장음표시 사용
391쪽
DE SPE ast Praeceptum eliciendas spui obligat per mus ist). Quare Augustinus ait, ista duo a-M et per accidens. nimas oecidere 3 . Obligni per se: l initio usus rationis , Q. 2. ouaenam est pejor, de eratis, an
quando nempe aetPrna beatitudo sumesen- praesummi
ter proposita sit tanquam finis , ad qui'm n. IIane sibi quaststionem jam videtur
unusquisquo tendero debot, ita ut non dis- proposuissct s. Bonavuntura cum alte a m serat notabili tempore; 2 saepe in vita, ut a venda est conseientia nimis larga et nimis homo roboretur in prosecutione boni, ac a stricta inam prima generat praesumpti iuga mali;-d in periculo mortis, ut homo contra leniationes validior fiat, et in Deum suum ultimum finem mox consequendum
Obligat vero per accidens: - quando ex praecepto eliciendus est lictus aliarum vir. tutum, V. g. Orationis , quae sine praevionctu spei exerceri non potest; - 2 quando ita urget tentatio, ut vdsit periculum consentiendi nisi spes animum erigui;-5 quando christianus in peccatum mortale lapsus est, atque ad justificationem tenetur con. tendere;-4 denique qualido versatur in periculo desperationis. Ad haec enim omnia
Q. 6. An confessarius in suo poenisensevem mellare debeaι 'R. Afirmative: imo si omnibus anteactis saeculis id valde suit opportunum, praesentiaciale est plane necessarium; nam ex qu0 inter nos audita fuit haeretica illa et horrifiea Ian senii propositio, cui adeo plauserunt Quesnelliani, Bajanistae et ceteri damnatae Sectae Sequaces: aliqua Dei praecepta sunt impossibilia, deest quoque graιia, qua po33i bitia fiant, vulnus quoddam vere incredi-hile is siclum ost spei Theologicae, et quam dant quasi dissidentia in Giholicum orbem diffusa. Haee autem generat illavi indissereni iam religiosam, contra quam adeo ve hementer clamant ex cathedra d. Petri Pontifices M. et Pastoros omnes tanquam con
tru exiliosam saeculi pes tem t).
o. 3. Quaenam spei opponunturpn . Spei opponuntur desperatio et praesumptio: quae duo sunt ex gμnere Suo mortalia ; lum quia opponuntur charitali in Deum, quem vel f ordem vel lyrannum faciunt, tum quia opponuntur chari tuli pr priue; nam ex Apostolo: spe salsi facti su-
εὶ Ex quo patet quantum Consessari llente
eurare debeat. ut in poenitentibus aelus spei tr quenter exeitet. Quam in rem eontra Iansenistas
utatur illis Chrisii verbis Matth. 11. iugum meum
vava eri,M Onus meum levet venite ad me omnes
qui laboratis et onerati estis. et ego reficiam νον. Utatur illis Ioannis. Ep. e. 3: mandata Uus stra via nen runt. Ulatur denique Tridentino, quod
a nem, secunda desperationem; prima sae-ε pe salvat damnandum, secunda damnata salvandum q. a uuihus verbis patet opinionem Doctoris Seraphici suisse, quod sit
longe pejus praesumptione desperatio; t umaperte dicat in illa saepe salvari damnandum, in i,tae contrario damnari salvandum. Suffragatur ratio; nam praesumpιio adhuc in homine relinquit animi robur ad operandum, adhuc in eo conservat rerum spiritualem aestimationem,et usum aliquem mediorum ad salutem aeternam, uti est V. g. mn sessio S icramentalis. Desperatis ex ad veris haec omnia uno quasi ictu extinguit, Sacra menta contemnit, Religionis praecepta nonnmplius curat animam pro nihilo habet, Daum ipsum uno verbo odit, et sic mugis ab ejus amore removetur. Adde: desperatio magis Dei benignitati adversatur; quoniam magis proprium esι Deo misereri et
parcere quam punire, ait Angelicus O . u. 5. Ouid esι desperatio, eι quaenam iι-lius eausae
R. Desperatio est culpabilis animi deje lio, seu dissidetitia vel obtinendae beatitudi nis, ut si precator dicat cum Caino: major
est iniquitas mea,quamuι veniam merear 6ὶ vel obtinendae veniae Peccatorum , aut auxilii ad emendationem vitae necessarii juxta illos: desperanι ea semaipsos tradiderunι impudieiliae in operaιionem immunditiae omnis. II . Haec est peccatum ex genere fluo mortale, nec poteSt esse veniale ex parvitate materia ; cum adversetur virtuti Theologicae, et sit graviter injuriosum divinae misericordiae. Ad hanc revocatur incuria salutis, ut si quis vellet semper vivare et coelum linquere; quia Spem non haberet, sed illi prorsus valediceret. Duae sunt praecipuae desperiationis causae: lueturia, atque acedia. Homo enim luxuriosus fastidit bona spiritualia, ideoque nullam poteSt lavere spem oblinendi beatitudinem illam, de qua ne cogitare quidem soIO.
sal Compendium Theoto eas verit. l. 2. e. 25.
392쪽
rsa aBAG. PIll. DISP. II. Acedimus vero iudicat, is serme non posse mandata Dei observare; et sic abjicit omnem spein beatitudinis sempiternae is . Q. 4. Ouomodo consessarius se gerere deis bel eum eo, qui ob lapsus suos in desperati nem inelinnιρll. Si essectus desperationis in poenitente adjunctam habeat superbiam, quod nempe
nimis de se praesumens indignetur sibi iam Eum contigi,Se, purget nuruin a Scorta, et praemisso dolore, acerbitulem illam ex su- verbia natam conetur ex linguere Quod si videat ipsum in desperationem inclinare ob nimium timorem nempe, Propter Pecca torum gravitutem, eundem in spe erigat. Dieat i suos lapsus eidem esse posse initium magnae sancti talis, sicuti de tot Beatis constat; 2 Deum pro sua in stulta bonitate vertere lapsum poenitentis in suam gloriam; a
Dei misericordiam non metiendam Secundum angustius cordis nostri, cum sit sine mensura; 4 Pastorem honum Iesum sollici. te quaerere oviculam perdilam et de ea inis venia maxime hibi gratulari; 5 in fastis San-Clorum ix reperiri uliquem specialem sa-vorem a Deo conce,sum innocentibus, quem pariter vere poenitentibus non concesserit
Deus; si saepe illud usurpet: ignoras quoniam benignitas Dei ad poenilem iam te ad- dueu i2 et cum d. Bernardo proponat con
n. Praesumptio est sidueia obtinendaebetilitudinis nes propter merita propria, veι sine eooperatione propria propter meriis a. horum: ut siquis praesumeret, quia uliquodo mulionis Pensum persolvit, aut aliquem Suricium orat, dum tamen suis indulget cupiditatibus. Praesumptio ebt peccatum ex Datura sua lethale nou secus ac desperatio, ob eandem causam: imo cum ipsa haeresi conjungeretur, si ortum haberet ex judicio speculative salso conua fidem, v. g. Si quis prausumeret salvari per Sola opera naturalia, ut Pelagiani; vel sola lide sine operibus; ut Novatores: ideo in praxi interrogandi Poenitentes , an cum praesumptione adsit
Causae praesumptionis sunt; inanis gloria. Superbia Et ignorunitu: Praesumptio enim, quae innititur propriis viribus, oritur ex inuni gloria, cujus Proprium ebi tendereti V. Siaps, Th. Mor. S. 191.
