장음표시 사용
111쪽
De dialecto Herodotea lib. II. De quihusdam litteris mobilibus. ωQuum Graeci multum suavitati aurium ac vocalitati in dicendo tribuere soliti sint, mirandum sane non est, mobiles quasdam in eorum lingua suisse litteras, quas, prout auribus atque ori placuerat, vel adderent vel demerent vocibus. Inter has mobiles litteras ν et
ὁ ἐφελκυστικά, quae vocant, recensenda esse, sere constat. Illa autem non solum hiatus vitandi causa addita esse vocabulis quibusdam, sed etiam ut eorum usu alii quoque suavitati aurium serviretur, vel ex eo concludi potest, quod apud poetas saepissime metri causa, apud scriptores solutae orationis non solum in fine sententi-urum, sequente consona, apposita esse invenies, sed etiam media in sententia nullo hiatu eogente est Apoll. de Ρron. in Bekk. Aneci . II. p. 520 sq. Pors. Euripid. Orest. vs. 24 et Addenda in Argument. et Noti. ad Medeam p. 502 sq. - Quamquam minime infitiari potest apud Atticos politiore usos oratione constanter has litteras certis vocabulorum formis accessisse hiatus vitandi causa, antiquiore autem tempore latius patuisse earum usum; qua quidem liberilite poetae omnium temporum libenter et ad rem suam accommodatissime utebantur. Sic optime concilies inter se recentiorum grammaticorum diversas opiniones, quorum alii . ἐφεDιυστι ν hiatus vitandi causa a Graecis usurpatum esse contendunt '), alii negant, sed deminutionem consonarum esse causam, cur illud non saepius positum sit ). Quod enim nrgumentum Buit mannus ad sententiam suam confirmandam attulit, Graecos multis aliis vocabulorum terminationibus in vocales desinentibus, sequente vocali, non addidisse illud ν, neque sensisse ullum hiatum, id non multum valere mihi videtur apud eum, qui mobilem minimeque sibi constantem aurium Sensum, alias voces aliter audientium, in una eademque lingua probe sciat. Neque etiam unquam eas vocabulorum terminationes, quibus
illud ν additum est, pancis exceptis, npostropho posito abjeetas fuisse, sed hiatiis vitandi causa illud ν recepisse constat. Huc et aecedit diversitas dialeetorum Graecarum, in quarum alia et hiatus et deminutio consonarum obtinebant, in alia minime obtinebant, ut in hac vocabulorum terminationes cum illis mobilibus litteris eo junctas fuisse videas, in illa non reperias ). Et apud Herodotum quidem nunc nostris in exemplaribus perpauca supersunt illius νfinalis exempla, ab omnibus communiter retenta; quamquam alibi haud raro ista variant, ac saepius etiam in Codd. Ms s. quibusdam illud additum reperitur, aliis non consentientibus. Et tum plerumque etiam proxime praecedens vocabulum vel proxime sequens in Atticam
Vul remque consuetudinem invenias mutatum, aut genuino ordine ὶ CL Matth. gr. gr. I, p. 121 sq. in Butim. gr. gr. I, p. 93. Nec dirimit eontroversiam locus quidam Dionysii Hal. περὶ συνθεσ. c. 6. p. 56 Upton. es. Visch. ad veli. I, p. ID.
112쪽
De dialecto Herodotea lib. II.
