Dionysi Halicarnasensis Antiquitatum Romanarum quae supersunt

151쪽

ἔνεκα, ω προς τὰς θυσίας ἔμελλε χρήσεσθαι, βιάζεταί τις εν τῶ τεμένει. τουτον δέ τινες μὲν ἀποφαίνουσι των μνηστήρων ἔνα γενέσθαι τῆς κόρηςJ ἐρῶντα τῆς παιδίσκης, οἱ δε αυτὸν Ἀμόλιον οὐκ ἐπιθυμίας μὰλλονῆ επιβουλῆς ενεκα φραξάμενόν τε ὁπλοις ώς ἐκπλη- 5κτικώτατος ὀφθήσεσθαι ἔμελλε καὶ το τῆς ἔψεως γνώριμον εις ἀσαφες ώς μάλιστα ἐδύνατο καθιστάντα 'οι δὲ πλειστοι μυθολογοῶσι του δαίμονος εἴδωλον, ου το χωρίον ήν, πολλὰ καὶ ἄλλα τῶ πάθει δαιμόνια εργα προςάπτοντες ἡλιου τε ἀφανισμὸν αἰφνίδιον καὶ 10 ζόφον εν οὐρανῶ κατασχόντα ' ἴψιν δὲ, ῆν καὶJ το εἴδωλον εἶχε, θαυμασιωτέραν μακρῶ δή τι κατὰ μέγεθος ὁ και κάλλος ανθρώπων ' φασί τε εἰπεῖν τῆ κόρη παρηγορουντα την λύπην τον βιασάμενον, ἐξ ου γενέσθαι δῆλον ὁτι θεὸς ήν, μηδὲν ἄχθεσθαι τῶ πάθει. το γὰρ 15 κοινώνημα τῶν γάμων αυτῆ γεγονέναι προς τον ἐμβατευοντα τῶ χωρίω δαίμονα, τέξεσθαι δ' αυτὴν ἐκ τοs βιασμοὐ- δύο παχας ἀνθρώπων μακρῶ κρατίστους αρετὴν καὶ τα πολέμια. ταυτα δὲ εἰπόντα νέφει περικαλυφθῆναι καὶ απὸ γης ἀρθέντα φέρεσθαι 20 δι' ἀέρος ἄνω. ὁπως μὲν ουν χρὴ περὶ τῶν τοιῶνδε δόξης ἔχειν, πότερον καταφρονεῖν ώς ανθρωπίνων ραδιουργημάτων εἰς θεους ἀναφερομένων μηδὲν ἀντos θεοs λειτούργημαJ τῆς ἀφθάρτου καὶ μακαρίας φυσεως ανάξιον υπομένοντος, ἡ καὶ ταύτας παρα- 25 δέχεσθαι τὰς ἱστορίας, ώς ἀνακεκραμένης τῆς ἀπάσης l ουσίας τοὐ κόσμου καὶ μεταξὐ τοs θείου καὶ θνητοs γένους τρίτης τινος ἡπαρχούσης φύσεως, ῆν το δαιμόνων φῶλον ἐπέχει, τοτὲ μὲν ἀνθρώποις, τοτὲ δὲ ' θεοῖς ἐπιμιγνύμενον, ἐξ ου ὁ λόγος ἔχει το μυθεύομε- 30v0ν ἡρώων φῶναι γένος, οὐτε καιρὸς ἐν τῶ παρόντι

διασκοπεῖν ἀρκει τε ὁσα. φιλοσόφοις περι αυτῶν

152쪽

ασφαλείας τε και των προς τους θεοὐς οσίων ενεκαὶ οὐκέτι προσίει τοῖς ιεροῖς, αλλὰ διὰ των 'ἄλλων ἐγώ5 νετο παρθένων, αις τὸ αυτὸ προσέκειτο ἔργον, ὁσαλειτουργεῖν εκείνην ἔδει. .XXVIII. 'Aμόλιος δε εἴτε κατὰ την συνείδησιν

