장음표시 사용
71쪽
s. v. άμαρτιαν et Herod. I. 119. VIII. IV. Praeterea πάρισθι I. 118 reete vulgat. nunc, πάριθι Ald. S. B. b. c. παρειθι d. , cs et Var. Lecti. ad I. I 04. I 10. 114. 125. II. 1. 173. IV. 37. 40. III. 94. VII. 79. IX. 26 et alibi. E contrario una tantum littera immerito pro compendio duarum litterarum interdum habebatur: VII. 229 ἀλγησαντα, αλογήσαντα M. P. Κ. S. d. VII. I 3 εφη, ἔφθη S. IX. 120 ἐωθεῖναι, ἐπιχθῆναι M. Ρ. F. III. 155 διαθεῖναι, διαφθεῖνοι S. I. IMωποπάσας ποίην, υποσπάσας c. et olim vulg. - Ι 88 οιχώκεε φέρων, Οἰσχοκεε S. - Nota litterae ν neglecta est Ι. 58 ἐθ νέων πολ- λων. πολλω b. d.
Alia compendia inter se eonfunduntur: I. 66 χαίρω, χρονιο Ald. e. e. B., cs Bast. Comment. Pulaeogr. post Greg. Cor. ed.
Schae 3 p. 8 9. - Sic etiam χρη et χρόνω I. 88 permutata sunt, ubi vide Var. Lecti. - IV. 5 κατασβῆναι vulg. cum A. B. S. V. Eustath. καταστῆναι M. P. K. F. b. d. Compendia ων et ην I. 80 Φωκωνὶν Pωκίην Pωκἱων d II. 125 λελέχθω, λελέχθην S. V. - ῶ et UT II. 1 7 οἷοί τε ἡσαν, ota τε ησαν
utra et ναι I. 75 Ου προσίεμαι, ουδὲ προσιένm S. V. αι et εν I. 177 παρήσομεν Μ. X. F. n. e. παρήσομαι olim vulg. - Sic et M et αν, cs infra p. 99. αι et ες I. I93 αλλ' ποιευνται S. et Bekk. ποιευντες vulgo, es Bast. l. l. p. 764.
72쪽
ους et ως I. I 44 μηδομους, μηδαμῶς Ald. II. 141 ἐξαιρέτους, ἐξαιρέτως S. VIII. 87 μετεξετέρους, μετεξετερως b. Ου et ων I. 185 ἐκ των Μηδων, Μήδου S. - 178 ἐουσης
τετραγώνου, τετραγώνων b. d. Ου et ης Ι. 80 ἰδέην αυτῆς, αυτου F. R. II. 100 σποδου
πλέον, σπονδῆς S. V. 82 ξυλου, ξυλης S.
ων et ειν l. 65 παραβαινειν, παραβαίνων B. - 193 τo ἐκ- τρέφον, ἐκτρέ Dν c. b. ἐκτρέφειν d. - 116 καὶ κελευων M. KR. F. R. b. e. κελευειν S. d. κελευει Schaes , es. Supra P. 22.ων et ως I. 49 ων, ως d. - - ων et ως cum λ Supe scripto: I. 82 τέλος δε, τέως Κ. Praepositiones quaedam vel Blia ex eausa vel eompendiosa exseriptura saeile a socordibus scribis permutari poterant; sic προ et προς I. 22 προαγορευε, προς αγις ρευε S., προςηγ. Ven. b. st, es et l. 41. 69. 84 l . I 23. 205. 207. VII. 5l. - VI. 57 προςκεισθαι recte est vulg. cf. Tho m. Mag. s. v. , sed προκεισθαι Praebent mule M. P. Κ. .., es. Schweigh. lex. Herod. S. V . De ἀποκρατέειν et ἐπικρατέειν vide Schweigh. lex. Herod. s. vv., eundemque de ἐπιτελεειν et αποτελέειν. - III. 67 ἐνιστάμενος recte nunc vulg. ανισυμ. F. a. d. et olim vulg., cs. II. 147. VI. 59.
