I U. arrue conceptu , dι quisitis ιheυι Iieu, e. 7.
Verum plures recentiores eum Anioine, Bouvier, etc. docent obj cta fidei ab Adamo ud Christum et Apostolos inclusive crevisse non tantum Secundum quid, quatenus quaedam suerunt pedetentim explicita; Sed etiam simpliciter, qualenus aliquid novi fuit revelatum. Sane compluma in i segenaturae revelata sunt Abrahamo , ut iisquo Patriarchis; complura item innotuere per Moysem aliosque Prophetas in lege scripta, quae nequeunt haberi ut nudae qxplicatio. nys primae revelationis. Et vero μx Au
men ab Apostolis usque ad nos objectum
fid0i simplieiter non crevit; tum quia Spiritus Sanctus doeuit Apostolos omnem veri
ιntem 8j; tum quia Ecclesia nunquam sibi
attribuit potus talem dogma novum revelandi: tum demum quia credere non pOSSumus Magistros fidei in toto orbo u Christo constitutos aliquas fidei veritales ignorasse. Crevit tamen et crescit Meundum quid fidei objectum ab Apostolis ud nos usque, quatenus revelatio jum saeta , per auctoritatem
Ecclesiae insallibilem vel explicatur, vpi ad
singularia objecta applicatur vel controversa certi ligatur, quod tamen non est condere nova dogmata.
0. 6. Quid de reo lationibus privatis tenendum esι, quas Sancιis plerisque Delasseimus etiam posι Ayostolorum a latem l l R. Privatae revi lationes ad fidem Catholicam non pertinent; fides enim nostra, ait Angelicus H,non innititur revelationibus quibuscumque. Sed iis dumtaxat, quae Patriarchis Prophetis set Apostolis sa Ulae sunt; hi ideirco fideles di untur in Scripturis superaedificati super fundamenιum Apostolo.
lapida chriuo Iesu lii . Neque lacessit,
73 Ad rem habet doelim. Κlee in suo opere LaStoria dei domi, vοι. 1 sub initio: a La soslanta dei dogmi su e rimane fiem pre la med ima , mala loro formahione dogmattea progredisce eoi tem- podi consera a tolla ragione veraee e Bineera theli medita, e eontra i fallaci e subbiei livi starii di