Catechismus Concilli Tridentini, Pii V Pont. Max. Jussu promulgatus, sincerus et integer... opera P. D. L. H. P. P. de La Haye. Editio nitidissima ad usum Seminariorum

발행: 1829년

분량: 758페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

331쪽

aso CATE cΗIsΜIsignem de Poenitentiae medicisci. His adde ams . cum remitam cujus exstat de poenitenti libertinus, sed caute legendus , eo ide Bellarmin. de Script Eccles Qui non habet Patres suρ -- tutos, indeat in Decreto Gratiani demoenitentia . distinctiones. Multile poenitentiae accePtio.

II. Ut autem rem ipsam aggrediamur, prius ex placanda est varia hujus nominis potestas et notio, ne aliquis ambiguitate vocis in errorem inducatur. Nonnulli enim poenitentiam pro satisfactione accipiunt. Alii a catholicae fidei doctrina longissime remoti, cum arbitrentur poenitentiam nullam temporis praeterit rationem habere, nihil aliud quam novam vitum esse defiuiunt. Docen, dum est igitur, multiplicem esse hujus nominis significationem.

Primum enim poenitentia de iis dicitur, quibus aliquid displicet, quod ante placuerit, nulla habita

ratione hujus cogitationis, bonumve an malum suerit. Sic omnes t poenitet quorum tristitia secundum saeculum est, non secundum Deum: cujusmodi poenitentia non salutem affert, sed

mortem. Secunda.

Altera est poenitentia, cum quis ex scelere admisso, quod quidem antea placebat, dolorem non Dei, sed sui ipsius causa concipit.

Tertia.

Tertia est, cum non solum admissi sceleris Cauω, intimo animae sensu dolemus, vel ejus doloris externum etiam aliquod signum damus . Verum unius Dei causa in eo moerore sumus. AC singulis quidem poenitentiae generibus, quae colo-

332쪽

CoN cILII TRIDENT PAR II ast memorata sunt, poenitentiae vox proprie con-Venit. Quomodo Deum Poeniteat. ΙΙΙ. Nam cum in sacris litteris Deum poenitere legimus, i id per translationem dici perspicuum est. Eo enim loquendi genere quod od hominum mores accommodatum est, sacrae liti rae utuntur, cum Deum mutare aliquid constituisse declarant quod non aliter facere videatur, quam homines, quos si alicujus rei poeniteat, eam commutare omni studio laboranti Sic ergo scriptum est poenituisse eum a quod hominem feci set et alio loco, 3 quod Saulem regem constituisset.

Seligitur Mera Poenitentim accePtio. IV. Verii inter has poenitentiae significationes magnum discrimen observare oportet. Prima enim in vitio ponenda est altera est quaedam commoti et Hrturbati animi assectiori tertiam tum ad virtutem pertinere, tum Sacramentum esse dicimus quae significatio hujus loci propria est. oenitentidit Mirtus est, cur inclytatur hὶc. V. Ac primum quidem de ipsa, ut virtutis parte agendum est; non solum, quia fidelis populos ad omne virtutis genus institui a Pastoribus debet; sed etiam, quia hujus virtutis actiones tanquam materiam praebent, in qua poenitentiae Sacrisinentum versatur nisi prius, quae sit poenitentiae virtus recte intelligatue, Sacramenti etiam vim

ignorari necesse est. Poenitentia interior et exterior.

VI. Quare in primis monendi hortandique sunt

Fideles, ut omni contentione et stuclio in ivtuna animi poenitentia, quam virtutem dicimus, elaborent sine qua ea, quae extrinsecu adhibetur,

333쪽

asa CATE c HISMI parum admodum profutura est. Vide Amb. in sermone de Poenit et citatur de Poenit. dist. 3.c . oenitentia August. lib. de Merci et fatici ρω- nitentici V. . et habetur de poenit. 3. ev. .