IV. 49 Ουτοι ἐκδιδουσι te αυτον, quibus in verbis quum ἐκδιδουσι recte sit vulgatum, tumen SchWei glia sero lex. Herod. s. v. ἐς διδόναι) ex scholio inveetum videbatur, putabatque ἐςδιδουσε, quod odd. nonnulli suppeditant, reponendum esse. Sed salso; ἐκδιδονοι tantum ερ τι de silviis sese in mare vel alios in fluvios exonerantibus dicitur, sed tamen et ἐςβάλλειν ες τι, quamquam TholmMag. p. li 7, I9 etiam hoc rejecit ἐκβάλλει καὶ ἐκδίδωσιν ὁ ποτεν-μος εἰς τVν θαλαrrcii , καὶ ἐδίησιν, Ουκ εἰςβάλλει οὐδε ειςὁ ἱδ o- σιν οΣδε εἰς ι σιν, ωςαυrως καὶ ἐκβολὴ Ουκ ε βολή. - seil vide
Lob. Aj. p. 189. . Eodem capite IV. 49 leguntur ἐκδιδουσι ἐς
νον Ἱστρον et ἐκδιδοῖ ἐς αὐτον. I. 80 Eρμος ἐκδιδοῖ ἐς θάλα σαν. - 89 ό Γυνδης ἐκδιδοῖ ἐς ετερον ποταμον. Vide praeterea II. 22. 30. 34. I 50. III. 9. lib. IV. m. 52. M. V. II 8. Vi I. 26 Il3. I98. Ita, ut nullo loco neque apud nostrum neque apud alios graeeos seriptores verbum ἐςδιδόναι hoc in genere genuinum esse censeam, et Statim vulgata ἐρδιδοισα et ἐρδιδοι IV. 50 ἐς γὰρ ὁνὶ τουτον - κρηνη oti &υια ἐςδιδουσα et τι χιων - ἐςδιδοῖ ἐς Distiir orale
73쪽
De dialecto Herodotea lib. I. τον Ἱστρον in ἐκδιδουσα et ἐκδιδοῖ esse mutanda. Ae similitor Eust. Jl. β p. 377 255 ad Herodotea VII. I 28 respiciens: συμ-
μέσγουσι δε τὀ υδωρ εἰς ταυτο, και ὁι' ἐνος αυλωνος οτενου ἐκρέουσιν εἰς τὴν θαλοσσαν. II. 181 ἀπολωλεναι F. V. R. S. Ald. Puris. υπολωuναι M. P. Κ., et saepius alibi tino et v nos confusa cernuntur. - II. 115 υn ὀn νέμων απολαριτθεντες, απολαμβανειν εle iis dicitur, qui ventorum vi a proposito itinere prohibentur atque intercipiuntur, aliove deseruntur, cs Wosel. ad h. l. Interppr. ad Plat. Phaed. init. p. 586. Suid. s. v. cinολαβόντες, ἐναποκλείσαντες. - IX. II Ono ἀνέμων ἀπολαμφθέντες. Etiam de iis, qui alia quam ventorum vi intercluduntur et intercipiuntur ἀπολαμβανε σθcri dicitur, cf. Schweigh. lex Herod. s. v. - Nolim tamen VII. 170 scripturam Florentini eodicis απολαβοντα praebentis his in vulgatis verbis υπολαβόντα σφέας χειμωνα μέγαν, in ordinem recipi, quum eodem sere modo Herod. I. 24 dixerit τόν δε δελφῖνα λεγουσι υπολαβοντα εαενεῖκera ininιναρον, eademque sit ratio locorum IV. 179. VI. 27. VIII. I 2.96. I 18. π τPraeterea κατα et μετά κ, μ) I. 8ὲ κατ' suto ν M. S. V. K. μετ' αυro ν e. et edd. vett. I 30 μετεμελησr, κατεμέλησε Ald. Sic etiam κατα et καί: I. 87 κατασβεσθῆναι, κοὶ σβεσθῆναι S. παρά et περι I. 45 περὶ to σῆμα M. F. a. c. Alii παρά. 82 παραμένειν M. K. F. S. a. e. Alii περιυενειν. - Ι20 περι
eum aliis υπερ εκαστων, quod Plane rejiciendum est et a sensu hi jus loci alienun . - I. 108 υπερθέμενος τοῖσι ονειροπολοισι F. u. h. c. d. υποθέμενος male S. Κ. VII. 8, 1 υπερθέωμαι uig. υπο- θέωμαι Steph. marg., sed constans est discrimen inter υπερτιθέν erael υποτίθεσθαι suadere, suppeditare , quod et Suidas agnoscit, quum Herodoteam formam υπερθεντι V. 32 bene interpretatus sit ἐεει-
καὲ υπερθέν νι τὰ ἐκ του 'Αρισrαγορεω λεγόμενα κ. T. 1.), ita, ut sine ulla haesitatione hanc ad normam eos locos vel omnibus codd. Mss. repugnautibus eorrigere possis, qui in eam peccaui, es Io eos a Sch eigh. lex. Herod. s. v v. indicatos. Sic et υποθήκη