turbato verba ita transposita esse, ut e vulgaribus legibus ν finale adderetur necesse esset. Praeterea saepissime pronomini σ et
3 δοκέει δέ μοι sive δοκέει δ' ἐμοι - βασιλευσαι αν Σερξης vulgat. , sed Bekh. δοκέειν δ' ἐμοὶ - ἐβασιλευσεν ἄν Ξερξης, ubieerte ἐβασιλευσε Herodoteo ex more scriptum esse oportuisset. VII. 87 ταυτα - ῖππευεν. αριθμος δε- ἀῆς Ἀπου κ. z. λ. Sic ια πευεν nune male vulgat. cum S. V. Alii λαευει ; sed tanευε est
reponendum. - Ib9 οἰμώξειε ό mλοπίδης Bekk. recte reposuit Pro Vulg. οἰμώξειεν. - UI 11. 68, 1 ἐστι αποδείκνυσθαι Bekk. alii,
Sed vulg. ἐστιν ἄποδ. - ΙX. II3 κατέκτεινε αυτον Sehaes. Gaiseat. κτείνει S. κατέκτεινεν Bekk. κατέκτειναν Ald. al. - Ιx. πεστὶ ἱρον Bekkt al. ἐωὶν Gsf. et vulgo. Praeterea vide Var. Lecti. ad I. 1. 24. 30. 73. 122. 189. ID. H. 2. 10. 15. 37. 39. 82. 86. 116.146. 128. III. 10. 41. 52. 67. 98. 111. 113. 118. 1 6. N. 3. 33. 43.167. 172. 198. 203. v. 21. 82. 88. H. 17. 63. VII 120. 16I. 164. 207.208. VIII. 118. IX. 3. 28. 76. 86. - Sed plerisque in aliis iisque
permultis locis, quorum enumeratione me superSedere Posse eredidi, quum nusquam ω illud finale additum appareat, et recte illis in locis, ubi variatur in eo dis. M . , aut ubi fortasse codd. Hss. consentiunt, vel omnes vel singuli quidam editores illud ν omiserint, haud dubie omnes mecum consentientes habebo, si etiam VII. I61 in verbis omnibus in libris sie male scriptis ἀπέπεμψεν ἡμέας, et VIII. Ire in verbis οὐκ ἔστιν Ουδε μία. et hic εστι et illic απ- ἐπεμψε restituendum esse contenderim, utque eam sibi dixisse legem Herodotnm, dialeeto, qua utebatur, convenientem, ut ubique illud , negligeret. Quae sententia etiam Maximi Pla dis testimo
113쪽
De dialecto Herodotea lib. II. amrmavit, apud Herodotum ν ἐφεue. negligi solitum esse. Nam quod ibi vulgo mlodost pro Ηροδοτος legitur, id et Per se a rei
Veritate abhorrere nemo non videt, et confusionem istam fatalem atque haud raram esse; vide Matth. gr. gr. l. l. Haud vero dissimilis ratio est illius V in vocibus ταυτον, τοσουτον et τοιου roν. Et Herodotum quidem semper τωυτο scri- Psisse , recte contendere mihi videor, quum duobus tantum in locis, quantum quidem enotatum sit, codd. Mss. inter se dissideant I. 126 ἐς τωυτο vulgati τιουτον P. Κ. F. III. 6I xωυτo vulgat. τωυτον S. V. , ceterisque omnibus permultis omnes in seriptura xωυτο sine ν finali exhibenda consentiant cf. I. I. 13. 53. M. 62.95. 97. 139. I 2 bis. IV. 198. 202. 206. 207. II. 4. 20. Q. 73. M. M. 122. 127. III. 12. 14 91. 92. II9. IV. M. 105 ubi quidem alii ἐς ταυτα pro ἐς τωυτο). 113 bis. 118. 119 bis. 120. 149. 162. I66.180. 189. V. 3. 36. 37. 60. 63. 65. 86. 92, 2. 106. 113. 117. VI. 12.14. 57. 58. 77. 84. 103 bis. VII. 3. 14. 15. 17. 104. 127. 129. 145bis. 156 bis. 206. 216. VIII. 25. 45. 68. 137. IX. II. 17. 51. 66.
70. 108. - Quae omnia exempla eo minus a correctore prosecta esse videntur, quo magis nunc constat Atticos aliosque sere semper in soluta oratione ταυτον usurpasse es. Plera. Moer. p. 368.
Etymol. Hag. p. 748 , 5. Apoll. Synt. p. 56. Schneider. ad Plat. Rempubl. VII, 525 A. Lob. Aj. vs. 441. Ita, ut etiam xo αλλον quidam in Arriani Anab. I, 19, 10 intulerint, quod nunc recte ex
Schmiederi emendatione cum ἄλλο est commutatum. Difficilior esse videtur dijudicatio in examinandis vocibus τοσουτο et τοιουτo, utrum eae apud Herodotum finali littera ν addita scribendae sint, an sine ea, an omnino nulla sit observanda constantia. Libri enim et mss. et editi non unam praebent harum vocum speciem. Consentiunt quidem omnes in τοιουτο sine ν finali
scribendo his in locis: I. 98. II. 8. III. 146. IV. 82. VI. 47. VII. 16, 3 ubi quidem cod. a. τοιονδεὶ. VIII. M. Et aliis in pluribus,
ubi codd. quidam τοιουτον exhibent, intelligentiores editores recte τοιουτο, ab aliis libris praebitum, praetulerunt: I. 34 τοιουτο πρῆγμα nunc Vulg. eum M. A. B. τοιουτον Ald. S. F. b. d. e. - 57xoioυτο Gss. Bekk. alii cum F. a. c. Alii olim τοιουτον. - 93
