장음표시 사용
71쪽
PRAEFATIO credorent, nihilo minus qui singulas quas supra enumeravi accuratius consideravorat, non uultiant, ad unam omnes nini esso nisi rocentiorum Vaticano correctomun modo Donas modo pravas coniecturas, o ut nulla est fides relimior an quinus libri quinquo primi continontur codicum, ita pretivi eomandem esse non maius, si ualu recentiorem editionum. Nam is exstini duo codices arisini Reg. B., fg. C. Son Bign. I, 52,4 Ηuliscn. I, p. X cs. p. VII), in quidus scripturas
optimae non raro inveniuntur, post cuWeigniue emini constat, eos libros descriptos scedition principo mon- datos ess a viro quodam noto, cuius sagacitas et inventio naud pomenda osse videntur. Sed - ut transeamis eos codices, simi Dus excerpta continentur superest omnium vetustissimus
illo codo Vaticamas palimpsestus es saeculi ocimi Cod. Vat. 737, quo continontur obnii istoriarumoxcerpta gnomica, Quem ait sollertia retectum quamquam mira cum diligentia sysius excussit, tamen quod vir ille doctus pro miserrima illius ituri conditions saepissimo non codicis scripturam sod editionis Didotianas spraesentasse videtur f. immo anni annal. 1847 n. 41. p. 327. Gott. et Ang. XXIV. 116),d discrepantiis codicis illius iudicar non poSsumus nisi in annotationinus infra affixis aurasysio accurato signincatis. sindo animo bene est tenendum, non integra1In codicem ess Vaticanum M sed contineri solibro excerpta, quorum fides non tam certa osse videatur. Ita et initio epitoniamin librata saepe mutaverianto naud raro modio in contextu nonnulla omisomni
I, 11, 1 οἱ δε πολλοὶ τετρυμμένοι μεν π των . . πολέμων, . αμα δε τοις αρτι ρηθεῖσι. Α πολλοὶ τετρυμμενοι ὁπο cum latu), . . αμα τοῖς ρηθεισι , 13, 13 τοῖς βουλομένοις καλi συνθεάσασθαι τοι βουλομένοις θεάσασθαι. I, 88, 2 Ἱππακοιπων κ αὶ Gνγτυκαίων πόλιςJκαὶ 'Bυκαίων cum latu cf. III, 7, 2 31, 4. 31, 5.8 1, 6 81 12 si vectomun collocationem non solitam
72쪽
PRAEFATIO. LXIXAB eponIUIictro novamini I, 3, 3 σποράδας εἶναι συνέβαινε τὰς της οικουμένης πράξεις σποράδας συνεβαινε . . οικ. πρ εἶναι. I, 3 7 εἰ μεν ουν μιν ν συνήθη καὶ
γνώριμα . . ἡμῖν συνήθη και γνώριμα ην ciun latu)I, 35 2 Praemissis is rebus adducentinus adeossies1 Vaticanum in caute si conciderate adni Dondum 1aestio do fonto illius libri ideo non rit dim-cilluna, io iam Hulisenius Ῥ1. I, 3 docuit o communi sonis derivatos esse codiconi Vaticaniam Α)Mollieum M iisdem laeunis I, 2, 7. 3, 3 laborantes.
Sod non nodo iisdem lacunis corruptum ess Vaticanum M sod etiam iisdem glossematis, deniqJ1e sis-dom fors vitiis, ex ipsis sis locis, Io asseram, luculentissime opstre Diti. I, 3, 2. της παρα του Σικυωνίου ' Μ της παρ' Ἀράτου Σικυωνίου.
I, 81, 4. Ἀποκόψαντα ' ἀποκόψαντας. I, 86, 7. φορμης' i ἀφορμὴν Μ. v. p. XIV.Jἀφορμος. III, 4, 1. 4 ημας δει ἔδει. III, 4 4 περὶ τῶν κρατησάντων ἐλαττωμάτων Jπερὶ των κρατησάντων οὐτε περὶ των ἐλαττωθέντων. III, 4, s. - γαρ δήπουτινας Γου γαρ ὁ τουτ Dαι. III, 4, 10. -οτε πλεῖστα τα πελάγη πλει. III, 6, 1. πρωτον ' πρώτην.
