Quaestionum criticarum de dialecto Herodotea libri quattour scripsit Ferd. Iul. Caes. Bredovius

121쪽

De dialecto Herodotea lib. II. 112. 120. 123. 126. 170. 171. I96 bis. II. 6. 8. 13. 38. 42. 43. 50 54. 62. 85. 86. 93. 100. 116. 137. 149. 152. 154 bis. 162. 169. III. 6. 12. 21. 25. 31. 35. 40. 50. 57. 71. 72. 74. 75. 105. 118. 138. IV. 13. 42. 49. 73. 101. III. 118. 136. 1 2. Ib4 bis. Ib9. 186. I95 bis.199. V. 13 his. 22. 49. M. M. 95. 103. VI. 3. 9. 25. 30. 44. 46 67. 68. 70. 83. 86, 4. 98. 104. 120. 124. 131. 137. 139. VII. 8, 1 et Set 4. II. 18. 19. 25. 41. 46 bis. 47. 49 , 2. 65. 67. 89. 118. 119. 137 bis. 139. 150. 161 bis. 168 bis. ID. 182. 188 bis. 209. 212. 213. 217. 220. 223. 234. 237. VIII. 10. 27. 32. 6I. 68, 1. 77. 85. 90. 99. 119. 125. 127. 129. 136. 137. 138. 140, 1. 143. 144 quater. IX. 9. 11.22. 26. 31. 37. 45. 51. 61. 67. 70. 73. 85. 89. 101. 109. 118.

Contra quem communem omnium librorum consensum tam multis illis in locis conspicuum nihil valere posse certum est eos Paucos locos, ubi alii aliud praetulerunt, aut omnes ab Herodotea scriptura recesserunt. Sunt autem ii loci I. 9 ουτω ωστε Vulgo ουτως F. - 11 ουτω αποθνήσκειν Vulgo. ουτως S. - 14 ουτω λου ulgo. ουτως S. - 32 ουτω ων, ω Κροῖσε , Vulg. Ουτως Ουν S.

tem posito omnes libri consentire videntur: I. 5 Ουτανς ῆ ἄλλως κως. I. II ουτως ουδὲν. 56. 117. 76. 176. II. 11. 125. ΙΙΙ. 35. 10 . IV. 134. 139. VII. 175. Quibus quidem in locis patet οἴτω

esse reponendum vel contra omnium codd. Mss. auctoritatem, ut neque iis in locis ubi variatur sacile est quisquam, qui dubitet, qui uoυτω solum sit praeserendum, quum non in illis solum tam multis locis modo supra enumeratis omnes libri ουτω ante vocalem positum retineant, sed ne ibi quidem ubi iacta mutatione quadam vel transpositione accidit, ut oυτω ante vocalem sit positum, finalis littera T addita sit, quamquam disertis verbis quae in m sit quoque Diqiti eo by Corale

122쪽

De dialecto Herodotea lib. ΙΙ.

in loco codicum vis. scriptura, negligunt collatores monere; sic III. 16 ουτω δὴ Ου δετεροισι nunc vulg. cum S. V. Ουτω ουδ se. edd. vett. et F. a. c. IV. 13 ουτω δὴ Ουδε ουτος Vulg. nunc cum S. V. Ουτω ουδε edd. vett. VI. 1 Ουτω τελευτα Vulgo. ἐτελευτα S. V. Ρ. IX. I 18 ουτω δη υπο νυκτα Οιχονται vulgo. δὴ omiserunt codd. S. V. Sed VII. 1 3 in verbis vulgo sic editis cum codd. M. P. F. Paris. Ουκ αν Ουτω μιν δοκέειν ἡπίως χρησθῆνM Ου- τω μοι Ald. Κ. habent codd. S. V. male ουτως Mimis; quod ηρον etiam Laurentius Valla ibi invenisse videtur. Apud Herodotum constans intercedit discrimen inter ἰθυ et ἰθυς, quorum illud, semper cum genitivo eonstructum, de eo tantum dicitur, quod directo in aliquem locum sertur hoc autem significat statim, et idem est quod ἰθέως, quod et ipsum Herodoto familiare est. Sie habes ἰθεως II. 111, 2 his. III. 73. 155. IV. 68. V. 41 bis. 92, 2 et 7. VI. 10. 17. 49. VIII. 108, et ἰθυς eodem significatu I. 65. III. 58. Ρraeterea ἰθυ του Ἱστρου IV. 89. ἰθυ Ἀ- ωαῖδος 120 et ibidem ἰθυ των 136 ἰθυ του Ἱστρου. VI.95 ἰθυ του Ἐλλησποντου. VII. 179 ἰθυ Σκιαθου. VIII. 38 ἰθυΒοιωτων. IX. 69 ἰθυ του ἱρου. 89 ἰθυ τῆς Θρυλης. Quare rectissime nunc quidem ex Relahit conjectura et codicis F. auctoritate ἰθυ τῆς αρχῆς I. 207) repositum est pro olim vulgato et in eo Id. Mss. quibusdam reperto ἰθυς. Sed pro eo quod U. 119

