장음표시 사용
231쪽
καθ' ημῆς χρόνων οχλου φυγὴν καλεῖσθαι. ἔοικε δ'ου μικρὰν αφορμην παρέχειν τοῖς θεοποιουσι τὰ θνητὰ καὶ εἰς ουρανὸν ἀναβιβάζουσι τὰς ψυχὰς των ἐπιφανῶν τὰ συμβάντα ἐκ του θεοs περὶ την συγκρισιν 5 του ἀνδρὸς ἐκείνου καὶ την διάκρισιν. εν τε γὰρ ri βιασμῶ τῆς μητρὸς αυτos εἴθ' υπ' ανθρώπων τινος εἴθ' υπὸ θεου γενομένω τον ῆλιον ἐκλιπεῖν φασιν ὁλον καὶ σκότος παντελῶς ἄσπερ ἐν νυκτὶ την γροκατασχεῖν ἔν τε τsi τελευτῆ αυτου ταυτὀ συμβῆναι 10 λέγουσι πάθος. ὁ μὲν δὴ κτίσας την Ρώμην και πρῶτος αποδειχθεὶς υπ' αυτῆς βασιλευς ' μυλος τοιαυ- της λεγεται τελευτῆς τυχεῖν, οὐδεμίαν ἐξ αinou γενεὰν καταλιπὼν, επτὰ μὲν ἔτη καὶ τριάκοντα βασιλεύσας, πεντηκοστὸν δὲ καὶ πέμπτον ἔτος ἔχων ἀαὸ Φ15 γενεῆς. νέος γὰρ δὴ παντάπασιν ἔτυχε τῆς ηγεμονίας ὀντωκαιδεκαέτης, ώς ἄπαντες ὁμολογουσιν οι τὰς περὶ αυτου συγγράψαντες ἱστορίας.
IAN. N δ' εξῆς ἐνιαυτῶ βασιλευς μὲν Ουδεις ἀπεδείχθη Ρωμαίων, αρχὴ δέ τις, ἐν καλουσι μεσο-20 βασίλειον, ἐπεμελεῖτο των κοινῶν τοιόνδέ τινα τρόπον ἀποδεικνυμένη ' τῶν πατρικίων οἱ καταγραφέντες εἰς την βουλὴν υπὀ' Pωμύλου διακόσιοι τον αριθμὸν ὁντες, ῶσπερ ἔφην, διενεμήθησαν εἰς δεκάδας
ἔπειτα διακληρωσάμενοι τοῖς λαχosσι δέκα πρώτοις 25 ἀπέδωκαν ἄρχειν τῆς πόλεως την αὐτοκράτο α αρχήν. ἐκεῖνοι δ' ουχ ἄμα πάντες ἐβασίλευον, ἀλλ' ἐαδιαδοχῆς ημέρας πέντε ἔκαστος, ἐν αἱς τάς τε ράβδους εἶχε καὶ τὰ λοιπὰ τῆς βασιλικῆς ἐξουσίας σύμβολα. παρεδίδου δ' ὁ πρῶτος ἄρξας τῶ δευτέρω τVν ηγε-30 μονίαν κἀκεῖνος τῶ τρίτω καὶ τοὐτ' ἐγίνετο μέχοι του τελευταίου. διεξελθουσης δε τοῖς πρώτοις δέκα βασιλεsσιJ τῆς πεντηκονθημέρου προθεσμίας ἔτεροι δέκο
232쪽
την αρχὴν παρελάμβανον καὶ παρ' ἐκείνων αυθις in ἄλλοι. ἔπειτα ἔδοξε τῶ δήμω παλαι τὰς δεκαδαρχίας ἀχθομένω ταῖς μεταβολαῖς των ἐξουσιῶν διὰ το μητε προαιρέσεις ἄπαντας ὁμοίας ἔχειν μητε φύσεις. τότε δη συγκαλέσαντες εἰς ἐκκλησίαν το πλῆθος οἱ βου- bλευταὶ κατὰ φυλάς τε καὶ φράτρας ἀπέδωκαν αυτῶ
