Quaestionum criticarum de dialecto Herodotea libri quattour scripsit Ferd. Iul. Caes. Bredovius

101쪽

m dialecto Herodotea lib. II. 195 bis. II. 81. H. Ita. VII. 91. VIII. 99. IX. 22. Etiam ubi libri

inter se dissident recte nune illa Hoeodotea sorma est praelata, vide vari Leeu. ad I. 50. V. 87. 106. H. 125. VII. 61. 75. 90. IM. - Etiam Καλχηδονίης IV. 85 recte nunc vulgatur, ubi quidem χαλκηδονίης d. Xaλιδονιης b. IV. 1 4 Καλχηδονίους κτίσαντας S. F. e. Alii male Xαλκηδονίους. Sed eodem capite paulo infra Καλχηδονίους omnes. V. 26. Καλχηδονιους reete Vulg. χαλκηδ. eod. b. VI. 33 Καλχηδόνιοι Berieri recte cum S., ubi alii vulgo Xαλκηδόνιοι. Etiam eo, quod interdum a vera scriptura Κορχηδονιων aberratum est ad Καλτηδονίων, nisi si hoc ex sola usitata qne litterarum ρ et 1 confusione profectum dicas, ista Herodotea hujus vocis forma eonfirmari posse mihi videtur, sie V. M Aιβυων

Sed, quamquam Ionibus κυθρη, κυθρος, κυθριδιον et similia communi sere omnium consensu tribuuntur γ, tamen Herodotus ex

omnium librorum auctoritate et V. 88 ἐκ χυτριδων dixit, et VII. 176 χυτρους gustath. ad Dion. Ρ. 437 χυτρας quare, quum etiam in nostris Hippocrateis exemplaribus χυτρίδων et χυτρινος vulgatum sit cs. Poes. Oec. Hipp. s. vv. et indubitata hujus Ionicae formae exempla apud posteriores demum inveniantur κυθρη Herodes in Stob. Sem. p. 453. κυθριδίοις Clem. Alex. Paedag. 2 p. 1 1 B. κυθροναυλους Ioseph. Antiqq. p. 233 et Var. Lecti. in 3 Reg. 7, 38., vide Maiit. Sturg) p. IM) videndum est, ne omnino hic Ioniamus antiquioribus quidem abjudicandus sit, recteque illa vulgata

sese habeant. Etiam ante vocalem spiritu aspero vulgo pronuntiandam manet tennis Herodoteo ex usu; ut enim απηλι-της, αντήλιος aliaque non

Iones solum sed omnes etiam Graeci dixerunt es. Lob. M. p. 356 sq. ;ate Herodotus ipse usurpavit αυτήμερον II. 122. VI. 139. καταπελ α' ιηιατιον et vita permulta; et ut olim permultis in locis hoe iagenere Peccatum est asperataque pro tenui male posita, sic ne nunc quidem omnia hujuscemodi vitia sublata sunt. I. 5 Ουκ ομολογέουσι vulg. Ουχι S. F. a. e. R 37 Ουκ ό μέω vulg. cum F. Reliqui Ουχ. II. 5 κατυπερθε Vulg. nunc, καθυπερθ. S. - I. 169 καταπερ Κ. F. u. c. καθomes edd. Vett.

vulg. καθὰ S., et sic κατα saepius, Pro quo cave ne κατα τα re

καὶ eo ἐκ τῆς Σύτρας συντεθὲν μονοκ νθοον , quod vocabulum immeritonoatria lexicla deest.

102쪽

m dialeeto Herodotea lib. II.

V. 138 C. repetito, reponendum esse censeo; nnm καθώς vel uspirata sua non pro Herodoteo habendum etiam omnino praestantioribus seriptoribus abjudicatur, cf. Thom. Mag. p. 195, 9 καθοτι καὶ καθα. το δὲ καθως παρα τοῖς δοκιμοις οὐκ ἔστιν. cf. et Lob. Phryn. P. 42b et Strum I, p. 35 sq. - Sehaesero quidem hoc in

loco κώ reponendum esse videbatur neque Herodoteum, sed non aeque proPe ad codd. Ima. seripturum κωθως accedens atque alte-rtim κατα. - Ρraeterea II. 121, 4 απαμμένους nunc vulg. cum S. V. Ρnris. R. a ναμ a. u. K. F. - 121, 5 κατίσαι vulg. καθέσπιeod. S. - 126 κατίσαντα vulg. καθίσ. S. - Ι. 37 μέτες Schaec.

kk. μέθες vulgo. cc praeterea Var. Lecti. ad I. 39. 77. 166. 206. II. 116. III. I 18. V. 20. 105. 106. VL 30. VII. M. 142. VIII. 70. I 40, 2. IX. 18. - III. 83. I. 45. IV. 66. H. 23. HI. 68. VII. Ibo. IV. 43. VII l. 110. - I. 69. VIII. M. - m. 22 et alibi saepius. Sic

etiam II. 9, pro καθευδει, quod omnes male retinuerunt, κατευδει reponendum eat, et IV. 25 κατευδουσι pro vulgato καθευδουσι.

