장음표시 사용
71쪽
cultorum; vana autem Observantia ud quo cumque obtinendos essectus. - Vana Observantia grande peccatum est; tum quia nititur quasi daemonis pacto sestsi enim non
in voci tur expresse, invocatur nequivalenter; nam cum rebus vanis se Deus non immi-Sceat , essectus non potest nisi a da semone
expectari ; tum quia tribuit honore in divinum creaturae tib ipsa expectando quod debet attendi a solo Deo. At multoti ses a mortali excusatur ratione ignorantiae, vel
Quadruplex Ρst vanae ObServantiae Spe cies: - 1 si obsorventur inutilia ad aliquid cognoscendum, dicitur ars notoria. Sic peccant stultissimi illi, qui elaboratam potionem Sumunt, ut illico dueli ρvadant; -2 si inutilia observentur v d obii nondum Sanita. lem, dicitur obsereatis sani alum. Sic Peccant qui nomina ignota certasque inanes caeremonias usurpant ad animalia suganda;
et qui amuleia . involucra vel quid simile ideo collo di serunt; -3 si ex consideratione n licujus sulitis eventus decernatur quid sit
futuriam, dicitur ob ernantia mensuum: Psset si quis rocusaret cum irrdecim in m 'n-Εa sedere, quasi id mortis sit signum lat):
quamvis huc pistrumque valeat excusari, cum nulla huic rui vera adhibeatur sides ;sed quaedam simplex sit ac inanis formido 2 . N. in vero superstitiosum est obser-Vare lunam, aut i sempora optiora colligendis herbis. caedendis arboribus, etc. quia hoe non tribuitur daemoni , sed naturae. Esset tamen superstitiosum aliquos dies smflos et aliquos vero infaustos habere , ita ut ne tiones propriae inde dirigantur; 4 si observantia versetur circa coryora Varie immutanda, nil usque miros vel noxios esseclus producendos, nicitur magia vel maleficium.
quaestiones plurimas ad praxim pertinentes evolvit.-Ferraris, Biblioth. Concaon. Ne.Voeab.Sorte. α Coneernant les pereonnes qui soni des aetes desuper lition par ignoranee is par simplieite , te consesseur les instruira, et les onga gera δ renon- ter a lovies pratiques superstitieus A. il fixi ter inutelais, par prudente, de laxer de phehε mortet elle outelle observante, et deleursat repromet troqu' elles 1 renonestri inti cil n' a pas heu d'espereri' ex/eution de eet te promesse. C' est en vain, par exemple , qu' on tenterait de detruire te pretia superstitieux de teriaines semines qui, aprεsleum CDuehes , ne Veulent pas commeneer h alter a lamesse en vendredi; ou qui ne veulent pas siler, nilaire la lessive en certains boum , era ignant qu' illeur arrive quelque mallieur: quis infirmus ur, et ego non infirmor' 2 Cor. . . lla Gous, i.
le peccatum n. Magorum vocabulo orientales intelligebant sapientes, eos praesertim. qui astrΩ-nomiam colebant: hinc illud: Mee magi ab Oriente venerunι Hierosolymam δ). Postea
Vero magiae nomen translatum est ad significandam artem, quae Oeet facere ostera molita eι mira per causas insoliιas: itare alia est naturalis, alia Superstitiosa. Magia naturalis est ars operandi mira per causas naturales, 3ed Oecuitas, v. g. per operationes ustronomicas , arithmeticaS .
chimicas, opticas etc. IIaec licita profecto est; cum nihil mali in se complectatur, O-riatur a causis mere naturalibus , imo hominum industriam mirifice juvet: modo tamen, ut notat B)uvier. ul, Sit deceptio. Scandalum et omnis spiritus Superstiti OSuS, Elia insi quaedam proserantur verba barbuera, sine fide, ad illusionsem adstantibus sariendam et risum facilius excitandum. Haec vulgo appellatur Ia magia Manca. Magia Superstitiosa luulgo Ia magia nera est ars mirabilia producendi opera vires
humanas prorsus eaecedentia eae paelo eae
pliei ιo vel implicito eum diabolo. Quae Su-
ne mala PSt et abominosa . divinae majestalis laesi va ac vehementem suspicionem ingerens haereseos l4 : et haec ordinarie intelligitur, quaudo sine alio addito magia nominatur. Quam quido in admittendam esse Certum eSt: negari non poι est, ait Suare Z, sine errore in fide magos eaeιilias quis enim ignorat quod de magis Pharaonis legitur in
aliis sine numero Y uuae omnia si ex una parte naturaliter explicari nequeunt 8 ; ex alia nulla est repugnantia , si sieri cre-
2ὶ Ex mora eorvorum , vel strigum noctuarum seivetis super lectum domus , in qua decumbit
aegrotus, non omnino superstitiose conjicitur propinquitas mortis, ob eorum aeutissimum ollaelum ad odores eadaveris. Sporer. 3ὶ Nauli. 2.
Catechismo Medies, p. 2, c. I.
8ὶ Maxima quidem est imaginationis vis . ut patet ex noelainbulis illis, qui servidis spiritibus
abundantes, musculorumque hi excitati in somnis mira faciunt. - v. Soave . Istituatoni di I Ostiea . Ne.-Galuppi, Elementi di Filosofa. Quae lamentalia semper suut, quae ipsi vigiles in usu habent. et humanas vires haud superant; sed magica ars
prsatur ei rea lueognita omnino. occulta, dissita. quaeque humauum rapium atque virtutem unde quaque vincunt.