των πραχθέντων εἴτε υπονοία των εἰκότων προα

χθεὶς ερευναν ἐποιεῖτο τῆς χρονίου των ιερῶν ἀπο- 10 στάσεως κατὰ τίνα γίνεται μάλιστ αἰτίαν ἰατρους τεοὶς μάλιστα ἐπίστευεν εἰσπέμπων κα ἐπειδὴ την νόσον αἱ γυναῖκες απόρρητον ἀνθρώποις ἐτιῶντο εἶναι, τηνεαυτοs γυναῖκα φύλακα τῆς κόρης καταλιπών. ώς δεκατήγορος αύτη τοὐ πάθους ἐγενετο γυναικεία τεκμ15 μάρσει το αφανες τοῖς ἄλλοις ἀνευροῶσα, τῆς μεν, παιδὸς, ώς μη λάθη τεκοῶσα ὴν δὲ Ου πρόσω του τόκου) φυλακὴν ἐποιεῖτο δι' ὁπλων' αυτὸς καλέσας τον αδελφὸν εις το συνέδριον τῆς τε λανθανουσης τοὐς ἄλλους φθορῆς μηνυτὴς γίνεται καὶ ὴτιῆτο 20 συγκακουργεῖν τῆ κόρη τοὐς γονεῖς ἐκέλευέ τε μηκρύπτειν το εἰργασμένον , ἀλλ' εἰς μέσον ἄγειν. Νεμέτωρ δὲ παραδόξων τε λόγων ἀκούειν εφη και παντὸς αναίτιος ειναι τοs λεγομένου χρόνον τε ἡξίου βασάνου τῆς ἀληθείας ενεκα λαβεῖν' τυχών δε αναβολῆς

2b μόλις, ἐπειδὴ το πρῆγμα παρὰ τῆς γυναικὸς ἔμαθενώς ἡ παῖς ἐν ἀρχαῖς ἀφηγήσατο, τόν τε βιασμὸν τον

υπὸ τοs θεοs γενόμενον ἀπέφαινε καὶ τοὐς λεχθέντας ὐπ' αυτοὐ περὶ των διδύμων παίδων λόγους διεξῆλθεν ήξίου τε πίστιν ποιήσασθαι ταύτην των λεγομέ-30 νων, εἰ τοιοίτος ὁ τῆς ἁδῖνος ἔσται γόνος, οἱον ὁ θεὸς υφηγήσατο. και γὰρ ὁμοs τι τω τίκτειν εἶναι τηνκὀρην , ἄστε Ουκ εἰς μακρὰν ραδιουργεῖν φανήσεται.

153쪽

97 παρεδίδου δὲ καὶ τὰς φυλαττούσας την κόρην καὶελέγχων ουδενὸς ἀφίστατο. ταυτα λέγοντος αυτos τὸ δ μεν των συνέδρων πλῆθος ἐπείθετο, 'Aμόλιος δὲ Ουδεν υγιὲς πέφαινε των απολογουμενων, ἀλλ' ἐκ παντὸς ωρμητο τρόπου την ανθρωπον ἀπολέσαι. ἐν boσω δὲ ταυτ' ἐγένετο παρησαν οι την ἁδινα φρουρεῖν ταχθέντες ἀποφαίνοντες αρρενα βρέφη τεκεῖν την κόρην δίδυμα, και αὐτίκα Νεμέτωρ μὲν ἐν τωαυτω πολυς ην λόγω του θεοί τε ἀποδεικνυς τὀ ἔργον και μηδὲν εις την κόρην ἀναίτιον οὐσαν του πά- 40 παρανομεῖν ἀξιων' 'Aμολίω δε των ἀνθρωπείων τι μηχανημάτων καὶ τό περὶ τον τόκον ἐδόκει γενέσθαι παρασκευασθέντος ετέρου ταῖς γυναιξὶ βρέφους η κρυφα των φυλάκων η συγκακουργούντων,

και πολλὰ εἰς τοὐτο ἐλέχθη. ως δὲ την γνώμην τοs Ibβασιλέως ἔμαθον οι σύνεδροι ἀπαραιτητω οργli χρω μένην ἐδικαίωσαν καὶ αυτοὶ καθάπερ ἐκεῖνος ηξίου χρῆσθαι τω νόμω κελεύοντι την μεν αἰσχύνασαν τὸ σῶμα ράβδοις αἰκισθεῖσαν ἀποθανεῖν, τὸ δε γεννηθὸν θ0 εἰς τὀ τοs ποταμοί βάλλεσθαι ρεῖθρον' νῶν μέντοι 20 ζώσας καρορύττεσθαι τὰς τοιαύτας ὁ των ἱερῶν ἀγο-

ρεύει νόμος.