V. 4I Bτεδρον rescribendum pro vulg. ἔφεδρον, praesertim quum l. 17 ἐπεδρης et in Herodoteis libris et apud Suid. N. V. Γυγης legatur, et ἐπεδρην V. G. Etiam vulgatam αφεῖτο VIII. 49 sive ανεῖται Ald. a. b. jam dudum in απειτο mutandum erat. Sed VII. 193 in vulgatis verbis: δερ υτεν γαρ ἔμελλον υδρευσάμενοι ἐς το πέλαγος ἀφησειν, ἐπι τουτου ὀὲ τῶ χωρω ουνομα γέγονε 'AcyLσαι, forma vulgata ἀφήσειν propter nomen Proprium A νεται re linenda esse videtur, ut 'Aφέται ipsum constanter apud nostrumper aspiratam op scribitur, vide VII. 196. VIII. 4. 6. 7. 8. 11. I Etiam ipse spiritus asper nonnullis in voeibus Ionice in spiritum lenem transit, quum Atticis interdum etiam iis in vocabulis, in quibus non Iones solum sed alii etiam omnes Graeci spiritum lenem pronnntiabant, spiritus asper fuerit peculiaris; cs. Plers. Moer. P. 179. ῆνυσα δραξως ἀττικως. et imς έλληνικῶς es. Herm. ad Euripid. Baceh. vs. 1092. mitti Sturg) p. 88. Interppr. ad Euripid. Bacch. 702. ἐσμος Herod. v. 114 et sic nisi, ἔσμος Attice. - άραιος Attice pro αραιος es. Lob. M. 613. - Aristoph. Ran. 1089λαφαυανθη pro Bταπαυανθη. EusL Hom. p. 1387 , 7 4 -υνεται 'πιτικῶς το αθρους, vitae Interppr. ad Aesch. Ρera. 420. Quamquam apud Iones istum ad spiritum lenem alia etiam plerumque accedit primae syllabae mutatio, quo et pertinent verba Eustathii ad Il. ν p. 920 , 44: xo M t ρηε ωνικως ψιλουται, εἰ καὶ

το ἱέραξ δασυνεται, et sic Iρηκας leni spiritu notatum apud nostrum II. 67 recte est vulgatum, quamquam et alii et cod. F. ιρηκ. aspero spiritu scriptum praebent; qui idem cod. F. II. 65 cum nunc vulgato ιρηκα consentit. Unde haud dubie pro vulgato ἱρήκων II l. Diuitiam by Corale

103쪽

De dialeeto Herodotea lib. II. 76 ἰρήκων est reponendum, neque multum hanc ad quaestionem tribuendum loco Gregorii Corinth. d. d. Ion. η κρασις του T καὶ ε εἰς i μακρον των 'Iώνων ἐστιν. ἱρευς, ιραξ, χηι De ουρος, Ουρέω vide p. 138.3 De ηως pro εως jam supra p. 33 vidimus.

Eodemque modo formis Herodoteis oυρος et Ουρέζω constanter lenis spiritus est addendus, neque ulla hujus legis exceptio admittenda; quare adsentio Bekkero aliisque qui III. 142 male vulgato Oseoισε Herodoteum Ουρισε substituerunt. - Praeterea Ionico ex inore dixit noster 'Arδην ΙΙ. I 22. Alia vocabula alio in significatu usurpata alio spiritu notari s lita sunt, sic tu ρη ratio, quae habetur alicujus) et ωρη tempus, coeli atque aflris temperies, eoeli plagae) constanti significatione inter se differunt; vide exempla in Sch eigh. lex. Herod. a. v . et Eumol. Mag. 448, M s. v. θεωρος ωρην γαρ ελεγον την φροντίδα, et quamquam codd. Herodoteorum scribae interdum hae ab norma aberrasse deprehenduntur, ut I. 4, ubi pro vero ωρην

μη δεμίαν εἴρην ἔχεινὶ alii eoρην, codd. S. V. ωραν posuerunt. III. 155 τῆς Ουδεμία ἔσται ἄρη απολλυμένης Δγρη ἔσται S. tamen

recte fidem non invenerunt , sed ubique nunc quidem illa ex disserentia hinc tu ρη, illine coori recte scriptum invenitur. His adnumeranda sunt verba ἔργω excludere, et εργνυμι includere Herod. II. 86 ἐσεργνυσι, IV. 69 κατεργνυσι; sed κατεγγοντες VI. 102 prementes et in angustias urg ntes, vide Butim. gr.

