장음표시 사용
691쪽
et apud sanctum Lucam id jubeat Deus: 1 Si peccaverit in te rati tuus, increpa illum, et si poenitentiam egerit, dimitte illi; et si si ptitato di peccaverit in te, et s/ptita in die convcrsus fuerit ad te, dicens : caenitet me , dimitte illi. Et in Evangelio sancti Matthaei sic: et Diligite
inimicos vestros et Apostolus, et aut eum Salomon scripserit : 3 mi esurierit inimicus tuus,
ciba illum; si sitit, potum da illi. Et sic apud
sanctum Marciam Evangelistam: έ Qim stabitis ad oranduin , dimitte si quid habetis adversus aliquem, ut et pater vester qui tu coelis est dimittat vobis peccatu Vestra. Cum i indulgeant hominos, quid agendum. XXXIV. Sed quoniam depravatae naturae vitio nihil aegrius fit ab homine, quam ut iusserenti condonet iniurias omuem conserant parochi animi et in geuii vim ud commutandos et ectendos animos Fidelium ad hanc l uitutem et
misericordiam christiano hoiniui uecesSarium. Primo. Commorentur in tractatione divinorum oracuIorum tu quibus audire licet imperuntem Deum ,
inunicis ignoscendum. Secundo.
Praedicent id, quod verissimum est, magno esse argumento hominibus, eos esse Dei filios, si facil4 remitiaut iniurias, et inimicos diligant ex animo, ea. Elucet uim in eo, quod inimicos diligimus , similitudo quaedam cum parente Deo, qui sibi inimicissimum et infestissimum genus bomisnum, filii sui morte ab aeteruo exitio rudumptum, Tertio. Sit autem huius oboriationis o Praecepti et Bu
692쪽
CON cILI TRIDENT PAR IV. Sisula illud imperium Christi Domini, quod recu-
re non Possumus Sine Summo dedecore et pernicies et Grate pro persequentibus et calumniantibus vos, ut sitis filii Patris vestri qui in coelis esti Qualis injuriarum Obliseis requiratur ad Dirtutem. XXXV. Verum hoc loco non vulgaris pastorum prudentia requiritur, ne quis , cognita hujus dissicultate ac nccessitate praecepti, salutem desperet. Sunt enim, qui, cum se debere intelligant conterere riurias oblivione voluntaria, et eos diligere, qui laeserunt: id cupiunt et pro viribus faciunt sed universam memoriam injuriarum sibi exhauriri non posse sentiunt; nam resident in animo quaedam reliquiae simultatisci quamobrem magnis agitantur conscientiae fluctibus , verentes ne parum simpliciter et candide positis inimicitiis, Dei jusso non hedimit. Carnis et syiritus dissidium explicetur hia. XXXVI. Hic igitur pastores contraria studia carnis et spiritus explicabunt quod illius sensus sit ad vindicationem proclivis hujus ratio Propensa ad ignoscendum 'inc inter ipsos perpetuam turbam ac rixam existeres; quare saluti minim dissidendum esse demonstraDunt, re la--tantibus et adversantibus rationi corruptae naturae appetitionibus, modo spiritus perstet in ossicio et voluntate remittendi injurias proximumque diligetidi. Nondum amantibus inimicos hinc oratio usum Panda , cur pXXXVII. Quod autem aliqui fortasse fuerint, qui, cum nondum animum inducere possint, ut obliti iriurias, ament inimicos, propterea deterriti ea, quam diximus couditione hujus petitionis, dominica precatione non utantur: duasco Matth. 44. Ο ΟΣ
693쪽
652 CATE cΗIs MIlias rationes asserent parocia, quibus existiosum ininc errorem illis eripiant. Primis.
Nam quivis unus e Fidelium numero preces has facit, totius Ecclesiae nomines, in qua pios esse aliquot necesse est, qui debitoribus ea, quae hic
commemorantur debita remiserunt. Secundis.
Accedit eo, quod id a Deo petentes, una etiam petimus, quidquid ad illud impetrandum in eam
petitionem a nobis necessario conserendum est. Petimus enim et veniam peccatorum, et donum verae Poenitentiae.