monitum, consilium Ι. I M. 2II. V. 92, 6. VII. 52. VIII. 58; verumtamen recte nunc VIII. 109 απολiκην refugium) μελλων ποιησεσθαι legitur pro vitioso υποθήκην olim vulgato. Importune vero verba τὰς ἀποθήκας olim illata erant IX. 27 ἐς 'Aμαγνίδας τάς αποθήκας τας απὸ Θερμώδοντος ποταμουἐςβαλουσας , quae ab Aldina prosecta neque ab ullo alio scripto libro Bgnita, unde essent orta nondum mihi quidem ad liquidum perducere contigit; nisi quis ea inde originem cepisse conjiciat, Disilia oste
74쪽
quod proxime sequentia vocabula τὰς cirro Θερμωδοντος, duobus
postremis male connexis ac compendiose scriptis, negligenter repeterentur. Praepositiones enim si plene integrisque litteris scribuntur. saepe a librariis cum substantivo sequente connexae cernuntur; unde multae Srint ortae confusiones ac depravationes; id quod et de aliis plurimis temere connexis teinereque distractis vocabulis valet. Sic I.
S. a. b. c. d. - 69 δι' αγγέλων, διαγγελλων S. V. e. - . 133 ot καλεσι M. Κ. F. Athen. IV. P. I 3. ου καλοισι c. et vulgo. - 137ουδενα κω λεγουσι, κολυουσι F. - 185 Kὶ αν κομίζωνται, αγ-
κομίζωνται S. - 98 2ν πόλισμα. ἐμπολισμα a. c. Similemque per errorem lapsi sunt qui IV. 1 5 πυρῆν εκαιον scripserunt cum codd. M. P. K. F. b. d. pro πυρ ἀνεκαιον, quae praebent codd. S. V. a. c. Ald. et intelligentiores editores; et VIII. 19 πυρὴν ανακαίειν Ald. V. et πυρας καυσάμενοι S. Pro πυρ ανακαίειν codd. M. Ρ. Κ. F. S. Paris. et πυρ ανακαυσάμενοι, ut nunc quidem recte leguntur. Quare jam dudum perversa illa codd. et editti scriptura πυρην καιουσι II. 39 mutanda erat in πυρ ανακαιουσι. Cf. V. 19. I. 202. IV. 60. IV. M., Eust. ad D. P. vs. 660. , InterpΡri ad IV. I 5. et Bullia Lenium ad Hymn. Homeric. in Cerer. vs. 287. Jam, ut vocis Θερμωδοντος compendiose scriptae litterae finales omissae sunt, si quidem haec est vera illius loci interpretatio, sic et aliarum vocum aut plane negliguntur aut male Supplentur. Haec est causa creberrimae eonfusionis nominum Προδοτος, Πρω- διανος, πρωδης, πρόδωρος, de qua vide supra P. 17. - Eademque est ratio fluctuationis I. 1 1 inter ἀνενειχθεντων codd. M. Κ.F. u. c. et ανενειχθεντες vulgat. - ΙΦ ἐπὶ του δενα θέντος, ανα
7l. 70. 69. 62. 47. III. - I. II 5 ἀμείβετο Κ. S. P. F. b. gμείβεται vulg., cs. et I. 120 et alibi. IV. Ibo χρῆμα, χρηματα S. χρε -
μα d. II. 77 παντων ανθρωπων Μ. R K. F. ανδρῶν Ald. a. e. S. V. et Eust. ad D. P. vs. 262. Permutantur voces τε, την, του etc., quia compendiose sola
littera e praecedenti voci superscripta indieantur: I. 3 ααααεειν τε Ἐλένην, τήν Ελένην S. V. et similia saepius alibi. - De Permutatis Vocibus Ουτως, Ουτος et Ουτοι similibusque jam supra p. 62 diximus; similiter etiam Ουτοι et o υκ permutata sunt I. 14oυτοι ἐν τω Κορινθιων θησαυρω, alii οὐκ ἐν τῶ κ. τ. 1., de Permutatione enim litterarum x et κ vide Κru egerum ad Dionys. Historiograph. p. I 64 et Herod. VII. 143, ubi Reiskius bene ἐοντως emendavit pro codd. scriptura loν κως. Praeterea saepissime comparativi et superlativi confunduntur, quoniam simillimo compendio indicantur: II. 8 εωυτου μακροτατον, Di ilired by Cooste