72쪽
DE vlTIIS BELIGlONI OPPOSlTiS IIclant ne opst daemonis; neque enim ri pugnat, quod mali spiritus consocientur liominibus: sane, Deo permittente, nobis diu noetuqne insidiantur ac circuunt quaerentes quem
R. Maleficium est ars noeendi daemonis e peratione. Differta magia, quod haec intendat sacere mira ; illud autem dirigatur ad noaeia. Maleficium aliud est amatorium soli philιrum. et usi ars diabolica, quae vehi menter ad libidinem excitat θrga determinatum psersonam, quin tamen libertatem lollat; aliud renρβcum; et est ipsa praecise ars nocendi alicui variis modis, V. g. morbos su citando , tem pestates producendo , etc. fil). - Continet maleficium triplicem malitiam mortalem contra religionΡm,cha ritatem ot justitiam 3, quia et Deo gravem ob proximo irrogat injuriam damnosam. Hi ne malρ fiet in jure canonico excommuni-Cnntur 3 .-M .ileficium tollitur tum ora. tionΡ, nempe exorcismis ideo institutis; tum medicina, quatenus corrigit humores a daemon se commolos; tum remotione signi, cui diabolicum paelum adi sexum est. Non tamqn potest tolli alio maleficio; cum hoc sit intrinseco malum l. . 0. 4. Quid sensiendum de tamiis , seu strigibus pn. Lamiae dicuntur illata perditi moris
mulieres, quae ope daemonum hominibus insidiantur, noxia quaequo contra ipsos moliendo omni incaulationum ac malefici
Non ignoramus temporibus hisce nostris quosdam esse qui, se praejudiciis vacuos jactantes affirmare, non dubitant int0r aniles labellas esse amandundum quidquid ab hominibus ope daemonis peractum reseratur. Nos vero licet concedamus non omnia, quae
1ὶ Μagia superstitiosa alia est notoria , qua
per ter a verba, preces, ete. V nae retentiae subi a nee aequiruntne ; alia mirifica , qua sanitas a morbis in hominibus et animali hus procuratur per Signa prorsus vana , tui passim dediti sunt vel lae, pastores, militeS. etc.; alia est maletiea, qua per teria signa ope daemonis alleui malum insertur in eorpore. A si ruta.
M seuomodo dirigendi sunt magi, malefiet et
diuinatores' Monendi vehementer sunt: - ut paetum si quod habeatit eum daemone aut commercium, omnino abjurent ac disrumpaul. et libros , hirographa, schedulas et alia id genus tomburant: alioquin non ex animo illud commeret tim detesta. a rentur; -2 ul damna proximo illaia resareiani, uti
postulat ius. item praestaἰ eos examinare de tuo Circumseruntur, esse eredenda, cum multa
naturialiter bene explicentur: absit tamen, ut ideo ductrinae veritvtem denegemus; nam error psi vitium hominis, non verit lis. Imo d. Thoitias l5 qui omnium non solum Theologorum, sod etiam Philosophorum princeps dici debet , jam scripserat
hanc opinionem ortum dueerct eae radice infidelitatis sine increduliιatis; quia non credunt e3se daemones, nisi in aestimatione . vulgi tantum . υι terrores , quos sibi faeit homo eae sua aesti tione. impulei daemoni et quia etiam tae imaginatione vehementioliquae fisturae una 3 ent in s nsu ισIes,quales homo cogituι eι ιum eraduntur daemones videri. S d haec Mera fides repudiat, per quam Avetos de meis eeeidisse , et daemon-s esse credimus , et ex suhιilitaιe suae naturae muιιa posse quae nos non pos
COROLLAR ι ΓΜ - De Magnetismo, ut vocanι uni muli, leu Memerismo. 0. Quid de Magnetismo, uι vocant, ani mali seu Mesmerismo en . Sub fine sueculi decimi octavi anno TIM quidam Fridericus Antonius Mesmer medicus Germanicus, novos quaerens curandi modos, librum edidit in quo,contra communes physicorum doctrinas eatenus in Seholis acceptas, trudebat se mirum in v 'nisse remedium variorum morborum in siuido quodam subtiIissimo e cunetis animalium eorporibus manante, fluxui magnetis similiquem ideo magnetismum animalem nuncu
pavit ir). 0 iij suidus transit e corpore ma
gnetieantis in eorpus magnetizati, ope Variorum gestuum et attreetationum , quae sunt ab ipso magnetigatore suppr magne ligato. - Magnetisimi duo praecipue exhi-
Iatria, postasia . ele. ἰ eum haee saepe di inali nem ne maleficium comitemur. Liguori , Opus Mnr. l. 3. n. 28έηὶ Suppl. q. lls. a 2. 6l inio docent Theologi opiniones istas esse ditiam periculosas in se, et valde iniuriosas Ecclesiae Catholi eae . quippe quae contra lamias sive strigesI oena indixit gravissimas. v. Perrone. De Any is: app. de daemonum eum hominibus eommer. mo. Concina. In S m praecep . - Deirio, Disquisitionum Ma9lear. libri aeae. -Tartaroui, Dei e-- gresso nolturno delle Iamis. T) u nugnetismo animale t prineipio Rpeeialei polei lea mente ammesso, onde spiegare senomeniche si suppongono avere particolarnaeute Rede nel Sisterna nervoso , e per semplice talio od anche per solo effetio delia volonta, irasmet tersi da uneorpo vivente ad un altro . . Ita Maretii, Dialonario trenico, m. h. V .