Petimus iacultatem intimi doloris. Postulomus utra peccatis abhorrere, et illa sacerdoti vere ac pi confiteri possimus. Itaque cum necesse etiam nobis sit parcere iis, qui damnum ut malum aliquod dederint, cum, ut nobis Deus ignoscat, precamur, Simul OramuS, ut facultatem largiatur reconciliandi nos illis quos odimus. Iota Quare deterrendi sunt ab ea opinione, qui inani et pravo illo timore Commoventur, ne si hi Deum reddant flensiorem ac precatione contraque etiam cohortandi ad frequentem precationis usum, quo a parente Deo postulent, ut sibi de eam mentem , ut iis qui laeserint, ignoscant, et inimicos diligant. Ut hinc Datio cum fructu fiat, quid mus XXXV LII. Sed, ut precatio omnino fructuosa sit, primum haec in ea est cura meditatioque adhibenda , nos Deo supplices esse, et ab eo veniani Petere quae non datur, nisi poenitenti itaque nos ea churitate et pietate praeditos esse oportere, quae poenitentibus conveniat, convenire autem maxime iis, subjecta quasi oculis propria agitia atque faciuora lac mi expiare.
694쪽
occasiones Peccatorum itantiae.
XXXIX. Cum hac cogitatione coniungenda est cautio in posterum earum rerum in quibus fuit aliqua occasio peccandi, quaeque nobis ausam dare possint ad uendendum parentem Deum. In his curis versabatur David, cum diceret: i a peccatum meum contra me est semper. Et vlio loco Lavabo per singulas noctes lectum eum, lacrymis meis stratum meum rigabo. Exempla sibi sunt Lic proponenda. XL. Proponat sibi praeterea unusquisque arden- tissimum orandi studium eorum qui a Deo precibus impetraverunt veniam delictorum, ut 3 publicani illius, qui longe consistens prae pudore ac dolore, et oculis humi defixis, tantum pulsabat Pectus , eam habens orationem Deus' propitius est mihi peccatori. Tum illius A peccatricis mulieris, quae Christo Domino retro stans, rigΗt a serius pedes, capillis etiam abstersos osculab
tur Petri denique principis Apostolorum. 5 qui
egressus soras , flevit amare. Quibus Lio remediis utendum. XLI. Deinde cogitandum est, quo insirmiores sunt homines , et ad morbos animi, quae Sunt Peccata, Propensiores, eo pluribus et requentioribus medicamentis indigere. Poenitentia Eucharistia. Sunt autem aegrotae animae remedia, Poenitentia et Eucharitia. Haec igitur saepissime adhibeat fidelis populus.
Deinde eleemosyna, quemadmodum tradunt divinae litterae, meaicina est accommodata sanandis animae vulneribus : quare qui pie hac precu
695쪽
65 CATE c HISMI uti cupiunt pro viribus henigne saeiant egentibus; quantam enim vim habeat ad dolendas seelerum maculas, testis est in Tobia i Angelus D mini sanctus Raphael , cuius est illa vox Eleem syna o morte liberat, et ipsa est, quae purgat peccata , et facit invenire misericordiam et vitam aeternam Testis est Daniel, et qui abuta dosor reget sic admouehac Peccata tua elemmosynis redime et iniquitates tuas misericordiis
lima eleemos a quoest XLII. Optima autem largitio et impertiendae
misericordiae ratio est oblivio iniuriarui et hona voluntas erga eos, qui rem vel existimatiouem, vel corpus tuum , tuorumque violariti L ea. Quicumque igitur cupit in se esse in xime misericordem Deum, is ipsi Di o suas donet inimicitias remittatque omnem offensiouem et pro hosti hi, lihentissime deprecetur, omnem cartans occasionem de illis ipsis bene promerendi. Sed quoniam hoc urgumentum explicatum est, cum homicidii locum tractavimus, eo reiicimus
Non indulgenti homine nihil injustius. XLl l. Qui tamen hane petitionem hoc ne concludant, nihil injustius esse, aut singi posse quam eum, qui cum hominibus durus sit, ut nemini se det ad lenitatem, idem postulet ut in susit initis et heuignus Deus.