III. 82 τοιουτο bis vulgati et sie hoc ex loco Stob. Serm. 45 p. 324.
114쪽
VIII. 88. 132. IX. 47. 48. Sed N. 99 nunc vulgo legitur τοιουτονη Tαυρική, neque aliter praebuisse dicuntur codd. S. V. M. P. R. F. Ρaris., veteres autem editiones recte, ut puto, τοιουτο exhibent. Quod enim τοιουτο vocalis dii est secuta, id neque hic neque alibi similibus in locis quemqnam impellere debet, ut finale ν addendum esse existimet. Verumtamen aliquot in locis II. 46. 150. III. 27.
77. M. V. 106 τοιουτον , οἷον . VI. 3. VII. 103ὶ nostri editi libri
omnes τοιουτον exhibent, neque quidquam Varietatis e codd. Mss. est adnotatum. Sed quum ut ταυτον sic et τοιουτον, τοσουτον Atticae consi eludini convenientius esse nunc sere constet cf. Lob.
Aj. l. l. Alii utrumque in Atticorum scriptis serendum esse judicarunt, Vide Ρopp. Thucyd. I, p. 225. Thom. Hag. p. 358, 5. Maiit. Stura, p. 49 sq. et τοσυτο, libris et manuscriptis et editis
tantum non ubique consentientibus, apud Herodotum constanter scribendum esse modo viderimus, nonne manifestum est, etiam τοιουτο et τοσουτο Herodoteas suisse sormas ubique ei restituendas,
Praesertim quum τοιουτο quibusdam in Iocis omnes praebuerint libri et ii, qui in aliis τοιουτον habent, recte quidem a nonnullis editoribus spretum, Atticismum nimis amplexi esse censendi sint, ut etiam paucis illis in locis , ubi omnes libri τοιουτον male retinuisse videntur, Herodoteum τοιουτο substituendum esse pateat. Et de τοσουτο quidem, quamquam eadem nostris in exemplaribus cernitur inconstantia, idem judicium est. VII. 12 ἐπὶ τοσου-το vulgat. sine adnotata varietate, nisi quod Od. S. τοσουτω. I. 124 ἐς τοσουτο Bekk. al. cum cod. u. τοσουτον GSs. - 192 τοσουτο nune vulgat. cum S. Κ. F. a. c. Olim τοσουτον. II. 1ἐπὶ τοσουτο nunc unig. cum F. a. Olim τοσουτον. III. 96 τοσουτο nunc vulg. Cum cod. a. olim τοσουτον. - 113 ἐς τοσουτο ulgat. τουτο F. et τοσουτο in marg. τοσουτον S. - IV. 143 τοσουτο vulgat. eum codd. F. s. τοσουτον S. - 160 τοσουτο αστε vulgat. τοσουτον S. V. - VΙ. 97 τοσουτo nunc vulgat. τοσουτον S., item cap. 134. VII. 16, 1 τοσουτο Vulgat. eum cod. F. τοσου- τον S. - 16, 3 τοσουτο vulgat. τοσουτον S. V. - 152 τοσουτοτοσουτω F. τοσουτον S. V. Ρ. - τοσουτο nunc vulgat. τοσουτον
S., item cap. 172. 226. VIII. 19. 68, 1. 107. 109. 12b. IX. 65. IX. 18 τοσουτο vulgat. cum codd. P. F. τοσουτον S. - Sed VIII. 29 τοσουτον Vulgo editur, ubi cod. S. τοσουτω praebuit, quod ad verum τοσουτο ducere potest. -- IX. 15 τοσουτον Vulgo, cod. S. aeque damnandum Ουτως. Aliis in locis I. 107. 178. 207. II. M. N. 45. 199. V. 16. 50. Hl. 103. 15M ubi τοσουτον vulgatum est nihil varietatis est adnotatum. Verumtamen ex iis, quae modo supra disserui, patet, et his in locis τοσουτο esse reponendum, et in illis, ut solum Herodoteum, cum plerisque editoribus retinendum. Diqitigod by Corale
115쪽
De dialecto Herodotea lib. V. Neque offensioni esse debet, quod Hippoerates cf. Fisch. ad veli. I, p. 187 sqq. aliique Iones saepius his vocibus finale . nostris
