장음표시 사용
681쪽
εέ CATE cHIs MI me petitio ex licanda. III. Quata est accurate ac diligenter pastoribus hujus postulationis animadvertenda et exponenda sententia , quam ad coelestem vitam eousequendam tantum valere intelligi uius. Me petitio disiere ab aliis. IV. Ingredimur autem novam precandi rati nem nam hactenus a Deo non solum aeterna et spiritualia bona, sed caduca et quae ad hanc vitam pertinent , commoda petivimus et nunc vero mala eprecamur et animae et corporis, et hujus, et sempiternae vitae. Quod petitur ut recte etatur , quid 'ms. V. Sed quoniam ad impetrandum quod postulamus, requiritur recta postulandi ratio: quomodo assectos esse oporteat eos, qui Deum hoc orare velint , dicendum videtur.
Monebunt igitur parocli fidelem populum
primum necesse esse , ut is qui ad hoc petendum velit accedere, suum ipse peccatum ὀu Cat. Secundo. Deitide, ut eius sensu ac dolore commoveatur. Tertia.
Tum , ut sibi omnino persuadeat Deum in haeesse voluntate , ut iis qui peccaverunt , ita ui dixt-mus, allectis et comparatis ignoscat ue forti acerbam delictorum recordationem ac ree niationem illa veniae desperatio consequatur, quae olim i Cain et a Iudae animum occupavit qui Deum modo vindicem et ultorem uouetiam
mitem et misericordem existimaruul.
Quo animo fimo facienda etitio. VI. Ergo in hae petitione sic assecti simus opor
682쪽
CON cILLI TRIBENT PAR IV. έxtet, ut dolenter peccata nostra recognoScente , ad Deum, tanquam ad parentem, non quasi ad iudicem confugiamus, a quo, non ut ex justitio nobiscum agat , sed ex misericordia postulemus. O homo ad agnitionem peccati adducatur. VII. Facile autem adducemur ut peccatum nostrum agnoscamus si ipsum audierimus Deum nos in sacris litteris liuius rationis admouentc pestenim illud apud Davidem 41 Omnes decliniiverunt, simul inutiles iacti sunt : non est qui iaciat bonum, non est usque ad urium. In eamdem sen- leutiam loquitur Salomon L et Non est homo u tus tu terra, qui faciat ouum, ut nou peccet.
Quo illud etiam pertinet: 3 Quis potest dicere
mundum est cor meum, Purus Sum a Peccator
quod idem h sancto Ioanne ad deterrendos homines ab arrogantia, scriptum est: έ Si dixerimus, quoniam peccatum non habemus, ipsi nos Beducimus, et veritas in nobis non est. Et a Jeremia: S mixisti obsque peccato, et innocenSego Sum , et propterea avertatur furor tuus mera ecce ego audicio contendam tecum , eo quod dixeris, non Peccavi. Quo sensu est intelligenda haec etitio.
VIII. Quorum sententias omnium idem qui eas ex illorum ore protulerat , Christus Dominus hoc petitionis praescripto confirmat , quo jubet nos delicta nostra confiteri id enim secus interpretari prohibuit auctoritas Mileuitani Concilii in hunc modum, eaμ. 7. 8 9. Placuit, ut quicumque verba ipsa dominicae orationis , ubi diximus :Dimitte notis debita nostra, ita vult a Sunctis dici, ut humiliter, non veraciter hoc dicatur,
Nota Quis enim ferat orantem , et non omis
683쪽
εέα CATE cu Ism Inibus sed ipsi Domino inentientem qui labiis sibi dicit dimitti velle, et corde dicit quae sibi dimiselatur debita non habere. mde Triti sess. . a Iustifcatione, αν. H. item August. in E Κ
IX. Verum in necessari recognitione pece torum non est satis illa leviter recordarici nam ut acerba nobis sit ea memoria, ut cor purigat, animum stimulet, et dolorem Durat uecesse est. ta. Quare pertractabunt locum hunc dubgenter parochi, ut non solum facinorum ac sia-sitiorum suorum meminerint sideles uditores sed ut moleste doletitarque memiuerint ut cum anguistur intimis sinsibus, conserant se ad Patrem Deum, a quo , ut inhaerentes evellat scelerum
Peacata ut ponenda bisectos πυλX. Nec vero solum erratorum turpitudinem
studebunt subjicere oculis fidelis populi verum etiam iudignitatem ac sordes hominum, qui eum nihil simus, nisi putrida caro, nisi summa seditus, incoinprehensibilem illam Dei majest tem et inexplicabilem praestantiam, incredibilem in modum audeamus offendere , praesertim a quo Procreati, liberati inuumerabilibus , maximisque
heneficiis aucti simus. Nota et exagg m.