ET NA NOS INDUCAS IN TENTATIONEM.CAPD XV. Recensim cohersi facile relabuntur. I. Uro dubium est quin filii Dei post impe-L tratam delictorum euiam , cum incenSi
696쪽
CON cILII RIDENT PAR IV. 5s studio adhibendi Deo cultum et venerationem .c Pleste regnum exoptaui et omnia divino numini tribuentes pie tutis ossicia, toti penderit a paterna ejus voluntate ac providentia tum δmusis humani generis hostis omnes adversus illos
Brte Excogitet, omnes machinas uret quibus oppugmotur sic, ut verendum sit, ne la heiactata et mututa sententia, rursum in vitia delahuntur, Ιonqeque di teriores evἐidini, quam antea fuerinti
De quibus illud principis Apostolorum jure dici
possit: i melius erat illis uoti cognoscere viam austitiae, quam post agnitionem retrorsum cou- verti ab eo, quo illis traditum est, aucto mandat a
Cur hine etitio coeleris sit addita. II. Quar nobis a Christo Domino datum est hujus petitionis praeceptum, ut quotidi nos Deo
commendemus, eiusque patriam curam et praesidium imploremus, minime dubitantes fore ut, si deseramur divino patrocinio vaserrimi hostis laqueis irretiti teneamur. Bis hanc orationem Princepit Christus, et cur 'III. Neati vero solum inllic orandi regula jussit a Deo petere, ne patiatur nos induci in tentuti nem; sed in alia etiam oratione, quam ad sacros Apostolos habuit sub ipsum mortis tempus, cum
quidem et ipsos mundos esse dixisset, eos hujus ostiet his verbis admonuit i 3 orate, ut non imiretis in tentationem. Quae iterum a Christo D mitio adhibita admouitio , magnum diligentiae onus imponit parochis excitandi fidelem populum ad frequenter huios usum precationis ut, cum tanta homi uibus ab hoste diabolo insiugulas horas pericula hujus generis intendantur, a Deo qui solus illa propulsare potest, petant illud assidue
Ne nos inducas in tentationem.
697쪽
656 CATECHISMI Necessitas hujus petitionis quanta. IV. Intelliget autem sidelis populus quantopere ege t divini huius adiumenti, si suae imbecillitatis itiscitiaeque meminerit : si recordahitur illam Christi Domini sententiam : Spiritus quidem
Promptus est, caro autem infirma si ei venerit in meutem, quam graves sint et exitiales hominum casus, impellente daemone, nisi sustineantur dexterae coelestis auxilio Matth. 26. i.
Ea empla infirmitatis. Quod illustrius esse possit humanae infirmitatis exemplum , qua ui sacer ille chorus ApostoIorum qui magno anica animo cum essent, primo quoque objecto terrore, relicto Salvatore, diffugerunt Etsi illustrius etiam est illud principis Apostolorum , qui in tauta professione singularis et sortitudinis et amoris in Christum Dominum, eum paulo ante, sibi hene fidens, ita dixisset: t
Si oportuerit me mori tecum, non te negabo, statim uuius voce mulierculae perterritus, se Dominum non nosse jurejurando assirmavit. Nota Nimirum illi in sum m spiritus alacritate non respondebant vires. ea iterum.
Quod si viri sanctissimi humanae naturae fragilitate, cui confidebant, graviter qccaverunt quid non limendum est caeteris, qui ab eorum Sanctitate absunt longissim&ῖQuot tentationum periculis' onantur homines.
V. Quare proponet fideli populo parochus praelia ac pericus , in quibus assiaue versamum, dum anima est in hoc mortali corpore, quod undiqu4
caro mundus et Satanas oppugnant.
9uid iro, quid cupiditas in nobis possit, quotus
quisque 'St, qui magno suo malo id non experiri
698쪽
CON cILII TRIDENT PAR s IV. 65 cogatur Quis non his lacessitur stimulis quis hos non sentit aculeos quis subjectis non uritur ardetitibus facibus et quidem tam varii sunt ictus, tam diversae petitiones, ut dissicillimum sit gravem aliquam plagam non accipere. Ac praeter hos inimicos, qui habitant et vivunt nobiscum sunt praeterea illi hostes acerrimi, de quibus scriptum est: 1 Non est uobis colluctatio adversus carnem et sanguinem seu adversus principes et potestates, adversus mundi rectores tenebrarum harum, contra spiritualia nequitiae in coelestibus. Quam graires daemonum i eius. VI. Accedunt enim ad intimas pugnas externi impetus et impressiones daemonum . qui et aperte nos petunt, et per cuniculos influunt in auimas nostras, vix ut ab illis cavere possimus. Doemones cur Princiρ Pellentur.