nostri codd. Μss. omnes tenere dicuntur οἰχετο φευγων τῆσι νηυσὶ

ἐπι Αιβυης praebuit liber, qui sub Plutarchi nomine sertur, de Μalignitate Herodoti e. 12 Ηutten) ἰθυ ἐπὶ Αιβυης. Verum ἰθυ,

ut Homericum ἰθυς et Atticum ευθύ semper solum, nulla ulla pra positione addita, cum genitivo constructum suisse, praeter locos istos ex Herodoti Iibris modo laudatos pluribus aliis demonstrari

potest exemplis es. Hom. Il. 20, 99. 12, 106. Odyss. I, 119. II, 301. DI, 17. B. XIII, 601. Valch. ad Hippol. 1197. Heind. ad Ρlat. Lys. p. 203 a et b. Lucian. Diali. Mort. 27, 1 ευθυ τῆς καθοδου. Lob. Phryn. p. 144 sqq. Matth. gr. gr. p. 826 ed. teri. Ruhnk. ad Tim. lex. Plat. p. 126 sq. - Tales autem loci non sunt confundendi cum iis, ubi ευθυ et ευ ς ἰθυ, ἰθυς non praepositiones sunt,

cum genitivo constructae, sed, quamquam eodem significatu, adverbia loci, unde haud raro praepositio quaedam iis addita cernitur, veluti Hom. Il. 14 , 403. 12, 137. Hym. Hom. in Merc. 342. 355. Nec profecto mirandum, quum et notiones et sormae harum voeum magna similitudine et cognatione inter se contingantur, si non librarii solum dormitantes eas interdum eonfudisse deprehenduntur, sed Graeci ipsi maxime recentiores ultro citroque nutasse, ac mox ευ e veterum Atticorum, Atticistarumque regulae convenienter pro statim usurpasse, et ευθυ pro directo cs. InterpPr. Suid. s. v. ευ- θυς καὶ ευθεως ' ἀμφοτερα Ἐλληνικά. το δὲ ευθυ διαφέρει τουτων. ου γαρ το παραχρῆμα σημaίνει, αλλα το εως καὶ εἰς. - Vide

et Valch. ad Ammon. p. 9M mox ευθυ pro statim cf. Antiatile. Bekk. p. 96 et ευθυς cum genitivo construxisse. Sed haec con-

123쪽

De dialeeto Herodotea lib. II.

susio non est Herodotea, neque ἰθυ pro adverbio loci positum nostro est familiare, quamquam idem IX. 51 ωσπερ κατιθυ ἐόντων. Quare nostro in loco II. 119, si in vulgato ἐπι Αιβυης Persistendum esse negaveris, quum auctorem illius libri suo in exemplari Herodoteo ἰθυ ibi invenisse verosimile sit, id quod Relatus et Seha ferus jam secerunt, ἰθυ Αιβυης tibi rescribendum erit, sive ἰθυς ἰθέως) ἐπὶ Αιβυης. Huic loco alius etiam apud nostrum V. 64 obvius adnectendus est: οἱ δὲ περιγενομενοι ἀπαλασσοντο, ώς εἷχον. ἰθυς ἐπι Θεσσαλίης, quibus in vulgatis verbis ἰθυς male habebat Uesselingium, et praetulisset ἰθυ ἐπὶ Θεσσαλίης, nisi eum,

hic ἰθυς pro directo accipientem, aliorum quorundam locorum vel depravatorum vel a nostro loco alienorum comparatio abstinuisset vide eum ad h. l. . Nec tamen video ullam justam musam, cura vulgato ἰθυς omniumque librorum uuctoritate recedamus, quum huic similem verborum constructionem non Herodotus solum usurpaverit, sed alii etiam suo more ευθυς statim προς. ἐπι τι etc. dixerint. Vide Herod. VIII. 108 πλώειν ἰθέως ἐπὶ τον Ἐλλησποντον. Xenoph. Cyrop. II, 4, 24 πορευομαι ευθυς προς τα βασίλεια.

ευθυς ἐπὶ την γέφυραν. Plutarch. de Musica p. 1133 C. de modis citharoedicis et rapsodis antiquioribus disserentem: τα προς τους θεους, ως βουλονται, ἀφοσιωσάμενοι, ἐξέβαινον ευθυς ἐαι τε την λι ρου καὶ των ἄλλων noιησιν. Atque alia adverbia finalem suam litteram, seu ν, seu σ, apud Poetas saepius abjiciunt, sic πολλακις et omnino multiplicativa in ἀῆς defluentia, ατρέμας, et παλιν et αυθις, quorum duorum posteriorum recentiores demum scriptores finalem litteram omiserunt ceLob. Phryn. p. 284. Hernicke Tryphiod. p. 417. - Sed id illis in adverbiis non Herodoteum est, ac salso nonnullos in locos sormae πολλάκι et ἀτρεμα sunt invectae; sic I. 36 πολλάκι δὲ οἱ -- σοὶ κ. x. 1. male Vulgatum eSt, quum codd. S. V. F. a. e. d. e. πολλακις praebuerint. II. 2 πολλάκs φοιτέοντι male vulg. noλλα- κις F. s. S. a. - Η πολλάκι μεν, πολλάκι δὲ Bekh. Gss. alii, sed πολλακις utrobique codd. K. S. V. F. Quibus quidem in locis sine ulla haesitatione e codicibus Μss. πολλακις unice verum recipiendum est, ut alibi constanter noster hanc scripturam tenuit: I.