quidem in exemplaribus admisisse cernuntur, quum Hippocratem alibi etiam in Atticum morem inclinasse, aliosque Ionica usos dialecto non tam constanter unam Persecutos esse rationem sciamus,
quin modo huc modo illuc nutarent. Quum in adverbiis localibus in θεν desinentibus . finale a poetis saepius omissum esse constet ), mirandum sane non est, Iones quoque interdum hoc sibi sumsisse, quippe qui quum maxime con sonantes deminuere studuerint. Apud Herodotum autem in his sextantum adverbiis προσθε, ἔμπροσθε, μεμε, κατυπερθε, οπισθε, ἔνερθε, in quibus notio originis, terminatione θεν vulgo expressa, paene deleta est, hoc laetum esse demonstrabo. Et προσθε quidem omnibus in libris exstat Ι. 11. ΙΙ. ID. IV. 118. VIu..89. 126. IX. 26. Alibi ubi nostri editi libri variant, nam e manuscriptis nihil adnotatum est, Bekkerus uhique recte προσθε praetulit, videt. 71. IV. 72. v. 75. Vll. M. VIII. 29. 41. - Atque ἔμπροσθε omnes exhibent Il. 96. 126. 176. IV. I 80. 183 his. VII. 144. 176 bis. VIII. 27. 53. 87. Aliis in locis variatur: II. 110 ἔμπροσθε ανδριαντα Bekh. ἔμπροσθεν Gss. et vulg. Ibidem ἔμπροσθε των ἐκει- του αναλὶ ιατων Behk. ἔμπροσθεν Ald. al. et vulgo. - ΗΙ. I 17 ἔμπροσθε ἐωθεσαν Bekk. O προσθεν Gss. et vulgo. οἱ προοθεν S. IV. 24 ηιπροσθε ἐθνέων Bekh. ει προσθεν Gss. et vulgo., item IV. 61. V. 62. VII. 126. υπερθε VI. 61 et κατυπερθε I. M. 104. 185. 194. LI. 5. 32 bis. 92. 158 bis. IV. 7. 8. 16 bis. 17. 18 bis. 20 bis. II. 25 bis. 27. 31. M. G. M. 100 bis. 101. 124. 184. 175. 201. V. 3. 5. 28. 69. VII. 23. 36 quo ex loco Thom. Mag. p. 270, 2υπερθε pro κατυπερθε exhibet: Ηροδοτος ἐν τῆ εβdosan καὶ ω- περθε τῶν οπλων του τoνουὶ 57. IIb. 128. VIII. 19. 39. 60 , 3.75.136. IX. 22. 64. - οπισθε I. 9. 45. G. M. 191. II. 96 bis. 135.182. 162. 170. N. 60. 72. V. 22. VII. 40 bis. 176 bis. 2I3. 223. VIII. 53. 89. IX. 107. 118. Variatur autem I. Ita. θεραπηλὶ δέ
Gs s. al. - ἔνερθε Ι. 91. 107. II. l. 13 bis. 14. 18. 154. IV. 65. V. 92, 1. - Sed IV. 9 ἔνερθεν οφιος Gss. et vulgo, ubi quidem
Bekk. reete ἔνερθε reposuit. Recte igitur a Behkero quidem haec sex adverbia ubique sine v finali scripta esse patet; quum enim alia adverbia localia semper in θεν desinentia appareant' , illa autem sex saepius sine dissen- ) cs. Matth. gr. gr. I, p. I 27 Nol. 2. Butim. gr. gr. II, p. 3 9. Lob. Ρhri n. p. 28 sq. M. vs. 4 l. )-I. I 31. II. 138. III. 25. VII. I 01. VIII. 22. III. 80. 39. Dis tiro Corale
116쪽
sione librorum in exeant, nihil dubii relinquitur, quin partim illa contraria exempla, sine indicio, qua codicum Mss. auctoritate niterentur, posita, partim illa, ubi libri nutant, in melius mutanda
Sed υ illud sinate hoc in genere adverbiorum litteram esse adventiciam, Dorum Aeolumque consuetudo demonstrat, haec adverbia in K exire jubens cs. Interppr. ad Greg. Cor. d. d. Dor. p. 186 sqq. . Ut vero horum adverbiorum terminationes θε, θεν,