Buum. l. l. et Lob. Aj. vs. 7M). Alibi, ubi cum praepositione

quadam haec verba apud nostrum conjugata cernuntur, non manifesta fit differentia, quum jam supra viderimus Herodotea ex consuetudine apiritum asperum constanter non valere ad immutandam

tenuem praecedentem. Sed recte codicis b scriptura ειργεσθαι VIL197 in vulgatis verbis ἔργεσθαι του πρυτανπιχυ neglecta est, quum hoc in loeo ἔργεσθαι nihil nisi excludi possit denotare. verum ut ερδαν et ερδον in praesenti et imperfecto tempore

constanter apud nostriam uspero spiritu scribenda esse eontendo,

ritu et ab inusitata praesentis temporis forma ἔργω derivandum. Et ἔρδειν quidem summa consensione omnes scribunt I. 137. 11. 121

1ρδουσι) III. 38 ἔρδειν et sic hoe ex loco Origenes cir. Cela.. p. 254, ed. Cuntabrig. anno 165M IR 80 ἔρδει) VΙ. 88. IV. 60 ερ- δομένη; unde patet, iis paucis locis, ubi alii lenem spiritum hule

verbo addiderunt, malam grammaticorum eorreetionem sese immiscuisse, vide Lexic. περὶ πνευμ. p. 218 το ερδω ἐν τοῖς του 'Iωαν- νου δασυνομενον ευρον, ἔνιοι δε ηuλουσι. Sed Eustath. Od. I 577 - 281 το δε ερδειν, o τι δασυνεται , ως ano του ἔεζω. es.

Lob. AJ. vs. 905. Et sic I. 119 recte nunc vulgatur ἔρδη cum coit d. Μ. Κ. S. F. a. c. ερ dot alii enm R. d. ἔρδοι b. - Ι3Iθυσίας ερδειν Bekk. alii, et Origen. ctr. Ceis. V, p. 259 hoe ex loco, alii ἔρδειν. VIII. 143 ερδειν vulgat. ἔρδειν F. IX. 103 D-Diuili ed by Cooste

104쪽

De dialecto Herodotea lib. II.

δον vulg. ἔρδον F. n. Etiam pro male vulgato ἔρδεσκa HL 33Bokverus recte ερδεσκε restitui L - Num in Homeri carminibus ερδειν an ἔρδειν rectius scribendnm sit, nune non quaero. In BO-risto ἔρξα ii in locis modo supra laudatis leni spiritu scribendo omnes consentiunt, quamquam Suid. s. v. ειρκτη tradidit το δε εραας τὸ πραρας δασεως ἀναγινώσκομεν. Sed aliis in vocabulis quamquam prima eorum vocalis Ionicemni ista est, spiritus asper ut tu vulguri sermone additur, sic ειλίσσω noster semper dixit, et immerito quidam II. 38 εἰλέσσων receperunt, quum eodd. M. P. K., ut constanter alibi, ειλίσσων praebuerint. Ac

falso in Eustathii Commenti ad Hom. II. p. 177 - 234 seribitur εἰλίχ-ο ex Herod. VII. 90, ubi nostri Herodotei libri aulino habent. Et vereor ut exemplis indubitatae fidei probari possit quod

Taetaes ad Hesiod. p. 109 tradidit: το 'Aττικοι δασυνουGιν, οἱ δὲ λοιποὶ παντες φιλουσιν. Praeterea noster aspero spiritu dixit ἱστέη, ἱστιῶν, etc. Quod autem εσσο eo leni spiritu notatum codd. F. S. b. d. fere semper

praebuisse di euntur ut I. 207 pro vulgat. ἔσσωθεις, ἐσσωθεις , id

ex perversa quadam ratione Prosectum esse videtur, ut Ι. 200 oλ- ιον codicum F. a. b. Αlis.) pro nunc vulg. ολμον. I. 7I αβρον eo dieum S. b. Pro vvlg. αβρον. II. 7 ὀδων codicis Κ. pro odῶν. l. 24 ἐδιυλια codicis F. et Suid. s. v. pro ἔδώλια es. Lob. M. vs.1277. - De ιετο et perverso Dro vide infra p. 322. Porro a cum aliis litteris lingualibus permutatur, sic a et et

in σημερον Herod. Ill. 71, vide Maiu. Sturκὶ p. 7. - Huc etiam pertinet Ionica quorundam nominum terminatio in σέα σίηὶ pro Attica τία cs. Lob. Ρarerg. p. 505 sqq. Sic αλουσίη Herod. IL86. Hippocrat. de Vici. San. II. 10. 5I. - αδυνασίη Herod. ΗΙ.

79. VII. 172 sed αδυναμίη Herod. VIII. 111. Hipp. Ρlat. alii). ἄκρητοποσIri Herod. IV. 84 cs. Lob. L l. p. 522. στρατηλασisi Herod. II. I. IV. 105. VII. 14. 15. 10, 2. 21. 106 et 138.