περὶ του κόσμου τῆς πολιτείας σκοπεῖν, εἴτε βασιλεῖ βουλεται τὰ κοινὰ ἐπιτρέπειν εἴτε ἀρχαῖς ενιαυσίοις. ου μην ο γε δῆμος ἐφ' ἐαυτῶ την αἶρεσιν ἐποίησεν, ἀλλ' ἀπέδωκε τοῖς βουλευταῖς την διάγνω- 10σιν, ως ἀγαπήσων οποτέραν ἀν ἐκεῖνοι δοκιμάσωσι των πολιτειῶW τοῖς δὲ βασιλικὴν μεν ἐδόκει καταστήσασθαι πολιτείαν ἄπασι, περὶ δὲ του μέλλον- τος ἄρξειν στάσις ἐνέπιπτεν ἐξ ὁποτέρας ἔσται τάξεως. . οἱ μὲν γὰρ ἐκ των αρχαίων βουλευτῶν ωοντο Ibδεῖν ἀποδειχθῆναι τον ἐπιτροπεύσοντα την πόλιν, οἱ δ' ἐκ τῶν ὐστερον ἐπεισαχθέντων, ους νεωτέρους
II. Eλκομένης δ' ἐπὶ πολὐ τῆς φιλονεικίας
τελευτῶντες ἐπὶ τουτω συνέβησαν τῶ δικαίω, ἄστε 20
δυεῖν θάτερον, ἡ τοὐς πρεσβυτέρους βουλευτὰς ἀποδεῖξαι βασιλέα σφῶν μὲν αυτῶν μηδένα, τῶν δ' ἄλλων ον ἀν ἐπιτηδειότατον εἶναι νομίσωσιν, ῆ τοὐς ο νεωτέρους τὸ αυτὸ ποιῆσαι τοὐτο. δέχονται την αῖρε-
σιν οἱ πρεσβυτεροι καὶ πολλὰ ἐπὶ σφῶν αυτῶν βου- 2bλευσάμενοι τάδ' ἔγνωσαν ' ἐπειδὴ τῆς ηγεμονίας αυτοὶ κατὰ τὰς συνθήκας ἀπηλαυνοντο μήτε τῶν ἐπιβουλευόντων μηδενὶ προσθεῖναι την αὐχὴν, ἀλλ' ἐπακτόν τινα-ἄνδρα καὶ μηδ' ὁποτέροις προσθησόμενον, ώς ἄν μάλιστα ἐξαιρεθείη το στασιάζον, ἐξευρόν- 30τες ἀποδεῖξαι βασιλέα. ταυτα βουλευσάμενοι πρου χειρίσαντο ἄνδρα γένους μεν τοὐ Σαβίνων, υἱὸν δὲ
233쪽
Πομπιλίου Πόμπωνος ἀνδρὸς επιφανους κατ ' ἔννα Νόμαν, δε την δευτέραν συλλαβὴν ἐκτείνοντας βαρυτονεῖνJ ηλικίας τε της φρονιμωτάτης ὁντα, τετταρακονταετίας γὰρ ου πολὐ απεῖχε, καὶ αξιώσει μορ- ο φῆς βασιλικόν. ἐν-αυτοs καὶ κλεος μέγιστον οὐ παρὰ Κυρίταις μόνον, αλλὰ καὶ παρὰ τοῖς περιοίκοις νὴ ἐπὶ σοφία. ώς δὲ τοὐτ ἔδοξεν αυτοῖς συγκαλοῶσι τὸ πλῆθος εἰς ἐκκλησίαν, και παρελθὼν ἐξ αυτῶν o τότε μεσοβασιλεὐς εἶπεν, ὁτι κοινῆ δόξαν ἄπασι τοῖς βου- 10 λευταῖς βασιλικὴν καταστήσασθαι πολιτείαν, κυριος γεγονὼς αυτὸς τῆς διαγνώσεως του παραληψομένου τηναρχὴν βασιλεα τῆς πόλεως αἱρεῖται Νόμαν Πομπίλιον. καὶ μετὰ τοsτο πρεσβευτὰς ἀποδείξας ἐκ των πατρικίων ἀπέστειλε τους παραληψομένους τον ἄνδρα ἐπὶ