et α ad suam quaeque dialectum pertinent, neque omnes unius ejusdemque propriae sunt, sic vocabulorum επειτα et λειτεν, ε νεκα et εινε κεν terminutiones εν et α eadem in dialecto vel eodem in scripto promiscue usurpatas esse videas. Sed, quamquam has
voces in εν desinentes proprie Ionicas suisse dicas , quia debilitatio plenorum sonorum Ionum est; quin etiam Aelius Dionysius apud Eustath. ad Hom. p. 1158, 39 - 12 i5, 33 ἐν τοις Λιονυσίου τέρετο, ως αττικὰ μεν το εἶτα καὶ ἔπειτα, το δὲ εἶτεν καὶ επειτεν ἰακα. διο, φησι, και παρ ' 'Modo τω κεινται. cf. Rei Zii Ppist. ad Garvium p. XVI) disertis verbis ita scripsisse ait Herodotum, t men nullum vestigium sormae επειτεν hodie in nostris Herodoteis codd. Mss. superest, si recte collatores codicum adnotarunt, sed quae hujus formae exempla nunc editi libri exhibent, ea nostri demum editores e conjectura, arteque critica adhibita, Herodoto rostituerunt: sic I. 1 6 καὶ επειτεν ταυτα ποννησαντες αυτ ῆσι συνολκεον sic Reietius pro codd. scriptura ἐπείτε , quod significare Η rodotea e dialecto, quum, postquam jam supra vidimus, sed hic adverbium temporis, tum, deinde, quod est λειτεν, requiri patet. Vide Herm. ad Vig. p. 78 . Sed recte Hermannus l. l. ἐμει apud Herod. U. 32 tuitus est, ubi Reiscus εἶπον male, Bekkerus ἐκεῖ vel ἐκείνους reponi maluit, recteque ille addidit, apodosin inde a verbis διεξελθοντας δὲ χῶρον x. x. λ. incipere. Alia etiam huic simillima exempla Herodotea asserre poterat Hermannus, veluti IV.
recto ἀνέκαθεν habent, Schweighaeuserus ἀνέκαθε ex codd. Mss. quibusdam immerito recepit, neque m m Schaes. Bevh. alii sequi debebant, ut hac in re laudandus sit Gaias. , ατεκαθεν retinens. Idom Gaias. VI. 33 στερηθεν cum edd. vett. recte retinuit, ubi Bekh. Schaes. male πέρηθε non Herodotoum. VII. 22b παντοθεν edd. Vetustiores et veti. cum cod. S., sed Scli eigh. Schaes. Bekk. male eum cod. F. παντοθε. Qua vitiosa exempla non ex errore graphico ortum habere, sed B grammaticorum quorundam disciplina, Lobeckii ad Phryn. l. l. expositio manifestum facit.
117쪽
De dialeeto Herodotea lib. II. 10 τὴν δὲ, ἐπεὶ τους παῖδας ανδρωθῆναι, τουτο μέν σφι ουνοματαθέσθαι, κ. v. 1., ubi a verbis M)ν δὲ, ante ἐπεὶ positis, incipitapodosis. IV. 33 ἐπεὶ δὲ - ουκ ἀπονοστέειν - ουτω δη φέροντας - ἐπισκήπτειν. IX. 93 προφαντα δέ σφι ἔν τε Λωδω- ωρ καὶ ἐν Βελφοισι ἐγένετο, ἐπει τε ἐπειρώτευν τους προφητας κ. τ. x, sic inas τε merito Schweigh. Gais . alii ex emendatione Reiskii receperunt pro male vulgato ἔπειτα, hoc ab loco plane
alieno, quum appareat ἐπει τε ἐπειρωτευν Protasin esse et προ- φαντα δὲ κ. α λ. et οἱ δὲ ἔφραγν κ. v. 1. odosin. CL Eupru
δέ τινα φατιν καὶ Λιονυσοφανης θαψαι Μαρδονιον. Quam inter protasin et apodosin Herodotus inseruit, non certo se scire, a quo Mardonii cadaver esset sepultum, quum plures id de se praedicassent: o τευ μὲν ανθρωπων κ. τ. λ. quibus respondent πολλους δέ τινας - ῆκουσα κ . τ. λ. Ρostquam vero cadaver Mardonii altero die subduetum svit, habet nonnihil famae Dionysophanes vir Ephesius sepeliisse Mardonium, quamquam etiam alii plures id deae praedicaverunt, unde eertum non haheo dicere, quisnam eorum