74 πολλακις ὁὲ. II. 20 πολλακις δὲ. 134 πολλακις κηρυσσόντων. vide praeterea III. 7 . 160. IV. 3. 78. 129. 131. V. 10 . VI. 19.108. VII. 46. IM. VIII. 102. 129. IX. 76. Et ὁσάκις I. 198. τετρά- κις II. 20. VIII. 225 ubi cod. b. πολλακις, qua de varietate vide interppr. ad Theocrit. V, 57 . - Atque ἀτρέμας nunc quidem ubique recte scriptum legitur V. 19. HIL I6. IX. 53. 54. Sed VIII. 1

Pro nunc vulgato eum codd. S. V. ἀτρέμας τε εἶχον, exhibent codd.M. Ρ. Κ. F. male ατρέμα non recipiendum. Quum praepositi ines ἐκ et ἐξ 'secundum vulgarem normam apud nostrum mutentur, et παρέκ et παρές in nostris Homeri ex-Diuitiam by Corale

124쪽

De dialecto Herodotea lib. II.

emplaribus eandem regulam plerumque secuta cernantur, tamen

apud Herodotum ut constanter πέριξ sic πάρεξ et ante vocalem et ante consonam et praepositio et adverbium omnibus in libris scribitur Ι. 14. 93. 192 bis. H. 4. 31. 168 bis. ΗΙ. 67. 91. 97. 106. 117. 122. IV. 46 es. Etymol. Mag. s. v. παρεξ. Herodim. περὶ μον.

48. 73. Et adverbium I. Iω παρεῖ ἐγ οσον. - Et accentu in antepenultima posito cs. Herodian. περὶ μον. λέξ. P. 46 πέριξ μονον βαρυνεται. Appollon. do Pronom. in Behh. Anecd. II, p. 554απαξ βαρυνεται καὶ πέριξὶ cum genitivo constructum habes I. 179. II. 91. IV. 152., eum accusativo I. 196. II. 29. m. 158. IV. 15. 36 ubi particula τε omissa verba πέριξ τὴν γῆν conjungenda sunt IV. 52. 79. 180. V. 115. Adverbium ΙΙΙ. Ibb. V. 87. m. M. Praeterea pro περι IV. 8 in vulgatis verbis xὸν δὲ 'Ωκεανον λόγω μὲν λέγουσι - γῆν περὶ πασαν ἀεειν, censuit Bernhardy ad D. P. p. 855 nostro πέριξ restitui posse ex verbis Eustathii ad D. R . 41: ος φοδοτος) -κ αποδεχεται τοὐς γραφοντας τον 'Ωκεανον ρέειν πέριξ τῆς γῆς. Sed equidem omnino nego illa Eustathii verba ad istum locum N. 8 reserenda esse, quippe in quo nulla verbi γραφειν mentio sit facta; nec magis, etiamsi ab hac utriusque loci dissimilitudine recedas, Eustathii τῆς γῆς valere posse arbitror ad Herdotea γῆν περὶ πασαν μειν refingenda, quam IV. 36, quem ad locum respicere Eustathium manifestum mihi esse videtur, ad vulgatum aecusativum πέριξ τὴν γῆν in genitivum τῆς γῆς, ab Eustathio exhibitum, mutandum. Etiam quod παρεξ apud

nostrum constanter paroxytonon scriptum invenitur, unice verum esse videtur, at valet quorundam Veterum grammaticorum ratio cf.

Etymol. Mag. s. v. παρέε p. 652, 3η ita distinguentium, ut πάρεξ sit praepositio eodem quo χωρις significatu, παρέξ, autem adverbium idem valens quod Βιτος; quamquam quod quis fortasse conjietat ex hac distinctione apud Herodotum I. 130 παρεξ ῆ oσον rescribendum

esse, uou concesserim. Ceterum vide Eustath. ad Hom. B. ἱ p.