4J Quod etiam ditendum est de despirῖlistae. οἰ 2. 2. q 2I . 2. in id, quod proprias vires si perat: Praesumptio autem, quae nimis innititur misericordiae divinae per quam quis sperat se obtenturum peccatorum eniam siue poenitentiat oritur ex superbia, qua lanli se aestimat, ut credat Deum non velle eum punire, vel a gloria excludere. Tandem praesumptio qua quis putat. Deum sibi ob sua bene facta salutem reddere debere, oritur ex ignorantia: quod evenit in idiotis. Quid de eo, qui vulι in peecuto persere. rare usque ad mortem verum fore, ut se illa temporιs puneιο poeniteat p Licet hie difficulter excusari possit a peccato gravi contra chari tutem erga Mi pSum , cum se expouat evidenti periculo dum uatiouis iuio et contra Deum, cujus umicitiam n6c. ei sucit; non peccat lamen contra Spem exd. Thoma: α peccare autem Sub SPe veniae,n ait, quanduque percipieudae cum Propo. . sito abstineudi u peccato , et poemteudiis de peceato, hoc non est praesumptionis, a Ned hoc peccatum diminuit, quia per hodis videtur habere voluntatem ninus sirinas tam a peccandum 5ὶ s. Sed hoc iniselligου
de casu, quo spes illa remissionis se habeat solum concomitanter ad Peccatum ἡ secus enim dicendum, si apes ipsa esSet mulio, et motivum iussuens in peccatum ipsum. Est item peccatum grave contra Spem cupere perpetuo in hoc uiuudo vivere; quia est sistere iuvita temporali, ut in ultimo line. Non est tamen per se contra Spem ex taedio moriem exoptare quia non est recedere ab ultimo siue : hoc generalim non
excedit veniale, nisi adsit rebellio expressa contra ordinem divinae providentiae i6 . 0. 6. Quid agere debet Confessarius eum
praesumpιuoso'n. Consessarius debet praesumptuosum a spe ad timorem deflectere, ostende udo :-l spem sine timore non esse Spem Theologicam , sed vitium oppoSi tum , nempe praesumptionem, de qua illud: illorum spes abominaιio IJ;-1 sanetum launu limorem valde commendari juxta illud: timete Domi. num, omnes Saneιi ejus 8l; ιι mor Domini
sanctus permanens in saeeulum saeculi σ);-5 caruntiavi hujus timoriS esbe valde periculosam: huic suadeat meditationem spe. quentem super novistimis, et lectioni:s Spirituales iis . Nec quiescat, quamdiu ipsum viderii huc valutari timore correp
393쪽
Bonum appetitui nostro propositum ut ipsi conveniens et coaptatum , quasi pondus, ipsum appetitum movet . attrahit et inclinat ad se e porro ista inclinatio , seu propensio dicitur amor, seu complacentia. Amor autem multiplex; si enim sit simplexactus voluntatis , quo volumus ulicui num. dicitur bene lentia, quasi bene velle; si sit eum electione unius honi prae v lio , dicitur dilusio, quasi delectio; si sit alicujus boni, quod ratione sui magni aestimatur, dicitur charisas, quasi nimis carum si sit cum redamatione. dicitur ami ei ιu2 l . Haec tamen Omnia plerumque promiscue usurpantur: maxime charitas et amicitia , quae unum et id in in Theologia signifieant 2)-Amor Di i duplex: unus naturalis,
quo Deus ut auctor naturae v matur; alius Supernatu rasis, quo Deus amatur ut auctor gratiae et gloriae Hic de hoc Secundo amore.
R. Churitas definiri solet: nirtus Theola stea a Deo infusa, qua diligimus Deum propter se, re super omnia; cesera aulem propaer ipsum Deum. Dicitur : virιus , liuia reddit hominem bonum et Deo amicum. Imo ex Apostolo est virtus omnium praestantissima, cum Deum atti Pgat, in eoque consistat: nune autem manenι sides , sues et charisas , tria haec ἰ musr autem horum
virius hac prerogativa ita gaudet, eum nulla virtus aeque ae charitas circa Desum occupetur, qui lotus desiderabilis Pst; -5 aD o infusa iuxta illud: eharitas Dei diffusa est in eordibus nostris per Spiritum Sanctum, qui datus est nobis li);-4 propter M. et super omnia. Propter se, idest propter ipsas
Suas persectiones; super omnia, id est super res omnes creatas; - 5 eetera propter ipsum Deum ; res enim amici sunt in ejus commodum eonvertendae. Atqui omnia sunt
Dei: ergo per charitatem omnia diligenda
S. Thomas. I. 2. q. m. a. 1, 2, et 1. i2J S. Thomas. 2. 2. q. 23. 2. I.
i5ὶ L. 8 de Trin. e.8. 6 Norat. I. I. e. Id. Theologia Moralis. Tom. u.
sunt propter Deum, et in plus honum , hoe
est in eius gloriam et honorem ronveri Pnda. Unde Augustinus: Deum proximumque diligimum, sed Deum pri mer Deum. nos nu-ιem ει hroximum propter Deum 5). Ei Gregorius M. : duo isti amores duo annuli, sed calens una; duae actiones. sed una virιus duo opera, scd una rhuritas 6 . Et sane al- sectus, quo amatur persona, unus et id om
est cum nisectu, quo rius imago uinatur T). Multiplex autem est charitas: lilia habi- titulis, oi . est habitus divinitus insusus a-a ctuum charitatis, permanenter habilitans 4nductus ipsos eliciendos. Alia actualis a. et est ipse motus animi ita Augustinus . ad fruendum Deo propter ipsum Pt fist, ata que proximo propter D um. Alia appre-κ tiativa, eι est qua Deus omnibus creati rigae praesertur. Alia intensiea, et est quae noua solum diligit Deum up r omnia; sed in- Super quadam voluntatis voliementia, et α pordis conatu quosdam elicit servoris gra- a diis serga ipsum. χ ltem ulla am ctiva . quae in corde tantii in sistit : alia effectiva quae stiam in operas Hrumpit.