Quid sit poenitentia interior. VII. Intima autem poenitentia est illa, cum ad Deum nos ex animo convertimus, et ommissa a nobis scelera detestamur, et odio habemus simulque illud nobis cerium et deliberatum est, malum vitae consuetudinem corruptosque mores emendare uou siue spe veniae a Dei misericordia consequendae. Hanc vero dolor et tristitia, quae perturbatio et assectio est et passio, a multis vocatur, conS quitur, veluti comes peccatorum detestationivriuncta Quamqbrem apud complures ex sanctis Patribus poenitentiae desinitio hujusmodi animi

cruciatu declaratur. Fides ut ad oenitentiam Pertinerati

VII. Verum in eo quem poenitet, fides poenitentiam antecedat necesse est neque enim Potest quisquam se ad Deum convertere, qui lide careat ex quo fit, ut nullo modo poeuitentiae pars recte dici possit. Poenitentia est,irtus. IX. Quod autem intima haec poenitentia , ut antea cliximus, ad virtutem pertiueat, aperta ostendunt multa quae de poenitentia tradita sunt Praecepta Lex enim de iis tantum actionibus quae Suscipiuntur cum virtute, Praecipit. Negare praeterea nemo potest quin dolere quando, quomodo, ut quatenus oportet, virtutis sit, hoc autem ut recte fiat, poenitentiae virtus praestat. Interdum enim evenit ut ex admissis sceleribus minorem

c a Tria seras etsi da poen. e. s. can. 4.

334쪽

CON cILII TRIDENT PAR II. 93 quam par est dolorem homines capiant. Quinetiam , uti Salomone scriptum est, nonnulli sunt r)qui cum malefecerint, laetantur rursus vero alii ita se moerori animi et aegritudini dedunt, ut de salute etiam prorsus desperent; qualis fortasse Cain videri potest qui ait: a Major est iniquitas mea quam ut emam merear et qualis certhJudas suit, 3 qui poenitentia ductus, suspendio vitam et animam amisit. Ut igitur modum in dolore tenere possimus, poenitentiae virtute adju

vamur.

Moti Mirtutis Poenitentiae.

X. Sed idem etiam ex his rehus colligi potest, quas sibi tanquam finem proponit is quem vera peccati poenitet.

Primum.

Primum autem hoc ei propositum est, ut pe catum aboleat, omnemque animae culpam et maculam abstergat.

Secundiam.

Alterum est, ut pro sceleribus admissis Deo satisfaciat quod quid ei ad justitiam referri per Picuum est nam etsi inter Deum et homines, propria iistitiae ratio intercedere non potest, cum tam longo intervallo inter se distent, aliquam tamen esse justitiam constat cujusmodi est inter patren et filios, inter Dominum et servos.

Tertium

. Tertium est, ut homo in Dei gratiam redeat, in cujus offensionem et odium propter peccatisceditatem incurrit. Haec vero omnia satis decla .rant poenitentiam ad virtutem spectare. Quinque gradus ad poenitentiam. XI. Sed docendum est etiam quihus gradibus ad hanc divinam virtutem liceat ascendere.

335쪽

Primus.

Primum itaque Dei misericordia nos praevenit cordiaque nostris ad se convertit. Quod cum precaretur Propheta i Converte, inquit, nos, Domine, ad tu, et convertemur. Secundus.

Deinde hoc lumine illustrati per fidem ad Deum animo tendimus o et Credere enim oportet accedentem ad Deum, ut Apostolus cstatur, quia est, et inqpirentibus se renumerator Sit. Tertius. Praeterea motus timoris consequitur et suppliciorum acerbitate proposita, animus a peccatis revocatur, atque huc videntur speciare illa Isaiae 'erba 3 Sicut quae concepit, cum Ppropinqua verit ad partum, oleus clamat in doloribus suis, sic facti sumuS.

Quartus.

Huc deinde accedit spes impetrandae a Deo misericordiae , qua erecti vitam et inore emendare constituim . Quintus. Postremo charitate corda nostra accenduntur,

ex qua liberalis ille timor probis et ingenuis filiis dignus oritura atque ita unum illud veriti, nequa in re Dei majestatem laedamus, peccandi consuetudinem omnino deserimus.

Poenitentiae coelum Promittitur. XII. Hisce igitur quasi gradibus ad hanc praestantissimam poenitentiae virtutem pervenitur quae Prorsiis divina et coelestis virius existimanda est: cui scilicet regnum coelorum sacrae litterae pollicentur. Nam apud sanctum Matthaeum scriptum

Dissilia πιν

336쪽

C'N cILII TRIDENT PAR II. 29 Smea, et fecerit iidicium et justitiam, vita vivet. . Tum alio loco: 3 Nolo mortem impii; sed ut convertatur impius a via sua, et vivat; quod quidem de

aeternae theata vita intelligendum esse plane conStat. Exterior Poenitentia quo est Sacramentum.