III, 20, 3. των ἀναγκαίων ουδενὶ προσίεσθαι . . Ουδενων os et D. . προυσθαι. -υδὲν ων os . . III, 31, 3. δια του . . ἐλπίδα μηδένα τῖν νον νsν pro os A in marg. V. pag. V. ποτ α ευλόγως βεβαιώσασθαι ' δια το . . μηδεν αν ἐκ τῖν νον παρόντωνευλόγως βεβαιώσασθαι.
ΠI, 32, 2. ἀπο τῶν κατὰ Πυρρον καὶ ψαιον συγγραφέων καὶ καιρῖν ἐξηγήσεωςJ. v. p. XXXV.
III, 32, 5. παραλειπεῖν ' παραλείπειν.
III 57, 3. ἀργυρίων και χρυσίων' ἀργυρείων -ὶ
73쪽
ΠΙ, 59, 1. ἀλλὰ δυνατου Dἀλλ' αδυνάτου v. p. XXV. III, 59 4 της περὶ τὰς . . . πράξεις καὶ φιλοτιμίαςJπράξεις φιλοτιμίας. III, 59, 5. καὶ βελτιον και γινώσκειν ἀληθινώτερον Iκαι βελτιον γινώσκειν ἀληθινώτερον. VI, 59 7. και τὰς κακοπαθείας Α μα si ἔτι δε κακοπαθείας v. pag. XXXVII. ΠΙ 81 11 αὐτανδρεὶ αυτανδρὶ.
Perraro vero factum est, ut, cum codicis Vaticani A schida diligentius a repraesentaret, quae in Birchetypo invenisset, Vaticani M scriptiua melior evaderet. I, 1, 5. υκ λοις πεντήκοντα καὶ τρισιν τεσιν q
I, 2, 1. παραβάλλομεν καὶ συγκρίναιμεν παραβάλοιμεν. I, 4, 1. ούτως καὶ δια της στορίας π μίαν σύνοψιν ἀγαγεῖν . . osτως . . πο μίαν δὲ σύνοψιν Pa
limpsestum non eraIn Scripturam eXhi Derse, tamen monstrare seram Campius docuit δὲ enim illud ex δεῖ ortum esse Videtur.
III, 7 6. Osτε γαρ ἐκεῖνον εἰκος ουδέποτε δεόντως στήσασθαι τὰς των σωμάτων θεραπείαςJ Reificius p. 197:
vix satisticu; veruum simplex στήσασθαι, mallem a li-Ῥ1od compositum καταστήσασθαι aut συστήσασθαι a. αενστήσασθαι, 1od etiam Casindonus conieciU. Wroci prae Det συστήσασθαι.
mas 1adratas, foliis 286 1smurinaceis constans, eXaratus circa saeculum duodocimum o iudicio pa-lsini is nunc codicon non taan accurato excussit hclum editions ervagiana contulit), a continentur excorpta indo ad initio composita ab incerto quodlaananctoro. Primi vero iuri excerpta non tam certa.Bfidei esse videntur, Fod codicis initio nonnulla, foliai didi. παρέλειπον' παρέλιπον.
74쪽
PRAEFATIO. LXXI desunt suppleta a manu recentiore. Sch voifi V, 322 s). Hunc libra1ni Masin ex ipso codico Vaticano A aut x ographo im codicis descriptum esse iis temporibus, mistus Vaticanus manibus recentioribus pleris ius locis nondum erat emendatus, nemo erit 1in concedat, si accurate perscrutatus erit, iisdem vitiis contaminatum ess Uctinatem, silai l oret Vaticanus Α), quamvis dulsivan osse non possit, quin is rarius non raro peccata
II, 8, 11. πειρασόμεθα δὴ θεου βουλομένου ἐφ . . . ταχέως ἀναγκάσαι σε ALF anilaguun illud ἐφε. . v. p. XL)ham cunctante omisit.