Addi potest alia vulgaris divisio: quod
nempe prout respicit D um, dicitur charia tna erga Deum: Drout respicit proximum. dicitur charitas erga proaeimum. Utraquo
lumen una est Rpecie virtus ex R. Thomaceum unum semper sit molivum , nempB
lt. Ol jectum materiale primarium charitatis, uempe quod primo amn re teti'mur,
est Dμus juxta illud: diliges Dominum Deum tuum ; hoc eu maximum el primum mandatum s)-Obj-clum vero materiale secundarium SumuS ipsi uos, et proximus noster; nam est de ratione perlactae amicitiae non tantum amare cum qtiocum amicilia habetur. sed etiam illos. qui cum amico relationem habρnt. Porro creaturae intellectuales Matitudinis capaces sunt aliquid ad Deum maxime Durtinens. Hinc illud: diliges...proximum tuum licuι ιe ipsum l0 . Ol j-ctum vero formale charitatis . A uino livum diligendi Deum, est ipse item De us, quatenus est bonitas infinita, id est ra
IJ V. Lignori p. vor. I. 2. n. 22. 8ὶ 2. 2. q. 25. a. 1.
394쪽
aοι TRA T. VIII. Div. IlI.dix vel aggregatio omnium Frsectionum; nam charitas importat amare aliquem propter Se ipsum. a Charitate diligitur Deusu propter se ipsum, au Angelicus; unde, a una sola ratio diligendi attenditur prina cipaliter a charitato, se ilicet divina bonia tas, quae est jux substantia secundumst illud Psalmi 105 : confitemini Domino, a quoniam bonus sit. Hine est verus eli a riistis aetus die erer Deus meus amo te a Super omnia, quia os honitas infinita . . Q. 3. An Isteal amare Deum amore con- eupiscentiae R. Michaist Molinos Hispanus sareulo XVII inter ceteros errores cloeuit, quod qui Doum diligit, non debeat unquam secum ipse cogitare nee de praemio, nec de punitione, nee de paradiso. nec de inferno, nec de moriste, nee de aeternitate; sed lotum se soli diu vinae voluntati consormare, et ipsi curam de omni re sua relinquere, ita ut noc haheat rationem tentalionum diaboli, nec studium iisdem resistendi: sicque sinat .ut in se sine sp Deus faciat voluntatem suam. Hoc systema Ouietismus vel Pseudomysιiciamus
Scripturis repugnat haec doetrina: quae- rue primum regnum Dei. inquit Christu- 2 . sed quaerere regnum Dei non est aliud, quam Deum amare et cupere uti bonum nobis: idem nos docuit Patrem Suum orare: adveniaι regnum tuum. Ad Apostolos autem expresse dixit: gaudeιe et eruuate, quoniam merces vestra eopiosa est in eoelis ib); sed si optare mere clem in coelis, nempe possessionem Dei mulum esset, non eam sienobis Christus optandam proposuisset. Unis de Augustinus: o tu homol si litubas in re,
esto firmus in Ud i. . Et apposito Tridonistinum: si quia diaerit justifieatum peceare,
dum intuitu mereedia bene operatur , anaathema siι 5 . Merito elium innorentius X ldamnavit propositiones. quibus Molinos SD Stem a fluum erexerat 6 . Sed quaeres an saltem amor conrupi semιiae adversetur eharitatis perfecitonit anciseus De Fenelon Archiepiscopus Cameracensis licet amorem concupiscentiae non diceret malum et damnandum cum Molinos I), tradidit tamen charitatem The Iogicam, ut sit pura et perseeta, venire de-
Oὶ in D. rua interior Sanctorum. here ad eum persectionis gradum, ut nullum amplius involvat propriae salutis desiderium. Quae doctrina eum ad Qui Nismum accederet, dicta est idcirco Semiquietismus, et contra eam uphementissime disputavit alter in Gallia Episcopus Meldensis Bos in
Relatatur Semiquietismus iisdem serme argumentis, quibus Quietismus: etenim si ex Christi praerepto oportet nos primum
quaerere regnum Dei, et dicere adveniaι regnum tuum; ergo amor concupiscentiae non adversatur charitatis persectioni. Accedit: charitas desiuitur communi consensu virtus
a Deo infusa, qua diligimus Deum propιer
se et super Omnia, eelera autem propter ψ aum Deum; ergo charitas non excludit amorem ceterorum et maxime beatitudinis nostrae , dummodo haec refundatur in ipsum Deum. Adde: ipse D 'us psi, qui animae sui amantissimae seipsum proponit tanquam praemium suo tempore possidendum ; ait enim : 9O... merces lua magna nimis s8l. Adde: amor concupiscentiae si cum amore
benevolentiae conjungatur, dimete et per se tendit non jam in aliquid diversum et di. stinetum a Deo, sed in Deum ipsum: primario quidem tanquam infinitam bonitatem in
se, et sontem omnium honorum ; at simul etiam secundario, tanquam bonum nostrum, et terminum ipsius gloriae divinae in nobis, eo quod nos adjuvet ad obtinendum ultimum finem nostrum, qui est Deus ipse. Ergo per amorem concupiscentiae hoc modo acceptum Deum diligimus sub omni respeetu , quo diligibilis est: ergo amor concupis enotiae est ipsa Dei charitas consummata. Hinc Apostolus, quem persectissima utique ch ritas Christi urg bat, Evangelium praedicabat, ut erus particeps egieeretur, contendebat in agone, ut eoronam incorruptam a ciperet. Et d. Augustinus inquiebat: sis amare debes, ut ipsum tDeum pro mercede desiderare non desinas qui solus te satiet 9).
