장음표시 사용
371쪽
Cum erubescentibus confieri quid agendum. LXXX. Perniciosior autem est illorum culpa existimanda, qui stulta quadam verecundia im- rediti, peccata confiteri non audent Iis igitur ortando animos addere oportet: mouendique suut, nihil esse, quod vitia sua aperire verea tur, nullique mirum videri debere, si intelligat homines peccare et qui quidem communis est omnium morbus, et in humanam imbecillitatem proprie cadit. Cum Pigris et conscientiam negligentibus quid. . LXXXI. Alii sunt, qui vel quod raro peccata eonfiteri solent, vel quod nullam curam , et cogitationem in pervestigandis suis sceleribus Posuerunt, nec commissa , consessione expedire, nec unde ejus ossici initium ducendum sit, satis sciunt quos certe acrius objurgare opus est, atqu in primis docereri priusquam ad sacerdotem aliquis adeat, omni studio curandum esse,
ut peccatorum suorum contritione commoveatur: id vero praestari nullo modo posse, nisi ea reminiscendo sigillatim recognoscere studeat. Vide quid agendum. LXXXII. Quare si sacerclos hujusmodi h mines prorsus imparatos esse cognoverit, humanissimis verbis a se dimittet, hortabiturque ut ad recogitanda peccata aliquod spatium semant, ac einde revertantur : quod si orthassirmaverint se in eam rem omne studium , et diligentiam suam contulisse riuoniam sacerdoti maxime verendum est ne semel dimissi, amplius nou redeant audiendi erunt praesertim veros emendandae viis studium aliquod prae se Orant, adducique possitit, ut negligentiam suam accusent, quam se alio tempore diligenti et accurata meditatione compensaturos promittant: in quo tamen magna cautio adhibenda est.
372쪽
CnN cILII n IDENT PAR II. 331 Nota Si enim, audita consessione, iudicaverit, neque in enumeraudis peccatis diligentiam, ne . que in detestAndis dolorem poenitenti omnino Gesuisse , absolvi poterit: si autem utrumque in eo desiderari animadverterit auctor illi et Suasor erit, ut majorem curam , quod antea dictum est , in excutienda conscientia adhibeat, hominemque , ut hiandissime poterit, tractatum dimittet. Pudori quorumdam remedium asserendum.
LXXXII Sod quoniam interdum contingit
ut mulieres , alicujus sceleris in priori confessione oblitae , iterum ad sacerdotis non audeant redire, quod vereantur, ne vel in suspicionem magnae improbitatis populo veniant, vel singulari religiovis audem quaerere existimentur saepe tum publice, tum privatim docendum est,
neminem tanta memoria esse qui omnia sua tacta, dicta et cogitata meminisse queat; quapropter Fideles nulla re deterrendos esse, quominus ad sacerdotem revertantur, si in memoriam alicujus criminis redierint, quod antea fuerit praetermisSum.
Haec igitur, atque alia hujus generis multa ita coi
fessione a sacerdotibus observanda erunt. De satisfactione.
LXXXIV. Nune ad tertiam poenitentiae 3τ-tem quae satisfactio appellatur, veniendum M. Primum itaque satisactionis nomen , et vis exponenda est minc enim Catholicae Ecclesiae hostes amplam occasionem dimidii et discordiae, cum maxima christiani populi pernicie , arri-
Quid sit satis cito. LXXXV. Est autem satisfactio rei debitae integra solutiori nam quod satis est, et uiliit videtur deesse. Quare cum de gratiae reconcilia tione loquimur, idem satisfacere significat
373쪽
33 CATE c HISMI quod alteri tantum praestare , quantum irato animo ad ulciscendam insuriam satis eis, possit: atque ita satisfactio nihil aliud est, quam iniuriae alteri illatae compensatio. Quod autem ad hunc locum periphet, satisfactioni nomen divianarum rerum doctores ad declaraudam eam com-PenSationem usurparunt , cum homo pro peccatis commissis Deo aliquid persolvit. Satisfactionis Marii gradus. LXXXV l. Quo in genere quoniam multi gradus esse possunt, hinc sit ut satisfactio varie accipiatur. Primus est satisfactio Christi.