LiXXVIIII. Μέχρι μὲν δη τούτων οἱ πλεῖστοι των συγγραφέων τὰ αυτὰ η μικρὸν παραλλάττονπες οιμεν ἐπι τὸ μυθωδέστερον, οἱ δ' ἐπι τὸ τη ἀληθεία 25 ἐοικὸς μὰλλον ἀποφαίνουσι , περὶ δε των ἐξης διαφέρονται. οἱ μὲν γὰρ εὐθὐς ἀναιρεθηναι λέγουσι την

κόρην, οι ἐν ειρκτν φυλαττομένην ἀδηλω διατελέσαι δόξαν ἀφανοῶς θανάτου τω δημω παρασχοῶσαν. ἐπικλασθῆναι δὲ τον 'Aμόλιον εἰς τοὐτο ἱκετευούσης 30της θυγατρὸς χαρίσασθαι την ανεψιὰν αυτn ησαν δὲ σύντροφοί τε και ηλικίαν ἔχουσαι την αυτην ἀσπα-

154쪽

ζόμεναί τε ἀλλήλας ώς ἀδελφάς. χαριζόμενον ουν ταύτη τον 'Aμόλιον, μόνη δ' ἐν αυτῶ θυγάτηρ, θανάτου μὲν ἀπολέσαι τὴν γλίαν, φυλάττειν-καθείρξαντα ἐν ἀφανεῖ' λυθῆναι-αυτὴν ἀνὰ χρόνου 'Aμο-d λίου τελευτήσαντος. περὶ μὲν ουν της γλίας Οἴτω διαλλάττουσιν αἱ των παλαιῶν γραφαί, λόγον δ' ἔχου- σιν ως αληθεις ἐκάτεραι. διὰ τοὐτρ κἀγὼ μνήμην ἀμ- Nφοτέρων ἐποιησάμην, ὁποτέρα δὲ χρὴ πιστεύειν αυτός τις εἴσεται των ἀναγνωσομένων. περὶ δὲ των ἐκ τῆς 10 γλίας γενομένων Κόιντος μὲν Φάβιος ὁ Πίκτωρ λεγόμενος , ω Λεύκιός τε Κίγκιος καὶ Κάτων Πόρκιος καιΠίσων Καλπούρνιος καὶ των ἄλλων συγγραφέων οι

πλείους ἡκολούθησαν, ἐν τῆ πρωτη γράφει ' ώς κελεύσαντος 'Aμολίου τα βρέφη λαβόντες ἐν σκάφη κεί-

1b μενα των υπηρετων τινες ἔφερον ἐμβαλοῶντες εἰς τον ποταμὸν ἀπέχοντα τῆς πόλεως ἀμφι τοὐς εκατὸν εἴκοσι σταδίους. ἐπεὶ-ἐγγῶς ἐγένοντο καὶ εἶδον ἔξω του γνησίου ὐείθρου τον πβεριν υπὸ χειμώνων συνεχων ἐκτετραμμένον εἰς τὰ πεδία, καταβάντες απὸ 20 τοs Παλλαντίου τῆς κορυφῆς ἐπι το προσεχέστατονυδωρ, ου γὰρ ἔτι προσωτέρω χωρεῖν οἷοίτε ἡσαν) ενθα πρωτον ἡ τοὐ ποταμos πλήμη τῆς υπωρείας ῆπτετο, τίθενται την σκάφην ἐπὶ τοs ὁδατος. ἡ δὲ μέχρι μέν

