장음표시 사용
481쪽
tur, non quidem temere , aut levi conjectura adductus, sed certissimis argumentis.
Quid promittendo ' XVIII. Alierum vero jurisjurandi genus, quo aliquid promittimus, eodem plui, modo veritatem requirit diam qui aliquid pollicetur, ita animatus esse debet, ut mina tempus advenerit, id reipsa piaestet et promissum exsolvatri neque enim vir probus id unquam se iacturum recipiet, quod sanctissimis Dei praeceptis et voluntati adversari putet sed quidquid promittere et iurare licuerit, id semel promissum nunquam mutabit et nisi somtaSse commutata rerum conditione, tale esse in- cooperit, ut jam si fidum servare et promissis stare velit, Dei odium et ostiuisionem subiret. Veritatem autem ursiurando necessariam Me
David quoque indieat illis verbis : 1 Qui jurat
Proximo suo et non decipit. Quid sit jurare in Iudicio ' XIX. Sequitur seeundo loco judici uinci neque enim jusj nrandum temere et inconsiderate, sed consuIlo et cogitoto adhiberi debet itaque juraturus, primum quidem consideret, utrum Decessitate Ogvtur, necne, remque totam ceurato
expendatri an eiusmodi sit, ut jurejurando indigere videatur Tempus praeterea spectet, locum attendat, aliaque permulta quae rebus adjuncta
Suut, circumspiciat , non odio, non amore , ut
animi perturbatiotae aliqua impellatur ; sed ipsius
rei vi et necessitate. Iuramentum temerarium quid ' XX. Etenim, nisi haec consideratio et diligens animadversio antecesserit, saue jusjurandum Prae' Q a. 4 4.
482쪽
CoscILII RIDENT PAR III. 4 et ps et temerarium erit : cuiusmodi est illo mirreligiosa assirmatio, qui in re levissima et inani, nulla ratione aut consilio, sed prava quadam consuetudine iuraui.
Id vero passim quotidie a venditoribus et emptoribus fieri videmus iam illi , ut quam plurimovendant a rursus, ut quam minimo emant, reS venales, vel laudare, vel vituperare jurejurando non dubitant. Nota Cum itaque iudicio et prudentia opus sit pueri vero ita acute perspicere, ac distinguere
nonuum Per aetatem possint idcirco constitutum est a Sancto Cornelio Pont ne a pueris aut Pubertatem, hoc est, ante XIV. anuum jusjurandum Erigatur. 22.47. 5. c. honestum et v. Pueri.
Quid sit jurare injustitia. XXI. Reliqua est justitia, quae maxime in Pr missis requiritur, quare si quis injustum aliquid et honestum promittit, et jurando peccat, et Promissis iaciendis scelus scelere cumulat. Exstat hujus rei in vangelio exemplum i Herodis regis . qui temerario jurejurando obstrictus Puellae sultatrici caput Joannis Baptistae, tam quam saltationis praemium dedit. Tale etiam fuit oudaeorum jusjurandum, et qui se ipsos, ut est in Actis Apostolorum, ea conditione devoverunt, nihil gustaturos, donec Paulum occidissent. Θαndo et quomodo jurare licitum sit.
XXII. His ita explicatis nulla plane dubitatio relinquitur, quin illi tuto iurare liceat, qui haec omnia servaverit, quique hisce conditionibus, linquam praesidiis quibusdam jusjuraudum munierit. r mare. 6 Q. Q Act. 23. a.
483쪽
Sed et multis argumentis id probare saeti est; nam lex Domiui, i quae immaculata est, et sancta , hoc praecepit a Dominum, inquit, Deum tuum timebis et illi soli servies ac peris men illius urahis.