LXXXVII. Ac prima quidem et praestantissima illa est qua pro scelerum noStrorum ratione, etiamsi Deus summo iure ohiscum velit agere, quidquid a nobis debeatur cumulate pedi solutum est. Haec vero ejusmodi esse dicitur, uae nobis Deum propitium et placatum redidit, eamque uni Christo Domino accupiam ferimus, qui in cruce , pretio pro peccatis nostris soluto, plεnissime Deo satisfecit deque en in ulla res creata lauti esse potuit, quae nos tam gravidebito liberaret atque , ut sanctus Joaulae testatur, i ipse est propitiatio pro peccati nostris; non pro nostris autem tantum, sed etiam pro totius mundi. Haec igitur plena et eumulata
est satisfactio, scelerum omnium rationi, quae in hoo saeculo commissa sunt, uriter aequaliter me respondens, cujus potad re hominum actiones apud Deum plurimum valent , ac sine eo nulla prorsus aestimatione dignae haberentur.
Atque huc Davidis verba videntur spectare, qui P atquam secum ipse reputans, illud protuli se et Quid retribuam Domitio pro omnibus quae r tribuit mihil nihil praeter hanc satisfac-
374쪽
CON cILII n IDENT PAR II. 333lionem, quam calicis nomine expressit , dignum tot tantisque beneficiis invenire potuit quaro subjecit Calicem saliataris accipiam , et nomen
Domini invocabo. Secundus est satis otio canonica.
XXXVIII. Alterum satisfactionis genus, qua et cauonica appellatur, et certo temporis spatio definita perficitur. Quare antiquissimo Ecclesiae usu receptum est, ut cum poenitentes a peccatis solvuntur, poena aliqua eis irrogetur, cujus poenae solutio satisfactio vocari consuevit. Tertius est Vonte susce tammuatruelibet. LXXXIX. Eodem vero nomine quodlibet etiam Poenae genu signisicaturi, quam pro peccatis no quidem a sacerdote constitutam, sed ponte no tra susceptam atque a nobis ipsis repetitam, SuS
ιa. Verum haec ad poenitentiam, ut Sacramentum est, minime pertinet; sed illa tantum Sacramenti pars censenda est, quam diximus e Praecepto sacerdotis Deo pro peccatis uependi: hoc adiuucto, ut statutum cum animo et derliberatum habeamus, peccata in posterum omni studio vitare. Satis facere quid sit pXC. Ita enim nonnulli definierunt satisfacere, est Deo debitum honorem impendere. Quod autem nemo debitum honorem Deo possit trubuere, nisi qui peccata omnino vitare constituat, satis apparet. Et satisfacere , est causas Peccatorum excidere, et eorum suggestioni aditum non indulgere. Nota hanc dejinitionem. In quam sententiam alii censerunt satisfactionem esse Purgationem qua eluitur quidquid sordium
Propter peccati maculam in anima resedit Tra
375쪽
33 CATECHISMI atque a poenis tempore definitis , quibus tenebamur, DSolvimur.
Satisfactio unde necessaria Probabitur ρXCl. Quae cum ita sint, tacite erit Fidelthus perSuadere, quam necessarium sit, ut poeDitentes in hoc satisfactionis studio se exercean Docendi enim sunt, duo esse, quae Peccatum Conisequun tu , maculam et poenam ac quamvis semper, culpa dimissa, simu etiam mortis aetervae SuP-plicium apud inferos constitutum condonetur tamen uou semper contingit , quemadmodum Tridentitia Synodo declaratum est, ut Dominus peccatorum reliquias, et poenam certo tempore desultam, quae peccatis debetur, remittat. Cujus rei perspicua sunt exempla in
sacris litteris, Genesis tertio capite, Num xij et 3yxxij, et aliis permultis locis: sed
illud Davidis clarissimum et maxime illustre i tuemur cui etsi Nathan dixerat έ Dominus quoque transtulit peccatum tuum, non morieris, is tamen gravissimas poenas ultro subiit, Dei misericordiam his verbis die nocteque implorans b Amplius lava me a tuiquitate mea, et a peccato meo munda me quoniam iniquitatem meam ego cognosco, et ecculum meum
contra me est semper Quihus verbis illud petitum est a Domino , ut non solum crimen, sed poenam etiam crimiui debitam condonaret, atquei peccati reliquiis purgatum in pristinum decoris et integritatis statum restitueret. Atque haec eum summis precibus peteret, eum tamen D minus, tum filii ex adulterio suscepti, tum Ah-Salouis, quem unic diligebat , desectione et morte mulctavit, aliisque poenis et calamitatibus asseeit, quas illi antea intentarat. In Exodo
376쪽
CON cILII RIDENT PAR II. 335 etiam theta Dominus Mosis precibus exoratus populo idololatrae pepercerat, tamen minatus est, se tanti flagitii graves poenas repetiturum esse ipseque Moses testatus est sore, ut illud Domianus sevcrissime in tertium , et quartam Sque fenerationem ulcisceretur. Haec vero a sanctis atrihus in Ecclesia Catholica semper tra-.dita esse ipsorum auctoritate apertissime comprohatura si oenitenti ut in mytismo oeno cum eccatis non remittuntur.