τινος ἐνήχετο, ἔπειτα τοὐ ρείθρου κατὰ μικρὸν υπο- 25 χωροῶντος ἐκ των περὶ ἔσχατα λίθου προσπταίσει περιτραπεῖσα ἐκβάλλει τὰ βρέφη. τὰ μὲν δη κνυζού- 2ομενα κατὰ τοs τέλματος ἐκυλινδειτο, λύκαινα δε τις ἐπιφανεῖσα νεοτόκος σπαργῶσα τοὐς μαστοὐς υπὸ γάλακτος ἀνεδίδου τὰς θηλὰς τοῖς στόμασιν αυτῶν 30 και τῆ γλώττη τον πηλὸν, ω κατάπλεοι ἐσαν, ἀπελίχμα. ἐν δε τούτω τυγχάνουσιν οι νομεῖς ἐξελαύνον

τες τὰς ἀγέλας ἐπὶ νομήν ῆδη γὰρ ἐμβατὸν ἐν το

155쪽

χωρίον) καί τις αυτῶν ἰδὼν την λυκαιναν Aς ήσπάζετο τα βρεφη τεως μεν αχανης ἡν υπό τε θάμβους

και απιστίας των θεωρουμενων' ἔπειτ ἀπελθὼν καὶ

συλλέξας ὁσους ἐδύνατο πλείστους των ἀγχοὐ νεμόντων ου γὰρ ἐπιστεύετο λέγων) αγει τουργον αυτὸ θεασο- dμένους. ως δε κἀκεῖνοι πλησίον ἐλθόντες ἔμαθον την μεν ἄσπερ τέκνα περιέπουσαν , τα δ' ως μητρὸς ἐξε-203 χόμενα, δαιμόνιον τι χρημα ὁρῆν υπολαβόντες ἐγγυτέρω προσίεσαν ἀθρόοι δεδιττόμενοι βοῆ το θηρίον. η δε λύκαινα ου μάλα ἀγριαίνουσα των ανθρώπων τῆ 10 προσόδω, ἀλλ' ὐσπερὰν χειροήθης ἀποστῆσα των βρεφῶν ἡρέμα καὶ κατὰ πολλὴν ἀλογίαν τοὐ ποιμενικου ομίλου ἀπήει. ην γάρ τις ου πολῶ ἀπέχων ἐκεῖθεν ιερὸς χῶρος υλη βαθεία συνηρεφὴς καὶ πέτρα κοίλη πηγὰς ἀνιεῖσα, ἐλέγετο δε Πανὸς εἰναι το να- 15πος, και βωμὸς ήν αυτόθι του θεos ' εἰς τοὐτο τοχωρίον ἐλθομα ἀποκρύπτεται. το μεν ουν ἄλσος οὐκέτι διαμένει , το δε ἄντρον, ἐξ ου ἡ λιβὰς ἐκδίδοται,

τῶ Παλλαντίω προσωκοδομημένον δείκνυται κατὰ την επὶ τον ἱππόδρομον φέρουσαν οδόν, καὶ τέμενος 20 ἐστιν αυτοs πλησίον , ἔνθα εἰκὼν κεῖται τοὐ πάθους λύκαινα παιδίοις δυσὶ τους μαστοὐς ἐπισχοῶσα, χαλκῆ ποιήματα παλαιῆς ἐργασίας. ὴν τὸ χωρίον τῶν σὐν μάνδρω πο ὲ οἰκισάντων αυτὸ 'Αρκάδων ἱερὸνώς λέγεται. ως δὲ ἀπέστη τὸ θηρίον αἴρουσιν οἱ νο- 25 04 μεῖς τα βρέφη σπουδὴν ποιούμενοι. τρέφειν αυτὰ ώς θεῶν σωζεσθαι βουλομένων. ην δε τις ἐν αυτοῖς συοφορβίων βασιλικῶν επιμελούμενος ἐπιεικὴς ἀνὴρ Φαιστύλος ἔνομα, δς εν τῆ πόλει κατὰ δή τι ἀναγκαῖον ἐγεγόνει καθ' ον χρόνον ἡ φθορὰ τῆς γλίας καὶ 30 ὁ τόκος ήλέγχετο, καὶ μετὰ ταῶτα κομιζομένων ἐπὶ