Ui quidet Ut abalienati a Patre Deo, qui summum bonuin est, turpissima peccati mureudo, diabolo nos addieamus in miserrimam servitutem; neque euim dici potest, quam crudeliter ille dominetur in eorum nimis qui repulso suηvi jugo Dei, ruptoque charitatis amabilissimo uodo, quo Parenti Deo spiritus uoster adstringitur, ud hos te Beerrimum desciverunt qui eo vomiue i
684쪽
CON cILII RIDENT P. R IV. 6έ3 princeps et rector mundi, et Q princeps tenebrarum, et 2 rex super universos filios superbiae dicitur in divinis litteris, in eos autem, qui daemonis tyrannide opprimuiatur, vere Ou- venit illa vos Isaiaeci 3 Domine Deus noster possederunt nos domini absque te.
Quot et quanta mala causet Peccatum. XL Haec si nos minus movent rupta foederactaritatis, moveant certe calamitates et aerumnae,
in quas per peccatum lucidimus violatur enim sanctitas animae, quam Christo desponsam esse scinius profauum sit illud idem templum D mini, quod qui contaminant , in eos aicit Apostolus: έ Si quis autem templum Dei violavserit, disperdet illum Deus. Innumerabilia sunt mala, quae peccatum invenit in hominem, quam pene infinitam pestem David his verhι expressit: S Non est sanitiis ita carne mea a facie irae tuae; non est pax ossibus meis, a lacte Peccatorum meorum. E li itiones notandin.
Nimirum novat hane plagae vim, eum nullam sui partem pestifero peccato intactam fateretur; ervaserat enim in ossa peccati virus, id est rationem et voluntatem, quae maxime solidae sunt animae partes, insecerat hanc Iat patentem pestem inUicant sacrae litterae, cum peccatores, claudos, surdos, mutos , caecos, et omnibus membris
Irascitur et bellat Deus injeccatores.
XII. Sed praeter dolorem, quem ex peccatorum Rasi scelere sentiebat, mugis etiam angehaturiavid ex ira Dei, quam in se propter Peccatum commotam intelligebat Bellum enim est sceleratis cum eo quorum sceleribus incredibiliter offen-
685쪽
tio, tribulitio et augustia tu omnem animam hominis operantis malum. Actu eccati Peracto, remanet mam, . XIII Nam etsi transierit actio peccati , tamen pecci tum macula et reatu permati et cui semper imminens ira Dei illud insequitur, tanquam umbra corpus. Cum igitur David his vulneraretur aculeis , ad petenda in delictorum euiam excitabatur, cujus et exemplum doloris, et doctrinae ratiotiem ex quinquagesimo ejus salmo deqPrompt m , proponent parochi fidelibus audit ribus , ut Prophetae imitatione et ad doloris sensum , id est ad veram poenitentiam , et ad veniae spem erudiri possint. Utilitas Oetrinae de oenitenti excitandcl. XIV. Quantam habeat utilitatem lue docendi ratio, ut ex peccatis dolere discamus , illa Dei
apud Ieremiam declarat oratio, qui cum Israelem ad Domitentiam hortaretur admouebat eum, ut malorum sensum perciperet, quae peccatum confisequuntur L et Vid enim , inquit, quia malum
et amarum est, reliquisse te Dominum Deum tuum, et non esse timorem mei apud te, dicit Deus exercituum. Poenitentium duritia.
XV. Qui carent necessario hoc recognitionis ac doloris sensu, ii apud prophetus Isaiam, Re chielem et Zachariam, 3 cor durum, έ lapb deum, S adamantinum habere dicuntur sunt enim instar lapidis , nullo dolore molliti, nullum
vitae, id est, salutaris recoguitionis sensum ha
686쪽
Couc ILII TRIDENT. Ans IV. έ5 In spem enim ut erigendi peccatores. XVI. Sed ne peccatorum gravitate deierritus, se populus veniam impetrare posse desperet, irsum ad spem vorare parochi de buut his rati
iuod et Ecclesiae Christus Dominus potestatem remittendi peccata quemadmodum bacros sancti Symboli articulo declaratur.