75쪽
XII PRAEFATIO. III, 116,10. ἐπιφανει ς' ἐπιφανεῖς a v. p. LXIV. III, 16, 13. Ῥυ- ενουσίαν Ουσενουσίαν F. VMieani scripturas lemanaqJ1 insolicito sunt cor- Tectae locis nis: Π, 15, 3. διὰ τὸ Α διά τε.ΙΙ, 28, 2. κατὰ τας ειθισμενα τάξεις παρατάξεις , cf. II, 3, 2 χρησάμενοι τ παρ αυτοις εἰθισμένη τάξει. III, 36 6. ἡ της os περιέχοντος ήμας διαίρεσιςJτου της , V pag. LVIII. III, 14, 6 τω πρότερον ἔτι ' το πρότερον ἔτι ,
III, 116, 2. βουλομένου ' βουλομένω , V. p. LXIV. Denimas de codicinus Monaconsidus 67 N 185 O), Uinis solscta περὶ πρεσβειων continentur, et doco dico sirosciano Ρ), cui insunt excerpta περὶ ἀρειης καὶ κακίας in praefatione altorius Volauninis mini ratdisserendum. Ommum igitur codicum ut quaestionis summam comprenen lamas onus st fons codex arcnotypus anto saeculum decimum conscriptus neque lacunarum neque1 glossematum expers, e quo descripti esso vidontia vetustissimi illi lini Vaticani ΑΜ). Ex Vaticano in donuo si Florontinus B st Urbinas F fluxit;
rscentissimi si multis mendationibus contaminati sunt
codicos avaricus C Augustanus D Regius A E),
do quom11 origine tamen ortum iudicium fieri non potorit, nisi Florontinus et ruinas denuo rivit Rccurat excussi atque vina Inanus codicum illoriam ro- eontium diuenter distinctas. Ut autem demonstremus, quanta si fidos codicis Vaticani non navemus locupletiores testes, uia inscriptiones, quas de formation nominum proprioriana quas ox lingua latina, in graseam transierunt mira consentire cum Vaticano nuper accuratissimo doein Durandorgoriis Herni. VI, p. 135 ss.). Itaquo se undum Vaticanum et inscriptiones omninus locis μεδος
76쪽
V XIIIDβεριος esse restituenda post utenuergemam nemo negavit. Is ut nonnullis locis Vaticani Α Nεριορ
forma non apta comparet, quam utique expellondam esse in propatulo est, ita codex inter somnas Μασσα-
λωτης lII, 41 9. 96, 7 XXXIV, 10, 7 et Μασσαλιήτης XXXIII, 447), 1. 7 10), 1. 7 10 2), Μασσαλιωτικός III, 41 5 si Μασσαλιτικής III, 5, 6), Σαρδόνιος I,
10, 5. 79, 5 88, 10. III, 37 8. 1, 7 et Σαρδῶος I, 42 6 88 9. II, 14, 6 8. III, 7, 2 ita variat, ut
Mei vix possit, utra lamna sit recipienda. Sed non udimas I naim forinam esse restituendam sed Polynium consulto os cognato amasse formas v. pag. LXXIX)luculenter apparet ex locis nis: I, 88 94. των δὲ Καρχηδονίων ἀγανακτοέντων Αὐαυτοῖς καθηκουρος μῶλ- λον η των Σαρδωων δυναστείας. .. οἱ Pωμαῖοι πόλεμον ἐψηφίσαντο πρὸς τους Καρχηδονίους, φάσκοντες αυ-