73쪽
hentur praelus: 3 status somnambulismi , in quo qui s. u Su sensuum destitutus, videt tamen, audit loquitur et respondet ad omnia, de quibus interrogatur; 2 mira sui status cognitio, et remediorum suo morbo convenientium: nec non , ut vjunt , visio actionum aliorum hominum, etsi longe diastantium, et similia. Haec doctrina in Gallia praesertim propagari coepit, et a suo auctore nomen accepit Sehola inmeriana, seu Magnetismus animalis, dictus etiam simpliciter Mesmerimus. Sed a gravissimis deinde medicis et physicae professoribus resulata, imo et a diversis Academiis expresse damnata tanquam salsa , Drorsus insulsa et magis ridiculi ludionis seu histri
nis. quam viri medici propria, penitus sere
Quid tamen 2 adhuc aelaist nostra Ma-ynetimus revixil, primo quidem in Gallia, postea vero in il alia et alibi: imo talibus ac tantis methodis a quibusdam medicis exornatus suit. ut merito inter Moralistas exortum sit dubium, an Religionis puri inti et Sanctitati adversetur, et habendus sit uti species quasedam divinntionis aut vanae obseri
antine necne 2ὶΤΗaee quaestio gravis est ac difficillima : theologi ac medici in tres
praeeipue sententias abierunt, quas breviter reseremus cum Gury. Prima sententia in omni casu rejicit magnetismum vehit opus diabolicum miri enim illius essectus neque a Deo , neque a natura osse possunt: - non a Deo ; quis
dixerit Deum ad hominis etiam impii nutum obtemperare ita ut, eo requirente, ad res adeo prodigiosas immediale concurrat - 2 non a nasura; etenim ad essectus magnetismi producendos requiritur voluntas agentis, imo pi patientis, saltem prima vice; nulla aulem datur proportio naturalis inter
1ὶ V. Felier. Dirionaris storio. Voe. Memer. - Nani. Tratiato ιeorieopralleo deι magnetismo animata, Tormo Φ8So. 2ὶ imo nonnulli impudentissimi eo iisque pro-M ssi sunt . ut eat lieae fidei miraeula habeant veluti totidem magnetismi esseetu . Iosaniae por-
lentum est; quae enim eonventio signorum nostrorum tum magneileorum nugis Ubi in veris miraculis ridieulosi apparatus, ubi eonvulsioue . ubi detomiones . ubi somnus . ubi tactus et alia, quae in magnetismo videre est et iamen caeei a nativitate vident, mortui quatriduani resurgunt. squae vertitur in vinum . montes sugiunt. ele.. etc. Mali ho no contra eat holitam iidem nova ystematA adstruunt pejora priori hus, at inaniter: illud te id it quod veteres poetae de gigantibus finxerant. qui ut eoelum expugnarent, lentavere hurneris monti Ruperaddere niontem ἰ sed montes a saei fi Dei tanquam cera liqueseunt. V. el. P. Perrove ,
actum mere internum voluntatis et res physicas: phisica enim Semper agit uno modo, debitis conditionibus positis et independenter a voluntate humana, ut exemplo nuxus eleetrici patet: ergo,deficiente proportione
inter esseclum et causam, jam ea Causa nais
turalis censeri nequit, et proinde ab insernali virtute essectus repetendus est. Adde: meri esseclus magnetismi Videntur omnino
naturae noStrae vires Superare ; non enim
intelligitur quomodo magnet iratus, licet rudis, possit tam multas scientias extemplo sibi comparare, linguas ignotas Scire, inspicere intimas magneti nautis cogitation s. proprias et aliorum infirmitates ac congrua remedia, etc., quorum quid om in statu naturali constitutus non amplius recordatur. Secunda sententia tenet Omnes magnetismi esseetus a naturae viribus procedere Pqsse. Ratio, quia inesse possunt humanis corporibus e siluvia subtilissima, fluxus magnetis instar, quae in aliorum corpora et mediantibus organis, in ipsam animam agant; non enim omne& naturae vires cognoscimus. Nonne essectus similes, qui negari non possunt, in naturali somnambulismo producuntur' somnambuli vident, audiunt et stupenda faciunt quae ab ipsis fieri nequeunt in statu vigiliae. N c obstat quod requiratur voluntas magnetigati: non enim ipsa requiritur quatenus facultas mere interna animae et a corpore independens ;sed qua medium ad phantasiam 8xcitandam et corporis subtiles spiritus movendos. Hoc patet exemplo motuum concupiscentiae , qui sola cogitatione objecti minus casti in organis illico excitantur. Tertia demum sententia concedit quidem magnetismum miros quosdam ac naturatos essectus naturaliter operari posse; miri sica enim est in variis corporibus virtus et e
Praesaei. TMol. Da vara ReI0. nn. 192. et seget duod de miraeulis dicimus, id valet quoque de suturorum liberorum praedictione. cujus quidem
magne tiratos promus esse incapaces nemo sanus ignorat: et vel ipsi in hae arte eelebriores ultro lassi sunt eu Is previsioni de' sonnambuli non ono vi tuito risura n/ meno allorehὸ trinasi di morbi e di erisi: quanto men Io 1arann . a Fistuarindino i fulti dipendenti dat libero arbitrio deιι --
eonringenti o liberi. V. Civilia Calloli ea , Vol. I, 6, 7 et 8, ubi omnia lusius.
74쪽
DE. VlΤlIS RELIGIONI OPPOslTIS aeacia nuxus naturalis. - At multa ex illis, quae praedieantur , vel inauia vol mendaciosa vel diabolica prorsus sunt; inania, ut Cum magnElismus habetur tanquam mirum inventum ad omnes morbos curandos; quotidiana enim experientia contraria est :mendaciosa, ut cum ea quast talent Omnino, mignet iratus divinare praetendit: fraudos enim huc in rὰ interventro satis hodio ri lum PSt, adeo ut inagula lismiis nil lucri in vel solatiiun potius uunm ud scit ut in od hi Matur: deniquo diabolica, ut cum magne-lizatus addiscit, si vero addiscit, Per Suientiam infusam scripturam, litteras, linguas quas penitus ignorat, et cetera similia ;haec enim videntur omnino vires naturan excedere, nec talia ab ipso Sumuambulis mo
Haec controvsersia diversas habuit definitiones tib Apostoli ea Sede, prout diversuridem fuit exposita. - Rnno 1840 quaesitum fuit utrum magnetismus generatim acceptus eι in se habendus esset licitii, , an
illicitus. Congri'gutio G qnerulis S. Ossicii I3 junii respondii : eonsulendos probatos
λibendi 1m diu phy lea aliunde icita . Non est moraliter veliιus, dummodo non tendaιod finem illieisum, auι quomodocumque pra. Mum. Applicatio autem principior tim et me. aiorum pure rhyticorum ad res ouι epetus mere supernatus ales , νι phy iee eτplicentur, non est nisi d/eepit O iιιι cita eι haereti. Iis Anno vero lo4l,Cum eadem quae- alio proposita luisset variis indula circum. atantiis non raro in magnetismi usu incidentibus quae selli rei incredulitati ac corruptela favent 2 . tam S. congregatio praedicta die 2 aprilis, probante Gregorio XVI, quam S. Popnilentiaria 1 julii sejusdem un-ni. expresse declararunt usum magnetimi, ut suu eaeposiιus , non licere. - Tandemnnno l842 Archiepiscopus Cousset petiit, Gn mognetismus in aρ ametasus,seposiι is rei Muribus, rejectoque omni eum daemond με-
aere, esset IieiIus. Die 2 sepl. 384 Cardinalis Poeni lentiarius Major respondii. Πιaestionem hune non adhuc esse a Saneta Sq. ηserio perpensam, nec tam cito esse res on
nia hi noste juxta modostiam christinuam agantur; 5 ut quilibet da senionis in lorusti tu ruspuatur. Sapienter Ptium stabilit, mognotis mi usum n Donfossario neqv' suad n lumni' lu' vpprobandum , pra sertim si tutor Porsonas divμrsi si xiis ox meatur οῦ agitur enim de re puriculosa: quare . si Pul si , idetur potiuς usus cum prudentia dissuadendus, nisi sit inter maritum Et uxorem - Hic etiam unum monomus cum Burivi 'r nempe hunc professionem sinu tiliorum scandalo , modestiae la Sion vr muximo sui periculo ab Ecclesiastico Exerceri non posse: nddendum, nec ita laeti niquo innocuo posse hac de re experimonia ΝΡe
R. Irreligiositas Pst vitium, quod R/Ii- ilionis virtuti adoresatur per defectum. quod qua tendit ad irreverentiam Deo inferendam. mel direete in se, vel indireete in rebus aut personis saeris. Si l modo accipitur irreligiositas , ejus sp cies sunt tentalis mi ,
perjurium et blasph mis; si 2 modo. i jus species sunt saerilegium et simonia a . Articulus I. - De tentatione Dei Q. i. Ouid est tensatio et quotvlis 'n. Tentatio Dei cst dietum vel saeιum.