732 - 625. Lob. Phryn. p. 414. Spitan. ad Il. IX, 7 Schaec ad

Greg. Cor. p. 21. Baehr. ad Herod. III. 97. Quomodo nostri scriptores de Graecis dialectis saepe non satis distincte, neque satis plena expositione addita praecepta tulerint, quum ex aliis multis locis apparebit iis, qui eorum scripta diligentius tractarunt, tum etiam ex praeceptis de litteris quorundam vocabulorum initio adimendis aut addendia latis. Nam Greg. Cor. d. d. Ion. Ρ. 447 sic docet: oτι τὰ πρωτα φωνήεντα στοιχεῖα τῶν λέφεων αταιρουνται οVMνες' ἐκεινος, κεῖνος. ἐχθές, χθές. Dρτή, ορτη. Et grammaticus Meermanu. P. 654 Aί αφαιρέσεις των πρω-

τή. ἱερος, ψος. Sic etiam granimat. Augustrin. Ρ 669. ΡΗ-mtam igitur aphaeresis et erasis κεῖνος, ορτή, ψός illis in

unum genus comprehenduntur confundunturque, deinde ne uno quidem verbo significarunt, quibus Ionicis scriptoribus quamque earum

125쪽

De dialecto Herodotea lib. II.

formarum tribui vellent. Nam κεῖνος in Herodoti autotypo non Oxstitisse, postea documentis demonstrabo, et χθές etiam Attieis usitatum fuisse. Praeterea de variis verbi ἐθέλειν sormis prorsus nihil admonent, quod quamquam apud Homerum pariter atque ustud ceteros epicos Poetas usque ad Alexandrinorum tempora eonstat semper integram suam formam ἐθέλειν retinuisse cf. Schol. et Interppr. ad Ιl. I, 277) tamen apud reliquos scriptores non semper ad unam normam exaratum invenies. Sed quid de hoc variae sormae usu Herodoteo statuendnm sit, jam videbimus. Primam personam praesentis ἐθέλω omnes libri retinent IX. Im, et ἐθέλεις V. 19. ἐθέλει Ι. 32 et sic Stob. Serm. 103 p. 564 hoc ex loco. II. 13. 47. VII. I6, 3. 50, 1 et 2 et Stob. VII, p. 88 Gesneo. VII. 157.162. VlII. 60, 3 bis. 101. 102 bis. 140, 2. IX. 7, 1 bis. - ἐθέλετε VII. 162. - ἐθέλουσι I. 71 et repetit Athen. III, 78. - Ι. 74 cum Stob. Serm. 28 p. 197. - VIII. I 0, 2. - ἐθέλητε IV. 133. ἐθέλωσε VI. 56. ἐθελοιμι IX. 45 ἔλοιμι S. . ἐθελοι Ι. 186 ἐθέλει F. . III. 119. VII. 128. IX. 89 ἐθελει S. V. F. d. Schaes. . - ἐθελοι- μν VIII. I 4. ἐθέλοιεν IX. 21. 94. ἐθέλειν I. 21 . II. 42. 137. 141.

III. 42. IV. 9. II. VII. I6, I et repetunt Eustath. ad Il. p. 238- IM. Stob. III, p. 42. - VlII. 144. IX. M. 100. - ἐθέλων ΙΙ.3. U. 50. 74 VII. 191. 209. .IX. 45. 66. - ἐθέλοντα Ι. II. ΙΙ. 6 ἐθέλοντες Ι. 141. V. H. 13. VII. M. VIII. III. IX. 103. ἐθέλοντας VII. 220. - Variatur autem his in locis III. 83 ἐθέλω vulgo. θέλω S. V. n. VII. 101 ἐθέλω vulg. θέλω F. - 104 ἐθέλω nunc vulg.

θέλω F. M. IX. 16 ἐθελω S. θέλω vulg. - VII. I 0, 8 ἐθέλεις vulgo. θελεις F. - 56 ἐθέλεις vulgo. θέλεις f. - I. 132 θέλει nune vulgat. θέλη Κ. ἐθέλη F. IV. 131 ἐθέλει vulgo cum M. P. Κ. F. Reliqui θέλει. ἐθελοι f. v. Bo ἐθέλει vulgo. θέλει F. VII. 9, 2 εἰ ἐθέλει esset. Be . al. ἐθέλοι S. V. Gss. θελει F. θέλοι Ρ. IX. 16 ἐθέλει πείθεσθαι vulgo. θέλει V. et Stob. 107, 10. πειθεσθαι θελει S. - ΙΙ. 115 ἐθέλη vulgo. θέλη S. V. VII. 57 ἐθλλη vulgo. θέλI S. - VIII. 144 ἐθέλωμιεν unigo. θέλωμεν S. IV. 68 ἐθέλωσι vulgo. θέλωσι S. V. H. 57 ἐθέλωσι vulgo. θέλωσι S. V. VII. 146 ἐθέλωσι vulgo. θέλωσι S. V. - ΙΙ. I ἐθε

λησει S. b. d. ἐθελησοι Ald. al. - ΙΙ. 173 εἰ ἐθέλοι vulgo. ἐθέλει S. V. F. a. d. θέλοι f. VIII. 19 ἐθέλοι vulgo. ἐθέλει P. θέλοι S. V. IX. 15 ἐθέλοι vulgo cum codd. M. Ρ. Κ. F. Ρaris. ἐθέλει