Ei hae petilione docuit quanta esset Dei ho-nitas ac liberalitas in genus humanum nisi enim promptus esset ac paratus Deus ad comdonandum peceAt poenitentibus, nuuquam nobis hanc precandi sormulam praescripsisset DIMITTE
NOBIS DEBITA NOSTRA.Habendas sim, unde. XVII. Quamobrem illud fixum in animis tenere debemus . ore, ut is paternam misericordiam nobis impertiat, qui ipsam bis precibus, jussit
exposcere: nam omnino sub hac petitioue illa est subjecta sententia, sic esse in nos affectum Deum, ut vere poeniterclaeus libenter ignoscat. Peccato qua neum Deus ostenditur.
XVIII. Est enim Deus is in quem abiecta obedientia, peccamus cujus ordinem sapientiae pe turbuniit', quRutum est situm in nobis mutim offendimus, quem iactis dictisque violamus. De bonitas singularis. XIX. Verum idem est ille beneficentissimus Parens, qui eum possit muta condonare, nota modo se id velle declaravit, sed etiam impulit homines, ut 4 se veniam peterent; et quibus verbis id tacerent, docuit. Nota Quare nemini dubium esse potest, quin
687쪽
εμ CATE cla Is MI illo uetore, in nostra potestate, sit nobis Dei gratiam reconciliare. Dei in nostropensio ut Probanda. XX. Et quoniam haec testificatio propensae ad lenoscendum divitiae voluntatis fidem augei, spem
alit, charitatem instanimatri onerae pretium est, ornare iunc locum nonnullis divitiis testimoniis, et hominum exemplis, quibus maximorum scelerum poenitentibus Deus veniam conci sserit quam Suntentiam quouiam persecuti Sumus, quantum res serebat, in prooemio hujus precationis,
et in ea Symboli porte, quae est de remitυndis
peccatis init assumetit paroclii, quae ad hunc locum instruendum pertinere videbuntur reliqua haurient ex divinarum litterarum solitibus. Debitum quid sit relicandum. XXI. um vero eodem utantur instituto, qu in caeteris petitionibus utendunt duximus, ut intelligant Fidelos, quid hic Debita significent ne sorte decepti ambiguo, aliud ab eo, quam quod
petendum sit, postuleut. Primum quod non Petimus. XXII. Primum autem scire oportet, minimἡ
petere nos , nobis ut remittatur amor ex toto corde, ex tota uima, et ex tot mente nostra, quem omnino Deo debemus, et cujus debiti so- Iulio est ad salutem necessaria. Secundum quod non Petimus.
XXIII. eque vero, quia debiti nomine, etiam
obedientia, cultus, veneratio , et caeter hujuS generis officia continentur, postulamus ut non ampliu ea debeamuS.
Piid hic Petatur. XXIV. Sed precamue ut liheret a peccatisci sic enim S. Lucas est luterpretatus, i qui peceutu
688쪽
CON cILII RIDENT. An IV. 6ή pro debitis posuit, ob eam causam, quod illis committendis rei essicimur Deo, et debitis poenis propositi, quas vel satisfaciendo , vel patiendopeudimus. Hus generis debitum fuit , quod Christus Dominus locutus est ore Prophetae i
Quae non rapui, tunc exsolvebam. Peccatori qui non est solisndo quid agendum. XXV. Qua Dei verbi sententia licet intelligere, non solum nos debitores esse, sed etiam non esse solvendo, cum peccator per se satisfacere nullo modo possit. Quare confugiendum nobis est ad Dei misericordiam inui qui par justitia respondeterius est retinentissimus Deus, utendum erit de- Preca ione, et putrocinio Passionis Domini nostri Jesu Christi sine qua nemo unquam veniam delictorum impretravit, a qua omnis et satisfaciendi vis et ratio tanquam ex sonte profluit. Fructus crucis quam uberes. XXV. Nam pretium illud in cruce a Christo Domino persolutum, et nobiscum per Sacramenta, re vel studio ac desiderio adhibita communi 'catum, tanti est, ut nobis impetret et conficiat, quod hac petitione postulamus , ut Peccata nostra
Nota Quo loco non id m0do pro levibus erratis et facillimis ad impetrandam veniam, sed pro gravibus et mortiferis peccatis deprecamur: quae precatio in scelerum gravitat pondus non habebit nisi id o poenitentiae Sacramento, revel certe desiderio suscepto, ut jum dictu est '
Mumpserit. x Aliter debita nostra , aliter Panem n'strum dicimus.