Ρraeterea ad multis in vocibus posuerunt Iones Herodotiisque pro Atticorum ττ, sic πίσσα IV. 14b. ασσα Ι. 47 Et alia permulta, quae omnia nunc recte scribuntur, etiam ibi, ubi eodd. quidam in Atti eam consuetudinem aberraverant, ut I. I97 ἄσσα vulg. αττα S.Ill. 50 Μέλισσαν et Μελίσσης vulg. Μελιττης S. LV. 134 ἀπαλάσσεσθαι vulg. απαλάττεσθαι F. V. 6 φυλάσσουσι vulg. φυλάtτουσι S. VII. 46 συνταρασσουσαι vulg. συνταράττ. F. IX. 62 ἐλάσσονες vulg. ἐλάττ. F. - σ et ρ II. 70 mrρευ ς recte nunc vulg. cum eodd. M. P. K. F. a. b. e. ubi θηρευτήρ Ald. S. V. R. d. - Et os eonstanter dixit Herodotus eum veteribus Atticis in Τυρσηπιην, χέρσον, θαρσυνειν aliis multis, constanter Ric scribendis, et sic seribuntur nunc quidem omnia illa, etiam ubi codd. Mss. inter ae dissident, veluti IX. 120 Xερσονησιτέων S. V. Paris. χερσονησιωτμων edd. Vett., sed eod. F. Xερρονησιτέων, vide et Var. Lecti. ad

105쪽

κDe dialecto Herodotis lib. II. ticisqne usitatius atque acceptius quam μολις suisse dicitur γ, etiam

ab Herodoto usurpatum est constanter, sic I. 116. ΙΙL 12. IV. 29. IV. VI. 37. 83. 125. VII. 168. VIII. 81. 132. Supra jam est dictum ea de permutatione, ex qua litterae ire apud Ιones in sa transeunt, quarum de geminatione ne mediocris quidem exstat dubitatio. Sed aliis in vocibus incertum esse potest, utram per geminatum an per simplex o sint scribendae. Quae haesitatio latius etiam patet, et ad alias quasdam geminandas aut non geminandas litteras pertinet. Et tradidit Eustath. ad Hom. Il. μ' 15. 20: Φερεται κανών τονικος τοιουτος, τὰ εἰς σος υπὲρ δυο συλλαβας τω - παραληνομενα ἔχοντα καὶ Exερον σ ὀξυνεται, Ἀλικαρνασσος, χυκαβησσος, Gρτησσος, Aυρνησσος. - Καρησος, μη

Ου βουλεται. - Et sic apud nostrum Ἀλικαρνησσευς et Ἀλικαρνησσος recte nunc ubique per geminatum T scripta vulgantur, quamquam alii eoAd. vis. saepe simplex σ tantum praebent, vide Var. Lecti. ad I. Prooem. et insterirer. ad h. loe. I. 144. 175. II. 178. III. 4. 7. VI l. 99. IX. I07. Etiam in nummis geminatum ostendunt sibilantem litteram Halicarnassenses, qnamquam posteriorum et alii et Eustath. Suid. seripturam per.simplex d sere constanter secuti esse videntur. Et valet de his quod Eustath. ad Hom. Odyss. x va. 466 de acriptura nominis Παρνησσος tradidit: δὲ duὸ τῶν δυοσο γραφὴ του Παρκησσου κατηργηταε παρα τοῖς υστερον. - Nam seriptura per simplex σ primum a poetis metri causa in his Et similibus nominibus admissa, deinde apud posteriores et vinctae et solutae orationia scriptores indiscrete est frequentata. Sic Procopius de best. Goth. IV, 6 Ἀλικαρνασευς Προδοτυς. -- Pausan. X, 32

Ρrometh. vs. 726. sed aescias διων eod. S. - V. 100 Κορησσω. Ρraeterea duplici consonante exarandum est Κνωσσίου III. 122.

semininum γλισσις et Εἰλισσιαδες apud Steph. Byzanti et Paus. l. l. -

Cf. Poppon. Thucyd. I, p. 208 et grammaticorum locos a Maiit. SturE R. 2 laudatus. Greg. Cor. p. lib. - Alios Atticos mox μογις mox μολες dixisse, vide Lob. Aj. vs. 806.

106쪽

De dialecto Herodotea lib. II.