75쪽
vyra. ρόraτος ex Herod. , quam formam omnino restituendam esse censeo, vide insta p. 226.ll. I 56 θωυμαστότατον S. Κ. M. P. F. θωυμαστοτερον niti
lli. 3 τῶν παίδων τον πρεσβυτερον, πρεσβυτατον S. V. Vall. 5l τὀν πρεσβυτερον, πρεσβυτατον P. Κ. F. VII. 16, I σταλερωτέρην αναιρέο, quod solum est verum; sed σφαλερωτάτην S. V. K.
cf. et VII. I 21. 223. VII l. 137. IX. 7 l. 115. . Et sic in Xenoph. CFrop. VIll. 7, 25 ειακροριωτερον τι γὰρ τουτου μακαριώτερον,
pro solo vero habeo, neque reponendum esse Blterum μακαριωτα-
παἰδων καὶ εσσον κεχαρισμενος του ἀνδρος ἐστι, nihil varietatis e codd. Mss. allatum est, ac Patrocinium hujus superlativi suscepit GL Hermannus Opusci. III, p. I 68 sq. , qui optime quidem monuit, Graecos ibi superlativum pro comparativo posuisse, ubi haec duo simul indieare voluissent, et majus quid esse alio, et omnino maximum. Verumtamen ob ipsam hanc explicationem totamque Herodo tene orationis rationem indolemque huic loco comparativus ἀλλοτριωrερος multo accommodatior statimque eum Bekkero recipiendus esse mihi videtur; cs et Humb. ad Plui. T. VI, p. 690et 944 sq. - omninoque tota haee orationis forma Atticis magis, imprimis tragicis, in commotiore oratione adhibita, est nptior quum nostri facile decurrenti sermoni; cs exempla ab Herm. laudata l. l. et ad Vig. p. 7l8 sq. et Poppo Thucyd. Vol. I, P. I 72 sq. Hinc creberrime grammatici veteres Praeceperunt, Atticos superlutivum
pro comparativo ponere consuevisse.
Ac nolo nut II. 25 πλεῖστα θωυμάσια cum codd. M. P. Κ. F. Pro πλέω θωυμάσια ἔχει, σι αλλο cum codd. S. V. B. A. B. Ald. mkk. al. Scribi, aut scripturam καὶ Ου προσcuto in II. 103 eum quibusdam codicibus et Hermanno l. l. substitui unice verae κciὶ προσώτατα. Alia autem est res in Herodoteis verbis lx. 26 δίκραον ἔχειν εὐπερ, tibi solito inore μαλλον est supplendum cs Bernhard. Synt. gr. i,. 437 Not. 863, quod alias, ut IX. 27, clare est expressum: ἡμῖν πατρωὶ0ν ἐστι πρωτοισι εἶναι μειλον ῆ 'Αρκασι, usi μαλλον minime omittendum erat, neque hinc concludendum, Herodotum ibi superlutivum cum si adhibuisse pro comparativo. I. 134 ουτοι δεκειὶ τῶ i/ Ομου ρων, οἱ δε μαλα των ἐχομένων sic vulgo Bckk. et ut ., sed cod. F. Schwoigh. Gails exhiόent μάλιστα; nec Schweigh. lex. Herod. s. v. siciaci rationem notionemque hujus dictionis est assecutus. Neque enim μαλα hoc loco idem valet ne praecedens istud κH, sed denotui abruptum quondam sermonem, ut alin OIn-Diuitiaco by Gorale
76쪽
nia orationis membra per vocabulum illud μαλα comprehendantur, latine: et sie porro, deinceps, usque. Bem, puto, conficit hie loeus I. I 81 καὶ ετερος μαλα ἐπὶ τουτω, μέχρι Ου οκτώ πυργων. Cf. et Vll. 186 καὶ μάλα ἐν τοῖσι ἄλλοισι πλοέοισι. Ad hunc vocis μ αλα usum, a lexi cographis nostris plane neglectum, proxime alius quidam ejusdem vocis accedere mihi videtur, ex quo tragici imprumis poetae voculae αυ vel αυθις in re repetita μαλα cum emphasi quadam adjecerunt, ut ω μοι μαλ' αυθις Aeschyl. Agamem. 1318. Eumen. 2 5. Choeph. 6 3. Soph. Electr. I 408. Euripid. Hecub. 1028 Porson , et solum μαλα sine adjecto αυθις est Aesch. Pers.