quo quis sina justa eausa e larat, num Deus su potens, sapiens. misericors vel mirum persectionem habent; lsentatio enim in genere idem 'st ucaliquid explorare, vel de eo experimρntum Sumere ' . Duplex au-
2ὶ et reumstantiae sunt. quod magnetiratus evi denter indoetus illieo eemitur doetissimu . legendi De eius Aeripta arahi ea etiam elanis i Ril que oculorum isu, oh emperat magne iranti et si pluribus leueis ab ipso distet, aliaque id Renus egit. quae naturales esseelus simpliciter haberi nol ΡΟΝSum. item, quod magnetismus pleri inque habeat lo eum cum personis diversi sexus, non Sin. maximo morum honestalis periculo.
75쪽
TRA: r. v. rtem est. nna explicita, bivo formalis; altera implicisa. sive interpretativa
Tentatio Dei explicitu est quando quis, expresse dubitans de utiqua D i p rs climne, quidpinm tacit animo eum Θxplorandi: ut si qui dubitans de aliquo fidei articulo petat a D 'o miraculum; vel si quis se exalta turri dojiciat experturus, an Deus sit
potens eum a morte Servar', an lon.
Tentalio vero D i implicita est quando quis expresSe quidem non dubitat de ulla Dolpersectione noque intendit directe Pxperimentum de illa susei poro; pelli tamen vi lfacit quod ex so et natura suri non potestalium in finem referri. quam vd Oxplorandam aliqudm DPi persectioia m. idque conis lingit dupliciter: rum quis Sinse cauSn n stigit mullia ordinat io, et a solo Doo i meis rarie expret ut em clom Oxtraordinarium: ut si periculoso morbo a Delus r spuat omis
nitatem; 2 quando quis sponte ipSe Rua,nhS-que ulla necessitate set utilitate . se conjicit in tale periculum, ut vix quont liborari sine Dei miraculo, v. g. si pWr totam uuadragesimam, extra sp ci ut m Dei instinctum, vollet abstinere se ab omni cibo Pt pntu, PT pectans n Deo extraordinariam vitae suae
eonservationem i). Q. 2. An tensatio Dei sit pecentum mortaIe. B. Est profecto tentatio Dei peccatum ex se mortale, quia gravem Deo irrogat irreverentiam. Hinc illud: non lent bis Dominum Deum tuum N): quod currit sive tentatio explieita sit. sive implicita. De explieila tentatione putet; quia exp rimentum divinae persectionis, quod Oritur ex dubio explicito. est explicitus Dei ejus dem contemptus, et opponitur etiam ii dei ob dubitationem. De implicita vero tentati se ex eo demonstratur, quod petilio etiam implicita, nempe ut Deus contra Ordinem
suae Providentiae operetur absque nec S i
tale. eedit evidentor in gravem ipsius injuriam; nam est agere cum Deo uti curiositatum lautore. Cum lamen nullum dubitationem includat de divinis persectionibus, ideo non est ei iam injuriosa uti explicitu. Imo aliquando. ob ignorantiam. desectum
consensus et periculi parvitalem, poteSt es-- tantummodo venialis: si e v. g. venialiter 1ὶ Probabilius tentatio explieita ab implicita
non differt Appete, sed eam lanium 8ggravat: DRm sive una sive altera semper dicit experimentum . sume te de Deo: quod porro hoe vel illo modo sn- matur experimentum, nihil diversilali4 ponitur in
natura rei. nisi magis vel minus -- V. guriri.
tantum saltem in sententia eomplurium λpeccaret qui levi laborans infirmitate negligeret remedia naturalia, et sanitatem a Deo sibi ex peetaret; iste enim n0n idetur gravem committere inordinationem, cum non petat miraculum curiositatis causa. 0. 3. An liceat p tere a Deo mira Ium. n. Docent communiter licere pelere a Deo miraculum quoties adsit utilitas gra. vis ad nostram aut aliorum salutem, vel ad divinum implendam voluntatem; num tunc non psi lenturo Deum,sed Dei duxilium exis postulare in tempore opportuno. Peccaretiamstn qui ab olute peteret vel offeret miraculum ad conversionem haer'ticorum aut peccatorum; cum sufficiunt fidei nostraotos limonia ac ordinariu auxilia: excipe casum particularis inspirationis 5l. D. 4. In liceat se martyrio offerre t Pl. n. Cum d. Thoma : Si adest legitimarausa v. g. ad vitandas blasph mitis adprncurandum Dei et fidei gloriam ad elimina dum in proximo puriculum inersedulitalis, utique licet marsyrio se offerre; cum hoc sit opus maximae chari totis Si secus est. non licet: cum nemo sit vitae sun e cloamini I, ut eam prodigere possit ad libitum
suum: unde graviter peccat quem non exiscusat bona fides, aut divina inspiralio, uti in Sanctis compluribu S contigisse scimus ι . . Ex dietis colligere est . quid sit sention dum de probationibus olim usitatis quae vulgo di eobantur judicia Dei: quando nempsed sietebant testes, varia instituta suerunt .
Oxperimenta, quibus subjiciebatur aestusn-tus, v. g. serrum calidum serebat, super carbones ardentes gradiebatur, etc.r et si
nihil pi accidebat mali, uti innocens habebatur. Hoc illicitum dicimus ; est enim tum
species divinationis, clim nulla Sit propnrito mediorum ad finem; in m Dei tentatio. cum sit indiseriminalim ab sto pel Pre miraculum, quo palefaciar verit alpin. Hi ne merito BR. Pontifices semper damnarunt latos probation s. ut Stephanns V, Caelastinus
Sane quando Viis Daturalibus crimen cognosci nequit; nec aliter sua dot sp cialis Dei instinctius, illud judicio Dei sperela cordium scrutantis relinquendum est issi.
ain V. d. Thomas. 2. 2, q. 97, 2. 3. 4ὶ 2. 2. q. 144. a. 3.