Q. 4. An desiderium fruendi Deo sit aesus eharitalia' n. Assirmativo , si desiderium tendat ad Dei stultionem ob gloriam ipsius Dei. Imo est aetus persectissimae eliaritalis ', quia
fruitio est charitas consummata: unde haωritatem definit Augustinus molum animi ad sin Gen. 11. Vid. Gerd. Sanio d Inruriona temissecta s) Propter has aliasque rationes innumeras Immeentius xl l propositiones. Arstema et librum Penelonii proscrip it: qui cito doetrinam Ruam penitus eoram omnibus retraeiavit modo illo lam pio. Iamque admirando quem refert historia-V. Cesari.
395쪽
DE CHARITATE 29sfruendum Deo propter se. item actus cha ritatis est diligere ruini talem divinam uti nobis convenientem, quatenus nos adjuvat ad illius voluntatem exequendam ac ultimum finem assequendum; semper enim Deum susciperet. idem est, si diligatur Deus ob beneficia , quae contulit nobis, sed ea respiciendo uti Dei bonitatis communicationem;
esset diligere bonitatem dispensantis .
0. 5. An charitas possiι augeri, minui, ae destrui fit. Ad l: Charitas in mundo potest augeri sine termino : definitum est in Concilio generali Viennensi 1511 contra Beguardos et Beguinas. Hinc Apostolus hortatur: in charitate crescamus tu . Et d. Augustinus de charitate habet; a ut perficiatur, nasci
1 turrucum fuerit naia, nutritur', eum sue-B rit nutrita, roboratur; cum fuerit rob. v rata, persei tur; cum ad persectionem ve-n neri t. quid dicit 2 mihi vivere Christus B est, et mori lucrum 5in n. Sane de ratione viatorum est, ut magis ac mugis ad terminum appropinquent sed terminus est Deus ergo Possumus magis ac magis illi appropinguare : hoc autem facit chari
R. Ad 2: Non est quaestio de charitato actuati: certum enim est, ac ius charitatis esse modo intensiores, modo remissiores. Sed de habitu charitatis , quem commvue eStposse indirecte minui per venialia , quatenus ejus servor minuitur : at non directe ;nam vel minima Pharitas allingit omnia quae
sunt charitate diligenda i5). R. Ad 5 : Utique charitus potest amitti:
est contra Iovinianum; item contra Beguardos et Beguinas damnatos in Concilio Viennensi; item contra Calvinum damnatum in Tridentino his verbis: e si quis hominem s v mel justi Matum dixerit amplius peccaren non poSSe , neque gratiam amittere, at-x, que ideo eum qui labitur et peccat, nun-u quam vere suisse justi si tum, anathemav sit is) s. Et sane : per mortale homo fit dignus morte aeterna juxta illud: slipendιapeeωιi mora Tn; at e contrario quilibet hanens charitatem , est dignus vita aeterna: sin V. Liguori, Op. Mor. l. 2. n. 24.2ὶ Ep. 4.
43 Charitas non augetur extensive: nam vel minima charitas tompleta est in sua specie et se extendit ad omnia charitate diligenda. Sed augetur intensive, nou quidem peradditionem e hariistis ad rharilal m. quod esset etiaritatem multiplicari, sed per majorem radicationem in subjecto si e per majorem actualionem subjecta. Billuart.
6ὶ Sess. 6 eis. 23. i l Rom. 6. ergo qui moriale commisil gratiam necessurio debuit amisisse Q. G. Quοι sunt eharitatis proprietates R)' R. Charitatis I hoologicae proprietates
duae sunt praecipuae, excellentia et necessitas Excellentia ex νjus effectibus elucescit: ac charitas hominem ellieit justum, quo nihil praestantius potest excogitari: ehariιas Onim op riι multitudinem pecca-ιorum si 2 veram amicitiam constituit in-tur hominem jusluin et Deum juxta illud Christi: et qui uiligit me, diligetur a Patre a meo, ut ego diligam eum li0). Rerum; vos
et amici mei estis ... j un non dicam vos ser- VOS,... Vos autem uixi amicos ill) , , per si a eiι Omnes virtutes: si habuero omnem si . α dem ita ut montes transsi Tam,cliari tui ma aulem non habuero, nihil mihi prodestit 2J.
a Ilerum: super omnia aulem haec charitu. a tem habete, quod est vinculum persectio. a nis l3 v Necessitas autem tanta est, ut sine ipsa Sulus aeterna obtineri non possit. Sane nemo salvatur sine gratia sanctificante, et haec ut, ipsa charitate non potest se.
parari si l. Hi ne illud: qui non diligiι, --net in morιe i5J. Quatuor autem sunt diligenda, ut monet Augustinus si6ὶ; unum quod est Supra nos.
scilicet Deus alterum, quod nos Sumus; tertium, quod juxta non est, scilicet Proaeimus; quartum quod infra non eSt, nimirum corpus proprium. Primum diligitur ut causa Beatitudinis; secundum ut subjectum felicitatis; tertium ut commercium beatae Socie latis ; quartum vero diligitur ut participium et extensio beatitatis. lla Contenson. Atticulus i. - De eharitatis neeessilate relate ad Deum
R. Ext it profecto grave, atque speciale praeci ptum charitalis erga Deum: imo hue est maximum, et primum mandatum: si di a liges Dominum Deum tuum et toto cordere tuo, et in tota anima tua, et in tota menti tu tua: hoc est maximum et primum man-
14 Quam is eharilas a gratia non valeat separari, vult tamen Sylvius. unam realiter distingui ab alia; quia eliaritate diligimus Deum. gratia diligimus Deum, gratia diligimur a Deo. Hoe negat Estius eoia tendens diversitatem esse laulum irtua lem. ratione divemorum ostiatorum.