τον ποταμὸν τῶν βρεφῶν τοῖς φέρουσιν αυτὰ κατὰ

156쪽

θείαν τύχην ἄμα διεληλύθει την αυτὴν οδὸν εἰς τοΠαλλάντιον ἰών ' ἶς ῆκιστα τοις αλλοις καταφανης γενόμενος ώς ἐπίσταταί τι του πράγματος ἀξιώσας αυτω συγχωρηθῆναι τα βρεφη λαμβάνει τε αυτὰ παρὰ 5 του κοινοῶ καὶ φέρων ώς την γυναῖκα ἔρχεται. τετοκυῖαν καταλαβὼν καὶ ἀχθομένην ὁτι νεκρον αυτῆτο βρεφος ην παραμυθεῖταί τε καὶ δίδωσιν υποβαλέσθαι τα παιδία πῆσαν ἐξ αρχης διηγησάμενος την κατασχοῶσαν αυτὰ τύχην. αὐξομένοις δε αυτοις ὀνο- 10 μα τίθεται τῶ μεν Pωμύλον, τῶ δὲ ' μον. οι δε ἀνδρωθέντες γίνονται κατά τε ἀξίωσιν μορφης καὶ φρονηματος ἔγκον οὐ συοφορβοις καὶ βουκόλοις ἐοικότες, ἀλλ' οιους αν τις ἀξιώσειε τοὐς εκ βασιλείου τε φύντας γενους καὶ απὸ δαιμόνων σπορὰς γενέ- 2MId σθαι νομιζομένους, ώς ἐν τοις πατρίοις υμνοις υπὸ ' μαίων ἔτι και νυν αδεται. βίος δ' αὐτοῖς ην βουκολικὸς και δίαιτα αὐτοΦργὸς ἐν ὁρεσι τὰ πολλὰ πηξαμένοις διὰ ξύλων και καλάμων σκηνὰς αὐτορόφους ών ἔτι καὶ εἰς ἐμε ην τις fἐκJ τοὐ Παλλαντίου ἐπὶ τῆς 20 προς τον ιππόδρομον στρεφούσης λαγόνος ' μύλου λεγομένη, se φυλάττουσιν ιερὰν οἱς τούτων ἐπιμελες Οὐδεν ἐπι τὸ σεμνότερον ἐξαίροντες, εἰ δε τι πονήσειεν υπὸ χειμῶνος ἡ χρόνου το λειπον ἐξακούμενοι καιτῶ πρόσθεν ἐξομοιοsντες εἰς δύναμιν. ἐπει δε ἀμφὶ 25 τὰ 'ὀκτωκαίδεκα ἔτη γεγονότες ἡ σαν ἀμφίλογόν τι περὶ τῆς νομῆς αυτοις γίνεται προς τοὐς Νεμέτορος βουκόλους, οἷ' περὶ το Aυεντινον δρος ἀντικρὐ τos Παλλαντίου κείμενον εἶχον τὰς βουστάσεις. ρτιῶντο

δε ἀλλήλους ἐκάτερδι θαμινὰ ἡ την μη προσήκουσαν

30 ὀργάδα κατανέμειν ἡ την κοινὴν μόνους διακρατεινῆ ο τι δήποτε τύχοι. ἐκ δε τῆς αψιμαχίας ταύτης 206ἐγενοντο πληγαί ποτε διὰ χειρῶν, εἶτα δι' ὁπλων.