Ili την αρχὴν ἐνιαυτῶ τρίτω τῆς ἐκκαιδεκάτης ὀλυμπιάδος, ἐν ἡ ἐνίκα στάδιον Πυθαγόρας Λάκων. IIII. Μέχρι μὲν δη τούτων ουδεν ἀντειπεῖν ἔχω προς τους ἐκδεδωκότας την περὶ τον ἄνδρα τοs- τον ἱστορίαν, ἐν τοῖς εξῆς απορῶ τί ποτε χρὴ λέ- 20 γειν. πολλοὶ μὲν γὰρ ἔγραφαν ὁτι Πυθαγόρου μαθητὴς ὁ Νόμας ἐγένετο καὶ καθ' A χρόνον υπὸ τῆς Pωμαίων πόλεως ἀπεδείχθη βασιλεῶς φιλοσοφῶν ἐν Κρότωνι διέτριβεν, ὁ δὲ χρόνος τῆς Πυθαγόρου ηλικίας μάχεται προς τον λόγον. ου γὰρ ὀλίγοις ἔτεσιν,25 αλλὰ καὶ τέτταρσι γενεαῖς ὁλαις ὐστερος ἐγένετο Πυθαγόρας Mμα, ώς ἐκ τῶν κοινῶν παρειλήφαμεν διίστοριῶν. ὁ μὲν γὰρ ἐπὶ τῆς ἐκκαιδεκάτης ὀλυμπιάδος μεσούσης την Pωμαίων βασιλείαν παρέλαβε, Πυθαγόρας δὲ μετὰ την πεντηκοστὴν ολυμπιάδα διέτρι- 30 ψεν ἐν Λαλία. τούτου δ' ἔτι μεῖζον ἔχω τεκμήοιον εἰπεῖν υπὲρ τοὐ μὴ συμφωνεῖν τοὐς χρόνους ταῖς παραδεδομέναις ὐπὲρ τοs ἀνδρὸς ἱστορίαις, ὁτι καθ'
234쪽
ον χρόνον ὁ Νόμας ἐπὶ την βασιλείαν εκαλεῖτο υπὀωμαίων Ουπω πόλις ην η Κρότων τέτταρσι γὰρ ὀλοις ὐστερον ἔτεσιν η Νόμαν ἄρξαι Pωμαίων Μυ-
σκελος αυτην ἔκτισεν ἐνιαυτῶ τρίτω της ἐπτακαιδεκάτης ὀλυμπιάδος. ουτε δη Πυθαγόρα τῶ Σαμίω ο συμφιλοσοφῆσαι τῶ μετὰ τέτταρας ἀκμάσαντι γενεὰς δυνατὸν ην τον Νόμαν οὐτ εν Κρότωνι διατρίβειν, asset δι' αυτὸν ἐκάλουν ἐπὶ την βασιλείαν Ρωμαῖοι, τημήπω τότ' οἴσρ πόλει. ἀλλ' ἐοίκασιν οι τὰ υπὲρ οὐ- του γράψαντες, εἰ χρη δόξαν ἰδίαν ἀποφηνασθαι, δυο 10 ταῶτα λαβόντες ὁμολογουμενα, την τε Πυθαγόρου διατριβον την γενομένην ἐν Λαλία καὶ την Νόμα σοφίαν ώμολόγηται γὰρ υπὸ πάντων ὁ ἀνηρ γενέσθαι