revera id secerit. Et sic ἐπεί τε recte est vulgatum ἐπεὶ δὲ V. ἐπὶ δὲ S. neque ἔπειτεν δὲ Sehaes et Gais . recipere debebunt, quamquam Schae rus in Reletiana editione ἐπει τε δὲ retinuit. Sed ΙΙ. 52 ἔπειτεν δὲ - ἐπυθοντο recte Relatus reposuit pro
ἐπείτε δὲ, quod Gronov. Wess. M. seripserunt cum eodd. P. H. Κ. ἔπειτε δὲ F. ἔπειτα δὲ Ald. H. eum S. - ΙX. in ἔπειτα ανενειχθέντα vulgat. ἐπείτε male eod. S., sed Schaes. λειτεν. At, etsi locus iste apud Eustath. ex Dionysio laudatus no nihil suspicionis mihi movet, aut non recte memoriae tradidisse Eustathium, aut non recte praecepisse Dionysium, quippe qui etiam vocabulum aliεν Herodoto in usu fuisse contenderit, quum neque εἶτα neque Iτεν nostris in libris invenias, tamen multo pluribus in locis, quam nunc coniectura erui potest, ne dicam in omnibus, ἐλειτεν ab Herodoto ipso positum fuisse, jure merito contendere mihi videor. Nam ἔπειτεν, quod etiam a Ρindaro usurpatum vides,
es. Ρyth. IV, 211. Nem. III, M. cf. Herm. opusc. I, p. 265. Lob. Phryn. p. 124 , a Megarensi apud Aristoph. Aeharn. 745 710ὶ κ -
πειτεν ἐς τον σακκον αδ' ἐσβαωετε, et a posterioribus saepius, constat sere inter omnes Ionicum esse. Attamen Herodotum, vere Ionice loquentem, nullo loco, uti nostri codd. Uss. suadent, istam Ionicam formam usurpasse, putemus Minime, atque adeo aliis etiam in locis, ubi dissensio librorum conjecturam admittit, Ionicum ἔπειτεν restituendum esse censeo. Sic vera scriptura ἔπειτεν
H. 83 mihi latere videtur in corrupta lectione eodd. S. V. ἐπείτε - ἐξέβαλον, pro quo omnes editiones ἔπειτα nunc praebent. Et ibidem paullo post acriptura eodi eis S. τεως μὲν - ἐπείτε δὲ ἔπειτα editiones ad verum ἔπειτεν nos lucere potest. Eodemque modo VI. 91 Pro eo licum K. F. b. corrupta scriptura καὶ ἐπείτε - ἐεῆγον, aut pro vulgata ἔπειτα, reponi velim ἔπειτεν. es. Di im
118쪽
De dialeeto Herodotea lib. II.
Basti ad Greg. Cor. p. 377. Comment. ΡalaeOgr. p. 740. 762. Etiam pro olim vitiose vulgato et a codd. Mas. praebito ἐπεὶ δέ VII. 219 eonjiceres ἔπειτεν reponendum esse, nisi elegantius esse videretur quod Valekenarius proposuit ἐμὲ δὲ, a BeLkero merito hunc in locum receptum, et ab Herodoto sine controversia usurpatum IV. 59. 181. VII. 55. VIII, 67. 93. 113. IX. 35; vide et Eust. ad Hom. Ιl. ci 162 123 ως γαρ το μετα δὲ αντὶ του μετα ταυτα δὲ, κοὶ ἐπὶ δὲ, καὶ προς δὲ, ἀνtὲ του ἐπὶ
multis in locis pertinaci constantia omnes libri Atticam formam retinent Ι. 4. 25. 32. 155. 164. 166. 170. 172. 176. II. 29 ter. 38. 39. 42 bis. 47. 56. M. M. M. M. 92 sed Eust. ad Hom. Od. loco supra p. 80 Not. laudato εἶτα exhibet) R. 12I, 4. 129. 131. 158. 169. III. 8. 24. 31. 47. 72. 76. 134. 155. IV. 26bis. 30 bis. 43. 60. 61. 62 bis. 7o bis. II bis. 72 bis. 73. 75 bis.1 . 103. 114. 122. 148. 172. 195. 196. V. 8. 91. 101. 125. VI. 3I. M. M. 119. VII. 10, 2. 15. 30. 41. 107. 18o. 239 bis. VIII. 113. IX. 51. 93 et μετέπειτα I. I . II. 110. 118. III. M. V. 68. VII. I. II. 137. 197. 233. VIII. 9. 128. IX. 48. - Quae exempla quamquam