157쪽

τραυματα δε πολλὰ προς των μειρακίων λαβόντες οἱ του Νεμέτορος καί τινας ἀπολέσαντες των σφετέρων και των χωρίων κατὰ κράτος ήδη ἐξειργόμενοι παρεσκευάζοντο δόλον τινὰ ἐπ αυτούς. προλοχίσαντες δὴ της φάραγγος το αφανες καὶ συνθέμενοι τοῖς λο- 5χῶσι τὰ μειράκια τον τῆς επιθέσεως καιρὸν, οἱ λοιποὶ κατὰ πλῆθος ἐπὶ τὰ μανδρεύματα αυτῶν νύκτωρJ ἐπέβαλον. ' μύλος μεν οὐν τον χρόνον τοὐτον ἐτύγχανεν ἄμα τοῖς ἐπιφανεστάτοις των κωμητῶν πο-οευόμενος εἴς τι χωρίον Καινίναν ονομαζόμενον ἱερὰ 10 ποιήσων υπερ του κοινοῶ πάτρια ' Ῥῶμος δε την ἔφοδον αυτῶν αἰσθόμενος ἐξεβοήθει λαβὼν τὰ ὁπλαδιαταχέων ολίγους των εκ τῆς κώμης φθάσαντας καν is γενέσθαι παραλαβών. κἀκεῖνοι ου δέχονταιαυτὸν, αλλὰ φεύγουσιν υπαγόμενοι ἔνθα ἔμελλον εν Ib07 καλῶ υποστρέψαντες ἐπιθήσεσθαι' ὁ δε Ῥῶμος κατἄγνοιαν τοs μηχανήματος ἄχρι πολλου διώκων αυ- τοὐς παραλλάττει το λελοχισμένον χωρίον, καν του τω ὁ τε λόχος ἀνίσταται και οἱ φεύγοντες υποστρέ- τουσι. κυκλωσάμενοι δε αυτοὐς καὶ πολλοῖς ἀράτ- 20τοντες λίθοις λαμβάνουσιν ὁποχειρίους. ταυτην γὰρ εἶχον ἐκ τῶν δεσποτῶν την παρακέλευσιν, ζῶντας αὐτοῖς τοὐς νεανίσκους κομίσαι. ούτω μεν δὴ χειρωθιὶς ὁ ' μος ἀπήγετο. LXXX. 'Sὸς δὲ . υβέρων Αἴλιος δεινὸς ἀνὴρ ab καὶ περὶ την συναγωγὴν τῆς ἱστορίας ἐπιμελὴς γράφει , προειδότες οἱ του Νεμέτορος θύσοντας τὰ Λύ- καια τοὐς νεανίσκους τῶ Πανὶ την υρκαδικὴν ως μανδρος κατεστήσατο θυσίαν ἐνήδρευσαν τον καιρὸν ἐκεινον τῆς ἱερουργίας, ἡνίκα ἐχρῆν τους περὶ 3στο Παλλάντιον οἰκουντας τῶν νέων ἐκ τοs Λυκαίου τεθυκότας περιελθεῖν δρόμω τὴν κώμην γυμνοὐς

158쪽

υπεζωσμένους την αἰδῶ ταῖς δοραῖς των νεοθύτων. τουτο δὲ καθαρμόν τινα των κωμητῶν πάτριον ἐδύνατο, ώς καὶ νυν ἔτι δρῆται. ἐν δη τουτω τῶ χρόνω τοὐς ιεροποιοὐς νεανίσκους οἱ βουκόλοι λοχήσαντες 20εli κατὰ το στενόπορον της οδου, ἐπειδq το πρῶτον τάγμα το σὐν τῶ μω κατ' αὐτοὐς ἐγένετο, τῶν ἀμφὶ Ῥωμύλον τε και ἄλλων ἴστεριζόντων τριχῆ γὰρ