Et a Davide scriptum est , Laudahuntur omnes qui iurant tu eo. Tertio. Praetere sacrae litterae indicant, ipsa Ecclesiae lumina, sunctissimos Apostolos ureaurando nonnunquam SOS esse : idque ex Apostoli Epistolis pparet. Quarto. Acide, quod et Angeli ipsi interdum iurant nam a sancto Ioanne vangelista in Apocalypsi scriptum est 5 Angelum jurasse per viventum
Quintδ. Quin etiam et Deus ipse jurat , Angelorum Dominusci et in veteri testamento multis in locis Deus promissiones suos jurejurando confirmat, ut
6 Abrahae et Davidi qui illud de Dei jurejurando prodidit uravit, inquit, Dominus et
non poenitebit eum : Tu es sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchisedech. Sexto ratione. Neque vero obscura est ratio ad explicandum, cur jusjurandum laudabile sit : si quis attentius totam rem consideret et ipsius ortum finemque ita tueatur. Etenim jusjurandum a fide originem
484쪽
CON cILII TRIDENT PAR s. III. έ3 ducit , qua homines credunt Deum totius veritatis esse auctorem , qui uec decipi unquam possit, nec alios decipereri culus et oculis, rid a sunt invia et aperta, qui deuique universis rebus humanis admirabili providentia consulit, uiadrimque id- ministrat hac igitur fide homines imbuti, Deum, veritatis testem adhibent, cui fidem uo habere, impium ac nesarium erit.
risjurandi sinis et costus. XXIII. Quod vel ad uem attinet, eo tendit jusjurundum, atque id omnino spectat, ut hominis justitiam et innocentiam probet, finemque litibus et controversiis imponat quod etiam AP tolus in Epistola adia flebraeos docet. Objectio. Neque huic sententiae verba illa Salvatoris nostri apud sanetum Matthaeum repugnant: 3 Audistis, quia dictum est antiquis: Nou periurabis;
reddes autem Domino juramenta tua. Ego autem dico vobis, non jurare mutuo neque Per in lum, quia thronus Dei est neque Per terram, quia scabellum est pedum eius meque per Hier solymam , quia civitas est magni regis meque per caput tuum juraveris, quia non potes uum pillum album facere aut nigrum sit autem Sermo Vester est, est; non non; quod autem his abundantius est, a malo est. Eadem solMitur.
His enim verbis usiurandum generatim, universeque damnari non est dicenaum, cum jam supra viderimus Dominum ipsum Apostolosqua frequenter udaeorums sed perversum Iudaeomimi dicium reaarguere Domitius voluit, quo sibi in animum induxerunt, nihil in jurejurando cavem
485쪽
dum esse, praeter mendacium; itaque de rebus levissimis et nullius momenti, et ipsi jurabant saepissime, et ab aliis ausiuraudum exigebant Bune morem Salvator reprehendit, atque improbat, docetque omnino a jurejurando abstinencium esse, nisi i flagitet necessitas. Ad quid institutum juramentum. XXIV. Nam propter humanam imbecillitatem jusjurandum institutum est, et revera a malo provenit inuaudoquidem aut iurantis inconstantiam indicat, aut illius, cujus causa juramus, coutumaciam : qui ut credat, aliter adduci non
poteSt. Nota Sed tamen jurandi necessitas excusationem habet. Explicatur locus E meta.
XXV. Et quidum dum inquit Salvator r Eil
Sermo ves er et est, est, non, non hac loquendi formula satis declarat se jurandi consuetuclinerrain colloquiis familiarium t levium rerum prohibere, quamobrem illud praeeipue a Domino ad movemur, ne faciles nimium et propensi ad mxandum simus idque sedulo docendum erit et Fidelium auribus iuculcanduin infinita enim fere
mala ex nimia jurandi consuetudine emanare , et sacrarum titterarum auctoritate, et sanctissim rum Patrum testimoniis comprobatur. In EccIesiastico scriptum est a Uurationi non assuescatos tuum mutui enim casus in illa. Item: 3 vir lium iurans implebitur iniquitate et nou discedes a domo illius plaga. Plura hac de re legi ossunt apud saucios Basilium et Augustinum iubiis coutra mendacium. Et hactenus de iussis, nunc de vetitis dictitur Basia in Psalm. 4. adhin Derba ijurat proa imo suo et Aug. lib. de
486쪽
XXVI. Vetamur diviniim nomen in vanum assumere opparet enim eum gravi peccato se obstringere, qui non consilio, sed temeritate ad jurandum fertur Gravissimum autεm delictum hoc esse . illa etiam verba declarant dou assumes nomen Dei tui in vanum quasi rationes Terret cur hoc facinus scelestum adeo ac nefarium sit nimirum propterea quod ejus maiestas minuitur
auem nos Deum et Dominum nostrum esse pr stemur.