Etiam υμφισσαν VIII. 36, ubi quidem eod. F. male υριπισαν οῦ sed VIII. 32 omnes υμ σσαν. Simpliei autem o exaranda esse censeo haec: Κηφισός VII. 178. VIII. 33, quos ad locos vide Var. Lecti. et Bernh. ad Dionys. P. p. 604. Aliter statuit Herm. ad Soph. oed. Colon. vs. 693. Sed Pausanias etiam X, 8 του Κη σου. - ΙΠσαν II. 7, sie S. V. F. n. Πεῖσαν Μ. R. Πίσσαν Ald. R. cs. CreuΣ. Meleti. eriit. I, 19. Nυσαν II. 146, sic cum codd. S. V. Ρ. Κ. F. Paris. Πυσσαν olim vulg. cum Eust. ad Dionys. Ρ. 1153. - III. 97 μσην vulg. cum S. P. V. Ρaris. Vall. Alii νοσην, et cod. F. νῆσσαν ἰ sed patet,

Nυσαν unice verum reponendum esse, atque valde irascor editoribus, quod omnes hoc a breve in eti immerito mutatum retinuerunt. Ceterum vide Ualch. Observati. ad aliquot Hesychii uξεις Ῥμηρικάς in opuscul. I, p. 213), Interppr. ad Hymn. Hom. 25, 5. ad Soph. Antig.

vs. III8. Lob. Aj. vs. 699. Apoll. Argon. II, 905. 1214. Ellendi ad Arrian. T. II, p. 130. - NIσαιαν I. 59 Vulgat., ubi quidem eod. c. NIσσωαν; vide III. 106. VIl. 40. IX. 20. Aήρισαι I. 149, si e Behk. ni. cum M. N. a. , alii Aηρισσαι., vide Nesset . ad h. loe. - IX. IAηρισσαιος alii, alii cum Bekk. Aηρισαιος. - 58 ό Aηρισαῖος cod. F. Bekk. al. Alii Aηρισσαιος. cs. Schol. Apoll. Rhod. I, 40. - ΙX. 58 τον Aηρισαῖον et nummi frequenter Ααρισαίων; quamquam Aristoti Polit. V, 6 vulgo ἐν Aαρέσση et Steph. ByE. s. V. - Κρισαίου VIII. 32 Behk. et alii recte ediderunt, sed Κρισσαίου M. P. S. V. vide Poppon. ad Thucyd. I, 2I0. - Μυλάσοισι I. 171 nunc vulg. cum Ρ. F. Strab. XIV. p. 974 659. Μυλάσσοισι edd. vett., vide

et V. 121. - Πηδασέες recte Vulg. I. 175. L δασσέες F. V. 12I. VI. 20. VIII. 104. - 'γηλυσος I. 144 Bekk. Alii vulgo γηλυσσος, vide Inte pr. ad Hom. Ιl. II. 656. Sed duplici ρ seribendum est Περρωβοι VII. 128. 331. 173, coli. cum Eust. ad Hom. II. p. 335-254, 40. Et duplici ν Ιοννος VII. 128. 173 et Eust. L l.

Praeterea duplicatur υ in nominibus ex Vocabulo νῆσος compositis, et sic apud nostrum, ut apud alios, constanter Πελοποννησος, , Πελοποννήσιοι per duplex ν scribitur et scribendum est ex gram malicorum veterum praeceptis vide Eustath. ad Dionys. Perleg.

Etymol. Mag. p. 659, 48. Herodot. I. 56. 68. VII. 137. 233. VIAE 31. 73. IX. 73.) Quam scripturam quum seriorem Thucydide suisse Poppo Thucyd. Vol. I, p. 209) judicavit, non meminisse videtur,

non solum apud Herodotum istam inveniri, sed etiam in Hymno Homerico in Apoll. vs. 250. 29o metri legibus retineri. - Praeterea Προκοννησος et Προκοννήσιοι Berod. IV. 13. 14. VI. 33. - Sed Xερσονησος per simplex ν est scribendum cf. Eust. ad D. P., ubi de Πελοποννησος agitur et Xερσον horiai, Herod. IV. 99. VI.140. VII. 33. IX. 118, quare unice verum est vulgatum X ooνησος VI. 33 neque recipiendum codicis S. χερσοννησος. - Aeque sim

plici tantum υ est seribendum ΙΙΙ. 97 ἐβένου, cum Eustath. ad D. Ρ.

107쪽

De dialecto Herodotea lib. II. s. 218. ad Hom. II. δ' P. 469 357. Theocrit. XV, 124 ω εβενος. Sed ἐβέννου nostro in loco salso scriptum exhibent codd. F. P. e. d. illi. 114 ἔβενον vulg. ἔβεννον. c. - Αtque αγενές V. 6 et ἀγενέστερος I. 13 sine ulla haesitatioue per simplicem litteram νut Herodotea Scribenda esse censemus; nam ἀγεννές, quod eod.