Porro πολεμος πολέμιος aliaque multa vocabula in oς et υις desinentia saepe eodem compendio scribuntur, indeque saepe confunduntur cs Bast. p. 791 et P. 834. Κmegeri Dion s. Hist. P. 296 , quamvis alia etiam segnitia librariorum ac socordia huic confusioni possit subesse. IR IM AHπολέμων S. Bah. , sed ciντιπολεμίων Gaiss al. plane rejiciendum, ut Iv. 140 αντιπολεμίους Gaiss. BI. Pro αντιπολέμους S. v. Bekk., quae forma αντιπόλεμος et Hesychii glossa: ντιπολέμους πολεμίους confirmatur et Iocis VII. 236 et VIII. 68 2, ubi summo omnium librorum consensu αντιπολέμων exstat seriptum. Contrariam in partem Peccatum est L 204, ubi in vulgatis verbis κατα τούς πολέμους codiees S. b. male πολεμίους Praebent. VII. 154 ἐν τουτοισι τοῖσι πολέμοισι Vall. et recentiores editor., sed dia et edd. vett. male πολεμέοι σε.
V. 63 jam inde ab Aldina usque ad rerentissimam quamque Herodoti editionem propagatum est vitium, ex quo ξεινίους ξει- ωιους σφι ἐοντας τα μάλισταὶ peri perperam seriptum exstat pro ξεινους, quum Herodotus eadem de re agens V. 90 et 91 et Plut. de Malig. Herod. c. 23 IIutten) ξείνους σφι ἐοντας dixerit et ξείνους ἐοντος νημῖν τα μαλιστα. CL et Ix. II. I. 22. 20 Περέανδρον ἐονΤα Θρασυβουλαν ξεινον ἐς τα μαλιστQ. Thucyd. II, I3 et alibi alii; es. et Schaec ad Greg. Cor. P. 556. - Ill. 49 εἰ - φίλα ἰνreete vulgat., φιλέα male S. V., neque opus est eum Belikero φίλια malle scribi; sic φίλα ποιhσθαι dicitur, sed φιλίους λογους aliaque id genus, cs. SchReigh. lex. Herod. s. v. et Stalib. ad Plat. Remp. IlI, 41 B. VII. 46 γνώμην ἀπεδέξατο ἐλευθερως recte vulgat. neque recipienda scriptura codd. S. V. ἐλευθερίως; ae retinendum est ἐλευθερον VII. 103 ανειμένοι ἐς ἐλευθερον confirmutum a codd. a. e. d. S. Ald. Schaes. Bekh. al. , ubi esset. M. P. Κ. b. ἐλευθέριον. Sed I. 116 η υποκρισις ἐλευθεριωτέρη ab Aemil. Porto lex.