σοφός ἐπισυνάψαι ταυτα καὶ ποιησαι Πυθαγόρου μαθητην τον Νόμαν Ουκέτι τοὐςIβίους αυτῶν ἐξετά- II σαντες εἰ κατὰ τους αυτοὐς ηκμασαν ἀμφότεροι χρόνους, ὀπερ ἐγὼ πεποίηκα νυν ' εἰ μή τις ἄρα Πυθαγόραν ἔτερον ὁποθησεται προ του Σαμίου γεγονέναι παιδευτθν σοφίας, ω συνδιέτριψεν ὁ Νόμας. τοὐτο δ' οὐκ οἶδ' ὁπως αν ἀποδεῖξαι δυναιτο μηδενὸς των 20
ἀξιολόγων μητε Ρωμαίου μήθ' 'Ελληνος, ἶσα κἀμὲ εἰδέναι, παραδεδωκότος ἐν ίστορία. αλλὰ περὶ μὲν
τῶν καλουντων ἐπὶ την ηγεμονίαν, τέως μὲν αντέλεγε mκαὶ μέχρι πολλοs διέμεινεν ἀπομαχόμενος μ' λαβεῖν την αρχην, ώς δὲ oz τε αδελφοὶ προσέκειντο λιπα- ρουντες καὶ τελευτῶν ὁ πατηρ Ουκ ηξίου τηλικαύτην 363 τιμην διδομέν ν ἀπωθεῖσθαι, συνέγνω γενέσθαι βασιλεύς' ἔοQ- μαίοις πυθομένοις ταυτα παρὰ τῶν Mπρεσβευτῶν, πριν ἔφει τον ἄνδρα ἰδεῖν πολὐς a Dros παρέστη πόθος, ἱκανὸν ηγουμένοις τεκμηριον ειναι
235쪽
τῆς σοφίας, εἰ των αλλων υπὲρ τὸ μέτριον ἐκτετιμηκότων την βασιλείαν καὶ τον εὐδαίμονα βίον ἐν- ταίθα τιθεμένων μόνος ἐκεῖνος ώς φαύλου τινος καὶ οὐκ ἀξίου σπουδῆς πράγματος καταφρονεῖ, πα-5 ραγενομένω τε υπήντων ἔτι καθ' oδὸν ἔντι συν ἐπαίνω πολλῶ καὶ ἀσπασμοῖς καὶ ταῖς ἄλλαις τιμαῖς παραπέμποντες εἰς την πόλιν. ἐκκλησίας δὲ μετὰ τοὐτοσυναχθείσης, ἐν si διήνεγκαν υπερ αυτοs τὰς ψήφους
αἱ φυλαὶ κατὰ φράτρας καὶ των πατρικίων ἐπικυ-I0 ρωσάντων τὰ δόξαντα τω πλήθει καὶ τελευταῖον ἔτι των ὀρνιθοσκόπων αἴσια τὰ παρὰ τοs δαιμονίου οημεῖα ἀποφηνάντων παραλαμβάνει την αρχήν. τοῶτοντον ἄνδρα μαῖοί φασι στρατείαν μηδεμίαν ποιήσασθαι, θεοσεβῆ δε καὶ δίκαιον γενόμενον ἐν εἰρήνη Id πάντα τον τῆς αρχῆς χρόνον διατελέσαι και την πόλιν ἄριστα πολιτευομένην παρασχεῖν, λόγους τε νυπερ αυτοs πολλοῖς καὶ θαυμαστοὐς λέγουσιν ἀναφέροντες την ἀνθρωπίνην σοφίαν εἰς θεῶν ὁποθήκας. νυμφην γάρ τινα μυθολογοῶσιν εὐίαν φοιτῶν
20 προς αυτὸν εκάστοτε διδάσκουσαν την βασιλικὴν σοφίαν, ἔτεροι δὲ οὐ νύμφην, αλλὰ των νουσῶν μίαν.