plerumque a correctore vel parum attento librario prosecta esse statuam, tamen omnia sine codicum aut aliorum scriptorum auctoritate in Ionicam sormam mutare temerarium mihi esse videtur. - Iam ut ἔπειτεν vere Ionieam fuisse sermam vidimus, sic ελε- κεν tantum, non εινεκα Herodotum semper usiarpasse non immerito aliquis dicat. Nam εἴνεκεν solum est Ionicum; ἔνεκεν quidemet εῖνεκα etiam Atticorum in more fuisse, jam pridem viri docti demonstrarunt, sed εῖνεκεν minime ). - Et εῖνεκεν omnes libri
retinent I. 2. 30 bis. M ελεκεν ἐσεσόφιστο . 82. 99. 129. ΙΙ. 3. 4. 182. III. U. 69. 71. 74. 79. 84. 85. IV. 97. V. 91. VI. 52. VII. 20. 36. 37. IX. 13. 99 bis. Il0. Aliis in locis variatur, ita tamen,
ut terminatio in εν desinens Praevaleat, I. 4 εῖνεκεν Vulgo. εἴνεκε d. εἴνεκα S. - 22 εινεκεν nune vulse cum eodd. M. F. n. C. Olim eum S. εῖνεκα. - 30 θεωρίης εἴνεκεν ἐς Αθυπτον nunc vulg. ελεκα AId. ul. - 42 εῖνεκεν vulg. ελεκε e. - 70 εῖνεκεν nune vulg. cum M. S. V. εῖνεκε e. Alii ελεκα. - 73 εῖνεκεν nunc vulg. εῖνεκα M. S. ενεκα F. e corr. ελεκε vel εἴνεκεν viii. 80 τωνδε εἴνεκεν nune vulse et sic vel εῖνεκε M. S. V. R. K. F. a. b. e. d. e. Alii εῖνεκα. - 86 εῖνεκεν nunc vulo eum M. S. K. F. εῖνεκα Ald. e. - 109 εῖνεκεν ου Behk ul. cum eod. d. εἴνεκα Thom. Nag. p. 151, 4 καὶ νεκα καὶ εἴνεκα Πλατα , Armsσθένης καὶ os αλλοι. Θουκυδέδης δε αεὶ Eνεκα. - Phavor. p. 26I ενεκα καὶ ἔνεκεν Ἀττικοὶ γράφουσι. - De ἔνεκεν apud Xenoph. vide Popp. Praes. ad Cyrop. p. 38 sq. Ρlat. Resp. X, p. 6I0 B. et Interppr. ad h. l. Sibilis ad Paus. I, b, 4. Butim. gr. gr. II, p. 369 et quos laudavit. - Sed εῖνεκεν etiam apud Archimed. p. 330 B. l27, 203 est inventum et primum apud Pindarum. Diqiti eo by Corale
119쪽
Do dialecto Herodotea lib. II.
136. 137. 138. 141. I S. 146. IM. 187. I65. II. 35. 38. 1. 46 bis. 62. 108 bis. 121, 5. 133. 1 7. 160 bis. 175. 181. III. 7. IV. 2 bis. 4. 22. 31. 79. 155. 187. 201. V. 13. 51. 67. 92, 3. 98. VI. 3. 30. 53. 86, 4. .130. VII. 8, 3. 24. 31. 36. 53. 133. I 8.15I. 158. 187. I M. VIII. 6. 40. 41. 59. 68, 1. 92. 102. Iob. I 12. 128. 142. IX. 2b bis. 27 bis. 28. 42 bis. 45. 79. 82. - Quum autem ut initialem hujus vocis syllabam ει suisse Herodoteam, sic etiam sinalem κεν non κα vel ipsa librorum discrepantia extra omnem posi-hum esse mihi videatur dubitationem, ac non paucis in locis omnes libri in seripturam ἀνεκεν conspirent, Plauum est, quemadmodum ubi variatur nemo melle dubitaverit ἀνεκεν praeserre, sic ubi εινεκα omnes servasse dicuntur, ibi Herodoteum εινεκεν restituendum
Iam, ut modo vidimus, ν illud ἐφελκ. plerumque ab Ionibus, imprimis ab Herodoto abjectum esse, ita res sese habet de o ἐν- ελκ., ni ita dicam, in vocibus ει et ἄχρι, quas sic sine o scriptas et ante vocales et ante consonantes omnes exhibent libri his in loeis: I. 136 et Eust. ad D. P. vs. 1056 hoc ex loco. - I. 172. II. 7. 53. 15 . III. 9I. 92. IV. 89. 99. V. 28. 52. VI. 44. 104. 119. Diqiti eo by Corale
120쪽
De dialecto Herodotea lib. II.