τους ου ἐπὶ Σαρδονίους. ποιεῖσθαι τὴν παρασκευήν.UI, 95 6s. προαπέστειλε. δύο ναῖς ταχυπλοούσας Μασσαλιητικάς ... ευγενως γαν. κεκοινωνήκασι Ῥωμαίοις πραγμάτων καὶ Μασσαλιοται uas eum ita sint, Vaticani scripturas non videntur essΘ OI mendae. Alias autem Vaticani scripturas cum inscriptionum testimoniis optime consentiunt ita Κερκυρα DInBn
Coreyras insulas II, 9, 24s. confirmatur inscriptions, quas xstat in C. I. A. II, 1, 49 Deinde quod codex Vaticanus IV, 3, 1. 2. 4. 5, 1 Κνώσιοι oxnidet,
tionum et numorum auctoritato nisus docuit Bull. dseore noli. III, 495) Parnassum autem montoni in Vaticano IV, 7, 5 setissime dici Παρνασσόν contra Constum marinor arium testatin C. I. G. 2374 4 Riomann. l. c.) Denimae Hispanorum illi genti fuissononis Vaccaeis III, 5, 1. 14, Gακκαίους, .pag. VI latinas inscriptiones C. I. L. II, 233 ds-
monstriint; ex iisdem autem latinis inscriptionidus Ivilmamsi exempl. inser lat. 203 SENUI SANIS)--- eludere possumus, πιννουεσάνοι ΙΙΙ, 91, 4 v. p. XXVII
77쪽
LXXIV PRAEFATIO. in Vaticano cori raptum ess coriagendum in Σενουεσα-νοί. Itaque sicut inscriptiones continnant, iam diligentor librarius ex arcnowpo naud malo descripseriri, ita non raro sis adiuti scriptura corinpias, rus etiam
Ita 1ο exnius III, 5, 1 Vaticanus Μασσανασην mihi persua Sum est, ex testimonio tituli iamdudum noti v. Stapnani iss V, 600 C), cui nupsi rimo .lsi si illinuaccossorunt Mus. non 34, 159 35 490. 36, 145.
Horm. 13, 560), esse scriD0ndum Μασαννάσαν. nus ratiocinationi nus cum demonstratum esse videatur, plurimi osse aestimandam Vaticani Idem, ' perspicuum est, nobis, si inscriptionum testimonia prassio non sunt, tantummodi Vaticani scripturas ess perpondondas et perscrutandas It 1 Μεδιόλανον duo Dus locis
II, 34, 10 11 confimatum tenemus, non Μεδιολάνιον,
quod suasi II, 34, 15 occurrit; πνσομβρες quod legitur II, 34 5. 35, 1. III, 40, 8 60, 8 Ἱσομβρες ΙΙ,
22, 1. 23, 2 28, 3. 28 7 30, 6 32, 2 4 5. 34, 3 1 O. III, 6, 3. πνσοβρες II, 17, 4 unitatio oriri non potest, an forma sit praeferenda, io et trado Ι, p. 212. 13. 216 218. II, 292 et lutarcnus Μarcsu.
3. 4. 6 si Stopnanus Byzant illud, constanter sorVant. Φρεντανῖν xu ΙΙ, 24, 12 scri Derem cum cnweignaeusero ex III, 88, 3, pro Φερεντάνων persuasit --λουσιον II, 25, 2 pro Κλουσιον illatum. Φαίσολα
II, 25, 6 in Φαισόλαν, tu est III, 82, 1 την Φαισόλαν,
cum enseloro esse mutandum sis NisDUM ius cnol. nistor Vol. 1 ari 2 p. 53. 54 negat no oppidum locum ni nanoro, ostendit seqwens αὐτου παρενέβαλον.