ἐνενέμηντο καὶ εκ διαστήματος εθεον) ου περιμείναντες τους λοιπους ὁρμῶσιν ἐπὶ τους πρώτους ἐμβοή - 10 σαντες ἀθρόοι καὶ περιστάντες ἔβαλλον οἱ μεν ἀκοντίοις, οἱ δε λίθοις, οἱ δ' ως εκαστοί τι διὰ χειρὸς εἴχον. οἱ δ' ἐκπλαγέντες τῶ παραδόξω του πάθους καὶ ἀμηχανοῶντες ο τι δράσειαν προς ώπλισμένους ἄνοπλοι μαχόμενοι κατὰ πολλὴν εὐπέτειαν ἐχειρώθη - 15 σαν. ὁ μὲν ουν Ῥῶμος ἐπὶ τοῖς πολεμίοις γενόμενος Ουτως, εἴθ' ώς ὁ Φάβιος παραδεδωκε δεσμιος εἰς την υλβαν ἀπήγετο. Ῥωμυλος δ' ἐπειδη το περὶ τοναδελφον ἔγνω πάθος διώκειν ευθὼς ωετο δεῖν τοὐς ἀκμαιοτάτους ἔχων των νομεων, ώς ἔτι κατὰ την ὁδὸν 20 ὁντα καταληψόμενος τον Ῥῶμον' ἀποτρέπεται δ' υπὁτου Φαιστύλου. ὁρῶν γὰρ ουτος αὐτου την σπουδὴν μανικωτέραν οὐσαν νομισθεὶς ὁ πατὴρ, 209τον ἔμπροσθεν χρόνον απόρρητα ποιούμενος τοῖς μειρακίοις διετέλεσεν, ώς μὴ θῆττον ὁρμήσωσι πα-25 ρακινδυνεῶσαί τι πρὶν ἐν τῶ κρατίστω τῆς ακμῆς γενέσθαι ' τότε δη προς τῆς ανάγκης βιασθεὶς μονωθέντι τω Ῥωμύλω λέγει πῆσαν ἐξ αρχῆς την κατασχοsσαν αὐτοὐς τύχην. μαθόντι δὲ τω νεανίσκω τῆς τε μητρὸς οἶκτος εἰσέρχεται καὶ Νεμέτορος φροντίς,

30 καὶ πολλὰ βουλευσαμένω μετὰ τos Φαιστύλου τῆς μὲν αὐτίκα ὁρμῆς ἐπισχεῖν ἐδόκει, πλείονι δὲ παρασκευῆ δυνάμεως χρησάμενον ὀλον ἀπαλλάξαι τον

159쪽

οἶκον τῆς 'Aμολίου παρανομίας κίνδυνόν τε τον ἔσχατον υπερ των μεγίστων ἄθλων ἀναρρῖψαι, πράττεινδε μετὰ του μητροπάτορος ο τι ἀν ἐκείνω δοκῆ. LXXXI. Xὸς δὲ ταυτα κράτιστα εἶναι ἔδοξε συγκαλέσας τους κωμήτας ἄπαντας ὁ Ῥωμυλος καὶ δεη- bθεὶς εἰς την υλβαν ἐπείγεσθαι διαταχέων μὴ κατὰ τὰς αυτὰς πυλας ἄπαντας μηδ' ἀθρόους εἰσιόντας, μή τις υπόνοια προς τους ἐν τῆ πόλει γένηται, καὶ περὶ

την αγορὰν υπομένοντας ετοίμους εἶναι δρῶν το κε-

θ λευόμενον, ἀπίει πρῶτος εἰς την πόλιν. οἱ δὲ τον 10 Ῥῶμον ἄγοντες ἐπειδὴ κατέστησαν εἰς τον βασιλέα, τάς τε υβρεις ἀπάσας, ὁσας ἐσαν υβρισμένοι προς

των μειρακιων, κατηγορουν καὶ τους τραυματίας

σφῶν ἐπεδείκνυσαν τιμωρίας τε εἰ μὴ τεύξονται καταλείψειν προλέγοντες τὰ βουφόρβια. 'Aμόλιος δὲ 15 τοῖς χωρίταις κατὰ πλῆθος ἐληλυθόσι χαρίζεσθαι βουλόμενος καὶ τω Νεμέτορι παρὼν γὰρ ἐτύγχανε