VII. Illos et principes appellat Apostolus prop
ter naturae excellentiam Unam natura hominibus et caeteris quae sub sensum cadunt, ereatis rebus antecellunt et potestates vocat, quod non solium naturae vi, sed potestate etiam superant, et rectores nominat mundi tenebrarum, non enim cla-'rum et illustrem mundum regunt, id est bonos et pios sed obscurum et caligitiosum, nempe eos, qui agitiosae et facinorosae vitae sordibus ac tenebris obcaecati, duce tenebrarum diabolo, delectantur. Cur spiritualia nequiticie. VIII. Nuncupat etiam daemones spiritualia nequitiaeci est enim et carnis et spiritus nequitia Carnales nequitiae. Carnalis quae dicitur nequitia, incendi appe'
699쪽
titum ad libidines et voluptates, quae percipiuntur sensibus.
Θiritualia nequisio , quo 'Spiritualia nequitiae sunt mala studia et pravae
cupiditates , quae ad superiorem pertinent animae partem, quae tanto priores sunt quam reliquae, quanto meus ipsa et ratio altior est atque praes
ια. Quae Satanae nequitia quia maxime spectat illuc, ut coelesti nos aereditate privet, prointerea dixit Apostolus In coelestibus. Quanta remouiam Odia. IX. Ex quo licet intelligere magnas esse hostium vires, invictum animum, immane in OS et infinitum clium: hellum etiam perpetuum eos gerere nobiscum, ut nulla pax sit cum illis, nullae induciae fieri possint. Quantum vero audeant, declarat Satanae apud prophetam vox: 1 In coelum conscendam Paggressus est primos homines in paradiso adortus est prophetas, appetivit Apostolos , ut quemadmodum loquitur apud evangelistam Dominus, a cribraret eos sicut triticum;
ne ipsum quidem Christi Domini os erubuit ita-rue ejus inexplebilem cupiditatem et immensam
iligentiam sanctus Petrus expressit, cum dixit: 3 Ἀdversarius vester diabolus tanquam leo rugiens circuit, quaerens quem devoret. Daemones multi unum hominem oppugnant. X. Quamquam non unus modo tentat homines Satan, sed gregatim interdum daemones in singulos impetum faciunt quod ille consessus est daemon, qui rogatus a Christo Domino , uod sibi nomen esset, respondit: έ Legio mihi, men est, nempe daemonum multitudo, quae miserum illum divexarat; et de alio scriptum est, s
700쪽
Co Ne ILII RIDENT PAR IV. 5s assumit septem alios spiritus secum, nequioresse , ct intrantes liabitant ibi. Daemone i robis sesti non sunt. CurpXI. Multi sunt, qui, quod impulsus atque
impetus daemonum in se minime sentiunt, totam rem salsam esse arbitrantur, quos ipsos a daem nibus uoti oppugnari mirum non est, quibus se sponte dediderunt; non est in illis pietas, non cliaritus, non virtus illa christiano homiue digna iquare sit ut toti sint in potestate dia holi nee ullis tentationibus opus est ad eos evertendos , in quorum jam animis, ipsis libentibus , commoratur. Daemones in stant maxime Pios. XII. At vero, qui se Deo dicaverunt, in terris coelestem vitam agentes , ii maxime omnium Satanae incursibus petuutur, hos acerbissim odit, his in singula temporis momenta struit insidias. Plena est historia divinarum litterarum sanctorum hominum, quos eraesenti etiam unimo stantes, vel vi, vel fraude pervertiti Adam, L avid. Salomon, aliique, quos enumerare dissicile sit, exherti sunt daemonum violentos impetus et callidam astutiam , cui resisti non possit consilio aut hominum viribus.
Nota Quis igitur se suo praesidio satis tutum existimet itaque pie casteque petondum a Deo est , i ne nos tentari sinat supra id quod possumus, sed iaciat etiam cum lcutatione proventum , ut possimus sustinere.
Qui daemones timene unde firmandi pXIII. Verum lc Fideles confirmandi sunt, si qui auim imhecillitate aut rei ignoratione daemonum vim perhorrescunt, ut ipsi tentationum siuetibus agitati, in hunc precationis portum cou- fugiant.