καὶ τοὐτο φασι γενέσθαι πῶσι φανερόν. ἀπιστούντων
γὰρ, ώς ἔοικε, των ἀνθρώπων κατ ἀρχὰς καὶ πεπλάσθαι νομιζόντων τον περὶ τῆς θεῆς λόγον, βου- 25 λόμενον αυτὸν ἐπιδείξασθαι τοῖς ἀπιστοῶσιν ἐναργές τι μήνυμα τῆς προς την δαίμονα ομιλίας καὶ διδαχθέντα υπ' αυτῆς ποιῆσαι τάδε ' καλέσαντα Ῥω -
μαίων πολλοὐς καὶ ἀγαθοὐς εἰς την οἰκίαν, ἐν ὴ διαιτώμενος ἐτύγχανεν, ἔπειτα δείξαντα τοῖς ἐλθουσι τὰ 30 ἔνδον τῆ τε ἄλλη κατασκευῆ φαύλως κεχορηγημένα καὶ δὴ καὶ των εις ἱστίασιν ὀχλικὴν ἐπιτηδείων ἄπορα τότε μεν ἀπαλλάττεσθαι κελεύειν, εἰς εσπέραν δὲ
236쪽
3ω καλεῖν αυτοὐς ἐπὶ τὸ δεῖπνον ' παραγενομένοις δὲ κατὰ την ἀποδειχθεῖσαν ωραν ἐπιδεῖξαι στρωμνάς τε πολυτελεῖς καὶ τραπέζας ἐκπωμάτων γεμούσας πολλῶν καὶ καλῶν ἐστίασίν τε αυτοῖς παραθεῖναι κατακλιθεῖσιν ἀπάσης ἐδωδῆς, ἐν Ουδ' αν ἐκ πολλου bπάνυ χρόνου παρασκευάσασθαί τινι τῶν τότε ἀνθρώπων ράδιον ην. τοῖς δὲ Γωμαίοις κατάπληξίν τε προς ἔκαστον τῶν ὁρωμένων υπελθεῖν καὶ δόξαν ἐξ ἐκείνου του χρόνου παραστῆναι βέβαιον, ὁτι θεά τις αυτῶσυνῆν. 10L.XΙ. Οι δε τα μυθώδη πάντα περιαιρουντες ἐκτης ἱστορίας πεπλάσθαι φασὶν υπὸ του Νόμα τον περὶ τῆς Ἀγερίας λόγον, ῖνα ραον αυτῶ προοέχωσιν οἱ τὰ θεῖα δεδιότες καὶ προθυμως δέχωνται τους υπ'αυτου τιθεμένους νόμους, ως παρὰ θεῶν κομιζομέ- 15νους. λαβεῖν δὲ αυτὸν την τούτων μίμησιν ἀποφαίνουσιν ἐκ τῶν Ελληνικῶν παραδειγμάτων ζηλωτὴν γενόμενον τῆς τε Μίνω του Κρητὸς και τῆς Λυκούr- ρου τοὐ Λακεδαιμονιου σοφίας ' ών ὁ μεν ομιλητης ἐφη γενέσθαι του Λιος και φοιτῶν εἰς το Λικταῖον 20ἴρος, ἐν ω τραφῆναι τόν ista μυθολογουσιν οἱ Κρῆτες υπὸ τῶν Κουρητων νεογνὸν ἴντα, κατέβαινεν
os εἰς τὸ ἱερὸν ἄντρον καὶ τους νόμους ἐκεῖ συνθεὶς ἐκόμιζεν, ους ἀπέφαινε παρὰ τοὐ Λιὸς λαμβάνειν ' ὁ δε Λυκοὐργος εἰς Λελφοὐς ἀφικνούμενος υ πο τοs 25Mπόλλωνος ἔφη διδάσκεσθαι την νομοθεσίαν. τὸ μὲνουν ἀκριβολογεῖσθαι περὶ τῶν μυθικῶν ἱστορημάτων καὶ μάλιστα τῶν εἰς θεους ἀναφερομένων μακρῶν λόγων δεόμενον ὁρῶν ἐάσω, ἁ δέ μοι δοκωσιν ἀγαθὰ Pωμαῖοι λαβεῖν ἐκ τῆς ἐκείνου τοs ἀνδρὸς αρχῆς, ως 30 ἐκ τῶν ἐπιχωρίων ἔμαθον ἴστοριῶν ἀφηγήσομαι, προειπὼν ἐν oῖαις ἐτυγχανε ταραχαῖς τὰ πράγματα τῆς
237쪽
πόλεως ὁντα, πρὶν εκεῖνον ἐπὶ την βασιλείαν παρελθεῖν.