396쪽
u datum li) . . Et s. Augustinus inquiΗbat ud Dominum suum: u quid tibi sum ipse, ut
e umori te jubeas a mi'; et nisi faciam, ira - α sceris mihi, et minoris inguntes miseria, . Par an ipsa res est, i non 'mem te si . Idem deducitur Ox hoc n. l. ' propositione proscripta ab Alexandro Vlli e sum it, ut M aelus moralis tondat in sinem ultimum si interpretative; hunc homo non tenetur u amare nΡque in principio, neque in de- ου cursu vitae suae moralis. o Sane id, quod ε Si sinis, pΡr se debitum est; cum habeat rationem boni per se: atqui talis est chari-
0. 2. Quanam charitate Deus diligendus est γIl. Modus diligendi Deum, ait s. Thomas
ex s. Augustino. est eum diligere quantun cumque potest diligit cum sit infinite dili. gibilis. De natura igitur nu indole verae Charitalis erit, ut ea sit superianturalis, interna vppretiativo summa, efficax et universalis: - η supernaιuralis, id est a divina gratia proliciscens, secus virtus theologit a iiDn esset; - 2 interna, alioquin fictitia esset: hinc illa verba praecepto Idjuncta: eae loιο eorde. eae tota anima, eae ιota mente,-o appreιiative summa, ita ut majo. Tis socium us Deum, quum nos a Cetera Oin-Nia, ei nempe super omnia ita adhaerendo, ut neque mors,n que viια, neque creatura alia
posνiι nos separare a eharitate Dei l l . Et Sane cum uinabilitas sit mensura umoris, Deus qui summe amabilis est, eSt Super omnia umandus; - 4 εβicaae, id est nos.etalicaciter movens ad ea, quae Deo Placent, Secus labiorum est amor, non cordi S: hinc illud Christi: si diligitis me, mandata mea serva ιe R; - 5 universalis, ut Deum Sem per in omnibus praeseramus; cum Sit tuli. nile praeseri bilis. II: oc omnia illis verbis continetur: diliges Dominum D um tuum eae lolυ corde tuo, et eae tota anima luti, et eae losa mente lua, et eae tota virtute lua 6 . Di nin nem po diligimus eae toto corde, quando nostra intentio lota sertur in Deum; ex tota anima, Cum motus sensuum et passiones ud Dei beneplacitum dirigi iuus: ea ιοιώ mcnte, cum in omnibuς rationes aeternas consulimus: eae tota virtute, ob Dei amorem dissicultatesii in Mailli. 22. 2ὶ L. 1. Consess. e. 1.
sa) V. I iguori . Rissessi mi divine sopra diverisai punii di spirito a pro delle anime che desidera. no d aramur si net uiuino timor .
73 Angelicus, 2. 2. q. 44. a 5.
occurrentes superamus IJ - Non hic Io-quimur de amore intenιionis, qui licet sit valde μxoptandus. non lamen est in praecepto i η); quia intensio est quidem chari talis persectio, sed solum accidentalis: cum lotu sita sit in quadam vehementia, et in
conatu ussectus. Atque ex hoc exsurgit zelus. vehi mens D myst ille motus, quo homo
pro viril)us suis repellit quidquid repugnathouu D i, et amplectitur quidquid ad eum
Q. 5. An dentur signa eharitatis Dei in anima immanentisYR. Daulur profecto signa charitatis Dhi in lanima immanentis, ut omnes latentur cum s Laurentio Iustiniani qui tria indicat 0 : ιibenter de Deo cogitare; qui enim aliquem diligit, illius frequenter reminiscitur: 2 Iibenter pro Deo dare amor enim nescit esse
vacuub: 3 libenter pro Deo pati; fortis enimuι mors dilecιio l). 0. 4 Quandonam obligat praeceptumehuritatis in Deum is 2) 8 n. Charitas obligat aliquando per se, aliquando per accidens: Obligat per aeridens: - uuando estpΡriculum labendi in mortale , nisi actus charitatis eliciatur, vel aliter superari nequeat tentalio gravis;-2 cum urget praeceptum contritionis, ut si necesse sit celebrare Sacerdoti qui sibi conscius est peccati gravis, nec adsit Conses artus; nam in actu persectae contritionis includitur charitas. Obligat vero per se: initio uSus rationis; primum enim, ait s. Thomas , quod oecurriι homini discreιionem habenti est , quod de ipso eoqisel , ad quem alia ordinet sicut ad lin/m 15 ; - 2 in mortis articulo, cum urget tempus, quo se homo Deo unire debet, et tunc securissima via eligenda sit; -3 saepius in vita: id μnim vel ip a divina bonitus exigit; id ipse Deus praecepit. ut n0mpo mandatum hoc habeamus in corde ac omni Ineo meditemur ι)
eharitas' Alii consent sub gravi eliciendam semel in anno. Alii seinet in bobdomadar At nobis valde arridet sententia Curdenas, qui docet a mortali eum excusari non PoMe, qui actum charitalis differt per mensem , ac dicimus seni Pntiam hanc uti valde salu-
aequislario. Pratim di amar G. c., Sarita di suo ea - Sales, Trauato detramor di Dio - Pagani, L'Anima amante di Dio. 10 De ligno vitae c. 11. 1 v. Liguori. Cistrassegni sinuri per risonο- seere in noi u a. amor di Dio - Pinamonti, Il Di-
397쪽
397 DE Cli ARITATE larem omnino suadendam. Neque enim ρο- terit homo divina mandata diu Rervare, nisi dilectionem erga D iam fovμnt frequenter et nutriat; nutrire uulein Pt si vere non poterit , nisi per actus charitalis l . Nolattamen Croix esse veros actuq amoris omnia
opera meritoria exercita ad linem placendi Deo, ut est eleemoSyna , jΡjunium : ilem Fuiscere, si tales actus in ordine ad alia implenda praecepta eliciantur, ut ad conliten. clum , cum exercite impleatur praecep
tum Il: utiler est, Si sola ultritio omitteretur in pos nitentiae suscPptione; quin attritio non sit principaliter ex amore Dei, sed sui; et proinde in ea deest motivum principale charitatis.