Ald. al. S. V. - V. 67 ἐθελειν cod. V. ἐλθεῖν cod. S. θε- λειν vulgo. VIII. 58 ἐθέλειν P. F. θέλειν vulgo. - 102 ἐθέλειν vulgo. ἐθέλει Ald. al. S. θελει Ρ. Κ. F. a. c. I. 73 ἐθελων edd. vett. et Schaes. Nunc vulgo θελων eum eodd. S. V. M. F. a. b. c. d. e. alI. 128 ἐθελων vulgo. θελων S. V. VII. 24 ἐθέλων vulgo. θελων S. V. VIII. 67 ἐθέλων vulgo. θελων S. - 128 ἐθελων vulgo. θέλων S. V. - V. 92, 3 ἐθέλοντες vulgo. θέλοντες S. V. Sed omnes editiones servant θέλειν nulla scripturae discrepantia ecodd. Mss. adnotata: I. 59. 16 . III. 1 5; et θέλων I. 68. 69. M.

126쪽

De dialecto Herodotea lib. II.

103. 115. I 16. 205. II. 2. 44. 133. 156. III. 29. 78. 140. VII. 6. 19.205. VIII. 79. 97. 124. IX. 13. 1 . 91. 107. θελοντι III. 31. θέλοντες I. 160. III. 77. IV. 139. 1 5. IX. 87. - θελω ΙΙΙ. 65. VII. 101. 160. - θέλεις III. 12 θέλοις S . VII. 234. - θέλει I. 78. III. M. VI. 37. VII. 8. 10, 4. θέλουσι N. 63. ID. VI. 52. II. 2 καρτα θέλουσι, ubi κατ-θελουσι S. V. θελωσι VIII. 79. VII. 157, ubi

θέλει Ald. al. HI. 37 θέλοι nunc vulg. eum F. θέλει S. VIII. 58 θέλοι Bekk. al. cum S. P. θέλει Gss. - Ιn suturo autem ἐθελησεις omnes consentiunt libri I. 206. VII. 10, 8. IM, ubi quidem ἐθέλεις S. ἐθελησαις Woss. ut . , se i vulgatum ἐθελησεις retinent F. a et Steph. marg. - ἐθελησει I. 32. II. II. 99. ἐθελήσομεν I. 207. Sed pro recte nunc vulgato ἐθελησει II 1 exhibent Ald. c. ἐθελήσοι, cod. S. ἐθrtii σ3, cod. F. θελησ., et VII. 103 pro vulgato ἐθελήσουσι codd. F. Ρ. θελήσουσι. - Ιn Aoristi sorma ἐθελῆσαι omnes consentiunt I. 3. 1 5. VI. 137. VII. 229, ubi quidem codd. Μ. Ρ. Κ. F. b. ἐθέλησαν praebuerunt, qua de terminationum rei et αν consusione vide si pre p. 62. - ηθελησε II. 2. IV. 147. VI. 126. VII. 29 bis. et sic hoe ex Ioeo Stob. Serm. 96 p. 535). VII. 239. IX. 18. - ηθέλησαν I. 59. - Sed pro recte vulgato

ἐθελῆσαι VII. 230 est in cod. P. θελῆσαι, et Pro ἐθεχησακτος ωP. 229 in cod. F. θελήσαντος. Verum eodd. F. S ο θελησαμεν VII. I- praebuerunt pro vulgato ἐθελήσαμεν, et ηθέλησε cod. S. VII. 16 pro ἐθέλησε. - Sed in ἐθέλησε VII. 107 omnes consensisse videntur ), ut in θελῆσαι I. 24. II. M. et I. 109 ubi quidem cod.

S. θελῆσοι. - Ρraeterea imperfectum ἡθελον omnes recte scri

ελθὼν χρηματίσασθαι τω βασιλεῖ . V. 92, 2. VI. 12. IX. 76. -ήθέλετε I. 141. -- Ηnc pertinent etiam ἐθέλεσκον M. 12 et ἐθελοκακεον I. 127. V. 78. VIII. M. Vide infra in libro quarto I .haud proeul ab initio et sub finem I. Sed, ut pro recte nunc vulgato cum codd. F. S. ῆθελε III. 146. alii ἔθελε male exhibuerunt, sie pro vulgato ἔθελον VIII. 80 in codd. F. Κ. repertum est ἡθελον. - ἐθελοκακέ.ιν vide VIII. 69, et imperativum ἐθελοκακέ τε VIII. 22. ἐθελοκακέοντες VI. 15. ἐθελοκακεοντων IX. 67. - ἐθελοντης V. 110. IX. 26. - ἀνεθέλητου VII. 88.133. - ἐθελον ν Ι. 5 et sic hoc ex loco Eustath. ad Hom. p. 1428,