Florent. aliique et Eust. ad. D. P. vs. 322 Bernh. praetulerunt, Atticum magis est quam Herodoteum, cs. Stalib. ad Plat. Phileb. p. 133 sqq. Fisch. ad Euthypbr. I, 1, 11. Held ad Plui. Timol. Ib,

p. 400. - Neque vero, etiam Si concedamus, omnes Graecos dis-erimen illud, quod inter αγενες ad natales et genus, et αγεννές ad animum relatum, esse Volunt, semper et religiose observasse, ullo modo in illis Herodoteis locis scriptura per geminatam litteram serenda est, quum utrobique de natalibus et de genere agatur. In Suidae quidem lexi c. mox o γενεια, mox αγεννές Scribitur, additurque αγενής, Ἱσαῖος ci ντι του αααις. - Praeterea ἐλινυειν, quod Moeris p. 16I Piers. Atticis tribuit ἐλινυων Ἀττικιος, αν-αυομενος Ἐλληνικως constat sere nunc, simplici ν esse exarandum et sic ἐλινυειν I. 67 nunc vulgatum est cum cod. F., ubi quidem ἐλλιννυειν P. u. c., praeterea VII. M. VIII. 71. - Similiter etiam in Hippocratis scriptis cs. Foes. Oec. Hipp. s. V. - hstam scripturam ubique esse restituendam judico. Atque nomen substantivum ἐλινυες, seriae, supplicatio, aeque simplici ν est scribendum, et sic scribitur apud Polybium. - Αc δαίνυσθαι, quamquam nostris in exemplaribus recte siescriptum editur, I. 2II. II. I00. III. 18. IX. 16., tamen I. 211, ut apud Hesychium S. v., ἐδαίννυντο in cod. K. est repertum, procul dubio rejiciendum; vide enim Herm. Praef. ad Soph. Antig. P. XXII sqq. edit. teri. - Et ἐντανυουσι II. 173 Bekk., al. recte nunc ediderunt, quum vulgo male ἐνταννυουσι scriberetur; vide Lob. ad Butim. gr. gr. II, P. 67 sqq. Eodemque modo Atticorum consuetudini propius αποτίνυσθαι VI. 65 scribendum esse arbitror, ciπο- τινυμ ενοι VI. 101. τένυσθαι V. 77 tum eodd. K. F. a. cf. Behh. Αnecd. p. 29. αποκτινυναι δι' ἔνος ν' οἱ δε δια δυο ιν γραφοντες αμαρτάνουσι. Et sic τίνυο ι praeterea Hesiod. p. vs. 711 cum Interppr. et apud Hom. - Similiter ἐρινυς simplici ν Hesiod. Theog. 472 eum InterpPr. De nomine πλημυρίς scribendo bifariam dividuntur virorum doctorum sentensiae, quorum ulli, ex πλήν et μυρω illud compositum esse rati, Pro duplicando μ, πλημμυρίς , pugnant, olii omnino compositionem ullam subesse negantes, sed ex πλημη pro duetum esse, scripturam per simplex ιι verissimam ducunt. Etiam Eustath. ad Hom. Od. ι vs. 486 to δε πλημυρις τινες των παλπιῶν προ παροξυνουσι και δι' ἔνος δε ιι γραφουσι, ως απὸ τῆς πλήμης.

108쪽

De dialecto Herodotea lib. II.

πλῆμαι δέ εἰσι παθη θαλάσσης, κ. τ. λ. - Neque equidem dubito, quin Herodotus quoque isto in veterum numero habendus sit, seribendumque VIII. 129 πλημυρις, simpliet si, quamquam proparoxytonesin istam nego Herodoteam esse. Nam in uno illo ex πλήν composito Vocabulo πλημμελης, Itinusia λεω habet πλήν notionem τοὐ χωρίς vide Fragm. lex. Graee. in Herm. de emend. p. 336 neque eum nari μυρίς est componendum. Praeterea Πλημυριον apud Steph. Byz. s. v. per simplex , seriptum exstat, ut in Virg. Λeneid.

III. 693 duobus in libris scriptura Plemyrium reperitur vide Bem. ad illum loe. γ et apud Thucyd. VII. 22. 23. 24. 25 et alibi) Πλημυ-

ριον vulgatum est. - Sed κρομμque dupliei μ scriptum apud nostrum IV. 17 exstat, ut in Aristoph. Eccles. va. 307 δυο κρομμυω, Xenoph.Anab. VII. I, 37 κρομμυων ubi vide Popponem . Quam scripturam cur Passo

vius in lex. gr. a. v. deteriorem suisse dixerit, equidem non video, quum multis in locis probatorum scriptoriam codd. Msa. auctoritate illa retineatur, quamquam in Homeri carminibus κρομυον per simplex

A. Seriptum reperitur. Il. II, 630. Od. 19, 253.

De scriptura nominis ψέλιον non in Herodoteis solum libris, sed in aliis etiam multis saepe a librariis erratum est; quam ambiguitate in collatis optimis codicibus adjuvanteque poetarum usu, nunc ita docti viri coercuerunt, ut tuo tibi jure statuere posse videaris, apud Herodoti ullosque scriptores semper hoc nomen per unum 1 rectius exarandum esse. Vide L. Dindore ad Xenoph. Anab. I, 2,

27, POpponem ad Xenoph. Cyrop. I, 3, 2 et quos hic laudavit, Piers.