Ion. s. v. υπόκρισις) optime contra eodd. Ructoritatem, ἐλευ ρωτέρη male praebentium, ἐλευθεριωτέρη est eorrectum. Num ἐλευ- Οεριος est liberalis, ingenuus, Praecipue ubi non ingenuo opponitur; Diuiti oste
77쪽
De dialecto Herodotea lib. I. sic isto in loco responsio erat ea, quae magis ingenuum deceret quam servi filium, vel magis orat ingenua, quam quae a servi filio reddi potuisset. Vide et Plut. Themist. e. 2 p. I3 Sintenis ἐν ταῖe ἐλευ- ωρίοις καὶ ἀστείαις λεγομένοιις. διατρέβαις. Quamquam ἐλευθερος etiam interdum notionem ingenuitatis habet, veluti hoc in Suidae loco. s. V. ἀνεστηκως ' ἐλευθερος ὁ ε ων καὶ ἀνεστηκώς ἐκ παιδος τήν ψυχὰν γενομενOc. Simile est discrimen inter κα λαρός et καθαριος mundus et καθαρωτεῖς mundities); sic II. 37 rre αιδοια περιταμνονται κuθΩριOT Vrος ει νεκεν, προτιμ ωPrrς κα λαροί Τ) εἶνm ηεὐπρεπέστεροι, quibus in verbis recie καθαρι ori τος Vulgatum est καθορriorητος R. e.) Rc merito reiectum καθαροτητος codicis S., quare jam dudum proxiine sequens καθαροι in id, quod solum est Verum, καθάριοι mutandum erat. Saepe enim adiectiva
in ιδες desinentia, oppogita adjectivis in ος exeuntibus, animum denο- tant propensum ad id, quod primaria ejus vocis forma significat; sic τρυπου ἡσυzἱου Herod. I. l07, sed VIII. 65 εi ησυχος es et Valch. ad Xenopli. Mem. Socr. II. I, 223, unde et adjectiva cum nomine Zευς aliorumque deorum conjuncta plerumque in Toς terminuta sunt: Ζευς ῖένιος, ἐλευθέριος III. I 2. κrήσι oe, εται ρ, ιος I. 44. Suid. ξειν νέως, φιλικὰς καὶ ξεν/ήὶος Ζευς. - CL Bulim. gr. gr. II, P. 445. I. I Περσεων μεν νυν οἱ λογιοι recte vulg. et sic hoc exlneo Pollux II, p. 96, 44. Ptolemaeus Heph. III, p. 3I4 Gale , εed
mannus jam gr. gr. I, Ρ. 273 merito dubitasse videutur, num recte Herodoto gradus comparationis dictionis υετοῦς α νεμος tribui possent, et constanter alibi adjectivi sorma υέτιος legatur cs. The-ΟPhr. de ventis, p. 403 ανεμος υέτιος, p. 758 i Schneider J τὰ δὲ
p. b6 Gesnerin habent avolt ος, quae poetica est forma cs. In terppr. ad Soph. Aj. IIb6 ed. Lob , Antig. 10l3 ανολβος et Herod. l. 8, tu oraculo ἐν εἱματι μολβω) neque unquam ipsam in Hero- doleam orationem inserenda; quare etiam ἀτολβου eodem capite G. 32) a codd. F. b. S. pr. et Stob. I. l. praebitum posthabendum e t alteri atque vero ανολβίου. Praeterea quum et συμβουλή syntheton et συμβουλίη Parasyn theton recte dici possit et Lob. Parerg. I, p. 53I et Herod. s. Dissiliam by Corale
78쪽
157 omnes συμβουλῆς retineunt, non id sollicitandum esse censeo, quumquam frequentius noster formam συμβουλίης usurpavit; vide Schweigh. lex. Herod. s. v. et Interppr. ud Ill. l. - Et sic συμβουλλὶ dixit Plat. Legg. XII, 96b A. Xenoph. Cyrop. I, 6, 2. Me- iii Orab. I, s, . Polybius V, 12, 6. Sed συμβουλῆ Plui. Gorg. 455 C. 520 ID. Protag. 313 Α. Xenoph. Anub. b, 6, 4 et II et alii alibi.