76쪽
Articulus II. - μ Masphemia I . O. I. Quid est blasphemia
R. Blasphemia solet communiter definiri: Iocutio eontumeliosa in Mum. Vocabulo locutionis contumeliosae non intelliguntur lantummodo verba, sed etiam cogitationes, imo juxta aliquos etiam facta, quae Deo contumeliam irrogent: uti si quis pede conculcet Crucifixum, 'el in coelum tamquam in Dei
sedem Spulum emittat. Dicitur aulem in Deum, consideratum nempe vel in se vel in uis Sanctis et creaturis in ordine ad Di umi PS Um, quatenus in iis elucet aliqua divitia Persectio. v.g. Sancti laS, boni lus, Sapientia. Hinc si quis ex ira contra Ilominem uo. minet nomen Dei vel Sanctus vel Sacramenta, indignando soli homini, blasphemiam noti committit, sed indignam dumtaxat Divini Nomiuis usurpationem. Siculiueque esthlasphemia dicere: neso Deum, si ta non percussero; qui enim ita loquitur, ν ult tantum significaro quod certe perculi et . Neque dicere: hoe esι verum sicuι Deus; num non aequiparatur verilus creata inereulae, sed quaedam tantum innuitur similitudo liyper-holica. It m neque dicere: eorpo dι Dio, sangue di Crisιo, me Ia pa9herat; nam haec erua ordinarie non proseruntur in Deum irri Sorie, sed vane usurpantur ad aliquidsrmandum. - Erit e contrario blasphemia dico re: male eueniet Ecclesiae, maledictum Pascha, nego Sacramenta, Deus non est ju- ει us; lunc enim indignatur Deo, vel ei quod specialiter ad illum ordinatur. Dicere Xero: Christe sanetet Sacramentum 1 sanguis christis non videntur blasphemiae; st d sola vana Divini Nominis, aut rei sacrae uSurpatio: excipe nisi proserantur Deo indignun
do, vel cum circumstantiis specialibus 2). An quaeresὶ sit blasphemia loeutio saι-lica, quam tamen et in Italia nostra non raro usurpatam Iugemus, nempst S illi l noui ou Dieu, auι tron clo Dicu, aut baere Dieu.
R. Disputatur: l Sententia oJrmat; quias in V. Liguori. Opua IDr.l.3, nn. 121 et seqq. Blasphemia dieitur ablapto noeer ,et Phems, in a. t2J Tres ultimae ieeutiones ex Synodo Novariensia reservatione ex pres e exclusae hahentur: pag.316.1δὶ Neque graviter offendunt fideles, nisi ratioue status aut tonditionis personae eam proserentist .g si si eeelesiastieusi. gra e Se audis tum prae
enim has locutiones usurpant, ligunt excoli temptu sanctissimi Nominis D i, perin-dst ac Si dicerent: execrabile vel maledielum nomen Dei; sicut dixit poeta: auri sacra fames, pro maledictu sume. At 2' sententia nequi per se, id est, nisi adsit explieita vel implicite intentio blasphematoria. natio est, quia in sensu obvio Pt communiter re cepto i tae diei udi formulae sunt potius inanes nominis Dei usurpationes. quam blasphemiae: porro vana usurpatio Nominis Dei per se veniale non excedit O . Nec refert quod saepe illa verba proseruntur in gravi ira vel indignatione , quia neque ira, n quo iudigi, alio ad Deum tendit, sed tantum ad hominem vel ad jumentum, elz: unde erunt
mortalia ratione irae, non autem rations
eial creaturus irrationales' ne spondet Ania gelidus maledicere rebus irraιionalibus inquantum sunt creaturae D is esι pecealum ιlasphemiaei maledicere autem eis se nisdum se consideratis est Osissum et vanum ,
et per consequens illicitum 5 . quod quidem veniale est M'. Quid de illis , qui maledieunt uiris vel sibi ipsis' In ira imprecari aliis vel sibi daemonΡm, grandinem, fulgum , mortem, etc., non est blasphemia, sed dirn imprecatio , de qua hab0t d. Tliomus s6 s cundum suum genus est peccatum mortale, et tunio gravius quanto personam cui maledicimus , magis
amare et revereri teremur .... Contingit lamen verbum maledielictait prolatum es, epeeculum veniale vel proster pareitatemmati, quod quis althri maledicendo impre catur, vel Niam propter assecsum ejus qui profert maledictionis Derta , dum ex bri
motu vel eae ludo, aut ex surr ptione aliqua laba verba profert; quia ρ erata verborum
maxime eae assectu pensantur 7J.
etis' Maledicere defunctis non erit blasphemia ; cum animus maledicentium ud hoe
mittat qui diversa mala optat et inerepat inimi eo. v. g. infamiam, mortem, p upertatem , quaestio est. Nos dicimus, si ea mala sub una ratione mali apprehendat, nempe ut media ad illius pernielem, satis probabiliter eum Caietano. Croit, Bonaci a.
Lugo,Valentia .ete ., tommittit unum tantum Me ea tum, et salis est consterit eaeoptavi strava in lum proximo. Sed si emeaeiler optasset in suum inimicum cliversa mala inserte, aut optasse Nel-sce, et in particulari, ut praedieta mala illi ate1 derent. tum debet omnia illa distinete eonfieri :quia illa sunt diversa peeeala. tia Liguor, H m. ar. D. ui, a 6I; et op ueriai. d. v. 10
77쪽
non seratur , ut iis maledicat, prout sunt creaturno Dei. Imo plerumque id nequo mortale est; quia per id eisdem neque in se,
neque ex mente proserentium insertur gravis injuria: - 1 non in se, quia vox mortui magis reserenda est ad corpus, quod moritur, quam ud animam, quae spni per vivit:
ad summum significat homines vita lanctos. qui possunt esse tam salvi quam damnati ;-2 non ex mente proserentium; quia mortuis maledicentes non intendunt mala adprecari animabus defunctorum, sed potius exprobraria vivos, ad quos maledictiones
uas adinstar injuriae solent referre il).