XCII. Verum qua de causa actum sit, ut Poena omnis poenitentiae Sacramento aeque ac baptismo non condonetur, praeclare a sancta ridentina
Synodo explicatum est his verbis i Divinae tu titiae ratio exigere videtur, ut aliter ab eo ingratiam recipiantur, qui ante baptismum per ignorantiam deliquerinici aliter vero qui semel a peccati et daemonis servitute liberati, et accepto Spiritus Sancti dono, scientes et templum Dei violares et Spiritum Sanctum contristare non se midaverint. 3 Et divinam clementiam decet ne ita nobis absque ulla satisfactione peccata dimittantur ut occasione accepta, peccata leviora Putantes velut injurii, et έ contumeliosi Spiritui Sancto in praviora labamur, 5 thesaurizantes nobis iram in die irae.
Satisfacti canonica Prodestia Primis. XCIII. Procul dubio enim magnopere a peccato
at remiss. cap. 4 et contra Faust Iib. a. eap. 66. et praesertim in Ioan tract. 24 paulo ante med. Greg. lib. s. moria cap. 24. Chrys. hom. . ad popuI. Antioch. Iterum August. Ench. cap. 3o Ambr. de poenit. lib. a. cap. 5. vide item Canones Poenitentiales apud Anton August. ei
377쪽
336 CATE cn Is MI revocant , et quasi freno quodam oercent hae satisi actoriae poenae, cautioresque et vigilantiores in posterum poenitentes efficiunt. Secundis. Accedit, ut tanquam testificationes quaedam sint doloris, quem ex peccatis commissis capimus qua ratione Ecclesiae hi satis , quae nostris sceleribus graviter ostensa est. Nam ut sanctus Augustinus vitri et Cor contritum et humiliatum Deus non spernit Veritin quia plerumque dolor alterius cordis occultus est alteri, neque in aliorum notitiam per verba , vel alia quaecumque signa procedit recte ab iis qui Ecclesiae Praesunt, tempora poenitentiae constituuntur, ut Ecclesiae, in qua ipsa peccata remittuntur, satisfiat. Tertio. Praeterea poenitentiae nostrae exempla alios d eent quo modo ipsi vitam instituere et pietatem sequi debeant Deum enim poenas nobis Pro Peccatis irrogatas caeteri homines intuentur, et summam cautionem si hi in omni vita adhibendam et mores pristinos corrigendos esse intelligunti
Publicae poenitentio satilentissime instituim.
XClV. Quare sapientissime illud ab Ecclesi1
observatum si, ut cum ab liquo publice agistium commissum esset, publica etiam poeuitentia ei indiceretur ut caeteri timore . perterriti deinceps peccata diligentius vitarent. Aota Ouod etiam in occultis criminibus, quae graviora essent , interdum seri solitum erat mde August. lib. . de Cisitat. Dei V 26. et Dis 5έ. et lib. o hom. s. et de per et fatici poenitent. assi m. Ambr. lib. 2. de Poenit. eq. Io et cicatur de oenit. dist. 3. v. v riuntur C r. de lausis multis in locis Concit.
378쪽
CON cILII TRIDENT. Pans. IL 33 Agath cap. 35 et citatur dist. o. v. oenia
Cum publicis peccatoribus mos agendi Ecclesiae. XCV. Sed, ut diximus, in publicis hoc perpetuum fuit , ut qui ea commiserant, aut equom publicam poenitentiam suscepissent, non abSOl- Verentur laterim vero Pastores pro illorum salute Deum rogabant, atque ut ipsi etiam poenis tentes idem facerent, eos hortari non desinebant. Quo in genere su imma fuit sancti Ambrosii cura
et sollicitudo, ' cujus lacryitiis fertur quam plurimos, qui duro animo ad poenitentiae Sa-Cramentum accesserant, ita mollitos esse , ut verae contritionis dolorem conceperint.