Moer ., Th. Mag., Schaes ad Dion. Hal. de Compos. Verb. c. 14. Sinten. ad Ρlui. Themist. P. III. Bekk. Anecd. I, p. 116, 2. Et apud nostrum quidem Ustia III. 22 sine ulla enotuin varietate sic scriptum legitur, sed III. 20 ψέλια nunc quidem Vulg. eum M. P. R. F. S. V. u., olim autem cum cod. c. ψέλλια, ut etiam ΙΙΙ. 22 in Aldina ψέλλια scriptum exstat. IV. 168 ψέλιον vulg. cum Μ. Ρ. Κ. V. S. F. b. cl. ψέλλιον a. c. IX. 80 ψέλια, sic S. Ρ. F. ψέλλια v. b. - ψελιοφορους VIII. 113 exhibent omnes. - De Σαρδανα- παλλου II. 150 apud nostrum vulgo cum eodd. H. Κ. P. prr geminatum a scripto, Σαρδαναπαλου S.) apud alios autem per unum λ, vide Naeh. Choeril. p. 196 sqq. et Baehr Ctes. Reliqq. p. 430. Suid. s. sv. ἀγχιάλη et υρβάκης.

Consonantes quaedam si cum aliis concurrunt vel his sese accommodant certis ex legibus, vel immutatae relinquuntur. Sic συγσλα I. 65 et συσσιτος V. 24. Sed συστρατευεσθαι V. M. VII. 18.M. 66 et ut ibi. συστασιάλαι V. 70. συσπευδων Ι. 92. συστήσας L 103 et alibi. συστροφεντες IV. 136. VI. 6. - συγυγνυναι IV. IM. Sed προσσχόντας I. 2 aliaque ejusmodi quidam seribere solent, sortasse ne praepositiones προ et προς confundantur cs. Elmol. Mag. 700, 16 quamquam προσχοντας ex προς et ἔχω compositum) aliaque in

Codd. Hss. sere constanter servantur et propter euphoniam in usu

109쪽

De dialeeto Herodotea lib. II.

non improbante. Quantumvis nutem eonvenientius ait regulae si προσχοντας, extrito priore cy, scribas, tamen perspicuitati consulendum atque προσσχο ντας similiaque scribenda esse judico; quam eandem scripturam ipse Schaeserus in edendis Herodoti libris secutus fist. Vide Lob. Paralipp. gr. P. I, P. 17. Praeterea dicit noster πανσελήνω II. 47 bis. FI. 106. Im. - πανστρατιῆ I. 62. III. M. VII. 203. VIII. 27. 66. es. Lob. Aj. vs. 836. o ὁμη dixit noster eonstanter pro vulgari III. 24. Im. IV. 195. I. 80 Mμην vulg. nunc, ubi quidem ὀσμήν S. V. b. e. Et ἴδμεν ubique est restituendum etiam ubi coisi cum scriptura variat, cs. Var. Leet . ad I. 178. II. I 2. 68. IV. 152. 197. V. 119. VI. II 2. - Atque αναβαθμός II. Ira, quod alii ἀναβασμός dicere maluerunt, vide Lob. Phryn. P. 324. Interdum etiam Graeca in lingua metathesis quaedam litterarum cernitur, et nomina peregrina a quibusdam Graecis ad similitudinem Graecarum vocum transformata inveniuntur; qua de re vide imprimis Ρlatonis Critiam p. 113 sq. ') Neutrum tamen Herodoteae convenit rationi; sed noster dixit καρδίν ΙΙΙ. 35 neque ut hoc loco in cod. s. scribitur κραδίη. VIII. 2 κρατος recte eum S. F. n. καρτος Wesset al. VIII. 12 ναυμαχίη καρτερή, sic S., κρατερή V. F. Schaes. IX. 90 καρτερου sic nunc cum S. P. K. F. κρατερου olim Vulg. vΙs. 9. 3 θρασεος recte nunc scribitur, θαρσεος S. V. Porro, de scriptura 'Aγβατανα haec tradidit Steph. Byz. s. v. ' βατανα ' προδοτος τρίτ' ' Κτησίας δὲ πανταχου των IIερσικωντα παρὰ Μήδοις Ἀγβατανα δια του α γράφει de quo vide BaehrCtes. Reliqq. p. 88 et p. 45M παρα δὲ τοῖς αρχαίοις sic δια τουε το Περσικον, ως δειχθήσεται. Παρὰ Mρακι δὲ καὶ ουτη διατου T. Πρωδιανος δὲ ἐν τω περὶ συνταφεως στοιχHων ἐγκρίνει τὴν δια του κ γρωνην, παραιτουμενος την δια του γ, λέγων ου o μή τι αρα παρακινδυνευ ει το β υποτετάχθαι τω γ, ἐν οἷς υποτέ- τωκται ἐν τω Ao γαῖα, τα ορκια quae verba Herodiani mutilata esse apparet την δὲ δια του γ γραφην καὶ ἐν τω . διασαφήσομεν. Vetustiores igitur sere omnes scripturam Ἀγβατανα secuti sunt, in Herodoteis libris ubique, ubique in Aeschyli Persis restituendam es. Blomfield Gloss. ad Aesch. Pers. vs. 16. - LOb. Ρarerg. P.

n. c. - 110 των Ἀγβατα νων nunc vulg. cum M. V. K S. F. b. d. Ἐκβ. Steph. et a. c. - 153 'Aγβάτανα nune vulg. eum M. K. F.