Quid quaeres) si quis maledieat tolisnundo, vel daemon ip Dicimus : maledicere ιoti mundo est inortale. nisi intelligatur illoniunclus, qui virtuti adversatur; in ipso Mnim totaliter sumpto specialiter elucet Dei bonitas, Sapientia ac potentia. Adeo verum ast, ut jurare per coelum et terram habeatur ub omnibus ut firmum juramentum. Maledii re vero diabolo raro est mortale; quia ipse sere semper solet maledici ut est auctor malorum, Vel Dei inimicus: quo senSu abstrah ndo ub impatientiae actu, hoc ne
R. Blasphumia potest considerari: 1 ratione intentionis. qua in eam erumpitur; Iratione modi, quo ea committitur; a rati ne verborum, quibus exprimitur; 4 ratione objecti, in quoet sertur:
quae nempe Deum directe aggreditur ex intenticino ipsum inhonorandi , et dicitur setium dioboliea. Alia indirectu, et est cum
quis advertentor quidem sero fert verba bla-xphemiae ; sed absque uirecta intentione Deum inhonorandi, V. g. Si irrisorie Et modo delesta livo, vel ex ira loquntur contru Sanctos utit contra cultum Dei, satis ad veris tenv malum. quod Verbis illis Sigui sientur.
torna , quue dicitur utiam blasphemia eordis; ut in sexturua , quae diritur Etiam blasphemia oris, vel operis. Prima tota in a-ilin V. Dissertatio s. Alphonsi. Θ. Mor. I. 3. n. 130. Isim. IP. Tr. V. nti. a. et Regg. 2ὶ . Ordinarie loquendo. censeo rusticos . qui mundo maledicunt . ut plurimum graviter pectare. dum ipti de tali maledictione cum magno hor-
Dimo consummatur, quin prodeat a xlerius ;talis est illa: dixit insipiens in corda suo , non est Deus ibi. Altera verbis vel lactis exterius manifestatur ; sicut enim De iis laudari potest corde, ore et opere, ita corde. Orse et opere inhonorari.
simplexantia haeretica alia haereticalis, aliti impreeativa, alia dehonestativa. -Simplex seu nuda est locutio in Deum contumeliosu. quin aliam malitiam incindat. Haeretica est quae continet etiam haeresim, quae nem vel ustgat Deo quod fides docet illi convenire. v. g. Si quis dicat, Deum non esse rus ιωn, nec sanetum ; vel eidem attribuit quod Fides iusiciatur, v. g. At quis dicat Deum easa auetorem p renιi. Talis blasphmia est reservatri in Bulla coen re , quando qui eam profert, animo eliam credit. Quod si ha Proserens ore , non credat corde, tunc habetur blasphemia haeretiealis. Impree i. ea est cum quis Deo malum imprecatur. . g. si dicat: pereaι Deus. Tundem dehoneam lina vera quidem de Deo pronuntiat, aedirrHVerenter, per contemptum , ex ira et malo animo erga Deum: talem V. g. Protulit blasphemium Iulianus Apostata ὴ cum morti proximus, ira in Christum P xcandu- Mens . impie exclamavit: vicisti, Galilaea,
mia in eam , quae Detur immediates vel in Deum, vel in B uiam Virginem, vel in Sanctos. Quae quid, ni divisio ideo ponitur
quia in nonnullis Synodis hali'ntur reservata se blasphemiae contra Deum ut Virginem: non utit m ea, quae sertur contra Sanctos immodiato.
rant inter se, ideoque an Confessarius debent inquirere sup r earum diversitate.
R. Cum Le,sio : si blasphemia proci dat X desperationi . vel ex odio ciui in iidelitate, ut si sit imprecativa, haseretica vel hau .rseticulis, id Ipseri laudum est; nam timc blaspheni tuo uccodit nova malitia. Quas Salieust cx desperatione, est etiam contra spem;
pa illorum sit . qui tempe stati vel aliis ea sibus a Deo immissi mn ledicum. Sane eum aeris intum-Peries et ejusmodi easus ex dispositione di tua ac cidant. lalia maledieta proviri e contra Deum ipsum proferri videntur. Attamen . utiqelli rurieOIae . quibus hoe peecolum haud infrequens est tum ob simplieitatem tum ob imperfecit, Dem actus. PrB sertim si alia honae indoli. sint . a peccato lethalipi rum suo excusari Pussuatia ' Ps. 13.
78쪽
tineretica est etiam contra lidem, haereticalis contra praeceptum fidem exterius pron tendi, imprecativa vero contra charitatem Dei. item aperienda est blasphemia, quae fuerit directe volita seu dehouestativa, ut cum sit animo faciendi contumelia in Deo :nnn voto si indirecte solum sit volita , ut cum sit ex ira erga hominem ad ostenden- clam animi indignationem, vel ex impatientia, absque pria vo motu in D um. Longe mnim alterius rationis peccatum eSt, cum sa-
Qis aliquid directa intentisne, ut legem vi Ies; hoc eni in legis contemptum includit i . Si vero his sphemia suerit in Sanctos, nona utem in Deum, virum id etiam hit aperiendum, disputant. Alii amrmant probabiliter cum Antoine, Coli et aliisque ; quia omnes ultra propriam malitiam continent novam malitiam contra duliam, vel hyperduliam, vel latriam. Alii tamen etiam probabiliter
negant cum La yman. Viva. Sanchell, etc. equia singulae aequaliter adversa utur virtuti Religionis: nam illi etiam qui hias emant in Sanctos , si eos non intendam inaurus alpeere ob propriam eorum emetien-ι iam, sed qualenus avni Dei amici eι ad eum mediate reserunιur, contra latxiam peccant; uc proinde non tenentur aperire, an Deum an Sanctos blasphemaverint. - Diximus: si eos non intendant,etc.; si enim clare con
stet aliquid contum 'liosi in Sanctos quidem proferri, Sed tantum uti homines olim in terris degentes. erit dumtaxat blasphemia contra dulium vel hyperdulium 2).
Ceturae tandem blasphemiae speciem non mutaui, ideoque non sunt de necessitate explicundae tu sua specie; cum eam non diversificPnt.