συναγανακτῶν τοῖς πελάταιο εἰρήνην τε ἀνὰ την χώραν σπευδων εἶναι καὶ ἄμα το αυθαδες του μειρακιου, ώς ἀκατάπληκτον ἐν ἐν τοῖς λόγοις, δι 20υποψίας λαμβάνων καταψηφίζεται την δίκην ' τῆς δὲ τιμωρίας τον Νεμέτορα ποιεῖ κύριον εἰπὼν, ώς τω δράσαντι δεινὰ το ἀντιπαθεῖν ου προς ἄλλου τινος μῆλ- λον ἡ του πεπονθότος οφείλεται. ἐν ὁσω δ' ὁ Ῥῶμος υπὸ των του Νεμέτορος βουκόλων ἡγετο δεδεμένος raτε οπίσω τὼ χεῖρε καὶ προς των αγόντων ἐπικερτο- II μουμενος, ακολουθῶν ὁ Νεμέτωρ του τε σώματος την ευπρέπειαν ἀπεθαυμαζεν, ώς πολὐ το βασιλικον εἶχε, καὶ του φρονήματος την ευγένειαν ἐνεθυμεῖτο, ῆν καὶ παρὰ τὰ δεινὰ διέσωσεν ου προς οἶκτψν ουδὲ 30 λιπαρήσεις, ώς ἄπαντες ἐν ταῖς τοιαῖσδε ποιουσι τυ- χαις, τραπόμενος, ἀλλα συν ευκόπω σιωπῆ προς τον

160쪽

μόρον ἀπιών. ώς δ' εἰς την οἰκίαν ἀφίκοντο μεταστῆναι τους ἄλλους κελεύσας μονωθέντα τον Ῥῶμονήρετο τίς εἴη και τίνων, ώς ουκ αν ἐκ τῶν τυχόντων γε ἄνδρα τοιοsτον γενόμενον. εἰπόντος δὲ του Ῥώμου

si τοσοsτον εἰδέναι μόνον κατὰ πύστιν του τρεφοντος,

ὁτι συν ἀδελφῶ διδυμω ἐκτεθείη βρεφος εἰς νάπηνευθῶς απὸ γονης και προς τῶν νομεων αναιρεθεὶς ἐκτραφείη, βραχυν ἐπισχὼν χρόνον εἴτε ὁποτοπη- θείς τι τῶν αληθῶν εἴτε του δαίμονος ἄγοντος εἰς I0 τουμφανες το πρῆγμα λέγει προς αυτόν ' πιτι μὲν ἐπἐμοὶ γέγονας, ῶ ' με, παθεῖν ὁ τι αν δικαιώσω, a καὶ ώς περὶ πολλου ποιήσαιντ' αν οἱ κομίσαντές σε δεsρο πολλὰ καὶ δεινὰ παθόντα σε ἀποθανεῖν, ουδὲν δεῖ προς εἰδότα λέγειν. εἰ δε σε θανάτου τε καὶ 15 ἄλλου παντὸς ἐκλυσαίμην κακοs, ἄρ' ἰν εἰδείης μοι χάριν καὶ δεομένω ἡπουργήσειας ο κοινὸν ἀμφοῖν ἔσται αγαθόν; ἀποκριναμενου-του μειρακίου ὁπόσα τους ἐν ἀπογνώσει βίου κειμένους η τοὐ σωθήσεσθαι ἐλπὶς τοῖς κυρίοις τούτου λέγειν καὶ υπισχνε 20 σθαι ἐπαίρει, λῶσαι κελεύσας αυτὸν ο Νεμέτωρ κῶπάντας ἀπελθεῖν ἐκποδὼν φράζει τὰς αυτοs --χας, ώς 'Aμόλιος αυτὸν αδελφὸς ὼν ἀπεστέρησε τῆς βασιλείας, ορφανὸν τέκνων ἔθηκε, τον μὲν ἐπὶ θήρα κρυφα διαχειρισάμενος, την δ' ἐν εἰρκτὴ δεδε- 25 μένην φυλάττων τά τε ἄλλα ὁπόσα δεσπότης χρώμενος δουλω.

LXXXII. Ἀει εἰπὼν καὶ πολὐν θρῆνον ἄμα τοῖς

λόγοις καταχεάμενος ἡξίου τιμωρὸν τοῖς κατ οἶκον εαυτοs κακοῖς τον Ῥῶμον γενέσθαι. ασμένως δὲ υπο- 30 δεξαμένου τον λόγον τοs μειρακίου και πάλαι τάττειν

αυτὸν ἐπὶ τὸ ἔργον ἀξιοsντος ἐπαινέσας ο Νεμέτωρ την προθυμίαν, Τῆς μεν πράξεως ἔφη τον καιρὸν ἐγὼ et