I XII. Μετὰ την Pωμύλου τελευτην ἡ βουλητων κοινῶν γενομένη κυρία καὶ χρόνον ενιαύσιον,5 ῶσπερ ἔφην, κατασχοῶσα την δυναστείαν διαφέρεσθαι καὶ στασιάζειν αὐτη προς έαυτὴν ῆρξατο περὶ τοs πλείονός τε και ἰσου. ἴσον μεν γὰρ αυτῆς μερος Ἀλβανῶν ἐν απὸ των ἄμα Ρωμύλω την αποικίαν στειλάντων, γνώμης τε ἄρχειν ἡξίου καὶ τιμῶν
10 τὰς μεγίστας λαμβάνειν και θεραπεύεσθαι ποος των πιαηλύδων ' οἱ δ ' ὐστερον εἰς τους πατρικίους καταγραφεντες ἐκ των ἐποίκων οὐδεμιῆς ωοντο δεῖν απελαύνεσ ι τιμῆς ουδε μειονεκτεῖν των ετέρων, μάλιστα δ ' ὁσοι τοὐ Σαβίνων ἐτύγχανον ὁντες γένους 15 και κατὰ τὰς συνθήκας τὰς γενομένας ' μύλω προς Tάτιον ἐπὶ τοῖς ἴσοις γενόμενοιJ μετειληφέναι τῆς πόλεως παρὰ των αρχαίων οἰκητόρων και την αυτὴν χάριν ἐκείνοις αυτοὶ δεδωκέναι ἐδοκουν. ἄμα δε τῶτην βουλὴν διαστῆναι καὶ τὸ των πελατῶν πλῆθος 20 διχῆ μερισθὲν ἐκατέρα συνέβαινε τῶν στάσεων. ἐν δέ τι τοὐ δημοτικοs μέρος οὐκ ολίγον ἐκ τῶν νεωστὶ προσεληλυθότων τῆ πολιτεία, o διὰ τὸ μηδενὁς συνάρασθαι τῶ Ῥωμύλω πολέμου παρημελημένον υπὸτos ἡγεμόνος οὐτε γῆς εἴληφε μοῖραν οἴτε λείας. 25 τοὐτο ἀνέστιον καὶ πτωχὸν ἀλώμενον ἐχθρὰν ἐκ at τοs αναγκαίου τοῖς κρείττοσιν ἐν καὶ νεωτερίζεινέτοιμότατον. ἐν τοιούτω δη κλύδωνι τὰ πράγματα τῆς πόλεως σαλεύοντα ὁ Νόμας καταλαβών, πρῶτον μὲν τους απόρους τῶν δημοτῶν ἀνέλαβε διανείμας
an αυτοῖς ἀφ' ἐς Ῥωμύλος ἐκέκτητο χώμας καὶ ἀπο τῆς
δημοσίας μοῖραν τινα ὀλίγην ' ἔπειτα τοὐς πατρικίους οὐδεν μεν ἀφελόμενος ύν οι κτίσαντες την πό-
238쪽
λιν ευροντο, τοῖς δ' ἐποίκοις ἐτέρας τινὰς ἀποδοῖς τιμὰς, ἔπαυσε διαφερομένους. ἁρμοσάμενος δὲ τοπλῆθος ἄπαν ῶσπερ ἔργανον προς ἔνα τον τοὐκοινῆ συμφέροντος λογισμὸν καὶ της πόλεως τον περίβολον αὐξήσας τῶ Κυρινείω λόφω τεως γὰρ ετι βατείχιστος ἐν) τότε τῶν ἄλλων πολιτευμάτων ῆπτετο