Q. 4. ovate meeulum esι blasphemia n. Nemo dubitat, quin blasphemia sit ex genere suo mortalis. Hinc in Levitico: qui
blasphemaverit Nomen Domini, morιe mo
riatur ib). Nihiι horribilius blasphemia ,
inquit S. HieronymuS, quae poniι in emeι- sum os suum I). Ipsa ratio altissimu clamat, contumelium quamlibet in Deum esse peccatum ex geuere Suo mortale. Nequoi in V. Ll ori, opus Mor. l. 3. n. 26. 2ὶ Imo erit etiam solum veniale , si sat ex j
eo. v. g. Si quis εs. Crispinum et Crispinianum ηppellet sutores. Apostolos piseatores. Erit e eonintrario mortale. si us sal ex contemptu , ex odio . et ex indignatione tu Sauelos.
lsii V. Sarnelii, opera eontro Ia hestemmia. Tὶ Si blasphemia est haereticalis , per se est lanium judicis e eclesiastici eam eognostere . ut probant ex C. O ιsmina paelum 2, de pael 3 4n 6.dicus, blasphemiam in Sanctos non irrogare insuriam Deo; respondet Angelieus: sieul Deus in Sanetis suis laudatur, in quantum laudantur opera. quae Deus in Sanetis eo
licit; ita et blasphemia quae βι in Sanetos,
eae eonsequenti in Deum redundat i5J. Venialis tamen esse potest quandoque hia Sphemia, non quidem e X g 'nere Suo , sed ex desectu requisitae advertentiae et deli- hemationis ad mortale: sic qui ira. vel alia animi passione abreptus prorumpit in ve ha blasphemiae,eorum significationem minime udvertens, non peccat nisi veniali.
in blasphemos animadvertit tum jus ci- . Vile eos rorporalibus poenis plectendo 7l; tuae jus Episcopale eos reservationi subjiciendo ; tum demum jus canonicum , quod quidem praecipit denuntiandos . ac contra ipsos procedesdum esse I). - Qua in rahaec notamus quoad simplices blasphemos M, quod oliui duae erant obligationes
ex Concilio Luteranensi: una eos increpa di . et haec abiit in desuetudinem, nusquain imum successit obligatio correctionis , si fructus speretur, ut docent Saucheg, Pa- laus, etc. Altera eos denuntiandi. et haec etiam per desuetudinem non videtur amplius
obligare, ut dicit Viva. Qui tamen blasphemiam haereticam vel liuου relicalem proserunt , intra mensem ex Decreto S. R. ln-
qui strionis 0ὶ sunt denuntiandi. intelligo
tamen, si id agant serio et ad vertenter; quia non adest haee obligatio, si istae propositiones aut blasphΡmi aes proserantur exig rantia; aut lapsu linguae; aut eo iracundiuo impetu, ut proserentem ex ratiouis usu aliis ripuerit; u ut si proseruntur sine γrtinacia, quae sum per necessaria est ut denuntiandi gravem obligationρm inducat. prout docent Sulmunti censes cum aliis stlin.
Q. 5. Quid de iis, qui blasphemandi comauetudinem habentγn. Qui consuetudinem blasphemandi ha bent , tenentur sub gravi operum dare ad illam extirpandam, ullo lii in totie, peccant quoties advertenter id omittunt; quia esset
- Si non est haereliealis. eam eo Osee re et Punirn est mi li sorti ut probant Barhosa aliique. 8 lia Iulius lil. Const. In mullia Lateranens. Concilium Decretum S. B. I. V. etiam ditenda de Utri. Theol. . ubi de haeresista.ss) Blasphemis hie dieitur simplex per oppost
79쪽
interpretative velle permanere in periculo proximo peccandi, cum pravus habitus vehementer ad suos actus provocest: hinc negligentes non sunt absolvendi. Si vero dent operam . et tamen iterum labantur in thr-dum, poterunt a mortali P xcusari; eo quod
lunu blasphi miae ista', impetu quodam naturali productaΡ, non Sint pΡrfecte voluntariae ni que in se neque in causa, vi pule retractata proposito illo emi oci. At non ex elisabuntur u ventuti; quia ude,se sempi r in blasphemant se estnsi iur ad veri Ρntia vliqua saltem confusa de malitia verborum . quae profert: noque ira ita ordinarie intollet tum obteni brat, ut nulla omnino rΡmaneat advertentia ad blasphemiae malitiam.
riae Nomina appellare eontinuo solani' Vel Nomina hujusmodi appelluntur ex revor n- ita et cordis di votione , v. g. laudetur δε- aus Christust vel ex quadam conlinctu cou- suetudine et animi levitate, V. g. Iesus Ma .riol Vel ex ima et subito spirituum impμ tu . g. per Deum Sanctum, per Chris umi 'Si l. ea Nomina proserenteS D dum peccent , imo rem sanciam et indulgμntiarum thesauro decoratam, ideoque et sibi et Deo gratissimam praestant: et est salii luris in
invicem balutandi in pluribus fidelibus sor
mula fri. Si 2 , blaspbem iam utique non
committunt, enm ea nomina non prosseranteontumeliose; sed per se culpam vonialem minime effugient, quia haec est vana Sinis torum Nominum usurpatio. Hinc Script v ra: nominatio Dei non sit ossi et in ore tuo, eι nominibus Sancιorum non admiseearis ,
quoniam non eris immunis ab eis li). Si S
Oxcusantur ordinarie , fCandulo secluso. a
peccato gravi. quia ex ignorantia nut indeis
liberatione ut plurimum) id proficisci censetur. At gravissime sunt isti increpandi; cum hominem christianum id dedeceat, ac
mortali reccato locum faciat iij.
0. 6. Quaenam aura remedia adueraus hia phemitis B. Duplicis sunt generis remedia adversus blasphemias: alia respiciunt praeteritaseus ligandus;cilia vero suturas praecavendas. Ad prima quod altinet, praeter consueta contra vilia omnia , nempe orationem, jejunium, eleemo,rnum, utiliter a Conses, u-
2ὶ RR. Pontillem in eo toti fuerunt, ut hoe ne landum Melus prorsu 1 extirparent a christianarente ἰ htie de re vid. Brevi ad ea rabito Beneis dieti xlv. . DISP. IlI.
gitet, vel toties aliquam Dei laud'm aut rationem reci let, quoties lapsus est in blasphemias ; etenim poena removet a cul Pa. Quoad secunda, eidem praecipiatur . ut serio recogitet: - malitiam et gravitatem vitii, quod diaboli et damnatorvm Pst proprium, juxta illud dudracone in sernali: a'eruit os suum in blasphemius ad Deum l3ὶ;- 2 quae set quanta irrogi tur irrevorentia Sacramentis et Sanguini Christi, dicente Chrysostomo: tanta est in bla phemia irre.