XIII. De externa vero poenitentia docendum est, eam esse, in qua Sacramenti ratio consistit, habereque externas quasdam res sensibus subje lasci quibus declarantur ea quae interius in auinu, fiunti Cur a Christo sit institutum hoc Sacramentum. XIV. In primis autem explanandum Fidelibus videtur, quar factum sit, ut Christus Dominus Poenitentiam in numerum Sacramentorum referri voluerit. Hujus autem rei illa omnino causa suit, ut nobis de remissione peccatorum quam Deus pollicitus est, cum ait: έ Si impius egerit poenitentiam, et minus dubitare liceret vehemeuter enim pendere animo de intima poenitentia opus esset, cum de suo cuique judicio in iis quae agit, merito timendum sit. Prima ratis. Ut igitur Dominus huic nostrae sollicitudini subveniret, poenitentiae Sacramentum iustituit, quo per sacerdotis absolutionem, peccata nobis remissa esse con Sideremus, conscientiaeque nostras ob fidem quae Sacramentorum virtuti merito habenda est, pacatiores redderentur. Neque enim aliter accipienda est vox sacerdotis peccata nobis

legitime condonantis, quam Christi Domini qui ait Paralytico: S Confide, fili; remittuntur tibi

337쪽

Secunda ratio.

Deinde veris, cum Hena salutem nisi per Christum ejusque passionis beneficio, consequi possit, consentaneum nobisque utilissimum fuit, ejusmodi sucramentum institui, cuius vi et emeentia Cliristi sanguis ad nos desiuens, Peccata post baptismum admissa elueret, atque ita reconciliatiouis beneficium illi uti Salvatori nostro a

ceptum referre profiteremur. Poenitentiam esse Sacramentum probatur.

XV. Quod vero poenitentia sacramentum sit, Pastores ita facile ostendentri ut enim aptismus sacramentum est, quia Peccatu omnia, a praesertim quod origine contractum fuit, delet; eadem ratione poenitentia quae peccata omnia post baptismin voluntate vel actione suscepta tollit, vere et proprie sacramentum dicendum est. Deinde quoc caput est, cum illa quae extrinsecus tum a poenitente, tum a sacerdote fiunt, declarent ea quae interius essiciuntur in anima, qui neget poenitentiam vera et eropria sacramenti ratione praeditam esset siquidem sacramentum sacrae ui signum peccator autem quem Poenitet, rerum et verborum notis plane exprimit se animum a peccati turpitudine ahduxisse; itemque ex iis quae a sacerdote geruntur et dicuntur, misericordiam Dei peccata ipsa remittentis facile cognoscimus. Quanquam hoc aperte india cant illa Salvatoris verba ihi dabo claves regni colorum; et quodcumque solveris super terram erit solutum et in coetis Absolutio enim sacerdotis verbis enuntiata, remissionem illam Pecentorum signat, quam in anima essicit.

338쪽

Sacramentum Poenitentiae iterari Potest. XVI. Neque vero solum Fideles docendi sunt. poenitentiam in numero sacramentorum habendum esse, sed eorum etiam, quae iterari possunt.

Quaeretiti enim Petro num septies venia peccati danda esset Dominus responditri 1 Non dico tibi usque septies; sed usque septuagie septies. Quar si cum ejusmodi hominibus agendum sit qui summae Dei honitati et clementiae dissidera videantur, confirmandus erit illorum animus atque ad spem divinae gratiae erigendus. Quod quidem facile consequentur tum hujus loci et aliorum tractatione , qui in sacris litteris permulti occurrent; tum vero iis rationibus et argumentis quae ex sanctorum Chrysostomi ' libro de lapsis, et Ambrosii l libris de Poenitentia petere licebit.

Materia poenitentia quiae.

XVII. Iam, quoniam nihil deli populo,

tius esse debet quam hujus sacramenti materia; docendum est, in eo maxime hoc sacramentum ab aliis disserte, quod aliorum sacramentorum materia est res aliqua naturalis, vel arte essecta Sacramenti vero poenitentiae quasi materia sunt actus Poenitentis, nempe contritio , consessio et satisfactio, ut DTridentina Synodo iri declaratum est: qui quatenus in poenitente, ad integritatem sacramenti et plenam ac perfectam e catorum remissiouem ex Dei institutione requiruntur, hac ratione partes poenitentiae dicuntur.