δυο ταυτα πραγματευόμενος, οἷς κοσμηθεῖσαν υπελάμβανε την πόλιν εὐδαίμονα γενήσεσθαι καὶ με- γάλ ν' ευσέβειαν μὲν πρῶτον διδάσκων τους ανθρωπους, ὁτι παντὸς αγαθοί θεοὶ δοτῆρές εἰσι τρ 10 θνητῆ φυσει καὶ φύλακες, ἔπειτα δικαιοσύνην, δι' ues ῆν καὶ τα παρὰ τῶν θεῶν ἀπέφαινεν αγαθὰ καλὰς τάς απολαύσεις φέροντα τοῖς κτησαμένοις. .XIII. 'M Aν δὲ διεπράξατο νόμων τε καὶ πολιτευμάτων εκάτερον τούτων εἰς μεγάλην ἐπίδοσιν Ibπροελθεῖν ἄπαντα μὲν οὐκ ἀξιῶ γράφειν, το μῆκος υφορώμενος τοὐ λόγου καὶ ἄμα ουδ ' ἀναγκαίαν Ορῶντqν γραφὴν αυτῶν Ελληνικαῖς ἱστορίαις, αυτὰ τὰ κυριώτατα καὶ φανερὰν δυνάμενα ποιῆσαι πῆσαν την προαίρεσιν του ἀνδρὸς ἐπὶ κεφαλαίων ἐρῶ, την 20αρχὴν απὸ τῆς περὶ τὰ θεῖα διακοσμήσεως ποιησάμενος. ὁσα μὲν οὐν υπὸ Pωμύλου ταχθέντα ἐν μι- σμοῖς τε καὶ νόμοις παρέλαβεν, απὸ του κρατίστου τετάχθαι πάντα ἡγησάμενος εῖα κατὰ χώραν μένειν οσα δ' υπ' ἐκείνου παραλελεῖφθαι ἐδόκει, ταυrα 25 προσετίθει πολλὰ μὲν ἀποδεικνυς τεμένη τοῖς μήπω τιμῶν τυγχάνουσι θεοῖς, πολλούς δε βωμοὐς καὶ ναοὐς ἱδρυόμενος έορτάς τε εκάστω αυτῶν ἀπονέμων καὶ τοὐς ἐπιμελησομένους αὐτῶν ἱερεῖς καθιστὰς αγνείας τε καὶ θρησκείας καὶ καθαρμοῖς καὶ τὰς ἄλ- 30λας θε9απείας καὶ τιμὰς πάνυ πολλὰς νομοθετῶν,
ὁσας Ουθ' Ἐλληνὶς οἴτε βάρβαρος ἔχει πόλις Ουδ' αἰ
239쪽
μέγιστον ἐπ' εὐσεβεία φρονούσαί ποτε ' αυτόν τε τον τ μύλον ως κρείττονα γενόμενον ἡ κατὰ την θνη τὴν φύσιν ἱεροs κατασκευῆ καὶ θυσίαις διετησίοις ἔταξε Κυρῖνον ἐπονομαζόμενον γεραίρεσθαι. ἔτι γαρ 5 αγνοουντων τον ἀφανισμὸν αυτos ' μαίων εἴτε κατὰ δαίμονος πρόνοιαν εἴτ' ἐξ ἐπιβουλῆς ανθρωπίνης ἐγενετο, παρελθών τις εἰς την αγορὰν 'Toυλιος ἔνομα των ἀπ σκανίου γεωργικὸς ἀνὴρ καὶ τον βίον ανεπίληπτος, οἷος μηδεν ἀν ψεύσασθαι κέρδους 10 ἔνεκα οἰκείου, ἔφη παραγιγνόμενος ἐξ αγρου μυ- λον ἰδεῖν ἀπιόντα ἐκ της πόλεως εχοντα τὰ οπλα, καὶ ἐπειδὴ ἐγγὴς ἐγενετο ἀκοόσαι ταὐτα αυτos λέγοντος ' Ἀγγέλλε ' μαίοις Ἱούλιε τὰ παρ ' ἐμοὐ, ὀσιμε ὁ λαχὼν δι' ἐγενόμην δαίμων εἰς θεοὐς ἄγετaι
15 τον θνητὸν ἐκπληρώσαντα αἰῶνα ' εἰμὶ Κυρῖνος. περιλαβὼν δὲ ἄπασαν την περὶ τὰ θεῖα νομοθεσίαν γραφαῖς διεῖλεν εἰς οκτώ μοίρας, ὁσαι των ἱερῶν ησαν αἱ συμμορίαι. .XIIII. Ἀπέδωκε μίαν μὲν ἱερουργιῶν διάτα- 20 ξιν τοῖς τριάκοντα κουρίωσιν, ους ἔφην τὰ κοινα θύειν ὐπὲρ των φρατριῶν ἱερά. την δε δευτέραν τοῖς καλουμένοις υπὸ μὲν Ἐλλήνων στεφηφόροις, υπὸ ' μαίων