verentia erga sacra , quam si haec omnia pedibus conculcarentur; a quod blasphemandi consui tudo est mugis certum r' probationis ot suturae infelicitatis signum; nam quemadmodum Filii Dei divinis laudibus assueti eos reddiscunt hymnos, quorum Couine n tu dolectabuntur in coelo il a filii diaboli turpissima illa cantica ad discuus, quas mal dicti eructabunt indesinenter in inse
Q. T. ouid Synodus Novariensis eirea blasphemiam 3
B. Sunodus Novariensis reservat blasphemiam in Deum, vel Deiparam Hrginem aut Sanctos. quue a duobus veι a pluribus audita fueriι; et blusphemiam haeres lealem. nemine etiam audiente, proIatum. Ubi notandum est diseri instit inter blasphμmium simplicem et hae reliculem ; haec enim inducit reservationem Synodales m. etiamsi prolata sit nemine audisenta non loquimur d' hae est lista
utpote Pontifici reservata i5ὶ : illa vero ad
reservation om inducendam requirit, ut a duobus vel pluribus audiatur, cujuscum quo
sexus isti sint et conditionis; etiamsi pu- .ri, si tamen humano modo adsint, et duli
item reservatur blasphem tu illius, qui jurat per salsos Doos. Non tantun sactum licet execrandiim, Dei nempe vel Sanctorum erigi m aut simulacrum coneulcaniis , vel dilacerantis. Taudum praecipitur, eos eSSedenuntiandos, qui ex habitu, paentoque a.
80쪽
DE vITIIS RELIGIONI OPPOSIIis Is
Articultis III. - De sacrilegio s2ὶ Q. l. Quid est sacrilegium, et quati pre
R. Sacrilegium est violatio rei saerae , sive esι rei diuino euImi diratae indigna traelatio. Sic dicitur quasi saeritaedium, seu laesio rei saerae: nomine rei hic intelligitur etiam persona et locus seu id n mile, quod ad divinum cullum ordinatur. Est autem sacrilegium peccatum ex genere Suo lethale, quia ex se gravem Di i injuriam semper involvit; et tanto graviorem, quo
majorem sanctitatem obtinet reS Sagra.
Dpligioni vero illud opponitur, ad quam
pertinet revereri Deum et divina.
Ex his pathi criminis di formitas , nil rgo
Speri legis poenam inflixerit: sic Nadab et Abiu, qui ignem profanum desuper thuribulis imposuerunt, do voravit ignis egressus a Domino II : sic Ioas rex, qui thesauros lempli temere surripiebat, a servis suis
necatur 4ὶ: sic Balthasar, qui vasis sacris
rit, tu eon eluta eriandio dat Gentili. volendo Plinio eonvertire ad uso profano una terla sabbrita merro rovinata . lna the alla forma mostrava poler gi, esse re filata templo dest idoli. ne diman- db l 'imperatore Trajano quello the s se da sarne. Rispose. cereasse assai potiti mente , e trovando the veramente quello era stato luogo F ero . non to toeeasse : Religio oeeupavit solumi perihe Ioh erit a seritis net diamante desenorit non possibilia eaneella rel) Ia religione ha preso la possessione di quel terreno. e non pnb senra saerilegio tomae prolano. Erano stati al ro Massinima donati duodenti di eleta ut e d'ineredibit grandena. lndi a po- eo egii ven ne a sapere. eom' erano stati tolli dat templo di C. innove in ualla; ed egii non Iosapera.
abutebatur, a Domino eorripitur η : sietandem Lγsimachus, multis commissis intemplo sacrilegiis, ante aerarium intersci. tur 6 . Hic duo notanda sunt: - 1 ad sacrilρgium non requiri, ut quis direele intendat res Sacras inhonorare, quod haeret
corum est; sed susscit quaevis indigna ea rum usurpatio, Si deliberate fiat, quacumque de causa; - 2 ut o liqua actio sit sacrilegium, debet res violari in eo, quo Sacra est: unde si quis male loquatur de aliquo, qui volum casti talis habeat, istius detraclio non induit naturam saerilegii formalis: quin iste Pst sacer Deo tantum quoad corporis munditiem, non autem quoad fama linti grilat Um.
0. 2. Quolupleae est saerilegium'
R. Cum tria sint objectorum genera, quae Diro sacrari, seu deputari possunt ad Dei culltim, nρmpe persona, uti clericus; locus, uti templum; res stiae, uti vasa sacra, imagines, etc. : hinc triplex distinguitur sacrilegium, personale si pρrsona, locale si locus .reale si res violetur sacra Deo. Haeco uti m triplex species distincte eSt in consessione aperienda; cum alia sit sanctitas loci. lilia rei, nita PPrSonae. 1. Personata respicit violationem. Siva indignam tractationem personae Sucrae: persona porro Dio Sacratur vel per sacram ordinationes m, vel per statum religiosum, vel per aliquam ejusdem participationem, quale esset v. g. votum simplex castita
2. Loeati respicit violationem loel Deo Sacri, quae multipliciter potest evenire 8J.
Se ne laee eoselen ra. Apprestata una galea in vero studio. Ii rimando at templo della salsa Dea . di- mandando quasi perdono dei salio . eon questa
iseririone: Reae Massinissa imprudens aee perat. Re eognita, reponendos rextituendosquε euravit.
Lo stesso ieee P. Cemeliosnperiore Emilia nod'una statua di Diana the era in Cartagine da lui presa Clear. in verrem. l. t v. e. 34. 46l. Questi fiat ann i nostri giudiei pd aeeusatori in quel gran di. Si provegga a tui sa bisogno , mentre h auche inmin
Tὶ Violatio autem haee . seu indigna traei auo tribus modis eoinmitti potest: - violentas inta-rendo manus in Cleri eum . vel Religiosum : - 2 personas eeclesiasticas subjieiendo soro lateali. nisi per Coneor data tessa eril hoe privilegium exemptionis et immunitatis;- 3 luxurioso violando
personam Deo per volum ea litati dieatam.
8 1 Nempe iolando Ecelesiae vel alterius Ioel
saeri immunitatem. v. g sores effringendo, e e
teudo altaria. bima eripiendo; 2 polluendo Eeci fiam modis in Rituali R. deseri piis ; 3 exertendo in Templo aetionem pro lanam . quae vel natur sua, vel iuris praesemplo adversetur loel nanetit v, ut sunt mereatus, pubblica eon i ia, ludi the -