Nota.

Neque vero hi actus, quasi materi a sancta synodo appellantur, quia verae materiae rati nem non habeant; sed quia ejus eueris materia

et Matth. 8. a. ' Chrys. rem. 5. vh de Iam rePRret hahetur de poenit. dist. S. e. talis 'VyΛmh. de Poenit Iib. I. . . et a vide et Aug. Iib. de vera et falsa poen. - citatur de poenit. dist. S. e. adhue instant stra Se a de poenit. e. S. et eari. 4.

339쪽

as CATE c His Μ Inon sint, quae extrinsecus adhibeaturri ut aqua in Baptismo, et chrisma tu Confirmatioue.

Quo seus Peccata sint materia Poetiitentiar.

XVIII. Quod autem ab aliis dictum est, peccata ipsa hujus Sacramenti materiam esse, nihil plane diversum dici videbitur, si diligenter attendamusci ut enim ignis materiam ligna Sse dic, mus, quae vi ignis consumuntur: ita peccata, quae poenitentia delentur, recte hujus sacramenti

materia vocari posSunt. Forma S cramenti Poenitentice.

XIX. Sed formae etiam explicatio a Pastoribus Praetermittenda non est, quod ejus rei cognitio excitet Fidelium animos ad percipiendam summa cum religione rius Sacramenti gratiam. Est autem forma: Ego te absolvo quam non solum ex illis verbis licet colligereri r Quaecumque Solveritis super terram, erunt soluta et in coelis, sed ex eadem Christi Domini doctrina ab Apost lis tradita accepimus. Ac quoniam Sacramenta

id significant, quod efficiunt illa ago te absolvo,

ostendunt peccatorum remissionem hujus sacramenti administratione essiciri planum est, hanc esse poenitentiae perfectam formam. Sunt enim Peccata tanquam vincula, quibus constrictae animae tenentur , et ex quibus poenitentiae Sacra

Quod quidem non minus vere de illo etiam homine sacerdos pronuntiat, qui prius ardenti

simae contritionis vi accedeute tamen confessionis Voto, Peccatorum veniam a Deo consecutus sit. Formiae,oenitentio cur Areces addantur. XX. Adduutur praeterea complure Preces, non quidem ad formam uecessariae, sed ut ea remov

340쪽

CON cILII TRIDENT PARSII. asyVeantur, quae Sacramenti vim et essicientiam illius culpa, cui administratur, impedire possent. Quamobrem peccatores Deo ingerate gratias agant, qui tam amplam potestatem in Ecclesia sacerdotibus tribuerit. Pro Ollent sacerdotes no e legis sacerdotibus

antiquiae.

XXI. Necrue enim ut olim tu veteri lege et sacerdotes testimonio suo aliquem a lepra liberatum esse duntaxat renuntiabant, ita nunc in Ecclesiis ea tantum potestas sacerdotibus facta est, ut aliquem a peccatis absolutum esse declarent, sed ver tanquam Dei ministri absolvunt id quod Deus ipse gratiae et justitiae auctor, ac Parensessicit. Quid obsereandum accedendo ad poenitentiam. XXII. Diligenter vero ritus etiam, qui ad hoc Sacramentum adhibentur, Fideles observabunt; ita enim fiet, ut animo magis haereant, quae hoc Sacramento consecuti sunt uimirum se tanquam Servos clementissimo Domino, vel filios potius optimo Parenti reconciliatos esse : et simul facilius intelligant, quid eos sacere oporteat, qui velint, velle autem omnes dehent se tanti heneficii grato et memores probare. Nam quem peccatorum poenitet, is se humili ac demisso animo ad pedes sacerdotis dejicit, ut cum se tam humiliter erat, sacile possit agnoscere superhiae radices evellenda esse, a qua omnia scelera, quae desset, ortum habuerint et enata sint. In sacerdote autem, auti eum legitimus judex sedui, Christi Domini

personam et potestatem veneratur. Sacerdos enim, quemadmodiim in aliis, ita tu poenitentiae Sacramento administraudo Christi munus exsequitur. Deinde peccata sua poenitens ita enumerat, ut Somaxima et acerbissima animadversione dignum

SEARCH

MENU NAVIGATION