Falsum jurans quantam Deo faciat injuriam. XXVII. Hoc igitur praecepto prohibetur ne homines salsum jurent iam qui a tanto scelere nou refugit, ut Deum falso testetur, hic insignem Deo iniuriam facit, quippe qui aut illi tu citiae notam inurit, dum ipsum alicujus rei veritatem latere arbitratur, aut ceri improbitatis et Pravi affectus, qui mendacium testimonio volit
Primδ. XXVIII. Iurat autem falso non is solum, qui quod falsum scit, verum esse jurando assirmat; Vides Aug. deiectis Post serm. 28 et cit. I. q.
Sed ille etiam, qui jurejurando id asserit, quod
cum verum sit, tamen ipse falsum putat. Quid sit mendacium. Nam cum mendacium ea re mendacium sit, quod contra mentem et animi sententiam prosertur perspicuum est, hunc plaue mentiri et per-jurem Me. Tertiδ.
Simili quoque ratione peierat, qui id ur-t,
487쪽
έέ6 CATE cHIsΜrquoi verum existimat et tamen revera salsum est nisi quantuin potuit, curam et diligentiam adhibuerit, ut totam rem compertam, atque ex ploratam haberet quamvis enim ipsius oratio menti cousentiat, tamen hujus piaecepti reus est. Quarto. Musdem vero peccati reus censendus est, qui se aliquid juresurundo facturum promittit, cium ta- meu aut promissum inplere in animo non fuerit: aut, si sui , quod promisit, reipsa non praestat. to Quod etiam ad eos pertinet, qui eum se voti spousione Deo obligarunt, nou praeStant. Quinto. Praeterea in hoc praeceptum peccatur, si desit justitia , quae ex tribus iurisiuratidi comitibus una est. Itaque si quis jure se peccatum aliquod morti serum commissurum, exempli causa, caedem hominis , hujus praecepti reus est, licet ille serio atque ex animo dicat et jusjurandum voltatem baneat, quam primo loco requiri declaravimus.
His adiungi debent illa urandi genera, quae a contemptu quodam proficiscuntur, cum quis jurat se non obtemperaturum evaugelicis consiliis cujusmodi sunt, qum ad caelibatum et paupertatem hortautur; quamvis enim nemo ea necessariosequi debeat si quis tamen jure nolle se it Iis parere cousiliis, is eo jurejurando divina consilia contemnit et violat. Se timo. Praeterea, hanc legem is violat et iudicio peccatqui quod verum est, jurat, idque ita se nubere existimat levibus quihusdam conjecturis adductus et long petitisci nam etsi Husmodi jusjurandum veritas comitatur, subest tamen aliquomodo salsum iam qui sic negligenter jurat, in magno peiurandi periculo versatur.
488쪽
Falso praeterea iurat, qui per salsos deos jurat: quid uim est a veritate alienius , quam mendates et fictilios Deos unquam verum Deum testariqVide Q. ist. 5έ.
Verum quoniam Scriptura , cum periurium interdirtit, inquit: i dec pollues nomen Dei tui; neglectio prohibetur, quae fugienda est in reli uis, quibus ex hujus praecepti auctoritate honorebetur, quale est verbum Dei, cujus majestatem non solum pii, sed interdum etiam impii, reverentur, ut in Judicum historis, de et iston Moabitarum rege memoriae traditum est. Dei autem verbum summa injurit asscit, quicumque sacrisin Scripturam a recta et germana ejus sententia ad impiorum dogmata, et haereses sectit; cuius sceleris admonet nos princeps Apostolorum versiis illic: 3 Sunt quaeciam dissicilia intellectu, quae indoeti et instabiles depravant, sicut et caeteras Seripturas, ad suam ipsorum perditionem.