Aliovisi enim Polynius an hia Φαίσολα πόλιν pro ἐπὶ πόλιν Φαίσολα ad vitandum masti omni modo fugit niatum aut παρενεβαλον αὐτο fuisset scripturas. r-liuini Ἀλπει νῖν in Vaticano II, 14 8. III, 7, 9 cona- parentem praρferendam esse υλτανον, vaod semel III,
34, 6 ocounit, ius rei testimonium est, 1od inuonitur apud Stra nonon quovia I p. 177 c των Ἀλπει-
78쪽
LXXV τῶν ὀρον. IV p. 209 C. IV p. 202 C: τα γὰρ υλπεια καλεῖσθαι πρότερον Ἀλβια, καθάπερ καὶ Ἀλπεινά. Malo Vaticanus Π, 15, 8 ρανσάλπινοι pro Τρανσαλπῖνοι,
quum no necessario sit circumflectendum, ut πεννῖνος II, 16, 1 et alibi scripsi pro Ἀπέννινος, 1od redarguti disertum Stepnani Byg. testimonium κτη ικον ponentis ἈπεννῖνοςJ, 1od optime servMur in Vati-eano II, 16, 4. 17 7. 24, 7. II, 110 9. Σκερδιλα nὁας 1od omnibus locis exceptis II, 5, 6 Κερδίδελον, Π, 6 6 Σκερδιλά δον semiavit Vaticanus, Μάλι ος
Ῥο ter I, 26, 11. 39, 15. II, 31, 8 v. an XVII.)Μάλλιος semel III, 40, 11 in codico occurrit, formas
Veriores esse putari eas, quae testimoniorum consensu
eoctrinantur. Denique pro ρεντίνων III, 22, 11 cumfluitsonio Flech ann. 95, 311 Aαρεντίνων, pri
Α 1 eadem comitia in Edro Vatieano des in omni ortinograpnia et dialecto, de sinus nunc nos melius facere possumus ita licium, cum auctoritMeminscriptionum, ins excusserunt echletanas, er-Kerdenus, aetheriis mastest de eloc. Pol ,,Loip2. Stud. 3, 2.9 p. 299 s. alii, semsi possimus. Accusativum pluralis nominum in ευς R. dentium inde a quarto a. a. n. saeculo inumnabuisse in εις, ex inscriptionidus Wochlei p. 18s. Hemorden p. 49. aetheri. 300. v. Bamberg, Ziscnstis G. V. 36, 200. Dindor Diod vol. I. p. 124. apparet. eum autona obvii lutarcni Iosepni libri ita varient, ut nodo lamnan Atticorum nodo nonunati O parem praebearit, duuitari potest, utrum altera forma intempestivis correctoribus possit concedi sene. Sed est ποιν' sormas ita miscere, ut sine ulla caussa nodo serinatur βασιλέας modo βασιλεῖς, modo ηας modo
79쪽
Ι.XXVI PRAEFΑΤΙΟ.ναυς mala etiam obnius duas formas, 1ae orant in usu, ita adninuit, id altera succederet alteri III, 96 4s. δύο μὲν πιάνδρους νηοί ποβαλόντες . ἔφευγον. επικειμενων δε των Ῥωμαίων. τὰς με να sς ζέβαλον εἰς τον αἰγιαλόν f. I, 51 1 14. I, 53, 1. 2. Ajεί Vaticanus codex cum formam αἰεί saepissimos ideat pro ἀεί, aetherias p. 29 nanc varietatomPolynio tridui posse ogat, sed consei auctoritate grammatici curiisdam inde a. initio totius operis mutatum ess αἰεί in ἀεί sod intordum formam αἰεί exu fugisso
itaῬ1 adnite in contextu esse servatarn. Cum autem inscriptionum testimoniis certe continnetur, cum laminita Polynii temporinus fuisse usitatissimam C. Ι Α Π, 1, 467, 17 4 al. tum εἰ confundi cum αἰεί C. I. A. II, 1, 564, 7 12. 20), facer non possum, qui Polybio,