17. I. 66. H. 25. - ἐθελονται V. 104 ἐθελοντί S. V. . VII. 13 . 217 ἐθελοντι S. V. . IX. 21. Sed H. 92 pro recte vulgato ἰθελονται habent codd. S. V. θελονται, quod Ρorphyrium quidem Schol. ad

Hom. p. 246 sed non Herodotum decebat cs. Lob. Phryn. p. 7. Ut uno autem verbo dicam, Herodotum semper ἐθέλω tantum

ejusque formas usurpasse contendo. Ρrimum enim omnes sere sine a

praefixo scriptae formae in praesenti tempore inveniuntur, ubi sa-eile illam initialem litteram seu incuria scribarum seu de industria Sed eod. S. verum η θελησε praebuisse dicitur. Duiliaco by Corale

127쪽

De dialecto Herodotea lib. II.

posteriore seribendi consuetudine pro Herodotea substituta, omitti posse patet. Quo ipso in tempore, ut saepius alibi, etiam terminationes cujusvis generis haud sine magna librorum sucinatione scriptae exstant, quae ut et ipsa grammaticorum vel librariorum proprium judicium manifestum facit, sic e compendiosa scripturct, quα verbi ἐθέλειν omnes modi ae tempora exarari solita sint, illam ortam esse, satis superque Bastii expositiones docent sad Greg. Cor. P. 368. Comment. palaeo . p. 812 sq. Addend. p. 931 . Sed istam non fuisse genuinam Herodoteamve praesentis temporis scripturam vel ex eo concludi posse mihi videtur, quod suturi formis sere con- Stanter e est praefixum, neque praesens aliter ac futurum scribi licet. Tum tempora, quibus augmentum vi Praefixum est, Perraro corrupta cernuntur, fortasse quin Atticorum more sormata, et a praesenti θέλω ducta putabantur; sed Herodotum nunquam augmento ullu-bieo addidisse temporale, infra in libro quarto I. pluribus doeebimus. Ηne aecedit similitudo atque asinitas quaedam inter Ionieam et veterem Atti eam dialectum intercedens; quae jam saepius observata nobis sacem praeserre debet ad cognoscendam genuinam vel summovendam subditiciam quandam formam, in antiquiorum Ionicorum scriptis obviam. Thucydidem enim semper integrum formam ἐθέλειν usurpasse, nune sere constat inter omnes cf. Popp. Thucyd.

Vol. I, p. 211 quamquam apud ceteros antiquioris temporis Atti eos et ἐθελειν et θέλειν invenitur, ita tamen ut illud praevaluerit AE LLob. Phryn. p. 7 et p. 332. Aj. vs. 24. Sehneider. ad Plat. Ram

οπερ οἱ Ἀττικοὶ ἐθέλω λέγουσι. - His rationibus ductus non nimis audacter feeisse mihi videor, si θέλειν ejusque sormas udhue nostris in Herodoteis libris obvias in ιθελειν mutaverim. Haud dissimilis quaestio est de pronominis ἐκεῖυος, κεῖνος vu-riis sormis, quarum exempla apud nostrum obvia haec sunt; consentiunt enim omnes libri in integriore sorma ἐκεῖνος et post vocalem et post consonam exhibenda I. 2 bis. 3. 8 bis. 11. 12. 17.22. 24. 27. 31. 32 quater et Stob. Serm. 103 p. 564 ex hoc loco sic: ἐκεινο ει το ἐμεο et προέχει ἐκεένου et δυνατος ἐκεινφ ἐνελκαι, et ἐκεῖνος, τον σὐ χτεῖς I. 37. 45. M. M. M. M. 91 bis. 92. 100 bis. 108. 117 et sic hoc ex loco Thom. Mag p. 48, 8 . I. 119. 124. 127. 129 bis. 132. 133. 144 bis. 182. 183. 196. 204. 207quinquies. 208. II. 2. b. 29. 30. 77. 100. 107. IIo bis. III. 120 bis. 121, 1 et 2 , 4 , 5 , 6. 127. 133. 136 bis. 146. 148. 162. 177. 18 l. III. 1. 4. 21. 3 bis. 36 bis. 39. 51 bis. 52. 53. 59. 62 bis. 63. 65.68. 75. 83. 115. 119. 133. 135. 153. Ita. 160. IV. I. 3. 5. s. Q. III bis. 112. 114. 119 bis. 124. 133. 139. 14o bis. 196. v. 13 bis. 39. 49. 50. 67. 68. m. 91. 92 , 3 , 4. 106. 111. VI. 52 bis. 62 bis. 65. 67. 68. 69. 73 88. 11 I. 125 bis. 137 ter. I M. VI l. 4. 8, 2.9, 3. 11 ter. 13. 16 et sic hoc ex loco Stob. Serm. 3. p. 42 ωον ἐκεῖνο, to βασιλευ. παρ' ἐμοὶ κέκριται, κ. x. λ. . VII. 17. 23. 34.

128쪽

De dialecto Herodotea lib. II.