Verum, quod I. 35 pro recte vulgato συιε ορην in cod. F. reperitur Gυμφοριην vereor ut revera fuerit veterum in usu, quamquam et ιιισθοφορα et πισθοφορία frequentu buturi vide Lob. Ρamerg. P. 49l. - εσπεργὶς II. 3l. ἔσπερίν ς F. - Aeque reiiciendum est cist ιsτοι Moν III. 60 codicis S. Pro recte vulgut. αμφιστομον, quod solum a graecis hominibus frequentatum esse videtur, cf. Soph.
cutione haec inter se disserunt quorum illud Ono φηφος de eo dicitur, qui creari potest, hoc uuiem υποψν τι νς de eo, qui elZm et occulte creatus est . Sed alia etiam similia Thomas Mag. apponere
Vocubula ponderalia et mensuralia tota sormativum recipiunt nute terminutionem αιυς, ut παλαισGaice Herod. I. 50, cs. Lob. Phryn. P. 296, Parerg. p. 543 et 5 9. Sed perverse pro Vulgulo ιυς αρουραίους II. I I in codd. S. V. Ορουρicii ους legitur. erum
79쪽
χυαια et πηχυαῖον rePonenda esse, eo certius esse videtur, quo magis eotiua vetustiorum usum TheoPhrastum διπηχυιαῖος, TEetaeen πεντηκονταπηνιαῖος usurpasse constat; vide Lob. I. l. I. 36 τὰ των Μυσων ἔργα vulg., Eed eod. d. Μυσίων.
193. Οἱ ολυνθοι vulg., ὀλυνλοι d. I. 24 εδωλέοισι vide Suid. s. v. , ἔδωλοισι M. et F., sed in hoc superscriptum est λίοισι. VII. 28 γεωπεδίων P. V. K. F. a. b. Bekk. al. et recte, γεωπέδων S.
I. 72 ἐ-εν μἐν Συρίους Καππαδόκας απέργει omnes libri
praeter cod. e., qui sulso Συρους praebet. Etenim qui ad su-vios Halyn, Parthenium, Thermodontem habitantes a barbaris Cai padoces appellati sunt, eos Graeci Συριοι nominabant, sic Herod. Leta οἱ δὲ Καππαδυκαι υ no Tiλήνων Συριοι ονομαζονzαι, Et paullo post: ησαν δὲ οἱ Συριοι Ουτοι. I. 76 των Συρέων et Συρι-ους recte est editum. II. 104 Συριοι δὲ οἱ περὶ ωρμοδοντα καὶ Παρθένιον ποταμον. III. 90 Παφλαγονιον καὶ Μαριανδυνων καὶ Συρέων vulg. Ἀσσυρίων b. d. . - VII. 63 ου ros uno μὲν Ἐλλήνων ἐκαλέοντο Σύριοι, uno δὲ raoν βαρβάρων Ἀσσυριοι. - V. 49 cI ρυγιον ἔχονται Καππαδοκαν, τους ἡμεις Συρίους συνορίους F. καλέομεν. Quare haud dubie VII. 72 pro vulgato Συροι οἱ δὲ Συροι Ουτοι υnomρσέων Καππαδοκαι καλεονται rescribendum est Συριοι ; et eodem capite Paullo Post pro Συριον Μαριανουνων καὶ Λιγυων καὶ Συρων reponendum Συρίων; et quod eodem capite Paullo supra jam olim editum erat Συριοι, est restituendum contra auctoritatem eodicum M.
P. S. V. F. Paris. Συροι praebentium; quamquam etiam I. 6 in vulgata Συρων Συρων καὶ Παφλαγονιον omnes libri consentire videntur; sed persuasissimum mihi est, Συρίων ibi solum esse genuinam scripturam, vulgataeque Substituendam, neque Strabonem XII,
δοναι ποντον , qui hos Συρους nominaverunt, quidquam ad hane meam sententiam redarguendum valere, quum hi partim suam dieendi consuetudinem sequuti sint, Partim jam vitiosa Herodotea exemplaria adhibuerint. Et Strabo quidem, qui ex editione Casauhoniana omnes illas gentes communi comPrehendit appellatione Συρων; -- nam