Ceterum semper prae oculis habenda extduplex hape propositio sub . nn. G, et I libIunoecnlio Xl damnatu: l. probabile est ne singulis quidem rigore quinquenniis per se obligare praeceptum charitatis erga Deum: -2 fune solum obligat quando tenemur justificari, et non habemus aliam viam , qua justi fleari possimus. Articulus II. - De tharitate erga se ipsum et proa imum
Q. 1. An homo se ipsum eharitale diligera debenι' R. Homo debnt se ipsum diligstre ex cha rilate; nam homo dixivo praecepto clρbet proximum diligere sicut se ipsum ibi; ni qui
proximus charitate diligendus est Addet timor charitatis landatur in communicatione utitudinis r unde illi sunt charitat 3 diligendi quibus beatitudin seni volumus: atqui homo nec ssario debet upile sibi beatitudinem: ergo necessario debet se amoro cha
ritalis diligPre lοὶ, imo amor, quo quis Sediligit, est sortior amore quo diligit proxi-
1 dui ergo peeealo mortali remanet inquinatus
ultra mensem novo mortali se maculat ob omissi nem aelus charilalis; non tamen obligatur omi sionem explicite declarare . quia eousessarius eam
ex declaratione aliorum peeeatorum facile intelligit; situli qui volo ligatus. si pluries peceat eontra
eaSlitatem, non necesse habet, ut ad singula peccata illam ei reumstantiam notet, si CouseMariuS Semel personam dignoscit. 2ὶ V. Liguori. Op. Mor. l. 2. n. s. - Ail Guryri praecepto charitatis satile salissaeiunt fideles li- morati. quin saepius aetus charitatis eliciunt, gaudendo de persectionibus divinis, optando ut nullus Deum ostendat, ut omnes illum ament et tolant atque obser ent Hug mandata: orando devote ut satietisseetur nomen ejus. ut fiat ejus voluntas: vitando peceatum quia ipbi displicet, e te .: - 2 fideles igitur nou debent esse auxit de hae obligatione, si vitae rhristianae studeant, et constanter prumpi Oluuialem Sraxia peccata vi laudi relimum; quia amor siti non importat tantum unionem, ssed unitatem. Homo debet etiam ex charilate diligere corpus suum ἔ est enim sui pars : et licet
corpus nostrum non Sit capax aeternae beatitudinis Deum cognoscpndo Pt n mando, est tamen capax heatitudinis participatae. Quae Ox anima gloriosa in ipsum rodundat. a Per se Zionur la mente e la volonia h cio che som-mament importa: ma i uomo non e puro spirito; l' essΡr suo h tin essere PompOSto ,epperb la persegione ueli' essere h la perse-gione dei composio ; conservario , gi accli lipuo perire ordinario, ubilitario ollaesecu-Zione di cio, chedulla mente, dati a volontula disposio, ecco due punti di non posta importaneta 5 v. Unde quando Sancti die untur odisse corpus suum, id non accipiendum S eundum naturam, quae bona est; Sed secundum corruptionem ejus, quae aggravat animam ; et insectionem con Hirpi se nitue , quae inclinat ad peccatum. Hinc laudandi, qui corpus Suum prudenter a Tigunt, ac
Q. 2. Quinam veniunt nomine prorimi pii. Nomine proximi veniunt ii omites qui sun ι eapaces beatitudinis supernaturalis , ut ea jam fruuntur. Unde veniunt angi li , beati, unimae purgantes, et maxime immi-n's viatores, sive justi sint sive non , sive fideles, sive inlideles, sive amici, sive inimici, sive praedes linali sive nou ill . isti
enim omnes non solum sunt crpaturae Dei
quas propter ipsum timure debemus ; sed speeiali benevolentiae amore a Deo Vocnn-lur sicut et nos, in metetutem Filii ejus Iesu Christi Domini nostri T). ideo a mundi sunt amore benevolsentiae lendentis ad unionem, quae intercedere debet inter stat res et co-
Diximus qui sunt evares beatitudinis suisneant. suadendum tamen eqt fidelibuq . ul saepe explieilos eharilali; aelus eliciant in vila, ad majorem eum Deo conjunetionem, atque ut animus paratus sit ad fit miles stetus in morte saeile eliei
4J S. Iliomas, 2. 2. q. 25. a. a. idin Tapa relli, Sassyla Teoretico, D. 261. 6 Quando dieimus charitalem universalem es in se debere, id de hera charilate intelligimus, quae sit talis nou verbo tantum . sed etiam opere. AbSit enim fietilius ille e mopolitismus , qui sub obtutu saluti omitium ae prosperi tali providendi, ei es ipsos inopes et miseros relinquit. Verba verba. praetereaque nihil - Disserentiam inter humanitatem, quam lantopere decantant. et divinam ehari tutem egreste deseribit La Litrerne, Issrur. PastDrale ν - pra Ia eeeelleneta dellii Beli'ione - U. Colleti ins
398쪽
298 TRA . VIII. DISP. III. pernaturalis. Hinc damnatos hoc amore di. ligere non possumus,est enim contra Deliustitin m. Q. a. An sit speciale praecipium diligendi prorimum
n. Assirmative. est speciale ac grave praeceptum proximum diligendi: constat ex fis. Literis: diliges proaeimum tuum sicuι te ipsum l1 . Et iterum Christus expresse ait: mandalum novum do vobis, uι diligalis in- Diem flevi dileaei vos i 2 . Unde eos amare debemus interno, ae externo benevolentiae amore; nemo enim est, qui hoc ipso amore
non se diligat attamen illud sieul non pro
omnimoda aequalitate sumendum est, sed pro sola similitudine: norma est, non intensitast - id constat etiam ex propositionibus, quas innocentius XI sub nn. l0, et ildamnavit: U non lenemur prorimum diligere actu interno et formali; 2' praeeepto proaeimum diligendi satisfacere possumus
per solos actus externos. Qui tumen vere chri-btiane vivit, sussieleuter satisfacit huic praecepto quoad actum internum orando pro proximo, vel ex corde recitando orationem Dominicam ; quoad actus vero externos , proximo succurrendo in necessitatibus.
Quandonam quaerest obligaι praecepιum dilacitonis proximi' obligat per se, quando Per Se obligat praeceptum charitatis in Deum: illud enim simile est huic 5ὶ. Obligat vero per accidens: l si odium in proximum nequeat repelli, quin actus eliciatur amoris: qui enim tenetur ad siuem, obligatur ad media; 2 quando proximus est in
gravi necessitate: alioquin frustraneum e set praeceptum. R. Ut tamen charitas nostra erga proximum sit legitima, oportet: . Ut sit saneta ex suo fine et motivo; proximus enim diligendus est propterDeum:
si quis quemlibet amat, sed propter Deum ι
non amat, charitatem non habet inquit Cregorius M. 5 ;-2 ut sit justa ex suo objecto, scilicet ut nemo condescendaι proaeimo si Naith. 22. 2ὶ D. 13. ta) Matili. 22.iεὶ Propter Deum amare proximum, mi hunc amare in ordine ad Deum, xel quia jam est in Deo, vel ideo ut sit in Deo.