Decimis. Praeterea foedis et inhonestis maculis sacra Scriptura contaminatur, cum eius verba et sententiae quae omni veneratione colenda sunt, ad profana quaeque nefarii homines torquent, ad scurrilia scilicet, fabulosa, vana, assentationes, detractiones, sortes, libellos famosos , et si qua sunt alia
id genus in quod peccatum sacra Tridentina Synodus 'hanimadverti jubet. Undecimo. Deinde ut ii Deum honorant qui eius opem atque auxilium in suis calamitatihus implorantita debitum Deo honorem is negat, qui illius sub-
489쪽
έέ CATE cΗIs Μ sui tum non invocat quos redarguit David, cum inquit Deum non invocaverunt illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor. Duodecimo. At vero longe magis detestabili scelere seipsos adstringunt, qui sicrosanctum Dei nomen , ahoinnibus creaturis benedicendum et summis laudibus extollendum aut etiam Sanctorum nomen cum Deo regnautium, impuro et contaminato ore blasphemare atque exsecrari audent. Aota. Quod quidem peccatum usque adeo atrox atque immane est, ut interdum sucrae litterae, si
de lasphemia sermo incidat, a 'enedictionis
Amendi ad secundum PrincePtiam. XXIX Quoniam vero poenae et supplicii terror peccandi licentiam vehementer coercere solet idcirco parochus, ut hominum animos magis permovevi, atque ad hoc praeceptum Servancium facilius impellat, alteram illius partem et quasi
appendicem diligenter explicabit 3 NE ENIM
HABEBIT INSONTEM DOMINUS EUM , QUI SSUMPSERIT NOMEN DOMINI DEI SUI FRUsTRA.
Cur mino huic seriaeue t subjiciantur. XXX. Ac primum quidem doceat, summa ratione actum esse , ut huic praecepto minae adiungerentur quo quidem et peccati gravitas ei in nos Dei benignitas agnoscitur; qui cum hominum Perditione non delectetur, ne ipsius iram et ostensiouem subeamus, hisce salutaribus minis nos deterret nimirum ut illum benevolum potius, quam
iratum experiamur. Pastoribus quid agendum. Primo.
XXXI. Urgeat hunc locum pastor, instetque
490쪽
summo studio, ut populus sceleris gravitatem agnoscat et illud detestetur vehementius, et in eo evitando majorem diligentiam et cautionem adhibeat. Secundo. Ostendat praeterea, quanta sit hominum proelivitas ad hoc peccatum committendum is non satis fuerit legem ferre, uisi etiam minae adderentur. Increuibile uim si, quantum haec cogitatio utilitatis habeat. Nam ut uihil aeque nocet atque incauta quaedam animi securitas, ita propriae imbecillitatis
Tertio. Tum illud etiam doelaret nullum a Deo certum supplicium constitulum fuisse, sed tantum ui- verse minari, quicumque se hoc scelere adsti luxerit, non impune latui uiti. Quae mala partiat secundi Praecuti transgressio.
XXXII. Quapropter diversa supplicia, quibus votidi assiigimur, hujus peccati vis monere noSebent. Hinc enim facile licet comicere, homineSea re maximas ita calamitates incidere, quod huic Praecepto non obtempereul, quibus sibi propositis, cautiore eos in postiorum Ore verisimile est. Fideles itaque aucto timore poterriti, omni tudio peccatum hoc suifiunt dam si s omnis verbi otiosi in extremo judicio reddenda ratio est, quid de gravissimis sceleribus dicendiim, quae rignum divini nominis despicientiam prae se ferunt t