Heu quantum rurixit charitas XCVI. Verum postea tantum de veteris di ciplinae severitate remissum est, atque ita charitus refrixit, ut jam plerique ex Fidelibus ad peccatorum veniam impetrandam, nullum intimum animi dolorem atque gemitum cordis necessarium putent; sed illud satis esse arbitrentur, si speciem tantum dolentis habeant. Poenitentici Christo conformes sicimur. XCVII. Deinde vero hujusmodi poenarum per Pessione consequimur ut capitis nostri Jesu Christi in quo passus est ipse et tentatus, similitudinem et imaginem geramus : nihil enim tam deforme videri potesst, ut a Saneto Bernardo '' dictum est, quam sub spinoso Capite delicatum esse membrum dam , teste Apostolo, a cohaeredes sumus Christi, si tamen
compatimur, et quod alio loco scripsit, 3 si
Commortui sumus, et convivemus, si sustinet,imus, et conregnabimiIS. Paulinus, in ejus vita ci meh. a. Sem. S. de omn. sanet ca Rom. 8. 7. Oxa Tim. a. 13.
379쪽
338 CATEcΗIsΜIAjeocato, duo mala in anima. XCVIII. Divus etiam Bernardus duo assirmat in peccato reperiri , maculam animae et plagam , ac turpitudinem quidem ipsam Dei misericordia tolli verum sanandis peccatorum plagis
valdesnecessariam esse eam curam, quae in reme
dio, poenitentia adhibetur. Quemadmodum enim.
Sanato vulnere , cicatrices quaedam remanent, quae et ipsae curandae sunt ita tu anima, culpa condouata, supersunt reliquiae peccatorum Pur
gandae. Idem planἡ D. Chrysostomi D sententia
confirmat, cum ait : Non satis est sagittam e corpore extrahi; sed plaga quoque a sagitta inuicta , sananda est sic etiam in anima post Receptam peccati veniam poenitentia curanda est Plaga relicta. Frequentissim enim a sancto Augustino in docemur , duo haec in poenitentia animadvertenda esse , Dei misericordiam et justitiam : misericordiam, qua peccata et Poenas aeternas illis debitas condonat justitiam , qua poenis tempore definitis hominem punit. Poenas nobis a Deo pro aratas Fugimus Per
XCIX. Postremo, poenitentiae poena a nobis suscepta Dei animadversionem, suppliciaque in nos constituta antevertit cita enim docet Apostolus, cum ait: 1 cii nosmetipsos dijudicaremus, non utique judicaremur dum judicamur autem a Domino corripimur, ut non cum hoc mundo damnemur. Quae cum Fidelibus explicata fuerint, vix fieri poterit, quominus ad poeniteutiae opera
Vis merendi et satisfaciendi unde poenitentia'. C. Rus autem quanta vis sit, ex eo colligitur
380쪽
CON cILH TRIDENT PAR II. 339 quod tota a Christi Domini passionis merito Pendet. A quo etiam honestis actionibus duo illa
maxima bona consequimur et alterum est, ut
immortalis gloriae praemia mereamur ita ut i calix etiam aquae frigida , qua in in ejus nomine
dederimus, mercede non careat: alterum, ut pro peccatis nostris satisfaciamus md deja nit. sess. έ. V. . et can. 3. Σέ. et sess. 6 de justifc. c. 6. Satisfactio nostra Passionem Christi non Obscurat, sed illustrat.
CL Neoue vero id persectissimam et cumulatissimam Christi Domini satissaetionem obscurat sed illud potius contra evenit, ut multo clariorem et illustriorem reddat. Eo enim copiosior Christi gratia videtur esse , quod non solum ea nobiscum communicantur quae ipse solus; sed illa etium, quae tanquam caput tu membra suis sanctis, et austis homini hus promeruit, ac persolvit qua ratioue fieri perspicuum est, ut auste et honeste piorum actiones tantum ponderis, et dignitatis habeant. Qui Per gratiam meremur, et satisfacimus.
CII. Christus enim Dominus tanquam et caput in membra, et 3 vitis in palmites, gratiam suam tu eo , qui sibi per charitatem conjuncti sunt, contiuenter diffundit. Quae quidem
gratia bona opera nostra semper antecedit, Omitatur et consequitur, et sine qua mereri et satisfacere Deo nullo modo possumus. Adjuti Deliratici omnes Possunt ostreari saltatem.
CIII. Atque ita si, ut justis nihil deesse sedeatur , cum operibus , quas divinae legi pro humana mortalique conditione satisfacere . et vitam aeternam , quam scilicet, si Dei gratia ornati