idὶ uom. 38. i5ὶ 2. 2. q. 44. a. I. lTὶ V. Liguori, Op. a r. l. 2. nu. 28 et Seqq.i8ὶ Matth. I. 9ὶ Amor inimi eorum est de lege naturali. unde nulla positiva lege potest tolli. Nee obstat illud
Natth. 5: audistis, quia dicium est antiquis , dili-ses proaeimum tuum, et odio habebis inimieum tu tam Τ ego autem dieo vobis ete. Respondet Angelicus: quod diestur, odio habebis inimisum tuum , non rat eae laga sumptum , quia nusquam hoc in litera invenitur; sed esι additum eae prava i
in aliquo mala , sed lotum in bonis , ait d. Thomas: secus esset potius illum odisse; I ut sit vera ex suo principio . nempe ut nemo diligat proaeimum propter propriam utilitatem uel deleetationem . v. g. quia sibi benevolus, quia assabilis, quia lepidus, quia consanguineus nam esset amare se ipsum, non proximum l; sed ea rmiona , quod velit proaeimo bonum rimι uulι bonum sibi ipsi idem Doeloe is . Est autem generalis hujus praecepti regula pro parte assirmativa , ut faciamus aliis quae nobis fieri volumus: pro parte negativa , ut nemini faciamus quae nolumus fieri nobis.
micos R. Certum est, gravem adesse obligati nem inimicos, id est eos qui nos vel nostros oderunt, vel aliqua injuria affecerunt, vero assectu diligendi; legitur enim in Evangelio: diligite inimieos vesιroa r benefacite his qui
ealumnianιibus vos 8). Quo in loco harehabet d. Augustinus: Dominus in Eoangelio in inimieos diligere debeamus , non dedueonsilium , seu praeceptum. Accedit et ra-lio: inimici sunt adhuc proximi nostri, et beatitudinis aEternae capaces: ergo sunt diligendi-Hoc praeceptum quatenus negativum obligat semper, ita ut nunquam liceat vel ad momentum vero odio prosequi inimicum; quatentis assirmativum obligat ad p sitivam benevolentiam atque externam beneficentiam pro ratione necessitatis, in qua
versatur inimicus noster. Haec omnia importat divinum praeceptum: diligi ιe, bene saeite, orate lM.
Aι inquiesὶ quomodo diligi potest homo
iniquissimus , erudelis inimicus , qui nos quopia modo perdere nitiιur, eum Noluntas amore ferri non possit, nisi in bonum2 Diligi potest, quomodo diligimus membrum vitia-piebatur dilaetis proximi, eoneIudebant, quod in misi eram odiendi. In 3. disp. 31 q. l. a. l. ad 2- Saue in Levit. e. 1s, habetur: non quaeras ubtionem nee memor eris injuriae eivium tuorum. Ε. Prov.25: gi esuriem inimieua tuus,eiba illum ete. Dilectio amisorum Emundum se eonsiderata μι
ferventior et malior quam dilutio inimicorum Angelieus 2. 2. q. N. a T . natior illa dilectio est absolute melior et meritoria . eujus objectum est melius: atqui amieus est melior, Deo et nobis magis conjunctus, quam inimicus: ita comm uuius et proba hilius. Nec obstat, quod inimiet dilectio sit dimellior : plus facit ad rationem meriti bonumquam dissicile, aliis praeclusis: sanε dilectio Dei
melior est dileelione proximii dilectio lamen Pro
399쪽
nos cruciat: nempe distinguimus substa liam inter et vitium doloris causam: substantia est nobis cara ac pretiosa utpote pars nostri, quam sanam peroptamus; ideoque contra vilium eam infestans pugnamus,
i Iludque qua arte, qua industria propellereniti muri Sic Christus caput omnium hominum, cum adhuc Peccatores essemus, Pro
ter nimiam suam charitalem dilexit nos tanquam propria sua membra, Sed aegra et Pessime affecta: pretiosissimo Sanguinis sui balsamo morbum, hoc est peccatum extinxit, sanitati ae justitiae nos restituit, et ex inimi eis amicos recepit, quod longe gloriosius est; nam ex Augustino multo est optabilius inimicum non habere, quam ulciscendo vincere . ita et nos si charitas et spiritus Christi habitat in nobis diligimus fratres, bonos quidem, quia boni sunt; malos Putpm, ut a vitiis fianentur, atque ut boni evadunt i . Q. 2. Ouomodo inimici secum ipsi reeonciliari debenι R. Si ex una lanium parte intersuprunt injuriae, tunc qui alterum signo, verbo vel laclo exterius offendit, tenetur utique ipse
remissionem offensae exterius petere per Se vel per alium, et resarcire damna inde Secuta; nam quo modo charitas destructa est,eodem reparari debet. Excipe nisi legiulima ratione excusetur, ut si ossensio non fuit gravis, vel offensus veniae petitionem
non curet, vel alia ratione censeatur satisfactus etc. Si vero injuriae ex utraque sea
te fuerint moraliter aequales et simul laneno, uterque inimIeus tenetur, data occasi ne, reconciliationem inchoare per solutionem, colloquium, in vitalionem etc. Unde ait Ferraris, generaliιer loquendo inιer aequales is debeι prius salutare es alloqui, qui eo ram alio alante vel sedente transit, vel de
novo aeredit l2).-Si tandem inter duos os- sensores, si unus alio gravior vel prior o Llandit, ipse tenetur priora reconciliationis signa exhibere. Ila comuniter.
pina duo juvenes eollegialiter vivente , duo reli mori in monasterio. Ea salutabam et partim e Mι quebantur: post risam nee as saltilant, nee eoι- loquantur: Pereantna ' Si inde Requatur seandalum tam inter ipsos, quam in eommunitate, prout
ordinarie ateidit , premat mortaliter vel venialiterais Q. 3. Quaenam dilaetionis signa, eι iam
ficia inimieta debentur NOTA. Signa et beneficia dilectionis sunt communia et specialia. Communia , quae christiano praebentur a quolibet christiano in communi concivi a concive, parenti u parente : Sunt communes orationes, eleemosynae communes etc. Specialia quae exhibentur ob titulum specialem, ut umiciliae: tale est ad amicorum convivium invitare , conversationis causa hospitio recipere. Hoc posito: B. 1: Communia dilectionis signa et beneficia inimicis nostris praebere debemus ex praecepto; ista enim negare esset vindicare injuriam, quod privato nunquam licet. Hinc peccaret qui inimicum ex 'luderet, rig. a eommuni oratione a comuni eleemosyna , ab expositarum mercium venditionaeae. Excipe si rationabilis causa aliud suadeat: est quando agitur de justa punitione, et correctione filii vel subditi, qui gravem patri vel superiori suo injuriam intulerit ;- 2 quando inimicus signis illis, etsi
communibus, abusurus Sit ad novam inserendam injuriam; 5 quando ex denegatione talium signorum sparetur aliquo modo emendatio inimici. item palμr et mater a
spectum occisoris proprii filii vitare possunt, non ex odio; sed ne illius praesentia
nimium excitet, horrorem. Bou Vier.