quom studio cuidaan formas variandi se odisso mini persuasissimam est v pag. LXXVID forinamia nanc
27, 8 monuit. talis invoniuntur in Vaticano formas nae I, 33, 11 ἔθηκαν. I, 59,5 ἐπέθηκαν. I, 88,1 προσ-ε αν. II, 58 8 ἀφηκαν II 61 10 προείλαντο ΙΙΙ, 12, 4, παρέδωκαν III, 13, 6 ἐνέδωκαν ΙΙΙ, 19, 5 -- έπεσαν III, 27 8 προείπαμεν l. De a oristo Vocanun φέρειν videas ea Ias Mouyus act. oc. nil Lips. I, 299 collegit si addas I, 24, 12 προσενέγκαντες I, 62.9
κατενεγκεῖν. Eadem autem ratione, a inde a quario R. n. n. saecul nae formae sunt in inscriptioni Dus
saec. IV C. I. Α. II, 1 162. ἐνεγκασῖν 10, 21 εωεν- γκαντι saec. III l. c. 334, 30 ἐπέδωκαν 14, 17 ἀνει- πάτω s c. II l. c. 442, 5 Dωκαν 466, 16 ἀπέδωκαν 466, 27 467, 29 40 468, 17 470 9. 12. 13. 471, 24 ἀνεθηκαν 470, 7 ἀνηνεγκαν), per se patet, tales forin
sino ulla unitatione Potnio quoque esse tra Duendas. Attamen tantum adest, ut unam illia formam Polybii
80쪽
PRAEFATIO. LXXVII esse putemus, alterrana I, 18, 9 παρείλετο Ι, 30, 1 noveto I 31 8 ειλετο II, 60, 5 περιέθεσαν deleainis, ut non duditem utraanquo concedere obuio consulerato varianti II, 11, 5 P τε φρουραν παρέδοσαν . . αυτοί τε σφῆς ἔδων-ν. Λθροίζειν ἀθρόος veram esse formam Atticanaeum post Rismannium l. c. ΠI, 492. V. Bana Der l. c. p. 198 eonstet atque etiam in Vaticano codico liscn. Plei . ann. 95, 3084. forma illa vuleatur praevalere, non undavi 1 Atticoriun forinam restituere. Λυ. Quod in titulo circa isdu saoculi secundi
0. Ι Α. II, 1, 24, 18 εως ῬμJπασαι διέλθωσιν εως
eum coniunctivo coniungitur, planum est, non modo nunc usum Polyhi posso concedi XXXV, 2, 4 κατασκηνου . . εως βουλεύσωνται περὶ των λων, sed etiam μεχρι sinea cum coniunctivo construi posse ΙΙΙ, 93 5 μεχρι συνάψωει τοῖς κροις fr. 96 99 μέχρις ἀνακάμψαντες ἀνασπάσωσι XL, 10 XXXIX, 16 . μέχρις ὁ συνήθεια, ἔχωσιν. Quae cum ita Sint noc quoque loco Vide 1s, Poluuium Atticomam morem eum pler amoue ScnWeign. ind. S. V. ἔως), interdum tamen generi liceniti suae aetatis indulgere. Augmentum. Cum titulis si testantur III saec. CL A. 11 1 314 βουλοντο 329. 331 δύνατο II saec :420 12, 37 δυνατο inde a tertio saeculo Vocanulorum δύνασθαι βούλεσθαι μέλλειν augmentum eri modo per η modo per prorsus consentiunt loci nonnulli ossicis
Vatie Ἀημελλον , 26 5. II, 7, 7 10. βούλετο Π,b0, 7. δύνατο II 63, 3. III, 51, 10), 1os ut corrigam
eum indor no a me impetrare non OSSum.
Βύβλος in Vaticano plurimis locis Hiriscn. l. c. 309 recto osse scriptum necivo alteram lamnam βίβλος esse recipiendam, apparet ex usu recentioriun titulorum, in quinus sola illa forma invenitur. Keil vis. Rnen. XVIII, 2694. Rismann. l. c. III, 507. Hermerde p. 8. V. Bam Der l. c. p. 196 C. I. A. II, 1, 468, 25 fascia
V 478, saec. alterius a Cn. 482, 50 saec uiu).JΓίνομαι γινώσκω constanter esse restituenda et