Καυκασιος . 160. IV. 3. 23. 24. 25. 33. 38 bis. 39. 40. M. 72 bis. 98. 99 ter. 100. II 9. 150. 168. 169 μωι του στοματος). 18b. 186. 191. V. 15. 54. 98. VI. 12. 34. 40. 53 ter. VII. 9, 1 et 2. 16, 3. 20. 108. 121. 127. 167. I84. 186. 201. VIII. 23. 76. 84. 126. 132. IX. 40. 41. 77. 102. Sed L I17 ubi nunc vulgatur ἄχρι Ου cum codd. RI. F. a. b. c. d. , habet cod. S. male αχρις. - 181ου Belah. alii; quod et Gais . rectius esse putavit quam quod retinuit -- 187 Ου Bah. vi. μέχρις F. a. d. s. μέχρις ἐς S. - II. I9 μέχρι Ου nunc vulg. Ald. F. S. - 113 μέχρι ἐαευ nunc vulg. eum plurimis 31ss. Alii-- 173 μεχρι οτου Vulgat. sed rescribe oτευ vel orto) μεχρις S. - 179 μεχρι Ου nuuc Vulg. μεχρις F. S. - 182-ἐμευ Bekk. al. μέχρις Gss. F. S. -- III. 5 μέχρι Ουρων nunc vulg. F. S. - μέχρι Ῥηνυσου nunc vulg. μέχρος F. S. - 10 μέχρι ἐμευ vulg.
μέχρις F. S. -- 2I μέχρι τουτου vulgo. μέχρις F. - 97 μέχρι ἐμευ vulg. μεχρις F. S. - 104 μέχρι Ου Bekk. al. μέχρις Gss. al. IV. 169 μ έχρι 'Aφροδισιαδος vulgo. μέχρις S. - 181 ειθρι ἐς η inunc Vulg. μεχρις F. S. f. - 185 μέχρι Ἐρακλεων στηλέων vulgo. μέχρις S. - V. 11 μέχρι ἐμει7 vulgo cum eodd. F. R. μεχοις esset. a. - VI. 98 μέχρι μευ vulgo. μέχρις S. - VII. 60 μεχρι
Ου MLL. El. μέχρις GAL -- VIH. 3 μεχρι o σου Vulgat. μέχρις S. v. Bekkerus igitur nullo in loco, etiam codicibus non consentientibus, o illud finale admisit, id quod et Gaissordus aliique secissent vellem. Νam praeterquam quod nusquam omnes libri in formam μέχεις aut αχρις conspirant, sed contra ii Ioel, ubi variatur, facile multitudine alterius scripturae, consentientibus omnibus libris, obruuntur, etiam vetus Attica dialectus, saepissime cum Ionica, quacum olim una eademque erat, consentiens vide Intempr. Greg. Cor. p. 490ὶ haec adverbia abjecto o adhibuit; quod Thom. Mag. p. 135 sq. Thucydidem semper secisae doeet. cf. Popp. Thucyd. I. P. 21b.
Stalib. ad Plat. Rempubl. V, p. 471 B. III, p. 423 B. VIII, p. 559 E.
Heind. ad Plat. Gorg. p. 93. Lob. Phryn. p. 14. Quae cum ita sint, o illud cum Bekkero ubique expellendum
esse censeo. Idem statuo de adverbio ουτω et Ουτως, quarum Armarum illam sine a finali scriptam Herodotum semper usurpasse contendo. Et tenent quidem recte plerisque in locis omnes libri et
ante consonantes et ante Vocales positum ουτω , quorum locorum eos permultos hue transscribi non opus esse mihi visum est, ubi Ουτω aute consonantes summa cum constantia legitur; sed I. 5 Pro recte vulgato ουτω Φοίνιως praebuit cod. M. Ουτως Φοίνικες, qua de loquendi ratione vide Popponem ad Thucyd. I, p. 2Ib et quos Mutth. gr. gr. I, p. 128 sq. laudavit. - Ante vocales autem est ovilco recte positum omnisus in libris I. 20. 87 et sic Stob. 55, 10 hoc ex laeo. - Ι. 96. 97. 103. I . Diuitiam by Corale