φλάμισιν, ους ἐπὶ τῆς φορήσεως των πίλων τε καὶ στεμμάτων, ἁ καὶ νῶν ἔτι φooουσι ἔ25 φλάμα καλοῶντες, οἴτω προσαγορεύουσι. την δε τρίτην τοῖς ἡγεμόσι τῶν κελερίων, ους ἔφην ἱππεῖς τε καὶ πεζοὐς στρατευομένους φύλακας ἀποδείκνυσθαι τῶν βασιλέων, καὶ γὰρ ούτοι τεταγμένας τι eἱερουργίας ἐπετέλουν. την δὲ τετάρτην τοῖς ἐξηγου - 20 μένοις τὰ θεόπεμπτα σημεῖα καὶ διαιροῶσι τίνων εστι μηνύματα πραγμάτων ἰδια τε καὶ δημοσία, ους ἀφ' ενὸς εἴδους τῶν θεωρημάτων τῆς τέχνης ' μαῖοι
240쪽
73 καλosσιν αυγόρας, ημεῖς δ' αν εἴποιμεν οἰωνοπόλους, ἀπάσης τῆς μαντικῆς παρ' αυτοῖς οντας ἐπιστήμονας τῆς τε περὶ τα ουράνια καὶ τα μετάρσια καὶ τὰ ἐπίγεια. την πέμπτην ταῖς φυλαττουσαις τὸ ἱερὸν πυρ παρθένοις, αῖ καλουνται προς αυτων ἐπὶ bτῆς θεῆς ῆν θεραπευουσιν ἐστιάδες, αὐτὸς πρῶτος ἱερὸν ιδρυσάμενος Ῥωμαίοις Ἐστίας καὶ παρθένους ἀποδείξας αυτῆ θυηπόλους' ὐπὲρ ων ολίγα καὶ αυτὰ τὰ αναγκαιότατα, τῆς υποθέσεως ἀπαιτουσης αναγκαῖον εἰπεῖν. ἔστι γὰρ ἶ καὶ ζητήσεως ήξίωται παρὰ 10 πολλοῖς των Pωμαῖκῶν συγγραφεων κατὰ τον τόπον τοὐτον, ων οἱ τὰς αἰτίας οὐκ ἐξητακότες ἐπιμελῶς εἰκαιοτέρας ἐξήνεγκαν τὰς γραφάς. LXV. Tην γοὐν ῖδρυσιν του ἱερου Ῥωμυλωτινες ανατιθέασι τῶν αμηχανων νομίζοντες εἶναι Id
πόλεως οἰκιζομενης ὐπ' ἀνδρὸς ἐμπείρου μαντικῆς
μη κατασκευασθῆναι πρῶτον εστίαν κοινὴν τῆς πό- 4 λεως, καὶ ταὐτα ἐν ' λβα του κτίστου τραφέντος, ἐν
ἡ παλαιὸν ἐξ ου τὸ τῆς θεὰς ταύτης ἱερὸν ἱδρυμένονην, καὶ τῆς μητρὸς αυτos θυηπόλου γενομένης τῆ 20 θ εῶ ' διαιρούμενοί τε διχῆ τὰ ἱερὰ καὶ τὰ μεν αυ-
τῶν κοινὰ ποιοίντες καὶ πολιτικὰ, τὰ δὲ ἴδια καὶ συγγενικὰ, δι ἄμφω ταὐτά φασι πολλὴν ανάγκηνειναι τῶ μυλω ταυτην σέβειν την θεόν. οἴτε γὰρ αναγκαιότερον ἀνθρώποις ουδεν ειναι τῆς κοινῆς 25ωτίας οἴτε τῶ μύλω κατὰ διαδοχὴν γενους οὐδὲν οἰκειότερον προγόνων μὲν υπάρχοντι τῶν ἐξ γλιου τὰ τῆς θεὰς ἱερὰ μετενεγκαμένων, μητρὸς δὲ ἱερείας. ἐοίκασι δ' οἱ διὰ ταὐτα την ιδρυσιν τos ἱεροὐ Ῥω - μυλω μἀλλον ἀνατιθέντες ῆ Νόμα, τὸ μὲν κοινὸν 30 δοθῶς λέγειν, ὁτι πόλεως οἰκιζομενης εστίαν πρῶτον ἔδει ἱδρυθῆναι και ταύτα υπ' ἀνδρὸς Ουκ απείρου