qui libr. XIV. p. 669 A. nominantur Συριοι ου δ' οἱ Συριοι δὲ οἱ-λιοι ησαν αυτοῖς , hi, si illa εeriptura esset genuina, Syri insulae ineolae essent, sed multo Praestat aliorum milicum scriptura οὐδ' οἱ Ῥόδιοι, - Strabo igitur, ultique multi Graecorum seriptores, qui aut non distinxerunt inter varius appellationes, uui. si distinxerunt, id suo ex arbitrio modoque secerunt veluti Dionys. Perleg. vs. 90 , ubi vide Berctard., Ioseph. Antiqq. VIlI, IMI. cu. Apion. I, 2I. Asricanus apud Euseb. Praep. X, 10, P. 490 , nos non multum adjuvant ad Herodoteam genuinam Scripturam eruendam; neque etiam Eustathii eommentarii ad D. Perieg., quamvis multa hae de re muD sitir orale
80쪽
lecta collutuque eontineant, rem plane conficiunt, quum ejus scripturae e libris jam depravatis desumptae esse possint, quam suspicionem quum alia tum ea confirmare videntur, quae in adnotatione
εἰσι τῶν ἐκ Tροίας αποσκεδασθέντων μετα 'Ammλσχου και Κάλχαντος. Nunquam vero Herodotus illos Ius τυλιους dixit, sed ubique IIαμφυλους, ut I. 28. III. D. V. 68. VII. 9 I bis; quamquam etiam in interpretatione Dionys. Perlog. a Prisciano facta libri inter se dissident, nam in verbis illis sic recte vulgatis: Usque ad Pamphylos - Priaebent duo libri A. C. Pamphylios. Sed Gronovit sententiae ad Herod. II. 104 Propositae, Συρίους eum T ibi tantum scribendos esse, ubi de iis, qui a Persis Cappadoces nominati sint, agatur, magis accedo, id unum addens, etiam eos, qui a barbaris Ἀσσυριοι, a Graecis Συριοι voeabuntur, Sic recte
cum T scribi cs. Eust. ad D. P. 77M, praesertim quum uno illo in loco VII. M), quo illi ab Herodoto memorantur, Omnes libri
istam in Scripturam conspirent, neque aliunde mihi quidquam sit notum, quod huic scripturae adversetur. Ae nescio an etiam ii, qui Amabiae Oram maritimam incolebant, ab Herodoto Συριοι vocuti sint;
nam II. 12 omnibus in libris exstat haec scriptura: τῆς γὰρ 'Αροβίης τα παρα θάλασσαν Συριοι νεμονται, etiam Eustathii ud D. P. 77 testimonio confirmata: Hγει in ,οδοτος, δὲ και Αραβων ταπερὶ θαλασσαν Συρίους νέμεσθαι, quamquam et II. 30 προς 'Αραβίων και Συρων nunc vulg. cum a. b. d. S. Vuli., ubi 'Aσσυρίων F. C. et edd. vett., et III. 5 αύτις Συριων sic F. S. V. μεχρι Σερβωνίδος λίμνης, pro Συρίων nunc vulgo Συρων editur. Sed id constat, nomen Syrorum in Palaestina et Syria habitantium semper apud Herodotum sine T esse scribendum Συροι cs. Berlib. ud D. P. ii. 773), sic II. 104 Συροι οι ἐν τῆ Παλαιστίνν nune vulg. cum M. P. F. b. c., ac plane rejiciendum est, quod praebent Ald. al. cum S. R. a. d. Moio ι. Ill. 91 ἐν Ουροιοι τοῖσι Κιλίκων τε καὶ Συρων. Nec ullo modo serendum est vulgatum Συρί- οισι VII. 89 σὐν Συρίoiσι τοῖσι ἐν τῆ Παλωστιν ii , sed procul dubio in Συροισι mutandum. II. I 59 καὶ Συνοισι συμβαλων recte vulgati, sed Συρίοισι S. V. III. 5 mi ἐστι Συριον των Παλαιστι-
νων καλεομένων recte nunc vulg. cum M. P. Κ. F., ubi Ald. M. cum S. male Συρίων. Ad compendia eoruinque inter se permutationes est reserendum,
quum numeri cardinales et Ordinales aliique commutantur, et litterae numeros significantes, qua de re vide Bast. l. l. p. 850 - 8b ; et Herod. I. 50 τρίτον ημιτάλαντον, ubi olim τρια ημιτάλαντα male erat vulgati; cs. Interppr. ad h. l. et ad I. 51. Saepe vero iisdem notis compendiisque scribebantur eae litterae ac syllabae, quae eodem sono pronuntiatae sunt, crebruque inde earum Permutatio. Quae res nos ad vitia ex mala quadam pronuntiatione prosecta ducit, imprimis ad ea, quae ex recentiore vocu-Diuitiam by Corale