270, 7 ην κομέσας οἰκετας οἰκέst ἐκείνη, ωστε υποδεξάμενον τους

λογους τον Πανιωνιον κομισαι τα τέκνα και την γυναῖκα). VII.

119. 129. 136 bis. 164. 181. 186 bis. 188. 189. 191. 197. 236. 239. VIII. 3. 6. 9. 29. 50. ω. 60, 2. 68, 2. 74. 79. 90. 97. 102. 106 bis.108 114 bis. 137. 140, 1. 143 144 bis. IX. 2. 11. 16. 23. 26. M. 38. 39. 53. 55. 57. 58. 63. 76. M. M. M. 107 bis. 109. 110. III. 113 ter. 116. 119. 122. - Variatur autem I. 209 ubi μη ἐκεῖνον

Tecte servant eodd. F. S. R. e. pro nunc vulgato κεῖνον. II. 39

κεφαλη δ' ἐκεινου nonnulli eum eod. S. ediderunt pro nunc Vulgata nee magis serenda eodd. M. N. F. Ρ. Ρaris. scriptura κεφαλῆ δὲ κεωy. - - κοιλχν μὲν κεινην πασαν ἐξ ων εἷλον Bekk. ul. eum codd. F. u. Vulgo ἐκεινηυ. Gaiss. autem ex quodam Schmeighaeugeri errore κεινήν scripsit. - 122 κακεῖθι Bekk. al. κακεῖ

Alben. IX, p. 410 E.) ἐκεῖθι S. καὶ κεῖθι Gss. - 133 καὶ τους

μὲν - μαθεῖν τουτο, κεῖνον δε ov. vulgat. τουτον κακεῖνον S. V.

- III. 32 ώς ἐκείνω eodd. S. V. Ρ. Κ. F. f. sed κείνω nunc Vulgat. - 140 ως εἴη ἐκεῖνος eod. S. κεῖνος nune vulgat. IV. 11 κακείνησε F. et vulgo. και κεινησι S. V. . - 139 ως ἐκείνους πρέπει e. ως ἐκείνοισι cod. S. κείνους Ρ. F. a. Behh. Gaias. V. 17 μετ' αυτου ἐκεῖνον codd. S. P. F. κεῖνον nunc vulgut. II πασιν ἐκείνοισιν eod. S. πασι κείνοισι vulgo. - 23 τὸ αν ἐκεῖνος vulgo cum S. Alii cum F. κεῖνος. - 82 κατ' ἐκεῖνον τον χρονον Vulgo. κατα χρονον ἐκεῖνον S. Ρ. Κ. κατα χρον. κεῖνον F. V. - 93 ἐπικαλέσας θεους κείνω nune vulgat. θεους ἐπικ. ἐκείνω F. - Ιω - τοι ἐκεῖνα eod. S. κεῖνα nune vulgat. VI. 65 παρεχομενος ἐκεινους vulgo cum F. eL Greg. Cor. Ion. 48 Alii κείνους eum S. V. Ρ. Κ. - 67 πεπειρῆσθαι ἐκεῖνου F. f. κεῖνον nune vulgat. - 91 δὲ ἐκεῖναι S. F. κεῖναι nune vulgat. VII. 13 παρηγορευμενοι ἐκεῖνα S. κεῖνα nune vulgat. - 17 δη ἐκεῖνος alii cum S. V. F. Alii nunc κεῖνος. - 43 πυθομενος ἐκείνων eod. F. κεινων nunc vulg. - 102 περὶ ἐκεIνους F. κείνους nunc vulgat. - 103 τον ἐκείνων βασιλέα eod. S. κειωων nune vulgat. Ibi l. ἐόντων ἐκείνων Guis . al. eum codd. M. S. K. F. κείνων Ald. Bevh. al. - 136 τὰ ἐκεινοισι alii, alii enm S. κεινοισι. -- 169 δὲ ἐκεινοισι F. S. κεένοισι nunc vulg. - 185 μυριάδες ἐκείνyσι F. et alii, κείνησι nune vulg. enm S. - 236 ἔσεαι ἐκεlνοισι codd. P. N. S. κείνοισι nunc unig. Ibid. ουτε ἐκεῖνοι eod. S. κεῖνοι nunc

vulg. - 237 δη ἐκεῖνο S. alii, κεῖνο nunc vulg. cum F. - um. 6I ἐγερ ἐκείνοισι S. V. F. s. κείνοισι nune vulg. - ω, I ως ἐκει-

νους S. P. K. F. a. κείνους nunc vulg. - 138 νοω ἐκεινων vulgo cum eod. S. κακAνων F. κεω- Ρ. Wesset. ni. - IX. 2 ταἐκεινων F. S. b. κείνων nunc vulg. - 27 σὼν ἐκεένοισι S. v. P. F. κεινοισι nunc vulg. - 51 υπερβαλωνται ἐκεινην F. S. κεινην nunc vulg. - 76 περὶ ἐκείνους alii, alii eum S. V. κείνους. IM δοκέων ἐκείνην edd. Vett. et cod. S. κείνην nune vulg. cum

129쪽

De dialeeto Herodotea lib. II.