Aκβατ. Ald. e. a., vide supra p. 56, et Herodiani verba a Steph. BFE. laudata ' i'. Steph. alii. - ΠI. 62 τῆς Συγ-ς ἐν 'Arβατα-νοισι Ness. Gss. Behk. alii cum Valla et Steph. Byg. l. l. , sed

110쪽

De dialeeto Herodotea lib. II.

Praeterea quae scriptura 'Aρταφρένης in Aeschyli Persis commode frequentata est ad Graecum nomen fieta, ea salso saepissime in Herodoteos quoque libros est illata. Tribus enim exceptis locis V. M Ἀρταφέρνεα, 3b Ἀρταφερνεῖ, 96 ' ταφέρνης) aliis in omnibus variant libri inter 'Αρτατιρνης et υρταφρενης, quod Posterius nemo nunc dubitabit apud Herodotum damnare: V. 25 'Αρταφέρνεα aie S. Ἀρταφρενεα Κ. P. F. Vall. - 30 Ἀρταφέρνης Vulg. cum S. 'Αρταφρένης F. c. - 32 'Αρταφερνης vulg. cum S. et sic Suid. hoe ex loco S. V. υπερθέντι., Ἀρταφρένης P. Κ. V. F. e. - 73 'Αρτα- φερνης nunc vulg. Cum Suid. S. V. ci πεκορυφου. , Ἀρταφρένης P. V. F. a. Vide et Vari Lecti. ad V. 96r 100. 123. VI. I. M. M. M. 119. VII. 8, 3. 10, 2. 7 . - Similiter variatur inter γνταφερνης et 'Iνταφρένης , vide ad III. 70. 78. 118. 119. - Ηuie statim adnectenda est quaestio de nuctuatione scripturae inter Ἀρταξέρξης et similia et 'Aρτοξέρξης et similia, quorum priora, ut sola Herodotea, ubique praeserenda esse duco. Nam quamquam Ctesias et Ρlutinethua istam posteriorem scripturam tamquam abusive, ut ita dicam, .ecuti videntur, tamen plerique omnes, ut Thuydides, Xenophon, Diodoxus, Stephanus ByE., Cornel. Nep. alii, illam priorem confirmant. Et aera, non ciero legitimum esse initium, quoenin Persica nomina componantur,doeet ex Gesenti et Rosenmuelleri libris Baehr ad Ctes. Reliqq. p. 186 sq. 446. 457. - Quare Herodoteis in libris scriptura Ἀρτοξέρξης, quae plerumque u eodice S. est exhibita, ubique est posthabenda, atque Ἀρταξέρξης reponendum, vide ad VI. 43. 98. VII. 106. 15I. 152. Steph. Byg. s. v. 'Αρταῖα ταχα δὲ και ἐντευθέν μοι δοκεῖ 'Αρτ ξέρξαι και 'Αρταβαωι κ. τ. λ. Et memoratu dignum est quod apud Ρlutarchum de Malig. Herod. constanter 'Αρταξερρης tanquam Herodoteum vulgo scribitur ; id quod non minimi esse potest momenti ad quaestionem de auctoritate hujus seripti instituendam.

VII. 2 ἐπρέσβευε 'Αρταβαζάνης alii eum S. Vall. Alii 'Aρτοβαζα-νης; eadem nuctuatio eodem capite paullo post, et VII. 3. es. Thom. Mag. p. 299, 16 προδοτος ἐν τy εβδόαν c. 2 των μεν δηπροτερων ἐπρέσβευσεν 'Aρταβαζάνης, ubi quidem alii Codd. Mss Ἀρτοβαζ. ut Ρhavor. - VΙ. 69 Aστραβακου recte nunc vulgatur eum S. V. Valla. Pana. III. 16. Clemens. Alex. Protrept. p. 35. Sed 'Aστροβάκου male codd. F. Paris. - Sed 'Αρτάβανος omnes libri habent VII. 10 et sic hoc ex loco Thom. Mag. p. 361, 8 'Αρταβανος ὁ Ἀτασπεω πατρως ἐων Σερξη. Praeterea IV. M. VII. II. 17. 46. 52. 66, ut cetera omnia nomina, quae ab hoc vel huic simili initio inducuntur, quorum exempla quisque Herodoteus Index satia multa

tibi indicabit.