n. 2t Signa uialom specialia dilectionis non debentur inimicis generatim loquendoet
quia eorum omissio non est signum neque odii, neque vindictast cum nee alios ita specialitὐr diligere debeamus. Excipe adhuc ex malionabili et austa causa: - si eorum omissio Psset scandalosa, ut si inimici essent superiores, vel jam prius ipsis talia signa exhiberentur: -2 si per aliquod di-loetionis signum hujusmodi possos sine tuo incommodo inimicus et tibi ipsi et Deo rota conciliam. Ad hoc namque impelleret charitas secundum illud: noli vinet a malo. sed vince in bono malum 5l. lia recte notat
pro quantitate seandali. Si lamen antea erant 'p eialiter ami ei et amiea eolloquia miseetant, literas mutuo seribebant, non tenentur redintegra speetalem amiciliam et amira eolloquia et epist las; quia ex hae Omi ione non potest eolligi odium modo se habent ad invicem, sicut ad teteros eon. ratres Ille etiam notant pro praeti: 1 Non sunt absolvendi , saltem ordinarie . quiquam vi dieant he eondonare , reeusant tamen inimieum alloqui, lieet satile possint et debeant: ilem neque qui dieit, se libenter tondonaturum. Sed nouposse promittere: qui revera vult potest Dei gratia adjutus promittere ex animo. A fortiori qui asserunt se nunquam verbum illi dieturos esse ; quia
400쪽
Q. 4. An teneamur illum. qui nos ossen- malo alimi reddat si vero sermo est do
n. Regulariter non tenemur primi inimicum salutare ἰ quia haec omissio non est signum odii : neque enim solemus salutare omnes. Excipiendus est casus; in quo vel jam antea salutari soleret; tet scandalum sit oriturum ut Siquis complures sibi Oeeurrentes Salutet, excepto inimico, qui est in eorum Societate haec enim circumstantia satis dat intelligere illius animum); uel si sit superior, cui ex sua qualitate tulis honor jum suapte debetur; vel si demum sine magno incommodo nostro possimus cum tali salutatione ab odio, ei culpa gravi revocare; id enim tunc suaderet charitas. Tenemur lamen inimico, qui nos salutat primo, sululationem restituere; cum haec omissio nimis clare ostenderet nos inimiis eum contPmnere, et Velle in hostili tale perseveraro. Excipe Praelatum, Patrem, Iudicem et Superiores ejusmodi qui salutationem inferiori minime rostituentes non vi dontur peceare, modo id non agant ex unsectione odii aut vindictae sed ut gravitas illatae injuriae percipiatur Mullo magifitenemur inimico Veniam petenti olnrgirie si non dimiseritis hominibu , nee Puιer vester dimiιέει vobis peccata vestra: ita Christus l. Quaeres: quando inimico Oniam petentieenia danda esι2 modo longa non trahatur
super iraeundiam vestram , docent communiter. nos ud id non teneri statim, Dpmpe illo temporis puncto quo injuria illata est; quia id videtur res violenta et supra fragilitatem humanum. Unde poterit expeciari tempuS Opportunum, et interea deponatur odium ia). Q. 5. An liceat de inimito vindictum suis seipere, auι ei saltem malum optare R. Ad l: Si sermo est de vindicta privata, quae fit auctori late privata. tunc eam nunquam licet suscipere de inimico, dicente Domino: mihi rindicta. eι ergo retribuom l 4 .
Et Apostolus Ul; videte ne quis malum pro
lates malam animi dispositionem in eorde retinent. Gu : - 2 si nolis cum inimico conversari , quia non aliud quam malum ab eo expeciare possis: vel
- tuum ad altare. et ibi reeordatus fueris.quia frater tuus Lubet aliquid advergum te . relinqua ibi munus tuum ante altare, M vade privo recon
vindicta pul,lica ac gravi, an eam quis Sine
livom vindictae possit suo inimico optare. et urgere, ut ipse a judice puniatur, v mrmant Salmanticenses; resertur enim ad bonum commune, ut mali ab auctoritate coor-eeuntur: verum. viis. Alphonsus, in praxi
ego nunquam ausus sum absolvere aliquem
isιorum 6); num utrum isti sint omnis vinis dictae labe desaeeati, si peculiaris circumstantia non adsit, non video: sacillimum est, ut eorum erna justitiam amor sit coloratus praetextus ad togendam propriae vindictae
cupiditatem. Nihilominus judico bene posse absolvi offensum: 1 si jim vellet rem ille resed justae praetenderet prius sibi satisfieri
de clamnis passis, modo essensor non esset adeo pauper ut impar esset satisfaciendo; 2 si condonaret injuriam sub conditione ut ossensor in longinquam regionem profisceretur, aut quia habet fratres, vel filios, qui facile iracundia abripiuntur, aut quia ossensor est ita ad rixus proclivis ut juste limeret, Suam expertus imbecillitatem, ne perlaturus esset ejus insolentias. n. Ad 2. Licet aliquando optare inimico malum aliquod temporaneum, quatenus illi
bonum est v. g. adversitatem, ut emendetur. Pariter possumus illi optare malum temporale, vel ob bonum allerius spirituale, vel ob bonum commune Regni aut Keclesiae, V. g. mortem perduellium juxta illud Apostoli uιinam abseindantur qui noseonturbant f IJ; id enim nihil aliud est,
quam bonum spirituale praeserre temporali, et bonum commune bono privato. Salmanti censes admittunt etiam licitum esse
patri optari mortem filii, si timeat ex ejus 1l igitiis familiam dehonestandam; nam, ait
Angelicus, in re simili, malum Optatur non in quantum est malum illius, sed in quantum est imp/ditiuum malorum alterius 8):
quae mala hic preponderare contendunt..uidquid sit, certo non liceret matri optare mortem filiae, si ob deformitatem nequit nubere, vel si inde mater a viro male tra- cietur; ratio quia nec desectus nuptiarum;
eiliari fratri tuo. Hoc nempe praestandum est juxta naturam praetepti assirmativi, quando scilicet ratio prudentiae. loeus et tempus id permittunt: alioquin animi praeparatione et eordi assectu haec praestare sumet t. Ceterum adverte hie agi do eo . quem tu ossendisti; nam si ipse te ossendit. jam non frater tuus habet aliquid adversum te . sed tu adversum illum; si eque non teneris veniam Postulare, sed tantum dimittere.