Restant autem nonnulli loci ubi κεῖνος nostris in exemplaribus retinetur, neque ulla varietas e codd. Hss. adnotata est Ι. 11. 120. 122. 207. ΙΙl. 74. 140 συ κεῖνος εἶ . IV. 9. V. 13 καὶ τί κεῖνοι ἐθελοντες sic nunc cum codd. M. Ρ. v. K. S. F. Paris. Olim τι δὴ κεῖνοι). V. 23 μηκέτι κεῖνος. 82 δὴ κεένας. 87. VI. 13. 69 τοιουτων κεῖνος . VII. 50, 2 so μοι ευμενοι κείνοισι). 103 εἰ γαρ κείνων . 136 Λακεδαtμονίοισι κείνους, cs. et Eust. ad Il. II0, 30 83, 21 . VIII. 58. 61. IX. 52.53 ἔτι κείνου . 90 αξιο u αχους κεένοισι .Quum igitur integram sormam ἐκεῖνος ita praevaluisse viderimus, ut ejus multitudine facile contraria exempla obruantur, non solum iis in locis, ubi variant libri, quorum quidem plerique in Arma ἐκεῖνος scribenda consentiunt, sed etiam in iis, ubi nulla

varietas adnotatu et adhuc κεῖνος scriptum exstat, solum Herodo-teum ἐκεῖνος reponendum esse censeo. Neque enim audiendos esse

grammaticos cs. Greg. Cor. l. supra laud. , et de Aristarcho Thierseh. gr. gr. P. 263 ed. tert. , κεῖνος Ionicum esse ita nude docentes, meo mihi jure statuere videor. In Homeri quidem carminibus, ex quibus illud praeceptum haud dubie est datum, metri causa plerumque brevior hujus pronominis forma exhibetur, scenicis quoque poetis usitata; ut plane poeticam illam vocares, nisi docta nonnullorum philologorum disciplina in certis quibusdam Atticorum scriptorum locis eum retinuisset, quamquam eorum numerus in dies magis, arte critica adhibita, imminuitur. Praecedentibus enim monophthongis

et diphthongis cs. Lob. Αj. vs. 24. Phryn. p. 7 sq. vel, ut alii volunt cs. Matth. gr. gr. I, p. 65. Schneider. ad Plat. Rempubl. II, p. 370 A. dii praecedente, illud initiale ε expellendum esse censuerunt. Sed ne quis mihi objiciat, eandem normam etiam apud Herodotum

valere posse, servandamque esse breviorem sormam iis certe in locis, ubi libri prorsus non repugnent, moneo, plurimis in locis omnes libros in sormam ἐκεῖνος, quamquam praecedentibus monophthongis et diphthongis, consentire; neque apud Atticos quidem hanc regulam nos omni ex parte securos reddere, ne quas litteras vulgus celeri in pronuntiatione negligentius obscurare solebat, eaedem mi nus recte politioribus quidem in scriptis omissae sint. Sed abjecerunt Iones initialem litteram a in vocibus ορτη et ὁρτάζω, Summa cum constantia Herodoteis in libris sic seribendis.

Sunt quidem, qui tradant, non simpliciter, initiali T his in Ionicis

formis abjecta, To esse relictam, sed, quum unalogia verborum ψος, Οἶκοι similiumque, ubi duae initiales vocales Ionice in unam contrahantur, postuletur, ut etiam in illis non de aphaeresi sed de contractione quadam cogitandum sit, istas initiales vocales εo ita contractas esse, ut Iones statim hunc unum ex contractione ortum sonum ante liquidam positum corriperent. Quae quidem.sententia speciosior quam verior mihi esse videtur. Quamquam enim haud rara sunt Herodoteis in libris ea exempla, ubi diphthongi in simplices voeales tenuentur, maxime ante voealem et tales conso Dantes, quae positionem, quam vocant, efficiunt, neque tamen hae ac rate

130쪽

De dialeeto Herodotea lib. II.

diphthongi tam manifesto e contractione prosectae sunt, neque ullum aliud indubiae fidei exemplum inveniatur, ubi Herodotea dialectus syllabam oυρ in Ορ mutaverit, quum contraria exempla ei propria suerint. Praeterea ex eo, quod Attici in imperfecto tem-Pore non ηορταζον sed ἐωρταζ. dixerunt, concludi posse mihi videtur, i illud non tanti suisse momenti, quin iacile ab Ionibus abjici posset, unde illa vocabula eorum numero adscribenda esse videntur, quae ab aliis praefixo ε, ab aliis abjecto a pronuntiabantur. Et exstat quidem ορτὴ et ορτάζω nunc ubique sic scriptum

lex Herod. s. vv. - Ρraeterea χθές, quod et Ionicum et Atticum pro ἐχθές suit es. Lob. Phryn. p. 323 apud Herodotum uno