XXVII. Dicimus autem Debita nostra Ionge ter atque punem nostrum , ante diximus.
689쪽
εέ8 1τEcHIs MI noster enim ille est passis, quia nobis Dei muneretribuitur a peccata nostra sunt, quia illorum culpa residet in nobis; nam nosti voluntate sus. ei'iuntur, quae peccati vim non haberent nisi
essent voluntaria. Ainclo petitione nos a cusamus.
XXVIII. Nos igitur , eam culpam sustinentes et confitentes, ad expiandum peccAta neceSSariam Dei elementiam imploramus. In quo non utimur excusatione cujusquam , nec causam in quem quam transserimus, i ut primi homines dum et Eva fecerunt : ipsi nos indicamus, illam, sis Pimus, Prophetae precationem adhibentes' a Non declines cor meum in verba malitiae ad eSeu sandas excusationes in peccatis. Cur H ut plures loquimur. XXIX. Nec ver dicimus : Dimitte mihi, sed nobisci quod fraterna necessitudo et charitas, quae inter omnes homines intercedit. I nobis sim gulis postulat, ut de communi proximorum salute solliciti, cum pro nobis preces facimus, pro illis etiam deprecemur. Hic orandi modus unde pXXX. Hunc orandi morem. Christo Domino traditum, deinceps ab Ecclesia Dei acceptum Perpetuoque servatum, ipsi et maximἡ tenuerunt Apostoli; et, ut caeteri adhiberent, auctores sue
Huius autem stagrantis studii et cupiditatis indeprecando pro salute proximorum, habemus in utroque testamento auctorum Mosis et Pauli Praeel'rum exemplum; quorum alter sic Deum precabatur: 3 Aut dimitte eis hauc uox m, 'ut, Si non facis, dele me de libro tuo alter in uincc 3. O Ps. 4'. 4. 3λExod 32. Si
690쪽
CON cILII TRIDENT PAR IV. 6 smodum et Optabam ego ipse auatilem esse is Christo pro fratribus meis.
3IcUT ET NOS DIMITTIMUS DEBITORIBUS NOSTRIs.
Duplex acceptio Particulo Sicut. XXXI. πLLumsicvae, dupliciter intelligi potest. Nam et similitudinis vim habet, cum
videlicet a Deo petimus, ut, quemadmodum nos injurias et contumelias remittimus iis, a quibus laesi sumus, sic ipse nobis peccata condonet. Est praeterea conditionis uota in quam sententiam Christus Dominus eam formulam uterpretatum: a Si enim dimiseritis, inquit, hominibus peccata eorum, dimittet et vobis sate vester coelestis desticia vestra; si autem non dimisuritis ho- mimbus, nec Pater vester dimittet vobis peccata
Utroque sensu hic aeui itur. XXXII. Verum habet uterque sensus eamdem ignoscendi necessitutem, ut, si volumus Deum nobis veniam concedere delictorum, parcamus illis ipsis necesse sit, a quihus iniuriam accepimus; sic enim Deus oblivionem injuriarum, tuumque studium et amorem requirit a nobis, ut eorum qui in gratiam non sunt reconciliati, dona ac sacrifici rejiciat et asperuetur. Est etiam naturae Iege sancitum, ut tales nos aliis praebeamus, quales eos in no esse cuPimus, vereti impudentissimus ille sit, qui postulet a Deo, ut sui sceleris poenam praetermittat, cum ipse in
proximum animum retineat armatum.
Qui ut sibi dimitti, dimittat et ille. XXXIII. Quarἡ parati et prompti ad ignoε-cendum esse debent ii, quibus impositae fiant injuriae, cum et urgeantur hiae precandi formula,